Gezondheid
alle pijlers
Extreme Hypochondrie
vrijdag 21 juni 2019 om 21:24
Al jaren kamp ik met ernstige hypochondrie, eigenlijk al vanaf mijn dertiende. Af en aan had ik een aanval en was ik er daarna weer even vanaf.
Tot mijn grootste verdriet ben ik een half jaar geleden mijn moeder verloren aan darmkanker. Zij was pas 45 jaar oud toen ze iets langer dan een jaar na de diagnose overleed. Sindsdien is mijn hypochondrie erger dan ooit. Van december tot februari was ik ervan overtuigd dat ik ook darmkanker had. Na vele bezoeken aan de mdl arts, heb ik een coloscopie gekregen. En natuurlijk, niets aan de hand. Vervolgens werd ik bang voor hersentumoren, hersenbloedingen, tia’s en hartaanvallen.
Nu werd ik vorige maand plots zo bang voor baarmoederhalskanker dat ik besloten heb om een uitstrijkje te laten maken. Tijdens dat uitstrijkje heb ik ook gevraagd naar een moedervlek die ik niet helemaal vertrouwde (maar al sinds 12/13 jaar heb). De huisarts zag er geen kwaad in, maar besloot me voor mijn geruststelling door te sturen naar een dermatoloog.
Nu heb ik me 3 weken lang elke dag ongelofelijke zorgen gemaakt over baarmoederhalskanker. Ik belde elke week terwijl het 3 weken zou duren tot de uitslag.
Gister belde ik weer half in paniek naar de huisartsenpraktijk. En dit keer was de uitslag er. Helemaal niets aan de hand.
Vandaag was mijn afspraak bij de dermatoloog. Ik liet mijn moedervlek zien en de dermatoloog vond dat ik hem inderdaad moet laten weghalen omdat ze hem er “atypisch” uit vindt zien. Ook gaat ze hem opsturen naar het lab. Nou, paniek dus. Ik ben al de hele dag aan het huilen en heb om het uur bevestiging nodig. Naar mijn idee is de moedervlek totaal niet veranderd, maar toch ben ik nu extreem in paniek en bijna overtuigd dat het melanoom is, ookal zei de dermatoloog dat zij dat niet verwacht. Volgende week vrijdag wordt ie weggehaald en dan is het twee weken wachten op de uitslag. Ik hoop dat ik het een beetje trek.
Ik loop al een tijdje bij een psycholoog maar het helpt eigenlijk helemaal niet. Graag zou ik tips en adviezen ontvangen en wil ik heel graag met lotgenoten in contact komen!
Tot mijn grootste verdriet ben ik een half jaar geleden mijn moeder verloren aan darmkanker. Zij was pas 45 jaar oud toen ze iets langer dan een jaar na de diagnose overleed. Sindsdien is mijn hypochondrie erger dan ooit. Van december tot februari was ik ervan overtuigd dat ik ook darmkanker had. Na vele bezoeken aan de mdl arts, heb ik een coloscopie gekregen. En natuurlijk, niets aan de hand. Vervolgens werd ik bang voor hersentumoren, hersenbloedingen, tia’s en hartaanvallen.
Nu werd ik vorige maand plots zo bang voor baarmoederhalskanker dat ik besloten heb om een uitstrijkje te laten maken. Tijdens dat uitstrijkje heb ik ook gevraagd naar een moedervlek die ik niet helemaal vertrouwde (maar al sinds 12/13 jaar heb). De huisarts zag er geen kwaad in, maar besloot me voor mijn geruststelling door te sturen naar een dermatoloog.
Nu heb ik me 3 weken lang elke dag ongelofelijke zorgen gemaakt over baarmoederhalskanker. Ik belde elke week terwijl het 3 weken zou duren tot de uitslag.
Gister belde ik weer half in paniek naar de huisartsenpraktijk. En dit keer was de uitslag er. Helemaal niets aan de hand.
Vandaag was mijn afspraak bij de dermatoloog. Ik liet mijn moedervlek zien en de dermatoloog vond dat ik hem inderdaad moet laten weghalen omdat ze hem er “atypisch” uit vindt zien. Ook gaat ze hem opsturen naar het lab. Nou, paniek dus. Ik ben al de hele dag aan het huilen en heb om het uur bevestiging nodig. Naar mijn idee is de moedervlek totaal niet veranderd, maar toch ben ik nu extreem in paniek en bijna overtuigd dat het melanoom is, ookal zei de dermatoloog dat zij dat niet verwacht. Volgende week vrijdag wordt ie weggehaald en dan is het twee weken wachten op de uitslag. Ik hoop dat ik het een beetje trek.
Ik loop al een tijdje bij een psycholoog maar het helpt eigenlijk helemaal niet. Graag zou ik tips en adviezen ontvangen en wil ik heel graag met lotgenoten in contact komen!
vrijdag 21 juni 2019 om 21:46
Wat doe je bij/met die psycholoog? Waarom helpt het niet?
Ik herken je angsten en dit zijn typisch angsten die je zelf kunt veranderen, door je gedachtes te leren sturen. Daarbij kun je de hulp van een psycholoog gebruiken, maar die kan je helpen, je moet zelf aan de slag.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij jou zit, maar ik krijg steeds vaker de indruk dat mensen denken dat bezoekjes aan een psycholoog voldoende zijn en dat de psycholoog alles gaat oplossen.
Maar een psycholoog kan je helpen uit te zoeken waar bijv die enorme angst vandaan komt, en de psycholoog kan je handvatten geven om anders met je angst om te gaan, maar dat zul je uiteindelijk zelf moeten doen.
Ik herken je angsten en dit zijn typisch angsten die je zelf kunt veranderen, door je gedachtes te leren sturen. Daarbij kun je de hulp van een psycholoog gebruiken, maar die kan je helpen, je moet zelf aan de slag.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij jou zit, maar ik krijg steeds vaker de indruk dat mensen denken dat bezoekjes aan een psycholoog voldoende zijn en dat de psycholoog alles gaat oplossen.
Maar een psycholoog kan je helpen uit te zoeken waar bijv die enorme angst vandaan komt, en de psycholoog kan je handvatten geven om anders met je angst om te gaan, maar dat zul je uiteindelijk zelf moeten doen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 21 juni 2019 om 22:49
Ik herken het wel een beetje. Mijn moeder en nog een paar familieleden zijn ook overleden aan kanker. Dus ik ben ook altijd en eeuwig bang voor kanker. Alleen bij mij komt de hypochondrie vooral opzetten in moeilijke tijden. Tijdens rouw, slecht slapen, andere stressvolle periodes in zulke periodes ben ik bijna 24/7 in paniek. Je bent je moeder nog maar zo kort geleden verloren. Logisch dat je vaak angstig bent. Heb je in het afgelopen half jaar wel de tijd gehad om te rouwen om je moeder? Het is nog maar zo kort geleden.
Verder zou ik toch een andere psycholoog zoeken. Natuurlijk moet je er zelf mee aan de slag, maar een goede psycholoog kan daarin veel voor je betekenen.
Verder zou ik toch een andere psycholoog zoeken. Natuurlijk moet je er zelf mee aan de slag, maar een goede psycholoog kan daarin veel voor je betekenen.
zaterdag 22 juni 2019 om 10:23
zaterdag 22 juni 2019 om 10:27
Hypochondrie by proxy?
Maar aangezien je hier op het forum snel het risico loopt dat je reactie als 'medisch advies' wordt gezien is verwijzen naar de huisarts de veiligste optie.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 22 juni 2019 om 10:29
Overigens is het in enige mate overdreven bezorgd zijn over je gezondheid heel gezond, bij sommige zaken is het niet goed om er lang mee door te lopen en kun je er maar beter vroeg bij zijn.
Maar de hele dag gaan huilen en continu bevestiging nodig hebben is weer het andere uiterste.
Als je een moedervlek al 12 of 13 jaar hebt en er nog niet aan dood bent gegaan is de kans nihil dat het al die tijd een melanoom is geweest.
Maar de hele dag gaan huilen en continu bevestiging nodig hebben is weer het andere uiterste.
Als je een moedervlek al 12 of 13 jaar hebt en er nog niet aan dood bent gegaan is de kans nihil dat het al die tijd een melanoom is geweest.
zondag 23 juni 2019 om 07:16
Ik herken het zeer zeker, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, maar dan met een andere ziekte waaraan mijn vader is overleden.
Mijn leven werd de hele dag beïnvloed door angst om ziek te worden. Zo erg dat ik niet meer goed kon functioneren op mijn werk.
Ik heb diverse onderzoeken gehad en steeds was er niks aan de hand. Ik was dan voor korte duur opgelucht, want trok al snel de bevindingen van de dokter in twijfel en klonk er een stemmetje “ wat als ze iets over het hoofd gezien hebben?”
Een psycholoog had bij mij ook niet veel zin.
Ik heb uiteindelijk een jaar anti depressiva gehad die hielp tegen angststoornissen, ik was niet depressief.
Dat heeft mij echt geholpen, het is wel een grote stap. Die medicijnen zijn zwaar en je moet op en af bouwen en heeft soms veel bijwerkingen, maar ben blij dat mijn huisarts dat heeft voorgeschreven.
Ik ben nu al zo’n 15 jaar van mijn hypochondrie af .. en kan wel zeggen dat het dankzij medicatie is.
Goed bedoelde adviezen en geruststellingen van familie en vrienden komen niet meer aan als je al zo ver bent dat het je leven gaat beheersen.
Mijn leven werd de hele dag beïnvloed door angst om ziek te worden. Zo erg dat ik niet meer goed kon functioneren op mijn werk.
Ik heb diverse onderzoeken gehad en steeds was er niks aan de hand. Ik was dan voor korte duur opgelucht, want trok al snel de bevindingen van de dokter in twijfel en klonk er een stemmetje “ wat als ze iets over het hoofd gezien hebben?”
Een psycholoog had bij mij ook niet veel zin.
Ik heb uiteindelijk een jaar anti depressiva gehad die hielp tegen angststoornissen, ik was niet depressief.
Dat heeft mij echt geholpen, het is wel een grote stap. Die medicijnen zijn zwaar en je moet op en af bouwen en heeft soms veel bijwerkingen, maar ben blij dat mijn huisarts dat heeft voorgeschreven.
Ik ben nu al zo’n 15 jaar van mijn hypochondrie af .. en kan wel zeggen dat het dankzij medicatie is.
Goed bedoelde adviezen en geruststellingen van familie en vrienden komen niet meer aan als je al zo ver bent dat het je leven gaat beheersen.
