Gezondheid
alle pijlers
Moeilijk: als het (even) niet goed gaat met je ouders
vrijdag 26 november 2021 om 22:22
Hallo allemaal,
Tijdje geleden een topic geopend over mijn moeder (70 jaar). Heel kort: altijd fit geweest, maar sinds eind aug. kampt ze met ernstige slapeloosheid nadat haar oren werden uitgespoten. Ze hield hier een ruis aan over en is sindsdien in een enorme stress-modus geraakt. De suis is trouwens wel weg nu. Maar de extreme onrust blijft en daarmee ook slapeloosheid. Ze slaapt nachten niet, terwijl zij altijd goede slaper was. Ze heeft wel een 'slaapcoach' en intake bij psycholoog (wachttijden...). Het maakt haar wanhopig en met periodes natuurlijk ook somber.
Ik ga er regelmatig heen en vd week vond ik het zó naar om te zien. Mijn vader is inmiddels ook zo moe, want tja, de partner 'lijdt' mee. Ik vond ze zo verzwakt
Lastig om te zien en kreeg er echt buikpijn van. Mijn ouders waren altijd vol leven en mijn 'helden'. Nu lijken de rollen ineens omgedraaid.
Mijn ma zal de cirkel zelf moeten doorbreken. Maar inmiddels komen er allemaal klachtjes bij. Buik, rug, hoofdpijn etc. En mijn vader is ook bekaf. Ik voel mij machteloos, wil zó graag dat zij zich beter gaat voelen.
Ik heb het er best lastig mee! Herkent iemand dit? Tips?
Tnx!
Tijdje geleden een topic geopend over mijn moeder (70 jaar). Heel kort: altijd fit geweest, maar sinds eind aug. kampt ze met ernstige slapeloosheid nadat haar oren werden uitgespoten. Ze hield hier een ruis aan over en is sindsdien in een enorme stress-modus geraakt. De suis is trouwens wel weg nu. Maar de extreme onrust blijft en daarmee ook slapeloosheid. Ze slaapt nachten niet, terwijl zij altijd goede slaper was. Ze heeft wel een 'slaapcoach' en intake bij psycholoog (wachttijden...). Het maakt haar wanhopig en met periodes natuurlijk ook somber.
Ik ga er regelmatig heen en vd week vond ik het zó naar om te zien. Mijn vader is inmiddels ook zo moe, want tja, de partner 'lijdt' mee. Ik vond ze zo verzwakt
Lastig om te zien en kreeg er echt buikpijn van. Mijn ouders waren altijd vol leven en mijn 'helden'. Nu lijken de rollen ineens omgedraaid.Mijn ma zal de cirkel zelf moeten doorbreken. Maar inmiddels komen er allemaal klachtjes bij. Buik, rug, hoofdpijn etc. En mijn vader is ook bekaf. Ik voel mij machteloos, wil zó graag dat zij zich beter gaat voelen.
Ik heb het er best lastig mee! Herkent iemand dit? Tips?
Tnx!
vrijdag 26 november 2021 om 22:27
Hier de laatste jaren ook erg veel ellende meegemaakt met mijn moeder en mijn schoonouders.
Mijn schoonvader wordt ook nooit meer beter. Het is triest, en onmenselijk eigenlijk, om te weten dat de laatste maanden/jaren nu "aftellen". En dat maakt het des te moeilijker om nog echt te genieten van de tijd die er rest.
Veel sterkte met je ouders, het doet zo'n pijn om zoiets aan te moeten zien.
Mijn schoonvader wordt ook nooit meer beter. Het is triest, en onmenselijk eigenlijk, om te weten dat de laatste maanden/jaren nu "aftellen". En dat maakt het des te moeilijker om nog echt te genieten van de tijd die er rest.
Veel sterkte met je ouders, het doet zo'n pijn om zoiets aan te moeten zien.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
vrijdag 26 november 2021 om 22:37
Ja, ik herken het helaas. Ook een moeder met veel klachten, vooral sinds 2,5 jaar door een ongeluk. Ze had al heel lang klachten, waarschijnlijk psycosomatisch, maar sindsdien veel pijn. Mijn vader deed vanaf toen bijna alles in en om het huis. En mede door corona nog meer aan huis gebonden. Ik zag hem ouder worden....terwijl hij zo sociaal was en veel plannen had. Ik schrijf 'was' en 'had', want hij is begin juni geheel plotseling overleden....
Je moeder zal inderdaad zelf de cirkel moeten doorbreken en mijn advies aan je vader is: zoek ontspanning! Laat hem dingen doen die híj leuk vindt (al is dat door corona nog steeds lastig).
Mijn vader was onze steun en toeverlaat, en dus vooral voor mijn moeder. Nu moet ze het 'alleen' (heeft gelukkig huishoudelijke hulp en koken doe ik regelmatig) doen en ik zie haar verdriet. Ze kan niet meer bij mijn vader 'klagen', dus doet ze dat nu met regelmaat bij mij. Dat is goed, maar makkelijk vind ik het niet....
Het is heel moeilijk om te zien als 'kind'. Je kunt het niet voor ze oplossen helaas, maar wellicht wel wat praktische ondersteuning bieden en een luisterend oor....
Sterkte
Je moeder zal inderdaad zelf de cirkel moeten doorbreken en mijn advies aan je vader is: zoek ontspanning! Laat hem dingen doen die híj leuk vindt (al is dat door corona nog steeds lastig).
Mijn vader was onze steun en toeverlaat, en dus vooral voor mijn moeder. Nu moet ze het 'alleen' (heeft gelukkig huishoudelijke hulp en koken doe ik regelmatig) doen en ik zie haar verdriet. Ze kan niet meer bij mijn vader 'klagen', dus doet ze dat nu met regelmaat bij mij. Dat is goed, maar makkelijk vind ik het niet....
Het is heel moeilijk om te zien als 'kind'. Je kunt het niet voor ze oplossen helaas, maar wellicht wel wat praktische ondersteuning bieden en een luisterend oor....
Sterkte
vrijdag 26 november 2021 om 22:42
Herkenbaar..als je kind bent zorgen je ouders voor jou, wanneer je allebei volwassen bent is het een gelijkwaardige relatie wat zorgen betreft en uiteindelijk (hopelijk wanneer ze al oud zijn) zorg je als kind voor je ouders. Ik zie dat kantelpunt bij mijn ouders ook steeds dichterbij komen, niet ineens met een duidelijke aanleiding zoals bij jouw moeder, maar met kleine dingetjes.
Snap dat je het erg lastig mee hebt,
Snap dat je het erg lastig mee hebt,
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
vrijdag 26 november 2021 om 23:05
zaterdag 27 november 2021 om 00:25
Misschien kunnen ze apart gaan slapen. Je hoeft natuurlijk niet beide te lijden.
Hier hebben de ouders ook relatief jong kwalen. Beide hersenschade, NAH, dus dat wordt alleen maar slechter. Schoonmoeder van 77 beginnende dementie. Alleen schoonvader van 80 gaat nog huppelend door het leven, vier keer per week zwemmen (lopend naar het zwembad, 6 km enkele reis).
Hoe gaan we ermee om? Gelaten, het is wat het is. We zijn er niet de hele dag mee bezig al is het natuurlijk triest.
Hier hebben de ouders ook relatief jong kwalen. Beide hersenschade, NAH, dus dat wordt alleen maar slechter. Schoonmoeder van 77 beginnende dementie. Alleen schoonvader van 80 gaat nog huppelend door het leven, vier keer per week zwemmen (lopend naar het zwembad, 6 km enkele reis).
Hoe gaan we ermee om? Gelaten, het is wat het is. We zijn er niet de hele dag mee bezig al is het natuurlijk triest.
zaterdag 27 november 2021 om 07:22
Je leven verandert je eenmaal als je ouder wordt. Je hebt minstens evenveel problemen als toen je 20 was of 50, maar dan andere. De kunst is om elk verlies (en verliezen gá je) zo snel mogelijk te verwerken zodat je zo fit en fris mogelijk de volgende slag weer in ontvangst kan nemen. Een ander kan daar niet veel aan doen. Natuurlijk kan je liefde, respect en belangstelling tonen, niet zoveel dat de aandacht te fijn wordt en het eigen herstel hindert, maar ook niet zo weinig dat dit een nieuwe bron van stress is.
Sterkte!
Sterkte!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 27 november 2021 om 07:49
Slaapmiddelen helpen vooral als je erop vertrouwt dat ze werken. Ze maken je suf maar als iets in je hoofd niet wil slapen maar wakker zijn dan blijf je wakker ondanks de sufte. En de volgende dag moet je toch betalen ervoor met verminderde belangstelling voor alles om je heen.
Ik slaap het beste op een fijne avond. Fijn bezoek, een interessante film, een positief bericht. Dan krijg ik meer zin om zorgeloos van mijn bed te genieten. Maar zoiets valt niet te forceren. Jezelf dwingen gelukkig te zijn en te "genieten" terwijl dat niet écht is, werkt totaal niet.
Ik slaap het beste op een fijne avond. Fijn bezoek, een interessante film, een positief bericht. Dan krijg ik meer zin om zorgeloos van mijn bed te genieten. Maar zoiets valt niet te forceren. Jezelf dwingen gelukkig te zijn en te "genieten" terwijl dat niet écht is, werkt totaal niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
