Hypoglycemie, wie ook?

Meld zich.



Ik zit nu al 2 jaar op dieet. Ik eet geen suiker, glucosestroop en dextrose. Behalve in brood zit soms het laatste. Ik eet wel fructos, zoetstoffen en honing.



Ik heb zelf een eetlijst aangelegd van wat ik wel/niet mag hebben. Erg handig. Als men interesse er in heeft, laat even een berichtje achter.



Ik haal veel bij de natuurwinkel (ligakoeken, koekjes, sultana's, sausjes, brood, cruesli). Verder maak ik soms eigen brood en koekjes.



Op vakantie neem ik eten mee en soms ook als ik uit logeren ga.



Bij hypoglycemie dieet mag je naast bovengenoemde stoffen geen producten met witte bloem, witte pasta's, witte rijst en wit brood (en dus ook geen maisbrood, croissantjes, krentenbollen etc.).



Belangrijk is om 6x per dag wat te eten. En daarnaast altijd zorgen dat je eten bij je hebt en een rolletje dextrose tabletten. Sinds mijn dieet ben ik ongeveer 7 kilo afgevallen, en ik moet echt eten om op gewicht te blijven. Ik eet als een bouwvakker, alleen de vraag is waar ik het laat.



Als ik teveel suiker binnenkrijg wordt ik moe, heb ik constant honger, veel plassen, hoofdpijn. Als ik te weinig suiker binnen krijg dan ga ik trillen, ben ik duizelig en kan ik me niet goed focussen en ik schijn ook bleek te worden.



Ik wil na de zomer eens langs bij een dietist / voedingsdeskundige. Ik ben namelijk ook vegatariër, verdraag zuivelproducten slecht en kan niet tegen citrusvruchten. Dus wil wel eens weten of mijn voeding in balans is.

Aicirtap ik koop ook het een en ander bij het reform/natuur supertje hier in de buurt. Heb daar gelukkig ook ontbijt producten kunnen vinden zonder suiker. Ik eet sinds 2 weken vegetarisch. Best lastig soms want ik ben overgevoelig voor shiitake paddestoelen en dat zit ook in best veel vegetarische producten. Maar ze hebben daar best veel producten zonder suiker enzo gelukkig.

O dat is lastig inderdaad. Want er zit in veel vega dingen paddestoelen.



Dan zal je het moeten doen met seitan en goed gemarineerde tofu.

Ja het is inderdaad wel ff zoeken naar producten die ik wel kan eten. Maar gelukkig blijft er nog wel genoeg keuze over nu ik dat supertje hier in de buurt heb ontdekt.

Hoe kan het eigenlijk, dat er dagen bij zijn dat ik me gewoon goed voel, en dat het op een andere dag weer helemaal mis is?

Dan heb ik dat weer: hongergevoel, eten en het wordt niet beter, trillerig, etc alle klachten dus.

Zelfde ontbijt, zelfde mate van stress..

Ik kan het niet verklaren.



Is het niet zo dat je bij hypoglycemie elke dag dit soort klachten hebt? Want dat kan ik nu ook weer niet zeggen.. dat is juist het vreemde.

Ik heb gehoord dat je lichaam gewoon niet iedere dag het zelfde op dingen reageerd. Dus dat zou wel kunnen hoor. Ik ben ook op sommige dagen meer gevoelig ervoor. En merk ook dat als ik een keer wel suiker eet dat ik de ene keer nergens last van heb en de andere keer ben ik echt een aantal dagen onstabiel.

quote:nippo schreef op 28 augustus 2008 @ 16:49:

[...]





In aardappelen enzo zitten hele andere soorten koolhydraten dan wat hier met suiker wordt bedoeld. Het gaat om veel grotere moleculen, zoals bijvoorbeeld zetmeel.



Grappig. Ik krijg van aardappels juist hypo's.



Ik heb geen hypoglycemie trouwens, maar een variant van diabetes die zich op sommige vlakken gedraagt als hypoglycemie, al zijn de hypo's een stuk minder sinds ik gelijkmatiger suikers eet. Ik ben nu nog maar heel soms zweterig en trillerig en dat ik NU iets moet eten. Maar na aardappels altijd dus, tenzij ik er een aanzienlijke hoeveelheid vet bij gebruik: dan vangt de langzame piek van het vet de dip van de aardappels op. Ik houd in mijn dieet de glycemische index aan als richtlijn. Als ik snelle koolhydraten wil, dan combineer ik ze altijd met langzame koolhydraten, zodat ik naast de snelle piek ook een geleidelijke piek heb en bij het snelle dal volgend op de snelle piek dus geen hypo krijg. Maar goed, ik ben geen hypoglycemische modelpatiënt omdat bij mij een wat ingewikkelder ziektebeeld speelt.



In mijn volledig suikervrije periode (tijdens mijn zwangerschap heb ik alleen maar producten gebruikt uit de onderste regionen van de glycemische index, een stapje verder dan suikervrij dus), dronk ik bij behoefte aan frisdrank diksap met spa rood. Voor mij werkte dat goed. Maar ik heb dan ook bij elk mogelijk voedingsmiddel vooraf en achteraf suikers geprikt om te zien wat het met mijn lijf deed. (Bij de aardappels denderde ik na het eten naar 3.5 ...)

quote:Elmervrouw schreef op 04 september 2008 @ 11:33:

Hoe kan het eigenlijk, dat er dagen bij zijn dat ik me gewoon goed voel, en dat het op een andere dag weer helemaal mis is?

Dan heb ik dat weer: hongergevoel, eten en het wordt niet beter, trillerig, etc alle klachten dus.

Zelfde ontbijt, zelfde mate van stress..

Ik kan het niet verklaren.



Is het niet zo dat je bij hypoglycemie elke dag dit soort klachten hebt? Want dat kan ik nu ook weer niet zeggen.. dat is juist het vreemde.Er spelen bij je suikerstofwisseling veel meer dingen een rol dan alleen wat je eet. Je noemt zelf al stress, maar denk ook aan de mate van beweging, hoe goed je al dan niet geslapen hebt, etc. Verder maken de combinaties van voedingmiddelen uit en zelfs de bereidingswijze ervan. Het heeft mij jaren gekost voordat ik een beetje doorkreeg wat ik beter wel en wat ik beter niet kon qua eten en wanneer ik het dan beter wel of niet kon doen.

Zou het ook met emoties te maken kunnen hebben? Emoties die veel energie vragen? Gisteravond was ik echt heel boos en gefrustreerd; vanmorgen voelde ik me dus zo.

Tja, ik zoek ook maar naar antwoorden..

Elmervrouw, hypoglycemie is geen officiele ziekte maar een diagnose die uit het alternatieve circuit komt. Ze verwijzen daarvoor vaak naar oud onderzoek, en vergeten daarbij nieuwer onderzoek dat dat heeft ontkracht. Zo is de verlengde GTT geen goede diagnostische test gebleken, want hij is niet reproduceerbaar en het resultaat is niet gerelateerd aan de klachten. De klachten bleken wel gerelateerd aan de psychische staat van de patienten, en er is onderzoek dat suggereert dat mensen met dit soort klachten misschien anders op stress-hormonen reageren.



Dat neemt niet weg dat er natuurlijk mensen zijn die meer last hebben van bloedsuikerschommelingen dan anderen. En dat heeft met veel factoren te maken, onder andere met andere hormonen in je lichaam. En dat kan dus van dag tot dag verschillen inderdaad.

Tsja bij is het toch echt wel mijn boedsuikerspiegel die schommelt als ik het zo zelf inschat en aanvoel zegmaar. Maar ja dat word ook geregeld door hormonen, tsja wat niet hihi.

Nippo: bij mij is mijn te lage bloedsuikerspiegel toch echt vastgesteld door een huisarts en door een internist! Niet eens met een GTT maar met een gewone bloedsuikertest.



Je hebt wel gelijk dat het vooral de alternatieve geneeswijzen er zo'n punt van maken en het als 'ziekte' bestempelen (gewone dokter onderzoekt of er niks geks met je alvleesklier aan de hand is en als dat gelukkig niet het geval blijkt is het van 'leer er maar mee leven'). Maar letterlijk betekent hypoglycemie niets meer of minder dan een te lage bloedsuikerspiegel en daar is niks zweverigs of alternatiefs aan, en je kunt je er behoorlijk niet lekker van voelen als je bloedsuiker regelmatig tussen de 3 en de 3,5 zit. Vraag maar aan een diabeticus hoe die zich voelt als-ie teveel insuline gespoten heeft of te weinig gegeten heeft: belabberd!



(overigens bedoelen de alternatieve genezers er doorgaans ook helemaal geen te lage bloedsuikerspiegel mee, maar een erg schommelende; slecht gekozen naam dus.)

Appeltjesgroen, het verschijnsel hypoglycemie bestaat natuurlijk wel, vraag maar aan een diabeet die te veel heeft gespoten inderdaad. En zie ook mijn laatste alinea. Maar het ging me om wat de alternatieven (reactieve) hypoglycemie noemen, en dat is volgens mij meer waar het in dit topic over gaat. En dat is geen ziekte ofzo.

Interessant om te lezen hier. Ik zou ook heel goed hypoglycemie kunnen hebben en wil sowieso wat minderen met suiker. Dat is immers altijd verstandig.

Ervaren jullie ook 'problemen' met je partner in dit opzicht? Mijn partner zou eigenlijk ook moeten minderen, want hij heeft een stevig overgewicht. Maar kennelijk lukt het niet zo goed en zijn gesnoep voor de tv maakt het voor mij wel heel moeilijk om verstandig bezig te zijn... Helemaal stoppen met suiker (of dan vooral de produkten waaraan het toegevoegd is) lijkt me overigens ontzettend moeilijk vol te houden. Ik vraag me af of ik die discipline heb, ben nogal een snoeper en emo-eter. Ben daarom maar aan het proberen in stappen te gaan, bijv snoep vooral in het weekend etc.

Bij mij is het ongeveer 3 jaar geleden gevonden dmv een bloedtest.



Naar jaren van niet lekker voelen eindelijk weten dat je echt iets hebt.



Ik heb mijn ups en down en per dag is ook weer verschillend.

Maar ik merk wel verbetering nu ik ook bijna geen zoetstoffen meer neem.



Om de 2 uur eten hoef ik niet perse. Ik hou het ook best wat langer vol.

Maar ik moet wel goed opletten op wat ik eet.

Wit brood, suikers en zoetstoffen (zo veel mogelijk ) mijd ik.



Op het sociale vlak is het inderdaad wel eens lastig.

Als ik honger krijg MOET ik ook echt eten, en kan ik niet lang wachten.



Ook met uitgaan of BV ergens wat drinken is lastig. Omdat er weinig te krijgen is wat ik dan mag drinken.

Ik grbuik trouwens ook die chroom tabletten (GTF-tabeltten) en die helpen bij mij ook goed.

Claudia,

Ik lees nu dit topic pas.

Ik zelf heb epilepsie in combinatie met migraine. Wel merk ik vaak dat voor een epilepsie aanval mijn bloedsuikers erg schommelen. En meestal voor een opkomende epilepsie aanval moet ik vaak snel iets zoets eten, zodat de epilepsieaanval dan niet doorzet doe dit vaak even snel in de vorm van suiker.

Maar graag zou ik de suikers wel willen, minderen maar zou niet weten hoe, dit omdat bij mij de suiker soms de een epilepsieaanval kunnen tegenhouden. En soms als ik mij erg beroerd voel prik ik mij en zit dan rond de 3.9 en 4.0 mmoll.



Hendrina

Moe van suiker

De rage van de 'reactieve hypoglykemie'



Chronische moeheid is in de mode. Artsen krijgen er nogal eens mee te maken, maar ze weten er vaak geen raad mee. De alternatieve geneeskunde heeft veel minder last van twijfels. Zij kennen de belangrijkste boosdoener: de bloedsuikerspiegel.



Wie met de klacht 'chronische moeheid' bij de huisarts komt, hoopt op een verklaring of een oorzaak, maar vooral op een oplossing in de vorm van een therapie. Soms lukt dat ook. Op basis van het verhaal van de patiënt, lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en eventueel röntgenfoto's kan soms een oorzaak worden vastgesteld, die kan variëren van 'ziekte van Pfeiffer' tot kanker.



Meestal is echter de oorzaak níét te vinden en kan er geen hulp in de vorm van therapie geboden worden. Meer onderzoeken, een 'second opinion' of 'third opinion' leveren geen lichamelijke oorzaak op, waarna het 'psychosociaal functioneren' als verklaring opdoemt. Gelukkig is er de alternatieve geneeskunde! Deze ontvangt de patiënt met open armen en voorziet hem of haar van populaire boekjes waarin de klacht al hoog en breed bekend blijkt en de oplossingen ook. Werken als Het post-viraal syndroom van orthomoleculaire goeroe Ruud A. Nieuwenhuis, Het vermoeidheidssyndroom van David Smith en Nooit meer moe van de Deense natuurgeneeskundige Oscar Christensen beleven hoge oplagen en drukken. In deze boeken blijkt de klacht vele namen te hebben. In Schimmels, suiker en allergie: vergis(t) je niet heet de ziekte URS, oftewel Universal Reactor Syndrome, wat naar het Nederlands vertaald wordt als: auto-immuun polyendrocrinopathie candidosis syndroom. Andere termen zijn onder meer Royal Free disease, genoemd naar een ziekenhuis in Londen waar de ziekte in 1955 epidemisch zou zijn opgetreden, ME (Myalgische Encephalomyelitis, zoals Royal Free disease al spoedig genoemd werd), seronegatieve klierkoorts, chronisch Epstein-Barrvirussyndroom (naar de in 1968 ontdekte verwekker van de ziekte van Pfeiffer), en yuppieziekte. De term CVS, voor chronisch vermoeidheidssyndroom, is een algemeen gebruikte neutrale term. Opvallend vaak wordt een verband gelegd met hypoglykemie, te weinig glucose in het bloed. Dit zou verrassenderwijs komen door het eten van te veel suiker.



'Zoet maakt het leven zuur' kopte recent De Telegraaf. Suikerverslaving bleek het leven van een 28-jarige moeder te vergallen. Er was sprake van een erfelijke stoornis, 'want haar vader leed aan hypoglykemie. Haar dochter Kimberley heeft na het eten van suikergoed enorme driftbuien en zoon Maxander krijgt van een koekje al eczeem op zijn blozende wangetjes.' Het glucosegehalte van het bloed is gemakkelijk te meten, dus de buitengewone bewering 'te weinig glucose door te veel suiker' is goed te onderzoeken.



Hyper versus hypo



Als van een gezond, nuchter mens wat bloed uit de aderen wordt afgetapt, blijkt de vloeistof na weglating van bloedcellen 3,3 tot 5,6 mmol glucose per liter te bevatten (Raymakers en Kreutzer 1988). Boven de 6,7 mmol per liter spreken we van hyperglykemie, hetgeen een aanwijzing is voor suikerziekte, en tussen de 5,6 en 6,7 mmol per liter wordt 'gestoorde glucosetolerantie' genoemd.



De diagnose 'suikerziekte' moet bevestigd worden en daarvoor wordt de zogeheten glucosetolerantietest (GTT) gebruikt. Alweer op de nuchtere maag krijgt de persoon 75 gram glucose (dus ongeveer 4 eetlepels druivensuiker, oftewel 417 mmol) in water te drinken. Vervolgens wordt de bloedglucose om het halve uur bepaald, twee uur lang. Bij een gezond persoon zal die niet boven de 11,0 mmol per liter uitkomen.



Het glucosegehalte van het bloed kan ook minder dan 3,3 mmol per liter zijn, en dan spreken we van hypoglykemie. Bij minder dan 2,6 mmol per liter kun je vaak al zonder laboratoriumproeven zien dat de patiënt niet helemaal in orde is. Typische verschijnselen zijn trillen, transpireren, hartkloppingen en bleek zien (veroorzaakt door verhoogde adrenalineproductie), gebrek aan concentratievermogen, trage beweging, wazig of dubbel zien, een prikkelend gevoel rond de mond, gedragsveranderingen, toevallen, verlaagd bewustzijn en coma (alle veroorzaakt door glucosegebrek in de hersenen). Hypoglykemie komt het meest voor bij diabetespatiënten die te veel insuline hebben gespoten. Er zijn ook een aantal zeer zeldzame ziekten (bijvoorbeeld tumoren die insuline produceren, of een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem het gedrag van insuline imiteert) die hypoglykemie ten gevolge hebben. Verder kunnen te veel alcohol op de nuchtere maag en bepaalde medicijnen de glucosestofwisseling zodanig storen dat te lage bloedsuikerspiegels optreden, en hetzelfde kan zich na een maagoperatie voordoen.



Maar in Nooit meer moe (een vrije vertaling van Lavt Blodsukker) lezen we dat maar liefst veertig procent van de bevolking aan hypoglykemie lijdt, en dat dit komt door te veel suiker in het dieet. Ook stress, erfelijke aanleg en alcoholisme zouden een rol spelen. Volgens auteur Christensen herkent men hypoglykemie aan symptomen die drie tot vijf uur na de maaltijd optreden, te weten: duizeligheid, depressiviteit, slapeloosheid, hoofdpijn, migraine, zenuwachtigheid, frigiditeit en impotentie. Voor wie deze verschijnselen niet bij zichzelf bespeurt, heeft Christensen nog drie speciale diagnostische technieken in petto, te weten voetreflexzoneanalyse, irisanalyse en een verlengde GTT. De 'gewone' GTT duurt maar twee uur, terwijl de hypoglykemie waar bijna de helft van de bevolking aan lijdt pas veel later optreedt.



'Benzine bij vuur'



Slapeloosheid, weinig zin in seks en zenuwachtigheid zijn nog tot daaraan toe, maar volgens Christensen kan hypoglykemie leiden tot zelfmoord en echtscheiding. Hij was geschokt toen hij het geval van een vrouw hoorde die al tweeënhalf jaar in een gesloten psychiatrische inrichting behandeld werd. Volgens hem mankeerde zij slechts hypoglykemie, hoewel onduidelijk is of hij haar ook onderzocht had. En dat terwijl hypoglykemie zo makkelijk te genezen is! Met een dieet, Molkosan, wat natuurgeneesmiddelen, vitamines en mineralen ben je er zo weer bovenop, aldus onze Deense natuurgenezer. Alleen met suiker moet je uitkijken, want 'bij iemand met een te laag bloedsuikergehalte heeft suiker hetzelfde effect als benzine bij een vuur'.



Dat je bloedsuikerspiegel te laag wordt van het eten van suiker mag vreemd klinken, maar het gaat hier om zogeheten 'reactieve hypoglykemie'. De aanwezigheid van glucose in het bloed stimuleert de eilandjes van Langerhans in de alvleesklier tot de afgifte van insuline. Insuline heeft tal van effecten op het lichaam: ze bevordert het gebruik van glucose als energiebron (en de opslag van vetten en de vorming van eiwitten uit aminozuren), ze geeft het signaal dat glucose moet worden omgezet in glycogeen en maakt dat er minder glucose wordt gevormd uit aminozuren. Al deze effecten dragen bij tot vermindering van de hoeveelheid glucose in het bloed. Het idee van de alternatieven is nu dat 'geraffineerde koolhydraten' zo'n enorme insulineproductie teweegbrengen dat er van de weeromstuit te veel glucose uit het bloed verdwijnt en de bloedsuikerspiegel daardoor uiteindelijk lang aanhoudend een te lage waarde aanneemt. Niet alleen geraffineerde suiker heeft deze vreselijke uitwerking. Ook allergische reacties op voedsel, het nuttigen van koffie, thee of alcohol kan dit effect hebben. Roken en infectie met candida (een doorgaans onschuldige huidschimmel) doen hetzelfde. Als het met de hormonen niet klopt of als er niet genoeg B-vitamines zijn of niet genoeg chroom, zink, mangaan of magnesium gaat het ook mis met de bloedsuiker, alles volgens de alternatieven tenminste.



Bij gezonde mensen heeft daling van de bloedsuiker een verhoogde productie van adrenaline tot gevolg, wat weer een aantal van de gewone symptomen van hypoglykemie met zich mee brengt, en daardoor komt weer suiker in het lichaam vrij, bijvoorbeeld door omzetting van glycogeen in glucose. Volgens de alternatieve theorie worden hierdoor op den duur de bijnieren (die de adrenaline produceren) 'uitgeput'. Gevolg: hypoglykemie. Of: door langdurige stress en dus hoge adrenalineproductie gaat de bloedsuiker eerst omhoog en dan weer omlaag door de extra insuline. Of de bijnieren raken uitgeput door zielenpijn, zoals Sheldon Deal beweert in Natuurlijk gezond leven. Of de alvleesklier raakt uitgeput door de gedurige confrontatie met de geraffineerde suikers, wat dan leidt tot diabetes.



Bovenstaande theorieën sluiten wel enigszins aan bij betrouwbare kennis. Maar tussen de zin staat ook veel onzin: 'De lichaamstaal liegt nooit, zo hebben mensen met een lage bloedsuikerspiegel een zwakke brede rugspier.' Een eindje verderop blijkt de fysiognomiek nog springlevend: 'Hoe meer de neus naar boven staat hoe onnozeler de persoon is,' aldus Deal. 'Veel bedrijfsongevallen en verkeersongevallen worden mogelijk veroorzaakt door een te lage bloedsuikerspiegel. En hoe vaak breekt er niet in het gezin gekibbel uit vlak voor de maaltijd?' poneert Leven met ME. Opvallend is ook de vanzelfsprekendheid waarmee gesteld wordt dat organen bij verhoogde activiteit 'uitgeput' worden, in plaats van zich aan te passen.



Dokter Atkins, een brutale en zeer van zichzelf overtuigde man, maakt het helemaal bont: 'veertig procent van de mensen die vanwege hun kwalen naar mijn praktijk komen zijn "significant hypoglykemisch" (althans voor de criteria die ik daarvoor hanteer)'. Bij een rechtszaak tegen hem bleek hij 3,8 mmol per liter al hypoglykemisch te noemen. 'Als een arts bij een suikerpatiënt van type II 20 jaar eerder de glucosetolerantie had onderzocht, had hij de ziekte toen al kunnen vaststellen.' Volgens Atkins houdt reactieve hypoglykemie vaak verband met candida-infecties ('net zoals suiker, indien toegevoegd aan gist, brood doet rijzen, zo verhoogt suiker ook de werking van gist in het lichaam'), met het premenstrueel syndroom en met MS, multiple sclerose. Zo zou dokter Atkins MS kunnen genezen.



Emotionele labiliteit



Tot zover de alternatieve theorie van de reactieve hypoglykemie. Bestaat er wel zoiets? De term 'reactieve hypoglykemie' (ook wel 'functionele hypoglykemie') valt voor het eerst in een beschrijving uit 1924, gegeven door Seale Harris. Een overzicht uit 1950 van de Amerikaan S.A. Portis verwijst naar tal van onderzoekers, waaronder vooraanstaande zoals J.W. Conn.



Behalve een literatuuroverzicht gaf Portis ook een verslag van eigen onderzoek. Hij had 929 patiënten onderzocht die over moeheid klaagden, zonder dat er duidelijke redenen voor gevonden konden worden. Alle patiënten ondergingen een GTT van drie uur. Bij 157 was de curve nogal vlak, en bij alle 929 patiënten was de bloedglucosespiegel na drie uur nog niet terug op het 'nuchtere' niveau. Portis concludeerde dat deze patiënten te veel insuline moesten hebben, en dat het gevolg een relatieve hypoglykemie was. Hij adviseerde psychotherapie, een dieet met weinig vrije suikers, en hij schreef atropinesulfaat voor.



In de alternatieve lectuur wordt altijd naar deze oude onderzoeken verwezen, en men poogt hypoglykemie dus 'wetenschappelijk' te verklaren. Er wordt zelfs gesteld dat helaas 'de meeste artsen en specialisten tegenwoordig geen hypoglykemiedeskundige' zijn (aldus Schimmels, suiker en allergie); en volgens Thomas Erdtsieck (1991) kan 'alleen een natuurgeneeskundige ... het syndroom vaststellen'.



Er is echter de laatste vijfentwintig jaar wel degelijk nog onderzoek gedaan. Zelissen en Erkelens (1989) concludeerden dat een verlengde GTT onzin is, om de volgende vier redenen: de voorbereiding van de test is niet goed, de test is niet reproduceerbaar, er is geen verband tussen het ontstaan van klachten en de glucosewaarde aan het eind van de test en ten slotte, vier eetlepels druivensuiker op de nuchtere maag (en daarna nog drie uur niets eten) belast de alvleesklier op een manier die sterk afwijkt van het normale dagelijkse leven.



Snorgaard en Binder publiceerden een onderzoek (1990) naar 'functionele hypoglykemie' bij 21 patiënten met de bekende klachten: moeheid, transpireren, hoofdpijn, honger, storingen van het gezichtsvermogen, hartkloppingen. De klachten traden regelmatig op bij deze personen, maar een verband met lage glucosewaarden kon niet aangetoond worden.



In 1993 verscheen een interessante Franse studie van de hand van Berlin e.a., waarbij acht personen met het bekende klachtenpatroon onderzocht waren. Daarbij bleek een vijfuurs-GTT niets bijzonders op te leveren. Wat de onderzoekers wel ontdekten was een verhoogde gevoeligheid voor catecholaminen (hormonen die vooral bij alarm en stress geproduceerd worden); bovendien werd aan de hand van een psychologische vragenlijst verhoogde emotionele labiliteit geconstateerd.



Deze resultaten suggereren tezamen dat reactieve hypoglykemie niet bestaat, en dat CVS in elk geval niets van doen heeft met de glucosestofwisseling. Er zijn echter wetenschappers die deze conclusie niet trekken. Tijdens het Derde Internationale Symposium over Hypoglykemie in Rome werd een verklaring uitgegeven dat er aanwijzingen zijn dat reactieve hypoglykemie voorkomt, en er werd opgeroepen tot onderzoek (Lefèbre e.a. 1986).



Wel werd toen al erkend dat de GTT ongeschikt is voor de diagnose van deze vorm van hypoglykemie. In 1995 publiceerden Brun et al. een onderzoek waarin de vier eetlepels glucose van de GTT vervangen waren door een gestandaardiseerd gezoet ontbijt. Mensen met het typische klachtenpatroon bleken daarbij wel lagere bloedglucosewaarden te hebben, maar alweer: de typische klachten hielden geen verband met lage waarden.



Volksziekte



De alternatieve geneeskunde, meer in het bijzonder de orthomoleculaire genezers, de natuurgeneeskundigen en de homeopaten, beweren dat 'hypoglykemie' een volksziekte is. Zij plakken dit etiket op grond van aspecifieke klachten op elke vorm van emotionele labiliteit, stress, moeheid en mogelijk nog veel andere aandoeningen. Daarmee jagen ze hun klanten onnodig angst voor 'suiker' aan. Volgens de alternatieven zou 'hypoglykemie' het gevolg zijn van het nuttigen van producten die geraffineerde suiker bevatten, omdat daardoor het peil van de bloedsuiker te ver zou dalen. Zij beweren dat oude medische literatuur deze opvatting steunt.



Naar aanleiding van recent wetenschappelijk onderzoek zijn er echter geen harde bewijzen voor het bestaan van de reactieve hypoglykemie. In ieder geval is de relatie tussen klachten en een lage bloedsuikerspiegel tot nu toe niet overtuigend aangetoond.



Omdat het klachtenpatroon wel degelijk bestaat blijft de term 'Chronisch Vermoeidheidssyndroom' een goede en neutrale beschrijving. De diagnose 'reactieve hypoglykemie' medicaliseert onnodig.



Literatuur

Atkins, Robert C., Dr. Atkins' gezondheidsrevolutie: dr. Atkins' revolutionaire kijk op gezondheid door goede voeding en natuurlijke medicijnen. Bosch & Keuning, Baarn, 1990.

Berlin, I., A. Grimaldi, C. Landault, F. Cesselin and A.J. Puech, Suspected postprandial hypoglycemia is associated with beta-adrenergic hypersensivity and emotional distress. J. Clin. Endocrinol. Metab. 1994; vol. 79, p.1428-33.

Brun, J.F., C. Fédoe, O. Bouix, E. Raynaud and A. Orsetti, Evaluation of a standardized hyperglucidic breakfast test in postprandial reactive hypoglycaemia. Diabetologia 1995; vol. 38: p.494-501.

Christensen, Oscar, Nooit meer moe. Kosmos Z&K, Meppel, 1995 (in 1988 verschenen in de A. Vogel serie 'Gezond en wel').

Deal, Sheldon C., Natuurlijk gezond leven: lichaamsbeweging, vasten, gezonde voeding. Ankh- Hermes, Deventer, 1986.

Erdtsieck, Thomas, Natuurlijk genezen (n.a.v. het gelijknamige NCRV-tv-programma. Kok, Kampen, 1991.

Gelderman, H., Zoet maakt het leven zuur; suikerverslaving vergalde leven van 28-jarige moeder. De Telegraaf, 3 mei 1997, katern 'Vrouw'.

Harris, S., Hyperinsulinism and dysinsulinism. JAMA 1924; vol. 83, p.729.

Lefèbvre, P.J., D. Andreani, V. Marks and W. Creutzfeldt Statement on Postprandial Hypoglycemia. Diabetes Care 1988; vol. 11, p.439-40.

Kruyswijk-v.d. Heijden, Anna, en Marijke de Waal Malefijt, Schimmels, suiker en allergie: vergis(t) je niet. Ankh-Hermes, Deventer, 1989.

Macintyre, Anne, Leven met ME. La Rivière en Voorhoeve, Kampen, 1990 (Hoofdstuk 13).

Portis, S.A., Life situations, emotions and hyperinsulism. JAMA 1950; vol. 142, p.1281-86.

Raymakers, J.A., en H.J.H. Kreutzer. Interpretatie van uitkomsten van laboratoriumonderzoek in de geneeskunde. Bohn, Scheltema & Holkema, Utrecht, 1988 (Hoofdstuk 11, Glucose.)

Snorgaard, O., en C. Binder, Monitoring of blood glucose concentration in subjects with hypoglycaemic symptoms during everyday life. Br. Med. J. 1990; vol. 300, p.16-18.

Zelissen, P.M.J. en D.W. Erkelens, Zin en onzin bij de diagnostiek van spontane hypoglykemie. Ned. Tijdschrift v. Geneeskunde 1989; vol. 133, p.1536-38.

wauw! I am impressed.......

wauw! I am impressed.......

dubbel zelfs (excusez moi)