Gezondheid
alle pijlers
Chagrijnige huisartsassistenten...iemand uitleg?
woensdag 18 juni 2008 om 13:53
Hallo huisartsgangers,
Al enkele jaren zit ik bij dezelfde huisarts in een redelijk grote stad. Vandaag was het weer eens zover: de vreselijk onvriendelijke toon van de assistente aan de andere kant van de lijn...
Het valt me zo op dat als ik de doktersassistente/receptioniste/telefoonmevrouw spreek ze altijd een soort gehaaste chagrijnige toon heeft. (Je voelt je bijna schuldig als je om je herhaalrecept vraagt )
Nu kan dat natuurlijk aan de persoon zelf liggen. Maar vertel eens...
Wat is jullie ervaring met de vriendelijkheid/onvriendelijkheid van deze (doorgaans) dames?
Zou het bij die huisartsenpraktijken soms één overspannen boel zijn met hoge werkdruk? Dat is namelijk wat ik vermoed. Misschien ervaringsdeskundigen in the house?
Al enkele jaren zit ik bij dezelfde huisarts in een redelijk grote stad. Vandaag was het weer eens zover: de vreselijk onvriendelijke toon van de assistente aan de andere kant van de lijn...
Het valt me zo op dat als ik de doktersassistente/receptioniste/telefoonmevrouw spreek ze altijd een soort gehaaste chagrijnige toon heeft. (Je voelt je bijna schuldig als je om je herhaalrecept vraagt )
Nu kan dat natuurlijk aan de persoon zelf liggen. Maar vertel eens...
Wat is jullie ervaring met de vriendelijkheid/onvriendelijkheid van deze (doorgaans) dames?
Zou het bij die huisartsenpraktijken soms één overspannen boel zijn met hoge werkdruk? Dat is namelijk wat ik vermoed. Misschien ervaringsdeskundigen in the house?
woensdag 18 juni 2008 om 13:56
het is mij ook wel eens opgevallen dat de assistentes niet overlopen van vriendelijkheid bij mijn huisarts.
Er wordt altijd gevraagd wat er aan de hand is , of het dringend is, en of je er zelf al iets aan gedaan hebt.
Goed kan allemaal die vragen, maar vraag het dan vriendelijk en niet op een blaftoontje.
Er wordt altijd gevraagd wat er aan de hand is , of het dringend is, en of je er zelf al iets aan gedaan hebt.
Goed kan allemaal die vragen, maar vraag het dan vriendelijk en niet op een blaftoontje.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 18 juni 2008 om 13:57
Hoi Leefnu,
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet al te vaak bij dokter komen en/of bel.
Maar uiteraard hebben we allemaal weleens wat.
Onze dokterassistente is zeer vriendelijk, kundig en geduldig. Heb er totaal geen vervelende ervaring mee terwijl ze een hele drukke baan heeft en het allemaal in haar 1-tje moet doen.
Dus wellicht vind die mevrouw bij jou op de praktijk haar werk niet zo leuk:-)
Groetjes
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet al te vaak bij dokter komen en/of bel.
Maar uiteraard hebben we allemaal weleens wat.
Onze dokterassistente is zeer vriendelijk, kundig en geduldig. Heb er totaal geen vervelende ervaring mee terwijl ze een hele drukke baan heeft en het allemaal in haar 1-tje moet doen.
Dus wellicht vind die mevrouw bij jou op de praktijk haar werk niet zo leuk:-)
Groetjes
woensdag 18 juni 2008 om 13:59
Ik vind dat doktersassistentes vaak zo'n toon hebben van 'het zal wel meevallen' weten zij veel! Toen ik 13 was had ik een hersenvliesontsteking met bloedvergiftiging en die assistente bleef mn moeder gewoon een hele ochtend afschepen met 'de huisarts belt u nog wel terug' tot mn moeder boos werd en direct een arts aan de telefoon eiste.
woensdag 18 juni 2008 om 14:00
wat ik een tijd geleden had was dat ik een afspraak wilde, om een heel prive reden.
Dus ik vraag om een afspraak, zegt de ass. "waar gaat het om" ?
Dus ik zeg - vriendelijk - "dat is erg prive , dus dat wil ik liever met mijn ha bespreken "
Zegt ze zo heel pinnig " ja, als ik niet weet hoelang het gaat duren kan ik ook geen afspraak maken"
Dus.
Ik nogmaals "het is prive, maar ik heb niet meer dan 10 minuten nodig"
Na een hoop gezuch en gesteun kon het dan, maar niet van harte.
Hebben de assistentes recht om te weten waar je voor belt ?
Dus ik vraag om een afspraak, zegt de ass. "waar gaat het om" ?
Dus ik zeg - vriendelijk - "dat is erg prive , dus dat wil ik liever met mijn ha bespreken "
Zegt ze zo heel pinnig " ja, als ik niet weet hoelang het gaat duren kan ik ook geen afspraak maken"
Dus.
Ik nogmaals "het is prive, maar ik heb niet meer dan 10 minuten nodig"
Na een hoop gezuch en gesteun kon het dan, maar niet van harte.
Hebben de assistentes recht om te weten waar je voor belt ?
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 18 juni 2008 om 14:01
woensdag 18 juni 2008 om 14:03
quote:Surface2 schreef op 18 juni 2008 @ 13:58:
Helaas is de assistente de vrouw van de HA.
Haha, dat is wat lastiger dan om aan de HA aan te geven...
Ik kom er gelukkig niet vaak, maar ik zit bij zo'n huisartsenpraktijk en daar is het altijd heel gezellig onder de assistentes. Geen gezeur of geblaf aan de telefoon (weet uit het verleden wel wat je bedoelt) en de wachtkamer is tegenover de receptie en daar is de sfeer eigenlijk wel oké.
Nou vind ik ook wel dat assistentes (en de huisarts zelf) nu eenmaal een dienstverlenend beroep hebben, weten dat ze in hun beroep met mensen te maken krijgen en dus ook in staat moeten zijn om op een normale gezonde manier te kunnen communiceren. Dat lijkt me niet te veel gevraagd, jij komt er tenslotte ook niet voor je lol!
Helaas is de assistente de vrouw van de HA.
Haha, dat is wat lastiger dan om aan de HA aan te geven...
Ik kom er gelukkig niet vaak, maar ik zit bij zo'n huisartsenpraktijk en daar is het altijd heel gezellig onder de assistentes. Geen gezeur of geblaf aan de telefoon (weet uit het verleden wel wat je bedoelt) en de wachtkamer is tegenover de receptie en daar is de sfeer eigenlijk wel oké.
Nou vind ik ook wel dat assistentes (en de huisarts zelf) nu eenmaal een dienstverlenend beroep hebben, weten dat ze in hun beroep met mensen te maken krijgen en dus ook in staat moeten zijn om op een normale gezonde manier te kunnen communiceren. Dat lijkt me niet te veel gevraagd, jij komt er tenslotte ook niet voor je lol!
woensdag 18 juni 2008 om 14:03
Nou, breek me de bek niet open. Hier kunnen ze d'r ook wat van....Vooral die van het weekend. kan er niet direct een vinger op leggen, maar als ik wat vraag krijg ik altijd het gevoel dat ik een ouwe zemmelaar ben. Terwijl ik bijna nooit naar een arts moet!!!
Toen ik eens door de huisarts naar de assistenten was doorverwezen voor en hb prikje, moest ik eerst een afspraak maken. (duurde ook nog 4 dagen!!!)
De afspraak maken kost werkelijk meer tijd dan het prikken, toch te gek??
Toen ik eens door de huisarts naar de assistenten was doorverwezen voor en hb prikje, moest ik eerst een afspraak maken. (duurde ook nog 4 dagen!!!)
De afspraak maken kost werkelijk meer tijd dan het prikken, toch te gek??
woensdag 18 juni 2008 om 14:04
woensdag 18 juni 2008 om 14:07
quote:noa schreef op 18 juni 2008 @ 14:04:
De doktersassistente van mijn huisarts is altijd vriendelijk. Ik heb ook weleens iets gehad waarvan ik dacht dat ik daarvoor niet naar de HA hoefde, maar wel evt. medicatie. Dan laat ze gewoon mijn huisarts terugbellen, dat vind ik echt service.Sommige huisartsassistentes zijn inderdaad iets beter op de hoogte van sommige dingen en denken echt met je mee. Maar ik heb ook wel eens een gesprek gehoord en toen dacht ik zelfs van 'dat weet je toch wel?' Zat toen in mijn eerste jaar van een medische studie.
De doktersassistente van mijn huisarts is altijd vriendelijk. Ik heb ook weleens iets gehad waarvan ik dacht dat ik daarvoor niet naar de HA hoefde, maar wel evt. medicatie. Dan laat ze gewoon mijn huisarts terugbellen, dat vind ik echt service.Sommige huisartsassistentes zijn inderdaad iets beter op de hoogte van sommige dingen en denken echt met je mee. Maar ik heb ook wel eens een gesprek gehoord en toen dacht ik zelfs van 'dat weet je toch wel?' Zat toen in mijn eerste jaar van een medische studie.
woensdag 18 juni 2008 om 14:11
Ik herken het absoluut. Bij mijn vorige huisarts snauwde de assistente ook altijd. Er werkten twee assistente's bij die huisarts en die ene was altijd wel heel vriendelijk. Ik probeerde dan ook meestal te bellen als ik bijna zeker wist dat die vriendelijke assistente werkte.
De snauwerige assistente wilde ook altijd weten waarvoor je kwam. Meestal heb ik er geen moeite mee om dat te vertellen maar het is wel eens gebeurd dat ik over iets met de huisarts wilde praten wat echt heel prive was. Ik heb haar toen gezegd dat ik dat alleen met de huisarts wilde bespreken en niet met haar. En al helemaal niet telefonisch.
Werd ze me toch onvriendelijk (nog meer dan anders ) en wilde ze in eerste instantie geen afspraak voor me maken. Ze bleef volhouden dat ze toch echt moest weten waarvoor ik kwam. Maar ik bleef ook volhouden en heb uiteindelijk toch een afspraak kunnen maken.
Ik heb nu al zo'n 5 jaar (door verhuizing) een andere huisarts en zijn assistente is echt heel aardig.
De snauwerige assistente wilde ook altijd weten waarvoor je kwam. Meestal heb ik er geen moeite mee om dat te vertellen maar het is wel eens gebeurd dat ik over iets met de huisarts wilde praten wat echt heel prive was. Ik heb haar toen gezegd dat ik dat alleen met de huisarts wilde bespreken en niet met haar. En al helemaal niet telefonisch.
Werd ze me toch onvriendelijk (nog meer dan anders ) en wilde ze in eerste instantie geen afspraak voor me maken. Ze bleef volhouden dat ze toch echt moest weten waarvoor ik kwam. Maar ik bleef ook volhouden en heb uiteindelijk toch een afspraak kunnen maken.
Ik heb nu al zo'n 5 jaar (door verhuizing) een andere huisarts en zijn assistente is echt heel aardig.
woensdag 18 juni 2008 om 14:11
Soooow die van mij kan er ook wat van. Wat een chagrijn! Maar het kan ook echt gevaarlijk zijn, want ze luistert niet wat mensen zeggen doordat ze alleen haar eigen verhaaltje verteld en desnoods drie keer herhaalt. Ik heb er een 'mooie' ervaring mee:
Ongeveer tweeenhalf jaar geleden had ik een blaasontsteking. Daar krijg je tegenwoordig de huisarts niet meer voor te zien, wat op zich prima is. Dus ik urine inleveren, huisarts belde me, schreef antibiotica voor. Aan het eind van het telefoongesprek met de huisarts vroeg hij expliciet of ik zwanger kon zijn. Ik had nee gezegd voor ik er erg in had. We waren ook niet actief bezig zwanger te worden. Maar toen ik had opgehangen, bedacht ik me (of achteraf; zei mijn intuitie) dat ik toch best zwanger zou kunnen zijn. Dus ik bel direct terug naar de huisartsenpraktijk, krijg ik die bitch aan de lijn. Ik verhaal uitgelegd en gevraagd of ik de huisarts mocht spreken, dat mocht niet meer. Ik moest maar een zwangerschapstest gaan kopen, die doen en als 'ie negatief was gewoon aan de (overigens zware, want eerder nierbekkenontsteking gehad) antibiotica beginnen.
Zo gezegd, zo gedaan. Test gedaan, negatief, antibiotica ingenomen. Toen werd ik maar niet ongesteld en om een lang verhaal toch nog een beetje kort te maken bleek ik zwanger en heeft er ten tijde van het testen nog onvoldoende HCG in mijn bloed gezeten om dat aan te tonen. De assistente had geen enkel risico mogen nemen, had me moeten doorverbinden en de huisarts had andere antibiotica moeten voorschrijven. Juist in dit stadium van de zwangerschap, omdat dan alle belangrijke organen enzo van het kindje worden aangelegd, is antibiotica schadelijk. Het heeft er echt nog even om gehangen of de huisarts had me moeten adviseren het vruchtje weg te laten halen, maar gelukkig bleek dit niet nodig na overleg met een of andere instantie.
Ik kan nu niet meer normaal doen tegen dat chagrijnige mens, die overigens vrolijk doorchagrijnt tegen me. Ben steeds in staat om te zeggen dat ik dankzij haar bijna mijn kind kwijt was.
Ongeveer tweeenhalf jaar geleden had ik een blaasontsteking. Daar krijg je tegenwoordig de huisarts niet meer voor te zien, wat op zich prima is. Dus ik urine inleveren, huisarts belde me, schreef antibiotica voor. Aan het eind van het telefoongesprek met de huisarts vroeg hij expliciet of ik zwanger kon zijn. Ik had nee gezegd voor ik er erg in had. We waren ook niet actief bezig zwanger te worden. Maar toen ik had opgehangen, bedacht ik me (of achteraf; zei mijn intuitie) dat ik toch best zwanger zou kunnen zijn. Dus ik bel direct terug naar de huisartsenpraktijk, krijg ik die bitch aan de lijn. Ik verhaal uitgelegd en gevraagd of ik de huisarts mocht spreken, dat mocht niet meer. Ik moest maar een zwangerschapstest gaan kopen, die doen en als 'ie negatief was gewoon aan de (overigens zware, want eerder nierbekkenontsteking gehad) antibiotica beginnen.
Zo gezegd, zo gedaan. Test gedaan, negatief, antibiotica ingenomen. Toen werd ik maar niet ongesteld en om een lang verhaal toch nog een beetje kort te maken bleek ik zwanger en heeft er ten tijde van het testen nog onvoldoende HCG in mijn bloed gezeten om dat aan te tonen. De assistente had geen enkel risico mogen nemen, had me moeten doorverbinden en de huisarts had andere antibiotica moeten voorschrijven. Juist in dit stadium van de zwangerschap, omdat dan alle belangrijke organen enzo van het kindje worden aangelegd, is antibiotica schadelijk. Het heeft er echt nog even om gehangen of de huisarts had me moeten adviseren het vruchtje weg te laten halen, maar gelukkig bleek dit niet nodig na overleg met een of andere instantie.
Ik kan nu niet meer normaal doen tegen dat chagrijnige mens, die overigens vrolijk doorchagrijnt tegen me. Ben steeds in staat om te zeggen dat ik dankzij haar bijna mijn kind kwijt was.
woensdag 18 juni 2008 om 14:12
Niets dan vol lof over de doktersassistentes die ik ooit gehad heb in mijn leven. Lief, attent, zorgzaam en begaan! Ik ben er blij mee.
Maar dat er een hoop assistentes zijn die last hebben van een te hoge werkdruk geloof ik direct. Zeker als ze werkzaam zijn in grote plaatsen. Ik geef het je te doen.
Maar dat er een hoop assistentes zijn die last hebben van een te hoge werkdruk geloof ik direct. Zeker als ze werkzaam zijn in grote plaatsen. Ik geef het je te doen.
woensdag 18 juni 2008 om 14:17
woensdag 18 juni 2008 om 14:17
