Gezondheid
alle pijlers
Ik wil dood... denk ik
donderdag 15 februari 2024 om 17:16
Ik wil niet dood, maar ook niet meer leven. Maar ik denk dat ik liever dood wil dan doorgaan op deze manier.
Ik ben 23 jaar en heb c-ptss (een complex trauma.) En ADHD.
Ik denk gewoon dat het allemaal geen zin meer heeft. Ik heb een leven gehad vol met pijn, lijden en constante tegenslagen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zoveel tegenslagen in het leven hebben gehad als ik.
Op werk loop ik constant op m'n tenen, ik raak zo snel getriggerd.
Ik ben alleen maar bang of ik het wel goed genoeg doe, en voel me nooit goed genoeg. Bij elke fout die ik maak, ben ik bang dat ik weer gepest ga worden, bang dat ze me weer pakken.
Ik voel me zóó onzeker. Ik haat m'n gezicht, ik haat m'n huidskleur, ik haat hoe ik ben en hoe ik constant moet vechten om hetzelfde te bereiken als alle andere "normale" mensen.
Ik voel me zo'n loser voor het feit dat ik nog steeds bezig ben met dingen die me al zo'n Bijna 10 jaar geleden overkomen zijn. Iedereen heeft alles, iedereen is gelukkig en ik heb niks.
Nooit zal ik echte liefde ervaren, Nooit zal iemand ooit van mij houden, waar ik ook van kan houden. Want ik kan mensen niet vertrouwen. Ik ben bang dat ze me pijn doen. Ik ben constant bezig met overleven, kijken of ik veilig ben.
Het is niet dat ik dood wil, maar leven is vermoeiend. En het is niet eerlijk. Het maakt niet uit wat ik doe, of hoe ik het doe, ik zal nooit goed genoeg zijn. Voor niemand. Niet eens voor mezelf. Ergens verlang ik naar een eeuwige slaap, een eindeloos niks van rust en stilte. Niemand die mij ooit nog pijn kan doen.
Het enige wat ik zou willen is rust. Een eindeloze rust.
Ik ben 23 jaar en heb c-ptss (een complex trauma.) En ADHD.
Ik denk gewoon dat het allemaal geen zin meer heeft. Ik heb een leven gehad vol met pijn, lijden en constante tegenslagen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zoveel tegenslagen in het leven hebben gehad als ik.
Op werk loop ik constant op m'n tenen, ik raak zo snel getriggerd.
Ik ben alleen maar bang of ik het wel goed genoeg doe, en voel me nooit goed genoeg. Bij elke fout die ik maak, ben ik bang dat ik weer gepest ga worden, bang dat ze me weer pakken.
Ik voel me zóó onzeker. Ik haat m'n gezicht, ik haat m'n huidskleur, ik haat hoe ik ben en hoe ik constant moet vechten om hetzelfde te bereiken als alle andere "normale" mensen.
Ik voel me zo'n loser voor het feit dat ik nog steeds bezig ben met dingen die me al zo'n Bijna 10 jaar geleden overkomen zijn. Iedereen heeft alles, iedereen is gelukkig en ik heb niks.
Nooit zal ik echte liefde ervaren, Nooit zal iemand ooit van mij houden, waar ik ook van kan houden. Want ik kan mensen niet vertrouwen. Ik ben bang dat ze me pijn doen. Ik ben constant bezig met overleven, kijken of ik veilig ben.
Het is niet dat ik dood wil, maar leven is vermoeiend. En het is niet eerlijk. Het maakt niet uit wat ik doe, of hoe ik het doe, ik zal nooit goed genoeg zijn. Voor niemand. Niet eens voor mezelf. Ergens verlang ik naar een eeuwige slaap, een eindeloos niks van rust en stilte. Niemand die mij ooit nog pijn kan doen.
Het enige wat ik zou willen is rust. Een eindeloze rust.
donderdag 15 februari 2024 om 18:56
Oef, het is alsof ik een bericht van mezelf lees, van 15 jaar geleden toen ik op de gesloten afdeling zat... ik woonde 24/7 beschermd wonen.
Ook een traumatisch verleden, adhd en een psychotische stoornis.
Ook altijd alleen maar pech in mijn leven, alleen maar constant pijn en verdriet...
Maar ik ben toch door gegaan.
Schematherapie heeft mij veel geholpen.
Ik woon nu geeoon zelfstandig, ben nu getrouwd met een hele fijne man en heb zelfs een dochter. Ik slik wel aardig wat medicatie dat ervoor zorgt dat ik stabiel blijf.
Is alle ellende in m'n leven voorbij? Nee, zeker niet. Het blijft een strijd. Ik heb wel gebroken met mijn familie en dat heeft veel rust gebracht. Ik ben niet zielsgelukkig, maar ik voel mij meestal gelukkig genoeg om te kunnen genieten van mijn gezin. Werken lukt maar 1 dag in de week. Maar daar haal ik voldoende voldoening uit en meer kan ik ook niet aan.
Ik vertel dit verhaal omdat ik ook ooit daat helemaal beneden in het dal zat.
Als iemand mij destijds vertelt had dat ik nu zo'n leven leef had ik diegene uitgelachen. Maar het kan wél!
Ook jij kan op den duur een leven hebben dat goed genoeg aanvoelt.
Geef het wat tijd, je bent echt nog heel jong!
Dikke knuffel
Ook een traumatisch verleden, adhd en een psychotische stoornis.
Ook altijd alleen maar pech in mijn leven, alleen maar constant pijn en verdriet...
Maar ik ben toch door gegaan.
Schematherapie heeft mij veel geholpen.
Ik woon nu geeoon zelfstandig, ben nu getrouwd met een hele fijne man en heb zelfs een dochter. Ik slik wel aardig wat medicatie dat ervoor zorgt dat ik stabiel blijf.
Is alle ellende in m'n leven voorbij? Nee, zeker niet. Het blijft een strijd. Ik heb wel gebroken met mijn familie en dat heeft veel rust gebracht. Ik ben niet zielsgelukkig, maar ik voel mij meestal gelukkig genoeg om te kunnen genieten van mijn gezin. Werken lukt maar 1 dag in de week. Maar daar haal ik voldoende voldoening uit en meer kan ik ook niet aan.
Ik vertel dit verhaal omdat ik ook ooit daat helemaal beneden in het dal zat.
Als iemand mij destijds vertelt had dat ik nu zo'n leven leef had ik diegene uitgelachen. Maar het kan wél!
Ook jij kan op den duur een leven hebben dat goed genoeg aanvoelt.
Geef het wat tijd, je bent echt nog heel jong!
Dikke knuffel
donderdag 15 februari 2024 om 19:01
Lieve schat, wat er gebeurd is, is NIET jouw schuld. Jij bent daar niet verantwoordelijk voor. Je was een kind, je had beschermd moeten worden.
Volwassenen hadden beter moeten weten en beter moeten doen. Als volwassen vrouw bied ik mijn excuus aan voor wat volwassenen je hebben aangedaan. Dat heb je niet verdiend.
Het klinkt allemaal als heel erg veel. Te veel om alleen te handelen. Meld je ziek en maak een afspraak bij de huisarts.
Sterkte
Volwassenen hadden beter moeten weten en beter moeten doen. Als volwassen vrouw bied ik mijn excuus aan voor wat volwassenen je hebben aangedaan. Dat heb je niet verdiend.
Het klinkt allemaal als heel erg veel. Te veel om alleen te handelen. Meld je ziek en maak een afspraak bij de huisarts.
Sterkte
donderdag 15 februari 2024 om 19:19
Tja, mijn ervaring is die "not giving a fuck" houding ook iets waardoor je NU worstelt met dingen die een tijd geleden gebeurd zijn. Misschien was het toen te veel voor je, en was "not giving a fuck" iets wat je toen hielp... Maar nu ben je volwassen, nu kun je het misschien wel aanpakken, door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan. Echt, door nu, als volwassene de dingen voor jezelf te doen, die toen niemand voor je deed, ga je je vast wel beter voelen. Dus meld je ziek op werk, en ga naar de huisarts!CaleñaCali schreef: ↑15-02-2024 18:17Het probleem is dat ik geen rijbewijs heb. Dus ik ben gebonden om me te houden aan een afstand die te fietsen is.
Ik heb vaak geprobeerd een houding van "not giving a fuck" aan te nemen. Maar door alles wat ik heb moeten meemaken, is het gewoon niet mogelijk.
En ergens is het ook mijn schuld; als ik vroeger niet zo naïef zou zijn geweest en beter had opgelet, had ik nu geen ptss. Als ik was weggelopen van huis of m'n mond had opengetrokken, had ik het misschien al beter gehad.
Omdat ik zwak, dom en naïef ben geweest, heb ik ptss.
Darnaast... Natuurlijk heb je geen schuld. Je was 13, natuurlijk was je naïef. Ik bedoel, welk kind van 13 is dat niet?!! Ik weet niet zeker wat er gebeurd is, maar er is maar één dader in dit verhaal, hè! En weglopen van huis... Tja, de meeste kinderen die weglopen van huis komen niet erg ver. Waar had je als minderjarige dan naartoe gekund? Je vraagt echt veel te veel van een kind van 13. Je bent nu volwassen en je woont niet meer thuis (denk ik?). Dat is al heel mooi op je 23ste!
Echt, probeer de schuld niet bij jezelf te leggen. Je was 13! Zou je welke andere 13-jarige zo'n verantwoordelijk in de schoenen schuiven? Ik denk het niet! Het enige wat je kunt doen nu je volwassen bent is beter voor jezelf zorgen dan dat anderen in het verleden hebben gedaan. En dat begint nu in eerste instantie door je ziek te melden, en psychische hulp te regelen.
En misschien kun je, als je je een beetje beter voelt, rijlessen gaan volgen. Dat is denk ik iets voor later, maar dan heb je meer vrijheid en kun je in een groter gebied werk zoeken.
Heb je iemand in de buurt waar je misschien even mee kunt bellen? Een goede vriend(in), een lieve tante of misschien een buurvrouw?
donderdag 15 februari 2024 om 19:19
Ik wil hier even op reageren om eventuele onrust te voorkomen: zolang iemand geen concrete aankondiging doet, mag er gewoon over dit onderwerp gesproken worden. Wij lezen in de postings van TO geen aankondiging.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
donderdag 15 februari 2024 om 19:37
TO, je bent geen loser. Ik heb ook geen makkelijke jeugd gehad, ben langdurig gepest. Dat heeft diepe trauma s achtergelaten. Ik heb 5 jaar in een zware depressie gezeten en wilde niets liever dan dood. Ik heb meerdere keren op dat punt gestaan ook echt mezelf iets aan te doen. Maar met de juiste hulp ben ik na 5 jaar uit de depressie geraakt en ben ik eindelijk gelukkig met mijn leven nu. Ik heb geen baan, maar een uitkering. Heb geen diploma s, behalve van de middelbare school. Maar ik tel de zegeningen die ik nu heb.
Toen ik zo diep zat geloofde ik nooit dat ik eruit zou komen. Maar het kan vaak wel. Ga alsjeblieft naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een goede instelling/psycholoog/psychiater. Je bent het waard om ervoor te vechten. Om het verleden een plek te leren geven. Echt! Het gaat een lange weg zijn, maar probeer niet op te geven.
Toen ik zo diep zat geloofde ik nooit dat ik eruit zou komen. Maar het kan vaak wel. Ga alsjeblieft naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een goede instelling/psycholoog/psychiater. Je bent het waard om ervoor te vechten. Om het verleden een plek te leren geven. Echt! Het gaat een lange weg zijn, maar probeer niet op te geven.
donderdag 15 februari 2024 om 19:39
Ik zit wel een beetje over het werk... ik wil niet de hele tijd job hoppen. Maar ik weet ook dat met mijn psychische gesteldheid ik het nergens ga volhouden als ik met andere mensen moet werken. Want ik word overal getriggerd.Redballoon schreef: ↑15-02-2024 18:56Oef, het is alsof ik een bericht van mezelf lees, van 15 jaar geleden toen ik op de gesloten afdeling zat... ik woonde 24/7 beschermd wonen.
Ook een traumatisch verleden, adhd en een psychotische stoornis.
Ook altijd alleen maar pech in mijn leven, alleen maar constant pijn en verdriet...
Maar ik ben toch door gegaan.
Schematherapie heeft mij veel geholpen.
Ik woon nu geeoon zelfstandig, ben nu getrouwd met een hele fijne man en heb zelfs een dochter. Ik slik wel aardig wat medicatie dat ervoor zorgt dat ik stabiel blijf.
Is alle ellende in m'n leven voorbij? Nee, zeker niet. Het blijft een strijd. Ik heb wel gebroken met mijn familie en dat heeft veel rust gebracht. Ik ben niet zielsgelukkig, maar ik voel mij meestal gelukkig genoeg om te kunnen genieten van mijn gezin. Werken lukt maar 1 dag in de week. Maar daar haal ik voldoende voldoening uit en meer kan ik ook niet aan.
Ik vertel dit verhaal omdat ik ook ooit daat helemaal beneden in het dal zat.
Als iemand mij destijds vertelt had dat ik nu zo'n leven leef had ik diegene uitgelachen. Maar het kan wél!
Ook jij kan op den duur een leven hebben dat goed genoeg aanvoelt.
Geef het wat tijd, je bent echt nog heel jong!
Dikke knuffel
Wel fijn om te horen dat het beter gaat en dat er toch een lichtpuntje aan het einde van de tunnel is. En dat het nu goed met je gaat!
donderdag 15 februari 2024 om 19:49
Zo kan je er inderdaad naar kijken. De typische PTSS-blik.CaleñaCali schreef: ↑15-02-2024 18:17Het probleem is dat ik geen rijbewijs heb. Dus ik ben gebonden om me te houden aan een afstand die te fietsen is.
Ik heb vaak geprobeerd een houding van "not giving a fuck" aan te nemen. Maar door alles wat ik heb moeten meemaken, is het gewoon niet mogelijk.
En ergens is het ook mijn schuld; als ik vroeger niet zo naïef zou zijn geweest en beter had opgelet, had ik nu geen ptss. Als ik was weggelopen van huis of m'n mond had opengetrokken, had ik het misschien al beter gehad.
Omdat ik zwak, dom en naïef ben geweest, heb ik ptss.
Ben je in behandeling? Heb je ooit behandeling gehad?
donderdag 15 februari 2024 om 19:51
Het is op geen enkele leeftijd de schuld van het slachtoffer. De enige die schuld hebben zijn altijd de daders.
donderdag 15 februari 2024 om 19:52
Ik heb het jarenlang heel goed gedaan op 'ik hoef het niet leuk te vinden' (ipv I don't give a fuck).
Dan hoefde ik niet positivo te zijn, er geen nut of les uit te halen. Kon ik voelen wat er te voelen viel (voor zover ik dat trok/kon verdragen en erkennen) en doorgaan met nieuwe enge dingen uitproberen zonder te moeten beloven dat het zou gaan werken. Enkel uitproberen was al moedig zat.
Dan hoefde ik niet positivo te zijn, er geen nut of les uit te halen. Kon ik voelen wat er te voelen viel (voor zover ik dat trok/kon verdragen en erkennen) en doorgaan met nieuwe enge dingen uitproberen zonder te moeten beloven dat het zou gaan werken. Enkel uitproberen was al moedig zat.
donderdag 15 februari 2024 om 20:08
Ik denk dat het verstandig is om een afspraak met je bedrijfsarts te maken. En verzoeken om bedrijfsmaatschappelijk werk. Mocht de bedrijfsarts vervelend doen en vinden dat je weer aan het werk moet. Het is een advies. Ben je het daar niet mee eens dan vraag je om een second opinion bij een andere bedrijfsarts. Ik weet niet of je werk de afspraak bij de tweede maakt of je dit zelf mag bepalen.CaleñaCali schreef: ↑15-02-2024 19:39Ik zit wel een beetje over het werk... ik wil niet de hele tijd job hoppen. Maar ik weet ook dat met mijn psychische gesteldheid ik het nergens ga volhouden als ik met andere mensen moet werken. Want ik word overal getriggerd.
Wel fijn om te horen dat het beter gaat en dat er toch een lichtpuntje aan het einde van de tunnel is. En dat het nu goed met je gaat!
Verder gaat het mij door een burn-out en andere zaken niet goed en inmiddels zit ik 14 maanden thuis. Neem de tijd om aan jezelf te werken en blijf zolang als het nodig is ziek gemeld. Mocht je dit na twee jaar nog zijn dan volgt beoordeling WIA. En misschien heb je ook wel recht gezien je achtergrond op wajong of het doelgroepenregister.
Maar eerst rust en jijzelf. Werk is in dit rijtje het onbelangrijkste en verhongeren zul je in dit land niet zo gauw. Neem de tijd die je nodig hebt.
En "praten"kun je hier altijd. Ik zit niet zo lang op dit forum en soms gaat het er best pittig aan toe, maar er worden heel veel zinvolle tips en adviezen gegeven en ze hebben allemaal een luisternd beeldscherm.
donderdag 15 februari 2024 om 21:01
Jeetje lieverd, wat een verdriet
Er zijn echt wel goede mensen die je nooit zullen pesten, en natuurlijk kunnen ze van je houden!
je bent geen loser omdat je nog bezig bent met gebeurtenissen uit het verleden, je hebt nogal wat te verwerken zo te lezen.
Hopelijk durf je de stap naar de huisarts te maken.
Er zijn echt wel goede mensen die je nooit zullen pesten, en natuurlijk kunnen ze van je houden!
je bent geen loser omdat je nog bezig bent met gebeurtenissen uit het verleden, je hebt nogal wat te verwerken zo te lezen.
Hopelijk durf je de stap naar de huisarts te maken.
donderdag 15 februari 2024 om 21:11
Ik zeg dan ook niet dat het wel je eigen schuld is wanneer je ouder bent. En verder is dit geen discussie voor hier.Droogtrommel schreef: ↑15-02-2024 19:51Het is op geen enkele leeftijd de schuld van het slachtoffer. De enige die schuld hebben zijn altijd de daders.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 15 februari 2024 om 21:23
Een dikke knuffel voor jou, haal maar even heel diep adem en slaak een dikke zucht.
Ik heb dezelfde diagnose en herken je heftige gevoel, ik wil wel leven, maar niet dit leven.
Maar houd vol, echt, ik heb nu best heel vaak momenten dat ik me oprecht gelukkig voel, nu kan je er je niks bij voorstellen, maar dat dacht ik ook.
Juist hoe heftig je je nu voelt is echt je c-ptss.
Bel morgen nog de POH van je huisarts en zeg dat je in nood zit.
Regel een doorverwijzing voor therapie, iemand gespecialiseerd in CPTSS ( ook al heb je dat al gedaan, bij mij was de derde pas wat werkte)
Dingen die mij hielpen:
- Voor mij hielp het om te weten dat het mag, alleen van mezelf wel pas als ik er echt alles aan gedaan had.
- Yin yoga, dit heeft mij echt gigantisch geholpen, wel even doorzetten in het begin, en blijven komen in een fijne warme groep.
- Kijk de Crappy childhood fairy op youtube, naam klinkt belachelijk maar haar troostende stem heeft me gered op mijn donkerste momenten, ik vond een wereld aan herkenning en ze spreekt je toe als een lieve tante, super fijn! Gaat volledig over C-ptss en welke stappen dienend zijn.
Ga met je lijf, hoofd en leven aan de slag, leef voor jezelf en niemand anders, echt dingen helemaal voor jezelf doen, dat was voor mij de weg er uit, jouw leven opbouwen in combinatie met lichaamswerk ( alles wat voor jou je zenuwstelsel tot rust brengt ) en schrijven.
De childhood fairy legt een gratis manier uit op haar website.
Ik heb dezelfde diagnose en herken je heftige gevoel, ik wil wel leven, maar niet dit leven.
Maar houd vol, echt, ik heb nu best heel vaak momenten dat ik me oprecht gelukkig voel, nu kan je er je niks bij voorstellen, maar dat dacht ik ook.
Juist hoe heftig je je nu voelt is echt je c-ptss.
Bel morgen nog de POH van je huisarts en zeg dat je in nood zit.
Regel een doorverwijzing voor therapie, iemand gespecialiseerd in CPTSS ( ook al heb je dat al gedaan, bij mij was de derde pas wat werkte)
Dingen die mij hielpen:
- Voor mij hielp het om te weten dat het mag, alleen van mezelf wel pas als ik er echt alles aan gedaan had.
- Yin yoga, dit heeft mij echt gigantisch geholpen, wel even doorzetten in het begin, en blijven komen in een fijne warme groep.
- Kijk de Crappy childhood fairy op youtube, naam klinkt belachelijk maar haar troostende stem heeft me gered op mijn donkerste momenten, ik vond een wereld aan herkenning en ze spreekt je toe als een lieve tante, super fijn! Gaat volledig over C-ptss en welke stappen dienend zijn.
Ga met je lijf, hoofd en leven aan de slag, leef voor jezelf en niemand anders, echt dingen helemaal voor jezelf doen, dat was voor mij de weg er uit, jouw leven opbouwen in combinatie met lichaamswerk ( alles wat voor jou je zenuwstelsel tot rust brengt ) en schrijven.
De childhood fairy legt een gratis manier uit op haar website.
donderdag 15 februari 2024 om 22:57
Heel naar om te lezen dat je je zo slecht voelt TO. Ik gun je heel erg dat je op een dag mag zien en voelen dat jij wel goed genoeg bent en net zoveel recht hebt op liefde en geluk als ieder ander! Probeer jezelf niet te vergelijken met mensen die in jouw ogen wel gelukkig zijn en alles op de rit hebben want veel is maar buitenkant en bovendien helpt het je niet. Focus op jezelf en zoek hulp want die verdien je.
donderdag 15 februari 2024 om 23:10
Probeer jezelf niet zó te vergelijken met anderen. Wat een ander heeft is geen maatstaf voor iedereen en hoef je al helemaal niet te verbinden aan jouw gevoel van eigenwaarde. Jij bent waardevol zonder dat je daar iets voor hoeft te presteren.
Je mag het leven echt doen op jouw manier. Met liefde en compassie voor wie jij bent en de narigheden die je hebt moeten doorstaan in jouw leven.
Dapper dat je hier je hart met ons deelt.
Ik lees een overwinnaar, geen faler.
Je mag het leven echt doen op jouw manier. Met liefde en compassie voor wie jij bent en de narigheden die je hebt moeten doorstaan in jouw leven.
Dapper dat je hier je hart met ons deelt.
Ik lees een overwinnaar, geen faler.
donderdag 15 februari 2024 om 23:45
Dikke voor jou.
Wat vreselijk dat je in je jonge leven al zoveel ellende hebt meegemaakt en het vertrouwen in de mensheid is geschaad.
Ik gun het je zo dat je leven lichter mag worden en je iemand vindt die je durft te vertrouwen, zodat je ook weer vertrouwen gaat krijgen in jezelf en het leven.
Geef jezelf ajb nooit de schuld van dingen die jou zijn aangedaan. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is, maar ieder moment dat je met compassie naar jezelf kunt kijken, is een lichtpuntje.
voor jou. Wat vreselijk dat je in je jonge leven al zoveel ellende hebt meegemaakt en het vertrouwen in de mensheid is geschaad.
Ik gun het je zo dat je leven lichter mag worden en je iemand vindt die je durft te vertrouwen, zodat je ook weer vertrouwen gaat krijgen in jezelf en het leven.
Geef jezelf ajb nooit de schuld van dingen die jou zijn aangedaan. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is, maar ieder moment dat je met compassie naar jezelf kunt kijken, is een lichtpuntje.
vrijdag 16 februari 2024 om 11:16
DankjewelSterrenstof74 schreef: ↑15-02-2024 23:45Dikke
Wat vreselijk dat je in je jonge leven al zoveel ellende hebt meegemaakt en het vertrouwen in de mensheid is geschaad.
Ik gun het je zo dat je leven lichter mag worden en je iemand vindt die je durft te vertrouwen, zodat je ook weer vertrouwen gaat krijgen in jezelf en het leven.
Geef jezelf ajb nooit de schuld van dingen die jou zijn aangedaan. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is, maar ieder moment dat je met compassie naar jezelf kunt kijken, is een lichtpuntje.
vrijdag 16 februari 2024 om 12:41
Stel je hulpvraag op deze manier. Ben je nog onder behandeling voor de ADHD? Is daar een psychiater bij betrokken?
Je hoeft je niet te schamen voor een doodswens en je hoeft het niet te verbergen. Het mag er zijn. Door hulp te vragen kan er hulp opgestart worden.
Je bent niet alleen.
Je hoeft je niet te schamen voor een doodswens en je hoeft het niet te verbergen. Het mag er zijn. Door hulp te vragen kan er hulp opgestart worden.
Je bent niet alleen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
vrijdag 16 februari 2024 om 14:00
Adhd is geen behandeling voor. Er is een diagnosetraject en dan wat psycho-educatie. En dat is het.M3LL0N4 schreef: ↑16-02-2024 12:41Stel je hulpvraag op deze manier. Ben je nog onder behandeling voor de ADHD? Is daar een psychiater bij betrokken?
Je hoeft je niet te schamen voor een doodswens en je hoeft het niet te verbergen. Het mag er zijn. Door hulp te vragen kan er hulp opgestart worden.
Je bent niet alleen.
Het is namelijk geen aandoening waar therapie iets gaat veranderen aan de ADHD.
Mensen krijgen er vaak wel co-morbiteiten ( burnouts, depressie, rejection sensitive dysphoria) door/bij en daar moet je dan apart hulp bij vragen/zoeken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
