Baarmoederverwijdering op mijn 36e.

quote:Evidenza schreef op 06 augustus 2008 @ 13:02:

[...]





Alhoewel ik het met de strekking van je verhaal eens ben, formuleer je het wat dubbel. Want aangezien jij TO aanraadt, aangezien ze al is voorzien van kinderen, om de operatie wel te doen, wíl jij niet voorzien worden van kinderen maar heb je het zelf nog niet laten doen. Wat is het verschil? Waarom laat jij de operatie dan niet doen? Ook bij jou namelijk " alleen maar voordelen".Kan dat? Zou een gynaecoloog meewerken aan een baarmoederverwijdering als je pertinent geen kinderen wilt?

Ik denk het niet. Sterilisatie that's it.

Dat geloof ik niet, dat ze een baarmoederverwijdering zomaar doen als je geen kinderwens hebt! Omdat het een vrij grote buikoperatie is, die voert een gynaecoloog echt niet zomaar uit. Tegenwoordig kan je je als vrouw steeds simpeler laten steriliseren (dmv. de Essure techniek bijvoorbeeld), dat is veel minder risicovol. Misschien iets voor elninjoo?



Tineke, heel veel succes met je keuze. Misschien kan je je twijfels eens bespreken met de gynaecoloog? Wie weet wat hij/zij nog voor ideeën erover heeft. Misschien is er nog een andere mogelijkheid, tot je zeker weet dat je geen kinderen meer wilt.

quote:traincha2 schreef op 06 augustus 2008 @ 15:39:

[...]





Kan dat? Zou een gynaecoloog meewerken aan een baarmoederverwijdering als je pertinent geen kinderen wilt?Nee natuurlijk niet, waar lees je dat? Als je geen klachten hebt laat je je gewoon steriliseren. Maar Elninjo zegt toch zelf dat ze ondanks zware menstruatieklachten nog niet overgegaan is tot de stap te zetten om haar baarmoeder te laten verwijderen. Dan ga ik ervan uit dat ze dit als advies gekregen heeft.

Elninjoo heeft volgens mij geen zware menstruatieklachten, ze wil gewoon helemaal niet ongesteld zijn omdat ze dat maar lastig vindt. Daarom nam ze de prikpil, maar daar werd ze dik van.



Dat is wat ik opmaak uit haar verhaal. Op basis daarvan zal een gynaecoloog vermoedelijk dus niet kiezen voor een baarmoederverwijdering.

Ik vind het zo raar; TO krijgt het advies van een gynaecoloog. Een dokter. Iemand die ervoor geleerd heeft zeg maar. En dan zijn er hier nog mensen die met droge ogen beweren dat TO zich niet moet laten opereren als ze niet wil. Je gaat toch niet voor niks naar de gynaecoloog?

quote:Evidenza schreef op 06 augustus 2008 @ 17:25:

[...]





Nee natuurlijk niet, waar lees je dat? Als je geen klachten hebt laat je je gewoon steriliseren. Maar Elninjo zegt toch zelf dat ze ondanks zware menstruatieklachten nog niet overgegaan is tot de stap te zetten om haar baarmoeder te laten verwijderen. Dan ga ik ervan uit dat ze dit als advies gekregen heeft.Ik lees dat nergens; ik vroeg me dat gewoon af mede naar aanleiding van jouw reactie op Elninjoo.

Trainca, tuurlijk weet een dokter dit het best. Het is echter niet alleen het lichaamlijke maar ook de psychische kant die er bij komt kijken. Baarmoeder eruit is echt heel definitief en daar moet je achter kunnen staan anders kun je er psychisch echt aan onder doorgaan.

Een heel vervelend dilemma Tineke. Uiteindelijk zul je wel een beslissing moeten maken waar je achter kunt staan. Neem de tijd. Ik wens je veel liefs.

Van een baarmoederverwijdering psychisch eraan onderdoor gaan? Ik weet het niet hoor. Misschien denk ik nu wel heel simpel en kort door de bocht, maar als je baarmoeder je zulke problemen oplevert en dat gecombineerd met suikerziekte, dan leg je het advies van de gynaecoloog toch niet naast je neer?

Hallo Tineke,



Het topic waarna verwezen werd, Derde laparotomie, Endometriose, baarmoederverwijdering..., is dus van mij...

Ben nu inmiddels bijna een jaar verder en ik moet zeggen dat het vrij goed gaat.

Geen pijn, vreselijke menstruaties en ellende meer, maar wel de overgang...

Ik heb een reactie op het andere topic geplaatst!



Sterkte!

quote:elninjoo schreef op 06 augustus 2008 @ 10:06:

[...]



Nee, met allemaal oh en ah roepen over 'n orgaan wat je goed kunt missen wat iemand pijn bezorgt scoor je lekker: NOT

Wij hier op het forum hebben verdacht vaak last van dat orgaan in jouw bovenkamer. Mijn God, wat ben jij een botte hork!

quote:roestje schreef op 06 augustus 2008 @ 13:39:

Het is ook een hele stap, en je weet dat het een zware operatie is. 27 Augustus ga ik naar het ziekenhuis en het is goed zo. Ben een paar jaar ouder dan jij en na 10 jaar lopen rommelen met menstruaties ben ik het meer dan zat. Door omstandigheden kan ik geen pil, mirena of prikpil gebruiken, dus is dit de beste oplossing. Maar waarom moet het in zo een snel tempo. Neem de tijd om je erop voor te bereiden. Ik ben vanaf januari hier mee bezig. Eerst naar de ha, toen de gynecoloog, die stuurde me naar de internist, die weer terug naar de gyn. En toen kwam het bevrijdende woord, we gaan je baarmoeder eruit halen. Is gewoon de beste oplossing. Ik ben iedere 15 dagen 6 dagen ongesteld, en stevig ook. Dus het is goed zo. Ik denk dat je voor jezelf vrede met de situatie moet krijgen, en dan pas gaan opereren. Heel veel sterkte met je beslissing.





Bedankt voor jullie medeleven allemaal. Ik vroeg me af of jij Roestje je je emailadres wilt geven. Ik zou graag op de hoogte blijven hoe je operatie enzo verlopen is.



Wat ik eerder vertelde is mijn probleem erbij dat ik diabeet ben en ernstige hypo's heb van mijn menstruaties. Ik wil inderdaad ook aan mijn eigen gezondheid denken en mijn beide zwangerschappen zijn niet over rozen gegaan door die diabetes. Ik ben ook al vanaf januari bezig met dat deze operatie eraan zit te komen. Ik hoop wat van je te horen. Mijn email adres is tineke1971@gmail.com

quote:Evidenza schreef op 06 augustus 2008 @ 13:02:

[...]





Alhoewel ik het met de strekking van je verhaal eens ben, formuleer je het wat dubbel. Want aangezien jij TO aanraadt, aangezien ze al is voorzien van kinderen, om de operatie wel te doen, wíl jij niet voorzien worden van kinderen maar heb je het zelf nog niet laten doen. Wat is het verschil? Waarom laat jij de operatie dan niet doen? Ook bij jou namelijk " alleen maar voordelen".Omdat ik er geen last van heb zolang ik de pil slik, omdat ik geen problemen heb met seks, geen pijn etc. Ik heb een baarmoeder noooooit als onderdeel van mijn vrouwelijkheid gezien, ik gebruik het immers niet om te baren en 't zit binnenin dus is ook niets wat je in je uiterlijk mist, zoals borsten bijv. wél heel erg belangrijk zijn voor je vrouwelijkheid (ook al kunnen ze anno nu gelukkig wel mooie reconstructies maken als iemand 'n amputatie heeft moeten ondergaan)

quote:Ring1981 schreef op 06 augustus 2008 @ 15:50:

Dat geloof ik niet, dat ze een baarmoederverwijdering zomaar doen als je geen kinderwens hebt! Omdat het een vrij grote buikoperatie is, die voert een gynaecoloog echt niet zomaar uit. Tegenwoordig kan je je als vrouw steeds simpeler laten steriliseren (dmv. de Essure techniek bijvoorbeeld), dat is veel minder risicovol. Misschien iets voor elninjoo?

.

Steriliseren heeft geen nut, dan moet je nóg de pil blijven slikken omdat je ongesteld blijft worden.



Een baarmoeder laten verwijderen is in veel gevallen helemaal geen grote operatie, alleen als ze je eierstokken moeten verwijderen en 't middels 'n buikwond gebeurt. Van mensen die wegens een paar poliepen de baarmoeder lieten verwijderen, werd dit van onderlangs gedaan en was het herstel vrij snel van wat ik er van begrepen heb.

Geen grote operatie??!

OK, als het van onderen gebeurd, en dan nog!



Elninjoo weet jij wel waar je het over hebt?

Geloof dat jij je baarmoeder nog hebt, of niet?

Laat dan de mensen praten die het wel ervaren hebben!



Sorry dames, maar het schoot even in mijn verkeerde keelgat.

Nog even reageren opdat een gynaecoloog niet zomaar een baarmoeder verwijderd terwijl je nog een kinderwens hebt.

Helaas, het gebeurd dus wel, maar dan kan het echt niet anders en is het voor je eigen gezondheid het beste.

quote:DagmarAnne schreef op 07 augustus 2008 @ 16:10:

Geen grote operatie??!

OK, als het van onderen gebeurd, en dan nog!



Elninjoo weet jij wel waar je het over hebt?

Geloof dat jij je baarmoeder nog hebt, of niet?

Laat dan de mensen praten die het wel ervaren hebben!



Sorry dames, maar het schoot even in mijn verkeerde keelgat.

Bij een van mijn vriendinnen is ie er langs onderen uitgehaald en zij heeft er weinig last door ondervonden. Kan me voorstellen dat het bij iedereen anders kan uitpakken, maar het kán dus ook gewoon meevallen.

Bovendien, als je hem laat verwijderen omdat je er dagelijks pijn aan hebt, dan kan 't daarna alleen maar beter worden.

Ok, dan heeft jouw vriendin erg veel mazzel gehad.

Maar ik ben het er niet mee eens dat je zegt dat het na een verwijdering alleen maar beter op kan worden...

In ieder geval niet in mijn geval; overgang, verklevingen, 'overspannen' bekkenbodemspieren, dus af en toe nog wel wat pijn, wel minder dan voorheen maar toch vervelend.

En dan de onvervulde kinderwens...

Tja het is maar net hoe je het bekijkt.

Zit ik net op een ander topic te lezen en ook daar lees ik dat jij, elninjoo, daar een beetje raar aan het reageren bent.

Kick je hierop ofzo? Kan me er erg kwaad om maken dat als hier mensen met een serieus probleem komen dat jij er dan overheen walst alsof het niks is.

Bemoei je er dan niet mee.

TO vraagt advies en ervaringen, volgens mij heb jij die niet, dus ga fijn ergens anders lopen gallen.



Tineke; sorry dat ik jouw topic zo 'vervuil'.

Maar ik weet waarvoor je staat en herken veel in je twijfels en angsten.

Ik hoop dat je tot de juiste beslissing zult komen.

Wat een ontzettende offtopic geouwehoer zeg, niet te filmen. Elninjoo, ga lekker een ander pesten met je persoonlijke problemen met je baarmoeder? Dit is niet jouw topic, maar dat van Tineke. (Opzouten dus. )



-----------------------------



Tineke, ik heb zelf geen ervaring met laproscopie, noch met dit soort langdurige pijnklachten. De reden waarom ik toch reageer is de volgende: je opspelende kinderwens. Want ik weet niet of je het hierover gehad hebt met je internist en/of gynaecoloog, maar door je diabetes heb je een verhoogde kans op complicaties. Die kans verhoogt nog verder vanwege je leeftijd (in vrij grote stappen vanaf je 35e). Neem daarbij in aanmerking dat je door je baarmoederproblemen óók nog eens extra kans op complicaties hebt en je zult snappen dat die kinderwens eigenlijk zo reëel niet meer is. En dan heb ik het nog niet eens over de impact die een zwangerschap op jóuw gezondheid heeft. Dit wist je allemaal al, daarom heeft je man zich immers laten steriliseren. Maar nu er opeens gesproken wordt over het verwijderen van je baarmoeder, wordt het misschien voor jou pas echt "tastbaar".



Ik weet niet hoe je in de aanloop naar de sterilisatie van je man je rouwproces doorlopen hebt, maar blijkbaar zit er toch nog een stukje onverwerkt wat nu opeens opspeelt.



Ik zit zelf met gezondheidsproblemen die ervoor zorgen dat ik mijn oorspronkelijke kinderwens (voor 3 kinderen) nooit zal kunnen vervullen. Ik heb nu als een godswonder één zwangerschap uit mogen dragen (nou ja, tot het moment waarop ik ingeleid werd en twee maanden te vroeg beviel dus... ) en zit ernstig in mijn maag met mijn kinderwens. Ben er nog niet uit of er wel of geen tweede komt.

Voor mij staat wel al vast dat wanneer de knoop doorgehakt is, ík onder het mes ga. Ik wil dat er dan in míjn buik nooit meer een kind kan groeien. Ik ben bang dat als ik dat niet doe, ik dat stukje voor mezelf nooit af kan sluiten. Dat er altijd nog een "ja maar wat als"-achterdeurtje open blijft staan.



Dit is ook wat ik in jouw verhaal lees. En nu willen ze zomaar die achterdeur dichtgooien! Ik snap dat je het daar ontzettend moeilijk mee hebt. Want hoewel veel mensen je zullen zeggen dat je je gelukkig moet prijzen met wat je wél hebt, jij voelt natuurlijk ook heel goed wat je níet hebt en daar heb je gewoon verdriet om.



Ik denk alleen wel dat als je even afstand neemt en je situatie nuchter bekijkt, je zult zien dat er feitelijk niets verandert. Of eigenlijk dat de dingen alleen maar in positieve zin kunnen veranderen. Je man en jij kónden al geen kinderen meer krijgen: dat verandert niet. Wat er wél verandert, is dat jij dit stuk nu ook echt áf kunt sluiten. Misschien dat dat juist ontzettend veel rust geeft. En verder verandert er natuurlijk het nodige voor jouw gezondheid, wat niet alleen jou, maar ook je twee kinderen en je man voordeel oplevert. Weegt dat werkelijk op tegen de wens voor een derde (die er toch al niet kan komen vanwege de sterilisatie van je man)?



Over de combinatie twijfels en kinderwens kan ik je alles vertellen. Je moet kiezen tussen twee dingen die je allebei niet wilt en dat is een godsonmogelijke keuze. De beste raad die ik je op dat gebied kan geven, is om er toch wat meer tijd voor uit te trekken en er wellicht hulp bij in te schakelen. Dit is een rouwproces waar je doorheen moet. Waarschijnlijk heb je het grootste deel al achter de kiezen toen jullie besloten je man te laten steriliseren, maar nu jij aan de beurt bent, moet je dat laatste stukje ook nog opruimen.

Ik denk, als ik naar jouw verhaal luister, dat het dát is, dat je dat laatste beetje hoop nog moet verwerken. Ik denk uit je verhaal te lezen dat je heel goed weet -verstandelijk- dat er geen kinderen meer komen, maar dat je alleen nog worstelt met de emoties.

Hoe je daarmee om moet gaan, kan ik je niet vertellen: dat proces moet bij mij nog beginnen. Dát je ermee om moet gaan, dat is wel een zaak die zeker is. En ironisch genoeg verwacht ik dat juist het afsluiten van de mogelijkheid wel eens precies de stap zou kunnen zijn die nodig is om hier vrede in te vinden.



Je vraagt om geruststelling. De geruststelling die ík je kan geven, is dat zo'n heftige opleving van gevoelens en twijfels normaal is voor het moment waarop je een definitieve beslissing neemt die je leven zo gaat beïnvloeden. Het is dus normaal dat je je zo voelt. Misschien dat het je helpt om je dat te realiseren.



Verder heb ik zoals ik al zei geen ervaring met de operatie, noch met de pijnen. Wel met hypo's en ik kan me alleen maar voorstellen dat het op vele fronten rust geeft als die er niet meer zijn. Van de andere twee heb ik van iemand uit mijn omgeving begrepen dat het haar ontzettend opluchtte dat haar baarmoeder eindelijk verwijderd was. Ze had de beslissing jarenlang voor zich uitgeschoven, maar toen het eenmaal gebeurd was, had ze spijt dat ze het niet eerder gedaan had, zo zeer waren haar klachten verminderd.





Ik weet hoe ontzettend in de war je kunt raken van dit soort emoties en ik wil je verder vooral ontzettend veel sterkte toewensen. En schroom niet om hier hulp bij te zoeken, want de combinatie van ziekte en het daardoor moeten opgeven van een onvervulde / sluimerende kinderwens is een zwaar thema. Het is geen schande om daar hulp bij te vragen.

Misschien dat het je in ieder geval al helpt om te weten dat je met dát thema niet in je eentje worstelt.

Qwerty, knap en mooi hoe jij het zo geschreven hebt!

Ik denk er precies hetzelfde over, alleen kreeg ik het niet op papier...

Mooi qwertu, heel goed verwoord. Dat bedoelde ik in mijn stukje ook toen ik het over de psychische kant schreef. Trainca begreep me niet, misschien als ze jouw stuk leest dat ze beter begrijpt wat ik bedoel met het psychische stuk.

quote:qwertu schreef op 08 augustus 2008 @ 01:07:

Ik denk alleen wel dat als je even afstand neemt en je situatie nuchter bekijkt, je zult zien dat er feitelijk niets verandert. Of eigenlijk dat de dingen alleen maar in positieve zin kunnen veranderen. Je man en jij kónden al geen kinderen meer krijgen: dat verandert niet. Wat er wél verandert, is dat jij dit stuk nu ook echt áf kunt sluiten. Misschien dat dat juist ontzettend veel rust geeft. En verder verandert er natuurlijk het nodige voor jouw gezondheid, wat niet alleen jou, maar ook je twee kinderen en je man voordeel oplevert. Weegt dat werkelijk op tegen de wens voor een derde (die er toch al niet kan komen vanwege de sterilisatie van je man)?

Eigenlijk bedoel ik dit dus ook alleen Q weet het zoals gewoonlijk weer beter te verwoorden.

Hi Tineke



Wat vervelend voor je, ik kan me voorstellen dat je twijfelt! Ben je soms een DES-dochter? Dat kan nl zulke afwijkingen aan de baarmoeder geven. Ik hoop dat je opknapt van de operatie. Veel sterkte!

quote:elninjoo schreef op 07 augustus 2008 @ 15:22:

Ik heb een baarmoeder noooooit als onderdeel van mijn vrouwelijkheid gezien, ik gebruik het immers niet om te baren en 't zit binnenin dus is ook niets wat je in je uiterlijk mist, zoals borsten bijv. wél heel erg belangrijk zijn voor je vrouwelijkheid (ook al kunnen ze anno nu gelukkig wel mooie reconstructies maken als iemand 'n amputatie heeft moeten ondergaan)Elninjoo, zo iemand als jij noem ik een hert. Een enorm bord voor je kop en de meest ondoordachte, eendimensionale dingen uitkramen (en niet alleen in dit topic). Mijn baarmoeder is veel belangrijker voor mijn vrouwelijkheid dan een borst.