Gezondheid
alle pijlers
Ik wil dood... denk ik
donderdag 15 februari 2024 om 17:16
Ik wil niet dood, maar ook niet meer leven. Maar ik denk dat ik liever dood wil dan doorgaan op deze manier.
Ik ben 23 jaar en heb c-ptss (een complex trauma.) En ADHD.
Ik denk gewoon dat het allemaal geen zin meer heeft. Ik heb een leven gehad vol met pijn, lijden en constante tegenslagen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zoveel tegenslagen in het leven hebben gehad als ik.
Op werk loop ik constant op m'n tenen, ik raak zo snel getriggerd.
Ik ben alleen maar bang of ik het wel goed genoeg doe, en voel me nooit goed genoeg. Bij elke fout die ik maak, ben ik bang dat ik weer gepest ga worden, bang dat ze me weer pakken.
Ik voel me zóó onzeker. Ik haat m'n gezicht, ik haat m'n huidskleur, ik haat hoe ik ben en hoe ik constant moet vechten om hetzelfde te bereiken als alle andere "normale" mensen.
Ik voel me zo'n loser voor het feit dat ik nog steeds bezig ben met dingen die me al zo'n Bijna 10 jaar geleden overkomen zijn. Iedereen heeft alles, iedereen is gelukkig en ik heb niks.
Nooit zal ik echte liefde ervaren, Nooit zal iemand ooit van mij houden, waar ik ook van kan houden. Want ik kan mensen niet vertrouwen. Ik ben bang dat ze me pijn doen. Ik ben constant bezig met overleven, kijken of ik veilig ben.
Het is niet dat ik dood wil, maar leven is vermoeiend. En het is niet eerlijk. Het maakt niet uit wat ik doe, of hoe ik het doe, ik zal nooit goed genoeg zijn. Voor niemand. Niet eens voor mezelf. Ergens verlang ik naar een eeuwige slaap, een eindeloos niks van rust en stilte. Niemand die mij ooit nog pijn kan doen.
Het enige wat ik zou willen is rust. Een eindeloze rust.
Ik ben 23 jaar en heb c-ptss (een complex trauma.) En ADHD.
Ik denk gewoon dat het allemaal geen zin meer heeft. Ik heb een leven gehad vol met pijn, lijden en constante tegenslagen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zoveel tegenslagen in het leven hebben gehad als ik.
Op werk loop ik constant op m'n tenen, ik raak zo snel getriggerd.
Ik ben alleen maar bang of ik het wel goed genoeg doe, en voel me nooit goed genoeg. Bij elke fout die ik maak, ben ik bang dat ik weer gepest ga worden, bang dat ze me weer pakken.
Ik voel me zóó onzeker. Ik haat m'n gezicht, ik haat m'n huidskleur, ik haat hoe ik ben en hoe ik constant moet vechten om hetzelfde te bereiken als alle andere "normale" mensen.
Ik voel me zo'n loser voor het feit dat ik nog steeds bezig ben met dingen die me al zo'n Bijna 10 jaar geleden overkomen zijn. Iedereen heeft alles, iedereen is gelukkig en ik heb niks.
Nooit zal ik echte liefde ervaren, Nooit zal iemand ooit van mij houden, waar ik ook van kan houden. Want ik kan mensen niet vertrouwen. Ik ben bang dat ze me pijn doen. Ik ben constant bezig met overleven, kijken of ik veilig ben.
Het is niet dat ik dood wil, maar leven is vermoeiend. En het is niet eerlijk. Het maakt niet uit wat ik doe, of hoe ik het doe, ik zal nooit goed genoeg zijn. Voor niemand. Niet eens voor mezelf. Ergens verlang ik naar een eeuwige slaap, een eindeloos niks van rust en stilte. Niemand die mij ooit nog pijn kan doen.
Het enige wat ik zou willen is rust. Een eindeloze rust.
vrijdag 16 februari 2024 om 14:58
Lucifee2024 schreef: ↑16-02-2024 14:00Adhd is geen behandeling voor. Er is een diagnosetraject en dan wat psycho-educatie. En dat is het.
Het is namelijk geen aandoening waar therapie iets gaat veranderen aan de ADHD.
Mensen krijgen er vaak wel co-morbiteiten ( burnouts, depressie, rejection sensitive dysphoria) door/bij en daar moet je dan apart hulp bij vragen/zoeken.
Oh, is er dan geen contactpersoon van een instantie die daabij betrokken was en waar al lijntjes lopen?
Dochter heeft dat wel. En kan zonder wachtlijst weer naar binnen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
vrijdag 16 februari 2024 om 15:04
Ben nu met 3x traject bezig binnen ons gezin en gewoon bij een Ggz met adhdplein, geen eens speciaal adhdcentrum en helaas gewoon weer op de wachtlijst. Helemaal bij jeugd bij ons, zo belachelijk lang wachten. Maar geen lijntjes met andere instanties nee.
Maar TO kan zeker ook daar vragen voor hulp, kunnen ze goed uitvragen en gericht doorsturen, dat kan zeker.
vrijdag 16 februari 2024 om 21:29
Nee, ik heb er alleen medicatie voor. Ik heb even "behandeling" gehad, maar dat was eigenlijk meer op zoek gaan naar de juiste medicatie. Toen ik eenmaal de juiste medicatie had, is mijn behandeling bij de psychiater ook gestopt.M3LL0N4 schreef: ↑16-02-2024 12:41Stel je hulpvraag op deze manier. Ben je nog onder behandeling voor de ADHD? Is daar een psychiater bij betrokken?
Je hoeft je niet te schamen voor een doodswens en je hoeft het niet te verbergen. Het mag er zijn. Door hulp te vragen kan er hulp opgestart worden.
Je bent niet alleen.
vrijdag 16 februari 2024 om 21:35
Ik heb sinds jongs af aan therapie gehad.
Vroeger voor een hechtingsstoornis vanwege verwaarlozing, geen vaste ouders/verzorgers en waarschijnlijk seksueel misbruik.
Ook in m'n tienerjaren ben ik in en uit behandeling geweest bij psychologen. Maar het heeft me nooit echt veel geholpen, waarschijnlijk omdat ik d'r zelf ook nooit echt zo voor heb opengestaan.
En ik ga misschien binnenkort wel in behandeling voor trauma therapie, maar ik zie er ergens zo tegenop.
Er is eigenlijk ook zó veel in m'n leven gebeurd, dat ik niet eens zou weten waar ik zou moeten beginnen.
En letterlijk alles van al die dingen heeft een diepe indruk op mij achtergelaten.
vrijdag 16 februari 2024 om 21:58
Ik leef met je mee TO. Wat een oneerlijke start in het leven heb je gehad, en wat is het oneerlijk dat je daar ook nu de lasten en zwaarte van met je meedraagt.
Knap dat je dit topic hebt geopend. Ook al heb je in de basis moeite met het vertrouwen van mensen, je durft je toch hier kwetsbaar op te stellen en om hulp te vragen. Een mega stap lijkt mij.
Ik weet niet waar je woont, maar bij mij in de buurt zijn laagdrempelige inloopvoorzieningen met ervaringsdeskundigen. Waar niets hoeft, maar waar je wel kan “zijn” bij andere mensen die het snappen. En die ook snappen hoe lastig vertrouwen kan zijn. Misschien kan je daar meer steun vinden? Of bijv bij de Roads Warmline: https://www.roads.nl/warmline/
Ik kan me voorstellen dat het voelt alsof jij de enige bent die met dergelijke problemen struggelt, maar je bent niet alleen. En met de juiste support kan er weer een lichtpuntje komen
(www.traumanet.nl).
Knap dat je dit topic hebt geopend. Ook al heb je in de basis moeite met het vertrouwen van mensen, je durft je toch hier kwetsbaar op te stellen en om hulp te vragen. Een mega stap lijkt mij.
Ik weet niet waar je woont, maar bij mij in de buurt zijn laagdrempelige inloopvoorzieningen met ervaringsdeskundigen. Waar niets hoeft, maar waar je wel kan “zijn” bij andere mensen die het snappen. En die ook snappen hoe lastig vertrouwen kan zijn. Misschien kan je daar meer steun vinden? Of bijv bij de Roads Warmline: https://www.roads.nl/warmline/
Ik kan me voorstellen dat het voelt alsof jij de enige bent die met dergelijke problemen struggelt, maar je bent niet alleen. En met de juiste support kan er weer een lichtpuntje komen
(www.traumanet.nl).
vrijdag 16 februari 2024 om 22:29
Het is focking moeilijk, maar het schijnt zoveel op te leveren (op dat punt ben ik nog nietCaleñaCali schreef: ↑16-02-2024 21:35Ik heb sinds jongs af aan therapie gehad.
En ik ga misschien binnenkort wel in behandeling voor trauma therapie, maar ik zie er ergens zo tegenop.
Er is eigenlijk ook zó veel in m'n leven gebeurd, dat ik niet eens zou weten waar ik zou moeten beginnen.
En letterlijk alles van al die dingen heeft een diepe indruk op mij achtergelaten.
)De therapeut zal met jou een begin vinden. En soms komt er ineens iets bij, omdat je je weer wat herinnert, of het niet de moeite vond om ooit te benoemen en blijkt iets anders niet meer zo zwaar te wegen.
Het is geen therapie die je binnen 10x afgerond hebt. Het is een proces van wrs jaren (en mss 10 jaar later toch ook weer), maar je bent het jezelf verschuldigd, zodat jij jezelf en je leven leuk kan gaan vinden. Dood kan altijd nog.
Zet hem op
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
