Gezondheid
alle pijlers
Doodsbenauwd voor plaatselijke verdovingen
dinsdag 28 oktober 2008 om 23:32
Wat is een forum toch een heerlijke plek om lekker van je af te schrijven... Momenteel zit ik in een periode van heel veel medische onderzoeken omdat ik al vijf maanden ziek ben maar het niet duidelijk is wát ik heb. Ik zal jullie de hele historie besparen van wat ik al aan onderzoeken heb ondergaan. Kort samengevat komt het er op neer dat het meest erge het aanbrengen van een infuusnaald in mijn arm was en de voorbereidingsdag op het maag- en darmonderzoek.
Alle onderzoeken hebben tot op heden tot nauwelijks iets geleid. Alleen op de röntgenfoto van mijn kaak was te zien dat mijn verstandskies rechts boven ontstoken is. Het is maar de vraag of dat de boosdoener is van alle ellende de afgelopen maanden maar de internist wil het in ieder geval niet uitsluiten, te meer ook omdat het advies van de kaakchirurg is om die verstandskies te verwijderen. Het merkwaardige van het hele verhaal is dat ik überhaupt nooit last heb van die kies en zelfs niet in de gaten heb gehad dat die is doorgekomen, maar dat ter zijde.
Hoe dan ook, donderdag heb ik dus de afspraak met de kaakchirurg staan. Waarschijnlijk gaat zij gelijk de hakbijl erin zetten maar zekerheid heb ik daar niet over. Het kan ook zijn dat er een vervolgafspraak komt voor volgende week en dat ik dan dus voor de bijl moet. Ik sta in ieder geval niet te trappelen want ik heb echt één gigantisch grote angst: plaatselijke verdovingen!
In het verleden heb ik een aantal nare ervaringen meegemaakt met plaatselijke verdovingen: spuiten die niet goed zijn gezet, een heel doof gevoel in de omgeving van daar waar gesneden moest worden behalve op de plek zelf waardoor ik alsnog door het lint ging van de pijn. Ik heb het trouwens niet alleen over verdovingen in mijn mond maar heb ook ooit iets uit m'n oor laten snijden wat niet goed verdoofd was. Echt, het klamme angstzweet breekt me uit bij de gedachte en het liefste zou ik hebben dat ze me helemaal knock-out slaan, zo verschrikkelijk vind ik het.
Ik snap ook wel dat ze zo'n relatief simpele ingreep niet onder narcose of roesje willen doen maar aan de andere kant sta ik serieus niet voor mezelf in op het moment dat zo'n spuit in m'n mond verdwijnt. Ik overweeg nu zelfs sterk om aan die kaakchirurg voor te stellen om alle verstandskiezen maar in één keer te laten trekken op voorwaarde dat het dan toch onder narcose mag gebeuren.
Terwijl ik m'n verhaal aan het typen ben, voel ik echt een enorme spanningshoofdpijn opkomen en om eerlijk te zijn is het ook het enige waar ik nog aan kan denken (samen met mijn eerste bezoek aan de gynaecoloog maar dat is weer een ander topic). Ik kan dus wel weer wat opbeurende/geruststellende verhalen gebruiken. Niet dat ik daar rustig van word, maar daar staat gelukkiger ook weer tegenover dat ik niet onrustiger word van rampverhalen Ik heb in ieder geval weer even m'n hart gelucht en wat stress van me af geschreven...
Alle onderzoeken hebben tot op heden tot nauwelijks iets geleid. Alleen op de röntgenfoto van mijn kaak was te zien dat mijn verstandskies rechts boven ontstoken is. Het is maar de vraag of dat de boosdoener is van alle ellende de afgelopen maanden maar de internist wil het in ieder geval niet uitsluiten, te meer ook omdat het advies van de kaakchirurg is om die verstandskies te verwijderen. Het merkwaardige van het hele verhaal is dat ik überhaupt nooit last heb van die kies en zelfs niet in de gaten heb gehad dat die is doorgekomen, maar dat ter zijde.
Hoe dan ook, donderdag heb ik dus de afspraak met de kaakchirurg staan. Waarschijnlijk gaat zij gelijk de hakbijl erin zetten maar zekerheid heb ik daar niet over. Het kan ook zijn dat er een vervolgafspraak komt voor volgende week en dat ik dan dus voor de bijl moet. Ik sta in ieder geval niet te trappelen want ik heb echt één gigantisch grote angst: plaatselijke verdovingen!
In het verleden heb ik een aantal nare ervaringen meegemaakt met plaatselijke verdovingen: spuiten die niet goed zijn gezet, een heel doof gevoel in de omgeving van daar waar gesneden moest worden behalve op de plek zelf waardoor ik alsnog door het lint ging van de pijn. Ik heb het trouwens niet alleen over verdovingen in mijn mond maar heb ook ooit iets uit m'n oor laten snijden wat niet goed verdoofd was. Echt, het klamme angstzweet breekt me uit bij de gedachte en het liefste zou ik hebben dat ze me helemaal knock-out slaan, zo verschrikkelijk vind ik het.
Ik snap ook wel dat ze zo'n relatief simpele ingreep niet onder narcose of roesje willen doen maar aan de andere kant sta ik serieus niet voor mezelf in op het moment dat zo'n spuit in m'n mond verdwijnt. Ik overweeg nu zelfs sterk om aan die kaakchirurg voor te stellen om alle verstandskiezen maar in één keer te laten trekken op voorwaarde dat het dan toch onder narcose mag gebeuren.
Terwijl ik m'n verhaal aan het typen ben, voel ik echt een enorme spanningshoofdpijn opkomen en om eerlijk te zijn is het ook het enige waar ik nog aan kan denken (samen met mijn eerste bezoek aan de gynaecoloog maar dat is weer een ander topic). Ik kan dus wel weer wat opbeurende/geruststellende verhalen gebruiken. Niet dat ik daar rustig van word, maar daar staat gelukkiger ook weer tegenover dat ik niet onrustiger word van rampverhalen Ik heb in ieder geval weer even m'n hart gelucht en wat stress van me af geschreven...
dinsdag 28 oktober 2008 om 23:50
Ja... ik kan wel zeggen dat je moet relativeren maar het probleem met angst is dat je het dus juist niet kunt relativeren.
Geef in ieder geval aan dat het bij jou nogal typisch verloopt op gebied van verdovingen en dat je in het verleden diverse momenten hebt meegemaakt waarin de verdoving misschien wel goed gezet leek maar zijn werk steeds niet bleek te doen.
Laat hem/haar dus eerst goed nagaan of het gebied echt goed "lam gelegd" is. Aan de injectie in je mond is niet zo veel te doen. Het is een moment waarin je angst het van je overneemt en je blijkbaar niet in staat bent te bedenken dat het "maar om een prikje gaat".
Zet een mp3-speler op je hoofd, vertel vooraf dat je angstig bent. Spreek handsignalen af dus: hand omhoog is alle instrumenten uit je mond en even pauze.
Verder: KOP OP JOH!! Angst is naar maar wat je moet ondergaan is echt geen drama. Gewoon irritant, vervelend, lastig... meer niet. Kop op!
Geef in ieder geval aan dat het bij jou nogal typisch verloopt op gebied van verdovingen en dat je in het verleden diverse momenten hebt meegemaakt waarin de verdoving misschien wel goed gezet leek maar zijn werk steeds niet bleek te doen.
Laat hem/haar dus eerst goed nagaan of het gebied echt goed "lam gelegd" is. Aan de injectie in je mond is niet zo veel te doen. Het is een moment waarin je angst het van je overneemt en je blijkbaar niet in staat bent te bedenken dat het "maar om een prikje gaat".
Zet een mp3-speler op je hoofd, vertel vooraf dat je angstig bent. Spreek handsignalen af dus: hand omhoog is alle instrumenten uit je mond en even pauze.
Verder: KOP OP JOH!! Angst is naar maar wat je moet ondergaan is echt geen drama. Gewoon irritant, vervelend, lastig... meer niet. Kop op!
woensdag 29 oktober 2008 om 00:03
Ik ben ook wel eens opengesneden zonder verdoving dus ik weet wel een beetje hoe het voelt zeg maar. Way beyond "auw".
Heb dit jaar voor het eerst een plaatselijke verdoving in mijn mond gehad bij de tandarts. Had een ontstoken huidflap bij mijn verstandskies (die moet er dus ook uit, samen met zijn vriend erboven). Ik zag er ontzettend tegenop maar het viel me echt alles mee. Die naald, die voelde ik helemaal niet. Is niet te vergelijken met de naald van de bloedbank, die meer op een heipaal lijkt in vergelijking met de naald van de tandarts.
Vertel hem/haar dat je bang bent, en vertel ook precies waar je bang voor bent. Je bent niet de eerste, je bent niet eens de hondertste angstige patient voor ze.
Maak afspraken met de arts, vraag zo veel controle momenten als jij wil.
Verdovingen werken niet goed in ontstekingen, wel heel goed in niet-ontstoken weefsel. Zorg er dus samen met je arts voor dat je pas behandeld wordt als er geen ontsteking meer is, als dat mogelijk is natuurlijk.
Heb dit jaar voor het eerst een plaatselijke verdoving in mijn mond gehad bij de tandarts. Had een ontstoken huidflap bij mijn verstandskies (die moet er dus ook uit, samen met zijn vriend erboven). Ik zag er ontzettend tegenop maar het viel me echt alles mee. Die naald, die voelde ik helemaal niet. Is niet te vergelijken met de naald van de bloedbank, die meer op een heipaal lijkt in vergelijking met de naald van de tandarts.
Vertel hem/haar dat je bang bent, en vertel ook precies waar je bang voor bent. Je bent niet de eerste, je bent niet eens de hondertste angstige patient voor ze.
Maak afspraken met de arts, vraag zo veel controle momenten als jij wil.
Verdovingen werken niet goed in ontstekingen, wel heel goed in niet-ontstoken weefsel. Zorg er dus samen met je arts voor dat je pas behandeld wordt als er geen ontsteking meer is, als dat mogelijk is natuurlijk.
woensdag 29 oktober 2008 om 00:10
Ik snap je deels hoor, ik ben zelf één keer mishandeld door mijn toenmalige tandarts - verkeerd gezette verdoving. Dus was verdoofd van mijn oor tot mijn schouder, kon een dag mijn mond niet opendoen, mijn gezicht zwol op door een bloeduitstorting in mijn wang en alsof dat niet erg genoeg was heb ik drie week met een blauwe en opgezette wang gelopen. De eikel. Goed, so far, het horrorverhaal. Nu de successtory.
Ik ben mijn verstandskiezen kwijt, in het ziekenhuis, en dat ging prima. Aardige arts, muziekje op de achtergrond, legde alles uit, goed geprikt, ik kwam lachend de zaal uit - en het was niet zomaar verwijderen, maar inclusief hakken met beitels en zo, en toch voelde ik me príma, geweldige kaakchirurg. En ik heb nu ook zo'n schátje van een tandarts! Hij heeft zo´n angstcursus gedaan voor nare, angstige patienten, hij prikt méér dan super ( ik vóel de prikjes zelfs niet) en ik ben dol op hem.
Dus echt, ondanks die éne rottige ervaring ben ik er nu weer overheen. Prikjes, kom maar op!!!
Succes !
Ik ben mijn verstandskiezen kwijt, in het ziekenhuis, en dat ging prima. Aardige arts, muziekje op de achtergrond, legde alles uit, goed geprikt, ik kwam lachend de zaal uit - en het was niet zomaar verwijderen, maar inclusief hakken met beitels en zo, en toch voelde ik me príma, geweldige kaakchirurg. En ik heb nu ook zo'n schátje van een tandarts! Hij heeft zo´n angstcursus gedaan voor nare, angstige patienten, hij prikt méér dan super ( ik vóel de prikjes zelfs niet) en ik ben dol op hem.
Dus echt, ondanks die éne rottige ervaring ben ik er nu weer overheen. Prikjes, kom maar op!!!
Succes !
woensdag 29 oktober 2008 om 00:19
Nou ja, ik ben in ieder geval al blij dat ik bij een kaakchirurg ben beland en niet bij m'n eigen tandarts. Aardige kerel behalve dat ie standaard naar knoflook stinkt maar hij heeft het inlevingsvermogen van een soepkip. Dat roep ik deels ook zelf op me af omdat ik op zich niet bang ben voor de tandarts. Ik heb ook nooit wat bij de tandarts dus meestal ouwehoeren we een beetje, kijkt hij in m'n mond en is het ook wel weer klaar. Een paar jaar geleden had ik voor het eerst een gaatje, toen kwam bij hem dus voor het eerst de verdovingskwestie ter sprake. Hij reageerde hartstikke flauw en kinderachtig toen ik 'm zei dat ik geen spuit wilde maar dat hij het maar zonder verdoving moest doen. Totaal geen begrip van zijn kant en van andere mensen heb ik ook verhalen gehoord dat hij gewoon echt heel sadistisch kan zijn op momenten dat je echt pijn ligt te lijden of in ieder geval erg gespannen bent.
Voorheen had ik trouwens een andere tandarts die veel werk aan z'n assistent overliet die in opleiding was voor tandarts. Heel leuk maar die miep kon dus echt geen verdovingen zetten. Ik weet het nog zo goed dat ik op vrijdag aan het einde van de middag heel wat kiezen moest laten trekken voordat m'n beugel kon worden geplaatst. Die spuiten waren stuk voor stuk een hel en het drama was pas echt compleet toen bleek dat ie op heel veel plaatsen niet werkte. Mijn toenmalige tandarts was in geen velden of wegen te bekennen en die assistent/tandarts in opleiding had het zweet op haar voorhoofd staan omdat ze ook wel in de gaten had dat het niet helemaal goed ging. Ooo, wat heb ik toen peentjes gezweet en pijn geleden zeg...
Mijn fobie is ook niet zo zeer gericht op de naalden (de afgelopen weken ben ik meer dan eens lek geprikt) maar gewoon puur op de gedachte dat ik ondanks de verdoving toch nog voel wat er gebeurt. Je kunt er vergif op innemen dat ik door het lint zal gaan en compleet hysterisch ga worden. Brr, ik ga denk toch maar een smeekbede houden voor een algehele verdoving, hoe belachelijk de kaakchirurg dat ook mag vinden. Met m'n spierbiopt is het ook gelukt dus wie weet lukt het me nog wel een keer.
Voorheen had ik trouwens een andere tandarts die veel werk aan z'n assistent overliet die in opleiding was voor tandarts. Heel leuk maar die miep kon dus echt geen verdovingen zetten. Ik weet het nog zo goed dat ik op vrijdag aan het einde van de middag heel wat kiezen moest laten trekken voordat m'n beugel kon worden geplaatst. Die spuiten waren stuk voor stuk een hel en het drama was pas echt compleet toen bleek dat ie op heel veel plaatsen niet werkte. Mijn toenmalige tandarts was in geen velden of wegen te bekennen en die assistent/tandarts in opleiding had het zweet op haar voorhoofd staan omdat ze ook wel in de gaten had dat het niet helemaal goed ging. Ooo, wat heb ik toen peentjes gezweet en pijn geleden zeg...
Mijn fobie is ook niet zo zeer gericht op de naalden (de afgelopen weken ben ik meer dan eens lek geprikt) maar gewoon puur op de gedachte dat ik ondanks de verdoving toch nog voel wat er gebeurt. Je kunt er vergif op innemen dat ik door het lint zal gaan en compleet hysterisch ga worden. Brr, ik ga denk toch maar een smeekbede houden voor een algehele verdoving, hoe belachelijk de kaakchirurg dat ook mag vinden. Met m'n spierbiopt is het ook gelukt dus wie weet lukt het me nog wel een keer.
woensdag 29 oktober 2008 om 00:37
Waarom ga je niet naar een andere tandarts?
Mijn tandarts is geweldig.Zijn collega's uit de maatschap ook. Heb twee keer een ander gehad, een keer vanwege een spoedje toen hij op vakantie was en een keer omdat ik een afspraak had maa rhij was verhinderd. Ik werd van te voren gebeld door zijn assistente toen, zij vroeg of ik eventueel ook bij een collega op controle wilde.
Afspraken kunnen altijd op vrij korte termijn. En het gebeurt ook wel eens dat ik te laat kom (we zitten allebei in de Randstad maar wel 80km van elkaar) vanwege onverklaarbare files midden op de dag, en dat is nooit een probleem. Een tijdje terug had ik een controle afspraak. Ik had van te voren gebeld om te zeggen dat er een stuk van mijn kies af was om een wat langer consult te krijgen. Nou na een korte check up zou het nog heel wat langer duren. En toen had hij de volgende patient gebeld om te vragen of hij er bezwaar tegen had om op een ander tijdstip te komen. Naaaaah, geweldig toch.
Alles is altijd volgens de laatste tandheelkundige ontwikkelingen, iedereen is superaardig en klantvriendelijk. 't Is dat het een tandarts is, maar anders kwam ik er vaker.
Zo kan het ook hoor, je hoeft echt geen genoegen te nemen met een hork. Dat zouden jouw klanten ook niet doen.
Mijn tandarts is geweldig.Zijn collega's uit de maatschap ook. Heb twee keer een ander gehad, een keer vanwege een spoedje toen hij op vakantie was en een keer omdat ik een afspraak had maa rhij was verhinderd. Ik werd van te voren gebeld door zijn assistente toen, zij vroeg of ik eventueel ook bij een collega op controle wilde.
Afspraken kunnen altijd op vrij korte termijn. En het gebeurt ook wel eens dat ik te laat kom (we zitten allebei in de Randstad maar wel 80km van elkaar) vanwege onverklaarbare files midden op de dag, en dat is nooit een probleem. Een tijdje terug had ik een controle afspraak. Ik had van te voren gebeld om te zeggen dat er een stuk van mijn kies af was om een wat langer consult te krijgen. Nou na een korte check up zou het nog heel wat langer duren. En toen had hij de volgende patient gebeld om te vragen of hij er bezwaar tegen had om op een ander tijdstip te komen. Naaaaah, geweldig toch.
Alles is altijd volgens de laatste tandheelkundige ontwikkelingen, iedereen is superaardig en klantvriendelijk. 't Is dat het een tandarts is, maar anders kwam ik er vaker.
Zo kan het ook hoor, je hoeft echt geen genoegen te nemen met een hork. Dat zouden jouw klanten ook niet doen.
woensdag 29 oktober 2008 om 01:29
Ha Lion, jouw topic viel me meteen op op dit nachtelijke uur .
Ik ben vanmiddag naar de tandarts geweest voor een wortelkanaalbehandeling.......en ik ben panisch voor injecties. Het duurde precies 5 minuten voordat ik voldoende gekalmeerd was na de eerste injectie. En toen kwam de tweede .
Ik weet niet waar het door komt bij mij. Jij schrijft dat je geen angst hebt voor de naald, maar voor de pijn als het niet goed werkt. Bij mij is het de naald die in mijn vlees verdwijnt waar ik helemaal eng van word. En volgende week moet ik weer, zucht.
Mijn verstandskies komt trouwens ook door en daar begon ze vanmiddag meteen maar even over. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem weg te laten halen voordat ik er last van heb . En dat heb ik haar ook meteen verteld 'AFBLIJVEN!!'
Ik zit hier nu dus achter de computer omdat ik de stress van vanmiddag niet kwijt raak. Ik doe geen oog dicht, ik ben helemaal opgefokt. Moeilijk hoor.
Ik zal donderdag aan je denken. Tips heb ik niet voor je. Iemand schreef iets over een Ipod. Die neem ik volgende week ook maar mee.
Ik ben vanmiddag naar de tandarts geweest voor een wortelkanaalbehandeling.......en ik ben panisch voor injecties. Het duurde precies 5 minuten voordat ik voldoende gekalmeerd was na de eerste injectie. En toen kwam de tweede .
Ik weet niet waar het door komt bij mij. Jij schrijft dat je geen angst hebt voor de naald, maar voor de pijn als het niet goed werkt. Bij mij is het de naald die in mijn vlees verdwijnt waar ik helemaal eng van word. En volgende week moet ik weer, zucht.
Mijn verstandskies komt trouwens ook door en daar begon ze vanmiddag meteen maar even over. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem weg te laten halen voordat ik er last van heb . En dat heb ik haar ook meteen verteld 'AFBLIJVEN!!'
Ik zit hier nu dus achter de computer omdat ik de stress van vanmiddag niet kwijt raak. Ik doe geen oog dicht, ik ben helemaal opgefokt. Moeilijk hoor.
Ik zal donderdag aan je denken. Tips heb ik niet voor je. Iemand schreef iets over een Ipod. Die neem ik volgende week ook maar mee.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:25
Ik zou zeggen: bel even de poli en geef aan dat je eerst een gewoon consult wilt, en daarna pas een afspraak voor het daadwerkelijke trekken. Dit geeft je de rust om je angst te bespreken met de kaakchirurg. Vertel dan waar je bang voor bent, en zeg ook dat je regelmatig hebt meegemaakt dat een plaatselijke verdoving niet goed werkte. Misschien kan de arts je al geruststellen door bijv. goede afspraken over dat hij eerst goed controleert of het gebied wel goed verdoofd is, en anders kun je praten over een andere oplossing. Jij zou waarschijnlijk het liefst helemaal onder zeil gaan, maar misschien is een simpel kalmerend tabletje (bijv. oxazepam) vantevoren al genoeg. Samen met natuurlijk goede afspraken over het controleren of de verdoving wel goed werkt en handsignalen wanneer jij wat bijverdoofd wilt worden.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:30
Klein tipje waar je misschien wat aan hebt....
Mijn tandarts moet altijd hardop terugtellen hoe lang die enge spuit nog in mijn mond zit
Dan tel je in je hoofd mee en ben je daar zo druk mee dat het "zo gebeurd" is.
Moet ie natuurlijk wel goed tellen, niet bij 5 beginnen als hij 7 seconden moet spuiten, want dan sla ik hem K.O.
Mijn tandarts moet altijd hardop terugtellen hoe lang die enge spuit nog in mijn mond zit
Dan tel je in je hoofd mee en ben je daar zo druk mee dat het "zo gebeurd" is.
Moet ie natuurlijk wel goed tellen, niet bij 5 beginnen als hij 7 seconden moet spuiten, want dan sla ik hem K.O.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:49
Ook ik heb heel wat te stellen gehad met verdovingen die niet goed gezet waren en verstandskiezen die eigenlijk door de kaakchirurg verwijderd hadden moeten worden. Ze hebben eens een verdoving in een spier gespoten, dacht dat ik doodging! Kon niet meer slikken, heeft het hele weekend geduurd. En dan de reactie van de receptie (tandarts kreeg ik niet te spreken): ach ja, dat kan nog wel eens mis gaan...
Zit inmiddels niet meer bij die tandarts
Mijn ervaringen bij de kaakchirurg zijn anders. Ik dacht dat hij er gewoon uit getrokken zou worden, maar zij snijden hem eruit. De verdoving werkte ook niet helemaal goed, maar ze wachtten net zo lang tot ik niets meer voelde. Ze nemen daar echt de tijd! Lastig als je de eerstvolgende patient na mij was, maar goed... het voelde dus echt wel goed.
Maar als je echt panisch bent: eerst een consult en daarna pas laten verwijderen. Is echt het enige wat erop zit. Met een roesje kan meestal ook wel, maar dan moet je nog 4 tot 5 maanden wachten...
Zit inmiddels niet meer bij die tandarts
Mijn ervaringen bij de kaakchirurg zijn anders. Ik dacht dat hij er gewoon uit getrokken zou worden, maar zij snijden hem eruit. De verdoving werkte ook niet helemaal goed, maar ze wachtten net zo lang tot ik niets meer voelde. Ze nemen daar echt de tijd! Lastig als je de eerstvolgende patient na mij was, maar goed... het voelde dus echt wel goed.
Maar als je echt panisch bent: eerst een consult en daarna pas laten verwijderen. Is echt het enige wat erop zit. Met een roesje kan meestal ook wel, maar dan moet je nog 4 tot 5 maanden wachten...
"Please God, if you can't make me thin, make my friends fat!"
woensdag 29 oktober 2008 om 13:00
quote:pruttel schreef op 29 oktober 2008 @ 11:30:
Klein tipje waar je misschien wat aan hebt....
Mijn tandarts moet altijd hardop terugtellen hoe lang die enge spuit nog in mijn mond zit
Dan tel je in je hoofd mee en ben je daar zo druk mee dat het "zo gebeurd" is.
Moet ie natuurlijk wel goed tellen, niet bij 5 beginnen als hij 7 seconden moet spuiten, want dan sla ik hem K.O. Dat is een super idee zeg. Net als de TO ben ik er ook doodsbang voor, zeker als ze in de harde plekken moeten prikken. Wens je heel veel sterkte toe
Klein tipje waar je misschien wat aan hebt....
Mijn tandarts moet altijd hardop terugtellen hoe lang die enge spuit nog in mijn mond zit
Dan tel je in je hoofd mee en ben je daar zo druk mee dat het "zo gebeurd" is.
Moet ie natuurlijk wel goed tellen, niet bij 5 beginnen als hij 7 seconden moet spuiten, want dan sla ik hem K.O. Dat is een super idee zeg. Net als de TO ben ik er ook doodsbang voor, zeker als ze in de harde plekken moeten prikken. Wens je heel veel sterkte toe
donderdag 30 oktober 2008 om 14:42
Pff, ik ben weer thuis met een verdoofde kaak en knallende koppijn van de spanning. Goddank heb ik dit keer inderdaad niks gevoeld maar mijn fobie voor plaatselijke verdovingen is ook niet weg.
Over een uur zal de verdoving uitwerken, ben erg benieuwd wat ik aan pijn daarvoor terug krijg. Het was een hel, mijn mening over plaatselijke verdovingen blijft onveranderd maar wat ben ik blij dat het achter de rug is!
Over een uur zal de verdoving uitwerken, ben erg benieuwd wat ik aan pijn daarvoor terug krijg. Het was een hel, mijn mening over plaatselijke verdovingen blijft onveranderd maar wat ben ik blij dat het achter de rug is!
