Gezondheid
alle pijlers
ervaringen met operatie voor schouder uit de kom?
dinsdag 1 april 2008 om 14:15
Het gebeurd bij mij eens in de ongeveer 1,5 jaar, mijn schouder uit de kom. Extreem pijnlijk en een lang helingsprocess, de laatste keer is zowel mijn kop, als kom van mijn rechtschouder beschadigd en rade mijn dokter mij aan me nu te laten opereren.
Ik zag een operatie niet zitten, vooral omdat het om mijn rechter arm gaat. En ik vind eens in de anderhalf jaar wel mee vallen (nu 5 keer totaal) en een operatie geeft geen garantie dat het probleem opgelost word. Met mijn fysiotherapeut heb ik gekeken naar krachttraining. Ik heb mijn schouder/rug spieren extra getraind en hou dit elke week bij, nu 1,5 jaar verder en gelukkig nog niet nog een keer gebeurd.
Hoe vaak schiet bij jou je schouder uit de kom, en heb je je wel laten opereren? Wat is jou ervaring, heeft het wel of niet geholpen?
Ik zag een operatie niet zitten, vooral omdat het om mijn rechter arm gaat. En ik vind eens in de anderhalf jaar wel mee vallen (nu 5 keer totaal) en een operatie geeft geen garantie dat het probleem opgelost word. Met mijn fysiotherapeut heb ik gekeken naar krachttraining. Ik heb mijn schouder/rug spieren extra getraind en hou dit elke week bij, nu 1,5 jaar verder en gelukkig nog niet nog een keer gebeurd.
Hoe vaak schiet bij jou je schouder uit de kom, en heb je je wel laten opereren? Wat is jou ervaring, heeft het wel of niet geholpen?
dinsdag 1 april 2008 om 14:29
Ik heb er zelf (gelukkig) geen ervaring mee, maar mijn broertje wel. Die had vaak zijn rechter schouder uit de kom. Hij heeft niet de operatie gedaan maar training met fysio. Hij moet nog wel opletten bij zijn bewegingen want als ie te wild doet met bv een bal gooien dan heeft ie wel kans dat ie er weer uitschiet. Maar over het algemeen is ie blij met zoals het nu gaat.
dinsdag 1 april 2008 om 17:19
Je kunt dit niet zo 'blind' vergelijken. Er zijn namelijk verschillende operatietechnieken. Een keuze hierin wordt gemaakt n.a.v. voorgeschiedenis, preciese beschadiging en ook voorkeur van de arts zelf. En dan heb je nog verschillende groepen van mensen die deze operatie ondergaan. Zo zijn er mensen die het doen i.vm. herhaaldelijk last na een eenmalige blessure, maar ook mensen die het laten doen omdat zij een aangeboren syndroom hebben waardoor het gehele lichaam te lax is. De resultaten en het herstel zijn vooral tussen die groep eigenlijk volledig onvergelijkbaar.
Ja, ik heb aan mijn schouder laten sleutelen omdat er onacceptabel veel luxaties (=uit de kom) waren. En daar houd zo ongeveer het vergelijk ook wel op. Ik heb het ehlers-danlos syndroom, waardoor bindweefsel van slechte kwaliteit is. Daardoor loop ik o.a. minimaal 23 van de 24 uur met 1 schouder uit de kom. De operatietechniek die op mij geopereerde schouder is toegepast is in basis vergelijkbaar, maar ook daar houdt het alweer op. Het herstel? Onvergelijkbaar. Het slagingspercentage? Onvergelijkbaar (in mijn geval ongeveer nul komma nop). Het resultaat? Niet te vergelijken.
Info waar je wel wat aan hebt? De schouder is het gewricht dat voor dit soort problemen het gevoeligst is. Dit komt omdat er zo'n klein stukje kop in de kom zit en de kom erg oppervlakkig is. Er hoeft dus maar 'dat' te gebeuren en het is bingo. Het is ook een gewricht dat gevoelig is voor herhaling en een realistisch risico heeft op beschadiging van de omliggende banden. Zijn die stuk, dan ontkom je vaak niet aan opereren.
Bij elke ontwrichting loop je een bepaalde schade op. In eerste instantie en bovenal de banden die steeds weer opgerekt worden. Dit verhoogd het risico op herhaling. Bljf je onophoudelijk luxeren? Verhoogd risico op slijtage van het gewricht. Het zijn dingen die je mee neemt in de afweging.
Alles valt of staat sowieso met spierkracht. Niet met domme spierkracht (des te sterker des te beter), maar slimme spierkracht, waarbij je leert controle te hebben over welke spieren wanneer aan te spannen. (Een te sterke spier tegenover een zwakke spier kan namelijk ook een gewricht uit de kom trekken) Heel verstandig dus dat je daar nu mee bezig bent. Blijf dat doen.
Wanneer te opereren is heel persoonlijk. Mijn antwoord daarop is altijd; geen dag eerder dan dat je er aan toe bent. Lekker vaag, he? Alleen jij kunt bepalen of je er aan toe bent.
De operatie zelf? Appeltje-eitje, ik ga fluitend weer voor de volgende keer! Het 'schijnt' een redelijk pijnlijke ingreep te zijn (al naar gelang techniek), maar dat kan ik er in de verste verte niet van maken. Normaal gesproken plaatst mijn chirurg (nou ja, laat plaatsen) een extra verdoving waardoor je niet alleen de narcose hebt, maar ook de arm geheel verdoofd, i.v.m. betere pijnstilling na de operatie. Ik heb die in overleg niet gehad en ik heb geen moment pijn gehad. Ja, als ik eens een verkeerde beweging maakte maar zelfs dat kan ik niet pijn noemen maar gevoelig zijn.
Het herstel is vooral veel zelf doen. Zelf oefenen, oefenen, oefenen. Dat kan even wennen zijn als je het niet gewoon bent, maar het is geen allesvretende periode o.i.d.
Overigens is een tijd lang (en nog bij bepaalde artsen) de thermal shrinking erg in geweest, maar uit recentere onderzoeken blijkt nu dat deze techniek een abominabel slecht resultaat oplevert voor deze problemen. Dat kan dus een goede babbel waard zijn als men dat bij jou voorstelt.
Succes met het maken van een keuze!
Ja, ik heb aan mijn schouder laten sleutelen omdat er onacceptabel veel luxaties (=uit de kom) waren. En daar houd zo ongeveer het vergelijk ook wel op. Ik heb het ehlers-danlos syndroom, waardoor bindweefsel van slechte kwaliteit is. Daardoor loop ik o.a. minimaal 23 van de 24 uur met 1 schouder uit de kom. De operatietechniek die op mij geopereerde schouder is toegepast is in basis vergelijkbaar, maar ook daar houdt het alweer op. Het herstel? Onvergelijkbaar. Het slagingspercentage? Onvergelijkbaar (in mijn geval ongeveer nul komma nop). Het resultaat? Niet te vergelijken.
Info waar je wel wat aan hebt? De schouder is het gewricht dat voor dit soort problemen het gevoeligst is. Dit komt omdat er zo'n klein stukje kop in de kom zit en de kom erg oppervlakkig is. Er hoeft dus maar 'dat' te gebeuren en het is bingo. Het is ook een gewricht dat gevoelig is voor herhaling en een realistisch risico heeft op beschadiging van de omliggende banden. Zijn die stuk, dan ontkom je vaak niet aan opereren.
Bij elke ontwrichting loop je een bepaalde schade op. In eerste instantie en bovenal de banden die steeds weer opgerekt worden. Dit verhoogd het risico op herhaling. Bljf je onophoudelijk luxeren? Verhoogd risico op slijtage van het gewricht. Het zijn dingen die je mee neemt in de afweging.
Alles valt of staat sowieso met spierkracht. Niet met domme spierkracht (des te sterker des te beter), maar slimme spierkracht, waarbij je leert controle te hebben over welke spieren wanneer aan te spannen. (Een te sterke spier tegenover een zwakke spier kan namelijk ook een gewricht uit de kom trekken) Heel verstandig dus dat je daar nu mee bezig bent. Blijf dat doen.
Wanneer te opereren is heel persoonlijk. Mijn antwoord daarop is altijd; geen dag eerder dan dat je er aan toe bent. Lekker vaag, he? Alleen jij kunt bepalen of je er aan toe bent.
De operatie zelf? Appeltje-eitje, ik ga fluitend weer voor de volgende keer! Het 'schijnt' een redelijk pijnlijke ingreep te zijn (al naar gelang techniek), maar dat kan ik er in de verste verte niet van maken. Normaal gesproken plaatst mijn chirurg (nou ja, laat plaatsen) een extra verdoving waardoor je niet alleen de narcose hebt, maar ook de arm geheel verdoofd, i.v.m. betere pijnstilling na de operatie. Ik heb die in overleg niet gehad en ik heb geen moment pijn gehad. Ja, als ik eens een verkeerde beweging maakte maar zelfs dat kan ik niet pijn noemen maar gevoelig zijn.
Het herstel is vooral veel zelf doen. Zelf oefenen, oefenen, oefenen. Dat kan even wennen zijn als je het niet gewoon bent, maar het is geen allesvretende periode o.i.d.
Overigens is een tijd lang (en nog bij bepaalde artsen) de thermal shrinking erg in geweest, maar uit recentere onderzoeken blijkt nu dat deze techniek een abominabel slecht resultaat oplevert voor deze problemen. Dat kan dus een goede babbel waard zijn als men dat bij jou voorstelt.
Succes met het maken van een keuze!
vandaag ga ik van alles kunnen
