Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 om 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
zondag 21 april 2019 om 08:46
Ik ben niet in de buurt, dus ik kan wel afspraken proberen te maken, maar ik kan het niet controleren. Haar vriend, die heel de dag voor haar bezig is, wijst ze af.Celaena_Aelin schreef: ↑20-04-2019 21:04Is het een optie om zelf wat bouillon te trekken? Van poulet en groenten? Dat is mager, licht verteerbaar en bevat veel voedingsstoffen.
En misschien is het een optie om een concrete afspraak met haar te maken: ieder uur een eetlepel bouillon/nutridrink. Vraag een arts om dat te doen, dan heeft ze iets om zich aan vast te houden, en jullie ook. En ja, die ene eetlepel is nog steeds belachelijk weinig, maar het zorgt er wel voor dat ze met een zekere frequentie iets binnen krijgt. Of zoek het kleinste borrelglaasje wat er in huis is, en spreek af dat ze ieder uur dat moet leegdrinken (vullen met bouillon of nutridrink). Ik kan me namelijk voorstellen dat de hoeveelheid haar angst aanjaagt: ze is bang dat als ze die hoeveelheid tot zich neemt, dat er meteen uit komt. Die hoeveelheid wordt in haar hoofd steeds groter, totdat ze een zwembad aan vocht en een supermarkt vol eten naar binnen moet werken. Door ieder uur een slokje aan te bieden, maak je die hoeveelheid kleiner. Later kun je dat uitbreiden met meer vocht en evt een droog toastje oid.
zondag 21 april 2019 om 08:48
Ik heb haar gevraagd wil je van je pijn af en wil je herstellen, toen antwoordde ze ja. Maar ja, of dat ook de waarheid is weet ik natuurlijk niet.redbulletje schreef: ↑20-04-2019 21:09En op rechtstreekse vragen als 'wil je beter worden' of 'wil je eruit' antwoordt ze daar ook niet op?
zondag 21 april 2019 om 08:50
Ik heb van alles voorgesteld, maar ze wil het gewoon niet doen. Ik had gehoopt dat het met die banaan zou lukken. Een gesprek met haar voeren is helaas niet mogelijk.TijdvoorTaart schreef: ↑20-04-2019 21:09Depressief en suïcidaal is niet hetzelfde
TO, ik heb door mijn aandoening regelmatig periodes gehad waarin het voor mij zwaarder was om de pijn te verwerken die het spijsverteringskanaal veroorzaakte, dan om mezelf uit te hongeren. En als je eenmaal in die spiraal zit is het heel moeilijk om het eten weer op te pakken, want je lichaam ziet er tegenop en na een paar dagen krijg je geen 'honger'signalen meer en lijkt eten niet meer aantrekkelijk.
Vocht en zout zijn nu belangrijk. Dat ze nog kleine beetjes eet is goed, probeer dat uit te breiden. Tips die nergens anders op gebaseerd zijn dan mijn persoonlijke ervaring: Vermijdt in het begin vezels (bruin brood, groenten) en zuur (bijv fruit) en start met kleine beetjes zuivel of witbrood, Deze producten worden makkelijk verwerkt zonder dat je darmen al te hard hoeven we werken en activeren haar lijf hopelijk weer. Wat mijn darmen altijd goed doet als ik in zo'n fase zit is karnemelk (kleine hoeveelheden)
Een gesprek over haar wensen en grenzen is denk ik ook belangrijk om te voeren.
Succes
zondag 21 april 2019 om 08:50
Geen idee, ik was er niet bij.redbulletje schreef: ↑20-04-2019 21:16Waarom hebben ze haar dan zo'n invasieve behandeling aangesmeerd?
zondag 21 april 2019 om 08:51
zondag 21 april 2019 om 08:52
zondag 21 april 2019 om 08:55
Maar in 't ziekenhuis kunnen ze haar wel aan 'n infuus leggen. En andere medicatie geven ipv misselijkmakende morfine.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 08:52Er wordt door verschillende artsen gezegd wat ze moet doen. Ze is al 2 keer opgenomen geweest, maar ze kunnen niks voor haar doen. Het lichaam moet zelf herstellen.
Snap wel dat ze je af willen poeieren zo vlak voor de paasdagen, maar ik zou daar toch op aandringen als ze heel oncomfortabel is.
zondag 21 april 2019 om 08:56
Wat vreselijk voor je,AnnA_C schreef: ↑20-04-2019 21:39Wat naar voor jou en voor je moeder
Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik heb ook darmkanker en zat er vorige week compleet doorheen na een operatie met complicaties en direct een chemo er achteraan. Alles deed zeer, waardoor eten praktisch bijna onmogelijk was (ik kon alleen liggen en me verder nauwelijks bewegen). En ondertussen 'kreeg ik van iedereen op m'n kop dat ik wel moest eten'. Ja, zo voelde dat echt. Maar dat wist ik zelf natuurlijk ook wel.. Ik voelde me alleen maar ellendiger van al het aandringen.
Wat mij zelf verbaasde was hoe veel pijn mijn darmen konden doen ondanks alle morfine die ik slikte! Geloof me, je moeder voelt zich echt heel beroerd.
Wat bij mij wel hielp was als er niet over eten gepraat werd, maar het gewoon binnen handbereik werd neergezet. Een boterham met pasta, in kleine stukjes gesneden, het bord naast me in bed zodat ik makkelijk een stukje in m'n mond kon stoppen.
Misschien dat zoiets voor jouw moeder ook werkt.
Bijvoeding is trouwens na opening maar 24 uur houdbaar in de koelkast. Dus pak volgende keer een nieuw flesje als ze er zo lang over doet.
Sterkte!
Mijn moeder heeft geen darmkanker, maar kanker aan de baarmoedermond. Bij de bestraling is per ongeluk een stukje darmvlies beschadigd. Het is dus vrij minimaal, maar ze heeft er veel last van. Haar vriend heeft gisterenochtend om 11 uur haar pillen neergelegd op het nachtkastje. Ze zou het nemen wanneer het haar tijd is. Die had ze dus gisterenavond nog niet genomen. Ze wil van de diarree af, maar de pillen die daarvoor kunnen zorgen neemt ze niet. Ik ben niet in de buurt, dus ik kan geen nieuw flesje pakken. Dat is aan haar vriend, met wie ze samenwoont.
Ik wens jou veel sterkte met alles toe.
zondag 21 april 2019 om 08:57
2 Uur in de auto met iemand die overgeeft, aan de diarree is en pijn heeft? Dat lijkt me geen optie. Later overdag 30 minuten lijkt me handiger, maar ik weet niet of daar over gesproken is. Ik krijg ook niet alles te horen.
zondag 21 april 2019 om 09:00
Ik heb geen contact met de huisartsenpost, alles gaat via de vriend van mijn moeder. Ze wilden haar Diclofenac geven, maar dat mocht ze weer niet van de andere arts. Er is juist aangedrongen op morfine, dat verzacht de pijn een beetje.redbulletje schreef: ↑21-04-2019 08:55Maar in 't ziekenhuis kunnen ze haar wel aan 'n infuus leggen. En andere medicatie geven ipv misselijkmakende morfine.
Snap wel dat ze je af willen poeieren zo vlak voor de paasdagen, maar ik zou daar toch op aandringen als ze heel oncomfortabel is.
zondag 21 april 2019 om 09:00
Waarom zijn ze dan gaan bestralen ipv dat ze de slechte cellen hebben weggesneden? Zeker nav van je post dat het volgens de arts geen agressieve kanker was en ze er nog makkelijk 10 jaar mee kon leven.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 08:56Wat vreselijk voor je,
Mijn moeder heeft geen darmkanker, maar kanker aan de baarmoedermond. Bij de bestraling is per ongeluk een stukje darmvlies beschadigd. Het is dus vrij minimaal, maar ze heeft er veel last van. Haar vriend heeft gisterenochtend om 11 uur haar pillen neergelegd op het nachtkastje. Ze zou het nemen wanneer het haar tijd is. Die had ze dus gisterenavond nog niet genomen. Ze wil van de diarree af, maar de pillen die daarvoor kunnen zorgen neemt ze niet. Ik ben niet in de buurt, dus ik kan geen nieuw flesje pakken. Dat is aan haar vriend, met wie ze samenwoont.
Ik wens jou veel sterkte met alles toe.
zondag 21 april 2019 om 09:02
Precies weet ik niet, want ik was er niet bij. Volgens mijn moeder kan ze niet geopereerd worden, omdat haar lichaam te zwak is.redbulletje schreef: ↑21-04-2019 09:00Waarom zijn ze dan gaan bestralen ipv dat ze de slechte cellen hebben weggesneden? Zeker nav van je post dat het volgens de arts geen agressieve kanker was en ze er nog makkelijk 10 jaar mee kon leven.
zondag 21 april 2019 om 09:02
Toen ik in het ziekenhuis lag had ik aangegeven niet tegen morfine te kunnen en ik kreeg toen een paar keer een injectie met een alternatief. Diclofenac slikken is erg slecht voor maag en darmen, dus ik snap wel dat dat niet mag. Maar daarom ben je beter af in 'n ziekenhuis waar ze dus injecties kunnen geven en de rotzooi niet door je spijsverteringsstelsel hoeft.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 09:00Ik heb geen contact met de huisartsenpost, alles gaat via de vriend van mijn moeder. Ze wilden haar Diclofenac geven, maar dat mocht ze weer niet van de andere arts. Er is juist aangedrongen op morfine, dat verzacht de pijn een beetje.
zondag 21 april 2019 om 09:04
zondag 21 april 2019 om 09:05
Maar je vindt wel dat je kan beslissen dat ze aan de sondevoeding gaat?Daantje1970 schreef: ↑20-04-2019 19:54Ze is al jaren depressief, dus zou me niet verbazen. Mijn moeder en ik hebben niet zo'n goede band dat we daarover praten.
Je moeder klinkt niet als iemand met dementie.
Ze is een volwassen vrouw die zelf mag beslissen.
zondag 21 april 2019 om 09:07
Wat een nare situatie. TO, zou je moeder op de weegschaal gaan? Het werkt bij dokters vaak beter om vaste metingen te hebben om hun acties op te baseren. Als ze kritisch ondergewicht heeft bij een bepaalde lengte hebben ze meer houvast dan alleen de mededeling dat ze niet wil eten.
En verder vooral veel sterkte.
En verder vooral veel sterkte.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 21 april 2019 om 09:10
Mijn vader heeft ook kanker en wilde niet meer eten. Alles was vies en hij werd er misselijk van. In het ziekenhuis is een sonde aangebracht, elke dag komen nu verplegers aan huis om de sonde te verwisselen. Hij is er zo blij mee want anders was hij er nu ws al niet meer geweest, de weerstand om te eten was en is zo enorm groot, en de ruzies die dat opleverde etc. Kanker scheidt hormonen af waardoor de eetbeleving totaal verstoord wordt. Blijkbaar kan dat je common sense sterk overrulen.
zondag 21 april 2019 om 09:10
Oh sorry, dat had ik verkeerd begrepen. Blijft naar natuurlijk.
Het klinkt alsof haar vriend het ook niet (meer) aan kan. Die pillen zou hij gewoon echt letterlijk aan moeten geven, glaasje water erbij zodat ze ze echt in neemt. En inderdaad hadden ze later alsnog naar het ziekenhuis moeten gaan.
Ik denk dat je het of zo veel mogelijk los moet laten, hoe moeilijk dat ook is, of dat je er echt veel meer bovenop moet gaan zitten. Dus aanwezig zijn bij doktersafspraken en zelf zorgen dat je moeder haar medicijnen in neemt. En dat is ook zwaar en moeilijk...
Wat je ook doet, blijf bij jezelf.
Het klinkt alsof haar vriend het ook niet (meer) aan kan. Die pillen zou hij gewoon echt letterlijk aan moeten geven, glaasje water erbij zodat ze ze echt in neemt. En inderdaad hadden ze later alsnog naar het ziekenhuis moeten gaan.
Ik denk dat je het of zo veel mogelijk los moet laten, hoe moeilijk dat ook is, of dat je er echt veel meer bovenop moet gaan zitten. Dus aanwezig zijn bij doktersafspraken en zelf zorgen dat je moeder haar medicijnen in neemt. En dat is ook zwaar en moeilijk...
Wat je ook doet, blijf bij jezelf.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 21 april 2019 om 09:15
Dit vind ik ook een goede vraag. Komt er geen thuiszorg over de vloer? Mijn man is (gokje) bijna 50 jaar jonger dan de vriend van je moeder, maar er komt nu toch elke dag even iemand langs om mij te helpen met douchen (en die laat ik dan meteen een spuit te zetten die ik eigenlijk zelf moet doenviva-amber schreef: ↑21-04-2019 09:04Best raar dat er geen wijkverpleging over de vloer komt om een oogje in het zeil te houden. Ik neem aan dat haar vriend ook ouder is?
).
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 21 april 2019 om 09:18
Inderdaad. TO, je band met je moeder is niet goed. Je geeft aan dat jij heel anders reageert dan zij. Je bent duideljk heel bezorgd en dat uit zich volgens mij in dit geheel willen controleren en sturen en bepalen. Maar dat gaat niet, want het is jouw leven niet, maar dat van je moeder. Zij is volwassen en wilsbekwaam en mag het dus op haar manier doen. Ook al is dat helemaal niet jouw manier en vind jij haar manier helemaal verkeerd. Rot en moeilijk, maar ik zou toch echt proberen het toch meer bij haar te laten. Het is mij onduidelijk in hoeverre jouw moeder je om hulp vraagt. Als ze dat actief doet dan snap ik je bemoeienis beter. Als ze dat niet doet, zou ik het toch wat meer proberen te laten. Ja, moeilijk, want dan gaat ze misschien dood. Dat wil je niet, maar laten we reëel zijn, je moeder is 80, dus dat kan echt vrij snel gebeuren.
zondag 21 april 2019 om 09:20
Haar vriend is 74.viva-amber schreef: ↑21-04-2019 09:04Best raar dat er geen wijkverpleging over de vloer komt om een oogje in het zeil te houden. Ik neem aan dat haar vriend ook ouder is?
zondag 21 april 2019 om 09:21
Nee dat ga ik niet beslissen, dat wil ik gaan overleggen met de huisarts, Kijken wat zij zegt. Maar goed, strekking van het verhaal is dat ik haar maar gewoon moet laten gaan en niet proberen dat ze weer herstelt.
zondag 21 april 2019 om 09:22
Nee, die gaat niet op de weegschaal. Ze heeft altijd al ondergewicht gehad, dus dat zal nu alleen maar erger worden.lolapaloeza schreef: ↑21-04-2019 09:07Wat een nare situatie. TO, zou je moeder op de weegschaal gaan? Het werkt bij dokters vaak beter om vaste metingen te hebben om hun acties op te baseren. Als ze kritisch ondergewicht heeft bij een bepaalde lengte hebben ze meer houvast dan alleen de mededeling dat ze niet wil eten.
En verder vooral veel sterkte.
