Gezondheid alle pijlers

Naar het consultatiebureau als 12 jarige in de jaren 90

24-02-2023 22:13 234 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Oke, dit gaat een erg rare vraag worden misschien maar dit is iets waar ik nog regelmatig aan moet denken.
Toen ik 12/13 was, moest ik (net als de hele klas) naar de GGD. Dit was In ca 1990. Wegen, meten etc. Ik herinner me nog heel erg levendig dat de mannelijke arts nogal grondig 'in de liezen' moest voelen, terwijl ik alleen ondergoed aan had. Zeer ongemakkelijk uiteraard. Doel kan ik me niet herinneren. Er was geen ouder bij.
Ik had al meerdere meisjes uit de klas die eerder dan mij moesten hierover gehoord, maar ja. Iedereen moest het dus het zal wel normaal zijn, denk je dan op die leeftijd.
Ik ben dus erg benieuwd of leeftijdgenoten hier herinneringen aan hebben dat dit daadwerkelijk deel uitmaakte van het standaard gezondheidsonderzoek van de GGD of dat we te maken hadden met een viespeuk.
Enige reden die ik nu kan bedenken is checken op liesbreuk oid.
Mijn vriendinnen van mijn leeftijd kunnen zich iig niks herinneringen van zoiets.
Ik hoef er niks mee, maar ik vraag me gewoon af of het klopt dat ik er een naar gevoel bij had destijds.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb verder weinig tegen op de de GGD en preventieve screening. Zonder de GGD was de heupdysplasie van mijn dochter waarschijnlijk veel later ontdekt en had ze invasiever behandeld moeten worden.
Ik deelde alleen een herinnering van lang geleden waar ik een vervelend gevoel aan over heb gehouden.
In die zin ging er toen wel iets mis: er werd me niks uitgelegd, geen toestemming gevraagd en ik was alleen. Dat was voor mij dus blijkbaar niet oké destijds.
Dit gaat nu gelukkig wel anders, ik heb het meestal als positief ervaren met mijn kinderen.
Ik zal ongeveer even oud zijn. Herinner me alleen een van de onderzoeken waarin ik een vaccinatie kreeg. Arts en moeder wilden dat ik een schilderij bekeek als afleiding, maar ik wilde zien wat dat spuitje ging doen.
En dan nog het onderzoek als 11 of 12 jarige. Geen gekke dingen. Lengte, gewicht, net ondergoed aan omdat ik in dat ondergoed zou staan.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
24-02-2023 22:30
Dat moet niet he? Ik heb 2x nee aangegeven, school hoort een ggd formulier te sturen waarin je van alles kan aangeven of afwijzen. Ook gesprekken tussen kind met de ggdmedewerker na invullen van onderzoek.

En naast die dingen worden ook vragen over of ze al seks hebben, wat dan precies ook aan handelingen en hoe vaak, anticonceptie, of ze drinken en roken, vragen over psychische gesteldheid, over je ouders, enz enz.
Dank je wel hiervoor! Ik heb zo’n vragenlijst ook moeten invullen en daar heel veel ellende mee gekregen. Ik kwam er niet zo positief uit en toen ik het met mijn ouders besprak heb ik er veel gedoe mee gehad. Ik heb de school later nog eens gevraagd wat dit was, maar zij wisten van niks. Ik dacht dat het ggz was, maar het kwam dus van de ggd en was wel standaard.

De schoolarts gebeurt bij mijn zoon niet op school, ik moet als ouder zelf met hem naar het cb daarvoor. Helemaal prima, want ik wil er bij zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
25-02-2023 07:19
En jij geeft dan geen toestemming en beslist dus voor je kind?

In hoeverre is dat dan 'baas over eigen lijf'? Of begrijp ik je verkeerd?
Daar heb ik twee antwoorden op:
Allereerst wil mijn kind dat écht niet. Ik verwacht ook niet als hij wat ouder is.

Maar hypothetisch gezien had mijn kind met 5/6 ook niet gemogen als hij het had gewild. Ik was namelijk niet geïnformeerd over het verloop van het onderzoek, had zoon daar dus niet op kunnen voorbereiden. En het past niét binnen mijn seksuele opvoeding, die ook gaat over lichamelijke integriteit en grenzen. Je kan niet verwachten dat een kind op die leeftijd tegen een vreemde durft te zeggen dat hij (een deel van) het onderzoek niet wil, het spannend vindt of zich niet prettig voelt.

En ik vind het ook gewoon niet normaal dat een jong kind zonder de ouder onderzocht wordt. Je kan het ook niet nabespreken/checken als je kind thuis komt met het idee dat (ik zeg maar iets) de ogen niet goed genoeg zijn, en daar meer over wil weten.

Vertrouw ik artsen niet? Jawel, doorgaans wel. Maar het zijn ook maar mensen, en mijn kind heeft gewoon een ouder die dergelijke dingen kan begeleiden.
Ik heb het idee dat juist in de huidige tijd ontzettend gelet wordt op integriteit en grenzen.
Een mens durft niets meer in gang te zetten of te doen zonder alvorens 10 keer te wikken en te wegen of het problemen kan opleveren.
Voor de mensen van mijn generatie ging dat er anders aan toe.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
25-02-2023 07:39
Dit!
Vind vooral dat kinderen die dat nodig hebben via school de mogelijkheid moeten hebben om zelf hulp te zoeken. Eigenlijk zo zo'n arts of verpleegkundige veel zichtbaarder moeten zijn op scholen.

Als je via je ouders geen hulp kunt zoeken en ze ook nog weigeren dat je naar de schoolarts zou kunnen, hoe kom je dan aan hulp? Er zijn natuurlijk genoeg situaties denkbaar waarin ouders het heel erg laten afweten.

Ik heb in mijn werk weleens van een elf-jarige de vraag gekregen of je als kind zelf (dus zonder ouder) naar de huisarts mag/kunt. Maar er zijn zelfs kinderen die die weg niet weten of kunnen verzinnen.

Zoals je weet hebben scholen die functie (ook), daar heb je niet perse eens in de zoveel jaar een onbekende arts voor nodig.
Betreft het basisonderwijs valt daar zeker nog winst te behalen, want de meldcode wordt door scholen nog veel te vaak niet gehanteerd. Betreft zorgelijke gezinssituaties (waar ik er vanuit mijn professie véle van heb meegemaakt) is het maar heel zelden zo geweest dat de jeugdarts of -verpleegkundige een signalerende/meldende functie had. Ik kan ze op een hand tellen.
Frizz schreef:
25-02-2023 09:04
Zoals je weet hebben scholen die functie (ook), daar heb je niet perse eens in de zoveel jaar een onbekende arts voor nodig.
Betreft het basisonderwijs valt daar zeker nog winst te behalen, want de meldcode wordt door scholen nog veel te vaak niet gehanteerd. Betreft zorgelijke gezinssituaties (waar ik er vanuit mijn professie véle van heb meegemaakt) is het maar heel zelden zo geweest dat de jeugdarts of -verpleegkundige een signalerende/meldende functie had. Ik kan ze op een hand tellen.

Op lagere scholen kunnen docenten heel veel signaleren maar bij pubers op de middelbare school wordt dat toch lastiger voor een school. Dus alleen maar goed dat jongeren daar zelf de kans krijgen om hun problemen kenbaar te maken middels screening.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zit nu nog even verder te lezen. Ik moest na het invullen van die vragenlijst dus op gesprek komen en die vrouw vond mijn situatie dus zorgelijk en wilde gesprekken met me voeren. Ik wilde dit niet, vooral vanwege het thuisfront. Ze drong nogal aan en toen heb ik het thuis verteld. Ik heb daar toen zelf heel veel ellende mee gehad (wat vertel jij daar allemaal en jij hebt geen problemen) en mijn moeder heeft school toen gebeld. Achteraf had ik die gesprekken wel gewild, maar ik durfde niet. Ik heb jaren later toen nog eens gebeld om te vragen waar die vragenlijst vandaan kwam, maar niemand kon me iets zeggen.
Tinkeltje33 schreef:
25-02-2023 09:08
Ik zit nu nog even verder te lezen. Ik moest na het invullen van die vragenlijst dus op gesprek komen en die vrouw vond mijn situatie dus zorgelijk en wilde gesprekken met me voeren. Ik wilde dit niet, vooral vanwege het thuisfront. Ze drong nogal aan en toen heb ik het thuis verteld. Ik heb daar toen zelf heel veel ellende mee gehad (wat vertel jij daar allemaal en jij hebt geen problemen) en mijn moeder heeft school toen gebeld. Achteraf had ik die gesprekken wel gewild, maar ik durfde niet. Ik heb jaren later toen nog eens gebeld om te vragen waar die vragenlijst vandaan kwam, maar niemand kon me iets zeggen.
Dus eigenlijk geef jij aan dat het welgoed is dat deze gesprekken mogelijk worden gemaakt nav de vragenlijsten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja voor die vragenlijst wel. Lichamelijk onderzoek wil ik bij zijn. Maar ik denk dat als je als ouder hier wel achter staat, je als ouder ook zelf achter psychische hulp voor je kind staat en het dan ook zelf regelt. Voor mij heeft het ze destijds niet opgeleverd wat ze hadden gewild, dus een moeilijk speelveld voor ze. Ik begreep ook niet goed waar die lijsten voor waren en waarom ze dit wilden weten. De intentie er van was me niet duidelijk. Wellicht was dit anders gelopen als me toen duidelijk was, dat dit juist voor kinderen was die thuis niet dergelijke hulp konden krijgen.

Een vriendin van me moest ook op gesprek komen, juist omdat ze er heel positief uit kwam. Dat was ook echt zo, maar wilden ze checken.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 25-02-2023 09:26
22.48% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Stientje schreef:
25-02-2023 09:07
Op lagere scholen kunnen docenten heel veel signaleren maar bij pubers op de middelbare school wordt dat toch lastiger voor een school. Dus alleen maar goed dat jongeren daar zelf de kans krijgen om hun problemen kenbaar te maken middels screening.

Ik kan daar weinig over zeggen omdat ik niet begrijp hoe dat verloopt, en in hoeverre de effectiviteit is onderzocht.
Op basis van m’n eigen ervaringen kan ik zeggen dat ik NOOIT heb meegemaakt dat een jeugdarts van de middelbare school vanuit eigen bevindingen op de hoogte was van zorgen om een jeugdige.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij ons werd er ook al weken over niks anders gepraat, en mijn moeder had me er goed op voorbereid (zij het op luchtige wijze). Nauwelijks een jeugdtrauma, je kunt ook overdrijven natuurlijk.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Tinkeltje33 schreef:
25-02-2023 09:22
Ja voor die vragenlijst wel. Lichamelijk onderzoek wil ik bij zijn. Maar ik denk dat als je als ouder hier wel achter staat, je als ouder ook zelf achter psychische hulp voor je kind staat en het dan ook zelf regelt. Voor mij heeft het ze destijds niet opgeleverd wat ze hadden gewild, dus een moeilijk speelveld voor ze.

Een vriendin van me moest ook op gesprek komen, juist omdat ze er heel positief uit kwam. Dat was ook echt zo, maar wilden ze checken. Ik begreep ook niet goed waar die lijsten voor waren en waarom ze dit wilden weten. De intentie er van was me niet duidelijk.
Wat erg dat het voor jou niet heeft uitgepakt op de manier die voor jou goed was. Jij had behoeftes waaraan niet werd voldaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tinkeltje33 schreef:
25-02-2023 09:08
Ik zit nu nog even verder te lezen. Ik moest na het invullen van die vragenlijst dus op gesprek komen en die vrouw vond mijn situatie dus zorgelijk en wilde gesprekken met me voeren. Ik wilde dit niet, vooral vanwege het thuisfront. Ze drong nogal aan en toen heb ik het thuis verteld. Ik heb daar toen zelf heel veel ellende mee gehad (wat vertel jij daar allemaal en jij hebt geen problemen) en mijn moeder heeft school toen gebeld. Achteraf had ik die gesprekken wel gewild, maar ik durfde niet. Ik heb jaren later toen nog eens gebeld om te vragen waar die vragenlijst vandaan kwam, maar niemand kon me iets zeggen.

Ah wat sneu zeg. Waar ik benieuwd naar ben, denk je dat het anders zou zijn geweest als iemand van school of de huisarts met jou in gesprek was gegaan nav de vragenlijsten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het was nogal een zinloos onderzoek. Ik was niet op mijn gemak bij die vrouw bij het gesprek (11). Ze dramde nogal. Best incompetent gedrag bij het stellen van persoonlijke vragen bij iemand die niet op zijn gemak is. Dan valt er niet veel te signaleren op basis van haar antwoorden want die beantwoordden haar vragen niet. Zo wel, dan is dat niet gedaan. En tot twee tellen lukt me wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
24-02-2023 22:59
Ik kan me alleen het meten, wegen en een oogtest herinneren van toen ik 13 was. Volgens mij hebben mijn kinderen met 13 alleen meten en wegen gehad, met kleren aan, en een vragenlijst.
Zoiets was het bij ons ook. Weet nog dat iedereen elkaar gek zat te maken en het vervolgens niks voorstelde.

Coopertest vind ik geen onzin trouwens, dat is gewoon onderdeel van de gymles.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan me van vroeger niks meer herinneren er over eigenlijk. Zal geen indruk hebben gemaakt :mrgreen:
Hier afgelopen week een brief van de ggd in de bus voor dochter, groep 7. De schoolarts (vrouwelijk) komt langs. Als je het niet wil, moet je dat aangeven. Ik vind het geen probleem. Het is met kleren aan en ze meten lengte, gewicht en doen een ogentest. Helemaal prima. Er zat een korte vragenlijst online bij over de gezinssamenstelling, of we een bril dragen en wat vragen over de gezondheid van dochter. Ze vind het zelf ook geen probleem om te gaan, zolang ze zich maar niet hoefde uit te kleden. Nou, dat hoeft niet dus ze wil zelf ook gaan. Ze vroeg wel waarom ze die info willen weten en ik heb aangegeven dat dat voor de statistieken is dat ze dat bijhouden en ook om te checken of je wel goed groeit en dus of je ogen goed zijn.
Frizz schreef:
24-02-2023 22:41
Ik vind het nog steeds heel erg raar dat een kind door een onbekende uit de klas wordt gehaald en onderzocht en onderzocht en bevraagd wordt zonder betrouwbare volwassene erbij.

Dat staat zo haaks op wat je je kinderen wil meegeven qua veiligheid/grenzen/onbekenden.
Ik heb daar dan weer weinig moeite mee. Mijn kinderen zijn volgens mij 1 keer geweest: wegen, meten, ogen testen. Duurde 5 min, ik was te lui om er vrij voor te nemen.

Maar goed, een kind van mij heeft ook aardig wat sessies bij de fysio en orthopedagoog gehad en dan ben ik er ook niet bij. Juist fijn voor kind denk ik dan (Met een ouder erbij praat het toch lastiger).
Alle reacties Link kopieren Quote
Frizz schreef:
25-02-2023 09:04
Zoals je weet hebben scholen die functie (ook), daar heb je niet perse eens in de zoveel jaar een onbekende arts voor nodig.
Betreft het basisonderwijs valt daar zeker nog winst te behalen, want de meldcode wordt door scholen nog veel te vaak niet gehanteerd. Betreft zorgelijke gezinssituaties (waar ik er vanuit mijn professie véle van heb meegemaakt) is het maar heel zelden zo geweest dat de jeugdarts of -verpleegkundige een signalerende/meldende functie had. Ik kan ze op een hand tellen.

Zelfde geldt voor de middelbare hoor, daar is 'zorg binnen school' voor.
Op de school van mijn oudste is er door ons iets besproken en gemeld (adhd onderzoek die er aan zit te komen) en school had ook al wat signalen gehad dat kind vastliep. Goed opgelet van ze.

Wij hebben dan ook gewoon gesprekken met school en een speciale medewerker, die ook met kind alleen praat.
De accommodaties voor kind binnen school met alle betrokken leerkrachten en mentor bespreekt en regelt.

Een vreemde arts of verpleegkundige naar aanleiding van een vragenlijst met echt zeer persoonlijke vragen die met je kind wil praten is in mijn ogen echt niet een optie die het gewenste resultaat gaat geven als er echt wat aan de hand is thuis. Zeker niet als ernstig is.

Zo'n kind praat dan (als zij/hij dat uberhaupt al wil) eerder met een bekend gezicht van school.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gique schreef:
25-02-2023 09:40
Ik heb daar dan weer weinig moeite mee. Mijn kinderen zijn volgens mij 1 keer geweest: wegen, meten, ogen testen. Duurde 5 min, ik was te lui om er vrij voor te nemen.

Maar goed, een kind van mij heeft ook aardig wat sessies bij de fysio en orthopedagoog gehad en dan ben ik er ook niet bij. Juist fijn voor kind denk ik dan (Met een ouder erbij praat het toch lastiger).
Maar dat zijn zorgmedewerkers die jij hebt gekozen en die kind dan na een tijdje beetje kennen.
Jaja.
LuciFee2023 schreef:
25-02-2023 09:44
Maar dat zijn zorgmedewerkers die jij hebt gekozen en die kind dan na een tijdje beetje kennen.
Nou ja, niet echt. Doorgaans ben je als ouder er alleen bij de intake bij en dan niet meer. Ik zie het verschil dus niet zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
25-02-2023 09:43
Zelfde geldt voor de middelbare hoor, daar is 'zorg binnen school' voor.
Op de school van mijn oudste is er door ons iets besproken en gemeld (adhd onderzoek die er aan zit te komen) en school had ook al wat signalen gehad dat kind vastliep. Goed opgelet van ze.

Wij hebben dan ook gewoon gesprekken met school en een speciale medewerker, die ook met kind alleen praat.
De accommodaties voor kind binnen school met alle betrokken leerkrachten en mentor bespreekt en regelt.

Een vreemde arts of verpleegkundige naar aanleiding van een vragenlijst met echt zeer persoonlijke vragen die met je kind wil praten is in mijn ogen echt niet een optie die het gewenste resultaat gaat geven als er echt wat aan de hand is thuis. Zeker niet als ernstig is.

Zo'n kind praat dan (als zij/hij dat uberhaupt al wil) eerder met een bekend gezicht van school.

Jaaaaaa dat weet ik natuurlijk. Maar ik bedoel meer; stel het is het type leerling dat niet opvalt maar wel een groot geheim heeft. Een kind dat lijdt onder huiselijk geweld van ouders, seksueel wordt misbruikt, wordt verwaarloost, kampt met sombere gedachten etc. Dan is de stap om ‘zomaar’ naar iemand van school te stappen wellicht groot. En helpt zo’n vragenlijst.
Maar ik denk dat dat dus maar een heeeeeeeel klein deel van de leerlingen zou zijn.

Jongeren waarvan ik weet dat hun gezinssituatie zorgelijk is daarvan weet de betrokken schoolarts het eigenlijk nooit. Totdat hij/zij wordt geïnformeerd door derden.
Waar het mij dus om gaat: er zijn heel veel, maatschappelijk meer geaccepteerde situaties te vinden, waarin het echt mis kan gaan. In die 5 min kan er feitelijk niet zo heel veel gebeuren of mis gaan, al helemaal niet in de huidige setting.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gique schreef:
25-02-2023 09:47
Nou ja, niet echt. Doorgaans ben je als ouder er alleen bij de intake bij en dan niet meer. Ik zie het verschil dus niet zo.
Jonge kinderen en geen vier ogen principe?
Fysio en dus met aanrakingen?

Ik zou dat in ons geval, als kind dat zelf wenst, ook laten gebeuren bij een orthopedagoog. Maar alleen omdat zoon dus heel erg duidelijke grenzen heeft qua zijn lijf, en als ik op de gang zit.

Maar de fysio; nee. Mijn zoon krijgt lichaamsgerichte therapie, ik vertrouw de therapeut 100%, en toch sta ik ernaast. Want als er toch ongemak ontstaat over het lijf ben ik er om daarin te begeleiden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gique schreef:
25-02-2023 09:51
Waar het mij dus om gaat: er zijn heel veel, maatschappelijk meer geaccepteerde situaties te vinden, waarin het echt mis kan gaan. In die 5 min kan er feitelijk niet zo heel veel gebeuren of mis gaan, al helemaal niet in de huidige setting.


Precies. En daarom moet je je kinderen dus heel actief begeleiden in dit stuk zodat als ze in zo’n situatie komen waarin je er niét bij bent zij weet hebben van hoe te reageren.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven