Gezondheid alle pijlers

Mijn handicap

01-04-2021 01:12 16 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben gehandicapt. Niet op die manier waardoor je het in een oogopslag ziet als je naar me kijkt, of als Ik aan he praten ben. Maar Ik ben het wel.

Ik heb adhd, iets wat mij op bijna elke manier beperkt.

Heb sinds kort een nieuwe baan, ivm crisis is het moeilijk om aan werk te komen. Na drie maanden werkeloos te zijn geweest, vond Ik het wel Ik genoeg en heb toen gesolliciteerd op productiewerk.
Wonder boven wonder werd Ik meteen aangenomen.
Maar natuurlijk is het met mij gewoon een kwestie van tijd voordat Ik weer alles verneuk... en rara wat gebeurd er???? Ik verneuk weer bijna alles.
Super traag (verhoudingsgewijs) met het leren van de nieuwe dingen, Constant dingen door elkaar halen met tellen, niet snel genoeg werken, moeite met het opvolgen van instructies, instructies door elkaar halen etc.
Het is één grote ******zooi.

Ik weet niet hoelang Ik dit alles nog kan volhouden, ook al heb Ik adhd, nog steeds voel Ik me eenzaam m.b.t. de ernst van de klachten ervan. Het lijkt alsof Ik wel de enige ADHD'ER ben die slecht is in alles wat ze doet. Ik kan er niet meer tegen.
En dan heb Ik het nog niet eens hoe er op werk naar je gekeken wordt... iets waar Ik tot nu toe altijd mee te maken heb gehad. Ik kan er niet meer tegen, Ik wil ook gewoon normaal zijn, en normaal kunnen functioneren.

Mijn medicatie helpt amper. Het is net alsof Ik 100 mg ritalin nodig heb, bij wijze van, om fatsoenlijk te kunnen functioneren.
Is er iemand die vrij hevig last heeft van de klachten van adhd, en wat doe je/kun je doen om stabieler te kunnen leven met deze slopende stoornis? Ik weet het echt niet meer...
Alle reacties Link kopieren
Ho, stop. Hier geen adhd'er (wat een k*twoord), maar wel een pak andere klachten. Even een pas op de plaats maken. Hoe lang heb jij deze baan en wat is precies wat er fout gaat? Tempo? Iedereen moet wennen aan die pl**risdozen die weer van de band afrollen en aan het gekwek van de collega's in de pauze.
Of is er iets anders aan de hand? Heb je niet genoeg rust om dingen in je op te nemen of zijn ze niet op de hoogte van jouw problematiek?
Laat de moed niet zakken en probeer in oplossingen te denken.
Ben je nog onder behandeling? Bespreek het met jouw behandelaar. Zo niet, ga in behandeling en leg het daar uit.
Geef het niet op na een rottijd, maar probeer even vooruit te denken. Sterkte! :)
Alle reacties Link kopieren
Hoi Celena,
Wat naar. Herkenbaar wel.
Ik vindt t mooi dat je zegt dat je een handicap hebt. Het is het namelijk echt. Ik loop al 5 jaar niet goed. Toch heb ik daar minder last van dan van mijn psyche.
Ik ben ook nog bezig met mijn zoektocht. Ik heb schema therapie gedaan in een groep. Dat kan ik je aanraden. Blijf daarnaast hard werken aan dezelfde dag routines, patronen en structuur. Maak het jezelf vooral makkelijk ook. .

Andere tip is wellicht nog eens andere medicatie proberen. Ik heb een tijdje lisdexamfetemine geslikt. Dit werkt 14 uur waarbij je minder last rebound omdat je bij moet slikken.

Sport je ook? Ik probeer laatste tijd veel naar buiten natuur fietsen strand te gaan. Dat brengt me toch echt wel iets volgens mij.

Ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen. Het is een kut struggle...
Alle reacties Link kopieren
gevuldekoek schreef:
01-04-2021 01:39
Hoi Celena,
Wat naar. Herkenbaar wel.
Ik vindt t mooi dat je zegt dat je een handicap hebt. Het is het namelijk echt. Ik loop al 5 jaar niet goed. Toch heb ik daar minder last van dan van mijn psyche.
Ik ben ook nog bezig met mijn zoektocht. Ik heb schema therapie gedaan in een groep. Dat kan ik je aanraden. Blijf daarnaast hard werken aan dezelfde dag routines, patronen en structuur. Maak het jezelf vooral makkelijk ook. .

Andere tip is wellicht nog eens andere medicatie proberen. Ik heb een tijdje lisdexamfetemine geslikt. Dit werkt 14 uur waarbij je minder last rebound omdat je bij moet slikken.

Sport je ook? Ik probeer laatste tijd veel naar buiten natuur fietsen strand te gaan. Dat brengt me toch echt wel iets volgens mij.

Ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen. Het is een kut struggle...
Hoe gaat het bij jou qua school en werk?
Ik zou graag wel weer willen beginnen met sporten, hardlopen en misschien tennissen. Nog nooit eerder gedaan maar het lijkt me een leuke manier om energie kwijt te kunnen en fit te blijven!
Alle reacties Link kopieren
Ja lekker doen hoor. Al begin je met wandelen toch.
Qwa werk ben ik op het moment vastgelopen en niet echt een inspiratie. Mijn overlevingsstrategie was denk ik onwijs op tenen lopen in werk of studie waardoor ik mezelf wegcijferde en mijn wereld klein is geworden.

Maar ik heb ook veel wel succesvol gewerkt al ging dit dus wel ten koste van mezelf. Ik vertrouw er wel op dat ik t in de toekomst wel weer kan als ik weer wat beter in me vel zit en een aantal niet helpende patronen omzeep heb geholpen.

Ik vindt t supergoed van je dat je iets nieuws hebt durven proberen. Ik kan me ook voorstellen dat je er nog verder in kan groeien. Zijn er wellicht slimme dingen te bedenken waardoor je je wat zekerder kunt voelen op werk?
Of kan je je leidinggevende miss om wat tips vragen. Geef jezelf wat ruimte hoor!! Je bent supergoed bezig.
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend TO. Ik heb geen ervaring met adhd hebben, maar er is wel iets wat me opvalt aan je op.

Wat ben je e-norm streng voor jezelf. Nondeju. Ik vraag me dan ook af; de conclusies die je trekt over je functioneren - trek jij die zelf, of is dat letterlijk de feedback die je hebt gekregen van een leidinggevende?

Ik heb het idee dat jij jezelf vooral vergelijkt met andere en daaruit concludeert dat je het niet goed doet. Met dergelijke zelf-bekritisering heb ik wèl veel ervaring, en onderschat niet hoe belemmerend zo'n houding tegenover jezelf kan zijn.

Ik lees eigenlijk twee problemen; je adhd, waar je mee worstelt, en de straf die je jezelf daarvoor geeft. Ik wil de heftigheid van adhd zeker niet wegwuiven, maar de kritiek die je jezelf geeft maakt het mogelijk allemaal nog wat erger.

Want bekijk het zo: je zegt dat je erg slecht functioneert op je werk, maar het is je dus wel gelukt om werk te vinden ten tijde van een pandemie. "Ik verneuk alles" lijkt me dus geen correcte weergave van de werkelijkheid.

Mijn bescheiden mening is dat je hatende houding naar jezelf een grote boosdoener is in je afnemende levensgeluk momenteel. Zelfvertrouwen en acceptatie kun je laten groeien. Zit daar een kern van waarheid in? (Of klets ik maar wat :p)
Ik wil even opmerken dat ik geen adhd heb voor zover ik weet. Maar na corona inclusief thuiszitten vind ik het heftig, ik ben nu weer de hele tijd op locatie aan het werk en ben echt overprikkeld eind van de dag.
Niet alleen qua werk maar interactie met collega's, alles wat erbij komt (domme dingen als denken aan mondkapje bepaalde ruimtes, steeds inprenten afstand houden etc).
Dit is voor mij nog niet het nieuwe normaal.
Lijkt me helemaal lastig als je adhd hebt. Dus val jezelf niet zo hard.
Maak er iets van dat je met flair brengt: Goh even wennen hoor, na die lockdown weer zoveel mensen om me heen! En dan moet ik ook nog wat komen doen voor mijn geld hier!
Je bent echt niet de enige.
Probeer je te focussen, neem desnoods zo'n koptelefoon mee en laat zien dat je je best doet. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond elke nieuwe baan kapot moeilijk en dacht dat ik het nooit zou leren.
Juist in de productie, want daar is het meteen duidelijk als iemand een foutje maakt. En waren ze naar mij ook ieder geval niet heel tolerant. En had ik geen ADHD maar zocht ik toen wel heel erg waar in dan mijn kracht zou kunnen liggen.

Maar ik had het geld toch nodig.
Ga thuis af en toe staan als een superheld, benen stevig, armen in de zij, kin omhoog. Voel het.
Je mag lachen, maar dat is ook een kant van jou. Geef die meer aandacht dan de verdrietige zaken.
Neem jezelf mee uit wandelen in het weekend, lees een boek op een bankje, ga in ieder geval naar buiten. Jij mag er zijn. Omdat je diep van binnen die superheld bent die er nog steeds staat.

Of doe als Oprah: elke dag drie goede dingen opschrijven. Liefste goede dingen die jij hebt gedaan. Als je dat lastig vind dingen die fijn waren.
Want jouw focus lijkt nu vooral op de slechte dingen.
Je kan ook verbeteren door te focussen op de goede dingen, kijken hoe dat kwam een dat herhalen.
Alle reacties Link kopieren
Instructies door elkaar halen: Schrijf ze op. Schrijf alles op wat ze je vertellen. Dikke boeien dat ze even raar kijken als jij aan komt met je notitieboekje. Als je het opschrijft, kan je het altijd even terug kijken hoe het ook alweer zat. In je hoofd gaat het zweven.

Tellen: Je hebt clickertjes die voor je tellen. Dan druk je bij elke tel op een knopje en houdt het clickertje de tel bij. Kan dit iets voor je zijn? Of misschien zachtjes hardop tellen (eventueel alleen de mondbeweging maken zonder geluid als je het echt awkward vindt) en in elke pauze tussen de tellen de huidige tel blijven herhalen, dus 1...2...3...*pauze*....3....3...3...4....5....Etcetera.

Dat anderen dingen schijnbaar in 1x kunnen onthouden na 1x voordoen of vertellen, betekent niet dat dat ook werkt voor jou. Schrijf het op, film het, maak een foto van de dingen die hij aanwijst. Dan kun je het later terug kijken. En een keertje extra vragen is echt niet erg, zolang je motivatie toont en de wil om te leren kan er vaak heel veel.
Alle reacties Link kopieren
Suusje666 schreef:
01-04-2021 05:51
Wat vervelend TO. Ik heb geen ervaring met adhd hebben, maar er is wel iets wat me opvalt aan je op.

Wat ben je e-norm streng voor jezelf. Nondeju. Ik vraag me dan ook af; de conclusies die je trekt over je functioneren - trek jij die zelf, of is dat letterlijk de feedback die je hebt gekregen van een leidinggevende?

Ik heb het idee dat jij jezelf vooral vergelijkt met andere en daaruit concludeert dat je het niet goed doet. Met dergelijke zelf-bekritisering heb ik wèl veel ervaring, en onderschat niet hoe belemmerend zo'n houding tegenover jezelf kan zijn.

Ik lees eigenlijk twee problemen; je adhd, waar je mee worstelt, en de straf die je jezelf daarvoor geeft. Ik wil de heftigheid van adhd zeker niet wegwuiven, maar de kritiek die je jezelf geeft maakt het mogelijk allemaal nog wat erger.

Want bekijk het zo: je zegt dat je erg slecht functioneert op je werk, maar het is je dus wel gelukt om werk te vinden ten tijde van een pandemie. "Ik verneuk alles" lijkt me dus geen correcte weergave van de werkelijkheid.

Mijn bescheiden mening is dat je hatende houding naar jezelf een grote boosdoener is in je afnemende levensgeluk momenteel. Zelfvertrouwen en acceptatie kun je laten groeien. Zit daar een kern van waarheid in? (Of klets ik maar wat :p)
Als je blijft falen in het simpele en iedereen jouw daar in het verleden heftig mee heeft bekritiseerd, (zacht uitgedrukt) ga je ook harder voor jezelf zijn. Het heeft eindelijk niks te maken met mij vergelijken met anderen maar de angst om weer vernederd te worden of gepest.
Als Ik fouten maak, klap Ik dicht. Ik krijg hartkloppingen en een raar gevoel in mijn borstkast. Dat is eigenlijk begonnen toen Ik als 16jarige werkte bij de Mac en bij elke fout werd uitgekafferd door de baas. Het was een klootzak, én als je dan ook nog eens altijd veel fouten maakt.... tja... :(
Ik cijfer mijzelf weg opwerken, praat niet veel, ben altijd op mijn hoede, ben altijd aan het kijken om mensen over me praten... Ik ben niet meer wie Ik was en ga haar nooit meer zijn.

Mijzelf vergelijken met anderen zou Ik niet eens doen omdat ik weet wat het met me zou doen. Ik wil gewoon normaal zijn. Adhd is geen "superpower." Ja misschien voor hoogbegaafde adhd'ers met een heel lichte vorm van. Voor mensen zoals Ik zaait het niets meer dan destructie.
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar ik doe hetzelfde inderdaad. Hiervoor zou ik je echt aanraden om te kijken of je schema therapie kan doen in een groep met andere ADHDers.
Ik heb t gevoel sinds de schema therapie dat er hoop is op het weer meer mezelf worden en beter en aardiger voor mezelf zijn. Ik ben er nog niet maar ik merk wel dat er dingen gaande zijn.

Wat je schrijft ik ben niet meer wie ik was geld voor mij ook. Ik heb t gevoel dat ik teveel dingen ben gaan compenseren en te weinig ruimte voor mezelf neem. Dan ga je langzaam stuk.
Ik vind t echt rottig voor je. Het is een klote gevoel.

Heb je iets aan begeleiding? Heb je psychoeducatie gehad?
Alle reacties Link kopieren
Caleña schreef:
01-04-2021 10:52
Als je blijft falen in het simpele en iedereen jouw daar in het verleden heftig mee heeft bekritiseerd, (zacht uitgedrukt) ga je ook harder voor jezelf zijn. Het heeft eindelijk niks te maken met mij vergelijken met anderen maar de angst om weer vernederd te worden of gepest.
Als Ik fouten maak, klap Ik dicht. Ik krijg hartkloppingen en een raar gevoel in mijn borstkast. Dat is eigenlijk begonnen toen Ik als 16jarige werkte bij de Mac en bij elke fout werd uitgekafferd door de baas. Het was een klootzak, én als je dan ook nog eens altijd veel fouten maakt.... tja... :(
Ik cijfer mijzelf weg opwerken, praat niet veel, ben altijd op mijn hoede, ben altijd aan het kijken om mensen over me praten... Ik ben niet meer wie Ik was en ga haar nooit meer zijn.

Mijzelf vergelijken met anderen zou Ik niet eens doen omdat ik weet wat het met me zou doen. Ik wil gewoon normaal zijn. Adhd is geen "superpower." Ja misschien voor hoogbegaafde adhd'ers met een heel lichte vorm van. Voor mensen zoals Ik zaait het niets meer dan destructie.
Natuurlijk heeft het daarmee te maken, maar de conclusie dat jij alles fout doet kun je alleen maken door te kijken naar iemand die in jouw ogen alles goed doet. Je gaat niet in op mijn vraag of je de feedback 'je doet het niet goed' van een leidinggevende hebt gekregen of niet, dus ik doe de voorlopige aanname even dat je het dus zelf hebt geconcludeerd.

De ondertoon van je posts is voor mij heel erg alsof je jezelf preventief aan de schandpaal nagelt om de klap van eventuele kritiek voor te kunnen zijn. Ik praat mezelf naar beneden zodat een ander dat niet hoeft te doen, is jouw redenatie. Dat alles heeft te maken met zelfvertrouwen.

Ik denk dat je daar iets mee zou kunnen doen voor jezelf, want ik betwijfel echt ten zeerste dat dit ook de waarheid is. Los van je adhd, maak je het op deze manier echt niet makkelijker voor jezelf. Ik krijg het gevoel dat je vooral weinig zelfvertrouwen hebt, omdat je door je adhd vindt dat je niet 'normaal' bent en niet functioneert als iemand die 'normaal' is. Je bekijkt alles wat je doet door een bril die bij voorbaat alles afkeurt en bekritiseerd. Geen wonder dat je dan het gevoel krijgt dat je alles fout doet, want niets is goed genoeg.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar. Ik heb geen ADHD, maar wel autisme en trekken van ADD. Vaak vastgelopen omdat ik vergelijkbare fouten maakte als jij. Ik werk ervoor bij de Sociale Werkplaats. Daar is mijn baas tevreden over me. Al maak ik soms nog wel domme fouten. Zoals als ik zakjes moet stickeren. Het is een routinehandeling. Maar toch krijg ik het af en toe voor elkaar om de verkeerde kant te stickeren. Vandaag had ik het nog. Dan kijk ik niet altijd goed of ze met de goede kant naar me toe liggen. Moeite met onthouden van instructies. Kreeg op stages vaak te horen: "Je moet wel luisteren." Ik voelde me dan weer net een klein kind. Snel werken kan ik ook niet. Vroeger op school en stages werd ik altijd te langzaam gevonden. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik een ernstigere vorm van autisme heb dan anderen om me heen.
Alle reacties Link kopieren
De ene ADHDer is de andere niet...
Hier ook ADHD. Ik herken het eerder benoemde, misschien stel je te hoge verwachtingen voor jezelf waardoor de kans groot is dat je hoe dan ook gaat falen en jezelf bevestigd “zie je nu wel... ik kan het niet”... dat zit er waarschijnlijk al heel lang in.

Maar kan je ook benoemen wat wel goed gaat ipv wat niet? Kan je een blik werpen op positieve dingen die er gebeuren of zijn gebeurd?

Een ADHD coach zou je hierin mogelijk kunnen helpen.
Toevallig heb ik van het weekend de podcast van “Druks” gehoord waar ook een ADHD coach aan het woord komt. Ik vond het mega interessant.
Daarnaast vond ik de podcast erg herkenbaar om te horen. Ook de manier zoals die is ingezet.
Alle reacties Link kopieren
gevuldekoek schreef:
01-04-2021 11:16
Heel herkenbaar ik doe hetzelfde inderdaad. Hiervoor zou ik je echt aanraden om te kijken of je schema therapie kan doen in een groep met andere ADHDers.
Ik heb t gevoel sinds de schema therapie dat er hoop is op het weer meer mezelf worden en beter en aardiger voor mezelf zijn. Ik ben er nog niet maar ik merk wel dat er dingen gaande zijn.

Wat je schrijft ik ben niet meer wie ik was geld voor mij ook. Ik heb t gevoel dat ik teveel dingen ben gaan compenseren en te weinig ruimte voor mezelf neem. Dan ga je langzaam stuk.
Ik vind t echt rottig voor je. Het is een klote gevoel.

Heb je iets aan begeleiding? Heb je psychoeducatie gehad?
Toen Ik gediagnosticeerd werd, was schema therapie wel de bedoeling, maar Ik werkte toen zoveel dat Ik geen tijd meer had had om ook nog maar iets anders er tussen te krijgen.
Nu zou het in principe moeten kunnen aangezien Ik geen belachelijke uren meer werk met m'n nieuwe baan.

Qua nieuw werk ben Ik gewoon zo bang om fouten te maken, dat wanneer het gebeurd, Ik gewoon dichtklap.
Vroeger was Ik vrolijk, praatte Ik met iedereen, lachen gieren brullen... kon er geen genoeg van krijgen. Totdat Ik mijn eerste echte baan kreeg, en Ik constant fouten maakte, Ik belachelijk gemaakt wordt, hoe mensen zeiden dat Ik autist ben en achterlijk. Toen brak er iets in me. De pijn, de schaamte, de eenzaamheid...
Mijn werkverleden en andere vervelende ervaringen in het verleden hebben mij onomkeerbaar vernietigd...
Nu praat Ik niet meer veel, maak niet meer snel vrienden, lach of flauwekul nog met mensen. Ik probeer alleen nog mijn werk zo goed mogelijk te doen. Dat is het enige wat Ik nog kan. Ik ben een perfectionist geworden, Ik MOET het goed doen, of gewoon helemaal niet, er zit niks tussen in.
Alle reacties Link kopieren
MEFunny schreef:
01-04-2021 17:14
De ene ADHDer is de andere niet...
Hier ook ADHD. Ik herken het eerder benoemde, misschien stel je te hoge verwachtingen voor jezelf waardoor de kans groot is dat je hoe dan ook gaat falen en jezelf bevestigd “zie je nu wel... ik kan het niet”... dat zit er waarschijnlijk al heel lang in.

Maar kan je ook benoemen wat wel goed gaat ipv wat niet? Kan je een blik werpen op positieve dingen die er gebeuren of zijn gebeurd?

Een ADHD coach zou je hierin mogelijk kunnen helpen.
Toevallig heb ik van het weekend de podcast van “Druks” gehoord waar ook een ADHD coach aan het woord komt. Ik vond het mega interessant.
Daarnaast vond ik de podcast erg herkenbaar om te horen. Ook de manier zoals die is ingezet.
Er is eigenlijk niet veel dat goed gaat. Het kost mij heel veel moeite om dingen te leren, alleen als het me écht interesseert. Heb na God weet Ik hoeveel rijlessen mijzelf daar bij moeten neerleggen. Toen Ik begon met werken bij het vorige bedrijf ging het ook echt moeizaam, daarbij werden we dan ook vaak gedetacheerd naar andere bedrijven, hotel van der valk, een wellness centre, een hotel in Valkenburg etc. En ook daar was het vreselijk moeizaam om het te leren. Ik bakte er echt niks van. Het bedrijf is een project ook verloren vanwege mij...
Wat wel goed ging was bijvoorbeeld dat Ik niet lang stil kan zitten, Ik MOEST bezig zijn, én bezig blijven. Waardoor Ik bij het vorige project wel projecten mocht aansturen, Ik was een harde werkster en daar waren ze blij mee, iemand die niet zo'n luie flikker was als een groot deel van het bedrijf daar. Ze waren zo blij met me, dat ze me een loonsverhoging hebben gegeven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven