Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 om 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
zondag 21 april 2019 om 09:23
Als je het aangeeft wordt ze boos en dat wil je niet meemaken. Ze ziet bijna dagelijks de dokter, ik kan daar niet altijd bij zijn. Ik werk ook 4 dagen in de week en ik zit 3 kwartier bij haar vandaan.AnnA_C schreef: ↑21-04-2019 09:10Oh sorry, dat had ik verkeerd begrepen. Blijft naar natuurlijk.
Het klinkt alsof haar vriend het ook niet (meer) aan kan. Die pillen zou hij gewoon echt letterlijk aan moeten geven, glaasje water erbij zodat ze ze echt in neemt. En inderdaad hadden ze later alsnog naar het ziekenhuis moeten gaan.
Ik denk dat je het of zo veel mogelijk los moet laten, hoe moeilijk dat ook is, of dat je er echt veel meer bovenop moet gaan zitten. Dus aanwezig zijn bij doktersafspraken en zelf zorgen dat je moeder haar medicijnen in neemt. En dat is ook zwaar en moeilijk...
Wat je ook doet, blijf bij jezelf.
zondag 21 april 2019 om 09:25
Nee er komt geen thuiszorg. Ik denk dat mijn moeder dat ook weigert. Geen idee wat de mogelijkheden zijn. Douchen doet ze al heel haar leven niet veel, dus dat zal nu helemaal niet gebeuren.AnnA_C schreef: ↑21-04-2019 09:15Dit vind ik ook een goede vraag. Komt er geen thuiszorg over de vloer? Mijn man is (gokje) bijna 50 jaar jonger dan de vriend van je moeder, maar er komt nu toch elke dag even iemand langs om mij te helpen met douchen (en die laat ik dan meteen een spuit te zetten die ik eigenlijk zelf moet doen).
zondag 21 april 2019 om 09:27
Ik wil niks controleren en sturen, wil gewoon dat ze beter wordt. Nee, we hebben geen goede band, maar ze is wel mijn moeder. Mijn moeder vraagt niet om hulp, ze zegt alleen dat ze van de pijn af wil en dat ze zich beter wil voelen.aikidoka schreef: ↑21-04-2019 09:18Inderdaad. TO, je band met je moeder is niet goed. Je geeft aan dat jij heel anders reageert dan zij. Je bent duideljk heel bezorgd en dat uit zich volgens mij in dit geheel willen controleren en sturen en bepalen. Maar dat gaat niet, want het is jouw leven niet, maar dat van je moeder. Zij is volwassen en wilsbekwaam en mag het dus op haar manier doen. Ook al is dat helemaal niet jouw manier en vind jij haar manier helemaal verkeerd. Rot en moeilijk, maar ik zou toch echt proberen het toch meer bij haar te laten. Het is mij onduidelijk in hoeverre jouw moeder je om hulp vraagt. Als ze dat actief doet dan snap ik je bemoeienis beter. Als ze dat niet doet, zou ik het toch wat meer proberen te laten. Ja, moeilijk, want dan gaat ze misschien dood. Dat wil je niet, maar laten we reëel zijn, je moeder is 80, dus dat kan echt vrij snel gebeuren.
zondag 21 april 2019 om 09:39
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien is het mosterd na de maaltijd, maar ik wilde je toch graag een tip geven. Doordat er heel veel vet/eiwitten in de nutridrankjes zitten kan je je daar juist een beetje misselijk/weeïg door voelen. Op dit moment voor je moeder dus niet de beste keus (om het zo rechtstreeks op te drinken). Dit zou je kunnen oplossen door er een "shake" van te maken. Bijvoorbeeld met een paar eetlepels Griekse yoghurt/volle kwark, wat (diepvries) rood fruit, een banaan en een scheutje slagroom en limonade. Dit geeft allemaal nog wat extra calorieën en maskeert de smaak van de nutri. Ook is er fantomalt, een poeder zonder smaak wat je bijna overal door heen kunt gooien voor wat extra calorieën. Er bestaan trouwens veel meer opties dan alleen de standaard nutridrankjes, zoals toetjes, gebakjes en drankjes op basis van fruit in plaats van zuivel. Mijn ervaring leert dat je om deze opties vaak zelf moet vragen, omdat de "normale" nutridrankjes nou eenmaal het meest voorgeschreven worden. Hopelijk heb je er wat aan, en heel veel sterkte.
zondag 21 april 2019 om 09:45
Het lastige is dat jij alles via je moeder hoort. Bestralen is ook behoorlijk belastend en geeft vaak bijwerkingen. Ik denk dat je moeder niet het hele verhaal vertelt en dat hoeft niet bewust te zijn trouwens. Ik zou toch echt even contact met haar artsen zoeken na de Pasen.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 09:02Precies weet ik niet, want ik was er niet bij. Volgens mijn moeder kan ze niet geopereerd worden, omdat haar lichaam te zwak is.
zondag 21 april 2019 om 10:45
Ik snap dat je haar niet kwijt wil, dat je haar pijn wil verzachten of wegnemen. Dat wordt je nu alleen wel heel moeilijk gemaakt, want je hebt onvoldoende informatie en onvoldoende invloed. Dus als je meer invloed wil moet je er dichter op gaan zitten, meegaan naar artsen etc. Of meer afstand houden en het bij haar laten, want nu kun je niets, maar kost het he wel veel energie en zorgen.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 09:27Ik wil niks controleren en sturen, wil gewoon dat ze beter wordt. Nee, we hebben geen goede band, maar ze is wel mijn moeder. Mijn moeder vraagt niet om hulp, ze zegt alleen dat ze van de pijn af wil en dat ze zich beter wil voelen.
zondag 21 april 2019 om 10:47
Ook geen 50 meer....
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 21 april 2019 om 11:15
TO, je wil natuurlijk graag helpen. Goed dat je de huisarts gaat bellen. Jammer dat je moeder niet op de weegschaal wil, maar niet vreemd gezien de rest van jouw verhaal.
Is de huisarts op de hoogte van mogelijke psychiatrische problematiek?
Geef aan dat je moeder ondergewicht heeft en verward is (niet meer weten welke dag etc.)
Iedereen hier zegt dat je moeder wilsbekwaam is maar dat is maar de vraag. Door ondergewicht en uitputting kun je behoorlijk van het padje raken. De arts moet maar bepalen hoe wilsbekwaam hij haar inschat. En misschien als de dokter het zegt gaat ze er ook gewoon in mee...
Nogmaals veel sterkte en zorg voor jezelf. Je voelt je verantwoordelijk, maar uiteindelijk ben je dat niet. Je doet wat je kan en wat je moeder toelaat en dat is al heel veel.
Is de huisarts op de hoogte van mogelijke psychiatrische problematiek?
Geef aan dat je moeder ondergewicht heeft en verward is (niet meer weten welke dag etc.)
Iedereen hier zegt dat je moeder wilsbekwaam is maar dat is maar de vraag. Door ondergewicht en uitputting kun je behoorlijk van het padje raken. De arts moet maar bepalen hoe wilsbekwaam hij haar inschat. En misschien als de dokter het zegt gaat ze er ook gewoon in mee...
Nogmaals veel sterkte en zorg voor jezelf. Je voelt je verantwoordelijk, maar uiteindelijk ben je dat niet. Je doet wat je kan en wat je moeder toelaat en dat is al heel veel.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 21 april 2019 om 11:57
Dat wist ik niet van die drankjes. Bedankt voor de tips.TheBevernator schreef: ↑21-04-2019 09:39Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien is het mosterd na de maaltijd, maar ik wilde je toch graag een tip geven. Doordat er heel veel vet/eiwitten in de nutridrankjes zitten kan je je daar juist een beetje misselijk/weeïg door voelen. Op dit moment voor je moeder dus niet de beste keus (om het zo rechtstreeks op te drinken). Dit zou je kunnen oplossen door er een "shake" van te maken. Bijvoorbeeld met een paar eetlepels Griekse yoghurt/volle kwark, wat (diepvries) rood fruit, een banaan en een scheutje slagroom en limonade. Dit geeft allemaal nog wat extra calorieën en maskeert de smaak van de nutri. Ook is er fantomalt, een poeder zonder smaak wat je bijna overal door heen kunt gooien voor wat extra calorieën. Er bestaan trouwens veel meer opties dan alleen de standaard nutridrankjes, zoals toetjes, gebakjes en drankjes op basis van fruit in plaats van zuivel. Mijn ervaring leert dat je om deze opties vaak zelf moet vragen, omdat de "normale" nutridrankjes nou eenmaal het meest voorgeschreven worden. Hopelijk heb je er wat aan, en heel veel sterkte.
zondag 21 april 2019 om 11:58
Het zou me niet verbazen als ze niet alles vertelt. Zo vond ik het ook zo raar dat het eerst niet kon vanwege de hartritmestoornissen en opeens waren die weg. Vond ik een heel raar verhaal. Maar ook wel weer logisch, want mijn moeder vertelt sowieso niet alles.the_Wicked_Witch schreef: ↑21-04-2019 09:45Het lastige is dat jij alles via je moeder hoort. Bestralen is ook behoorlijk belastend en geeft vaak bijwerkingen. Ik denk dat je moeder niet het hele verhaal vertelt en dat hoeft niet bewust te zijn trouwens. Ik zou toch echt even contact met haar artsen zoeken na de Pasen.
zondag 21 april 2019 om 11:59
zondag 21 april 2019 om 12:02
Tijdelijke hartproblemen kunnen een bijwerking zijn van de medicijnen tegen kanker. Wanneer je in de 80 bent en je hebt kanker en allerlei andere kwalen dan zal men t.a.v. medicijnen de keuze moeten maken uit de minst kwade. Het ene beïnvloedt het andere maar op die leeftijd is dat niet anders. Het is geen van gezondheid blakende vrouw van 35.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 11:58Het zou me niet verbazen als ze niet alles vertelt. Zo vond ik het ook zo raar dat het eerst niet kon vanwege de hartritmestoornissen en opeens waren die weg. Vond ik een heel raar verhaal. Maar ook wel weer logisch, want mijn moeder vertelt sowieso niet alles.
viva-amber wijzigde dit bericht op 21-04-2019 12:04
23.76% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 21 april 2019 om 12:02
Eigenlijk is dat zoals het mijn hele leven al gaat. Ik voel me uiteindelijk altijd verantwoordelijk voor haar, probeer alles zo goed mogelijk te doen. Maar uiteindelijk doe ik het toch weer niet goed. Vanaf mijn 12e probeer ik haar al te helpen, maar het werkt niet. Ik bel dinsdag de huisarts, die gaat er dinsdagmiddag toch naar toe. Maar ik denk dat ze ook niet alles tegen de huisarts zegt. Ik bel die huisarts en dinsdag en daarna houdt het voor mij ook op.lolapaloeza schreef: ↑21-04-2019 11:15TO, je wil natuurlijk graag helpen. Goed dat je de huisarts gaat bellen. Jammer dat je moeder niet op de weegschaal wil, maar niet vreemd gezien de rest van jouw verhaal.
Is de huisarts op de hoogte van mogelijke psychiatrische problematiek?
Geef aan dat je moeder ondergewicht heeft en verward is (niet meer weten welke dag etc.)
Iedereen hier zegt dat je moeder wilsbekwaam is maar dat is maar de vraag. Door ondergewicht en uitputting kun je behoorlijk van het padje raken. De arts moet maar bepalen hoe wilsbekwaam hij haar inschat. En misschien als de dokter het zegt gaat ze er ook gewoon in mee...
Nogmaals veel sterkte en zorg voor jezelf. Je voelt je verantwoordelijk, maar uiteindelijk ben je dat niet. Je doet wat je kan en wat je moeder toelaat en dat is al heel veel.
zondag 21 april 2019 om 12:02
Die hartproblemen had ze voor de behandeling.viva-amber schreef: ↑21-04-2019 12:02Tijdelijke hartproblemen kunnen een bijwerking zijn van de medicijnen tegen kanker.
zondag 21 april 2019 om 13:21
Je kunt altijd zelf vinden dat je het goed doet. Erkenning is fijn, maar uitblijven van erkenning betekent niet dat het niet gezien of niet belangrijk is wat je doet.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 12:02Eigenlijk is dat zoals het mijn hele leven al gaat. Ik voel me uiteindelijk altijd verantwoordelijk voor haar, probeer alles zo goed mogelijk te doen. Maar uiteindelijk doe ik het toch weer niet goed.
Terecht dat je voor jezelf een grens trekt. Veel sterkte.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 21 april 2019 om 14:03
Mooi gezegd en zo waarlolapaloeza schreef: ↑21-04-2019 13:21Je kunt altijd zelf vinden dat je het goed doet. Erkenning is fijn, maar uitblijven van erkenning betekent niet dat het niet gezien of niet belangrijk is wat je doet.
Terecht dat je voor jezelf een grens trekt. Veel sterkte.
zondag 21 april 2019 om 14:10
zondag 21 april 2019 om 14:47
Heel erg mee eens.lolapaloeza schreef: ↑21-04-2019 13:21Je kunt altijd zelf vinden dat je het goed doet. Erkenning is fijn, maar uitblijven van erkenning betekent niet dat het niet gezien of niet belangrijk is wat je doet.
Terecht dat je voor jezelf een grens trekt. Veel sterkte.
Ik lees al lang mee op het forum en ik heb al heel wat verhalen gelezen van volwassen vrouwen die nooit erkenning van hun moeder hebben gekregen. Ze schrijven allemaal, het blijft toch je moeder. Ik heb hier zelf gelukkig geen ervaring mee, maar ik heb begrepen dat die hoop op erkenning blijft, maar dat de kans natuurlijk bijzonder klein is dat je die alsnog krijgt. Wellicht is dit een thema voor jou om eens over na te denken of mee aan de slag te gaan. Want als buitenstaander is en blijft mijn reactie dat het echt hartstikke zinloos is om er energie in te stoppen als er ook niets uit komt, of sterker nog, als het allemaal niet goed genoeg is. Ik snap dat het voor jou anders voelt, maar hopelijk sterkt mijn blik je juist om wel je eigen plan te trekken en goed voor jezelf te zorgen, want dat verdien je!
zondag 21 april 2019 om 14:52
zondag 21 april 2019 om 21:23
Dank je wel.lolapaloeza schreef: ↑21-04-2019 13:21Je kunt altijd zelf vinden dat je het goed doet. Erkenning is fijn, maar uitblijven van erkenning betekent niet dat het niet gezien of niet belangrijk is wat je doet.
Terecht dat je voor jezelf een grens trekt. Veel sterkte.
zondag 21 april 2019 om 21:26
Dank je wel, Helaas vandaag niks gehoord. Ik houd wel de app 112 meldingen in de gaten. Zal niet de eerste keer zijn dat ze naar het ziekenhuis gaat en ik van niks weet. Toen ze pas 2 dagen in het ziekenhuis lag kreeg ik dat ook pas te horen toen ze weer thuis was. Ik houd er steeds meer rekening mee dat ik toch elk moment gebeld kan worden dat het fout gaat.
zondag 21 april 2019 om 21:49
Dat is een keuze die jouw moeder maakt. Laat haar los Daantje.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 21:46Waarom zou dat betekenen dat alles oke is? Ik hoor zo vaak niks en dan is het niet oke.
