Gezondheid
alle pijlers
29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker
zaterdag 8 mei 2021 om 09:08
Hi allemaal,
Deze week heb ik het allerergste en meest onverwachte nieuws gekregen: ik heb kanker. Na twee maanden veel last van mijn rug is er een mri scan gemaakt, en een tumor in mijn wervel gevonden. Inmiddels is er ook middels een ct scan een tweede plek gevonden, vermoeden is dat beide plekken uitzaaiingen zijn van een andere kanker die nog gevonden moet worden. Erg uitzichtloos dus..
Ik ben pas 29 en heb een jonge baby. Ik kan het niet geloven en kan alleen maar huilen bij de gedachte dat ik hem zonder moeder zal moeten laten opgroeien. Hoe kan dit? Wat heb ik gemist?
Ik moet dit gewoon ergens kwijt, kon ik maar wakker worden uit deze nachtmerrie..
Deze week heb ik het allerergste en meest onverwachte nieuws gekregen: ik heb kanker. Na twee maanden veel last van mijn rug is er een mri scan gemaakt, en een tumor in mijn wervel gevonden. Inmiddels is er ook middels een ct scan een tweede plek gevonden, vermoeden is dat beide plekken uitzaaiingen zijn van een andere kanker die nog gevonden moet worden. Erg uitzichtloos dus..
Ik ben pas 29 en heb een jonge baby. Ik kan het niet geloven en kan alleen maar huilen bij de gedachte dat ik hem zonder moeder zal moeten laten opgroeien. Hoe kan dit? Wat heb ik gemist?
Ik moet dit gewoon ergens kwijt, kon ik maar wakker worden uit deze nachtmerrie..
woensdag 9 juni 2021 om 22:56
Wat ontzettend fijn voor je Millie, al 2 dagen pijnvrij en lekker op een terrasje kunnen zitten. Goed om te lezen dat je daarvan genoten hebt.
Spannend de aankomende verbouwing, ik hoop dat het helemaal jullie droomhuis gaat worden!
Spannend de aankomende verbouwing, ik hoop dat het helemaal jullie droomhuis gaat worden!
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
woensdag 9 juni 2021 om 23:02
Lieve Millie, wij hebben een kindje dat bijna even oud is. Als ik jouw topic lees vind ik het zo bizar om me te bedenken dat je net als ik in dat proces van moeder zijn van zo'n lief, lollig kleintje zit. Én dat er tegelijkertijd zo'n heel ander, naar, moeilijk proces in jouw leven gaande is. Begin en einde van het leven zo dicht naast elkaar. Mijn hart breekt bij de gedachte dat jij niet zo lang bij je zoon kan zijn als je zou willen.
Wat fijn om te lezen dat de nieuwe cocktail aanslaat en dat je je weer meer kan richten jouw leven met je kind. Ik duim voor nog meer verbetering door de bestraling etc straks
Hoe gaat het met je zoon? Heb je het idee dat hij last heeft (gehad) van de situatie? Grappig om te lezen dat onze babies echt zo tegelijk opgaan, hier sinds kort ook de hele dag wawawaw babababababa, helemaal hyper als ze mag drinken uit een glas en een grote liefde voor de hond. Wat een leuke leeftijd is dit, hè
Wat fijn om te lezen dat de nieuwe cocktail aanslaat en dat je je weer meer kan richten jouw leven met je kind. Ik duim voor nog meer verbetering door de bestraling etc straks
Hoe gaat het met je zoon? Heb je het idee dat hij last heeft (gehad) van de situatie? Grappig om te lezen dat onze babies echt zo tegelijk opgaan, hier sinds kort ook de hele dag wawawaw babababababa, helemaal hyper als ze mag drinken uit een glas en een grote liefde voor de hond. Wat een leuke leeftijd is dit, hè
donderdag 10 juni 2021 om 00:07
Lieve Millie, Ik ben al een paar dagen niet meer hier geweest, maar toen ik net inlogde heb ik meteen gekeken hoe het met jou ging. En wat is het fijn om, al is het maar iets kleins vergeleken bij alle narigheid, toch iets goeds te lezen! Zo ontzettend blij voor je dat je al twee pijnvrije dagen hebt. Wat moet dat een enorme opluchting en verbetering zijn.
Jij en jouw verhaal komen vaak in mijn gedachten voorbij. Het is zo erg voor je en het blijft moeilijk om juiste woorden te vinden. Ik hoop dat je veel steun kunt halen uit het pijnvrij zijn zodat je wat mooie plannen kunt maken! Op naar een nieuw huis!
Misschien is het volgende ongepast of zit je er niet op te wachten, maar ik ben zelf een kind geweest van een ongeneeslijk zieke moeder en vind het aangrijpend om het van ‘de andere kant’ te horen. Uiteraard is ieder verhaal en iedere ziekte anders, maar op een of andere manier (en natuurlijk onbewust) beantwoord je vragen die ik heb over hoe het voor haar is geweest.
Dat vind ik mooi, of beter gezegd, dat ontroert me enorm. Dankjewel daarvoor
Jij en jouw verhaal komen vaak in mijn gedachten voorbij. Het is zo erg voor je en het blijft moeilijk om juiste woorden te vinden. Ik hoop dat je veel steun kunt halen uit het pijnvrij zijn zodat je wat mooie plannen kunt maken! Op naar een nieuw huis!
Misschien is het volgende ongepast of zit je er niet op te wachten, maar ik ben zelf een kind geweest van een ongeneeslijk zieke moeder en vind het aangrijpend om het van ‘de andere kant’ te horen. Uiteraard is ieder verhaal en iedere ziekte anders, maar op een of andere manier (en natuurlijk onbewust) beantwoord je vragen die ik heb over hoe het voor haar is geweest.
Dat vind ik mooi, of beter gezegd, dat ontroert me enorm. Dankjewel daarvoor
donderdag 10 juni 2021 om 08:16
Hello Millie!
Geweldig nieuws, geen pijn. And, let the story continue, ... we gaan niet voor twee dagen, we willen meer van die pijnvrije dagen.
Is die cocktail dan pas héél recentelijk voorgeschreven of heeft die een lange inwerktijd? Niet te fel overbelasten he, want door de cocktail voel je geen pijn, maar ga je misschien toch over je grens (zegde tante Mammezel
).
Leuk dat je naar je nieuwe huis kan gaan kijken. Zijn grote gebeurtenissen in het leven. Goed dat jullie in het budget de verbouwingswerken en -uurlonen hebben opgenomen. Want ook je man zal nu minder kunnen doen dan hij misschien had gepland. Tenslotte spaart een goede helper toch ook wat geld uit en aangeven en dergelijke kan iedereen.
Bestaat in Nederland ook een schuldsaldoverzekering of een kredietsaldoverzekering? In België is het zo dat - als je dat soort verzekering hebt afgesloten - en de kredietnemer sterft vooraleer het geleende bedrag is terugbetaald, dat je dan niet meer verder moet afbetalen. Maar ik neem aan, dat het nu te laat is om dat nog af te sluiten, omdat je al ziek bent.
Ga je nu van een appartement naar een huisje of woonde je al in een huis? Op welke punten is het nieuwe huis een vooruitgang?
Ik wens je weer een aangename dag met man en zoon. En als je tijd en zin hebt, dan staat er weer een update van je te lezen, hier op het net.
Hou je (ondanks alles) haaks!
Mammezel
Geweldig nieuws, geen pijn. And, let the story continue, ... we gaan niet voor twee dagen, we willen meer van die pijnvrije dagen.
Is die cocktail dan pas héél recentelijk voorgeschreven of heeft die een lange inwerktijd? Niet te fel overbelasten he, want door de cocktail voel je geen pijn, maar ga je misschien toch over je grens (zegde tante Mammezel
).Leuk dat je naar je nieuwe huis kan gaan kijken. Zijn grote gebeurtenissen in het leven. Goed dat jullie in het budget de verbouwingswerken en -uurlonen hebben opgenomen. Want ook je man zal nu minder kunnen doen dan hij misschien had gepland. Tenslotte spaart een goede helper toch ook wat geld uit en aangeven en dergelijke kan iedereen.
Bestaat in Nederland ook een schuldsaldoverzekering of een kredietsaldoverzekering? In België is het zo dat - als je dat soort verzekering hebt afgesloten - en de kredietnemer sterft vooraleer het geleende bedrag is terugbetaald, dat je dan niet meer verder moet afbetalen. Maar ik neem aan, dat het nu te laat is om dat nog af te sluiten, omdat je al ziek bent.
Ga je nu van een appartement naar een huisje of woonde je al in een huis? Op welke punten is het nieuwe huis een vooruitgang?
Ik wens je weer een aangename dag met man en zoon. En als je tijd en zin hebt, dan staat er weer een update van je te lezen, hier op het net.
Hou je (ondanks alles) haaks!
Mammezel
vrijdag 11 juni 2021 om 20:14
Na een aantal pijnvrije dagen, had ik verwacht me goed te voelen. Maar eerlijk gezegd voel ik me heel verdrietig. Ik heb zoveel verdriet om mijn zoontje. Hij verdient het niet om zijn moeder te verliezen. Het is zo'n lief en blij kind. Ik ben zo bang dat hij veel te vroeg zijn onbevangenheid moet verliezen. Ik wil zo graag bij hem blijven.
Ik weet niet waarom ik het ineens zoveel somberder inzie. Misschien omdat het nieuws nu pas echt landt. Of omdat ze in het ziekenhuis blijven spreken van palliatie, en van me 'comfortabel' maken. Het voelt alsof niemand voor me vecht, alsof ze me al hebben opgegeven. En dat maakt me verdrietig en boos, waar is de vechtlust? Mijn baby verdient toch een moeder? Weten ze niet dat elke dag telt voor ons?
Ik hoop zo dat er wat nieuwe energie komt uit de second opinions.
Helaas niet sterk vandaag, maar veel tranen en ik voel me zo alleen.
Ik weet niet waarom ik het ineens zoveel somberder inzie. Misschien omdat het nieuws nu pas echt landt. Of omdat ze in het ziekenhuis blijven spreken van palliatie, en van me 'comfortabel' maken. Het voelt alsof niemand voor me vecht, alsof ze me al hebben opgegeven. En dat maakt me verdrietig en boos, waar is de vechtlust? Mijn baby verdient toch een moeder? Weten ze niet dat elke dag telt voor ons?
Ik hoop zo dat er wat nieuwe energie komt uit de second opinions.
Helaas niet sterk vandaag, maar veel tranen en ik voel me zo alleen.
vrijdag 11 juni 2021 om 20:29
Hoi Millie - ook hier een nieuw account omdat ik je een hart onder de riem wil steken, voor zover dat kan. Het is helemaal niet gek om je (nu ineens) somber te voelen. Pijn kan zo overheersend zijn dat je tot nu toe nog niet echt kom stilstaan met water er aan de hand is. En dat is iets wat echt wel een goede reden is om je somber te voelen. Natuurlijk zou het fijn zijn als je positief kom blijven en is het logisch dat iedereen dat zegt, maar soms zit dat er gewoon even niet in. En dat is goed, ook dit is weer een manier om je emoties op een rijtje te krijgen.
Ik heb helaas een enigzins vergelijkbare situatie meegemaakt, mijn man is overleden aan kanker toen onze dochter een jaar oud was. Toen heb ik ook ervaren dat emoties alle kanten op gaan. En ja, het is fijn om positief te blijven maar de situatie is er soms gewoon niet naar. De maatschappelijk werkster ik het ziekenhuis (zeker een aanrader, mocht je dat nog niet hebben) legde het zo uit dat het heel menselijk is om duidelijkheid te willen. Of je gaat vol in de behandelingen om beter te worden, of als duidelijk is dat het echt niet beter wordt dan leg je je daarbij neer. Ik de periode daartussen ga je van hoop naar wanhoop en dat is juist heel zwaar. Ik hoop dat de second opinion je daar wat meer duidelijkheid in gaat geven, zodat het wellicht wat makkelijk wordt om ermee om te gaan. Dan nog, ervaring leert ook dat het nooit helemaal duidelijk is dus het is ook goed om je verwachtingen te managen.
Heel veel sterkte komende tijd, ik denk aan jullie.
Ik heb helaas een enigzins vergelijkbare situatie meegemaakt, mijn man is overleden aan kanker toen onze dochter een jaar oud was. Toen heb ik ook ervaren dat emoties alle kanten op gaan. En ja, het is fijn om positief te blijven maar de situatie is er soms gewoon niet naar. De maatschappelijk werkster ik het ziekenhuis (zeker een aanrader, mocht je dat nog niet hebben) legde het zo uit dat het heel menselijk is om duidelijkheid te willen. Of je gaat vol in de behandelingen om beter te worden, of als duidelijk is dat het echt niet beter wordt dan leg je je daarbij neer. Ik de periode daartussen ga je van hoop naar wanhoop en dat is juist heel zwaar. Ik hoop dat de second opinion je daar wat meer duidelijkheid in gaat geven, zodat het wellicht wat makkelijk wordt om ermee om te gaan. Dan nog, ervaring leert ook dat het nooit helemaal duidelijk is dus het is ook goed om je verwachtingen te managen.
Heel veel sterkte komende tijd, ik denk aan jullie.
vrijdag 11 juni 2021 om 20:45
Ach meid. Je zoontje verdient zeker een moeder en jij verdient het hem te zien opgroeien 
‘t Is vreselijk oneerlijk. Ik weet niet of dit helpend is of juist niet, maar het gaat goedkomen met je zoontje. Mijn vader is vrij jong overleden (niet zo jong als waar jij aan denkt voor jezelf) en dat was heel moeilijk, en ik kan hem nog steeds vreselijk missen, maar het is goed gekomen met me.
Geef niet op hè. Ziek zijn is gewoon heel eenzaam soms. Dat is gewoon klote. Sowieso is die hele ziekte klote
En daar moet je ook af en toe ruimte voor maken. Morgen, of overmorgen kun je het dan weer wat beter aan.
Heel goed dat je een SO hebt aangevraagd. Wees lief voor jezelf, Millie. Je leven staat op z’n kop en je hebt veel veerkracht nodig
‘t Is vreselijk oneerlijk. Ik weet niet of dit helpend is of juist niet, maar het gaat goedkomen met je zoontje. Mijn vader is vrij jong overleden (niet zo jong als waar jij aan denkt voor jezelf) en dat was heel moeilijk, en ik kan hem nog steeds vreselijk missen, maar het is goed gekomen met me.
Geef niet op hè. Ziek zijn is gewoon heel eenzaam soms. Dat is gewoon klote. Sowieso is die hele ziekte klote
En daar moet je ook af en toe ruimte voor maken. Morgen, of overmorgen kun je het dan weer wat beter aan.
Heel goed dat je een SO hebt aangevraagd. Wees lief voor jezelf, Millie. Je leven staat op z’n kop en je hebt veel veerkracht nodig
lux- wijzigde dit bericht op 11-06-2021 20:48
0.64% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 11 juni 2021 om 21:02
vrijdag 11 juni 2021 om 21:51
Och, Millie, het ís ook een rotbericht dat je vorige week gekregen hebt. Tot die tijd hoopte je, denk ik, toch nog wel op een positiever scenario dan dit…
Het is misschien ook nog wel extra lastig dat er ineens extra druk ligt op nú moeten genieten van je zoon, of valt dat wel mee?
Heb je bij de mensen die het hebben over ‘je comfortabel maken’, en vergelijkbare dingen, aangekaart dat je daar nog niet aan toe bent? Een vriendin die arts is, vertelde me toevallig van de week dat zij met zulke dingen echt wel rekening probeert te houden: de ene patiënt wil alles weten, de andere juist helemaal niet; de een wil zo intensief mogelijk behandeld worden, de ander ziet juist overal vanaf, de een wil aan elke mogelijke studie meedoen en de ander helemaal niet. En onderweg van mening veranderen kan ook nog.
Je schrijft ‘second opinions’. Heb je er uiteindelijk meerdere aangevraagd? Ik hoop dat dat je helpt bij het maken van keuzes.
Start je volgende week met bestralen? Ik hoop voor je dat het idee dat er dan eindelijk echt iets gebeurt je zal helpen - en ook dat de bestraling effectief zal zijn, natuurlijk.
Het is misschien ook nog wel extra lastig dat er ineens extra druk ligt op nú moeten genieten van je zoon, of valt dat wel mee?
Heb je bij de mensen die het hebben over ‘je comfortabel maken’, en vergelijkbare dingen, aangekaart dat je daar nog niet aan toe bent? Een vriendin die arts is, vertelde me toevallig van de week dat zij met zulke dingen echt wel rekening probeert te houden: de ene patiënt wil alles weten, de andere juist helemaal niet; de een wil zo intensief mogelijk behandeld worden, de ander ziet juist overal vanaf, de een wil aan elke mogelijke studie meedoen en de ander helemaal niet. En onderweg van mening veranderen kan ook nog.
Je schrijft ‘second opinions’. Heb je er uiteindelijk meerdere aangevraagd? Ik hoop dat dat je helpt bij het maken van keuzes.
Start je volgende week met bestralen? Ik hoop voor je dat het idee dat er dan eindelijk echt iets gebeurt je zal helpen - en ook dat de bestraling effectief zal zijn, natuurlijk.
vrijdag 11 juni 2021 om 22:08
Hééééééééé, poppie! Wat lees ik? Verdriet? Veel verdriet? Dat mag!
Je hebt een aantal pijnloze dagen gehad (misschien vandaag ook nog) en je hebt wat activiteitjes kunnen doen zoals met je zoontje spelen, bed verschonen, misschien wel buiten gaan wandelen, je bent bij de notaris geweest ivm je nieuwe huis. En dan lijkt het leven weer normaal te zijn. Geen pijn en genieten van je man en kindje. Zo zou het moeten.
Maar dan is er plots weer die realiteit die men jou nog maar pas geleden heeft verteld. En die past niet meer bij de gelukzalige momenten die jij beleefde. De waarheid komt dan weer als een dreun en je voelt je mentaal slechter dan ooit. Je bent verdrietig en vooral boos op alle dokters en zorgverleners. En dat is ook normaal, want het zijn die mensen die jouw leven zo overhoop hebben gehaald met hun boodschap.
Een mens zou voor minder kwaad worden. Ik zou zelfs durven stellen dat het abnormaal zou zijn als je in jouw situatie niet kwaad werd. Dus, Millie, laat het toe! Elke emotie (van ontkenning tot de grootste woede) zijn tekenen dat je normaal reageert.
Ik weet dat het hard zal zijn als je zoontje ooit - ooit! - geen mama meer heeft, maar dat is gelukkig nu nog niet en mama kan nog alles, vooral 'spelen met mij'. Dus je kindje is blij. Maak foto's terwijl jullie naast mekaar op de grond tussen alle speeltjes liggen. Die kan hij later bekijken en plezier vinden in het kijken naar foto's waarop hij samen met mama aan het spelen was.
Ondanks dat je het anders aanvoelt, Millie, geloof ik toch dat de dokters hun uiterste best doen om jou zo lang mogelijk in zo goed mogelijke omstandigheden te laten leven. Ik denk niet dat er één dokter is die over jouw situatie zegt: Foert!
Ik begrijp helemaal dat ongelooflijke wanhoop en niet-te-beschrijven verdriet zich op bepaalde momenten van je meester maken. Het is ook niet niks wat je op je bord hebt gekregen. Hebben jullie geestelijke hulp om dat allemaal aan te kunnen?
Het is misschien allemaal raar (en wie weet, niet helemaal correct) wat ik schrijf en misschien denk ik straks: ik had het anders moeten verwoorden. Maar ik doe mijn best (niet ik alleen hoor, we zijn hier met een hele ploeg, allemaal trouwe lezers en schrijvers) om je op deze sombere dag terug een beetje omhoog te tillen.
Wie weet gaat het morgen weer een stukje beter, dat wens ik je en ik kijk elke dag uit naar je verslagje over hoe je dag is geweest. En als het nog niet gaat, dan mag je dat hier weer delen, en probeer ik opnieuw om jou een hart onder de riem te steken. Beloofd!
Hele innige groeten en denk eraan; elke emotie is toegestaan, je bent ook (maar) een mens!
Je hebt een aantal pijnloze dagen gehad (misschien vandaag ook nog) en je hebt wat activiteitjes kunnen doen zoals met je zoontje spelen, bed verschonen, misschien wel buiten gaan wandelen, je bent bij de notaris geweest ivm je nieuwe huis. En dan lijkt het leven weer normaal te zijn. Geen pijn en genieten van je man en kindje. Zo zou het moeten.
Maar dan is er plots weer die realiteit die men jou nog maar pas geleden heeft verteld. En die past niet meer bij de gelukzalige momenten die jij beleefde. De waarheid komt dan weer als een dreun en je voelt je mentaal slechter dan ooit. Je bent verdrietig en vooral boos op alle dokters en zorgverleners. En dat is ook normaal, want het zijn die mensen die jouw leven zo overhoop hebben gehaald met hun boodschap.
Een mens zou voor minder kwaad worden. Ik zou zelfs durven stellen dat het abnormaal zou zijn als je in jouw situatie niet kwaad werd. Dus, Millie, laat het toe! Elke emotie (van ontkenning tot de grootste woede) zijn tekenen dat je normaal reageert.
Ik weet dat het hard zal zijn als je zoontje ooit - ooit! - geen mama meer heeft, maar dat is gelukkig nu nog niet en mama kan nog alles, vooral 'spelen met mij'. Dus je kindje is blij. Maak foto's terwijl jullie naast mekaar op de grond tussen alle speeltjes liggen. Die kan hij later bekijken en plezier vinden in het kijken naar foto's waarop hij samen met mama aan het spelen was.
Ondanks dat je het anders aanvoelt, Millie, geloof ik toch dat de dokters hun uiterste best doen om jou zo lang mogelijk in zo goed mogelijke omstandigheden te laten leven. Ik denk niet dat er één dokter is die over jouw situatie zegt: Foert!
Ik begrijp helemaal dat ongelooflijke wanhoop en niet-te-beschrijven verdriet zich op bepaalde momenten van je meester maken. Het is ook niet niks wat je op je bord hebt gekregen. Hebben jullie geestelijke hulp om dat allemaal aan te kunnen?
Het is misschien allemaal raar (en wie weet, niet helemaal correct) wat ik schrijf en misschien denk ik straks: ik had het anders moeten verwoorden. Maar ik doe mijn best (niet ik alleen hoor, we zijn hier met een hele ploeg, allemaal trouwe lezers en schrijvers) om je op deze sombere dag terug een beetje omhoog te tillen.
Wie weet gaat het morgen weer een stukje beter, dat wens ik je en ik kijk elke dag uit naar je verslagje over hoe je dag is geweest. En als het nog niet gaat, dan mag je dat hier weer delen, en probeer ik opnieuw om jou een hart onder de riem te steken. Beloofd!
Hele innige groeten en denk eraan; elke emotie is toegestaan, je bent ook (maar) een mens!
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 11-06-2021 22:32
20.64% gewijzigd
vrijdag 11 juni 2021 om 22:31
Ach gos Millie, ik heb zo vreselijk met je te doen. Natuurlijk verdient jouw zoontje een moeder en je moet echt proberen strijdbaar te blijven maar wees niet te streng voor jezelf meid, er moet zeker ook ruimte zijn voor verdriet want hoe fucking oneerlijk is dit wel niet!!
Nu je even pijnvrij bent komt er ook wat ruimte om meer na te denken over wat jou en je gezin nu allemaal overkomt en dat heeft deze gevolgen. Geef er maar gewoon af en toe aan toe, jank of scheld er maar even lekker op los. Als dat je systeem weer even uit is voel je je hopelijk weer sterk….
Ik denk elke dag wel een paar keer aan je en wil je een dikke virtuele knuffel geven
Veel kracht lieve Millie
Nu je even pijnvrij bent komt er ook wat ruimte om meer na te denken over wat jou en je gezin nu allemaal overkomt en dat heeft deze gevolgen. Geef er maar gewoon af en toe aan toe, jank of scheld er maar even lekker op los. Als dat je systeem weer even uit is voel je je hopelijk weer sterk….
Ik denk elke dag wel een paar keer aan je en wil je een dikke virtuele knuffel geven
Veel kracht lieve Millie
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
vrijdag 11 juni 2021 om 22:39
Hi Millie, je berichtje raakt me enorm. Kan me voorstellen dat je verdriet zo eenzaam voelt, ook al is je familie zo dicht om je heen. Ik snap dat je alles er uit wilt halen wat mogelijk is, en daar horen voor jou nu geen termen als palliatief en comfortabel bij. Het is jouw lichaam en jouw leven, ook al vraag je 10 second opions aan... je wilt er jaren uit halen, en niet in berusten. Knuffel en blijf vooral schrijven, als je niet te moe bent. Dat lijkt me ook een fijne uitlaatklep om je minder eenzaam te voelen. Liefs!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
