Chagrijnige huisartsassistenten...iemand uitleg?

Zij is niet chagerijnig maar wel meent zij te weten wat er kan zijn. Zoals maandag toen ik belde voor een dikke arm. Oh zei zij dat kan trombose zijn of oedeem. Ik vroeg of ik dan toch maar wel die dag kon komen. Eh nee, dat niet maar werden de problemen erger dan kon ik naar de eerste hulp. Raar vond ik dat.

Wat ik ook vaak hoor is dat de assistente's kennelijk zelf denken dat ze halve huisartsen zijn en het wel even weten.

Vooral bij de ha-post (voor 's avonds en 's weekends) zat in mijn vorige woonplaats een assistente die telefonisch geweldig kon vaststellen wat je mankeerde en je het gevoel gaf dat je je vreselijk aan het aanstellen was.

Zo belde mijn vriendin (en buurvrouw) mij een keer in blinde paniek op. Haar hart ging als een razende te keer en ze had al 2 keer de ha-post gebeld. Maar de assistente zei dat het gewoon een beetje hartkloppingen waren en ze moest maar 10x de trap op en neer rennen.

Dat heeft ze gedaan (1x) en toen werd ze superbenauwd.

Ze heeft mij dus gebeld. Ik ben naar haar toe gegaan en heb bij haar de ha-post gebeld en ge-eist (haha, als ik voor een ander bel ben ik altijd veel assertiever) dat ik de dokter aan de lijn kreeg. Die is na het horen wat er aan de hand was meteen gekomen en heeft meteen een ambulance gebeld.

Mijn vriendin is toen met gillende sirene's naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig is het uiteindelijk allemaal wel goed gekomen maar dat was niet dankzij de assistente.

Haar advies om 10x op en neer de trap op te lopen, had volgens de cardioloog wel fataal kunnen zijn.

Er is later (na meerdere klachten) ook wel het een en ander veranderd bij de desbetreffende ha-post.

Tip: zelf hartelijk, aardig en dankbaar zijn en blijven.

Die telefonische diagnostiek inderdaad bij de assistentes van de huisartsenpost.... grrr daar wordt ik vaak echt niet goed van. De assistente van mijn huisarts is echter heel vriendelijk en meedenkend. Prima mens.

quote:extrahalo schreef op 18 juni 2008 @ 14:07:

Maar als je het niet wilt vertellen, dan zeg je gewoon dat je dat liever niet doet of hou het heel algemeen. Maar bedenk wel dat ze net zo goed als de huisarts zelf geheimhoudingsplicht hebben.



Haha... ik heb even een flashback... Een jaar of 10 geleden zat ik eens in het dorp van mijn ouders in de wachtkamer bij de huisarts. De telefoongesprekken die de assistente voerde waren letterlijk te volgen. Omdat ze de mensen die belden bij de naam noemde ('Goedemorgen meneer Den Jong, wat kan ik voor u doen?') wist ook de hele wachtkamer over wie het ging. Over en weer werden betekenisvolle blikken uitgewisseld. De assistente bediende ook de apotheek (het is een apotheekhoudende huisarts). Er kwam een vrouw uit de spreekkamer die een medicijn kwam halen. De assistente zij tegen haar: 'u moet er wel rekening mee houden dat de pil minder betrouwbaar is de komende tijd'. Reactie van de vrouw: 'Oh, zei de vrouw, dat maakt niet uit, want het komt er toch niet zo van voorlopig'. En weer een heleboel betekenisvolle blikken in de wachtkamer....



sorry voor off topic

Ik had ook zo'n tang van een assistente. Ik wilde al tijden weg, maar ja, hoe vaak kom ik er. De druppel kwam de tweede dag na mijn bevalling. Ik had veel hechtingen én een vervekende kriebelhoest. Een erg pijnlijke combi. Zegt ze doodleuk: "Kom om 15.00 maar langs" Hallooooo ik ben net bevallen en vind de weg naar de wc al lang! "Nou dan kan de dokter volgende week wel langs komen!" Toen heb ik, in tranen, opgehangen.

2,5 maand later had ik een nieuwe ha. Bij de overstap heb ik haar nog wel alles verteld.

Ik durf haast niet meer maar ik meld me toch even...haha...

Ik werk bij een huisarts in Amsterdam, en verbaas me echt over sommige reacties. Wat een dozen zeg!

Via mijn baas hoor ik dat veel mensen erg tevreden over me zijn, en ik heb zelf ook wel een goed gevoel. Natuurlijk zijn er altijd patienten die een "wat hardere aanpak" krijgen, omdat die gewoon altijd de regels proberen te omzeilen. Komen bijv. voor een bloeddruk meting op tijden die voor henzelf het beste uitkomen, terwijl ik daar vaste tijden voor heb. Als het iemand is waarvan ik weet dat diegene het altijd doet, ja sorry...maar dan kom je er bij mij niet in. Maar dit vertel ik dan wel vriendelijk, en leg uit op welke dagen en tijden hij/zij dan wel terecht kan.

Mensen die zich verontschuldigen en die het echt niet wisten die help ik dan alsnog, maar dus wel eenmalig.



Sommige artsen willen van te voren weten waar een patient voor komt, zodat ze dan ook alleen die klacht behandelen. De assistente noteert dan de klacht en hier gaat de arts op in, andere klachten komen niet aan bod.

Bij ons werkt het zo niet gelukkig, en ik vraag dus ook niet altijd waar iemand voor komt. Soms wel, en soms krijg ik het vanzelf te horen en kan dan ook vaak adviezen geven zodat een consult niet nodig is. Vaak maak ik dan alsnog een afspraak voor bijv. 2 dagen erna en dan kunnen ze afbellen als het over is.



Nog even een tip voor de mensen die zeggen dat het prive is en niet willen zeggen waar het consult over zal gaan. De assistente kan alles naderhand opzoeken in de pc, en als iemand juist zo gefocusd is op het niet willen zeggen...ja dan gaan kunnen ze naderhand dus alsnog opzoeken waar het nou precies over ging.

Haha, maar daar kan de assistente ook niks aan doen, als zo'n mevrouw dat zelf zegt....



Bij mijn HA werken twee assistentes, die door de telefoon altijd heel kortaf lijken, maar die eigenlijk heel aardig zijn. Blijkbaar willen ze telefoontjes gewoon zo snel mogelijk afhandelen, is ook wel begrijpelijk. Ze willen me in ieder geval altijd helpen, ik krijg snel een afspraak en ze vragen nooit waar ik voor kom.



Bij mijn vorige HA wa dat echt anders. Dat was er zo een waar je tussen 1 en half 2 moest bellen voor uitslagen en afspraken, en waar je dan een half uur lang tevergeefs aan het bellen was. Kreeg je ze uiteindelijk om 13.31 aan de telefoon, werd je afgeblaft dat dit echt niet kon, en werd de hoorn er op gegooid. Alsof ik er iets aan kan doen dat zij onbereikbaar zijn. Ook een keer bloed laten prikken omdat de HA bang was voor een ernstige aandoening. Bel je helemaal in de zenuwen op de afgesproken dag voor de uitslag, zegt de assistente: 'Ja hallo, waarom bel je nu al, zo snel hebben we dat echt niet. Er zijn ook nog mensen die echt ziek zijn hoor!' Gelukkig bleek er niks aan de hand, maar toen was ik echt in tranen.

Ben zelf ook doktersassistente geweest en vriendelijkheid en aandachtig luisteren waren dingen die hoog in het vaandel stonden bij mijn huisarts.

Ik snap dat de assistentes het op bepaalde momenten ontzettende druk hebben: telefoon, een patient aan de balie voor de bloeddruk, gegevens in de computer noteren. Het is soms erg hectisch, of soms.... iedere dag!



Wat een ideale oplossing is is een speciaal telefoonnummer voor recepten. Je spreekt op een bandje je benodigde recepten, naam, geboortedatum, adres in en klaar. Ook via internet kan er een herhalingsrecept aangevraagd worden. Dit scheelt zoveel tijd !



Er is inderdaad een hoge werkdruk. Maar ik vind wel dat je vriendelijk moet blijven als doktersassistente. Misschien kunnen bepaalde assistentes niet tegen deze druk?

quote:mango82 schreef op 18 juni 2008 @ 14:52:

Ik had ook zo'n tang van een assistente. Ik wilde al tijden weg, maar ja, hoe vaak kom ik er. De druppel kwam de tweede dag na mijn bevalling. Ik had veel hechtingen én een vervekende kriebelhoest. Een erg pijnlijke combi. Zegt ze doodleuk: "Kom om 15.00 maar langs" Hallooooo ik ben net bevallen en vind de weg naar de wc al lang! "Nou dan kan de dokter volgende week wel langs komen!" Toen heb ik, in tranen, opgehangen.

2,5 maand later had ik een nieuwe ha. Bij de overstap heb ik haar nog wel alles verteld.Heel vervelend voor je. Maar snap je ook dat de assistente op dat moment denkt: je kunt ook naar de drogist voor een hoestdrankje. Dit valt gewoon niet onder spoed. Beetje flauw om die assistente dan meteen voor "tang" te verslijten... Je hebt als assistente aan bepaalde voorwaarden te voldoen: inschatten op spoed, en zo niet... inplannen zo snel mogelijk is.

Bij mijn vroegere huisarts kwam ik ooit voor niets, omdat de assistente op eigen houdtje mijn afspraak had geannuleerd.



Ik maakte een afspraak voor het aanmeten van een pessarium.

Assistente: dan moet u eerst een pessarium bij de apotheek halen.

Ik: nee, eerst aanmeten, dán pas kan ik er een bestellen.

Zij: nee hoor, u moet er eerst zelf een kopen.

Ik: nee, maak nou maar gewoon die afspraak.



Afspraak gemaakt.

Kom ik op de afspraak, is-ie dus weer uit het boek gestreept. Had ik daar speciaal vrij voor genomen Assistente vond dat zij toch echt beter wist dat een afspraak zinloos was.



En uiteraard had ik wél gelijk, dat voor een pessarium éérst de maat moet worden genomen en dat je hem dán pas gaat bestellen. Mevrouw was in de war met een ander soort ding.



En mooi dat ik niet geholpen werd, ik kon ijskoud een nieuwe afspraak maken........

[quote]mango82 schreef op 18 juni 2008 @ 14:52:

Ik had ook zo'n tang van een assistente. Ik wilde al tijden weg, maar ja, hoe vaak kom ik er. De druppel kwam de tweede dag na mijn bevalling. Ik had veel hechtingen én een vervekende kriebelhoest. Een erg pijnlijke combi. Zegt ze doodleuk: "Kom om 15.00 maar langs" Hallooooo ik ben net bevallen en vind de weg naar de wc al lang! "Nou dan kan de dokter volgende week wel langs komen!" Toen heb ik, in tranen, opgehangen.

2,5 maand later had ik een nieuwe ha. Bij de overstap heb ik haar nog wel alles verteld.[/quote]



En, hoe reageerde ze ?

quote:borodini schreef op 18 juni 2008 @ 14:00:

wat ik een tijd geleden had was dat ik een afspraak wilde, om een heel prive reden.



Dus ik vraag om een afspraak, zegt de ass. "waar gaat het om" ?



Dus ik zeg - vriendelijk - "dat is erg prive , dus dat wil ik liever met mijn ha bespreken "



Zegt ze zo heel pinnig " ja, als ik niet weet hoelang het gaat duren kan ik ook geen afspraak maken"



Dus.



Ik nogmaals "het is prive, maar ik heb niet meer dan 10 minuten nodig"



Na een hoop gezuch en gesteun kon het dan, maar niet van harte.



Hebben de assistentes recht om te weten waar je voor belt ?Nee de assistent heeft niet het recht om te weten waar het om gaat. Ze kan wel vragen hoe lang je ervoor nodig denkt te hebben. Maar je bent zeker niet verplicht om te vertellen waar het om gaat.

.

Overigens vind ik de meeste huisarts assistenten ook niet erg vriendelijk. Ik had er in het weekend een keer 1 aan de telefoon, en ik was helemaal in paniek en begon dus het hele (niet voor haar relevante ) verhaal te vertellen. Uit paniek. Na 5 zinnen onderbrak ze me heel onvriendelijk en zei heel ongeduldig; Wat is uw vraag nu?



Nou ja

Ben zelf doktersassistente geweest, jaren gewerkt bij een huisarts en ik vond mezelf wel heel aardig Ik herken dit gedrag wel van collega`s en ik vind het belachelijk dat er assistentes zijn die onhartelijk of blafferig zijn aan de telefoon. Dat is echt nergens voor nodig, en de werkdruk vind ik echt geen excuus, een gesprek duurt echt niet korter als je de mensen afblaft! Wat ik wel ervaren heb is dat je op sommige dagen zó veel telefoon hebt dat je op een gegeven moment gewoon een beetje op bent, je moet je elke keer weer verdiepen in de verhalen van mensen. En geloof me, veel mensen vertellen hun hele hebben en houwen. Misschien dat er daardoor soms een wat kortaffe toon ontstaat, maar dat heeft meer te maken met vermoeidheid. Als je dan alleen werkt, kun je niet even ruilen met je collega.



De assistente heeft net zoals de arts inzage in dossiers, labuitslagen etc. Wat er besproken wordt in de artsenkamer, weet de assistente dus ook, veel wordt ook tijdens de koffie nog even besproken (opmerkelijke gevallen dan, niet de zoveelste keelontsteking) Je bent samen met de arts een team, en zonder die info kun je je werk niet doen, je moet op de hoogte zijn. Natuurlijk hebben wij ook het beroepsgeheim en alles wat besproken wordt, blijft binnen de muren van de praktijk. Ik vind wel dat je als doktersass altijd integer moet zijn, als iemand niet met jou hun klachten wilt delen, is dat prima, dan moet je niet op hoge poten roepen dat je het dossier toch wel in kunt zien, of dat je anders geen afspraak kunt maken. Juist die integerheid maakt een assistente en goede assistente



Zelf heb ik trouwens ook een huisartsassistente waar ik altijd een zeer onaangenaam gevoel van krijg, altijd zo grof, blafferig en op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik altijd uit moet leggen waarom ik een bv en herhaalrecept wil. Heel vervelend en echt niet nodig.



Soms als ik het zat was, de vele telefoontjes en mensen aan de balie riep ik mezelf een halt toe: Stel nu dat het je moeder zou zijn aan de telefoon, of je oma, zoals je hen zou behandelen moet je alle patiente behandelen, lijkt een open deur, maar werkt soms even heel verhelderend.

quote:extrahalo schreef op 18 juni 2008 @ 16:08:

[...]





Tja, dat is de praktijkinrichting... niet ideaal vaak. Maar er gaat strenger op gelet worden door de Nederlandse huisartsenvereniging. Volgens mij komen er nieuwe striktere richtlijnene en nieuwe praktijken zijn wat dit betreft vaak beter ingericht dan oudere.Ja, ik heb eens gehad dat ik een spoedgeval aan de telefoon had en direct de ambulance er opaf stuurde, bij het bellen van de centrale van de ambulance moet je natuurlijk vertellen om wie het gaat, geboortedatum en wat de klachten zijn. Was echt een A1 rit, nou ja, allemaal geregeld dokter ook onderweg en ik leg neer komt er een man uit de wachtkamer naar me toe die vertelde dat het zijn moeder was en wilde weten wat er precies aan de hand was. Dat is echt heel vervelend.

Niets dan lof voor 'mijn' huisarts-assistente. Nou heb ik meestal zelf de diagnose al gesteld en heb ik gelukkig een huisarts en een assistente die dat wel kunnen waarderen. Meestal overleg ik dan met de assistente of zij vindt dat ik ermee naar de dokter moet, of dat wij het samen wel af kunnen.

Ik kom zelf uit de gezondheidszorg en weet dat er echt veel mensen zijn die voor elk wissewasje een dokter bellen. Ik denk dat tegenwoordig ook een taak van de assistente is om de dokter te beschermen tegen dit soort overvragende patiënten. En daar word je denk ik niet altijd vrolijker van.



Ik heb in een vakantie wel eens een vervangende huisarts met assistente gehad. Daar vond ik zowel de assistente als de huisarts echte horken. Waren man en vrouw.

Goh, ik heb het maar getroffen met mijn arts en assistent, doet nooit moeilijk, kan zelfs een lachje af en altijd vriendelijk.

Ze doet zelfs af en toe het uitstrijkje, dus het is wel prettig dat de verstandhouding goed is.

Mijn ervaring met doktersassistentes is eigenlijk heel verschillend. Mijn HA werkt in een grote groepspraktijk, dus ik ken niet eens alle assistentes bij naam. De meesten zeggen ook hun naam niet als ze de telefoon opnemen, wat dan lastig kan zijn als je later nog een keer terug wilt komen op dat gesprek met "één van uw collega's" terwijl je geen flauw idee hebt over wie je 't hebt. Maar goed, de meesten zijn wel vriendelijk, al merk je wel dat ze een telefoongesprek zo snel mogelijk willen afhandelen. Vind ik niet erg, ik ben ook altijd erg zakelijk aan de telefoon. Meestal als ik bel is dat ook gewoon om een afspraak te maken, en dan is het gewoon dat zij een datum en tijd roepen en dat ik 'm vervolgens noteer.. dat is dan het hele gesprek.



Een enkele keer krijg ik wel eens reacties die ik dom of vervelend vind. Ik vroeg bijvoorbeeld een keer om een herhaalrecept voor pijnstillers waarvan de afspraak met HA was dat ik er gewoon om kon vragen als ik ze nodig had. Misschien ook een beetje zijn fout, dat hij dat niet even in de PC had gezet. Maar mevrouw wilde helemaal weten waar ik het voor gebruikte, en sprak mij bestraffend toe dat het toch "niet de bedoeling" was dat ik die voor langere tijd gebruikte. Nu was dat precies wél de bedoeling van de HA, en ik word natuurlijk niet echt blij van zo'n preek. Of een ander middel dat ik al veel langer gebruikte en altijd voor drie maanden meekreeg bij de apotheek, dat ik sinds het overstappen naar de retard-variant (langwerkende variant, zelfde stof) ineens nog maar voor één maand meekreeg. Dat vond ik niet handig, dus ik vroeg of dat recept veranderd kan worden naar drie maanden. Dat kon niet, volgens die assistente. Ik zou niet weten waarom niet, want precies hetzelfde medicijn kreeg ik daarvoor wél altijd voor drie maanden mee. Totdat de aap uit de mouw kwam en bleek dat het wél voor langer meegeven mocht worden als de arts dat goed vond.. dan denk ik: zeg dat meteen dat je dat moet overleggen, maar ga niet eerst roepen dat dat "niet mag" met dit middel.



De meest DOMME reactie die ik ooit kreeg was deze: ik belde op rond een uur of twaalf, omdat mijn schouder weer eens uit de kom lag. Dus ik vertel dat en vraag of ik even langs mag komen. "Ja hoor," zegt ze, "kunt u om tien over vier?" Jaaaaaa.. kóm zeg, ik mag toch hopen dat ze weet dat zoiets niet alleen verschrikkelijk pijnlijk is, maar ook gewoon zo snel mogelijk terug gezet moet worden om schade te voorkomen? Heel irritant vind ik ook als ik bel met iets waar spoed bij is (meestal is dat bij mij inderdaad die schouder die er weer ergens naast hangt) en ik dan te horen krijg dat mijn eigen HA er niet is en dat ik dus niet kan komen (terwijl de afspraak is dat ik daar altijd geholpen kan worden, ook als eigen HA er niet is) óf dat ik te horen krijg dat er "geen arts aanwezig" is (meestal in de middag) terwijl je mij niet wijsmaakt dat ze in een praktijk van zo'n zes artsen er niet voor zorgen dat er áltijd iemand aanwezig is. En na wat doorvragen mag ik dan tóch komen, en blijkt dat er gewoon drie of vier artsen rondlopen.. dáár kan ik niet tegen dan. Zal best dat ze 't druk hebben, maar voor zoiets móet je gewoon tijd maken, zeker als daar duidelijke afspraken over gemaakt zijn..



Dan nog even over de vraag of een assistente het recht heeft te weten waar je voor komt: ze mag daar altijd naar vragen, maar als jij dat liever niet zegt, dan hoeft dat ook zeker niet. Geef dan gewoon zelf aan hoeveel tijd je nodig denkt te hebben, dan vind ik dat ze ook niet moeten doorvragen op dingen die je overduidelijk op dat moment niet even telefonisch met haar wilt bespreken.

Wij hebben ook een receptenlijn daar kan ik 24 uur per dag herhaal recepten aanvragen die dan een dag later klaar staan.

Onze huisarts, (heeft er inmiddels een collega ha bij, die ook net zo maf en aardig is) heeft een open inloop spreekuur 's-morgens vroeg. Dan hoef je niet te bellen. Als je iets hebt wat langer duurt kan je wel bellen en dan kan je diezelfde middag terecht. 4 assistentes en alle 4 even vriendelijk. Door pivéproblemen zit ik niet altijd even lekker in mijn vel en ga dan wel eens langs, eigenlijk alleen maar om even te zeuren. Zegt die goede man ook altijd nog, Fijn je weer even gezien te hebben. Herhalingsrecepten kunnen via de mail. Supermakkelijk. Deze praktijk verdient wat mij betreft een pluim.

Zoals al eerder gezegd is (weet even niet meer door wie) hebben assistente en arts altijd een overleg. Daar worden alle telefoontjes en visite aanvragen besproken.

Een goede assistente weet veel van de patienten, zodat ze ook weet hoe ernstig het is als iemand belt. De een belt voor elke verkoudheid, en sommige bellen pas als ze al een beroerte hebben gehad. Zaak is dus om te weten dat als iemand belt die niet vaak komt, dat je dan beseft dat het wel eens ernstiger zou kunnen zijn dan degene vermeld.



Sommige praktijken werken dus met triage, het uitvragen van de klacht. Het lijkt mij heel irritant om zo te werken, omdat sommige mensen het gewoon echt niet willen vertellen. En ja, als je dan van je baas moet gaan zitten vissen...dat is niet prettig werken.



Dat er 's middags geen huisartsen aanwezig zijn, dan is in mijn praktijk ook het geval. De arts rijdt tussen de middag visites, maar ik kan hem altijd oproepen bij een spoedgeval natuurlijk. Een arm uit de kom zou ik ook niet zo lang laten wachten nee.



Stress zou geen rol mogen spelen in je humeur, alhoewel het soms wel erg druk kan zijn. Als je de telefoon neerlegt gaat hij meteen weer over, staan er 4 mensen voor de balie, en je hebt geen plek meer op het spreekuur. Lastig, maar geen reden om mensen af te snauwen lijkt mij.

Ik heb ook nog wel wat verhalen:



Ik heb een traag werkende schildklier en was al aan de medicijnen maar moest voor de instelling van de medicijnen weer bloed laten prikken. Dus ik bel voor de uitslag zegt het mens : ja hoor ziet er helemaal goed uit. Dus ik vraag ok moet ik nu dus gewoon verder gaan zo? Zegt ze uuuh ja ik denk het wel en gooit de hoorn erop . Maar ik bleef klachten houden dus ik maar weer naar de huisarts, die kijkt de uitslagen na en zegt nee ze zijn helemaal niet goed (m'n t4 lag lager als zonder medicijnen ). Mens had teneerste moeten overleggen met de huisarts en ook ff goed moeten kijken lijkt me.



Een paar weken terug donder ik van m'n paard. Na een week nog last van m'n ribben dus ik denk ik bel maar even voor een afspraak.

Eerst een half uur proberen te bellen maar in gesprek. Om half 9 wordt toch opgenomen sta je nog 10 minuten in de wacht. En dan: ja er is geen plek meer vandaag , dus u kunt morgen komen. Maar ja ik kon de rest van de week niet door m'n studie. Zegt ze: ja wat jij wil maar ik zou er toch naar laten kijken. Ik wil dat niet hoor maar het kan nou eenmaal niet. Weer de hoorn erop.