![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-gezondheid-01.png)
burnout of iets mis in mijn hersenen
maandag 9 maart 2009 om 23:16
een paar weken geleden had ik van de ene op de andere dag burnout klachten, ik zat op mijn werk, en was zomaar wat tijd kwijt, toen ik opstond snapte ik nergens meer wat van, het was net alsof ik binnen in mijn lichaam zat gevangen, alles ging langs me heen en kon me dus nergens op concentreren, ik rafelde de dag maar wat af en reed als een zombie op automatiche piloot naar huis. eenmaal thuis zat ik maar wat voor me uit te staren, ik probeerde tv te kijken maar ook dat lukte niet omdat ik me totaal niet kon concentreren en ook lezen lukte niet, de dag daarop moest ik boodschappen doen waar ik uiteindelijk 2 uren over heb gedaan omdat ik steeds alles vergat. ik werd hierdoor ook erg bang en onzeker.
ik las op internet dat deze klachten bij een burnout horen, maar ik las ook dat het wel maanden kon duren, maar na iets meer dan een week waren de klachten helemaal weg, ik heb nergens meer last van. en het enge is dat ik de dag voordat dit gebeurde een vreemde hoofdpijn heb gehad, een vreemde druk in mijn hoofd. waarbij mijn ogen ook vreemd deden, ik moest elke keer mijn zicht bijstellen en als ik in de spiegel keek kon ik zien dat mijn pupillen open en dicht gingen. die ochtend daarop had ik migraine en heb ik een sumatriptan(migrainemedicijn) genomen. en een paar uren later kreeg ik die burnout klachten.
nu ben ik erg bang dat er misschien wel iets anders aan de hand is in mijn hoofd.
wie herkend mijn mega verhaal en kan me tips geven wat te doen
alvast bedankt.
susu
ik las op internet dat deze klachten bij een burnout horen, maar ik las ook dat het wel maanden kon duren, maar na iets meer dan een week waren de klachten helemaal weg, ik heb nergens meer last van. en het enge is dat ik de dag voordat dit gebeurde een vreemde hoofdpijn heb gehad, een vreemde druk in mijn hoofd. waarbij mijn ogen ook vreemd deden, ik moest elke keer mijn zicht bijstellen en als ik in de spiegel keek kon ik zien dat mijn pupillen open en dicht gingen. die ochtend daarop had ik migraine en heb ik een sumatriptan(migrainemedicijn) genomen. en een paar uren later kreeg ik die burnout klachten.
nu ben ik erg bang dat er misschien wel iets anders aan de hand is in mijn hoofd.
wie herkend mijn mega verhaal en kan me tips geven wat te doen
alvast bedankt.
susu
dinsdag 10 maart 2009 om 10:24
Zeker weten naar de huisarts!! Het kunnen zóveel dingen zijn. dat kunnen wij idd niet via internet zien natuurlijk.
Maar... het klinkt mij wel bekend in de oren wat je beschrijft. Dat niet goed kunnen focussen, dat alles langs je heen gaat, gevangen zitten in je eigen lijf.
Bij mij is migraine accompagnee/accompagnie geconstateerd. Kort gezegd is dat "gewone" migraine maar dan zònder hoofdpijn.
Voor mij voelt het niet kunnen focussen alsof ik rondloop in een tekening van Esscher, perspectieven lijken niet te kloppen, ik hoor wel wat mensen zeggen, versta de woorden ook wel maar die lijken geen betekenis te hebben (ik snap ze niet) en het gevangen zitten in je eigen lijf uit zich bij mij door bijvoorbeeld naar m'n hand kijken, die amper wil doen wat ik wil (lijkt het) en me dan af zitten vragen of dat MIJN hand is... Dan via m'n hand naar m'n pols, m'n arm bekijken, die zit vast aan mijn lijf dus moet het wel MIJN hand zijn...
Migraine accompagnee/accompagnie (er worden verschillende schrijfwijzen gehanteerd) is zelfs bij neurologen soms onbekend. Nogmaals: ik herken wel iets van wat jij beschrijft, maar je zult echt even langs een arts moeten gaan want het kunnen zo ontzettend veel dingen zijn!
Maar... het klinkt mij wel bekend in de oren wat je beschrijft. Dat niet goed kunnen focussen, dat alles langs je heen gaat, gevangen zitten in je eigen lijf.
Bij mij is migraine accompagnee/accompagnie geconstateerd. Kort gezegd is dat "gewone" migraine maar dan zònder hoofdpijn.
Voor mij voelt het niet kunnen focussen alsof ik rondloop in een tekening van Esscher, perspectieven lijken niet te kloppen, ik hoor wel wat mensen zeggen, versta de woorden ook wel maar die lijken geen betekenis te hebben (ik snap ze niet) en het gevangen zitten in je eigen lijf uit zich bij mij door bijvoorbeeld naar m'n hand kijken, die amper wil doen wat ik wil (lijkt het) en me dan af zitten vragen of dat MIJN hand is... Dan via m'n hand naar m'n pols, m'n arm bekijken, die zit vast aan mijn lijf dus moet het wel MIJN hand zijn...
Migraine accompagnee/accompagnie (er worden verschillende schrijfwijzen gehanteerd) is zelfs bij neurologen soms onbekend. Nogmaals: ik herken wel iets van wat jij beschrijft, maar je zult echt even langs een arts moeten gaan want het kunnen zo ontzettend veel dingen zijn!
Iets anders
dinsdag 10 maart 2009 om 16:21
Hallo Susa,
Wat je beschrijft lijkt erg op depersonaliatie/derealisatie en kan m.n. een psychische oorzaak hebben. Het komt vaak voor bij oververmoeidheid icm een hoge druk(hoeft niet per se werkgerelateerd te zijn) en bij paniekaanvallen. Het komt heel veel voor, maar niet veel mensen praten erover omdat ze bang zijn dat het door anderen als vreemd wordt gezien. Het is het gevoel of je in een koepel zit en alles aan je voorbij gaat, geluiden en gesprekken komen of zachter of juist harder binnen. Je kan in principe "normaal" functioneren, maar het is net of alles niet echt is en een heel naar gevoel, ik ken het absoluut. De hoofdpijn krijg je er vaak automatisch bij, omdat het heel veel energie voor je hersenen en voor jezelf kost om hiermee te dealen. Ik heb begrepen dat het een soort beschermingsmechanisme is dat in actie komt als er teveel om je heen en met je gebeurt waar je vanuit jezelf geen grip meer op hebt. Je geest gaat dan op de automatische piloot over cq laat het even afweten. Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan, die kan uitsluiten of er een lichamelijke oorzaak is en je eventueel verder helpen. Het is in zo'n geval ieder geval zaak even de rust op te zoeken en ook iets te doen waar je normaal veel plezier aan beleeft of rust uit krijgt. Goed slapen, goed eten en jezelf niet gek maken met allerlei gedachten erover. Het gaat echt weer over.
Wat je beschrijft lijkt erg op depersonaliatie/derealisatie en kan m.n. een psychische oorzaak hebben. Het komt vaak voor bij oververmoeidheid icm een hoge druk(hoeft niet per se werkgerelateerd te zijn) en bij paniekaanvallen. Het komt heel veel voor, maar niet veel mensen praten erover omdat ze bang zijn dat het door anderen als vreemd wordt gezien. Het is het gevoel of je in een koepel zit en alles aan je voorbij gaat, geluiden en gesprekken komen of zachter of juist harder binnen. Je kan in principe "normaal" functioneren, maar het is net of alles niet echt is en een heel naar gevoel, ik ken het absoluut. De hoofdpijn krijg je er vaak automatisch bij, omdat het heel veel energie voor je hersenen en voor jezelf kost om hiermee te dealen. Ik heb begrepen dat het een soort beschermingsmechanisme is dat in actie komt als er teveel om je heen en met je gebeurt waar je vanuit jezelf geen grip meer op hebt. Je geest gaat dan op de automatische piloot over cq laat het even afweten. Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan, die kan uitsluiten of er een lichamelijke oorzaak is en je eventueel verder helpen. Het is in zo'n geval ieder geval zaak even de rust op te zoeken en ook iets te doen waar je normaal veel plezier aan beleeft of rust uit krijgt. Goed slapen, goed eten en jezelf niet gek maken met allerlei gedachten erover. Het gaat echt weer over.
dinsdag 10 maart 2009 om 19:42
Je moet hiervoor echt naar de dokter gaan! Ik zou er zeker niet vanuit gaan dat het psychisch is. Ik heb wel eens last gehad van derealisatie en dat wat jij beschrijft klinkt iets heftiger dan wat ik had. En het veranderen van de grote van je pupillen kan duiden op hersenproblemen (ik wil je niet bang maken). Neem je klachten serieus!