Gezondheid
alle pijlers
Borstkanker, wie wil meekletsen?
zondag 24 november 2019 om 16:20
Nee, met vrienden, dat hadden we al weken geleden afgesproken. Met het gezin zijn we de laatste tijd al vaker uit eten geweest (voordat mijn smaak verdween), ook erg gezellig. Dat was ook een van de weinige dingen waar ik de fut voor had. In de herfstvakantie ben ik met mijn jongste ook een paar keer gaan lunchen, om te compenseren dat ik geen actieve dingen kon doen. Juist daarom baalde ik er zo van dat mijn smaak weg was. Nu maar hopen dat die niet weer verdwijnt na de volgende kuur.
Mijn vingers zijn helemaal aan het vervellen, dus die smeer ik als ik naar bed ga in met nivea en omdat mijn voeten ook zo droog zijn smeer ik die ‘s morgens in net voordat ik mijn sokken aantrek. Het lijkt erop dat het gevoel in mijn vingers iets aan het terug komen is, maar het zou ook kunnen dat ik er aan begin te wennen. Die tintelingen in je moeders vingers zou ook wel neuropathie kunnen zijn.
Mijn vingers zijn helemaal aan het vervellen, dus die smeer ik als ik naar bed ga in met nivea en omdat mijn voeten ook zo droog zijn smeer ik die ‘s morgens in net voordat ik mijn sokken aantrek. Het lijkt erop dat het gevoel in mijn vingers iets aan het terug komen is, maar het zou ook kunnen dat ik er aan begin te wennen. Die tintelingen in je moeders vingers zou ook wel neuropathie kunnen zijn.
dinsdag 10 december 2019 om 10:00
Even een update.
Gisteren mijn tweede kuur paclitaxel gehad. En ik ben toch wel licht enthousiast!
Ik had van de oncoloog een weekje extra gekregen vóór de eerste kuur paclitaxel, om de zenuwen in mijn voeten en vingers rust te gunnen. En dat heeft gelukkig goed geholpen, het gevoel in mijn vingers is helemaal terug en in mijn voeten voor 95%. Wel zijn mijn voeten enorm aan het vervellen, echt de vellen hangen eraan. Deze week eens kijken of ik een afspraak kan maken bij een gespecialiseerde pedicure. Mijn smaak is voor 80% hersteld, ik kan alleen nog moeilijk brood en vlees eten. Beschuit, crackers en vlees verwerkt in pasta’s of ovenschotels gaat wel goed. Ik heb wel een sterke voorkeur voor uitgesproken smaken, dus heel zoet of zout. Waarschijnlijk omdat mijn smaak toch is afgevlakt.
Vorige week maandag dus de eerste kuur paclitaxel gehad. Ik heb de hele week geroepen, het gaat goed maar ik weet niet wat er nog gaat komen. Op vrijdag durfde ik voor het eerst te zeggen dat er nu wel niets meer zou komen. Ik ben alleen maandagmiddag na de kuur een uurtje naar bed geweest, maar verder eigenlijk geen klachten! Gisteren dus de tweede, voor mijn gevoel voelde ik de chemo deze keer wel meer in mijn lijf de hele dag. Heb dus ook gistermiddag even een middagdutje gedaan. Maar vandaag is dat gevoel alweer weg. Hopelijk gaat deze week (en de komende 7 kuren) net zo goed!
Flipje, gaat het met jouw moeder ook nog steeds goed?
Gisteren mijn tweede kuur paclitaxel gehad. En ik ben toch wel licht enthousiast!
Ik had van de oncoloog een weekje extra gekregen vóór de eerste kuur paclitaxel, om de zenuwen in mijn voeten en vingers rust te gunnen. En dat heeft gelukkig goed geholpen, het gevoel in mijn vingers is helemaal terug en in mijn voeten voor 95%. Wel zijn mijn voeten enorm aan het vervellen, echt de vellen hangen eraan. Deze week eens kijken of ik een afspraak kan maken bij een gespecialiseerde pedicure. Mijn smaak is voor 80% hersteld, ik kan alleen nog moeilijk brood en vlees eten. Beschuit, crackers en vlees verwerkt in pasta’s of ovenschotels gaat wel goed. Ik heb wel een sterke voorkeur voor uitgesproken smaken, dus heel zoet of zout. Waarschijnlijk omdat mijn smaak toch is afgevlakt.
Vorige week maandag dus de eerste kuur paclitaxel gehad. Ik heb de hele week geroepen, het gaat goed maar ik weet niet wat er nog gaat komen. Op vrijdag durfde ik voor het eerst te zeggen dat er nu wel niets meer zou komen. Ik ben alleen maandagmiddag na de kuur een uurtje naar bed geweest, maar verder eigenlijk geen klachten! Gisteren dus de tweede, voor mijn gevoel voelde ik de chemo deze keer wel meer in mijn lijf de hele dag. Heb dus ook gistermiddag even een middagdutje gedaan. Maar vandaag is dat gevoel alweer weg. Hopelijk gaat deze week (en de komende 7 kuren) net zo goed!
Flipje, gaat het met jouw moeder ook nog steeds goed?
dinsdag 10 december 2019 om 21:44
Oh MIDA dat klinkt echt zó veel beter dan met die andere kuur! Goede beslissing dus. Want begrijp ik nou goed dat het voor de uitkomst niet uitmaakt?
Met mijn moeder gaat het nog steeds zo goed inderdaad, die heeft nu de 6de P gehad. En inderdaad, de middag na de kuur moet ze ook altijd gaan slapen. Herkenbaar dus, wat jij ook schrijft!
Mijn moeder kijkt al voorzichtig vooruit naar het einde van de kuur, 20 januari. Voelt het voor jou ook al alsof je bijna een beetje kunt gaan aftellen?
Met mijn moeder gaat het nog steeds zo goed inderdaad, die heeft nu de 6de P gehad. En inderdaad, de middag na de kuur moet ze ook altijd gaan slapen. Herkenbaar dus, wat jij ook schrijft!
Mijn moeder kijkt al voorzichtig vooruit naar het einde van de kuur, 20 januari. Voelt het voor jou ook al alsof je bijna een beetje kunt gaan aftellen?
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
dinsdag 10 december 2019 om 23:09
Zoals ik er nu tegenaan kijk inderdaad een goede beslissing.
Nee voor de uitkomst maakt het niet uit, eenvoudig gezegd delen ze de kuur in drieën. Dus in plaats van in één keer de volle mep, krijg ik nu iedere week eenderde.
Mentaal heb ik wel even een knop moeten omzetten, want in plaats van nog ‘maar’ drie kuren, moest ik er nu nog negen. En ook nog zo rond de feestdagen, 23 en 30 december, zag ik daar echt heel erg tegenop. Ik was echt bang dat ik tijdens de feestdagen te moe of misschien wel ziek zou zijn om met mijn familie en vrienden gezellige dagen te hebben. Maar nu het zo goed gaat heb ik toch wel de hoop dat het met de feestdagen goed gaat komen. En durf ik inderdaad te gaan aftellen, nog 7 te gaan!
Nee voor de uitkomst maakt het niet uit, eenvoudig gezegd delen ze de kuur in drieën. Dus in plaats van in één keer de volle mep, krijg ik nu iedere week eenderde.
Mentaal heb ik wel even een knop moeten omzetten, want in plaats van nog ‘maar’ drie kuren, moest ik er nu nog negen. En ook nog zo rond de feestdagen, 23 en 30 december, zag ik daar echt heel erg tegenop. Ik was echt bang dat ik tijdens de feestdagen te moe of misschien wel ziek zou zijn om met mijn familie en vrienden gezellige dagen te hebben. Maar nu het zo goed gaat heb ik toch wel de hoop dat het met de feestdagen goed gaat komen. En durf ik inderdaad te gaan aftellen, nog 7 te gaan!
dinsdag 24 december 2019 om 01:29
Ja klopt! Alleen ging het vandaag niet helemaal zoals het moest.
De verpleegkundige had de infuuspomp op 600 laten staan ipv 140 en de kuur zat er dus binnen een kwartier in, ipv in een uur
Ik merkte wel dat ik me een beetje afwezig begonnen voelen, maar had er eigenlijk geen aandacht aan besteed. Mijn vriendin was er (voor het eerst) bij en we zaten gezellig te kletsen. Maar toen de pomp binnen een kwartier begon te piepen zagen we dat het zakje al leeg was. Gelukkig was er geen paniek en hebben we een half uur langer gespoeld met zoutoplossing, toen voelde ik het meteen weer wegzakken, mijn bloeddruk werd gecontroleerd en die was prima.
Nog 5 te gaan! Ik merk wel dat de neuropathie in mijn voeten terug aan het komen is en dat ik slecht slaap, waardoor ik toch ‘s middags regelmatig wegsukkel op de bank, maar verder nog goed te doen!
Donderdag de MRI gehad en straks heb ik een afspraak met de chirurg, ben toch wel heel benieuwd wat die te melden heeft en of de tumor kleiner geworden is.
Hoe gaat het bij jullie Flipje? Is het met je zus allemaal goed verlopen, voor zover dat kan natuurlijk? En hebben jullie de uitvaart al gehad? Jullie zijn steeds in mijn gedachte geweest, wat een vreselijke tijd moet dit zijn voor jullie. Hopelijk heeft het geen effect op je moeders herstel, want ik kan me helemaal voorstellen dat ze zichzelf nu helemaal wegcijfert, terwijl ze eigenlijk alle energie voor zichzelf nodig heeft.
Hopelijk kunnen jullie toch een beetje van het samenzijn met de kerst genieten, hoewel het altijd een periode met een zwarte rand zal blijven
De verpleegkundige had de infuuspomp op 600 laten staan ipv 140 en de kuur zat er dus binnen een kwartier in, ipv in een uur
Ik merkte wel dat ik me een beetje afwezig begonnen voelen, maar had er eigenlijk geen aandacht aan besteed. Mijn vriendin was er (voor het eerst) bij en we zaten gezellig te kletsen. Maar toen de pomp binnen een kwartier begon te piepen zagen we dat het zakje al leeg was. Gelukkig was er geen paniek en hebben we een half uur langer gespoeld met zoutoplossing, toen voelde ik het meteen weer wegzakken, mijn bloeddruk werd gecontroleerd en die was prima.
Nog 5 te gaan! Ik merk wel dat de neuropathie in mijn voeten terug aan het komen is en dat ik slecht slaap, waardoor ik toch ‘s middags regelmatig wegsukkel op de bank, maar verder nog goed te doen!
Donderdag de MRI gehad en straks heb ik een afspraak met de chirurg, ben toch wel heel benieuwd wat die te melden heeft en of de tumor kleiner geworden is.
Hoe gaat het bij jullie Flipje? Is het met je zus allemaal goed verlopen, voor zover dat kan natuurlijk? En hebben jullie de uitvaart al gehad? Jullie zijn steeds in mijn gedachte geweest, wat een vreselijke tijd moet dit zijn voor jullie. Hopelijk heeft het geen effect op je moeders herstel, want ik kan me helemaal voorstellen dat ze zichzelf nu helemaal wegcijfert, terwijl ze eigenlijk alle energie voor zichzelf nodig heeft.
Hopelijk kunnen jullie toch een beetje van het samenzijn met de kerst genieten, hoewel het altijd een periode met een zwarte rand zal blijven
dinsdag 24 december 2019 om 01:34
Oh wat lief, Broekrok! Zoals het er nu voorstaat gaat dat zeker lukken!
We zijn beide kerstdagen bij familie uitgenodigd, omdat iedereen me wil ontlasten. Na veel aandringen mag ik in ieder geval een gang bijdragen aan het diner, heb ik toch het idee dat ik iets doe. Normaal ben ik degene die het meeste werk aan het eten besteed, dus ik kan het toch moeilijk loslaten
Ook met nieuwjaar zijn we uitgenodigd bij mijn liefste vriendin, echt heel fijn dat iedereen zo lief is voor ons!
Ik probeer zeker positief te blijven en tot nog toe lukt me dat best aardig moet ik zeggen!
Ik verbaas mezelf op momenten, had nooit gedacht dat ik zo sterk zou kunnen zijn.
dinsdag 24 december 2019 om 15:34
Vanmorgen bij de chirurg geweest. De chemo doet zijn werk goed, de tumor is veel kleiner geworden. Maar helaas is het een dun lang streepje van 5 cm, waarschijnlijk een melkklier die is ‘volgelopen’. Daardoor adviseerde de chirurg toch een amputatie, omdat ze anders toch wel veel weg moeten halen en het risico groot is dat ze niet in een keer alles weg kunnen halen. Prima, daar had ik me al op ingesteld. Ze gaan me op 2 januari nog wel uitgebreid bespreken met alle specialisten, misschien dat die een ander inzicht hebben. Maar voor mij is het prima zo. Ben heel blij dat de chemo in ieder geval zijn werk doet, heb ik die ellendige zooi niet voor niets gehad.
Bedankt!
woensdag 25 december 2019 om 09:22
Ik vind je ook sterk en positief klinken MIDA!
Wauw, wat een misser van het ziekenhuis met dat infuus! Gelukkig bleek het uiteindelijk niet zo erg te zijn.
Wat een super goed nieuws dat de tumor zoveel kleiner is geworden!
Waarom kreeg je nu al de MRI? Was dat nog om te kunnen beoordelen of er eventueel een sparende operatie gedaan kon worden? Mijn moeder krijgt hem volgens mij pas na de operatie en bestraling.
Laten we het in dit topic maar niet over alle andere sores hebben, dit is jouw plekje. Ik stuur je wel een pb.
Wauw, wat een misser van het ziekenhuis met dat infuus! Gelukkig bleek het uiteindelijk niet zo erg te zijn.
Wat een super goed nieuws dat de tumor zoveel kleiner is geworden!
Waarom kreeg je nu al de MRI? Was dat nog om te kunnen beoordelen of er eventueel een sparende operatie gedaan kon worden? Mijn moeder krijgt hem volgens mij pas na de operatie en bestraling.Laten we het in dit topic maar niet over alle andere sores hebben, dit is jouw plekje. Ik stuur je wel een pb.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 25 december 2019 om 13:41
Oh dat is vreemd, dat je moeder pas zo laat een mri krijgt. Ja, inderdaad om te kijken wat de chemo met de tumor doet en of er een borstsparende operatie kan plaatsvinden. Zou toch zonde zijn als de tumor zo klein is geworden dat borstsparende mogelijk is en ze er dan een hele borst afhalen. Of is bij jouw moeder sowieso borstsparende mogelijk?
dinsdag 7 januari 2020 om 12:10
Nou het topic was zover weggezakt, dat ik even een update kom geven.
De chemo’s gaan nog steeds prima, nog drie te gaan! Ik ga donderdag wel bespreken dat de neuropathie in mijn voeten nu op het punt is beland dat het niet erger moet worden als het is. Het voelt constant alsof mijn sokken dubbel zitten en sinds vorige week ook onder de bal van mijn voet alsof er een knikker onder zit. Het doet geen zeer, maar is wel heel vervelend. Gisteren kroop er ineens ook een soort kramp in mijn kuit, vanaf mijn voet helemaal tot mijn knieholte. Ik weet niet of er dat ook mee te maken heeft, maar het moet nu niet meer erger worden.
Ik heb inmiddels ook een gesprek met de plastisch chirurg gehad. Dat was geen fijn gesprek. Er komt sowieso een amputatie, daar had ik me op ingesteld en dat is prima. Maar omdat mijn BMI (veel) te hoog is en mijn borsten ook erg zwaar zijn (cupmaat 75I) zijn er veel risico’s met de hersteloperatie. Ik zou graag een hersteloperatie met eigen weefsel willen, ipv siliconen, maar dat was absoluut uitgesloten! Het risico dat ik zou overlijden op de operatietafel is aanwezig.
De volgende optie zou zijn om tegelijk met de amputatie een siliconen prothese te laten plaatsen. Die zou dan maximaal 750cc zijn, volgens de arts vergelijkbaar met een C/D cup. Op zich ook prima, want ik zou graag wat kleinere borsten willen, maar om dan mijn andere borst te verkleinen was weer een (te) groot risico. Maar ze kunnen me toch niet met 5/6 cupmaten verschil rond laten lopen?!
En dan was het ook nog eens zo dat als ik nog bestraald moet worden op de plek waar mijn borst gezeten heeft, dan is er helemaal niets mogelijk en maken ze het gewoon plat! Maar de plastisch chirurg gaf meteen ook aan dat een uitwendige prothese in mijn cupmaat te zwaar zou zijn en dat ze dan ook een borstverkleining aanraden (maar dat was toch een te groot risico?) Ze begonnen ook al meteen over een maagverkleinig/gastric bypass, wat een l*l! Ik ben hard bezig om beter te worden van deze kutziekte en helemaal niet bezig om af te vallen, sterker nog er is me steeds verteld dat ik dat helemaal niet mag nu!
Ik ben er echt even helemaal van van het padje. Over 1,5 week hebben we een tweede afspraak en als ik dan niet de antwoorden krijg waar ik tevreden over ben ga ik een second opinion aanvragen. Ik heb al gehoord dat ik dan in Maastricht moet zijn, daar zijn ze gespecialiseerd hierin.
Sorry voor het lange verhaal, hopelijk volgen jullie het allemaal nog een beetje.
De chemo’s gaan nog steeds prima, nog drie te gaan! Ik ga donderdag wel bespreken dat de neuropathie in mijn voeten nu op het punt is beland dat het niet erger moet worden als het is. Het voelt constant alsof mijn sokken dubbel zitten en sinds vorige week ook onder de bal van mijn voet alsof er een knikker onder zit. Het doet geen zeer, maar is wel heel vervelend. Gisteren kroop er ineens ook een soort kramp in mijn kuit, vanaf mijn voet helemaal tot mijn knieholte. Ik weet niet of er dat ook mee te maken heeft, maar het moet nu niet meer erger worden.
Ik heb inmiddels ook een gesprek met de plastisch chirurg gehad. Dat was geen fijn gesprek. Er komt sowieso een amputatie, daar had ik me op ingesteld en dat is prima. Maar omdat mijn BMI (veel) te hoog is en mijn borsten ook erg zwaar zijn (cupmaat 75I) zijn er veel risico’s met de hersteloperatie. Ik zou graag een hersteloperatie met eigen weefsel willen, ipv siliconen, maar dat was absoluut uitgesloten! Het risico dat ik zou overlijden op de operatietafel is aanwezig.
De volgende optie zou zijn om tegelijk met de amputatie een siliconen prothese te laten plaatsen. Die zou dan maximaal 750cc zijn, volgens de arts vergelijkbaar met een C/D cup. Op zich ook prima, want ik zou graag wat kleinere borsten willen, maar om dan mijn andere borst te verkleinen was weer een (te) groot risico. Maar ze kunnen me toch niet met 5/6 cupmaten verschil rond laten lopen?!
En dan was het ook nog eens zo dat als ik nog bestraald moet worden op de plek waar mijn borst gezeten heeft, dan is er helemaal niets mogelijk en maken ze het gewoon plat! Maar de plastisch chirurg gaf meteen ook aan dat een uitwendige prothese in mijn cupmaat te zwaar zou zijn en dat ze dan ook een borstverkleining aanraden (maar dat was toch een te groot risico?) Ze begonnen ook al meteen over een maagverkleinig/gastric bypass, wat een l*l! Ik ben hard bezig om beter te worden van deze kutziekte en helemaal niet bezig om af te vallen, sterker nog er is me steeds verteld dat ik dat helemaal niet mag nu!
Ik ben er echt even helemaal van van het padje. Over 1,5 week hebben we een tweede afspraak en als ik dan niet de antwoorden krijg waar ik tevreden over ben ga ik een second opinion aanvragen. Ik heb al gehoord dat ik dan in Maastricht moet zijn, daar zijn ze gespecialiseerd hierin.
Sorry voor het lange verhaal, hopelijk volgen jullie het allemaal nog een beetje.
donderdag 9 januari 2020 om 15:11
Mida, wat naar dat de afspraak zo tegenviel.. Wat mij is van mijn eigen traject, maar ook van dat van een families die een hele andere ingreep onderging, is dat ziekenhuizen adviseren vanuit hun mogelijkheden en patiënten liever niet doorverwijzen (dat kan om valide redenen zijn zoals het willen voorkomen van vertraging in de behandeling omdat zij geen zicht / vat hebben op planning en wachtlijsten in een ander ziekenhuis). Dus hebben zij een bepaalde expertise niet in huis dan is dat ‘niet mogelijk’. Doorvragen is alweer handig en wat je al noemt: een second opinion bij een ander ziekenhuis kan ook verhelderend zijn.
Ps ik heb je een pb gestuurd.
Ps ik heb je een pb gestuurd.
dinsdag 14 januari 2020 om 20:33
Dit heb ik zelf ook wel ervaren vanuit mijn fertiliteitstraject. Ik wilde om duidelijke redenen graag een poging in het buitenland doen, zowel de gynaecoloog als de IVF arts wilden mij niet doorverwijzen en stuurden mij terug naar de huisarts om daar om een verwijzing te gaan vragen. Dat lukte trouwens direct, dus als je zoiets zou willen zou ik je huisarts eens bellen.puntillita schreef: ↑09-01-2020 15:11Mida, wat naar dat de afspraak zo tegenviel.. Wat mij is van mijn eigen traject, maar ook van dat van een families die een hele andere ingreep onderging, is dat ziekenhuizen adviseren vanuit hun mogelijkheden en patiënten liever niet doorverwijzen (dat kan om valide redenen zijn zoals het willen voorkomen van vertraging in de behandeling omdat zij geen zicht / vat hebben op planning en wachtlijsten in een ander ziekenhuis). Dus hebben zij een bepaalde expertise niet in huis dan is dat ‘niet mogelijk’. Doorvragen is alweer handig en wat je al noemt: een second opinion bij een ander ziekenhuis kan ook verhelderend zijn.
Ps ik heb je een pb gestuurd.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
dinsdag 14 januari 2020 om 20:44
Wat een stomme wending MIDA! Lijkt me zo rot, ben je al zo'n eind op weg en dan ineens zo'n tegenvaller. Bah...MIDA schreef: ↑07-01-2020 12:10Nou het topic was zover weggezakt, dat ik even een update kom geven.
De chemo’s gaan nog steeds prima, nog drie te gaan! Ik ga donderdag wel bespreken dat de neuropathie in mijn voeten nu op het punt is beland dat het niet erger moet worden als het is. Het voelt constant alsof mijn sokken dubbel zitten en sinds vorige week ook onder de bal van mijn voet alsof er een knikker onder zit. Het doet geen zeer, maar is wel heel vervelend. Gisteren kroop er ineens ook een soort kramp in mijn kuit, vanaf mijn voet helemaal tot mijn knieholte. Ik weet niet of er dat ook mee te maken heeft, maar het moet nu niet meer erger worden.
Ik heb inmiddels ook een gesprek met de plastisch chirurg gehad. Dat was geen fijn gesprek. Er komt sowieso een amputatie, daar had ik me op ingesteld en dat is prima. Maar omdat mijn BMI (veel) te hoog is en mijn borsten ook erg zwaar zijn (cupmaat 75I) zijn er veel risico’s met de hersteloperatie. Ik zou graag een hersteloperatie met eigen weefsel willen, ipv siliconen, maar dat was absoluut uitgesloten! Het risico dat ik zou overlijden op de operatietafel is aanwezig.
De volgende optie zou zijn om tegelijk met de amputatie een siliconen prothese te laten plaatsen. Die zou dan maximaal 750cc zijn, volgens de arts vergelijkbaar met een C/D cup. Op zich ook prima, want ik zou graag wat kleinere borsten willen, maar om dan mijn andere borst te verkleinen was weer een (te) groot risico. Maar ze kunnen me toch niet met 5/6 cupmaten verschil rond laten lopen?!
En dan was het ook nog eens zo dat als ik nog bestraald moet worden op de plek waar mijn borst gezeten heeft, dan is er helemaal niets mogelijk en maken ze het gewoon plat! Maar de plastisch chirurg gaf meteen ook aan dat een uitwendige prothese in mijn cupmaat te zwaar zou zijn en dat ze dan ook een borstverkleining aanraden (maar dat was toch een te groot risico?) Ze begonnen ook al meteen over een maagverkleinig/gastric bypass, wat een l*l! Ik ben hard bezig om beter te worden van deze kutziekte en helemaal niet bezig om af te vallen, sterker nog er is me steeds verteld dat ik dat helemaal niet mag nu!
Ik ben er echt even helemaal van van het padje. Over 1,5 week hebben we een tweede afspraak en als ik dan niet de antwoorden krijg waar ik tevreden over ben ga ik een second opinion aanvragen. Ik heb al gehoord dat ik dan in Maastricht moet zijn, daar zijn ze gespecialiseerd hierin.
Sorry voor het lange verhaal, hopelijk volgen jullie het allemaal nog een beetje.
Mijn moeder heeft zo'n beetje het tegenovergestelde probleem. Zij heeft juist zo weinig borst- en vetweefsel dat een reconstructie erg lastig is. IkkE zit te weinig weefsel om de prothese onder te kunnen doen. Ik heb begrepen dat ze dan een deel van de rugspier zouden kunnen gebruiken, dan gaan ze dat onder de arm door naar voren klappen (iemand hier ervaring daarmee misschien?).
En zij moet trouwens sowieso eerst nog bestraald worden, dus die eventuele reconstructie kan pas een jaar daarna...
Ik hoop dat de opties voor jou nog beter worden, en anders inderdaad een second opinion aanvragen. Mocht er ergens anders meer mogelijk zijn dan is dat super, en mocht dat toch niet zo zijn dan heb je het in elk geval geprobeerd.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
donderdag 16 januari 2020 om 09:31
Ruim een week verder kan ik het een beetje beter plaatsen. Ik ben er echt even ‘ziek’ van geweest, erg emotioneel. Terwijl ik steeds zo sterk ben (geweest). Ik heb ook steeds de gedachte aan de operatie voor me uit geschoven, met het idee stap voor stap, eerst die chemo’s maar eens door zien te komen. Maar nu moet ik wel!
Ik weet inmiddels dat ik ook bestraald moet worden, ook op de plek waar mijn borst zat, het blijkt dus dat de plastisch chirurg ook nog eens heel slecht op de hoogte was. Want hij zei steeds dat dat alleen bij een borstsparende operatie was, terwijl ik al die tijd al ervan uit gegaan ben dat ik nog bestraald moest worden. Morgen hebben we een tweede afspraak, hopelijk is hij nu beter op de hoogte. Daar ga ik wel vanuit, want mijn verpleegkundig specialist was niet blij toen ze hoorde hoe het gesprek gegaan was en zou het in het overleg bespreken.
Flipje, oh ja dat is dan precies andersom. Lijkt me een heftige ingreep om spieren uit je rug te verplaatsen. Het is toch wat hè, we kiezen er allemaal niet zelf voor en om dan zo met je neus op de feiten gedrukt te worden.........
Ik weet inmiddels dat ik ook bestraald moet worden, ook op de plek waar mijn borst zat, het blijkt dus dat de plastisch chirurg ook nog eens heel slecht op de hoogte was. Want hij zei steeds dat dat alleen bij een borstsparende operatie was, terwijl ik al die tijd al ervan uit gegaan ben dat ik nog bestraald moest worden. Morgen hebben we een tweede afspraak, hopelijk is hij nu beter op de hoogte. Daar ga ik wel vanuit, want mijn verpleegkundig specialist was niet blij toen ze hoorde hoe het gesprek gegaan was en zou het in het overleg bespreken.
Flipje, oh ja dat is dan precies andersom. Lijkt me een heftige ingreep om spieren uit je rug te verplaatsen. Het is toch wat hè, we kiezen er allemaal niet zelf voor en om dan zo met je neus op de feiten gedrukt te worden.........
woensdag 22 januari 2020 om 12:14
Mida, ik lees net dit topic door, ben geinteresseerd want ik heb ook net een jaar borts kanker behandelingen ondergaan. DDAC, Paclitaxel , operatie en daarna radiatie.
Ik heb alles op alles gezet om oncoplastische chirurgie te krijgen, Van een flinke D naar een B cup, het kankerweefsel is met ruime marge weggesneden en in de andere borst een identiek stuk verwijderd. Toen een borst lift en nu een symmetriech en identiek resultaat. Bij sommige kanker soorten (oa met negatieve receptors) word amputatie aangeraden. Vraag nog eens heel goed na wat bij jou de reden is. Hoe meer je begrijpt, hoe meer je een advies kunt accepteren.
Veel sterkte x x
Ik heb alles op alles gezet om oncoplastische chirurgie te krijgen, Van een flinke D naar een B cup, het kankerweefsel is met ruime marge weggesneden en in de andere borst een identiek stuk verwijderd. Toen een borst lift en nu een symmetriech en identiek resultaat. Bij sommige kanker soorten (oa met negatieve receptors) word amputatie aangeraden. Vraag nog eens heel goed na wat bij jou de reden is. Hoe meer je begrijpt, hoe meer je een advies kunt accepteren.
Veel sterkte x x
woensdag 22 januari 2020 om 13:47
Lilalollie, de reden dat bij mij een amputatie wordt aangeraden is omdat de tumor een streepje van zo’n 5cm is. Als ze dat moeten weghalen is er zo’n stuk uit mijn borst dat de plastisch chirurg het moet corrigeren dmv weefsel verplaatsen in het gat. Als dan later blijkt dat de snijranden niet schoon zijn is er vanalles verplaatst in mijn borst en weten ze niet meer waar ze moeten zijn. Ik heb eerlijk gezegd ook vrede met de amputatie hoor. Dan weet ik ook zeker dat alles weg is.
Waar ik meer moeite mee heb is de plastisch chirurg. Want ook het tweede gesprek was een drama! Hij was nog steeds niet op de hoogte dat ik bestraald moest worden en hij heeft enorm zijn best gedaan om me te beledigen over mijn gewicht. Ik ben klein (1.54m) en mijn man (1,95m) was er bij, op een gegeven moment zegt hij, ja als je net zoveel eet als je man......
Maar het kwam er op neer dat hij niks doet, de chirurg haalt mijn borst weg en maakt het dicht en dan moet ik maar een maagverkleining nemen en daarna terug komen. Nou één ding is zeker, als er ooit een reconstructie komt ga ik 100% zeker naar een ander ziekenhuis.
Waar ik meer moeite mee heb is de plastisch chirurg. Want ook het tweede gesprek was een drama! Hij was nog steeds niet op de hoogte dat ik bestraald moest worden en hij heeft enorm zijn best gedaan om me te beledigen over mijn gewicht. Ik ben klein (1.54m) en mijn man (1,95m) was er bij, op een gegeven moment zegt hij, ja als je net zoveel eet als je man......
Maar het kwam er op neer dat hij niks doet, de chirurg haalt mijn borst weg en maakt het dicht en dan moet ik maar een maagverkleining nemen en daarna terug komen. Nou één ding is zeker, als er ooit een reconstructie komt ga ik 100% zeker naar een ander ziekenhuis.
zondag 2 februari 2020 om 13:05
Afgelopen maandag heb ik mijn laatste chemo gehad 
Zo fijn dat ik daar nu klaar mee ben! Ik had voor de verpleegkundigen op de dagbehandeling een grote doos Merci meegenomen en een lief bedankt kaartje erbij gedaan, want wat zijn dat toch allemaal lieve mensen.
De datum voor de operatie is inmiddels ook bekend, op 2 maart ben ik aan de beurt. Ik moet me eerst in het ene ziekenhuis melden om 8.00 uur, daar gaan ze iets radioactiefs in mijn borst spuiten. Om 10.30 uur krijg ik dan een scan om de poortwachtersklier te localiseren. Daarna moet ik door naar het andere ziekenhuis waar ik ‘s middags geopereerd word.
In eerste instantie was de operatie op 24 februari gepland, maar op mijn verzoek is het een week verschoven. Het is dan carnaval hier in het zuiden en ik had me er toch wel op verheugd om een paar dagen gezellig met vrienden de kroeg in te gaan. En de kinderen zijn die week natuurlijk vrij van school, dus hebben we ook nog een overnachting geboekt in een hotel. Dan gaan we even heerlijk met zijn vieren genieten van leuke dingen doen en lekker eten.
Flipje, weet je moeder inmiddels ook al wanneer ze geopereerd gaat worden?
Zo fijn dat ik daar nu klaar mee ben! Ik had voor de verpleegkundigen op de dagbehandeling een grote doos Merci meegenomen en een lief bedankt kaartje erbij gedaan, want wat zijn dat toch allemaal lieve mensen.
De datum voor de operatie is inmiddels ook bekend, op 2 maart ben ik aan de beurt. Ik moet me eerst in het ene ziekenhuis melden om 8.00 uur, daar gaan ze iets radioactiefs in mijn borst spuiten. Om 10.30 uur krijg ik dan een scan om de poortwachtersklier te localiseren. Daarna moet ik door naar het andere ziekenhuis waar ik ‘s middags geopereerd word.
In eerste instantie was de operatie op 24 februari gepland, maar op mijn verzoek is het een week verschoven. Het is dan carnaval hier in het zuiden en ik had me er toch wel op verheugd om een paar dagen gezellig met vrienden de kroeg in te gaan. En de kinderen zijn die week natuurlijk vrij van school, dus hebben we ook nog een overnachting geboekt in een hotel. Dan gaan we even heerlijk met zijn vieren genieten van leuke dingen doen en lekker eten.
Flipje, weet je moeder inmiddels ook al wanneer ze geopereerd gaat worden?
maandag 17 februari 2020 om 11:25
Het gaat goed! Ik voel me iedere dag beter. Mijn slijmvliezen zijn weer hersteld, mijn smaak is weer bijna helemaal terug. Ik heb heel voorzichtig het idee dat de neuropathie een klein beetje aan het afnemen is en ik ben volop bij de fysio aan het sporten om mijn conditie weer wat op peil te krijgen. En mijn haar begint weer te groeien 
. Ik heb het vorige week nog een keer helemaal kaal laten scheren, omdat het allemaal pluis was, maar nu heb ik alweer serieuze stoppels. Grijze stoppels, dat dan weer wel 
Nog twee weken en dan is de operatie, ik zit nog een beetje in de ontkenningsfase, wil er nog niet te veel aan denken. Maar ik heb al wel twee aangepaste bh’s aangeschaft waar mijn prothese in kan. Maar eerst gaan we volgende week een paar dagen lekker carnavallen en nog lekker twee dagen met de jongens naar Rotterdam, even iets anders.
Hoe gaat het met je moeder, is ze al geopereerd?
. Ik heb het vorige week nog een keer helemaal kaal laten scheren, omdat het allemaal pluis was, maar nu heb ik alweer serieuze stoppels. Grijze stoppels, dat dan weer wel Nog twee weken en dan is de operatie, ik zit nog een beetje in de ontkenningsfase, wil er nog niet te veel aan denken. Maar ik heb al wel twee aangepaste bh’s aangeschaft waar mijn prothese in kan. Maar eerst gaan we volgende week een paar dagen lekker carnavallen en nog lekker twee dagen met de jongens naar Rotterdam, even iets anders.
Hoe gaat het met je moeder, is ze al geopereerd?
woensdag 4 maart 2020 om 18:22
Weer een doel afgevinkt, afgelopen maandag ben ik geopereerd. Een amputatie van mijn linkerborst. Er is 1 klier weggehaald, dat was de klier waar het jodiumzaadje in zat en bleek tevens de poortwachtersklier. Om 14.00 uur ben ik opgehaald en rond 17.30 was ik weer terug op mijn kamer. Ik had een kamer alleen, wat wel heel fijn was. Mijn man was meteen om 17.30 gekomen en toen hij zag dat het goed ging zijn mijn kinderen en ouders ook even geweest. Dat was wel fijn, zeker voor de jongens, die vonden het ook heel spannend. Toen ik rond 21.00 uur wilde plassen en op de rand van mijn bed ging zitten ging het mis, ik viel flauw, twee keer achter elkaar. Gelukkig was de verpleegkundige erbij en die heeft ervoor gezorgd dat ik weer op bed belandde. De rest van de avond/nacht bleef ik me niet lekker voelen en heb dus maar op de po geplast 
Ook eten ging niet goed, ik werd meteen misselijk. Dus pas de volgende dag lukte het om twee beschuitjes te eten en eindelijk rond 12.00 uur lukte het om gewoon op te staan en naar de wc te gaan.
De wond ziet er netjes uit, hij lekt nog wel een beetje. Maar volgens de chirurg en de verpleegkundige was dat normaal. Het viel me niet tegen toen ik het de eerste keer zag, er zit ook nog best een stukje borst voor mijn gevoel. Ik had natuurlijk grote borsten (ze hebben 2 kg weggehaald!!). Maar als ik nu mijn BH aan heb met de tijdelijke prothese heb ik nog een mooi decolleté. Ik weet niet of het nog veel minder wordt, omdat er veel vocht in zit? Ik ben benieuwd wat de chirurg daar komende maandag over te vertellen heeft.
Flipje, hoe gaat het met jouw moeder, is ze al geopereerd?
Ook eten ging niet goed, ik werd meteen misselijk. Dus pas de volgende dag lukte het om twee beschuitjes te eten en eindelijk rond 12.00 uur lukte het om gewoon op te staan en naar de wc te gaan.
De wond ziet er netjes uit, hij lekt nog wel een beetje. Maar volgens de chirurg en de verpleegkundige was dat normaal. Het viel me niet tegen toen ik het de eerste keer zag, er zit ook nog best een stukje borst voor mijn gevoel. Ik had natuurlijk grote borsten (ze hebben 2 kg weggehaald!!). Maar als ik nu mijn BH aan heb met de tijdelijke prothese heb ik nog een mooi decolleté. Ik weet niet of het nog veel minder wordt, omdat er veel vocht in zit? Ik ben benieuwd wat de chirurg daar komende maandag over te vertellen heeft.
Flipje, hoe gaat het met jouw moeder, is ze al geopereerd?
mida wijzigde dit bericht op 05-03-2020 02:57
0.18% gewijzigd
