Gezondheid
alle pijlers
na overlijden iemand wassen
donderdag 27 januari 2022 om 14:13
Afgelopen jaar een paar keer begrafenis of crematie gehad. En een paar keer werd verteld dat ze de overleden persoon gewassen hadden, voordat ze iemand in de kist legden.
Ik heb van dichtbij nog nooit een overlijden meegemaakt, maar waarom wordt iemand gewassen? Wat voor theorie zit daar achter? Is het een ritueel om afscheid te nemen? Tonen van respect? Of zit er een hygiënische grondslag achter?
En is het dan alleen gezicht en handen, of letterlijk tot onderbroek uit?
Deze vraag komt elke keer bij mij naar boven, maar ik vind het zo ongepast om te vragen waarom.
Ik heb van dichtbij nog nooit een overlijden meegemaakt, maar waarom wordt iemand gewassen? Wat voor theorie zit daar achter? Is het een ritueel om afscheid te nemen? Tonen van respect? Of zit er een hygiënische grondslag achter?
En is het dan alleen gezicht en handen, of letterlijk tot onderbroek uit?
Deze vraag komt elke keer bij mij naar boven, maar ik vind het zo ongepast om te vragen waarom.
donderdag 27 januari 2022 om 14:19
https://www.uitvaartverzekeringen.net/afleggen/
Dit biedt misschien wat inzicht in waarom het vaak ook noodzakelijk is.
Overigens had ik een tante die dit altijd uit liefde deed. Het was voor haar ook een manier om afscheid te nemen van familie en bekenden. Maakte het ook persoonlijker voor andere betrokkenen.
Dit biedt misschien wat inzicht in waarom het vaak ook noodzakelijk is.
Overigens had ik een tante die dit altijd uit liefde deed. Het was voor haar ook een manier om afscheid te nemen van familie en bekenden. Maakte het ook persoonlijker voor andere betrokkenen.
donderdag 27 januari 2022 om 14:19
Zelf 2x geholpen bij het afleggen. Was geen grote poetsbeurt. Puur opfrissen. Eén iemand had kort daarvoor een ongelukje gehad en dat maak je uiteraard wel goed schoon. Kleding werd wel in het geheel verschoond. Ook puur voor de frisheid. Heb bij één iemand zelf een schone zakdoek in zijn broekzak gedaan. Had hij altijd, hoorde bij hem.
donderdag 27 januari 2022 om 14:20
Ik weet niet precies wat de reden is, maar ik heb het gedaan toen mijn moeder overleed en ik vond het heel fijn en intiem om dat nog voor haar te kunnen betekenen. Wassen (het is inderdaad onderbroek uit alles wassen met een washand), aankleden, haar haren en make up doen zoals ze zelf ook altijd belangrijk vond. Het maakte ook dat ik het in de dagen daarna toen ze opgebaard lag veel minder eng vond om haar aan te raken, ik voelde veel minder afstand. Het was ook goed om te ervaren dat haar lichaam steeds stijver werd, denk dat me dat geholpen heeft om te beseffen dat ze echt dood was.
vicky87 wijzigde dit bericht op 27-01-2022 14:21
5.62% gewijzigd
donderdag 27 januari 2022 om 14:21
donderdag 27 januari 2022 om 14:27
Dit idd. Als je de link aanklikt lees je waarom het noodzakelijk is. Ik heb als vpk gewerkt.MMXVIII schreef: ↑27-01-2022 14:19https://www.uitvaartverzekeringen.net/afleggen/
Dit biedt misschien wat inzicht in waarom het vaak ook noodzakelijk is.
Overigens had ik een tante die dit altijd uit liefde deed. Het was voor haar ook een manier om afscheid te nemen van familie en bekenden. Maakte het ook persoonlijker voor andere betrokkenen.
En de eerste jaren deden we het als vpk zelf op afdeling als er iemand was overleden de laatste verzorging.
Later kwam er een speciaal team voor.
donderdag 27 januari 2022 om 14:27
Apart hoe anders iemand daar over kan denken hè. Ik heb als kind mijn opa en oma in de kist zien liggen, daar vond ik niet veel van, te jong. Echter dat de moeder van een vriendin er overleden zo ontzettend anders uit zag als ik mij haar herinnerde was een nare ervaring, naar was ook mijn andere opa. Die had altijd stoppels maar ze hadden hem voor het opbaren geschoren, ik als kind vond dat erg naar. Opgebaard zie ik liever geen bekende mensen meer. Ik was wel bij de euthanasie van mijn moeder en zo blij met de ervaringen van mijn zus in de ouderenzorg. Ik hoop dat zij de laatste persoon gaat zijn die ik dood zie. Gevoelsmatig voegt het voor mij weinig toe.
die ik wilde bestaat al...
donderdag 27 januari 2022 om 15:08
Ik heb mijn schoonvader gewassen toen hij overleden was. Ik vond het een vorm van respect en zorg, ook na zijn dood.
Geliefden breng ik ook het liefste zelf naar de ovenruimte. Alle zorg, tot de laatste minuut.
Geliefden breng ik ook het liefste zelf naar de ovenruimte. Alle zorg, tot de laatste minuut.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
donderdag 27 januari 2022 om 15:29
Mijn vader viel plotseling dood neer in zijn eigen huis dus er was niet iets van een verzorgingstehuis of wijkverpleegkundige. De mensen van de uitvaartonderneming vroegen of wij zelf wilden komen afleggen. Ik wilde dat wel maar wist ook niet hoe en wat dus een mevrouw heeft met mij de stappen doorgenomen en kon eventueel overnemen als ik iets niet zou durven of kunnen.
Ik vond het wel fijn om nog iets te kunnen doen voor mijn vader, vooral omdat het zo plotseling was en er geen afscheid was genomen (buiten de standaard ‘Zie je morgen, doei’).
Ik vond het wel fijn om nog iets te kunnen doen voor mijn vader, vooral omdat het zo plotseling was en er geen afscheid was genomen (buiten de standaard ‘Zie je morgen, doei’).
donderdag 27 januari 2022 om 16:08
Mijn moeder had een katheter en dat lekte een beetje toen het eruit gehaald werd na haar overlijden. Dus ze werd gepoetst. Daarnaast leek het me op dat moment heel logisch dat ze even werd opgefrist en toen haar mooie kleren aankreeg. Ik heb haar niet zelf gewassen, dat kon ik niet, wel haar aangekleed en netjes gemaakt toen de wijkverpleegkundige en haar zus haar gewassen hadden. Een soort laatste eer ofzo. En zorgen dat ze er netjes en zoveel mogelijk als zichzelf uitzag.
donderdag 27 januari 2022 om 16:12
Toen mijn man overleed kreeg ik ook de vraag of ik dat wilde doen. Dat wilde ik graag. Het duurde even voordat iemand van de thuiszorg gevonden was die ervaring had met mensen die jong zijn overleden en vooral ook op iemand die ook ervaring had met het feit dat degene die de laatste verzorging gaat doen. In hun ervaring waren het vaker ouders.
Ze was heel respectvol, legde uit wat er kon gebeuren (onverwachte geluiden/bewegingen, gasvorming enz)
Ze keek een beetje gek op toen ik zijn teennagels ging knippen (niemand zag dat immers) maar ik deed altijd zijn teennagels en dat mocht al maanden niet ivm zijn ziekte. Ik wist dat hij er last van had en ik kon hem zo gewoonweg niet zijn kist in laten gaan.
Naast alle praktische zaken waarvoor het noodzakelijk is vond ik het ook belangrijk voor mijn rouwproces. Ik heb echt het gevoel dat dit 1 van de laatste dingen is geweest die ik voor hem kon doen.
Ze was heel respectvol, legde uit wat er kon gebeuren (onverwachte geluiden/bewegingen, gasvorming enz)
Ze keek een beetje gek op toen ik zijn teennagels ging knippen (niemand zag dat immers) maar ik deed altijd zijn teennagels en dat mocht al maanden niet ivm zijn ziekte. Ik wist dat hij er last van had en ik kon hem zo gewoonweg niet zijn kist in laten gaan.
Naast alle praktische zaken waarvoor het noodzakelijk is vond ik het ook belangrijk voor mijn rouwproces. Ik heb echt het gevoel dat dit 1 van de laatste dingen is geweest die ik voor hem kon doen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 27 januari 2022 om 16:43
Ik heb mijn moeder ook gewassen en aangekleed na haar overlijden. Het voelde voor mij als de echte afsluiter. Het was het allerlaatste dat ik voor haar kon doen en dat vond ik heel fijn. Het zorgde voor mij ook voor een stukje berusting (mijn moeder was nog erg jong toen ze overleed)
Er was iemand bij die ons (mijn zus was er ook bij) hielp en uitleg gaf.
Er was iemand bij die ons (mijn zus was er ook bij) hielp en uitleg gaf.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 27 januari 2022 om 16:52
Dat eerste is niet altijd zo.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
donderdag 27 januari 2022 om 17:27
Ik heb het bij mijn oma gedaan. Ik was al jaren haar mantelzorger en vond het fijn dat ik dit ook nog kon doen. Ik wist ook precies wat ze wou, hoe ze was. Ik heb net zo lang gefriemeld tot ze 100% zichzelf was. Ik heb haar in haar slapende positie gelegd en zo hebben we haar opgebaard. Ben ontzettend blij dat ik dat heb kunnen doen.
Edit: oma was vanwege haar toestand al een tijdje niet meer gewassen. Het was fijn haar op te frissen. Niet alleen handen, maar uit tot op de onderbroek en een schone aan. Het daadwerkelijke afleggen (dichtnaaien, opvullen etc) heb ik wel door een pro laten doen en daar wou ik ook niet bij zijn
Edit: oma was vanwege haar toestand al een tijdje niet meer gewassen. Het was fijn haar op te frissen. Niet alleen handen, maar uit tot op de onderbroek en een schone aan. Het daadwerkelijke afleggen (dichtnaaien, opvullen etc) heb ik wel door een pro laten doen en daar wou ik ook niet bij zijn
pergamon wijzigde dit bericht op 27-01-2022 17:34
30.71% gewijzigd
donderdag 27 januari 2022 om 17:31
Klopt. Het komt voor, maar is niet standaard.
Ik heb mijn oma en vader mee afgelegd. Vond dat erg fijn om te doen.
donderdag 27 januari 2022 om 17:49
Nee maar dat kan wel. Wassen hoort gewoon bij het afleggen, indien nodig. Ik vind het gek dat mensen dat niet zelf kunnen bedenken.
donderdag 27 januari 2022 om 20:55
Mijn ouders zijn inderdaad volledig gewassen. Zij hadden wel 'alles laten lopen' op moment van overlijden en hadden langere tijd in bed doorgebracht waardoor ze sowieso zweterig waren.
Ik was heel blij dat de zorg die in huis was (24-uurs paliatieve zorg) vroeg of wij het fijn vonden als zij dat deed. Mijn broers en ik hebben ervoor gekozen zelf niet te helpen (we waren nog jong, 23-28, en binnen een paar maanden allebei onze ouders kwijt na allebei een kort met heftig ziekbed) maar ik ben wel in de buurt gebleven. Heb een beetje in dezelfde ruimte 'gerommeld' en dat voelde voor mij betrokken genoeg. Bij allebei mijn ouders heeft een goede vriend/vriendin (en 'soort-van-nieuwe-partner') geholpen met wassen. Zij vonden dat heel fijn om te doen en wij vonden het fijn dat iemand het met liefde wilde doen. Anders had ik me misschien ergens toch verplicht gevoeld terwijl ik het liever niet wilde.
Dat de zorg die er toch al was dit wilde doen voelde toch wel vertrouwd en daardoor hoefde we ook niet uren te wachten op iemand om het te komen doen. Ze hebben ook incontinentiemateriaal om gedaan, 'voor de zekerheid'.
Bij mijn moeder heeft de uitvaartverzorgster nog wat aanvullende dingen gedaan (mond goed sluiten, make-up e.d.). Bij mijn vader moesten we 's avonds laat nog een specialist laten komen omdat zijn buik 'bewoog' en hij bellen blaasde. Die man heeft toen een soort kleine operatie uitgevoerd en zijn darmen goed leeggemaakt. Ik weet nog wel dat ik na de verzorging even mijn handen door mijn vaders haren heb gehaald. Die waren zo keurig gekamd dat hij zichzelf niet meer was.
Ik was heel blij dat de zorg die in huis was (24-uurs paliatieve zorg) vroeg of wij het fijn vonden als zij dat deed. Mijn broers en ik hebben ervoor gekozen zelf niet te helpen (we waren nog jong, 23-28, en binnen een paar maanden allebei onze ouders kwijt na allebei een kort met heftig ziekbed) maar ik ben wel in de buurt gebleven. Heb een beetje in dezelfde ruimte 'gerommeld' en dat voelde voor mij betrokken genoeg. Bij allebei mijn ouders heeft een goede vriend/vriendin (en 'soort-van-nieuwe-partner') geholpen met wassen. Zij vonden dat heel fijn om te doen en wij vonden het fijn dat iemand het met liefde wilde doen. Anders had ik me misschien ergens toch verplicht gevoeld terwijl ik het liever niet wilde.
Dat de zorg die er toch al was dit wilde doen voelde toch wel vertrouwd en daardoor hoefde we ook niet uren te wachten op iemand om het te komen doen. Ze hebben ook incontinentiemateriaal om gedaan, 'voor de zekerheid'.
Bij mijn moeder heeft de uitvaartverzorgster nog wat aanvullende dingen gedaan (mond goed sluiten, make-up e.d.). Bij mijn vader moesten we 's avonds laat nog een specialist laten komen omdat zijn buik 'bewoog' en hij bellen blaasde. Die man heeft toen een soort kleine operatie uitgevoerd en zijn darmen goed leeggemaakt. Ik weet nog wel dat ik na de verzorging even mijn handen door mijn vaders haren heb gehaald. Die waren zo keurig gekamd dat hij zichzelf niet meer was.
donderdag 27 januari 2022 om 21:00
Dit.SweetFirefly schreef: ↑27-01-2022 18:07Het is een teken van respect. Iemand gaat heen, schoon, verzorgd. Ik zie het als een eer om te doen.
Ik heb het nu 3 keer gedaan,
De laatste keer bij mijn meest dierbare oma in 2020.
Oma was 2 weken voor haar dood genezen van corona maar daarom wilde de Dela haar zo haar kist in stoppen (zoals ze was overleden dus). In een vieze pyjama (want nog overgegeven).
Bizar.
Ik vind dat iemand op een waardige manier mag gaan en daar hoort ook verzorging bij.
Toen een plaatselijke uitvaartondernemer gebeld en daar mochten ik en mijn moeder oma gewoon verzorgen, zoals het hoort
donderdag 27 januari 2022 om 23:31
Wat bijzonder om te lezen dat zoveel mensen hun eigen naasten hebben afgelegd. In de Surinaamse cultuur is dat een heel ritueel maar het daadwerkelijke wassen wordt bij ons juist niet door de naasten gedaan, maar door speciale verenigingen. Pas als dat gebeurd is mogen de naasten wel helpen met het mooi maken, maar het afleggen zelf dus juist niet. Volgens mij omdat dat anders traumatisch kan zijn, maar dat weet ik niet zeker.
Am Yisrael Chai!
