Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 om 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
vrijdag 26 april 2019 om 11:58
Dit klopt niet. Het lichaam is aan het sterven en daarom stoppen bejaarden vaak met eten en/of drinken. Het eten en drinken gaat vaak in de weg zitten, geeft een vervelend vol gevoel. Het niet eten geeft vaak weer wat opluchting. Overigens zie je dus heel vaak dat als je ouder wordt de behoefte aan eten en drinken gaat afnemen. Nog niet heel dramatisch allemaal maar je ziet het wel. Is allemaal heel natuurlijk en wij "gezonde mens" willen de onnatuurlijke sondevoedingen of nuridrinks doorduwen. Wat dus weer dat vervelende volle gevoel geeft en en ernaast helemaal niet meer gegeten wordt.the_Wicked_Witch schreef: ↑20-04-2019 20:15Je moeder is wilsbekwaam, als zij niet wil gebeurd dat niet.
En er zijn best veel bejaarden die stoppen met eten en drinken en daardoor sterven ja.
Overigens is op een natuurlijke manier steeds minder eten en drinken tot nagenoeg niets meer op je laatste dagen helemaal niet pijnlijk zoals velen denken. Heeft ook niets met uithongeren te maken. Van de een op andere dag stoppen met eten en drinken schijnt wel weer pijnlijk te zijn.
vrijdag 26 april 2019 om 12:08
Daantje, laat op deze leeftijd haar en jouw leven geen strijd worden tussen eten of niet. Neem wat mee voor haar wat licht is bv doosje aardbeien en accepteer wat ze doet.
Mijn moeder wilde ons niet loslaten maar haar lichaam was op. Ze kon niet meer eten, werd er misselijk van en kwam er als diarree allemaal weer uit. Ze probeerde het voor ons. Ze zei dat ze ons niet wilde verliezen. Pas toen wij zeiden dat wij ons echt wel redden en we haar deze strijd en narigheid niet gunden kon ze loslaten. De strijd om iets binnen te houden was voorbij, ze knapte mentaal heel erg op en werd een sterke vrouw die duidelijk zei wat ze wenste. Na het helemaal stoppen met drinken en eten was ze binnen 2 dagen overleden. Geen pijn, op een mooie natuurlijke manier.
Mijn moeder wilde ons niet loslaten maar haar lichaam was op. Ze kon niet meer eten, werd er misselijk van en kwam er als diarree allemaal weer uit. Ze probeerde het voor ons. Ze zei dat ze ons niet wilde verliezen. Pas toen wij zeiden dat wij ons echt wel redden en we haar deze strijd en narigheid niet gunden kon ze loslaten. De strijd om iets binnen te houden was voorbij, ze knapte mentaal heel erg op en werd een sterke vrouw die duidelijk zei wat ze wenste. Na het helemaal stoppen met drinken en eten was ze binnen 2 dagen overleden. Geen pijn, op een mooie natuurlijke manier.
vrijdag 26 april 2019 om 13:08
Wat klopt er volgens jou dan niet? Jij zegt toch precies hetzelfde?somana schreef: ↑26-04-2019 11:58Dit klopt niet. Het lichaam is aan het sterven en daarom stoppen bejaarden vaak met eten en/of drinken. Het eten en drinken gaat vaak in de weg zitten, geeft een vervelend vol gevoel. Het niet eten geeft vaak weer wat opluchting. Overigens zie je dus heel vaak dat als je ouder wordt de behoefte aan eten en drinken gaat afnemen. Nog niet heel dramatisch allemaal maar je ziet het wel. Is allemaal heel natuurlijk en wij "gezonde mens" willen de onnatuurlijke sondevoedingen of nuridrinks doorduwen. Wat dus weer dat vervelende volle gevoel geeft en en ernaast helemaal niet meer gegeten wordt.
Overigens is op een natuurlijke manier steeds minder eten en drinken tot nagenoeg niets meer op je laatste dagen helemaal niet pijnlijk zoals velen denken. Heeft ook niets met uithongeren te maken. Van de een op andere dag stoppen met eten en drinken schijnt wel weer pijnlijk te zijn.
vrijdag 26 april 2019 om 17:49
Hoe jij het beschreef was dat ouderen dood gaan omdat ze niet eten/drinken en daarom willen kinderen/anderen zo graag dat ze moeten eten. Dat is het proberen te redden gevoel want anders is er een schuldgevoel.the_Wicked_Witch schreef: ↑26-04-2019 13:08Wat klopt er volgens jou dan niet? Jij zegt toch precies hetzelfde?
Ik schreef dat als je ouder wordt je op natuurlijke wijze minder gaat eten en drinken tot bijna niets meer aan toe omdat het lichaam al een beetje bij beetje aan het sterven is. Als je dan "verplicht" moet gaan eten omdat de kinderen dit willen kan je je heel beroerd voelen omdat het lichaam aangeeft niet te willen innemen. Lichaam stoot het eten weer af dmv misselijk, braken, diarree.
vrijdag 26 april 2019 om 18:51
Er zijn ook ouderen die simpelweg stoppen met eten en drinken omdat ze dood willen. Heeft mijn opa ook gedaan en ik geloof niet dat iemand hem dwong om te eten het is al te triest voor woorden dat het niet makkelijker kan/mag vandaag de dag.
TO, ik zou het proberen los te laten tenzij je denkt dat ze geestelijk niet meer in staat is zelf beslissingen te maken.
TO, ik zou het proberen los te laten tenzij je denkt dat ze geestelijk niet meer in staat is zelf beslissingen te maken.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 2 mei 2019 om 15:13
Inmiddels probeer ik het los te laten. Heb afgelopen zaterdag gebeld en nu net weer. Ze eet nog steeds niet. De huisarts is sinds vrijdag ook aan het aandringen, maar ze weigert het. Ze heeft geen trek zegt ze, ze wil wel, maar ze heeft geen trek. Ja logisch als je al 2,5 week niet eet. Heb voorgesteld iets wat ze echt lekker vindt, maar blijkbaar vindt ze niks lekker. De pijn is weg, ze geeft niet meer over en heeft geen diarree meer, het enige is nu weer op krachten komen.
Ook moet ze bewegen van de huisarts, maar de enige beweging die ze krijgt is lopen naar de wc en terug naar bed. Ze heeft een rollator (die heb ik ooit gegeven voor haar 65e verjaardag), die zou ze kunnen gebruiken, maar ze wil het niet. Ik heb voorgesteld om contact op te nemen met een fysiotherapeut, misschien dat die kan komen helpen om haar weer te laten lopen. Ook dat wordt genegeerd. Elke hulp die ik aanbied, wordt genegeerd.
De vriend van mijn moeder heeft al voorgesteld aan de huisarts om haar op te laten nemen in een verzorgingstehuis, maar de huisarts zegt dat ze dan ook niet gedwongen kan worden om te eten.
Ik ga proberen ermee te kappen. Blijkbaar zit ik er meer mee dan ik denk. Het is in mijn rug geschoten en gisteren heb ik een gigantische hyperventilatie aanval gehad. En dat is zo lang geleden, nu komt het opeens weer. Ik ga aan mezelf denken.
Ook moet ze bewegen van de huisarts, maar de enige beweging die ze krijgt is lopen naar de wc en terug naar bed. Ze heeft een rollator (die heb ik ooit gegeven voor haar 65e verjaardag), die zou ze kunnen gebruiken, maar ze wil het niet. Ik heb voorgesteld om contact op te nemen met een fysiotherapeut, misschien dat die kan komen helpen om haar weer te laten lopen. Ook dat wordt genegeerd. Elke hulp die ik aanbied, wordt genegeerd.
De vriend van mijn moeder heeft al voorgesteld aan de huisarts om haar op te laten nemen in een verzorgingstehuis, maar de huisarts zegt dat ze dan ook niet gedwongen kan worden om te eten.
Ik ga proberen ermee te kappen. Blijkbaar zit ik er meer mee dan ik denk. Het is in mijn rug geschoten en gisteren heb ik een gigantische hyperventilatie aanval gehad. En dat is zo lang geleden, nu komt het opeens weer. Ik ga aan mezelf denken.
vrijdag 3 mei 2019 om 08:58
Hoi Daantje, wat ontzettend naar.
En nee, natuurlijk klopt het niet dat de zus van je moeder nog van niets weet. Ik begrijp hieruit dat je soms nog twijfelt of het toch aan jou ligt, dat het contact zo moeizaam gaat. Naar wat ik lees lijkt het me echt iets van je moeder. Dat maakt het niet makkelijker om mee om te gaan, maar jezelf verwijten hoe het gaat is niet nodig. Je doet alles wat je kan.
Heel veel sterkte en denk om jezelf.
En nee, natuurlijk klopt het niet dat de zus van je moeder nog van niets weet. Ik begrijp hieruit dat je soms nog twijfelt of het toch aan jou ligt, dat het contact zo moeizaam gaat. Naar wat ik lees lijkt het me echt iets van je moeder. Dat maakt het niet makkelijker om mee om te gaan, maar jezelf verwijten hoe het gaat is niet nodig. Je doet alles wat je kan.
Heel veel sterkte en denk om jezelf.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 3 mei 2019 om 09:10
Drinkt ze de astronautenvoeding nog wel? Een familielid van me heeft daar een jaar op geleefd toen hij in de 80 was.
Je zou eens kunnen proberen niet meer met voorstellen te komen, maar gewoon een bord met haar lievelingseten in haar keuken klaar te maken. Dat het lekker gaat ruiken daar en dat ze het eten daarna ook voor zich ziet.
Je zou eens kunnen proberen niet meer met voorstellen te komen, maar gewoon een bord met haar lievelingseten in haar keuken klaar te maken. Dat het lekker gaat ruiken daar en dat ze het eten daarna ook voor zich ziet.
vrijdag 3 mei 2019 om 12:33
Dank je wel voor je lieve berichtje. Ik weet wel dat het niet aan mij ligt, maar soms denk ik toch dat ik ergens iets niet goed doe. Omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat iemand zo kan zijn en zo kan doen.lolapaloeza schreef: ↑03-05-2019 08:58Hoi Daantje, wat ontzettend naar.
En nee, natuurlijk klopt het niet dat de zus van je moeder nog van niets weet. Ik begrijp hieruit dat je soms nog twijfelt of het toch aan jou ligt, dat het contact zo moeizaam gaat. Naar wat ik lees lijkt het me echt iets van je moeder. Dat maakt het niet makkelijker om mee om te gaan, maar jezelf verwijten hoe het gaat is niet nodig. Je doet alles wat je kan.
Heel veel sterkte en denk om jezelf.
vrijdag 3 mei 2019 om 12:38
Ik geloof dat ze 2 glazen per dag met poeder door haar water krijg, maar zeker weten doe ik dat niet.kintsugi schreef: ↑03-05-2019 09:10Drinkt ze de astronautenvoeding nog wel? Een familielid van me heeft daar een jaar op geleefd toen hij in de 80 was.
Je zou eens kunnen proberen niet meer met voorstellen te komen, maar gewoon een bord met haar lievelingseten in haar keuken klaar te maken. Dat het lekker gaat ruiken daar en dat ze het eten daarna ook voor zich ziet.
Het probleem is dat zelfs haar vriend niet weet wat ze precies lekker vindt. Ik weet niet eens wat haar lievelingseten is. Ja, ik weet dat ze een broodje kroket lekker vindt, maar dat lijkt me niet verstandig.
Vanmorgen contact gehad met mijn broertje en ook hij wist niet dat het zo erg was. Ik kijk het dit weekend nog aan en als het zondag nog steeds zo is ga ik echt maandag de huiartst bellen en aandringen op opname. Wat mij betreft is zelfs de psychiatrische afdeling een optie.
vrijdag 3 mei 2019 om 12:50
Dit.
Ik heb ook regelmatig na een chemo een broodje kroket op. Lekker.
Dus als ze daar zin in heeft gewoon doen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 3 mei 2019 om 12:51
vrijdag 3 mei 2019 om 12:51
vrijdag 3 mei 2019 om 12:58
Ik zou daar niet zo'n zorgen over maken. Onze oma was opgenomen in een hospice. Ze was ook gestopt met eten. Water deed ze met hele kleine slokjes, maar minimaal. Toen haar duidelijk werd dat we vrede met haar aankomende overlijden hadden wilde ze niet meer dood. Ze is nogal manipulatief.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 12:51Ook al je 3 weken niet gegeten? Kan me niet voorstellen dat een broodje kroket goed valt als je 3 weken niks gegeten hebt.
Maar het eerste wat zij weer heeft gegeten was een lekkerbekje. En dat ging meer dan prima. Ze had toen al bijna 4 weken niet gegeten.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:02
Ik vind dit nog steeds heel erg van toepassing.Ariellle schreef: ↑22-04-2019 13:06Het enige dat hier belangrijk is, is wat jouw moeder wil, niet wat jij wil of nodig vindt. Als zij jou niet wil vertellen wat zij wil, dan is dat haar goed recht. Het wordt een ander verhaal als ze niet in staat is om haar wil te bepalen, maar dan ben jij denk ik gezien de verhoudingen misschien niet degene die daarin een rol kan/moet spelen en overigens ook geen verantwoordelijkheid heeft naar mijn idee. Vraag haar gewoon wat je voor haar kan doen, zet zoals iemand al schreef dingen die ze misschien wel zou willen eten voor haar neer, zonder aan te dringen, help haar vriend, maar dring haar niets op. Helpt niet en frustreert waarschijnlijk jullie allebei.
Gevoelsmatig vind ik dat jij er wel een heel erge toestand van maakt nu.
Het is haar keus om haar broer of zus in te lichten, of niet.
En als zij een broodje kroket wil dan neemt ze dat, al is het maar een hapje.
Bovendien heeft ze helemaal niet gezegd dat ze dat wil, jij vult dat voor haar in en vindt er op voorhand ook al wat van.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:03
Ze eet waarschijnlijk toch maar hooguit een paar happen. Ik denk niet dat dat kwaad kan hoor.
Alles wat je na 3 weken niet eten eet valt raar, of het nou een beschuitje met suiker is of een broodje kroket.
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: wat naar om te lezen dat het nog niet beter gaat met je moeder. En dat je tante en broer niet (volledig) op de hoogte waren geeft inderdaad ook aan dat de moeizame communicatie niet aan jou ligt, maar ook aan je moeder. Lastig. Ik denk dat het goed is, voor jezelf, dat je nu iets meer afstand hebt genomen maar nog wel betrokken blijft door bv de huisarts te bellen.
Sterkte!
Alles wat je na 3 weken niet eten eet valt raar, of het nou een beschuitje met suiker is of een broodje kroket.
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: wat naar om te lezen dat het nog niet beter gaat met je moeder. En dat je tante en broer niet (volledig) op de hoogte waren geeft inderdaad ook aan dat de moeizame communicatie niet aan jou ligt, maar ook aan je moeder. Lastig. Ik denk dat het goed is, voor jezelf, dat je nu iets meer afstand hebt genomen maar nog wel betrokken blijft door bv de huisarts te bellen.
Sterkte!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 3 mei 2019 om 13:06
Waarom ben je er niet bij? Haar vriend is neem ik aan van haar leeftijd? En die laat je maar aanmodderen. Ik zou persoonlijk een weekje vrij nemen als mijn moeder van die leeftijd zo ziek is en daar gaan logeren. Iedere 2 uur een klein beetje vloeibaar eten geven zodat de maag het kan verwerkenDaantje1970 schreef: ↑20-04-2019 19:54ze zegt dat het er weer uitkomt, maar dat is woensdag niet gebeurd. Ik heb er niet bij, dus ik kan het niet beoordelen. Ze belt dagelijks met de huisartsen of met de specialisten, die zeggen allemaal hetzelfde. Het heeft tijd nodig om te helen, daarvoor heeft je lichaam kracht nodig, dus voeding. Als het dinsdag nog niet is veranderd, wil ik dat de huisarts haar op laten nemen en dat ze dan aan de sondevoeding gaat.
Is ze wel opgenomen geweest? Want darmen beschadigd door bestraling klinkt niet best.
Je kan niet verwachten dat roepen door een telefoon resultaat heeft.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:07
Daantje, een psychiatrische opname is hier echt helemaal niet aan de orde. Hoe lullig ook, als jouw moeder niet kan of wil eten is dat echt haar eigen keuze. Ik begin me wel af te vragen of er niet meer aan de hand is. De weerstand tegen eten (of zelfs de geur ervan) kan ook een lichamelijke oorzaak hebben.
En inderdaad, als ze een broodje kroket zou willen, gewoon doen.
Daarnaast, ik lees zoveel boosheid bij jou, ik denk dat dat je kijk op de zaak beïnvloed.
En inderdaad, als ze een broodje kroket zou willen, gewoon doen.
Daarnaast, ik lees zoveel boosheid bij jou, ik denk dat dat je kijk op de zaak beïnvloed.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:10
zoals ik het lees, denk ik dat moeder er helemaal niet op zit te wachten dat Daantje daar in huis komt en zal het eerder averechts werken en vooral Daantje naar de klote helpennina1966 schreef: ↑03-05-2019 13:06Waarom ben je er niet bij? Haar vriend is neem ik aan van haar leeftijd? En die laat je maar aanmodderen. Ik zou persoonlijk een weekje vrij nemen als mijn moeder van die leeftijd zo ziek is en daar gaan logeren. Iedere 2 uur een klein beetje vloeibaar eten geven zodat de maag het kan verwerken
Is ze wel opgenomen geweest? Want darmen beschadigd door bestraling klinkt niet best.
Je kan niet verwachten dat roepen door een telefoon resultaat heeft.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 3 mei 2019 om 13:11
Hebben jullie zo weinig contact met elkaar? En dan ga je je er nu ineens mee bemoeien.. .tja. Als moeder zou ik ook mijn hakken in het zand zetten dan. Als je er vaak komt heb je een stem in het geheel. Als je maar weinig contact hebt zou ik me ook afvragen waar je je ineens mee bemoeid als moeder.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 12:38Ik geloof dat ze 2 glazen per dag met poeder door haar water krijg, maar zeker weten doe ik dat niet.
Het probleem is dat zelfs haar vriend niet weet wat ze precies lekker vindt. Ik weet niet eens wat haar lievelingseten is. Ja, ik weet dat ze een broodje kroket lekker vindt, maar dat lijkt me niet verstandig.
Vanmorgen contact gehad met mijn broertje en ook hij wist niet dat het zo erg was. Ik kijk het dit weekend nog aan en als het zondag nog steeds zo is ga ik echt maandag de huiartst bellen en aandringen op opname. Wat mij betreft is zelfs de psychiatrische afdeling een optie.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:11
Heb je weleens gevraagd wat zij wil? Ze heeft het recht niet meer te willen eten en drinken. Als zij niet opgenomen wil worden in een ziekenhuis zal je de huisarts in moeten schakelen voor een wilsbeschikking. De arts zal dan niet insturen naar een ziekenhuis maar symptomen verlichten. Luister eens naar haar ipv alleen horen en speel daar op in ipv aan een psychiatriche instelling denken. Misschien kan maatschappelijk werk iets voor haar betekenen? Evt doorverwijzen naar een psychologe ivm onderliggende depressie? Of misschien is ze wel heel helder en duidelijk maar wil niemand luisteren?Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 12:38Ik geloof dat ze 2 glazen per dag met poeder door haar water krijg, maar zeker weten doe ik dat niet.
Het probleem is dat zelfs haar vriend niet weet wat ze precies lekker vindt. Ik weet niet eens wat haar lievelingseten is. Ja, ik weet dat ze een broodje kroket lekker vindt, maar dat lijkt me niet verstandig.
Vanmorgen contact gehad met mijn broertje en ook hij wist niet dat het zo erg was. Ik kijk het dit weekend nog aan en als het zondag nog steeds zo is ga ik echt maandag de huiartst bellen en aandringen op opname. Wat mij betreft is zelfs de psychiatrische afdeling een optie.
En dan nog....ze is wilsbekwaam dus als ze niet met maatschappelijk werk wil praten is dat haar goed recht.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:18
Je moeder is oud en heel ernstig ziek.
Vijftig jaar geleden gingen mensen met haar klachten gewoon dood, maar tegenwoordig kan het leven veel langer gerekt worden. Soms is dat fijn, en soms kan het ook een eindeloze kwelling worden.
Weet je precies waarom je moeder niet meer wil eten?
Het maakt een enorm verschil of ze niet eet omdat ze bang is geworden voor pijn en misselijkheid, of omdat ze helemaal niet meer wil. In het eerste geval heeft ze begeleiding en hulp nodig, in het tweede geval zul je haar wens moeten respecteren.
Het is hoe dan ook haar lichaam, dus je kunt alleen proberen om haar te helpen. Je kunt haar nergens toe dwingen, en als je dat toch probeert zal ze je niet meer vertrouwen en kun je nog minder voor haar doen.
Mensen zijn niet verplicht om te eten of zo oud mogelijk te worden. Kwaliteit van leven telt ook heel zwaar mee.
Vijftig jaar geleden gingen mensen met haar klachten gewoon dood, maar tegenwoordig kan het leven veel langer gerekt worden. Soms is dat fijn, en soms kan het ook een eindeloze kwelling worden.
Weet je precies waarom je moeder niet meer wil eten?
Het maakt een enorm verschil of ze niet eet omdat ze bang is geworden voor pijn en misselijkheid, of omdat ze helemaal niet meer wil. In het eerste geval heeft ze begeleiding en hulp nodig, in het tweede geval zul je haar wens moeten respecteren.
Het is hoe dan ook haar lichaam, dus je kunt alleen proberen om haar te helpen. Je kunt haar nergens toe dwingen, en als je dat toch probeert zal ze je niet meer vertrouwen en kun je nog minder voor haar doen.
Mensen zijn niet verplicht om te eten of zo oud mogelijk te worden. Kwaliteit van leven telt ook heel zwaar mee.
