Gezondheid
alle pijlers
Mezelf niet voor menstruatie
woensdag 8 mei 2019 om 15:19
Hallo allemaal,
Voordat mijn menstruatie doorbreekt, kan ik zo onzeker en humeurig zijn. Ik weet dat het door de hormonen komt, maar ik word er toch verdrietig van als ik mezelf niet ben die periode.
Wie herkent dit en wat doe je eraan om ermee om te gaan?
Ik heb ook wel lichte lichamelijke ongemakken maar dat vind ik een stuk beter te accepteren.
Voordat mijn menstruatie doorbreekt, kan ik zo onzeker en humeurig zijn. Ik weet dat het door de hormonen komt, maar ik word er toch verdrietig van als ik mezelf niet ben die periode.
Wie herkent dit en wat doe je eraan om ermee om te gaan?
Ik heb ook wel lichte lichamelijke ongemakken maar dat vind ik een stuk beter te accepteren.
donderdag 16 mei 2019 om 18:32
Ik herken jouw gevoelens heel erg. Ik heb er ook enorme last van. Het moment verschilt wel; deze maand was het op de twee laatste dagen raak.eenhoornn schreef: ↑14-05-2019 13:20Wat een verademing alleen om te lezen dat ik niet alleen ben met deze klachten.
Al zolang ik me kan herinneren (vanaf zeker mijn 15e) heb ik met vlagen klachten van hele erge onzekerheid en dan met name het gevoel hebben dat ik geen vrienden heb.
Niemand doet dan moeite voor me, niemand houdt van me en voel me vreselijk onzeker.
Inmiddels ben ik 36 jaar en begon het mij steeds meer op te vallen dat ik dit steeds voor mijn menstruatie had. 1 of 2 dagen ervoor en zodra ik ongesteld word is het gevoel op slag verdwenen.
Jarenlang zeg ik tegen mezelf dat ik me die dagen maar moet vermannen en dat het dus vanzelf weer overgaat.
Maar die 1 of 2 dagen zijn inmiddels een week voor de menstruatie geworden en met een cyclus van 25 dagen betekent dat dus dat ik me om de 2,5 tot 3 weken weer zo voel.
En als ik in die dagen zit valt er niets te vermannen, het gevoel is alles overheersend.
Ik ben op zoek gegaan naar mensen met ook deze gevoelens op internet en ik lees vooral heel veel over boosheid en somberheid, niet specifiek het eenzame gevoel, het gevoel dat je niemand hebt.
Ik ben daarom gisteren naar de huisarts gegaan om te bespreken of er een oplossing is, ik wil dit gevoel niet meer zo hevig.
Ze heeft me de pil aangeraden. Ik ben gesteriliseerd, dus ik hoef geen anticonceptie meer.
Nu lees ik jullie hier over DIM en denk ik...moet ik nu wel weer aan de pil beginnen.
Ik heb al 10 jaar de pil geslikt voor mijn kinderwens opspeelde, maar ik kan me niet goed herinneren of het toen minder hevig was.
Ik ga nu toch maar gewoon beginnen met de pil en ga ervaren hoe ik me daarbij voel. Ik ga het steeds 3 maanden doorslikken, ook wel fijn.
En in de tussentijd klets ik graag met jullie mee.
Fijn om elkaar te kunnen steunen!
donderdag 16 mei 2019 om 18:39
toen mijn pmds echt heel erg was was dit eerlijk gezegd wel mijn realiteit...maar ik ben ZZP-er dus kan me permitteren om de boel vrij in te delen
sowieso was het plannen van afspraken of meetings niet handig, vanwege hoe ik me voelde. Ja ik hield er echt rekening mee in mijn agenda.
donderdag 16 mei 2019 om 21:32
Dank voor de knuffels, ik was weer veel te veel alleen vandaag en dat helpt ook niet natuurlijk. Vriend kwam thuis na zijn werk en heeft een restje gegeten van gisteren. Zelf heb ik brood met gebakken ei gegeten en we zijn nog even een blokje om gelopen net.
Ik voel me wel gesterkt doordat mensen dit herkennen, voelt wat minder eenzaam.
Nu maar hopen dat morgen weer oke is en ik er dan voorlopig weer vanaf ben.
Ik voel me wel gesterkt doordat mensen dit herkennen, voelt wat minder eenzaam.
Nu maar hopen dat morgen weer oke is en ik er dan voorlopig weer vanaf ben.
vrijdag 17 mei 2019 om 12:11
Een paar dagen heb ik niets gelezen, maar nu lees ik dus dat er veel herkenning is.
En dat er de afgelopen dagen meer met moeilijke dagen zijn.
Hier blijkt ongesteld worden, ivm nachtdiensten maar 3 uur slapen in 50 uur tijd, mega drukke diensten, 2 hele pittige kinderen, ook nog de Avonddriedaagse willen lopen en een zieke man niet zo'n goede combi.
Vanochtend met het naar huis rijden hebben meerdere bestuurders van mij een middelvinger gekregen, was ik blij dat de kinderen niet achterin zaten want kon ik vrij alles schreeuwen wat ik wilde en heb ik een stuk een man achtervolgt omdat ik m toch wel even haarfijn wilde gaan uitleggen hoe asociaal het was dat hij me geen ruimte gaf bij het invoegen. Toen besefte ik me dat dat toch geen goed idee was en ben ik maar naar huis gereden.
Nu dus na 3 uur slaap al weer wakker en over 2 uur moet ik kind 1 ophalen en besluit ik net dat ik gewoon even MOET gaan shoppen, hopelijk voel ik me dan beter en vanavond ga ik meteen door naar bed als de kinderen erin liggen!
En dat er de afgelopen dagen meer met moeilijke dagen zijn.
Hier blijkt ongesteld worden, ivm nachtdiensten maar 3 uur slapen in 50 uur tijd, mega drukke diensten, 2 hele pittige kinderen, ook nog de Avonddriedaagse willen lopen en een zieke man niet zo'n goede combi.
Vanochtend met het naar huis rijden hebben meerdere bestuurders van mij een middelvinger gekregen, was ik blij dat de kinderen niet achterin zaten want kon ik vrij alles schreeuwen wat ik wilde en heb ik een stuk een man achtervolgt omdat ik m toch wel even haarfijn wilde gaan uitleggen hoe asociaal het was dat hij me geen ruimte gaf bij het invoegen. Toen besefte ik me dat dat toch geen goed idee was en ben ik maar naar huis gereden.
Nu dus na 3 uur slaap al weer wakker en over 2 uur moet ik kind 1 ophalen en besluit ik net dat ik gewoon even MOET gaan shoppen, hopelijk voel ik me dan beter en vanavond ga ik meteen door naar bed als de kinderen erin liggen!
vrijdag 17 mei 2019 om 12:31
Ik heb de laatste jaren steeds meer last van pms, ik ben nu begin 30 en heb geen kinderen.
Toevallig las ik een tijdje geleden in een tijdschrift over iemand die de combinatie van vitamine B6 en teunisbloemolie nam.
Ik heb al veel geprobeerd en dacht bij dit ook "baat het niet dan schaadt het niet"
Het werkt!
Ik had altijd veel last van de psychische klachten zoals stemmingswisselingen (tussen een beetje geïrriteerd en héél geïrriteerd
), moedeloos gevoel, nergens zin in hebben en onzekerheid. Maar ook lichamelijke klachten zoals hele pijnlijke borsten, pijn in m'n rug, moe etc.
Ik moet nu over 6 dagen ongeveer ongesteld worden en ik heb nauwelijks ergens last van, misschien ietsje meer moe dan normaal maar dit is makkelijk op te vangen door minder plannen te maken.
Toevallig las ik een tijdje geleden in een tijdschrift over iemand die de combinatie van vitamine B6 en teunisbloemolie nam.
Ik heb al veel geprobeerd en dacht bij dit ook "baat het niet dan schaadt het niet"
Het werkt!
Ik had altijd veel last van de psychische klachten zoals stemmingswisselingen (tussen een beetje geïrriteerd en héél geïrriteerd
), moedeloos gevoel, nergens zin in hebben en onzekerheid. Maar ook lichamelijke klachten zoals hele pijnlijke borsten, pijn in m'n rug, moe etc.Ik moet nu over 6 dagen ongeveer ongesteld worden en ik heb nauwelijks ergens last van, misschien ietsje meer moe dan normaal maar dit is makkelijk op te vangen door minder plannen te maken.
vrijdag 17 mei 2019 om 16:42
pffff... Dat is zonder ongesteld te moeten worden al heel erg veel!
Ik doe het je niet na
zaterdag 18 mei 2019 om 07:25
Herkent iemand dit:
Ik vraag me soms wel af wanneer ik de "echte" snorriemorrie ben en welke gevoelens nou "echt" zijn.
Ik heb dus heel heftige PMDD (gehad) na de geboorte van mijn zoon. Ik heb meerdere keren heel heftige zelfmoordgedachtes gehad, mijn man en ik hebben een aantal keer op het punt gestaan om te scheiden door mijn heftige "aanvallen" zoals we het maar zullen noemen.
Uiteindelijk heb ik een jaar lang heel intensieve therapie gevolgd en hierbij wel veel geleerd, waardoor die heftige woede-aanvallen in elk geval verleden tijd zijn. Wat nu nog overblijft is soms depressief voelen, of angstig, of het niet meer overzien... maar het is echt 10 keer beter dan hoe extreem ik me voelde voor ik de juiste hulp had.
Maargoed, door deze heftige periode hebben wij wel besloten om het bij 1 kind te houden. Ik durf gewoon niet nog een keer zwanger te worden en het risico te lopen dat mijn hormonen weer zo van slag raken. We hebben na 5 jaar eindelijk balans in het gezin en dat vind ik zó belangrijk. En over het algemeen sta ik ook helemaal achter die keuze. En naarmate mijn zoon ouder wordt denk ik ook: ik zou toch niet meer terug willen naar luiers verschonen, slaapjes en de hele mikmak.
Maar elke maand rond mijn menstruatie (beter gezegd: rond de tijd dat ik ongesteld zou moeten worden, want ik slik de pil door) voel ik me er heel verdrietig over dat we geen tweede krijgen. Opeens zie ik alleen maar zwangere vrouwen om me heen, iedereen gaat voor een tweede of praat over een tweede....
Dan denk ik wel eens: welke snorriemorrie is nu de echte?
Overigens hoef ik geen tips over dat ik het wel zou moeten doen hoor, want mijn man durft het ook niet aan, dus het blijft sowieso bij 1. Maar ik baal zo dat dit gevoel elke keer weer terugkomt dankzij mijn hormonen
Ik vraag me soms wel af wanneer ik de "echte" snorriemorrie ben en welke gevoelens nou "echt" zijn.
Ik heb dus heel heftige PMDD (gehad) na de geboorte van mijn zoon. Ik heb meerdere keren heel heftige zelfmoordgedachtes gehad, mijn man en ik hebben een aantal keer op het punt gestaan om te scheiden door mijn heftige "aanvallen" zoals we het maar zullen noemen.
Uiteindelijk heb ik een jaar lang heel intensieve therapie gevolgd en hierbij wel veel geleerd, waardoor die heftige woede-aanvallen in elk geval verleden tijd zijn. Wat nu nog overblijft is soms depressief voelen, of angstig, of het niet meer overzien... maar het is echt 10 keer beter dan hoe extreem ik me voelde voor ik de juiste hulp had.
Maargoed, door deze heftige periode hebben wij wel besloten om het bij 1 kind te houden. Ik durf gewoon niet nog een keer zwanger te worden en het risico te lopen dat mijn hormonen weer zo van slag raken. We hebben na 5 jaar eindelijk balans in het gezin en dat vind ik zó belangrijk. En over het algemeen sta ik ook helemaal achter die keuze. En naarmate mijn zoon ouder wordt denk ik ook: ik zou toch niet meer terug willen naar luiers verschonen, slaapjes en de hele mikmak.
Maar elke maand rond mijn menstruatie (beter gezegd: rond de tijd dat ik ongesteld zou moeten worden, want ik slik de pil door) voel ik me er heel verdrietig over dat we geen tweede krijgen. Opeens zie ik alleen maar zwangere vrouwen om me heen, iedereen gaat voor een tweede of praat over een tweede....
Dan denk ik wel eens: welke snorriemorrie is nu de echte?
Overigens hoef ik geen tips over dat ik het wel zou moeten doen hoor, want mijn man durft het ook niet aan, dus het blijft sowieso bij 1. Maar ik baal zo dat dit gevoel elke keer weer terugkomt dankzij mijn hormonen
zaterdag 18 mei 2019 om 16:12
Ik herken het wel Snorrie. Ik heb na mijn bevalling een erge pnd gehad en ook wij hebben om meerdere redenen besloten om het bij 1 te houden. Ik sta hier ook achter maar gevoelsmatig blijft het lastig. Mijn zoontje is in januari 4 geworden.
Als ik je verhaal zo lees, vraag ik mij ook af of je niet te veel op je tenen loopt. Of je niet overprikkeld bent. Klopt misschien helemaal niet hoor maar het kwam bij me op.
Hoe gaat het nu met de anderen?
Ik merk dat ik even wat te drukke weken heb gehad en ga er vanavond even op tijd in. Ben ik morgen waarschijnlijk een leuker mens van geworden
Als ik je verhaal zo lees, vraag ik mij ook af of je niet te veel op je tenen loopt. Of je niet overprikkeld bent. Klopt misschien helemaal niet hoor maar het kwam bij me op.
Hoe gaat het nu met de anderen?
Ik merk dat ik even wat te drukke weken heb gehad en ga er vanavond even op tijd in. Ben ik morgen waarschijnlijk een leuker mens van geworden
maandag 20 mei 2019 om 15:18
Ik herken het wel Snorrie.
Na een zwangerschap met een vrij heftig einde, waar ik zowel fysiek als mentaal lang hersteltijd nodig had, een pnd, ongewenste werkloosheid door de situatie, een niet bestaand seksleven en een weinig denderende relatie ben ik er rationeel helemaal uit: Dit gaan we niet nog een keer doen.
Man en ik beginnen elkaar eindelijk weer een beetje te vinden, de kinderen zijn 3 dus school is in zicht, en daarmee ook meer rust en ritme en ze we zitten eindelijk in rustiger vaarwater wat mijn depressie betreft. Echt niet dat ik dat allemaal op het spel ga zetten, maar toch zit er nog regelmatig die kriebel...
Ik ben er ook wel eens verdrietig om, want dit was gewoon helemaal niet hoe ik het me had voorgesteld en ik soms denk ik stiekem dat ik het nog een keer wil proberen om wel die roze wolk te kunnen ervaren, maar gelukkig kan ik me dan (soms pas na de hormonale dip) troosten met het feit dat ik eindelijk weer een beetje mezelf begin te worden.
De depressie is aardig onder controle, alleen voor de menstruatie wordt hij de laatste weken weer keihard in mijn gezicht terug gesmeten (vandaar dat ik ook PMDD vermoed) en ben ik, behalve ontzettend prikkelbaar, boos en emotioneel, ook regelmatig verdrietig over het feit dat ik geen kinderen meer ga krijgen.
Hoewel ik me nu al typend afvraag: Ben ik echt verdrietig omdat ik geen kinderen meer krijg? Of ben ik verdrietig omdat de fantasie die ik had voor ik überhaubt aan kinderen begon nooit werkelijkheid zal worden?
Na een zwangerschap met een vrij heftig einde, waar ik zowel fysiek als mentaal lang hersteltijd nodig had, een pnd, ongewenste werkloosheid door de situatie, een niet bestaand seksleven en een weinig denderende relatie ben ik er rationeel helemaal uit: Dit gaan we niet nog een keer doen.
Man en ik beginnen elkaar eindelijk weer een beetje te vinden, de kinderen zijn 3 dus school is in zicht, en daarmee ook meer rust en ritme en ze we zitten eindelijk in rustiger vaarwater wat mijn depressie betreft. Echt niet dat ik dat allemaal op het spel ga zetten, maar toch zit er nog regelmatig die kriebel...
Ik ben er ook wel eens verdrietig om, want dit was gewoon helemaal niet hoe ik het me had voorgesteld en ik soms denk ik stiekem dat ik het nog een keer wil proberen om wel die roze wolk te kunnen ervaren, maar gelukkig kan ik me dan (soms pas na de hormonale dip) troosten met het feit dat ik eindelijk weer een beetje mezelf begin te worden.
De depressie is aardig onder controle, alleen voor de menstruatie wordt hij de laatste weken weer keihard in mijn gezicht terug gesmeten (vandaar dat ik ook PMDD vermoed) en ben ik, behalve ontzettend prikkelbaar, boos en emotioneel, ook regelmatig verdrietig over het feit dat ik geen kinderen meer ga krijgen.
Hoewel ik me nu al typend afvraag: Ben ik echt verdrietig omdat ik geen kinderen meer krijg? Of ben ik verdrietig omdat de fantasie die ik had voor ik überhaubt aan kinderen begon nooit werkelijkheid zal worden?
maandag 20 mei 2019 om 15:28
Dat is een heel goede vraag. Ik vraag me dat ook vaak af. Maar ook speelt bij mij de twijfel mee: waarom vind ik het ok om het bij 1 te houden terwijl praktisch iedereen om me heen aan een tweede begint? Is er dan iets mis met mij dat ik geen kriebels (meer) heb voor een tweede? of is dat juist maar goed, aangezien het ook niet echt mogelijk is? En waarom ben ik dan toch soms zo verdrietig, wil ik dan toch wél een tweede? Ik kan mezelf er helemaal mee in de knoop kletsen.
Vanmorgen had ik het ook weer zo moeilijk, alles vloog me enorm aan. Dit weekend hebben we geklust in huis dus alles is een rommeltje. Het lukt me niet zo goed om het weer bij te krijgen. Soms overvalt me dan zo'n hopeloos gevoel, is dit nou mijn leven, elke keer weer het huis aan kant brengen?
Gelukkig zag mijn man het en heeft me even een heel dikke knuffel gegeven. Niet dat het echt helpt qua rommeligheid in huis, maar het is wel heel fijn dat hij er voor me is en het ziet dat ik het even moeilijk heb
Vanavond ook nog avondvierdaagse my o my
Nja we zullen het wel weer overleven allemaal
Vanmorgen had ik het ook weer zo moeilijk, alles vloog me enorm aan. Dit weekend hebben we geklust in huis dus alles is een rommeltje. Het lukt me niet zo goed om het weer bij te krijgen. Soms overvalt me dan zo'n hopeloos gevoel, is dit nou mijn leven, elke keer weer het huis aan kant brengen?
Gelukkig zag mijn man het en heeft me even een heel dikke knuffel gegeven. Niet dat het echt helpt qua rommeligheid in huis, maar het is wel heel fijn dat hij er voor me is en het ziet dat ik het even moeilijk heb
Vanavond ook nog avondvierdaagse my o my
Nja we zullen het wel weer overleven allemaal
maandag 20 mei 2019 om 15:54
Ik was laatst op kraamvisite en had geen enkele behoefte het kind vast te houden. Toen het uiteindelijk in mijn armen gedrukt kreeg (want trotse moeder wilde showen 
) merkte ik dat ik geen enkele kriebel kreeg. Ook geen aversie, ofzo, maar gewoon neutraal. Dat was voor mij de eyeopener dat die kriebels dus echt tussen mijn oren zitten en dat ze niet echt zijn.
Dat 'is dit nu mijn leven' gevoel herken ik ook wel, heb daar helaas nog geen oplossing voor...
Maar misschien moeten we het omdraaien: Niet wat is er mis met ons dat wij niet voor een tweede ronde gaan, wat is er mis met hen dat ze dat wel doen?
- Wij kunnen eindelijk weer met onze man op date terwijl er een tienermeisje op de bank chips eet, omdat de kinderen eíndelijk goed gaan slapen.
- Wij kunnen eindelijk met de kinderen de deur uit zonder eerst een half uur te bedenken wat we nodig hebben (luiers, flessen, reserve-onderbroeken, speciaal speelgoed) of er een hele planning omheen te bouwen (slaapjes, voedingen)
- Wij kunnen weer samen een fles wijn leeg drinken, omdat er niet meer minstens 1 van ons om 5:30 uit bed hoeft voor het ontbijt
- Wij kunnen eindelijk tegen de kinderen zeggen: hier is de tablet, ga maar een uurtje spelletjes spelen terwijl mamma even 'het huishouden doet' (dus gewoon met een tijdschrift op de bank ploft)
- Wij kunnen de kinderen bij vriendjes laten spelen zodat we ongestoord kunnen netflixen met zak chips
En zo zijn er nog heel veel dingen die wij inmiddels weer kunnen. Misschien moeten we onszelf daar vaker aan spiegelen ipv aan al die zwangeren om ons heen
) merkte ik dat ik geen enkele kriebel kreeg. Ook geen aversie, ofzo, maar gewoon neutraal. Dat was voor mij de eyeopener dat die kriebels dus echt tussen mijn oren zitten en dat ze niet echt zijn.Dat 'is dit nu mijn leven' gevoel herken ik ook wel, heb daar helaas nog geen oplossing voor...
Maar misschien moeten we het omdraaien: Niet wat is er mis met ons dat wij niet voor een tweede ronde gaan, wat is er mis met hen dat ze dat wel doen?
- Wij kunnen eindelijk weer met onze man op date terwijl er een tienermeisje op de bank chips eet, omdat de kinderen eíndelijk goed gaan slapen.
- Wij kunnen eindelijk met de kinderen de deur uit zonder eerst een half uur te bedenken wat we nodig hebben (luiers, flessen, reserve-onderbroeken, speciaal speelgoed) of er een hele planning omheen te bouwen (slaapjes, voedingen)
- Wij kunnen weer samen een fles wijn leeg drinken, omdat er niet meer minstens 1 van ons om 5:30 uit bed hoeft voor het ontbijt
- Wij kunnen eindelijk tegen de kinderen zeggen: hier is de tablet, ga maar een uurtje spelletjes spelen terwijl mamma even 'het huishouden doet' (dus gewoon met een tijdschrift op de bank ploft)
- Wij kunnen de kinderen bij vriendjes laten spelen zodat we ongestoord kunnen netflixen met zak chips
En zo zijn er nog heel veel dingen die wij inmiddels weer kunnen. Misschien moeten we onszelf daar vaker aan spiegelen ipv aan al die zwangeren om ons heen
anoniem_383378 wijzigde dit bericht op 20-05-2019 15:58
5.20% gewijzigd
maandag 20 mei 2019 om 15:55
Fijn om dit topic te lezen, hoewel ik er ook moedeloos van word. Ik heb een paar dagen tot een week voor mijn menstruatie PMS, niet de hele tijd, maar er hangt echt zo'n donkere wolk boven mijn hoofd, terwijl ik eigenlijk een heel leuk leven heb en een positief persoon ben. Nu zit ik midden in een scheiding en ik kan door de PMS echt niet omgaan met het gedrag van mijn bijna ex-man, die natuurlijk niet voor niets ex is, maar ik erger me zo vreselijk aan mezelf dat ik me zo laat kisten, terwijl ik toch ook wel weet dat het PMS is en dat ik de andere drie weken van de maand wél gewoon mijn schouders kan ophalen. Relativeren lukt me echt niet. Ik zou ook wel in bad willen en niks doen, maar ik heb een paar deadlines en weet dat ik me morgen nog kutter voel als ik nu niks doe.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 20 mei 2019 om 16:02
TijdvoorTaart schreef: ↑20-05-2019 15:54Ik was laatst op kraamvisite en had geen enkele behoefte het kind vast te houden. Toen het uiteindelijk in mijn armen gedrukt kreeg (want trotse moeder wilde showen
Dat 'is dit nu mijn leven' gevoel herken ik ook wel, heb daar helaas nog geen oplossing voor...
Maar misschien moeten we het omdraaien: Niet wat is er mis met ons dat wij niet voor een tweede ronde gaan, wat is er mis met hen dat ze dat wel doen?
- Wij kunnen eindelijk weer met onze man op date terwijl er een tienermeisje op de bank chips eet, omdat de kinderen eíndelijk goed gaan slapen.
- Wij kunnen eindelijk met de kinderen de deur uit zonder eerst een half uur te bedenken wat we nodig hebben (luiers, flessen, reserve-onderbroeken, speciaal speelgoed) of er een hele planning omheen te bouwen (slaapjes, voedingen)
- Wij kunnen weer samen een fles wijn leeg drinken, omdat er niet meer minstens 1 van ons om 5:30 uit bed hoeft voor het ontbijt
- Wij kunnen eindelijk tegen de kinderen zeggen: hier is de tablet, ga maar een uurtje spelletjes spelen terwijl mamma even 'het huishouden doet' (dus gewoon met een tijdschrift op de bank ploft)
- Wij kunnen de kinderen bij vriendjes laten spelen zodat we ongestoord kunnen netflixen met zak chips
En zo zijn er nog heel veel dingen die wij inmiddels weer kunnen. Misschien moeten we onszelf daar vaker aan spiegelen ipv aan al die zwangeren om ons heen
Ja, daar zeg je wat inderdaad!
Toen mijn zus zwanger was, was ik ook heel benieuwd of ikkriebels zou krijgen maar inderdaad had ik die niet. Ik vind mijn neefje mega schattig, maar ik ben niet jaloers ofzo. Ik vind het wel prima eigenlijk. Behalve dus in die periode van de maand. Dan heb ik nog steeds geen babykriebels, maar wel jaloers op vrouwen die dat wél hebben
maandag 20 mei 2019 om 16:14
Oh, ik kan me helemaal voorstellen dat gedrag van ex en pms een verschrikkelijke combinatie zijn. Brrr, dat zal vast heel akelig voelen.Bulbul schreef: ↑20-05-2019 15:55Fijn om dit topic te lezen, hoewel ik er ook moedeloos van word. Ik heb een paar dagen tot een week voor mijn menstruatie PMS, niet de hele tijd, maar er hangt echt zo'n donkere wolk boven mijn hoofd, terwijl ik eigenlijk een heel leuk leven heb en een positief persoon ben. Nu zit ik midden in een scheiding en ik kan door de PMS echt niet omgaan met het gedrag van mijn bijna ex-man, die natuurlijk niet voor niets ex is, maar ik erger me zo vreselijk aan mezelf dat ik me zo laat kisten, terwijl ik toch ook wel weet dat het PMS is en dat ik de andere drie weken van de maand wél gewoon mijn schouders kan ophalen. Relativeren lukt me echt niet. Ik zou ook wel in bad willen en niks doen, maar ik heb een paar deadlines en weet dat ik me morgen nog kutter voel als ik nu niks doe.
Succes, en verwen jezelf maar een beetje vandaag. Snap dat er een deadline is maar die kan wellicht ook behaald worden als je je werk uitvoert met een doos chocolade binnen handbereik?
woensdag 22 mei 2019 om 20:02
DIM werkt ook goed om dit soort kankers te voorkomen, dan gaat het wel puur om deze hormoongedreven kankers inderdaad. DIM zorgt ervoor dat 'slechte' oestrogeenvormen die dit soort kankers teweegbrengen niet/minder aangemaakt worden (vanuit bv omzetting van testosteron) in het lichaam. Als er dus een gevoeligheid voor het krijgen van dit soort kanker is in jouw familie zou ik DIM zelfs iedere dag gaan slikken (ipv alleen de 10 dagen voor de menstruatie). Laat ik het zo zeggen, als dit in mijn familie het geval zou zijn zou ik dat zeker doen, gezien alle wetenschappelijke studies die ik erover gelezen heb.laatbloeiertje schreef: ↑13-05-2019 21:20Ik heb het vandaag in huis gekregen en heb meteen er eentje ingenomen. Ik ben ook begonnen met 125 gram (1 supplement). Op internet las ik over de bijwerking van hoofdpijn en ik ben daar gevoelig voor, dus eerst maar rustig opbouwen. Denk dat ik de rest van deze cyclus (nog 6 dagen ongeveer) en de volgende even deze dosis uitprobeer. Opbouwen kan altijd nog.
Wat ik vooral stuitend vond was de informatie over oestrogeendominantie. Zowel mijn moeder als ik hebben van puber tot zwangerschap pijnlijke menstruaties gehad met griepverschijnselen. Na de zwangerschappen van grotendeels de lichamelijke klachten af, maar wel enorm last van PMS. Mijn moeder uiteindelijk overleden door borstkanker op basis van hormonen. Ik ben geen dokter natuurlijk en kan van zoveel andere factoren afhankelijk zijn geweest, maar toch, het klonk logisch in de oren en het motiveerde me enorm het eens een kans te geven. Alleen al verlichting van PMS en lichamelijke klachten is al een enorme win!
Dat je griep noemt wil ik ook nog even aanhalen. Ik merk zelf dus echt dan mijn immuunsysteem de dagen voor de menstruatie echt elke maand weer op zn dieptepunt is. Ik ben niet vaak ziek, maar als ik het ben is het ALTIJD in die week ervoor, en het duurt dan ook altijd zo lang tot de menstruatie over is. Althans, het is nog nooit met een paar dagen over geweest. Toch interessant hoe dat allemaal invloed heeft op elkaar.
Ik ben zelf binnenkort ook nog van plan eens te experimenteren met natuurlijke progesteroncreme voor het verlichten van PMS symptomen, met name om te kijken of dit beter werkt of juist minder goed dan alleen DIM. De combinatie zal helemaal superieur zijn denk ik.
Kijk, luister en geniet... want mooier dan dit wordt het niet!
woensdag 22 mei 2019 om 21:38
Inmiddels een week verder en ik heb weer eens iets nieuws. Al sinds ik ongesteld ben heb ik een korte cyclus van eerst 27 dagen naar nu 25 dagen.
Altijd ben ik de eerste 3 dagen hevig ongesteld waarbij ik geregeld door tampon én maandverband heen lek.
Mijn menstruatie verloopt áltijd hetzelfde tot nu...
Ik ben nu al 9 dagen flink ongesteld, het blijft helder bloeden en door mijn tampon heen lekken en veel krampen.
Net nu ik vorige week dus met de pil ben begonnen.
Die zou het bloedverlies juist moeten verminderen toch?
Ik heb vandaag de huisarts, maar die is maandag pas weer aanwezig.
Dus ik ga het morgen op mijn werk eens met een gynaecoloog bespreken en hopelijk meteen wat onderzoek.
Ik ben ook al een week zo moe, vorige week dacht ik door dat weinig slapen enz, nu heb ik geen idee waarom.
Ik heb afgelopen nacht 12 uur achter elkaar geslapen en nog moe.
Snorrie, Tijdvoortaart en Elmie, jullie gedachtes zijn heel herkenbaar voor mij.
Ook hier zag het er heel lang naar uit dat dochter alleen zou blijven.
En de voor- en nadelen bleven maar afwisselen, hing er maar net vanaf in welke fase ik zat.
Na 5 jaar is zoon er dan toch bij gekomen na heel wat strijd en zijn die gevoelens weg. Maar nog begrijp ik jullie gevoel heel erg goed!
Bulbul, wat rot dat je je ex nu extra vervelend vindt.
Was hij voorheen juist degene die je tijdens de dagen voor je menstruatie hielp te relativeren?
Altijd ben ik de eerste 3 dagen hevig ongesteld waarbij ik geregeld door tampon én maandverband heen lek.
Mijn menstruatie verloopt áltijd hetzelfde tot nu...
Ik ben nu al 9 dagen flink ongesteld, het blijft helder bloeden en door mijn tampon heen lekken en veel krampen.
Net nu ik vorige week dus met de pil ben begonnen.
Die zou het bloedverlies juist moeten verminderen toch?
Ik heb vandaag de huisarts, maar die is maandag pas weer aanwezig.
Dus ik ga het morgen op mijn werk eens met een gynaecoloog bespreken en hopelijk meteen wat onderzoek.
Ik ben ook al een week zo moe, vorige week dacht ik door dat weinig slapen enz, nu heb ik geen idee waarom.
Ik heb afgelopen nacht 12 uur achter elkaar geslapen en nog moe.
Snorrie, Tijdvoortaart en Elmie, jullie gedachtes zijn heel herkenbaar voor mij.
Ook hier zag het er heel lang naar uit dat dochter alleen zou blijven.
En de voor- en nadelen bleven maar afwisselen, hing er maar net vanaf in welke fase ik zat.
Na 5 jaar is zoon er dan toch bij gekomen na heel wat strijd en zijn die gevoelens weg. Maar nog begrijp ik jullie gevoel heel erg goed!
Bulbul, wat rot dat je je ex nu extra vervelend vindt.
Was hij voorheen juist degene die je tijdens de dagen voor je menstruatie hielp te relativeren?
woensdag 22 mei 2019 om 21:43
@Eenhoornn: ben je op de eerste dag van je menstruatie begonnen met deze nieuwe pil? Ik weet dat ze dat aanraden, maar voor mij is dat ook altijd een ramp om op te starten vanaf de dag van menstruatie, dan blijf ik dus gewoon ongesteld tot de eerste stopweek. Ik hoop dat het bij jou meevalt.
En wat heeft jou dan toch doen besluiten om voor een tweede te gaan?
Ik ben gister bij mijn therapeut geweest en we hebben het heel uitgebreid over dit onderwerp gehad en het blijkt dat ik toch middenin een soort van rouwproces zit. Na de bevalling zijn mijn hormonen enorm op hol geslagen en daardoor heb ik niet echt een leuk eerste jaar gehad. Er waren wel heel veel leuke momenten, maar dat word toch overschaduwd door de herinneringen aan de negatieve dingen die zijn gebeurt. Mensen met baby's zien die dusdanig gelukkig zijn dat ze alweer aan een tweede denken confronteert mij daar erg mee en maakt dat ik weer twijfel aan mijn keuze. Maar eigenlijk weet ik diep van binnen wel dat dit de goede keuze is voor mijn gezin en dat het vooral een kwestie is van verdriet om wat ik heb gemist met mijn zoon en níet wat ik zal gaan missen van een tweede kindje.
En wat heeft jou dan toch doen besluiten om voor een tweede te gaan?
Ik ben gister bij mijn therapeut geweest en we hebben het heel uitgebreid over dit onderwerp gehad en het blijkt dat ik toch middenin een soort van rouwproces zit. Na de bevalling zijn mijn hormonen enorm op hol geslagen en daardoor heb ik niet echt een leuk eerste jaar gehad. Er waren wel heel veel leuke momenten, maar dat word toch overschaduwd door de herinneringen aan de negatieve dingen die zijn gebeurt. Mensen met baby's zien die dusdanig gelukkig zijn dat ze alweer aan een tweede denken confronteert mij daar erg mee en maakt dat ik weer twijfel aan mijn keuze. Maar eigenlijk weet ik diep van binnen wel dat dit de goede keuze is voor mijn gezin en dat het vooral een kwestie is van verdriet om wat ik heb gemist met mijn zoon en níet wat ik zal gaan missen van een tweede kindje.
woensdag 22 mei 2019 om 21:56
Ja, ik ben op de eerste dag begonnen.
Ik hoop dat het dat is, ik wilde eigenlijk 3 maanden gaan doorslikken.
Ik ben een beetje (lees: nogal) een hypochonder en heb al zitten googlen op baarmoederkanker bijv
Ik heb altijd heel erg de wens gehad om een broertje of zusje voor onze dochter te krijgen, maar we wisten al dat dit een zeer heftige zwangerschap zou gaan worden, gezien onze voorgeschiedenis op dit gebied (kindje verloren en zeer veel complicaties). Zodra ik bevallen was van dochter voelde ik me weer top ondanks de complicaties, dus voor de tijd na de geboorte was ik niet bang.
Maar heel eerlijk...Ik (en man) vinden een tweede heel erg heftig en als ons zoontje de 1e was geweest, was er zeker geen 2e gekomen.
Goed dat je er met een therapeut over spreekt.
Ik heb dat destijds ook gedaan en ook EMDR therapie gedaan.
Ik hoop dat het dat is, ik wilde eigenlijk 3 maanden gaan doorslikken.
Ik ben een beetje (lees: nogal) een hypochonder en heb al zitten googlen op baarmoederkanker bijv
Ik heb altijd heel erg de wens gehad om een broertje of zusje voor onze dochter te krijgen, maar we wisten al dat dit een zeer heftige zwangerschap zou gaan worden, gezien onze voorgeschiedenis op dit gebied (kindje verloren en zeer veel complicaties). Zodra ik bevallen was van dochter voelde ik me weer top ondanks de complicaties, dus voor de tijd na de geboorte was ik niet bang.
Maar heel eerlijk...Ik (en man) vinden een tweede heel erg heftig en als ons zoontje de 1e was geweest, was er zeker geen 2e gekomen.
Goed dat je er met een therapeut over spreekt.
Ik heb dat destijds ook gedaan en ook EMDR therapie gedaan.
donderdag 23 mei 2019 om 09:24
Snorrie, zo herkenbaar! Tijdens de echte babyperiode was ik ook ziek en daar heb ik toen niet van kunnen genieten en nu er ook geen tweede komt, is dat extra zuur. Maar ja, kinderen worden groot en zoontje is best een intensief ventje dus verstandelijk gezien is het goed. We zouden ook weer het medische circuit in moeten en dat is ook niet alles! Maar het gemis blijft. Goed dat je hulp hebt!
Jeetje Eenhoorn, dat is niet fijn! Wel even handig om contact met een dokter te hebben!
Frictiin, fijn dat dim zo goed voor jou werkt!
Jeetje Eenhoorn, dat is niet fijn! Wel even handig om contact met een dokter te hebben!
Frictiin, fijn dat dim zo goed voor jou werkt!
donderdag 23 mei 2019 om 10:29
Klinkt misschien een beetje zweverig en alternatief, maar wat mij geholpen heeft is mijn voeding aanpassen. Een beetje aan hand van het boek de womancode.
Vooral geen melkproducten, geen (of weinig) caffeine, geen (of weinig) soja, geen (of weinig) alcohol, geen (of weinig) gluten, en vooral veel groente, fruit, peulvruchten, granen, noten en zaden etc.
Had na een maand zo eten al een veel betere cyclus (28 dagen ipv van 30-33), geen spotting, nauwelijks pijn, geen moodswings, geen cravings.
Omdat ik graag zwanger wou worden, wat nogal lang duurde, was dit meer een soort van laatste poging voordat we het medische circuit in zouden gaan. Weet niet of ik anders ook zo rigoureus zou zijn geweest, maar het heeft mij echt geholpen en ben ook zeker van plan hier na mijn zwangerschap ook meer op te letten.
Vooral geen melkproducten, geen (of weinig) caffeine, geen (of weinig) soja, geen (of weinig) alcohol, geen (of weinig) gluten, en vooral veel groente, fruit, peulvruchten, granen, noten en zaden etc.
Had na een maand zo eten al een veel betere cyclus (28 dagen ipv van 30-33), geen spotting, nauwelijks pijn, geen moodswings, geen cravings.
Omdat ik graag zwanger wou worden, wat nogal lang duurde, was dit meer een soort van laatste poging voordat we het medische circuit in zouden gaan. Weet niet of ik anders ook zo rigoureus zou zijn geweest, maar het heeft mij echt geholpen en ben ook zeker van plan hier na mijn zwangerschap ook meer op te letten.
donderdag 23 mei 2019 om 13:19
Dank voor je post! Ik ben inderdaad al direct begonnen met het dagelijks slikken van DIM vanwege deze informatie. Omdat ik las over opbouwen ben ik gisteren begonnen met een tweede supplement per dag. Vandaag opgestaan met hoofdpijn, schijnt normaal te zijn en hoop dan maar dat het tijdelijk is.Friction-90 schreef: ↑22-05-2019 20:02DIM werkt ook goed om dit soort kankers te voorkomen, dan gaat het wel puur om deze hormoongedreven kankers inderdaad. DIM zorgt ervoor dat 'slechte' oestrogeenvormen die dit soort kankers teweegbrengen niet/minder aangemaakt worden (vanuit bv omzetting van testosteron) in het lichaam. Als er dus een gevoeligheid voor het krijgen van dit soort kanker is in jouw familie zou ik DIM zelfs iedere dag gaan slikken (ipv alleen de 10 dagen voor de menstruatie). Laat ik het zo zeggen, als dit in mijn familie het geval zou zijn zou ik dat zeker doen, gezien alle wetenschappelijke studies die ik erover gelezen heb.
Dat je griep noemt wil ik ook nog even aanhalen. Ik merk zelf dus echt dan mijn immuunsysteem de dagen voor de menstruatie echt elke maand weer op zn dieptepunt is. Ik ben niet vaak ziek, maar als ik het ben is het ALTIJD in die week ervoor, en het duurt dan ook altijd zo lang tot de menstruatie over is. Althans, het is nog nooit met een paar dagen over geweest. Toch interessant hoe dat allemaal invloed heeft op elkaar.
Ik ben zelf binnenkort ook nog van plan eens te experimenteren met natuurlijke progesteroncreme voor het verlichten van PMS symptomen, met name om te kijken of dit beter werkt of juist minder goed dan alleen DIM. De combinatie zal helemaal superieur zijn denk ik.
Ik las laatst wat over zink en dat dat ook goed is voor je weerstand/immuunsysteem, ik dacht misschien dat iedere tweede helft van mijn cyclus bij te gaan slikken en kijken of het wat afdoet. Ik had deze keer een koortslip te pakken, een vriendin van me had het. Balen, want heb daardoor het kraambezoek van haar gloednieuwe baby al een week uit kunnen stellen.
Ik ga even eens bij lezen over die crème, ben eens benieuwd.
De DIM slik ik nu te kort om er echt wat nuttigs over te kunnen zeggen, maar de magnesium heeft al wat verbetering gegeven.
- weinig tot geen last van zware, opgezette borsten (alleen bij slaapgebrek een paar uurtjes);
- minder geïrriteerd en opgejaagd (maar wel sneller emotioneel);
- minder moe
De DIM heeft schijnbaar een cyclus of 2 nodig en ben nu nog ongesteld, dus hoop volgende maand wat veranderingen te merken.
donderdag 23 mei 2019 om 13:30
Ik kan ook aansluiten bij de vorige posts over zwangerschappen. In mijn tweede zwangerschap stierf mijn moeder, ik was toen 7 maanden ver. Nu ook in het geval van die vriendin is dat best een dingetje. Ze bedoeld het heel goed en ze hoeft me ook niet te ontzien, maar ik heb deze week wel een aantal keer moeten slikken als ik weer een tevreden babyfoto op de app binnenkreeg. Meestal voorzien van tekst als 'ik geniet me rot'. Heb deze week wel een paar momentjes gehad dat ik me even afgezonderd heb en een potje gejankt heb. Gezinnen die een tweede kind krijgen en dat allemaal goed gaat en de ouders nog leven blijft echt een trigger.
donderdag 23 mei 2019 om 14:05
Die hoofdpijn is juist een goed teken, dat betekent dat de overtollige oestrogenen goed aangepakt worden door de DIM. Hoe lang en hoeveel hoofdpijn je hebt door gebruik van DIM hangt met name samen met hoeveel oestrogeen je lichaam aanmaakt en hoeveel oestrogeen mimickers je via voeding binnen krijgt (want dan moet het lichaam harder werken om het kwijt te raken). Ik had zelf geen last van hoofdpijn in het begin door DIM, waarschijnlijk omdat ik al lange tijd extreem streng en clean eet (alles biologisch, vermijding van alle voeding waar mogelijk oestrogeen mimickers inzitten). Echter zou die hoofdpijn met een paar dagen over moeten gaan inderdaad. Als je veel oestrogenen moet detoxen kan het inderdaad een of twee cycli duren voor je effecten ervan ziet. Ik zit nu ook weer in de PMS week en experimenteer deze keer met 7 dagen sochtends en savonds DIM slikken, ipv meer dagen maar 1x per dag. Ik merk wel dat ik nu wat te laat ben begonnen, mijn klachten begonnen al flink voor die 7 dagen, maar nu doet het weer een heleboel goeds, met name mn humeur, ik ben echt superpositief, gemotiveerd en blij, terwijl ik normaal niet te genieten benlaatbloeiertje schreef: ↑23-05-2019 13:19Dank voor je post! Ik ben inderdaad al direct begonnen met het dagelijks slikken van DIM vanwege deze informatie. Omdat ik las over opbouwen ben ik gisteren begonnen met een tweede supplement per dag. Vandaag opgestaan met hoofdpijn, schijnt normaal te zijn en hoop dan maar dat het tijdelijk is.
Ik las laatst wat over zink en dat dat ook goed is voor je weerstand/immuunsysteem, ik dacht misschien dat iedere tweede helft van mijn cyclus bij te gaan slikken en kijken of het wat afdoet. Ik had deze keer een koortslip te pakken, een vriendin van me had het. Balen, want heb daardoor het kraambezoek van haar gloednieuwe baby al een week uit kunnen stellen.
Ik ga even eens bij lezen over die crème, ben eens benieuwd.
De DIM slik ik nu te kort om er echt wat nuttigs over te kunnen zeggen, maar de magnesium heeft al wat verbetering gegeven.
- weinig tot geen last van zware, opgezette borsten (alleen bij slaapgebrek een paar uurtjes);
- minder geïrriteerd en opgejaagd (maar wel sneller emotioneel);
- minder moe
De DIM heeft schijnbaar een cyclus of 2 nodig en ben nu nog ongesteld, dus hoop volgende maand wat veranderingen te merken.
Wat betreft die creme moet je wel echt de goede hebben, er zijn er een hoop met synthetische rotzooi in. Ik ben van plan deze binnenkort eens te proberen: https://nl.iherb.com/pr/Protocol-for-Li ... 85-g/80476
Als je een tekort hebt aan zink kan dat inderdaad heel goed helpen. Heb ik ook een tijdje geprobeerd maar merkte er weinig van (bij mij waarschijnlijk niet het probleem). In mijn ervaring helpt clean en gezond eten nog altijd het beste om griepklachten/verkoudheid in de week voor menstruatie te voorkomen.
Kijk, luister en geniet... want mooier dan dit wordt het niet!
donderdag 23 mei 2019 om 14:13
Dan ben ik heel benieuwd de komende maand Friction. Ik eet zelf een goede anderhalve maand vrijwel Whole Food Plant Based en ben al jaren over op de natuurlijke verzorgingsproducten. Heb ook inderdaad stukken gelezen over plastic en ben al langzaam aan het kijken hoe ik die kan vervangen. Afvallen ben ik nu ook mee bezig. Maar ik hoor wel al: er is meer te leren en toe te passen. Bedankt voor je uitleg en advies!
