Gezondheid
alle pijlers
het is me nu ook overkomen, ik ben overspannen
vrijdag 21 november 2008 om 12:26
hoi,
Het is er nu toch echt van gekomen, ik ben overspannen.
Vind het verschrikkelijk om te moeten toegeven dat ik het alleen niet red en weet niet wat ik moet doen om er uit te komen.
Ben al bij de huisarts geweest, pillen en praten waren volgens hem de belangrijkste middelen om er uit te komen.
Ben er dus ook maar mee begonnen.
Wekelijks gesprekken met een maatschappelijk werker.
Ik ben ontzettend somber, kan niet meer functioneren, ben ontzettend emotioneel, boos op mezelf. ik ken mezelf gewoon niet meer terug zoals ik nu ben en dat vind ik verdomd moeilijk te accepteren.
Wie heeft dit ook meegemaakt en kan me tips geven?
Wat kan ik verwachten, hoe is het bij jou verlopen, wat heb jij gedaan om uit die diepe put te komen, dat soort zaken.
Of gewoon jou verhaal vertellen, net zoals ik nu doe.
groetjes van een overspannen truttebol
Het is er nu toch echt van gekomen, ik ben overspannen.
Vind het verschrikkelijk om te moeten toegeven dat ik het alleen niet red en weet niet wat ik moet doen om er uit te komen.
Ben al bij de huisarts geweest, pillen en praten waren volgens hem de belangrijkste middelen om er uit te komen.
Ben er dus ook maar mee begonnen.
Wekelijks gesprekken met een maatschappelijk werker.
Ik ben ontzettend somber, kan niet meer functioneren, ben ontzettend emotioneel, boos op mezelf. ik ken mezelf gewoon niet meer terug zoals ik nu ben en dat vind ik verdomd moeilijk te accepteren.
Wie heeft dit ook meegemaakt en kan me tips geven?
Wat kan ik verwachten, hoe is het bij jou verlopen, wat heb jij gedaan om uit die diepe put te komen, dat soort zaken.
Of gewoon jou verhaal vertellen, net zoals ik nu doe.
groetjes van een overspannen truttebol
vrijdag 21 november 2008 om 12:47
Ik ben wel heel erg gespannen geweest met kopzorgen, maar echt overspannen dat is nooit bij mij echt vastgestelt.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je er snel bovenop komt, enne...je hoeft jezelf niets te verwijten, want het leven is in deze tijden ook super hecktische en we moeten ook gewoon zoveel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je er snel bovenop komt, enne...je hoeft jezelf niets te verwijten, want het leven is in deze tijden ook super hecktische en we moeten ook gewoon zoveel.
vrijdag 21 november 2008 om 13:12
Om te beginnen
Helaas weet ik hoe het voelt. Bij mij was het een lange weg en ik herken wat je schrijft.
Ik heb veel gehad aan de informatie op deze site http://www.psychischegezo...s-overspannenheid-burnout en mijn redding is cognitieve gedragstherapie geweest. Aanvankelijk dacht de therapeut dat ik veel sessies nodig had, maar gelukkig ging het als een speer. In zo'n 8 sessies was ik klaar en na elke sessie voelde ik me al zoveel beter.
Heel veel sterkte!
Helaas weet ik hoe het voelt. Bij mij was het een lange weg en ik herken wat je schrijft.
Ik heb veel gehad aan de informatie op deze site http://www.psychischegezo...s-overspannenheid-burnout en mijn redding is cognitieve gedragstherapie geweest. Aanvankelijk dacht de therapeut dat ik veel sessies nodig had, maar gelukkig ging het als een speer. In zo'n 8 sessies was ik klaar en na elke sessie voelde ik me al zoveel beter.
Heel veel sterkte!
anoniem_72727 wijzigde dit bericht op 21-11-2008 13:16
Reden: ander linkje
Reden: ander linkje
% gewijzigd
vrijdag 21 november 2008 om 13:30
hey lieve truttebol.wat vervelend voor je,maar geen paniek.tis goed van je dat je hulp bent gaan zoeken en aan de slag gaat met je leven en jouikkie.en neem vooral de tijd er voor.hopelijk kan je in je omgeving ook wat steun verwachten?
ik ben ut ook geweest en nu al weer kleine2 jaar behoorlijk zgan.toch loop ik nog steeds tegen dingen aan...maar ik kan er nu beter mee omgaan.ik heb er veel van geleerd in allerlei opzichten.ik kan nu mn leven beter orderenen en mezelf accepteren wie ik ben.ik ben nl ook gronisch ziek en daar zal ik altijd rekening mee moeten houden.het was ook vooral een op1stapeling van oorzaken.al van uit mn jeugd ontstaan.
bij mij telde de stelregel;hoe veel jaar je er over doet om overspannen te worden, heb je ook nodig om te herstellen.
bij mij had het ook grote financiele gevolgen,ruim nu nog de puin er van op.maar oww wat ben ik gegroeid,ondanks alle slechte dingen die ik hier door heb meegemaakt,zijn er ook veel positieve dingen in mn leven gekomen.en daar geniet ik dagelijks van.heus het gaat met jou ook weer goed komen!!!!
een dikke knuff voor jou!!!
ik ben ut ook geweest en nu al weer kleine2 jaar behoorlijk zgan.toch loop ik nog steeds tegen dingen aan...maar ik kan er nu beter mee omgaan.ik heb er veel van geleerd in allerlei opzichten.ik kan nu mn leven beter orderenen en mezelf accepteren wie ik ben.ik ben nl ook gronisch ziek en daar zal ik altijd rekening mee moeten houden.het was ook vooral een op1stapeling van oorzaken.al van uit mn jeugd ontstaan.
bij mij telde de stelregel;hoe veel jaar je er over doet om overspannen te worden, heb je ook nodig om te herstellen.
bij mij had het ook grote financiele gevolgen,ruim nu nog de puin er van op.maar oww wat ben ik gegroeid,ondanks alle slechte dingen die ik hier door heb meegemaakt,zijn er ook veel positieve dingen in mn leven gekomen.en daar geniet ik dagelijks van.heus het gaat met jou ook weer goed komen!!!!
een dikke knuff voor jou!!!
vrijdag 21 november 2008 om 13:32
bedankt alvast voor jullie reactie's
@ twurly, bedankt voor de knuffel (ik weet niet hoe ik dat plaatje in mn reactie kan zetten, sorry) en de tip van die website. ik zal er eens gaan kijken.
Wat is cognitieve gedagstherapie eigenlijk?
En hoelang ben je bezig geweest om weer jezelf te zijn?
En wordt je ooit weer jezelf?
Ben zo bang dat ik nooit meer de oude word, dat er altijd een somber deel in me blijft.
@ twurly, bedankt voor de knuffel (ik weet niet hoe ik dat plaatje in mn reactie kan zetten, sorry) en de tip van die website. ik zal er eens gaan kijken.
Wat is cognitieve gedagstherapie eigenlijk?
En hoelang ben je bezig geweest om weer jezelf te zijn?
En wordt je ooit weer jezelf?
Ben zo bang dat ik nooit meer de oude word, dat er altijd een somber deel in me blijft.
vrijdag 21 november 2008 om 13:36
Ik heb het ook meegemaakt maar had het te laat door. Ik ben overspannen en al maanden doorgegaan en functioneerde helemaal niet meer op mijn werk, maakte fout op fout en ben toen ik me ziek melde mijn baan kwijt geraakt uiteindelijk. Dat vond ik eerst heel naar maar heb die tijd goed besteed om weer op te knappen. Heb geen medicatie gebruikt, alleen af en toe om wat beter te slapen. Ik heb een therapie gevolgd waar ik mezelf beter heb leren kennen en geleerd meer grenzen aan te geven want dat vond ik altijd heel moeilijk en nog wat onverwerkt verleden los gelaten. Het is nu heel naar, maar als je het goed aanpakt dan kom je er weer sterker uit.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 21 november 2008 om 13:51
Omschrijven wat cognitieve gedragstherapie is kan ik niet zo goed. Heb ff snel gegoogled, zodat je alvast wat info hebt.
http://www.tips-over.nl/cognitieve-gedragstherapie.php
Eerlijk gezegd vind ik dat iedereen elementen hieruit op de basisschool moet krijgen. Je kunt er zoveel baat bij hebben.
Juist door die therapie werd ik meer mezelf. Daardoor voelde ik me voor het eerst in mijn leven echt lekker. Dus in die zin ben ik er alleen maar op vooruit gegaan.
Hoe lang het geduurd heeft? Eerlijk gezegd ben ik het benul van tijd een beetje kwijt. Volgens mij kon ik een half jaar niet werken en dan iets van anderhalf jaar op arbeidstherapeutische basis. Maar het kan ook maar zo een jaar langer zijn geweest.
Eerst was ik ook bang dat ik nooit meer zou herstellen. Ik was ook zo enorm ziek. Nu heb ik af en toe nog steeds m'n ups en downs, maar ik geloof echt dat ik nooit meer in die put weg zal zakken. Bij mij was het ook zo heftig, dat wil ik gewoon nooit meer meemaken. Dus nu neem ik op tijd gas terug, ga op tijd naar bed, eet gezond enz.
In die zware periode zei iemand tegen mij: "na regen komt zonneschijn." Woest was ik. Maar het is toch echt waar. Als je er middenin zit, dan geloof je er niet in. Maar ooit komt er een dag en dan voel je je weer beter.
Hou je taai!
http://www.tips-over.nl/cognitieve-gedragstherapie.php
Eerlijk gezegd vind ik dat iedereen elementen hieruit op de basisschool moet krijgen. Je kunt er zoveel baat bij hebben.
Juist door die therapie werd ik meer mezelf. Daardoor voelde ik me voor het eerst in mijn leven echt lekker. Dus in die zin ben ik er alleen maar op vooruit gegaan.
Hoe lang het geduurd heeft? Eerlijk gezegd ben ik het benul van tijd een beetje kwijt. Volgens mij kon ik een half jaar niet werken en dan iets van anderhalf jaar op arbeidstherapeutische basis. Maar het kan ook maar zo een jaar langer zijn geweest.
Eerst was ik ook bang dat ik nooit meer zou herstellen. Ik was ook zo enorm ziek. Nu heb ik af en toe nog steeds m'n ups en downs, maar ik geloof echt dat ik nooit meer in die put weg zal zakken. Bij mij was het ook zo heftig, dat wil ik gewoon nooit meer meemaken. Dus nu neem ik op tijd gas terug, ga op tijd naar bed, eet gezond enz.
In die zware periode zei iemand tegen mij: "na regen komt zonneschijn." Woest was ik. Maar het is toch echt waar. Als je er middenin zit, dan geloof je er niet in. Maar ooit komt er een dag en dan voel je je weer beter.
Hou je taai!
zondag 23 november 2008 om 11:54
@destiny
bedankt voor je lieve woorden!
Ja, ik heb fijne lieve vrienden en familie om me heen, maar mijn probleem is dat ik me ontzettend terugtrek als ik me rot voel, en dat heb ik nu dus ook weer gedan.
T is stom, ik weet het, maar ik vind het gewoon zo moeilijk om hulp te vragen en anderen 'lastig; te vallen met mn dingetjes.
Hulp aanbieden aan anderen is geen probleem, daar ben je vrienden of familie voor, maar als ik dan ineens diegene ben die die helpende hand moet vragen, tja, dat is ineens heel anders.... Mn onzekerheid komt dan gelijk naar boven, blgh!
ik heb ook de nodige financiële problemen en dat maakt het er niet simpeler op helaas.
Ik wilde zo graag weer op de oude voet verder dat ik mezelf gewoon totaal over de kop heb gelopen.
Vind het fijn om te lezen dat jij je leven inmiddels weer redelijk op de goede lijn hebt, nu ik nog.
Liefs truttebol
bedankt voor je lieve woorden!
Ja, ik heb fijne lieve vrienden en familie om me heen, maar mijn probleem is dat ik me ontzettend terugtrek als ik me rot voel, en dat heb ik nu dus ook weer gedan.
T is stom, ik weet het, maar ik vind het gewoon zo moeilijk om hulp te vragen en anderen 'lastig; te vallen met mn dingetjes.
Hulp aanbieden aan anderen is geen probleem, daar ben je vrienden of familie voor, maar als ik dan ineens diegene ben die die helpende hand moet vragen, tja, dat is ineens heel anders.... Mn onzekerheid komt dan gelijk naar boven, blgh!
ik heb ook de nodige financiële problemen en dat maakt het er niet simpeler op helaas.
Ik wilde zo graag weer op de oude voet verder dat ik mezelf gewoon totaal over de kop heb gelopen.
Vind het fijn om te lezen dat jij je leven inmiddels weer redelijk op de goede lijn hebt, nu ik nog.
Liefs truttebol
maandag 24 november 2008 om 08:22
Je terugtrekken is helemaal niet erg, dat heb je misschien juist nu nodig. Zo kom je tot rust, tot jezelf, want je gaat nadenken, misschiem piekeren, maar zo krijg je ook rust in je hoofd.
Afleiding zoeken in ontspanning is heel goed. Spanningen absoluut vermijden..
Nu op de oude voet verder gaat je niet lukken, dan glij je alleen maar verder af..
Dat komt wel weer, je zal de oude worden, of nee eigenlijk niet, je zal hier sterker door worden,
Geef het de tijd, dat kan een half jaar zijn, dat kan een jaar zijn, of zelfs 2jaar zijn. Dit kun je niet afdwingen, je bent immers niet voor niets overspannen..
En hulp aanbieden aan anderen? Doe dat nu even niet, je hebt genoeg an jezelf, je zal echt moeten leren om nee te gaan zeggen.
Blijf naar de maatschappelijk werker gaan, en misschien is het zelfs nog beter om psychotherapie te gaan volgen. Zij hebben nl de juiste middelen en kunnen jou de juiste tools aanreiken om hieruit te komen.
Een maatschappelijk werker kan luisteren, is ook heel goed, maar in wezen zijn zij geen therapeuten..Denk er eens over na, misschien is het niet nodig.
Het financiele plaatje zul je snel op de rit moeten hebben, zodat je daar rust in krijgt. Zoek zo snel mogelijk met je maatschappelijk werker naar een oplossing.
Zoek je "echte" vrienden en familie uit waar jij daadwerkelijk je verhaal kwijt kan. Daar zul je wat aanhebben. Iemand die echt naar je luistert is een ware vriend. Zo kom je erachter wie nu je vrienden zijn.
Zie dit niet meteen als iets negatiefs, ook al lijkt dat miss wel zo. Maar je haalt hier echt de positieve dingen uit. Dat zie je later pas.
Veel sterkte
Afleiding zoeken in ontspanning is heel goed. Spanningen absoluut vermijden..
Nu op de oude voet verder gaat je niet lukken, dan glij je alleen maar verder af..
Dat komt wel weer, je zal de oude worden, of nee eigenlijk niet, je zal hier sterker door worden,
Geef het de tijd, dat kan een half jaar zijn, dat kan een jaar zijn, of zelfs 2jaar zijn. Dit kun je niet afdwingen, je bent immers niet voor niets overspannen..
En hulp aanbieden aan anderen? Doe dat nu even niet, je hebt genoeg an jezelf, je zal echt moeten leren om nee te gaan zeggen.
Blijf naar de maatschappelijk werker gaan, en misschien is het zelfs nog beter om psychotherapie te gaan volgen. Zij hebben nl de juiste middelen en kunnen jou de juiste tools aanreiken om hieruit te komen.
Een maatschappelijk werker kan luisteren, is ook heel goed, maar in wezen zijn zij geen therapeuten..Denk er eens over na, misschien is het niet nodig.
Het financiele plaatje zul je snel op de rit moeten hebben, zodat je daar rust in krijgt. Zoek zo snel mogelijk met je maatschappelijk werker naar een oplossing.
Zoek je "echte" vrienden en familie uit waar jij daadwerkelijk je verhaal kwijt kan. Daar zul je wat aanhebben. Iemand die echt naar je luistert is een ware vriend. Zo kom je erachter wie nu je vrienden zijn.
Zie dit niet meteen als iets negatiefs, ook al lijkt dat miss wel zo. Maar je haalt hier echt de positieve dingen uit. Dat zie je later pas.
Veel sterkte
maandag 24 november 2008 om 12:34
idd mbt tot je financiele probelemen, echt gelijk hulp dr bij zoeken,anders wordt het steeds meer.de gemeente,s hebben vaak een schuldhulpverleningsbureau.
die kunnen SAMEN met jou gaan kijken en een plan van aanpak opstellen.
ook het maatschappelijk werk kan je benaderen,daar heb ik zelf ook veel hulp van gekregen. ik ben 2 jaar bezig geweest om de juiste hulp te krijgen.bij de gemeente waar ik toen woonde,wilden zij me niet helpen.geheel tegen alle regels in,hanterden zij hun eigen "wetjes".daardoor was mijn puinhoop nog groter geworden.
maar uit eindelijk,heb ik na mn verhuizing naar andere gemeente gelijk hulp gekregen en binnen 6mnd was alles netjes op een rijtje.wat een rust gaf (geeft) dat!!
echt geloof me,geen enkele situatie kan zo erg zijn,hulp kan je ontvangen en die drempel bij jezelf.probeer het anders te zien.er komt nog meer ellende als je dit NU niet gaat aanpakken.dus kom op,vandaag nog bellen voor afspraak te maken.er zal een wachtlijst zijn,maar dan heb je gelijk zelf de tijd om eea bij elkaar te zoeken aan papieren en zelf als eea op rijtje te zetten wat jij denkt dat er moet gebeuren.
ojaaa voor mij werkt de lijstjesmethode erg goed.een boekje met lijstjes maken wat er allemaal moet gebeuren/veranderen.zakelijk gezien,maar ook van jouzelf gezien of bv in huis.elke dag probeer je daar iets van te doen en weg te strepen.ik had veel moeite met ordenen en hield zo overzicht op papier en in mn hoofd.(gebruik nu nog lijstjes hoor)
ik heb zelf ook veel aan reiki,heb geeft mij energie en leert me dingen op een rijtje te krijgen/houden in mn hoofd.mischien iets voor jou? nou een dikke knuff voor jou en hou je taai en DOE iets,wel op je gemak,maar doe ut wel aub.er zal niks ten goede veranderen als je niks doet!!!
die kunnen SAMEN met jou gaan kijken en een plan van aanpak opstellen.
ook het maatschappelijk werk kan je benaderen,daar heb ik zelf ook veel hulp van gekregen. ik ben 2 jaar bezig geweest om de juiste hulp te krijgen.bij de gemeente waar ik toen woonde,wilden zij me niet helpen.geheel tegen alle regels in,hanterden zij hun eigen "wetjes".daardoor was mijn puinhoop nog groter geworden.
maar uit eindelijk,heb ik na mn verhuizing naar andere gemeente gelijk hulp gekregen en binnen 6mnd was alles netjes op een rijtje.wat een rust gaf (geeft) dat!!
echt geloof me,geen enkele situatie kan zo erg zijn,hulp kan je ontvangen en die drempel bij jezelf.probeer het anders te zien.er komt nog meer ellende als je dit NU niet gaat aanpakken.dus kom op,vandaag nog bellen voor afspraak te maken.er zal een wachtlijst zijn,maar dan heb je gelijk zelf de tijd om eea bij elkaar te zoeken aan papieren en zelf als eea op rijtje te zetten wat jij denkt dat er moet gebeuren.
ojaaa voor mij werkt de lijstjesmethode erg goed.een boekje met lijstjes maken wat er allemaal moet gebeuren/veranderen.zakelijk gezien,maar ook van jouzelf gezien of bv in huis.elke dag probeer je daar iets van te doen en weg te strepen.ik had veel moeite met ordenen en hield zo overzicht op papier en in mn hoofd.(gebruik nu nog lijstjes hoor)
ik heb zelf ook veel aan reiki,heb geeft mij energie en leert me dingen op een rijtje te krijgen/houden in mn hoofd.mischien iets voor jou? nou een dikke knuff voor jou en hou je taai en DOE iets,wel op je gemak,maar doe ut wel aub.er zal niks ten goede veranderen als je niks doet!!!
maandag 24 november 2008 om 12:40
en die vrienden/familie leer je nu idd kennen,dr zullen dr weg gaan vallen,maar dat geeft ook weer ruimte in je hart en leven voor anderen.
ik heb zelf weinig aan mn eigen familie,ze weten niet half hoe slecht het mij was.deels uit desintresse en deels vanuit mezelf.
maar heb idd andere lieve vrienden daar voor in de plaats gekregen.
ik heb zelf weinig aan mn eigen familie,ze weten niet half hoe slecht het mij was.deels uit desintresse en deels vanuit mezelf.
maar heb idd andere lieve vrienden daar voor in de plaats gekregen.
maandag 24 november 2008 om 21:14
Ik ben ook overspannen geweest, nog niet zo lang geleden. Bij mij heeft het zo'n 7-8 maanden geduurd. In deze periode ben ik wel aan het werk gebleven, maar ik heb een periode gehad waarin ik alleen maar de hele dag aan het internetten was, ik kon niks anders... Op zich was het wel goed om door te gaan, want ik had ook heel erg de neiging om me terug te trekken, en dankzij het werk zag ik in ieder geval nog wat mensen. Ik heb therapie gevolgd, en net als Maleficent geen medicijnen gebruikt, omdat ik dat niet wilde.
In de periode waarin ik me het slechts voelde dacht ik dat ik nooit weer beter zou worden, maar dankzij de therapie ben ik best snel uit mijn overspannenheid gekomen. Ik denk dat het er bij hoort om eerst door een heel diep dal te gaan. Het heeft ook tijd nodig om te accepteren dat je overspannen bent. Het heeft bij mij een tijdje geduurd voordat ik aan mezelf toe durfde te geven dat ik blijkbaar toch echt niet Superwoman was die alles aan kan en altijd maar door kan gaan . Achteraf ben ik eigenlijk heel blij dat het gebeurd is. Ik ben er door veranderd en sta nu anders in het leven, veel relaxter (ik ben vrij perfectionistisch en wil altijd alles goed doen, iedereen blij maken, etc.). Ik heb er heel veel van geleerd. Ik heb nu ook het gevoel dat het me nooit weer zal overkomen om overspannen te raken.
Heel veel sterkte. Je hebt al een goede eerste stap gemaakt door in therapie te gaan, dat zal je vast helpen om de weg uit de overspannenheid te vinden.
In de periode waarin ik me het slechts voelde dacht ik dat ik nooit weer beter zou worden, maar dankzij de therapie ben ik best snel uit mijn overspannenheid gekomen. Ik denk dat het er bij hoort om eerst door een heel diep dal te gaan. Het heeft ook tijd nodig om te accepteren dat je overspannen bent. Het heeft bij mij een tijdje geduurd voordat ik aan mezelf toe durfde te geven dat ik blijkbaar toch echt niet Superwoman was die alles aan kan en altijd maar door kan gaan . Achteraf ben ik eigenlijk heel blij dat het gebeurd is. Ik ben er door veranderd en sta nu anders in het leven, veel relaxter (ik ben vrij perfectionistisch en wil altijd alles goed doen, iedereen blij maken, etc.). Ik heb er heel veel van geleerd. Ik heb nu ook het gevoel dat het me nooit weer zal overkomen om overspannen te raken.
Heel veel sterkte. Je hebt al een goede eerste stap gemaakt door in therapie te gaan, dat zal je vast helpen om de weg uit de overspannenheid te vinden.
vrijdag 28 november 2008 om 11:53
lieve meiden, bedankt voor al jullie reacties en tips, doet me goed!
Ben druk met mezelf aan t terugvinden en merk dat ik iets meer rust in mn hoofd krijg.
Probeer situaties met stress een beetje te vermijden nu en dat helpt wel.
De Maatschappelijk werker helpt me ook goed en heeft me als tip gegeven om per dag te leven en niet te ver vooruit te kijken.
Ik merk dat ik me nu al druk maak over dingen die er misschien gaan gebeuren volgende week, en dat is niet goed natuurlijk.
ik doe mn best en hoop dat het lukt allemaal.
Liefs truttebol
Ben druk met mezelf aan t terugvinden en merk dat ik iets meer rust in mn hoofd krijg.
Probeer situaties met stress een beetje te vermijden nu en dat helpt wel.
De Maatschappelijk werker helpt me ook goed en heeft me als tip gegeven om per dag te leven en niet te ver vooruit te kijken.
Ik merk dat ik me nu al druk maak over dingen die er misschien gaan gebeuren volgende week, en dat is niet goed natuurlijk.
ik doe mn best en hoop dat het lukt allemaal.
Liefs truttebol
zondag 30 november 2008 om 02:03
Hey,
Heb je al in kaart gebracht welke knelpunten je hebt? Als je dat gedaan hebt, kun je aan oplossingen gaan denken. Je schulden zijn reele problemen en daar zou ik zoals eerder gezegd meteen hulp voor gaan zoeken.
Daarnaast helpt gezond eten (denk ook aan vitaminepillen e.d.), sporten (bijv. wandelen, fietsen) en minder activiteiten inplannen en tegelijktijd meer stil staan bij de activiteiten die je wel aan het doen bent.
Sterkte!
Heb je al in kaart gebracht welke knelpunten je hebt? Als je dat gedaan hebt, kun je aan oplossingen gaan denken. Je schulden zijn reele problemen en daar zou ik zoals eerder gezegd meteen hulp voor gaan zoeken.
Daarnaast helpt gezond eten (denk ook aan vitaminepillen e.d.), sporten (bijv. wandelen, fietsen) en minder activiteiten inplannen en tegelijktijd meer stil staan bij de activiteiten die je wel aan het doen bent.
Sterkte!
zondag 30 november 2008 om 11:59
quote:hennezfan schreef op 29 november 2008 @ 20:28:
Als je door kan gaan met werken ben je volgens mij niet echt overspannen
Ik spreek uit ervaring.
ja ik ook ervaring,jammer genoeg.
maar het kan dus wel,
ik heb zeker 4 jaar door gewerkt en mezelf onder de kont geschopt en flink zijn naar de buitenwacht.dat wordt immers verwacht van je....maar ik was toen al overspannen,zeker weten en daarna des te meer.
maw;als buitenstaander aub niet oordelen of iemand nu echt wel of niet of een beetje overspannen is.denk dat ut al wat is dat iemand dit naar zichzelf toe durft te zeggen,pas dan kan je voorzichtig verder gaan om je leven te veranderen.
@truttebol:fijn dat ut redelijk goed met je gaat....ook het regelen van dingen valt altijd erg zwaar,maar niet voor je uit blijvenschuiven he...dat geeft grotere problemen.
handelen=oplossen!!! knuff voor jou!!!
Als je door kan gaan met werken ben je volgens mij niet echt overspannen
Ik spreek uit ervaring.
ja ik ook ervaring,jammer genoeg.
maar het kan dus wel,
ik heb zeker 4 jaar door gewerkt en mezelf onder de kont geschopt en flink zijn naar de buitenwacht.dat wordt immers verwacht van je....maar ik was toen al overspannen,zeker weten en daarna des te meer.
maw;als buitenstaander aub niet oordelen of iemand nu echt wel of niet of een beetje overspannen is.denk dat ut al wat is dat iemand dit naar zichzelf toe durft te zeggen,pas dan kan je voorzichtig verder gaan om je leven te veranderen.
@truttebol:fijn dat ut redelijk goed met je gaat....ook het regelen van dingen valt altijd erg zwaar,maar niet voor je uit blijvenschuiven he...dat geeft grotere problemen.
handelen=oplossen!!! knuff voor jou!!!
zondag 30 november 2008 om 16:21
Hallo
Herkenbaar verhaal maar, het klinkt misschien raar, gelukkig niet meer iets waardoor je als zwaar psychisch patient gezien wordt. Dus allereerst schaam je er niet voor. Het komt tegenwoordig zoooo vaak voor. Het is de maatschappij en we worden er in opgeslokt.
Bij het onderwerp 'psyche'heb ik gereageerd op het onderwerp 'jong en depressief'. Daar kun je een beetje mijn verhaal lezen. Ook heb ik zelf een onderwerp gestart maar die staat nu even stil geloof ik. Het is 'oppervlakkig leven'. Dat is eigenlijk het vervolg op mijn verhaal bij 'jong en depressief'.
Probeer dingen die je moet doen niet vooruit te schuiven maar los het direct op. Het voelt als een opluchting en een zorg minder. Ik moet toegeven ben er zelf ook niet goed in. En accepteer bepaalde dingen in het leven.
Sorry ik heb niet alle reacties gelezen dus waarschijnlijk is er al heel veel gezegd.
Als je nog iets kwijt wil gewoon doen.
Ik klink nu heel positief en probeer je te helpen terwijl ik er zelf ook nog niet helemaal ben. Zelf probeer ik bewust te leven en aan mezelf te denken. Jij bent jij en jij bent het belangrijkste. Klinkt egoistisch maar op een moment dat je je niet goed voel moet je eerst zorgen dat je zelf weer lekker in je vel gaat zitten. Dan pas kan je iemand anders helpen of aandacht geven.
Veel succes
shyshy
Herkenbaar verhaal maar, het klinkt misschien raar, gelukkig niet meer iets waardoor je als zwaar psychisch patient gezien wordt. Dus allereerst schaam je er niet voor. Het komt tegenwoordig zoooo vaak voor. Het is de maatschappij en we worden er in opgeslokt.
Bij het onderwerp 'psyche'heb ik gereageerd op het onderwerp 'jong en depressief'. Daar kun je een beetje mijn verhaal lezen. Ook heb ik zelf een onderwerp gestart maar die staat nu even stil geloof ik. Het is 'oppervlakkig leven'. Dat is eigenlijk het vervolg op mijn verhaal bij 'jong en depressief'.
Probeer dingen die je moet doen niet vooruit te schuiven maar los het direct op. Het voelt als een opluchting en een zorg minder. Ik moet toegeven ben er zelf ook niet goed in. En accepteer bepaalde dingen in het leven.
Sorry ik heb niet alle reacties gelezen dus waarschijnlijk is er al heel veel gezegd.
Als je nog iets kwijt wil gewoon doen.
Ik klink nu heel positief en probeer je te helpen terwijl ik er zelf ook nog niet helemaal ben. Zelf probeer ik bewust te leven en aan mezelf te denken. Jij bent jij en jij bent het belangrijkste. Klinkt egoistisch maar op een moment dat je je niet goed voel moet je eerst zorgen dat je zelf weer lekker in je vel gaat zitten. Dan pas kan je iemand anders helpen of aandacht geven.
Veel succes
shyshy
maandag 1 december 2008 om 14:47
@matamata:
mijn grootste knelpunten zijn mn frustratie, onzekerheid en boosheid naar mezelf en mijn schaamtegevoel denk ik.maar de maatschappelijk werkster gaat me daarmee helpen.
ik vind het heel erg dat ik mensen teleurstel, op de een of andere manier blijft de mening van anderen over mij zo fucking belangrijk, en dat kan ik maar niet uitschakelen, zoooooo frustrerend.
Ik kan heel assertief zijn en ben goed qua communicatie als ik goed in mijn vel zit maar nu is alles zo moeilijk, en ben ik zo bang dat mensen me afvallen en afrekenen op mn zwakheden.
Heb overigens niet echte schulden, maar wel iedere keer een stuk maand over aan het eind van mn salaris zeg maar.
Wil graag wat sparen voor onvoorziene omstandigheden, een avondje uit en zo maar dat lukt me niet en ook daar krijg ik onrust en stress van.
En dan gaat mn hoofd weer met me op de loop: stel dat mn auto nu stuk gaat, hoe doe ik dan dan, enz enz.
@destiny:
ok heb mezelf ook zeer regelmatig een schop onder mn kont gegeven omdat ik niet wilde falen, maar uiteindelijk heb ik mezelf onderuit geschopt geloof ik..... knuf terug!
@shyshy:
ik zal je posting en verhaal eens gaan lezen, bedankt voor je tip.
mijn grootste knelpunten zijn mn frustratie, onzekerheid en boosheid naar mezelf en mijn schaamtegevoel denk ik.maar de maatschappelijk werkster gaat me daarmee helpen.
ik vind het heel erg dat ik mensen teleurstel, op de een of andere manier blijft de mening van anderen over mij zo fucking belangrijk, en dat kan ik maar niet uitschakelen, zoooooo frustrerend.
Ik kan heel assertief zijn en ben goed qua communicatie als ik goed in mijn vel zit maar nu is alles zo moeilijk, en ben ik zo bang dat mensen me afvallen en afrekenen op mn zwakheden.
Heb overigens niet echte schulden, maar wel iedere keer een stuk maand over aan het eind van mn salaris zeg maar.
Wil graag wat sparen voor onvoorziene omstandigheden, een avondje uit en zo maar dat lukt me niet en ook daar krijg ik onrust en stress van.
En dan gaat mn hoofd weer met me op de loop: stel dat mn auto nu stuk gaat, hoe doe ik dan dan, enz enz.
@destiny:
ok heb mezelf ook zeer regelmatig een schop onder mn kont gegeven omdat ik niet wilde falen, maar uiteindelijk heb ik mezelf onderuit geschopt geloof ik..... knuf terug!
@shyshy:
ik zal je posting en verhaal eens gaan lezen, bedankt voor je tip.
maandag 1 december 2008 om 21:48
fijn dat je geen schulden hebt...ik heb zelf jammer genoeg ernstige financieele gevolgen gekregen,door dat ik ziek werd.(maar loopt nu allemaal eindelijk weer goed hoor)
dat stukje maand wat je iedere x over blijft houden,
is een kwestie van budgetteren.geef je zelf een week/dagbudget en daar MOET je dan mee uit komen.
je mw kan je daar ook bij helpen.
mischien is dit een handvat voor je,om wat rust/kracht te vinden in jezelf? www.mareiki.nl
ik heb er nog dagelijk veel aan.
zelfs nu ut weer iets minder goed met mij gaat.
dat stukje maand wat je iedere x over blijft houden,
is een kwestie van budgetteren.geef je zelf een week/dagbudget en daar MOET je dan mee uit komen.
je mw kan je daar ook bij helpen.
mischien is dit een handvat voor je,om wat rust/kracht te vinden in jezelf? www.mareiki.nl
ik heb er nog dagelijk veel aan.
zelfs nu ut weer iets minder goed met mij gaat.
maandag 1 december 2008 om 22:00
[quote]truttebol5 schreef op 01 december 2008 @ 14:47:
@matamata:
Ik kan heel assertief zijn en ben goed qua communicatie als ik goed in mijn vel zit maar nu is alles zo moeilijk, en ben ik zo bang dat mensen me afvallen en afrekenen op mn zwakheden.
Weet je, door mijn overspannenheid/depressie is mijn hormoonhuishouding ook anders en heb ik moeite om te reageren op de manier zoals ik voorheen zou doen. Ik vraag mij ook af of mensen rekening houden met mijn situatie waaruit bepaalde besluiten komen (of juist niet komen) of mij beoordelen op hoe ik over kom bij hen zonder rekening te houden met mijn situatie.
Het heeft alleen geen zin om bang te zijn, omdat je er geen steek verder meekomt en het er echt niet voor zorgt dat mensen je niet gaan afrekenen op je zwakheden. Beter is om te accepteren dat er mensen zijn die het blijkbaar toch nodig vinden om je af te rekenen op je zwakheden of je afvallen, want het zegt meer over hun dan over jezelf. Het is natuurlijk niet zo dat je zelf kiest om overspannen te zijn. Probeer je energie in je herstel te steken, zonder je teveel af te vragen wat anderen van je vinden. Je kan namelijk toch niet zo snel het beeld veranderen wat anderen van je vinden.
@matamata:
Ik kan heel assertief zijn en ben goed qua communicatie als ik goed in mijn vel zit maar nu is alles zo moeilijk, en ben ik zo bang dat mensen me afvallen en afrekenen op mn zwakheden.
Weet je, door mijn overspannenheid/depressie is mijn hormoonhuishouding ook anders en heb ik moeite om te reageren op de manier zoals ik voorheen zou doen. Ik vraag mij ook af of mensen rekening houden met mijn situatie waaruit bepaalde besluiten komen (of juist niet komen) of mij beoordelen op hoe ik over kom bij hen zonder rekening te houden met mijn situatie.
Het heeft alleen geen zin om bang te zijn, omdat je er geen steek verder meekomt en het er echt niet voor zorgt dat mensen je niet gaan afrekenen op je zwakheden. Beter is om te accepteren dat er mensen zijn die het blijkbaar toch nodig vinden om je af te rekenen op je zwakheden of je afvallen, want het zegt meer over hun dan over jezelf. Het is natuurlijk niet zo dat je zelf kiest om overspannen te zijn. Probeer je energie in je herstel te steken, zonder je teveel af te vragen wat anderen van je vinden. Je kan namelijk toch niet zo snel het beeld veranderen wat anderen van je vinden.
maandag 1 december 2008 om 22:03
