Gezondheid
alle pijlers
na overlijden iemand wassen
donderdag 27 januari 2022 om 14:13
Afgelopen jaar een paar keer begrafenis of crematie gehad. En een paar keer werd verteld dat ze de overleden persoon gewassen hadden, voordat ze iemand in de kist legden.
Ik heb van dichtbij nog nooit een overlijden meegemaakt, maar waarom wordt iemand gewassen? Wat voor theorie zit daar achter? Is het een ritueel om afscheid te nemen? Tonen van respect? Of zit er een hygiënische grondslag achter?
En is het dan alleen gezicht en handen, of letterlijk tot onderbroek uit?
Deze vraag komt elke keer bij mij naar boven, maar ik vind het zo ongepast om te vragen waarom.
Ik heb van dichtbij nog nooit een overlijden meegemaakt, maar waarom wordt iemand gewassen? Wat voor theorie zit daar achter? Is het een ritueel om afscheid te nemen? Tonen van respect? Of zit er een hygiënische grondslag achter?
En is het dan alleen gezicht en handen, of letterlijk tot onderbroek uit?
Deze vraag komt elke keer bij mij naar boven, maar ik vind het zo ongepast om te vragen waarom.
vrijdag 28 januari 2022 om 13:48
Samen met mijn moeder en zus mijn broertje gewassen en aangekleed. Het was speciaal en intiem om dat samen te kunnen doen voor hem.
Omdat het een plotseling overlijden was, is het ook confronterend. Je voelt iemand ook kouder en stijver worden. Met aankleden leverde dat ook wel een grappig moment op. Dus een lach en veel tranen, maar goed voor het besef en toch het idee dat je nog iets kunt doen voor je dierbare.
Bij hem zat er trouwens wat bloed bij zijn neus, mond en hand, dus het wassen was ook echt nodig. Verder was hij schoon, maar wat iemand anders ook schreef: het aanraken in de dagen erna was daardoor ook makkelijker.
Omdat het een plotseling overlijden was, is het ook confronterend. Je voelt iemand ook kouder en stijver worden. Met aankleden leverde dat ook wel een grappig moment op. Dus een lach en veel tranen, maar goed voor het besef en toch het idee dat je nog iets kunt doen voor je dierbare.
Bij hem zat er trouwens wat bloed bij zijn neus, mond en hand, dus het wassen was ook echt nodig. Verder was hij schoon, maar wat iemand anders ook schreef: het aanraken in de dagen erna was daardoor ook makkelijker.
vrijdag 28 januari 2022 om 13:52
Metallover schreef: ↑28-01-2022 07:39Ik vind het knap dat zoveel mensen dit hebben gedaan bij hun ouders. Ik weet niet of ik het zou kunnen.
Dat hoef je niet nu al te weten. Als het moment daar is kan je ook nog beslissen. of starten en weglopen. of iemand anders laten starten en dan je hoofd even om de deur steken en dan opeens toch betrokken worden bij de zorg. Je hoeft het ook niet alleen te doen. Ik kreeg bijvoorbeeld hulp van een hele lieve meneer die dit al jaren deed. Het werd zelfs een beetje gezellig. Hij legde alles heel goed uit. Als ik iets probeerde te doen en ik dat toch niet prettig vond, dan nam hij het ook helemaal van mij over. Hij had heel veel geduld met mij en ik vond het ook heel prettig hoe hij met mijn oma omging. Het was een beer van een vent, met oorbellen en piercings en echt een 'hard rocker'. Oma had het nooit fijn gevonden door alleen hem verzorgd te zijn (wat conservatieve vrouw), maar dit had ze denk ik wel fijn gevonden. Ik, daarentegen, vond het hilarisch dat deze meneer mij hielp. het si echt een hele fijne, dierbare ervaring geworden zo.
vrijdag 28 januari 2022 om 15:09
Het afleggen in de zin van: wassen en mond/ogen 'doen' heeft de uitvaartbegeleider in het uitvaartcentrum gedaan, ik vond dat toch te spannend. Mijn moeder was ook heel plots overleden, binnen 1 dag was ze 'weg'.
Mijn moeder had heel veel vocht toegediend gekregen, en dat kwam bij het omdraaien allemaal nog eruit bleek. Dat wilde ik ook niet zien. Daarna heb ik haar verder mee helpen aankleden met kleding die ik had uitgezocht, met mooie sieraden ook. Ik heb haar haren kunnen doen (nog een plukje afgeknipt, dat bewaar ik sindsdien) en haar opgemaakt.
Het voelde heel erg fijn om dit te doen, dat ze mooi de kist in ging. Ik heb nog een zakdoekje met haar vaste parfum en een persoonlijk briefje van mij in haar broekzak gedaan.
Het voelde heel eervol, natuurlijk en het hielp me ook te beseffen dat ze er écht niet meer was. Ik had van tevoren nooit kunnen denken dat ik dit zou durven, maar ik bleef haar tot de laatste dag voor de crematie zien als mijn moeder, niet als een overleden persoon.
Ik heb haar ook nog vastgehouden, geroken aan haar haar en een kus gegeven. Was totaal niet gek. Blij mee geweest.
Mijn moeder had heel veel vocht toegediend gekregen, en dat kwam bij het omdraaien allemaal nog eruit bleek. Dat wilde ik ook niet zien. Daarna heb ik haar verder mee helpen aankleden met kleding die ik had uitgezocht, met mooie sieraden ook. Ik heb haar haren kunnen doen (nog een plukje afgeknipt, dat bewaar ik sindsdien) en haar opgemaakt.
Het voelde heel erg fijn om dit te doen, dat ze mooi de kist in ging. Ik heb nog een zakdoekje met haar vaste parfum en een persoonlijk briefje van mij in haar broekzak gedaan.
Het voelde heel eervol, natuurlijk en het hielp me ook te beseffen dat ze er écht niet meer was. Ik had van tevoren nooit kunnen denken dat ik dit zou durven, maar ik bleef haar tot de laatste dag voor de crematie zien als mijn moeder, niet als een overleden persoon.
Ik heb haar ook nog vastgehouden, geroken aan haar haar en een kus gegeven. Was totaal niet gek. Blij mee geweest.
zaterdag 29 januari 2022 om 00:06
Pergamon schreef: ↑28-01-2022 13:52Dat hoef je niet nu al te weten. Als het moment daar is kan je ook nog beslissen. of starten en weglopen. of iemand anders laten starten en dan je hoofd even om de deur steken en dan opeens toch betrokken worden bij de zorg. Je hoeft het ook niet alleen te doen. Ik kreeg bijvoorbeeld hulp van een hele lieve meneer die dit al jaren deed. Het werd zelfs een beetje gezellig. Hij legde alles heel goed uit. Als ik iets probeerde te doen en ik dat toch niet prettig vond, dan nam hij het ook helemaal van mij over. Hij had heel veel geduld met mij en ik vond het ook heel prettig hoe hij met mijn oma omging. Het was een beer van een vent, met oorbellen en piercings en echt een 'hard rocker'. Oma had het nooit fijn gevonden door alleen hem verzorgd te zijn (wat conservatieve vrouw), maar dit had ze denk ik wel fijn gevonden. Ik, daarentegen, vond het hilarisch dat deze meneer mij hielp. het si echt een hele fijne, dierbare ervaring geworden zo.
Toch een dierbare ervaring!
Ik denk dat je het inderdaad pas kunt zeggen of je erbij wil zijn als het gebeurt.
zaterdag 29 januari 2022 om 08:32
Ik vraag me bij het lezen van dit topic af of ik wel wil dat mijn kinderen dit voor/bij mij doen.Metallover schreef: ↑28-01-2022 07:39Ik vind het knap dat zoveel mensen dit hebben gedaan bij hun ouders. Ik weet niet of ik het zou kunnen.
zaterdag 29 januari 2022 om 08:37
Ik wil het ook niet. Sowieso geen bekende die mij dan gaan wassen.
Dat heb ik iedereen wel laten weten dus ik denk niet dat ze nog durven
Ik ga het zelf ook niet doen voor iemand.
zaterdag 19 februari 2022 om 11:39
Ik vind het tonen van respect en een soort van laatste zorg.
Een jaar of 20 geleden overleed mijn opa in een bejaardenhuis. Ik was nieuwsgierig hoe het daarna verder zou gaan en vroeg of ik bij het afleggen/verzorgen aanwezig mocht zijn.
Ik stond aan het voeteinde en keek toe. Ik was onder de indruk hoe aardig de 2 dames (verpleegkundigen) tegen mijn opa deden. Ze spraken tegen hem. Scheerden hem nog een keer, trokken zijn ondergoed uit, -dat ik dus zijn piemel zag vond ik wel dingetje, en ze deden hem een pamper aan voor het geval er nog wat ontlasting zou komen.
Maar toen .... ik stond daar aan het voeteneinde... de verpleegkundigen zetten mijn opa overeind om hem zijn overhemd aan te trekken. Wat gebeurde er? Zijn oogleden gingen open en hij keek me aan. Althans zo voelde het. Ik schrok enorm. Nu jaren later kan ik er om lachen, maar dat moment....
2 jaar geleden overleed mijn man en ik wilde ook graag bij zijn laatste wassing zijn. Dat ging op dezelfde respectvolle manier. Ik was blij, dat ik erbij was. Wel ben ik heel even weggelopen toen ze een kapje op zijn oogbol gingen plaatsen, zodat zijn ogen niet meer open zouden gaan.
Ik heb respect voor de liefdevolle wijze hoe mijn dierbaren afgelegd werden. Ik zou iedereen aan ook aanraden daarbij (gedeeltelijk) aanwezig te zijn. Het heeft mijn veel geholpen in het afscheidsproces.
Een jaar of 20 geleden overleed mijn opa in een bejaardenhuis. Ik was nieuwsgierig hoe het daarna verder zou gaan en vroeg of ik bij het afleggen/verzorgen aanwezig mocht zijn.
Ik stond aan het voeteinde en keek toe. Ik was onder de indruk hoe aardig de 2 dames (verpleegkundigen) tegen mijn opa deden. Ze spraken tegen hem. Scheerden hem nog een keer, trokken zijn ondergoed uit, -dat ik dus zijn piemel zag vond ik wel dingetje, en ze deden hem een pamper aan voor het geval er nog wat ontlasting zou komen.
Maar toen .... ik stond daar aan het voeteneinde... de verpleegkundigen zetten mijn opa overeind om hem zijn overhemd aan te trekken. Wat gebeurde er? Zijn oogleden gingen open en hij keek me aan. Althans zo voelde het. Ik schrok enorm. Nu jaren later kan ik er om lachen, maar dat moment....
2 jaar geleden overleed mijn man en ik wilde ook graag bij zijn laatste wassing zijn. Dat ging op dezelfde respectvolle manier. Ik was blij, dat ik erbij was. Wel ben ik heel even weggelopen toen ze een kapje op zijn oogbol gingen plaatsen, zodat zijn ogen niet meer open zouden gaan.
Ik heb respect voor de liefdevolle wijze hoe mijn dierbaren afgelegd werden. Ik zou iedereen aan ook aanraden daarbij (gedeeltelijk) aanwezig te zijn. Het heeft mijn veel geholpen in het afscheidsproces.
woensdag 23 februari 2022 om 11:21
Ik heb het bij mijn moeder gedaan, met hulp van iemand van het rouwcentrum. Daarna haar aangekleed, haren en make up gedaan en haar ketting omgedaan. Alleen de oorbelletjes lukten me niet. Daarna haar samen in de kist getild.
Na een paar dagen heb ik zelf ook de kist gesloten. Voor mij was toen de cirkel rond.
Na een paar dagen heb ik zelf ook de kist gesloten. Voor mij was toen de cirkel rond.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
