Gezondheid
alle pijlers
heesheid
maandag 27 juli 2009 om 16:37
hallo allemaal,
dit is mijn eerste topic op dit forum. Ik kwam al een aantal topics over heesheid tegen maar deze waren vrij oud dus leek het me verstandig een nieuwe te starten.
Ik heb al een aantal jaren last van een hese/schorre stem. Vooral na feestjes/uitgaan, maar ook als ik gewoon veel gepraat heb zonder dat ik in een rumoerige omgeving was. Ik heb hiervoor logopedie gehad, en toen dat niet heel goed hielp ben ik naar een KNO-arts geweest. De kno-arts heeft vastgesteld dat mijn stembanden niet goed sluiten. Ze staan als het ware te ver uit elkaar. Dit zou aangeboren zijn en met logopedie zou het iets beter kunnen worden, maar een hele heldere goed stem zou ik nooit krijgen. Ik heb toen inderdaad weer een jaar logopedie gehad en ben sinds februari met logopedie gestopt omdat het redelijk goed ging. Nu heb ik sinds een aantal weken weer ontzettend last van mijn stem, weer hees en schor. Ik was daarom eens op internet aan het kijken of anderen ook ervaringen hebben met aangeboren onvolledige sluiting van de stembanden. Ik las over mensen die siliconen bij de stembanden kregen voor betere sluiting, dit waren mensen met een stembandverlamming. En dat heb ik dus niet, maar ik vroeg me af of zoiets misschien ook in mijn geval zal kunnen werken? En of er mensen zijn die ook last hebben van onvolledige sluiting van de stembanden??
groetjes ilse
dit is mijn eerste topic op dit forum. Ik kwam al een aantal topics over heesheid tegen maar deze waren vrij oud dus leek het me verstandig een nieuwe te starten.
Ik heb al een aantal jaren last van een hese/schorre stem. Vooral na feestjes/uitgaan, maar ook als ik gewoon veel gepraat heb zonder dat ik in een rumoerige omgeving was. Ik heb hiervoor logopedie gehad, en toen dat niet heel goed hielp ben ik naar een KNO-arts geweest. De kno-arts heeft vastgesteld dat mijn stembanden niet goed sluiten. Ze staan als het ware te ver uit elkaar. Dit zou aangeboren zijn en met logopedie zou het iets beter kunnen worden, maar een hele heldere goed stem zou ik nooit krijgen. Ik heb toen inderdaad weer een jaar logopedie gehad en ben sinds februari met logopedie gestopt omdat het redelijk goed ging. Nu heb ik sinds een aantal weken weer ontzettend last van mijn stem, weer hees en schor. Ik was daarom eens op internet aan het kijken of anderen ook ervaringen hebben met aangeboren onvolledige sluiting van de stembanden. Ik las over mensen die siliconen bij de stembanden kregen voor betere sluiting, dit waren mensen met een stembandverlamming. En dat heb ik dus niet, maar ik vroeg me af of zoiets misschien ook in mijn geval zal kunnen werken? En of er mensen zijn die ook last hebben van onvolledige sluiting van de stembanden??
groetjes ilse
maandag 27 juli 2009 om 17:13
Goh, alsof ik naar een verhaaltje van mijzelf aan het lezen ben.
De afgelopen 2 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd met mijn stem, en weer terug.
Bij mij begon het bij de KNO arts omdat ik het toch echt wel zat was om bij vermoeidheid, na ieder feestje, of als ik een drukke werkdag achter de rug had zo schor te zijn dat ik nieteens meer een intonatie in mijn stem had.
Even roepen was er niet meer bij. Het koste zoveel energie om verstaanbaar te praten.
De KNO arts zag wel wat dacht ze, maar kon het niet goed zien, aangezien ik het cameratje wat door mijn neus ging niet goed kon verdragen.
Dan maar met een kijkoperatie. Ze zag wel een bobbeltje, maar ook veel zuur. Dus een half jaar aan de zuurremmers, en mijn stem zou weer als nieuw moeten zijn.
Dat heeft niet gebaat, maar werd wel steeds chagerijniger omdat het maar niet over ging.
Toen logopedie, dat hielp wel een beetje, maar toch bleef ik hees. Dus werd ik doorverwezen naar het VU, aangezien het bobbeltje ook wat geirriteerder was geworden door de stemoefeningen.
In het VU constateerde ze dat het bobbeltje niets ernstigs was, maar dat daardoor mijn stembanden niet mooi sluiten konden, wat de heesheid veroorzaakt.
Opereren zou meer risico's met zich mee brengen dan dat de baten zouden zijn, aangezien ze niet weten wat de herkomst van het bobbeltje is, zou het ook zo weer de kop op kunnen steken nadat het verwijderd is.
Met logopedie kan ik de heesheid in de hand houden. Alle dagen mijn stembanden opwarmen bij het opstaan (als een volleerd zangeres ha ha ha) en voor een drukke werkdag of als ik te stappen ga nog even wat extra oefeningen.
Ook het anders met mijn stem omgaan, beter articuleren waardoor ik minder kracht op mijn stembanden hoef te zetten, en meer tussenpozen in mijn spreken helpen mij door luidruchtige en drukke tijden.
Het zal nooit over gaan, en zal altijd moeten blijven oefenen, maar er wordt niet meer bij iedere gelegenheid tegen mij gezecht "Zo, meisie, lekker te stappen geweest?"
De afgelopen 2 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd met mijn stem, en weer terug.
Bij mij begon het bij de KNO arts omdat ik het toch echt wel zat was om bij vermoeidheid, na ieder feestje, of als ik een drukke werkdag achter de rug had zo schor te zijn dat ik nieteens meer een intonatie in mijn stem had.
Even roepen was er niet meer bij. Het koste zoveel energie om verstaanbaar te praten.
De KNO arts zag wel wat dacht ze, maar kon het niet goed zien, aangezien ik het cameratje wat door mijn neus ging niet goed kon verdragen.
Dan maar met een kijkoperatie. Ze zag wel een bobbeltje, maar ook veel zuur. Dus een half jaar aan de zuurremmers, en mijn stem zou weer als nieuw moeten zijn.
Dat heeft niet gebaat, maar werd wel steeds chagerijniger omdat het maar niet over ging.
Toen logopedie, dat hielp wel een beetje, maar toch bleef ik hees. Dus werd ik doorverwezen naar het VU, aangezien het bobbeltje ook wat geirriteerder was geworden door de stemoefeningen.
In het VU constateerde ze dat het bobbeltje niets ernstigs was, maar dat daardoor mijn stembanden niet mooi sluiten konden, wat de heesheid veroorzaakt.
Opereren zou meer risico's met zich mee brengen dan dat de baten zouden zijn, aangezien ze niet weten wat de herkomst van het bobbeltje is, zou het ook zo weer de kop op kunnen steken nadat het verwijderd is.
Met logopedie kan ik de heesheid in de hand houden. Alle dagen mijn stembanden opwarmen bij het opstaan (als een volleerd zangeres ha ha ha) en voor een drukke werkdag of als ik te stappen ga nog even wat extra oefeningen.
Ook het anders met mijn stem omgaan, beter articuleren waardoor ik minder kracht op mijn stembanden hoef te zetten, en meer tussenpozen in mijn spreken helpen mij door luidruchtige en drukke tijden.
Het zal nooit over gaan, en zal altijd moeten blijven oefenen, maar er wordt niet meer bij iedere gelegenheid tegen mij gezecht "Zo, meisie, lekker te stappen geweest?"
maandag 27 juli 2009 om 17:33
@kusunum
dankje voor je reactie! ik had me er zelf ook eigenlijk al bij neergelegd dat ik net als jou ook altijd zal moeten blijven oefenen en nooit een topstem zal krijgen. Het ging ook redelijk goed, maar ik ben net een paar weken terug van vakantie, veel uitgeweest enz, en sinds de vakantie is het weer helemaal mis. Net als jou is het voor mij nu heel erg vermoeiend om te praten. ik was het zo zat, en dacht misschien is er iets anders mogelijk, vandaar dit topic. Ik ga donderdag weer op vakantie en mocht het daarna nog zo zijn dan zal ik maar weer contact opnemen met mijn logopedist. En ik was net zo blij dat ik neit meer elke week er heen hoefde haha. Erg vervelend vind ik ook dat je er zoveel voor moet doen (oefenen) maar ook vooral veel voor moet laten. Als ik een drukke dag/avond met veel praten voor de boeg heb, plan ik liever neits voor de volgende dag, alleen maar om mn stem te sparen. Maargoed, er is verder goed mee te leven.
ben je verder doorverwezen naar VU op aanraden van je logopedist of heb je er zelf op aangedrongen? Volgens mijn KNO-arts was er verder niets aan te doen voor mij en moest ik er maar mee leren leven, met behulp van logopedie. Ik zelf denk dat mijn KNO-arts het wel goed gezien heeft, met camera door mn neus enz. en het was al vrij snel duidelijk wat het probleem was. maar mensen in mijn omgeving vinden dat ik moet aandringen op second opinion o.i.d.
dankje voor je reactie! ik had me er zelf ook eigenlijk al bij neergelegd dat ik net als jou ook altijd zal moeten blijven oefenen en nooit een topstem zal krijgen. Het ging ook redelijk goed, maar ik ben net een paar weken terug van vakantie, veel uitgeweest enz, en sinds de vakantie is het weer helemaal mis. Net als jou is het voor mij nu heel erg vermoeiend om te praten. ik was het zo zat, en dacht misschien is er iets anders mogelijk, vandaar dit topic. Ik ga donderdag weer op vakantie en mocht het daarna nog zo zijn dan zal ik maar weer contact opnemen met mijn logopedist. En ik was net zo blij dat ik neit meer elke week er heen hoefde haha. Erg vervelend vind ik ook dat je er zoveel voor moet doen (oefenen) maar ook vooral veel voor moet laten. Als ik een drukke dag/avond met veel praten voor de boeg heb, plan ik liever neits voor de volgende dag, alleen maar om mn stem te sparen. Maargoed, er is verder goed mee te leven.
ben je verder doorverwezen naar VU op aanraden van je logopedist of heb je er zelf op aangedrongen? Volgens mijn KNO-arts was er verder niets aan te doen voor mij en moest ik er maar mee leren leven, met behulp van logopedie. Ik zelf denk dat mijn KNO-arts het wel goed gezien heeft, met camera door mn neus enz. en het was al vrij snel duidelijk wat het probleem was. maar mensen in mijn omgeving vinden dat ik moet aandringen op second opinion o.i.d.
maandag 27 juli 2009 om 18:24
Mijn arts hier in het streekziekenhuis heeft goed contact met de arts in het VU, vandaar dat ze nadat ze met mij vanalles geprobeerd had. En eigenlijk geen verbetering (niet na medicatie, niet na logopedie, ook niet na dagen stemrust. Doorgestuurd heeft naar een meer ervaren collega.
Ze vroeg aan mij of ik hier mee zou kunnen leven (voordat ik wist dat het niets ernstigs was) en ik antwoordde dat ik er toch zeker van wilde zijn dat ik alles had geprobeerd voordat ik me er bij neer zou leggen. Dat deed haar besluiten dat ik door mocht naar het VU.
De uitkomst is dat ik er mee zal moeten leven, maar na een jaar van ziekenhuizen en zelfs mijn logopedist verlost te zijn en het allemaal op eigenhoutje te doen ben ik tot de conclusie gekomen dat er ook wel mee te leven is.
Ze vroeg aan mij of ik hier mee zou kunnen leven (voordat ik wist dat het niets ernstigs was) en ik antwoordde dat ik er toch zeker van wilde zijn dat ik alles had geprobeerd voordat ik me er bij neer zou leggen. Dat deed haar besluiten dat ik door mocht naar het VU.
De uitkomst is dat ik er mee zal moeten leven, maar na een jaar van ziekenhuizen en zelfs mijn logopedist verlost te zijn en het allemaal op eigenhoutje te doen ben ik tot de conclusie gekomen dat er ook wel mee te leven is.
maandag 27 juli 2009 om 18:37
Hier nog iemand die hees is. Alleen is het bij mij niet aangeboren, maar ik heb een ongeluk gehad waarbij een van mn stembanden doorgesneden is.
Mijn stembanden sluiten ook niet meer. Bij mij is er wel geopereerd. (7 keer, onder andere ook met silliconen) Ik vermoed wel dat ik in ergere mate hees ben dan jullie. Ik kan namelijk echt nooit meer normaal praten. Ook jaren lang therapie gehad om de nog goede stemband naar de gereconstrueerde stemband te kunnen krijgen. Dit heeft maar minimaal geholpen.
Ik vind het toch wel heel lastig. In een omgeving met veel achtergrondgeluid of veel pratende mensen kan ik niks anders dan me stilhouden en meeluisteren. Ik word constant raar aangekeken door mensen, en krijg constant de vraag of ik lekker op stap ben geweest. Als ik mensen bel, (wat ik dus echt niet graag doe) wordt er soms meneer tegen me gezegd ipv mevrouw.
Na 11 jaar vind ik dat soort dingen nog steeds moeilijk. Al gaat het wel beter. Je vindt op een of andere manier toch een weg om ermee om te gaan.
Ik ben trouwens onder behandeling bij het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Daar zit een hele goede KNO arts.
Mijn stembanden sluiten ook niet meer. Bij mij is er wel geopereerd. (7 keer, onder andere ook met silliconen) Ik vermoed wel dat ik in ergere mate hees ben dan jullie. Ik kan namelijk echt nooit meer normaal praten. Ook jaren lang therapie gehad om de nog goede stemband naar de gereconstrueerde stemband te kunnen krijgen. Dit heeft maar minimaal geholpen.
Ik vind het toch wel heel lastig. In een omgeving met veel achtergrondgeluid of veel pratende mensen kan ik niks anders dan me stilhouden en meeluisteren. Ik word constant raar aangekeken door mensen, en krijg constant de vraag of ik lekker op stap ben geweest. Als ik mensen bel, (wat ik dus echt niet graag doe) wordt er soms meneer tegen me gezegd ipv mevrouw.
Na 11 jaar vind ik dat soort dingen nog steeds moeilijk. Al gaat het wel beter. Je vindt op een of andere manier toch een weg om ermee om te gaan.
Ik ben trouwens onder behandeling bij het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Daar zit een hele goede KNO arts.
maandag 27 juli 2009 om 19:26
Jemig wohman.
Dat is zeker niet niks.
Ik heb wel momenten dat ik niet wil bellen omdat ik niet goed van stem ben. Maar kan me er niets bij voorstellen om net als jij dat constant te hebben.
En dat dan plotseling. Bij mij is het er altijd al geweest. De laatste jaren wat erger dan "vroeger" maar toch.
Bij mij helpt een octaaf hoger praten dan dat mijn stem eigenlijk is nog wel eens om een helderder geluid te produceren als ik erge last van mijn stembanden heb, maar ik ben bang dat dat voor jou niet op gaat.
Dat is zeker niet niks.
Ik heb wel momenten dat ik niet wil bellen omdat ik niet goed van stem ben. Maar kan me er niets bij voorstellen om net als jij dat constant te hebben.
En dat dan plotseling. Bij mij is het er altijd al geweest. De laatste jaren wat erger dan "vroeger" maar toch.
Bij mij helpt een octaaf hoger praten dan dat mijn stem eigenlijk is nog wel eens om een helderder geluid te produceren als ik erge last van mijn stembanden heb, maar ik ben bang dat dat voor jou niet op gaat.
maandag 27 juli 2009 om 19:54
Nee mijn toonladder is heel beperkt geworden. 11 jaar geleden praatte ik heel eentonig. Inmiddels zit er wel meer intonatie in.
Maar het blijft een totaal beschadigd stemapparaat, waar ik niet veel meer mee kan.
Herken wel veel in jullie verhaal. Mijn stem is helemaal weg als ik een feestje heb gehad en toch heb proberen te praten met mensen. En de opmerkingen of je een feestje hebt gehad.
Maar ja, ik zal ermee moeten leren omgaan. En dat lukt wel beter dan eerst. Heb me er ook bij neer moeten leggen nadat mijn KNO arts me vertelde dat het nooit meer beter wordt dan dit. Tot die tijd had ik nog altijd hoop dat het met operaties beter zou worden.
In Nijmegen komen trouwens heel veel mensen met stemproblemen. Van keelkanker, tot stilstaande stembanden, poliepen en alles daar tussenin. Als ik dan mensen met een soort computer stem hoor praten (die hebben dus keelkanker gehad) dan ben ik nog altijd blij dat ik nog "gewoon" hees kan praten.
Ik verbaas me wel nog altijd over wat mensen er allemaal uit durven te gooien qua opmerkingen. Ik heb al gehoord van mensen die liever niet met me wilden praten omdat ze me zo slecht konden verstaan. (net alsof het voor hun erger zou zijn dan voor mij) Vorige week was ik in het ziekenhuis (ja zelfs daar werd er ronduit lomp gedaan!) voor iets anders. De man die een rontgenfoto moest maken bleef maar grapjes maken over mn stem. Dat was dus echt niet grappig! Toen ik de uitslag van hem kreeg, meende hij ook nog even te moeten zeggen dat ik maar n doos strepsils moest eten omdat het dan met mn stem wel weer goed zou komen.
Hoe gaan jullie om met zo'n opmerkingen? Of krijgen jullie die niet?
Maar het blijft een totaal beschadigd stemapparaat, waar ik niet veel meer mee kan.
Herken wel veel in jullie verhaal. Mijn stem is helemaal weg als ik een feestje heb gehad en toch heb proberen te praten met mensen. En de opmerkingen of je een feestje hebt gehad.
Maar ja, ik zal ermee moeten leren omgaan. En dat lukt wel beter dan eerst. Heb me er ook bij neer moeten leggen nadat mijn KNO arts me vertelde dat het nooit meer beter wordt dan dit. Tot die tijd had ik nog altijd hoop dat het met operaties beter zou worden.
In Nijmegen komen trouwens heel veel mensen met stemproblemen. Van keelkanker, tot stilstaande stembanden, poliepen en alles daar tussenin. Als ik dan mensen met een soort computer stem hoor praten (die hebben dus keelkanker gehad) dan ben ik nog altijd blij dat ik nog "gewoon" hees kan praten.
Ik verbaas me wel nog altijd over wat mensen er allemaal uit durven te gooien qua opmerkingen. Ik heb al gehoord van mensen die liever niet met me wilden praten omdat ze me zo slecht konden verstaan. (net alsof het voor hun erger zou zijn dan voor mij) Vorige week was ik in het ziekenhuis (ja zelfs daar werd er ronduit lomp gedaan!) voor iets anders. De man die een rontgenfoto moest maken bleef maar grapjes maken over mn stem. Dat was dus echt niet grappig! Toen ik de uitslag van hem kreeg, meende hij ook nog even te moeten zeggen dat ik maar n doos strepsils moest eten omdat het dan met mn stem wel weer goed zou komen.
Hoe gaan jullie om met zo'n opmerkingen? Of krijgen jullie die niet?
maandag 27 juli 2009 om 20:15
Ik heb erg last van heesheid gehad (hoewel zeker niets vergeleken bij Wohman). Bij mij waren knobbeltjes op de stembanden de boosdoener, waarschijnlijk ontstaan doordat stembanden/ keelspieren niet optimaal aansluiten. Logopedie en operatie hebben bij mij goed geholpen, al blijft het mijn zwakke plek.
Juist het omhoog gaan zoals Kususnum zegt is bij mij overigens de manier geweest waarop ik nog veel meer schade heb aangericht; door het forceren ontstaan er meer knobbeltjes. Tegenwoordig ga ik juist omlaag, zo kun je (zeker in rumourige situaties belangrijk) veel meer volume produceren en makkelijker van uit je buik praten in plaats van met je keel te knijpen.
Juist het omhoog gaan zoals Kususnum zegt is bij mij overigens de manier geweest waarop ik nog veel meer schade heb aangericht; door het forceren ontstaan er meer knobbeltjes. Tegenwoordig ga ik juist omlaag, zo kun je (zeker in rumourige situaties belangrijk) veel meer volume produceren en makkelijker van uit je buik praten in plaats van met je keel te knijpen.
maandag 27 juli 2009 om 20:44
Met opmerkingen als, met je stem komt het wel goed na wat strepsils heb leren omgaan, maar kan het niet laten om zo nu en dan heel ernstig te reageren en te zeggen "helaas is het niet zo makkelijk, ik wou dat het met wat strepsils op te lossen was maar helaas. Verder wil ik het er niet over hebben"
Zo voelen ze zich schuldig. Maar dat is echt zo nu en dan als mensen naar mijn mening te onbeschoft reageren op mijn stem(probleem).
Een octaaf omhoog was juist het advies van de logopedist in het VU. Ik ging vaak omlaag met mijn stem, maar dat is niet 'mijn toonhoogte' mijn ideale toonhoogte ligt juist iets hoger dan dat ik nomaal uit mijzelf praat.
Zo voelen ze zich schuldig. Maar dat is echt zo nu en dan als mensen naar mijn mening te onbeschoft reageren op mijn stem(probleem).
Een octaaf omhoog was juist het advies van de logopedist in het VU. Ik ging vaak omlaag met mijn stem, maar dat is niet 'mijn toonhoogte' mijn ideale toonhoogte ligt juist iets hoger dan dat ik nomaal uit mijzelf praat.
maandag 27 juli 2009 om 20:57
Mij is ook geadviseerd om een octaaf lager te gaan. Ik ben zo iets minder hees, kan meer lucht bijzetten met mn buik en harder geluid produceren. Maar dat is wellicht voor iedereen verschillend dus.
In het begin had ik ook heel erg de neiging om in de verdediging te gaan als ik weer eens een opmerking kreeg over uitgaan ofzo. Helemaal uitleggen wat er precies gebeurd was. Inmiddels vind ik niet meer dat ik verantwoording af moet leggen aan (meestal) vreemde mensen. Maar af en toe heb ik hetzelfde als jij Kusunum. Dan moet ik gewoon even een opmerking terug maken. Ook iets in de trand van: was het maar zo makkelijk op te lossen. Of ik zeg dat ik chronisch hees ben. Dan weten veel mensen niet meer wat ze daar nog op moeten zeggen.
In het begin had ik ook heel erg de neiging om in de verdediging te gaan als ik weer eens een opmerking kreeg over uitgaan ofzo. Helemaal uitleggen wat er precies gebeurd was. Inmiddels vind ik niet meer dat ik verantwoording af moet leggen aan (meestal) vreemde mensen. Maar af en toe heb ik hetzelfde als jij Kusunum. Dan moet ik gewoon even een opmerking terug maken. Ook iets in de trand van: was het maar zo makkelijk op te lossen. Of ik zeg dat ik chronisch hees ben. Dan weten veel mensen niet meer wat ze daar nog op moeten zeggen.
zaterdag 1 augustus 2009 om 17:21
hoi allemaal,
ik heb even een vraagje, ik ben al zeker een jaar hees. Soms ben ik zo hees dat ik niet eens meer normaal kan praten, en een andere keer is er niks aan de hand... is toch vreemd? Begin me nu toch wel een beetje zorgen te maken. Misschien toch wel verstandig om naar de huisarts te gaan.
Ik rook niet, dus daar zou het niet aan kunnen liggen en ik vertoef ook niet in het nachtleven hihi..iemand een sugesstie?
grtjes jojo
ik heb even een vraagje, ik ben al zeker een jaar hees. Soms ben ik zo hees dat ik niet eens meer normaal kan praten, en een andere keer is er niks aan de hand... is toch vreemd? Begin me nu toch wel een beetje zorgen te maken. Misschien toch wel verstandig om naar de huisarts te gaan.
Ik rook niet, dus daar zou het niet aan kunnen liggen en ik vertoef ook niet in het nachtleven hihi..iemand een sugesstie?
grtjes jojo
