Gezondheid
alle pijlers
Chronische pijn en MOETEN werken
zondag 2 december 2007 om 16:56
Hey iedereen
Ik zit dus met het volgende..
Ik heb chronische pijn door een botafwijking (exostosen)in mijn schouders. De pijn is begonnen in 2000 en wordt steeds heviger.
Daar alleen word ik al wanhopig en knettergek van maar het grootste probleem is dat ik MOET werken.
We hebben finaciele problemen en nu ligt dus de grote druk op mijn schouders (letterlijk) om geld binnen te brengen..
Ik heb al een keer een WIA en Wajong aangevraagd maar ben 2 keer keihard afgewezen en niet serieus genomen..
Ook in het ziekenhuis kunnen ze me tot zover niet helpen of opereren omdat de risico's te groot zijn..
Nu moet ik naar het ZH in Nijmegen voor een second opinion (over een operatie) en dat is waarschijnlijk ook het laatste wat er gedaan kan worden.
Alles hangt dus daar van af...
Ik weet niet meer wat ik moet doen... ik heb zo ontzettend veel pijn!!
Ik KAN gewoon niet werken en toch MOET ik...
Ik sta echt op het randje van instorten en word ook steeds depressiever (alles door de pijn)
Ik weet niet helemaal wat ik met dit topic wil, misschien gewoon mijn verhaal kwijt en ook wat ervaringen of tips horen...
groetjes Raven
Ik zit dus met het volgende..
Ik heb chronische pijn door een botafwijking (exostosen)in mijn schouders. De pijn is begonnen in 2000 en wordt steeds heviger.
Daar alleen word ik al wanhopig en knettergek van maar het grootste probleem is dat ik MOET werken.
We hebben finaciele problemen en nu ligt dus de grote druk op mijn schouders (letterlijk) om geld binnen te brengen..
Ik heb al een keer een WIA en Wajong aangevraagd maar ben 2 keer keihard afgewezen en niet serieus genomen..
Ook in het ziekenhuis kunnen ze me tot zover niet helpen of opereren omdat de risico's te groot zijn..
Nu moet ik naar het ZH in Nijmegen voor een second opinion (over een operatie) en dat is waarschijnlijk ook het laatste wat er gedaan kan worden.
Alles hangt dus daar van af...
Ik weet niet meer wat ik moet doen... ik heb zo ontzettend veel pijn!!
Ik KAN gewoon niet werken en toch MOET ik...
Ik sta echt op het randje van instorten en word ook steeds depressiever (alles door de pijn)
Ik weet niet helemaal wat ik met dit topic wil, misschien gewoon mijn verhaal kwijt en ook wat ervaringen of tips horen...
groetjes Raven
anoniem_58359 wijzigde dit bericht op 02-12-2007 16:57
Reden: ik wilde de titel wijzigen maar weet niet hoe dat moet
Reden: ik wilde de titel wijzigen maar weet niet hoe dat moet
% gewijzigd
zondag 2 december 2007 om 17:02
zondag 2 december 2007 om 17:03
quote:ellen2_ schreef op 02 december 2007 @ 17:01:
Heb je al eens contact met het maatschappelijk werk gehad? Die kunnen vaak helpen met regelingen en instanties.Nee dat heb ik nog niet gedaan
Dank je wel voor de tip!!
Kan ik daar gewoon mee bellen of moet je daar een soort van verwijzing voor hebben?
Heb je al eens contact met het maatschappelijk werk gehad? Die kunnen vaak helpen met regelingen en instanties.Nee dat heb ik nog niet gedaan
Dank je wel voor de tip!!
Kan ik daar gewoon mee bellen of moet je daar een soort van verwijzing voor hebben?
zondag 2 december 2007 om 17:04
Hoi Raven,
Maar een heel korte tip, informeer naar de mogelijkheid een revalidatie programma te volgen gericht op het omgaan met de chronische pijn. Die zijn er op verschillende plekken in nederland, zowel in revalidatiecentra als op revalidatieafdelingen van ziekenhuizen. In een revalidatieprogramma zal ook aandacht zijn voor hoe om te gaan met werk e.d.
Heel veel sterkte
Maar een heel korte tip, informeer naar de mogelijkheid een revalidatie programma te volgen gericht op het omgaan met de chronische pijn. Die zijn er op verschillende plekken in nederland, zowel in revalidatiecentra als op revalidatieafdelingen van ziekenhuizen. In een revalidatieprogramma zal ook aandacht zijn voor hoe om te gaan met werk e.d.
Heel veel sterkte
zondag 2 december 2007 om 17:06
zondag 2 december 2007 om 17:08
Bedankt voor alle tips zo ver!!!!
Toch fijn dat ik mijn verhaal hier kwijt kan en nog waardevolle reacties krijg ook!!!
Ik word nl erg vaak als zeur aangezien terwijl mijn omgeving mij (gelukkig) wel serieus neemt en weet dat ik een hele hoge pijngrens heb..
@Ellen2_ Ik vatte het niet zakelijk op hoor
@Nickas: Ik werk in een archief, maar op zich maakt het soort werk niks uit.. Alle bewegingen doen pijn...
Toch fijn dat ik mijn verhaal hier kwijt kan en nog waardevolle reacties krijg ook!!!
Ik word nl erg vaak als zeur aangezien terwijl mijn omgeving mij (gelukkig) wel serieus neemt en weet dat ik een hele hoge pijngrens heb..
@Ellen2_ Ik vatte het niet zakelijk op hoor
@Nickas: Ik werk in een archief, maar op zich maakt het soort werk niks uit.. Alle bewegingen doen pijn...
zondag 2 december 2007 om 17:08
Eens met Malar; vraag een doorverwijzing naar een revalidatiearts en bespreek je probleem daar. Wellicht kunnen ze je middels een revalidatieprogramma leren om goed met je pijn om te gaan en je functioneren te verbeteren, waardoor werk misschien wel mogelijk is. In een revalidatieteam zit ook een maatschappelijk werker, die je kan helpen met werkissues.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 december 2007 om 17:13
Chronische pijn is inderdaad heel moeilijk, zeker instanties kunnen jou het gevoel geven dat je een zeur bent en maar een pilletje moet nemen. Zo'n revalidatieprogramma gaat ook op het psychisch aspect van pijn in, hoe je met dit soort dingen om moet gaan je je niet van je sokken moet laten blaffen.
Gelukkig neemt je omgeving je wel serieus, daar heb je veel steun aan!
Gelukkig neemt je omgeving je wel serieus, daar heb je veel steun aan!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 december 2007 om 17:18
Idd is het zo dat instanties je het liefste zo snel mogelijk de deur uit willen hebben...
Zelfs in het ziekenhuis geven ze je het gevoel dat ze absoluut geen tijd hebben voor een "geval" als ik want het is zeldzaam en moeilijk en ze weten niet wat ze er mee aan moeten..
Maar ik zit ermee en elke dag uit mijn bed komen is een strijd (niet psychisch al begint het wel een beetje negatief te worden in mijn hoofd)
en de dooddoener: "je moet er mee leren leven" kennen we wel nu..
Als ik nu 80jaar was zou ik misschien iets hebben van okey, het is zo.. maar ik ben 27 en moet nog een heel leven mee (hopelijk)
Zelfs in het ziekenhuis geven ze je het gevoel dat ze absoluut geen tijd hebben voor een "geval" als ik want het is zeldzaam en moeilijk en ze weten niet wat ze er mee aan moeten..
Maar ik zit ermee en elke dag uit mijn bed komen is een strijd (niet psychisch al begint het wel een beetje negatief te worden in mijn hoofd)
en de dooddoener: "je moet er mee leren leven" kennen we wel nu..
Als ik nu 80jaar was zou ik misschien iets hebben van okey, het is zo.. maar ik ben 27 en moet nog een heel leven mee (hopelijk)
zondag 2 december 2007 om 17:27
zondag 2 december 2007 om 17:46
Raven, het is inderdaad een vervelende dooddoener: Je moet er mee leren leven. Helaas is het wel de realiteit. Revalidatie leert je dit, in plaats van je na die dooddoener weer naar huis te sturen. Ik heb zelf gewerkt in het chronisch pijnprogramma op een revalidatieafdeling en ik ben ervaringsdeskundige ( mag ik mezelf wel noemen na 20 jaar postwhiplash-syndroom ).
Goede therapie heeft mij geholpen om weer helemaal op de been te komen, ondanks dat ik nog steeds pijn heb. Ik heb geleerd hoe ik die pijn onder controle kan houden, door goed bewegen/zitten/liggen/lopen, niet overbelasten (en dat is vaak het moeilijkst!) en niet bang zijn voor pijnstillers en hulpvragen. Er moest bij mij wel een knop om, maar dat is gelukt. Ik werk 32 uur per week, (voorheen 36 uur per week), ben single mom en heb een leuk sociaal leven. En dat is heel goed vol te houden als ik me aan bepaalde leefregels hou. Bijvoorbeeld; mijn huis is niet altijd erg op orde. Als ik dat zo zou doen als ik het het liefst zie, lig ik de rest van de tijd gestrekt op de bank. Dus dan maar minder hoge eisen en ik heb mensen om me heen verzameld die ik durf te vragen even de stofzuiger door mijn huis te trekken of de vuilnis buiten te zetten etc. Werk en zorg voor mijn kind hebben hogere prioriteit dan een keurig huis.
10 jaar geleden had ik mijn lijf en mijn werkzaam leven eigenlijk al min of meer afgeschreven, tot ik viavia bij een goede therapeut terecht kwam. Dat ik nu leef zoals ik doe, had ik toen echt niet kunnen geloven!
Goede therapie heeft mij geholpen om weer helemaal op de been te komen, ondanks dat ik nog steeds pijn heb. Ik heb geleerd hoe ik die pijn onder controle kan houden, door goed bewegen/zitten/liggen/lopen, niet overbelasten (en dat is vaak het moeilijkst!) en niet bang zijn voor pijnstillers en hulpvragen. Er moest bij mij wel een knop om, maar dat is gelukt. Ik werk 32 uur per week, (voorheen 36 uur per week), ben single mom en heb een leuk sociaal leven. En dat is heel goed vol te houden als ik me aan bepaalde leefregels hou. Bijvoorbeeld; mijn huis is niet altijd erg op orde. Als ik dat zo zou doen als ik het het liefst zie, lig ik de rest van de tijd gestrekt op de bank. Dus dan maar minder hoge eisen en ik heb mensen om me heen verzameld die ik durf te vragen even de stofzuiger door mijn huis te trekken of de vuilnis buiten te zetten etc. Werk en zorg voor mijn kind hebben hogere prioriteit dan een keurig huis.
10 jaar geleden had ik mijn lijf en mijn werkzaam leven eigenlijk al min of meer afgeschreven, tot ik viavia bij een goede therapeut terecht kwam. Dat ik nu leef zoals ik doe, had ik toen echt niet kunnen geloven!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 december 2007 om 17:56
Raven, een goed revalidatieprogramma is afgestemd op jou en wat jij nodig hebt. De disciplines die in jou geval betrokken zouden kunnen zijn zijn ergotherapie, fysiotherapie, maatschappelijk werk en misschien een psycholoog. Sommige afdelingen hebben ook een arbeidstherapeut, die heel gericht op het werk wat je (wil) doen met jou gaat kijken of dat mogelijk is en hoe je dat het beste uit kunt voeren. Revalidatie werkt 2 kanten op; aan de ene kant probeert men jou op een zo goed mogelijk niveau van functioneren te krijgen dmv krachttraining, leren bewegen, etc etc en aan de andere kant kijken ze waar jou omgeving jou tegemoet moet komen. Denk aan hulp, aanpassingen, hulpmiddelen.
Je hebt een doorverwijzing van je huisarts of je specialist nodig om naar een revalidatiearts te gaan.
Als je naar een revalidatiearts gaat zal hij de mogelijkheden met je bespreken en wordt er vaak eerst een observatieprogramma gestart, om te kijken wat je kunt en hoe je het doet. Na die observatie wordt er een programma voor je samengesteld met training en hulp bij aanpassingen (fysiotherapie en ergotherapie). Maatschappelijk werk kan ingezet worden voor alle psycho-sociale issues op gebied van werk, gezin, sociale contacten etc. en kan je helpen praktische problemen op te lossen. Een psycholoog kan worden ingezet om met jou aan het werk te gaan wat betreft pijnbeleving en aanvaardig.
Dit is een heel algemeen verhaaltje; revalidatie is echter maatwerk. Er wordt naar jou, jou mogelijkheden en beperkingen, jou wensen en jou omstandigheden gekeken.
Je hebt een doorverwijzing van je huisarts of je specialist nodig om naar een revalidatiearts te gaan.
Als je naar een revalidatiearts gaat zal hij de mogelijkheden met je bespreken en wordt er vaak eerst een observatieprogramma gestart, om te kijken wat je kunt en hoe je het doet. Na die observatie wordt er een programma voor je samengesteld met training en hulp bij aanpassingen (fysiotherapie en ergotherapie). Maatschappelijk werk kan ingezet worden voor alle psycho-sociale issues op gebied van werk, gezin, sociale contacten etc. en kan je helpen praktische problemen op te lossen. Een psycholoog kan worden ingezet om met jou aan het werk te gaan wat betreft pijnbeleving en aanvaardig.
Dit is een heel algemeen verhaaltje; revalidatie is echter maatwerk. Er wordt naar jou, jou mogelijkheden en beperkingen, jou wensen en jou omstandigheden gekeken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 december 2007 om 18:13
Ik kan je een hand geven, ik heb ook chronisch pijn sinds mijn 31e. Ik herken veel in je verhaal. De 10e ga ik naar een sociaal raadsman, want ik kan gewoon niet alles meer wat ik ooit kon of wat een ander kan ivm werk.
Ik wil niet al mijn privacy op tafel gooien, misschien kunnen we mailen.
Wel weet ik een hele goede pijnbestrijder. Dat is tot nu toe mijn score.
Ik zal je een berichtje sturen.
Ik wil niet al mijn privacy op tafel gooien, misschien kunnen we mailen.
Wel weet ik een hele goede pijnbestrijder. Dat is tot nu toe mijn score.
Ik zal je een berichtje sturen.
zondag 2 december 2007 om 18:20
De tips van het maatschappelijk werk, revalidatiearts en het pijnteam vond ik erg goed. Maar misschien kun je ook eens contact opnemen met de bedrijfsarts? Zij kunnen evt (met toestemming van jou!) gegevens opvragen bij je eigen huisarts / een specialist waar je geweest bent. Jouw bedrijfsarts ként jouw bedrijf, en kan er misschien samen met jou naar kijken wat voor nú een oplossing is. Hij kan evt ook aanbevelingen geven naar jouw leidinggevende toe. Hij mag zonder jouw toestemming géén medische informatie doorgeven aan je leidinggevende!
Veel sterkte en succes! Pien
Veel sterkte en succes! Pien
zondag 2 december 2007 om 18:35