Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 om 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
vrijdag 3 mei 2019 om 13:21
Goh...jij klinkt vriendelijk zeg! Dus ik mag me geen zorgen maken omdat mijn moeder nu al 3 weken in bed ligt en niet eet? En het is blijkbaar normaal om iedereen in je leven en die om je geeft af te stoten. Ik heb ook nergens gezegd dat ze dat graag wil eten. Iemand schreef haar lievelingseten klaarmaken. Nou ik denk dat ze dat het lekkerst vindt, want dat eet ze vaak als ze bij ons is. Verder zou ik het niet weten.lisa_ schreef: ↑03-05-2019 13:02Ik vind dit nog steeds heel erg van toepassing.
Gevoelsmatig vind ik dat jij er wel een heel erge toestand van maakt nu.
Het is haar keus om haar broer of zus in te lichten, of niet.
En als zij een broodje kroket wil dan neemt ze dat, al is het maar een hapje.
Bovendien heeft ze helemaal niet gezegd dat ze dat wil, jij vult dat voor haar in en vindt er op voorhand ook al wat van.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:23
Misschien moet dat dan maar eens voorstellen. Maar ja...meer dingen die ik heb voorgesteld worden geweigerd. Weet je ik wil afstand nemen, maar tegelijk heb ik ook zoiets van ze is wel mijn moeder. En omdat ze iedereen afstoot ben ik 1 van de weinigen die nog iets kan proberen. Ook al hebben we geen goede band, ik wil haar niet in de steek laten.AnnA_C schreef: ↑03-05-2019 13:03Ze eet waarschijnlijk toch maar hooguit een paar happen. Ik denk niet dat dat kwaad kan hoor.
Alles wat je na 3 weken niet eten eet valt raar, of het nou een beschuitje met suiker is of een broodje kroket.
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: wat naar om te lezen dat het nog niet beter gaat met je moeder. En dat je tante en broer niet (volledig) op de hoogte waren geeft inderdaad ook aan dat de moeizame communicatie niet aan jou ligt, maar ook aan je moeder. Lastig. Ik denk dat het goed is, voor jezelf, dat je nu iets meer afstand hebt genomen maar nog wel betrokken blijft door bv de huisarts te bellen.
Sterkte!
vrijdag 3 mei 2019 om 13:24
Op zich denk ik dat het geen kwaad kan om een broodje kroket voor haar te maken, wat Anna al zei, waarschijnlijk eet ze hoogstens 3, 4 hapjes van.
Is er iemand die ze genoeg vertrouwt die met haar kan praten over wat ze wil en niet wil?
Is er iemand die ze genoeg vertrouwt die met haar kan praten over wat ze wil en niet wil?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 3 mei 2019 om 13:27
Ze heeft 2 dagen in het ziekenhuis gelegen en later nog aan het infuus. Haar vriend is 74 jaar, volwassen genoeg lijkt me. Jij hebt vast niet alles gelezen. Mijn moeder en ik hebben geen goede band. Geen ruzie en geen hekel aan elkaar, maar er is geen band. Jij zou misschien een week vrij nemen, ik niet. Ook die kleine beetje eet ze niet. Dat heb ik al geprobeerd (nee, niet door de telefoon), dat heeft een vroegere buurvrouw al geprobeerd, dat heeft de vriend van mijn moeder al geprobeerd en inmiddels de huisarts ook.nina1966 schreef: ↑03-05-2019 13:06Waarom ben je er niet bij? Haar vriend is neem ik aan van haar leeftijd? En die laat je maar aanmodderen. Ik zou persoonlijk een weekje vrij nemen als mijn moeder van die leeftijd zo ziek is en daar gaan logeren. Iedere 2 uur een klein beetje vloeibaar eten geven zodat de maag het kan verwerken
Is ze wel opgenomen geweest? Want darmen beschadigd door bestraling klinkt niet best.
Je kan niet verwachten dat roepen door een telefoon resultaat heeft.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:28
Ik ben wel lichtelijk geirriteerd ja, niet boos. Ik snap niet dat iemand zo eigenwijs kan zijn. Toen ze nog overgaf en aan de diarree was, kon ik het nog wel begrijpen. Dat is nu over en ze heeft geen pijn meer. Als iemand roept dat ze het zat is en dat ze weer wat wil gaan doen, dan zorg je er toch voor dat je weer op krachten komt.the_Wicked_Witch schreef: ↑03-05-2019 13:07Daantje, een psychiatrische opname is hier echt helemaal niet aan de orde. Hoe lullig ook, als jouw moeder niet kan of wil eten is dat echt haar eigen keuze. Ik begin me wel af te vragen of er niet meer aan de hand is. De weerstand tegen eten (of zelfs de geur ervan) kan ook een lichamelijke oorzaak hebben.
En inderdaad, als ze een broodje kroket zou willen, gewoon doen.
Daarnaast, ik lees zoveel boosheid bij jou, ik denk dat dat je kijk op de zaak beïnvloed.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:29
Nou..naar de klote is misschien wat overdreven
maar goed zal het niet zijn. Voor mij niet en voor mijn moeder ook niet. Dan gaat vanzelf een keer de bom barsten denk ik.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:31
Oohh...dus als ik wil dat mijn moeder gewoon beter wordt, is dat bemoeien? Overigens is het weinige contact niet zomaar hoor, dat heeft een reden.nina1966 schreef: ↑03-05-2019 13:11Hebben jullie zo weinig contact met elkaar? En dan ga je je er nu ineens mee bemoeien.. .tja. Als moeder zou ik ook mijn hakken in het zand zetten dan. Als je er vaak komt heb je een stem in het geheel. Als je maar weinig contact hebt zou ik me ook afvragen waar je je ineens mee bemoeid als moeder.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:34
Ja dat hebben we (de vriend van mijn moeder en ik) gevraagd. Zij zegt dat ze beter wil worden. Dan ga ik ervan uit dat dat ook zo is. Dat is het enige wat ze zegt. Als zij zegt dat ze klaar met leven is, dan zal ik dat respecteren, maar dan moet dat wel uitgesproken worden. Niet zo zeer naar mij, maar wel naar haar partner of naar de huisarts. Maatschappelijk werk wil ze niet, dat wil ze al heel haar leven niet, ook geen psychologen. De onderliggende depressie is er al jaren, dat zit in onze genen, ze slikt al jaren antidepressiva. Ze is nog steeds erg warrig, dus ik vraag me af of ze wilsbekwaam is.somana schreef: ↑03-05-2019 13:11Heb je weleens gevraagd wat zij wil? Ze heeft het recht niet meer te willen eten en drinken. Als zij niet opgenomen wil worden in een ziekenhuis zal je de huisarts in moeten schakelen voor een wilsbeschikking. De arts zal dan niet insturen naar een ziekenhuis maar symptomen verlichten. Luister eens naar haar ipv alleen horen en speel daar op in ipv aan een psychiatriche instelling denken. Misschien kan maatschappelijk werk iets voor haar betekenen? Evt doorverwijzen naar een psychologe ivm onderliggende depressie? Of misschien is ze wel heel helder en duidelijk maar wil niemand luisteren?
En dan nog....ze is wilsbekwaam dus als ze niet met maatschappelijk werk wil praten is dat haar goed recht.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:35
Ze zegt dat ze geen trek heeft. Ze is niet meer misselijk, er komt niks meer uit. Ze heeft geen trek. Ze heeft niks gezegd over dat ze niet meer wil leven. We hebben haar rechtstreeks gevraagd of ze misschien wil stoppen met alles en daar heeft ze nee of geantwoord. Zij zegt dat ze wil leven.Snarky schreef: ↑03-05-2019 13:18Je moeder is oud en heel ernstig ziek.
Vijftig jaar geleden gingen mensen met haar klachten gewoon dood, maar tegenwoordig kan het leven veel langer gerekt worden. Soms is dat fijn, en soms kan het ook een eindeloze kwelling worden.
Weet je precies waarom je moeder niet meer wil eten?
Het maakt een enorm verschil of ze niet eet omdat ze bang is geworden voor pijn en misselijkheid, of omdat ze helemaal niet meer wil. In het eerste geval heeft ze begeleiding en hulp nodig, in het tweede geval zul je haar wens moeten respecteren.
Het is hoe dan ook haar lichaam, dus je kunt alleen proberen om haar te helpen. Je kunt haar nergens toe dwingen, en als je dat toch probeert zal ze je niet meer vertrouwen en kun je nog minder voor haar doen.
Mensen zijn niet verplicht om te eten of zo oud mogelijk te worden. Kwaliteit van leven telt ook heel zwaar mee.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:37
Ik dacht altijd dat haar zus was, maar daar twijfel ik nu over. Ik denk wel dat ze de huisarts vertrouwt.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:38
Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:34Ja dat hebben we (de vriend van mijn moeder en ik) gevraagd. Zij zegt dat ze beter wil worden. Dan ga ik ervan uit dat dat ook zo is. Dat is het enige wat ze zegt. Als zij zegt dat ze klaar met leven is, dan zal ik dat respecteren, maar dan moet dat wel uitgesproken worden. Niet zo zeer naar mij, maar wel naar haar partner of naar de huisarts. Maatschappelijk werk wil ze niet, dat wil ze al heel haar leven niet, ook geen psychologen. De onderliggende depressie is er al jaren, dat zit in onze genen, ze slikt al jaren antidepressiva. Ze is nog steeds erg warrig, dus ik vraag me af of ze wilsbekwaam is.
Dan nog zal in de praktijk niemand haar gaan dwingen om te eten, op haar leeftijd.
Je hebt je zorgen uitgesproken naar de huisarts, zo te lezen is haar vriend wilsbekwaam en zorgt hij voor haar, ik denk niet dat er meer is dat je kunt doen. Hoe lullig ook.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:38
En dat is dan precies dezelfde reden waarom je moeder niet omhoog springt en meteen doet wat jij roept door de telefoon. Nee niet alles gelezen maar blijkbaar had ik het wel goed. Als het contact er al niet was waarom verwacht je dan dat ze nu naar je luistert? Zoals ik al schreef, als je er iedere week bent enz maar verwachten nu een stem in te brengen terwijl je niet eens weet wat ze lekker vindt... dat kan niet. Dat zul je zelf toch ook wel snappen.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:31Oohh...dus als ik wil dat mijn moeder gewoon beter wordt, is dat bemoeien? Overigens is het weinige contact niet zomaar hoor, dat heeft een reden.
Spiegologie van de koude grond... Jij voelt je ergens van binnen schuldig aan het gebrek aan contact en daarom ben je nu zo van slag en doe je (telefonisch) je "best" ?
vrijdag 3 mei 2019 om 13:39
Gatverdamme zeg, wat kan ik me hier pissig om maken. Me ermee bemoeien. Ze is verdomme wel mijn moeder. Moet ik haar dan gewoon in de steek laten? Net zoals ze altijd met mij heeft gedaan? Moet ik dan helemaal mijn handen ervan af trekken? Kom nou zeg. Er is zoveel te doen over ouderen die hun kinderen niet meer zien en alleen gelaten worden en dan moet ik me er niet meer mee bemoeien. Het moet niet gekker worden.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:31Oohh...dus als ik wil dat mijn moeder gewoon beter wordt, is dat bemoeien? Overigens is het weinige contact niet zomaar hoor, dat heeft een reden.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:40
Rot jij lekker op zeg!! Je weet helemaal niks van de situatie, maar denk dat zo maar even te kunnen zeggen. Dank je wel hoor.nina1966 schreef: ↑03-05-2019 13:38En dat is dan precies dezelfde reden waarom je moeder niet omhoog springt en meteen doet wat jij roept door de telefoon. Nee niet alles gelezen maar blijkbaar had ik het wel goed. Als het contact er al niet was waarom verwacht je dan dat ze nu naar je luistert? Zoals ik al schreef, als je er iedere week bent enz maar verwachten nu een stem in te brengen terwijl je niet eens weet wat ze lekker vindt... dat kan niet. Dat zul je zelf toch ook wel snappen.
Spiegologie van de koude grond... Jij voelt je ergens van binnen schuldig aan het gebrek aan contact en daarom ben je nu zo van slag en doe je (telefonisch) je "best" ?
vrijdag 3 mei 2019 om 13:42
vrijdag 3 mei 2019 om 13:42
Haar woorden en gedrag zijn niet met elkaar in overeenstemming. Mogelijk zegt ze dat ze wil leven, vanuit een sociaalwenselijke gedachte. Bovendien is het nogal wat om zo uit te spreken dat je eigenlijk liever niet meer wilt leven.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:35Ze zegt dat ze geen trek heeft. Ze is niet meer misselijk, er komt niks meer uit. Ze heeft geen trek. Ze heeft niks gezegd over dat ze niet meer wil leven. We hebben haar rechtstreeks gevraagd of ze misschien wil stoppen met alles en daar heeft ze nee of geantwoord. Zij zegt dat ze wil leven.
Toch wijst haar gedrag niet op een wens tot beter worden. Wellicht heeft heeft ze geen trek meer in leven en uit zich dat in een weigering van voedsel en alles wat haar beter zou kunnen maken.
Hoe moeilijk ook, respecteer haar haar wens, hoe onbegrijpelijk dat voor jou misschien ook is.
Sterkte, ik begrijp je frustratie.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:47
Daantje, laat gaan, je hebt je energie nodig voor andere dingen
Weet je, ik denk dat je moeder misschien wel wil eten, maar het lukt gewoon niet meer. Anorexia-patienten kunnen tegen hetzelfde aanlopen als ze heel ver er in zitten. De wil is er misschien wel, maar iets blokkeert en wat dat iets is....
Weet je, ik denk dat je moeder misschien wel wil eten, maar het lukt gewoon niet meer. Anorexia-patienten kunnen tegen hetzelfde aanlopen als ze heel ver er in zitten. De wil is er misschien wel, maar iets blokkeert en wat dat iets is....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 3 mei 2019 om 13:48
Als ze inderdaad niet meer wil leven, dan respecteer is dat natuurlijk. Sterker nog: ik kan het helemaal begrijpen! Maar dan lijkt het me beter dat ze dat uitspreekt. Hoeft natuurlijk niet tegen mij of haar vriend, maar dat kan ook met de huisarts besproken worden. Dan kunnen er er ook voor zorgen dat ze het makkelijker en prettiger krijgt. Al is het maar een bed beneden zetten, zodat ze in ieder geval bij de hond kan zijn en een beetje contact met de buitenwereld kan hebben.OopjenCoppit schreef: ↑03-05-2019 13:42Haar woorden en gedrag zijn niet met elkaar in overeenstemming. Mogelijk zegt ze dat ze wil leven, vanuit een sociaalwenselijke gedachte. Bovendien is het nogal wat om zo uit te spreken dat je eigenlijk liever niet meer wilt leven.
Toch wijst haar gedrag niet op een wens tot beter worden. Wellicht heeft heeft ze geen trek meer in leven en uit zich dat in een weigering van voedsel en alles wat haar beter zou kunnen maken.
Hoe moeilijk ook, respecteer haar haar wens, hoe onbegrijpelijk dat voor jou misschien ook is.
Sterkte, ik begrijp je frustratie.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:49
Die waren er 3 weken geleden nog niet. De oncoloog wil haar zien in het ziekenhuis, maar ze wil niet naar het ziekenhuis gaan.the_Wicked_Witch schreef: ↑03-05-2019 13:46Wat wel in me opkomt, en sorry als ik je daar nog ongeruster mee maak, is ze niet zieker dan gedacht? Is er onderzoek gedaan naar eventuele uitzaaiingen?
vrijdag 3 mei 2019 om 13:50
Daantje, je bent nu al in de rouw. Je weet nu al dat als ze doorgaat met dit voedingspatroon, ze zal komen te overlijden. En dat jij dan je moeder kwijt bent.
Vraag haar wat zij nodig heeft om beter te kunnen worden. Draag niet zelf oplossingen aan, maar vraag haar wat zij onder beter worden verstaat en ook hoe zij denkt dat ze dat kan laten gebeuren. Wie of wat ze daarvoor nodig heeft.
Ik zie hoe je worstelt om een goede dochter te zijn, hoe onmachtig je bent om je moeder te kunnen helpen. Jij bent een doener. Als er iets mis is, dan kom je in actie en maak je het weer. Daarom is het nu zo ongelooflijk lastig voor je omdat je moeder het ene zegt, maar het andere doet. Jij denkt: Als ze het ene zegt, beter worden, dan moet ze nu g*&^(7! ook gaan eten! Want dat is de oplossing mam! Waarom doe je dan precies datgene wat je verder weg drijft van wat je wil?!
Ik denk daarom dat je haar niet kunt helpen, omdat jouw manier van helpen niet de hulp is die zij nu nodig heeft. Je gaat te snel voor haar. Begrijpelijk, want er is ook een sense of urgency natuurlijk. Is haar vriend ook zo'n doener? Of kan hij op haar tempo met haar meebewegen in keuzes die zij maakt? ik zou wel aanwezig blijven, maar niet meer hameren op de oplossing waarvan jij weet dat deze gaat werken. Hoe zwaar ook, zegt deze mede-doener. Sterkte!
Vraag haar wat zij nodig heeft om beter te kunnen worden. Draag niet zelf oplossingen aan, maar vraag haar wat zij onder beter worden verstaat en ook hoe zij denkt dat ze dat kan laten gebeuren. Wie of wat ze daarvoor nodig heeft.
Ik zie hoe je worstelt om een goede dochter te zijn, hoe onmachtig je bent om je moeder te kunnen helpen. Jij bent een doener. Als er iets mis is, dan kom je in actie en maak je het weer. Daarom is het nu zo ongelooflijk lastig voor je omdat je moeder het ene zegt, maar het andere doet. Jij denkt: Als ze het ene zegt, beter worden, dan moet ze nu g*&^(7! ook gaan eten! Want dat is de oplossing mam! Waarom doe je dan precies datgene wat je verder weg drijft van wat je wil?!
Ik denk daarom dat je haar niet kunt helpen, omdat jouw manier van helpen niet de hulp is die zij nu nodig heeft. Je gaat te snel voor haar. Begrijpelijk, want er is ook een sense of urgency natuurlijk. Is haar vriend ook zo'n doener? Of kan hij op haar tempo met haar meebewegen in keuzes die zij maakt? ik zou wel aanwezig blijven, maar niet meer hameren op de oplossing waarvan jij weet dat deze gaat werken. Hoe zwaar ook, zegt deze mede-doener. Sterkte!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 3 mei 2019 om 13:51
Ik hoop zo dat ze dan uiteindelijk, alleen of met hulp, ziet dat het toch niet goed is. Daarom wil ik alsnog maandag met de huisarts gaan praten. Misschien wordt er tegen de huisarts wel iets heel anders gezegd dan tegen mij. Misschien weet de huisarts veel meer dan ik te horen krijg.rosanna08 schreef: ↑03-05-2019 13:47Daantje, laat gaan, je hebt je energie nodig voor andere dingen
Weet je, ik denk dat je moeder misschien wel wil eten, maar het lukt gewoon niet meer. Anorexia-patienten kunnen tegen hetzelfde aanlopen als ze heel ver er in zitten. De wil is er misschien wel, maar iets blokkeert en wat dat iets is....
vrijdag 3 mei 2019 om 13:52
Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:49Die waren er 3 weken geleden nog niet. De oncoloog wil haar zien in het ziekenhuis, maar ze wil niet naar het ziekenhuis gaan.
Het is echt héél rot, maar ik denk dat je weinig kunt. Als ze niet wil dan zal niemand haar dwingen vrees ik.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:54
Dank je wel voor je idee. Goed idee om het zo te proberen. Haar vriend is helaas geen doener. Haar broer was dat wel, maar die is er helaas niet meer. Haar zus is dat ook, maar die zit nog een paar weken in het buitenland. Natuurlijk blijf ik aanwezig, ik zou niet anders kunnen. Ik ga nu even weg en denk ondertussen na over jouw woorden. Dank je wel.Doreia* schreef: ↑03-05-2019 13:50Daantje, je bent nu al in de rouw. Je weet nu al dat als ze doorgaat met dit voedingspatroon, ze zal komen te overlijden. En dat jij dan je moeder kwijt bent.
Vraag haar wat zij nodig heeft om beter te kunnen worden. Draag niet zelf oplossingen aan, maar vraag haar wat zij onder beter worden verstaat en ook hoe zij denkt dat ze dat kan laten gebeuren. Wie of wat ze daarvoor nodig heeft.
Ik zie hoe je worstelt om een goede dochter te zijn, hoe onmachtig je bent om je moeder te kunnen helpen. Jij bent een doener. Als er iets mis is, dan kom je in actie en maak je het weer. Daarom is het nu zo ongelooflijk lastig voor je omdat je moeder het ene zegt, maar het andere doet. Jij denkt: Als ze het ene zegt, beter worden, dan moet ze nu g*&^(7! ook gaan eten! Want dat is de oplossing mam! Waarom doe je dan precies datgene wat je verder weg drijft van wat je wil?!
Ik denk daarom dat je haar niet kunt helpen, omdat jouw manier van helpen niet de hulp is die zij nu nodig heeft. Je gaat te snel voor haar. Begrijpelijk, want er is ook een sense of urgency natuurlijk. Is haar vriend ook zo'n doener? Of kan hij op haar tempo met haar meebewegen in keuzes die zij maakt? ik zou wel aanwezig blijven, maar niet meer hameren op de oplossing waarvan jij weet dat deze gaat werken. Hoe zwaar ook, zegt deze mede-doener. Sterkte!
vrijdag 3 mei 2019 om 14:01
Hou je rekening met het feit dat de huisarts niks met jou mag delen zonder uitdrukkelijke toestemming van zijn/haar patiënt? Je kunt wel je zorgen met de ha bespreken natuurlijk maar verwacht geen inzicht in de rest wat met de ha is besproken.Daantje1970 schreef: ↑03-05-2019 13:51Ik hoop zo dat ze dan uiteindelijk, alleen of met hulp, ziet dat het toch niet goed is. Daarom wil ik alsnog maandag met de huisarts gaan praten. Misschien wordt er tegen de huisarts wel iets heel anders gezegd dan tegen mij. Misschien weet de huisarts veel meer dan ik te horen krijg.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
