Gezondheid
alle pijlers
Angst voor ziek worden
maandag 25 oktober 2021 om 20:58
Altijd ben ik wel bang geweest om ziek te worden maar het lijkt steeds erger te worden.
Onlangs is een klasgenootje van mij overleden aan kanker, 40 jaar - 2 kinderen en een relatie. Mijn beste vriendin heeft borstkanker gehad en ze mist nu een borst en leeft godzijdank nog.
Mijn schoonvader is overleden aan kanker, mijn schoonmoeder heeft kanker, overal om me heen hoor ik het.
Eind vorig jaar heb ik zelf een mammografie gemaakt omdat ik iets voelde. Het blijkt dat door mijn borstverkleining mijn borsten van binnen een 'rotzooi' zijn en ik altijd knobbeltjes voel daardoor. Er was verder helemaal niets te zien.
Ik was na die uitslag heel opgelucht maar nu denk ik: hoe weet ik of het goed is? Ik ben 40 jaar en pas vanaf 50 jaar krijg je zo'n oproep.
Ik merk dat ik soms gek wordt van mezelf....ik voel steeds vaker aan mijn borsten, wat goed is natuurlijk maar ik voel altijd knobbels en het is altijd anders. Dat heeft de arts mij toen gezegd dat dat dus hoort bij de borstverkleining.
Ik krijg een heel angstig en zenuwachtig gevoel....steeds vaker. Maak mezelf helemaal gek. Kan ook niet steeds onderzoeken laten doen.
Ik had het ook met mijn uitstrijkje, helemaal in de stress.
Herkennen jullie dit en hoe krijg ik mezelf rustig?
Onlangs is een klasgenootje van mij overleden aan kanker, 40 jaar - 2 kinderen en een relatie. Mijn beste vriendin heeft borstkanker gehad en ze mist nu een borst en leeft godzijdank nog.
Mijn schoonvader is overleden aan kanker, mijn schoonmoeder heeft kanker, overal om me heen hoor ik het.
Eind vorig jaar heb ik zelf een mammografie gemaakt omdat ik iets voelde. Het blijkt dat door mijn borstverkleining mijn borsten van binnen een 'rotzooi' zijn en ik altijd knobbeltjes voel daardoor. Er was verder helemaal niets te zien.
Ik was na die uitslag heel opgelucht maar nu denk ik: hoe weet ik of het goed is? Ik ben 40 jaar en pas vanaf 50 jaar krijg je zo'n oproep.
Ik merk dat ik soms gek wordt van mezelf....ik voel steeds vaker aan mijn borsten, wat goed is natuurlijk maar ik voel altijd knobbels en het is altijd anders. Dat heeft de arts mij toen gezegd dat dat dus hoort bij de borstverkleining.
Ik krijg een heel angstig en zenuwachtig gevoel....steeds vaker. Maak mezelf helemaal gek. Kan ook niet steeds onderzoeken laten doen.
Ik had het ook met mijn uitstrijkje, helemaal in de stress.
Herkennen jullie dit en hoe krijg ik mezelf rustig?
maandag 25 oktober 2021 om 21:10
Ik herken het niet. Ik kan me pas zorgen maken over iets als het moment daar is en ik ben van nature iemand die altijd denkt dat dingen meevallen. En wat gebeurt, gebeurt. Ik ben eerder een omgekeerde hypochonder.
Maar daar heb jij niets aan. Misschien helpt de gedachte dat je tenminste alert op jezelf bent je? Als er iets is, ben je er vast wel op tijd bij.
Maar daar heb jij niets aan. Misschien helpt de gedachte dat je tenminste alert op jezelf bent je? Als er iets is, ben je er vast wel op tijd bij.
maandag 25 oktober 2021 om 21:11
Ja ik heb dat ook. Niet heel erg met mijn eigen lichaam. Bij mij ligt het obsessieve bij andere dingen. Het gaat om de angsten voor dingen waar je geen invloed op hebt. Dat gevoel, daar heb ik nooit mee kunnen leven.
Het enige, echt aller enigste dat werkt is, bij de dag leven, zelfs bij het moment.
Als ik dat weer eens een tijdje onder de knie heb, in een goede periode, voel ik me het minst ongelukkig. Ver vooruit kijken maakt alles stuk.
Het enige, echt aller enigste dat werkt is, bij de dag leven, zelfs bij het moment.
Als ik dat weer eens een tijdje onder de knie heb, in een goede periode, voel ik me het minst ongelukkig. Ver vooruit kijken maakt alles stuk.
maandag 25 oktober 2021 om 21:11
maandag 25 oktober 2021 om 21:42
Ja, ik herken je angst. Ik ben er niet dagelijks mee bezig, het beheerst ook niet mijn leven maar ik heb een (grote) angst om kanker te krijgen. Om mij heen zijn er veel mensen die kanker hebben gekregen (beide ouders, zusje, vrienden, tantes). Ik controleer regelmatig mijn borsten meer dan dat doe ik niet.
maandag 25 oktober 2021 om 22:17
Ik herken je situatie wel, maar het effect niet zo. Dat wil zeggen, mijn familie (grootouders, ouders) zijn (bijna) allemaal jong overleden, nog voor hun pensioen. Dat maakt dat ik juist de drang voel om nù te leven, nù te genieten. Een ruim pensioen sparen is bijvoorbeeld niet iets waar ik veel moeite voor doe. Ik probeer vooral nu dingen te doen die ik wil en die anderen misschien pas doen als ze met pensioen gaan.
dinsdag 26 oktober 2021 om 00:35
Je hebt ook wel de leeftijd dat er ineens allemaal mensen lijken dood te gaan om je heen. Als je 40 bent dan zijn (schoon) ouders al in de 70, vrienden, collega's of zelfs de buurvrouw, dodelijk verongeluk, zelfmoord, kanker. Het zou me niets verbazen als je kring mensen op dat moment het grootst is want je brengt misschien zelfs je kinderen nog naar school en daar hoor je ook heel veel.
Ineens bedenk je dat leven helemaal niet zo vanzelfsprekend is terwijl al je verplichtingen als jong gezin nog wel even moeten bestaan. En als het anderen kan overkomen, waarom jou dan niet? Je krijgt van minder al hartkloppingen als je er te lang over na denkt. Voorbeelden zijn de mensen die aan de dood ontsnappen maar ook de mensen die doodgaan door totale pech, misschien sterf jij in je slaap op 85ste. De vraag aan jezelf zou moeten zijn wat jij eraan hebt om bang te zijn voor iets waarin gokken geen zin heeft. Ik weet niet of jij ooit ziek wordt maar dood ga je in ieder geval wel een keer, als die tijd komt dan heb je tijd genoeg om te bedenken wat je wil, oude mensen zijn vaak ook wel opgelucht dat het er op zit, dat kan jij ook zijn.
Wat ik wil zeggen is je je zelf veel meer moet afleiden om weer te genieten dat je leeft en nu niet ziek bent. Yoga kan ook een oplossing zijn om wat meer vertrouwen in je lichaam te krijgen en het weer te vertrouwen.
Ineens bedenk je dat leven helemaal niet zo vanzelfsprekend is terwijl al je verplichtingen als jong gezin nog wel even moeten bestaan. En als het anderen kan overkomen, waarom jou dan niet? Je krijgt van minder al hartkloppingen als je er te lang over na denkt. Voorbeelden zijn de mensen die aan de dood ontsnappen maar ook de mensen die doodgaan door totale pech, misschien sterf jij in je slaap op 85ste. De vraag aan jezelf zou moeten zijn wat jij eraan hebt om bang te zijn voor iets waarin gokken geen zin heeft. Ik weet niet of jij ooit ziek wordt maar dood ga je in ieder geval wel een keer, als die tijd komt dan heb je tijd genoeg om te bedenken wat je wil, oude mensen zijn vaak ook wel opgelucht dat het er op zit, dat kan jij ook zijn.
Wat ik wil zeggen is je je zelf veel meer moet afleiden om weer te genieten dat je leeft en nu niet ziek bent. Yoga kan ook een oplossing zijn om wat meer vertrouwen in je lichaam te krijgen en het weer te vertrouwen.
dinsdag 26 oktober 2021 om 00:50
Angst of bang zijn wil ik het niet noemen maar ik maak me er ook wel eens zorgen over dat ik kanker krijg en het dan te laat ontdek.
Ik had vroeger 2 docenten op school. Gingen beide voor iets onschuldigs naar de huisarts/ziekenhuis en bleken uitgezaaide kanker te hebben wat niet meer te behandelen was. Een docent is toen binnen een maand overleden en de ander na een half jaar.
Vriendin van mij en een tante hebben ook kanker gehad maar gelukkig waren ze er op tijd bij en zijn ze genezen.
Die eerste 2 incidenten hakten er echt in en toen ben ik best een tijdje bang geweest van wat als...
Ben er echt niet dagelijks mee bezig maar soms denk ik wel van hopelijk overkomt mij dit niet/ben ik er op tijd bij als het gebeurd.
Ik had vroeger 2 docenten op school. Gingen beide voor iets onschuldigs naar de huisarts/ziekenhuis en bleken uitgezaaide kanker te hebben wat niet meer te behandelen was. Een docent is toen binnen een maand overleden en de ander na een half jaar.
Vriendin van mij en een tante hebben ook kanker gehad maar gelukkig waren ze er op tijd bij en zijn ze genezen.
Die eerste 2 incidenten hakten er echt in en toen ben ik best een tijdje bang geweest van wat als...
Ben er echt niet dagelijks mee bezig maar soms denk ik wel van hopelijk overkomt mij dit niet/ben ik er op tijd bij als het gebeurd.
dinsdag 26 oktober 2021 om 06:50
Je maakt een veel grotere kans op volledig herstel als je er vroeg bij bent. Absoluut waar.
Eens per zoveel maanden/jaren als ik ergens het woord kanker hoor dan doe ik een borst-zelfonderzoek met ongerust bonzend hart (het zal toch niet tóch?) en ben ontzettend opgelucht als ik wederom niets vind. Verder let ik erop of er geen bloed in de ontlasting zit en plotselinge wondjes en huidveranderingen bekijk ik aandachtig: heeft dit een aannemelijke oorzaak?
Verder controleer ik mijn bloeddruk en hartslag zodra ik langs het apparaat kom wat ergens in de kast ligt. Dat kost minder moeite maar als ik een oranje meting ertussen heb dan is dat toch weer een domper: komt dat door nervositeit? En dan meet ik het weer over langere tijd.
Ik leef verder gezond en doe weinig concessies wat dat betreft. Je zal me niet snel een dubieuze snack naar binnen zien werken, maar perfectie nastreven doe ik ook niet.
En dit is mijn maximale bijdrage aan mijn gezonde toekomst.
Ik kan me voorstellen dat als je kinderen hebt, je meer zal doen om te voorkomen dat je erg ziek wordt. Dan moet je steviger doorbijten want er zit meestal een bepaalde tijd tussen je beslissing en de uitslag van de test. En dat geeft stress. Ik zou het dan bespreken met je man en eventueel familie/vrienden, zodat je het niet alleen hoeft te doen.
Eens per zoveel maanden/jaren als ik ergens het woord kanker hoor dan doe ik een borst-zelfonderzoek met ongerust bonzend hart (het zal toch niet tóch?) en ben ontzettend opgelucht als ik wederom niets vind. Verder let ik erop of er geen bloed in de ontlasting zit en plotselinge wondjes en huidveranderingen bekijk ik aandachtig: heeft dit een aannemelijke oorzaak?
Verder controleer ik mijn bloeddruk en hartslag zodra ik langs het apparaat kom wat ergens in de kast ligt. Dat kost minder moeite maar als ik een oranje meting ertussen heb dan is dat toch weer een domper: komt dat door nervositeit? En dan meet ik het weer over langere tijd.
Ik leef verder gezond en doe weinig concessies wat dat betreft. Je zal me niet snel een dubieuze snack naar binnen zien werken, maar perfectie nastreven doe ik ook niet.
En dit is mijn maximale bijdrage aan mijn gezonde toekomst.
Ik kan me voorstellen dat als je kinderen hebt, je meer zal doen om te voorkomen dat je erg ziek wordt. Dan moet je steviger doorbijten want er zit meestal een bepaalde tijd tussen je beslissing en de uitslag van de test. En dat geeft stress. Ik zou het dan bespreken met je man en eventueel familie/vrienden, zodat je het niet alleen hoeft te doen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 26 oktober 2021 om 07:00
Iets dergelijks ook meegemaakt met een fitte, volledig gezonde collega: hij ging wegens een niet-genezend wondje op zijn rug naar de dokter en na enige weken zat hij ziek thuis en na nog eens twee weken was hij dood.
Maar je kan niet voortdurend in angst leven. Je stelt een redelijk "plan van aanpak" voor jezelf op en je houd je eraan, en verder geniet je maximaal van je leven.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 26 oktober 2021 om 12:52
Ja, zulke dingen gebeuren. Heb zelf ook dergelijke voorbeelden in mijn omgeving. Maar daar doe je verder toch niets aan? Had onlangs nog de moeder van een vriend, was binnen twee weken na diagnose overleden. Persoonlijk lijkt mij jarenlange behandeling vaak erger, maar ik ben van nature niet zo enorm levenslustig. Als mijn tijd is gekomen, dan is dat maar zo.
dinsdag 26 oktober 2021 om 13:29
Nee klopt, ik acht de kans ook heel klein dat zoiets gebeurd want naast die 2 docenten hoor ik eigenlijk vooral dat het gewoon behandeld kan worden en mensen weer genezen maar die docenten waren echt vlak na elkaar binnen 1 schooljaar tijd. De een was zelfs vervanging omdat de ander was overleden. Allemaal puur toeval.
En ja die jarenlange behandelingen en gevecht, dat gun je niemand. Nu moet ik ineens denken aan een schoolgenootje van de middelbare die na jaren vechten toch de strijd verloor. Als er iemand vol levenslust zat en altijd positief was van ik ga dit winnen dan was zij het wel.
En ja die jarenlange behandelingen en gevecht, dat gun je niemand. Nu moet ik ineens denken aan een schoolgenootje van de middelbare die na jaren vechten toch de strijd verloor. Als er iemand vol levenslust zat en altijd positief was van ik ga dit winnen dan was zij het wel.
dinsdag 26 oktober 2021 om 13:31
Je kunt ook niet strijden tegen een ziekte, of winnen of verliezen. Een behandeling slaat aan of niet, of er is geen behandeling. Je geneest, of je geneest niet. Meer keuze is er niet. Met vechten en strijden heeft dat wat mij betreft niets te maken. Maar dat is weer een heel ander topic.
anoniem_407909 wijzigde dit bericht op 26-10-2021 13:33
31.07% gewijzigd
dinsdag 26 oktober 2021 om 13:32
dinsdag 26 oktober 2021 om 13:34
Eens.cleo schreef: ↑26-10-2021 13:31Je kunt ook niet strijden tegen een ziekte, of winnen of verliezen. Een behandeling slaat aan of niet, of er is geen behandeling. Je geneest, of je geneest niet. Meer keuze is er niet. Met vechten en strijden heeft dat wat mij betreft niets te maken. Maar dat is weer een heel ander topic.
woensdag 27 oktober 2021 om 06:30
woensdag 27 oktober 2021 om 11:14
Links en rechts voelen anders door de spieren die je gebruikt als links of rechts handige.Rose81 schreef: ↑27-10-2021 06:30Het is ook meer dat ik dingen altijd voel in mijn borsten. Dus wanneer is het iets?
Mijn linkerborst voelt volgens mij altijd anders. Of kan dat niet? Of is het toch anders dan eerst. Het is wel iets dikker maar volgens mij heb ik dat altijd.
Dit is een beetje wat ik steeds denk.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:54
Dat lijkt me normaal. Je borst bestaat ook uit vet en klieren. Ik voel ook altijd van alles als ik controleer en dan kan het ook nog uitmaken waar je in je cyclus zit.Rose81 schreef: ↑27-10-2021 06:30Het is ook meer dat ik dingen altijd voel in mijn borsten. Dus wanneer is het iets?
Mijn linkerborst voelt volgens mij altijd anders. Of kan dat niet? Of is het toch anders dan eerst. Het is wel iets dikker maar volgens mij heb ik dat altijd.
Dit is een beetje wat ik steeds denk.
woensdag 27 oktober 2021 om 14:27
)
vrijdag 29 oktober 2021 om 21:51
oh herkenbaar, heb ook vaak last van, vroeger zelfs ernstig hypochondrisch geweest. Maar merk het als ik slecht in mijn vel zit, dat ik het ook weer erger krijg. Soms is het weer extreem, en ergens schaam ik me ervoor. Dat je je als het ware zo bang maakt voor iets, dat een ander helaas daadwerkelijk trof, is iets wat me dan een gevoel van schaamte geeft. Ik praat er in ieder geval niet graag over, wat het dan weer erger maakt. Die angst is bij mij een soort bliksemafleider. Dan focus ik me op mijn lichaam, en denk: oh nee, wat als...en dan begint het. Ik heb er wel mee leren omgaan, dus het kan verbeteren. Wat ik als eerste deed is mijn omgeving instrueren dat ze niet mee moeten gaan in die angst. Dus als ik heel specifiek begin over iets, dat ze daar dan niet op ingaan zo van: ach, dat is vast niets aan je keel of iets dergelijks...maar het gewoon negeren en ergens anders over beginnen. Vind ik dan eerst niet leuk, maar als iemand er echt in meegaat dan zet het zich vast, hoewel je op geruststelling uit bent. Dus probeer niet je omgeving te gebruiken als een 'geruststeller', maar geef ze aan dat ze niet op het specifieke pijngevoel of wat je ervaart in moeten gaan. ik lees dat je hier ook iets specifieks vraagt en het paradoxale is dan vaak in mijn ervaring, dat je er uiteindelijk nog meer op gaat letten terwijl je dus eigenlijk die geruststelling zoekt. Uiteraard bedoel ik niet hiermee fysieke symptomen te negeren...meer als je dus ergens al weet (hoorde van een arts) dat het niets is. Hoop dat je hier iets aan hebt, maar uiteindelijk is het echt een heel individueel proces
kers wijzigde dit bericht op 29-10-2021 21:57
4.40% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
vrijdag 29 oktober 2021 om 21:53
https://www.youtube.com/watch?v=W4-hhWqi2rg
ik vond deze video ook helpend.
ik vond deze video ook helpend.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
