Gezondheid alle pijlers

Naar het consultatiebureau als 12 jarige in de jaren 90

24-02-2023 22:13 234 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Oke, dit gaat een erg rare vraag worden misschien maar dit is iets waar ik nog regelmatig aan moet denken.
Toen ik 12/13 was, moest ik (net als de hele klas) naar de GGD. Dit was In ca 1990. Wegen, meten etc. Ik herinner me nog heel erg levendig dat de mannelijke arts nogal grondig 'in de liezen' moest voelen, terwijl ik alleen ondergoed aan had. Zeer ongemakkelijk uiteraard. Doel kan ik me niet herinneren. Er was geen ouder bij.
Ik had al meerdere meisjes uit de klas die eerder dan mij moesten hierover gehoord, maar ja. Iedereen moest het dus het zal wel normaal zijn, denk je dan op die leeftijd.
Ik ben dus erg benieuwd of leeftijdgenoten hier herinneringen aan hebben dat dit daadwerkelijk deel uitmaakte van het standaard gezondheidsonderzoek van de GGD of dat we te maken hadden met een viespeuk.
Enige reden die ik nu kan bedenken is checken op liesbreuk oid.
Mijn vriendinnen van mijn leeftijd kunnen zich iig niks herinneringen van zoiets.
Ik hoef er niks mee, maar ik vraag me gewoon af of het klopt dat ik er een naar gevoel bij had destijds.
Moiren schreef:
26-02-2023 10:07
Stom is dat, hoe zo’n kleine wijziging in bewoording zoveel verscheel maakt.
Van of niets zeggen of ik ga u aanraken naar toestemming vragen om aan te raken. Het gevoel van autonomie werkte zo ontspannend (maar heb inmiddels ook echt een artsentrauma en vertrouw er bijna geen een +ander trauma).
Ik heb ook nagedacht over “wat als ik nou nee gezegd had” en dan denk ik dat het samen tot een oplossing komen was geweest.
En zo zie je maar met wat een verschil mensen dingen kunnen opvatten. Ik vind dat gevraag alleen maar irritant, ik kom voor een bepaald onderzoek: natuurlijk gaat een arts of assistent dingen aanraken. En is nee zeggen een optie dan?

Ik doe er verder niet moeilijk over, omdat ik snap dat het voor veel mensen fijn is, maar ik vind het vooral erg vervelend.
Dingen uitleggen: prima en als ik dan een probleem heb trek ik mijn mond wel open. Ik heb echt een mondhygienist-trauma (de meest uiteenlopende medische behandelingen gaan moeiteloos, maar van tandsteen verwijderen lig ik vooraf wakker) en ben vooral blij met de "als u uw hand opsteekt, stop ik direct"-optie. Maar ze moet niet vragen of ze mijn tanden mag aanraken: dan zeg ik nee en ren ik weg.
Gique schreef:
26-02-2023 10:13
En zo zie je maar met wat een verschil mensen dingen kunnen opvatten. Ik vind dat gevraag alleen maar irritant, ik kom voor een bepaald onderzoek: natuurlijk gaat een arts of assistent dingen aanraken. En is nee zeggen een optie dan?

Ik doe er verder niet moeilijk over, omdat ik snap dat het voor veel mensen fijn is, maar ik vind het vooral erg vervelend.
Dingen uitleggen: prima en als ik dan een probleem heb trek ik mijn mond wel open. Ik heb echt een mondhygienist-trauma (de meest uiteenlopende medische behandelingen gaan moeiteloos, maar van tandsteen verwijderen lig ik vooraf wakker) en ben vooral blij met de "als u uw hand opsteekt, stop ik direct"-optie. Maar ze moet niet vragen of ze mijn tanden mag aanraken: dan zeg ik nee en ren ik weg.
Natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan me alleen nog een onderzoek uit groep 7 herinneren. Ik was 43 kilo. Blijkbaar zwaarder dan de meeste meisjes uit mijn klas want het werd even duidelijk benoemd.

Dat ik een halve kop groter was, werd buiten beschouwing gelaten. Ik was een dun kind maar heb sindsdien altijd geloofd dat ik te zwaar was. Ik heb er gelukkig geen eetstoornis aan over gehouden maar het zit nog altijd diep.

Op de middelbare school is er volgens mij ook iets geweest maar ik weet niet of we daar moesten uitkleden, dat was rond 2004. Heeft in elk geval lang niet zo veel indruk gemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
26-02-2023 10:07
Stom is dat, hoe zo’n kleine wijziging in bewoording zoveel verscheel maakt.
Van of niets zeggen of ik ga u aanraken naar toestemming vragen om aan te raken. Het gevoel van autonomie werkte zo ontspannend (maar heb inmiddels ook echt een artsentrauma en vertrouw er bijna geen een +ander trauma).
Ik heb ook nagedacht over “wat als ik nou nee gezegd had” en dan denk ik dat het samen tot een oplossing komen was geweest.
Fijn dat de aanpak voor je werkte.
Ikzelf vind het al prima als ze zou zeggen dat ze me aan gaat raken. Zonder iets te zeggen vind ik dan wel weer ongemakkelijk.
Wat voor mij werkt is als ik uitspreek dat ik iets spannend vind of ertegen op zie. Dan krijg je vaak een begripvolle reactie en dat geeft mij dan net wat vertrouwen.

Nu hou ik op met offtopic gaan
Moiren schreef:
26-02-2023 11:07
Natuurlijk.
Ik proef enig sarcasme in je antwoord. Ik ben echter bloedserieus. Bij iets wat ik echt eng vind (tandsteen verwijderen) wil ik juist iemand die zegt: "Je ligt hier op je stoel, we gaan het gewoon doen!". Geen ruimte voor twijfel laten. Vragen laat bij mij twijfel toe.

Ik kan mij voorstellen dat mensen juist wel die vraag willen overigens, maar dat schreef ik al.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het een wereld van verschil is of je ervaringen hebt waarbij er dingen bij je werden gedaan zonder consent.

Mijn zoon kan bijna overal mee akkoord gaan, zolang hij maar respectvol wordt benadert en uitleg krijgt.
De ‘hup-hup even doorzetten aanpak’ zorgt er bij hem voor dat hij je nooit meer vertrouwt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben benieuwd, ik lees hier dat er langer geleden ook een potje urine ingeleverd moest worden (ik zie dat dan al voor me, al die kinderen met een potje urine in de tas naar school waarbij het vast wel ooit bij iemand fout ging..). Weet iemand dan waar ze dat op onderzochten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Off topic, toen ik laatst urine moest inleveren, kreeg ik een potje mee met een soort omgekeerd pipetje. Dat moest je op het potje schroeven en toen werd het buisje, lekvrij gevuld. Desondanks heb ik het toch nog in een dichtgeknoopt zakje meegenomen, geen risico’s nemen :)
Frizz schreef:
26-02-2023 13:15
Ik denk dat het een wereld van verschil is of je ervaringen hebt waarbij er dingen bij je werden gedaan zonder consent.

Mijn zoon kan bijna overal mee akkoord gaan, zolang hij maar respectvol wordt benadert en uitleg krijgt.
De ‘hup-hup even doorzetten aanpak’ zorgt er bij hem voor dat hij je nooit meer vertrouwt.
Dat laatste geldt denk ik voor vrijwel iedereen. Ik ben blij dat steeds meer mensen hiervan doordrongen raken. Al heb ik heel wat artsen ontmoet, die op dit gebied nog duidelijk wat te leren hadden. Wat een horken lopen er (helaas nog steeds) rond.
duizel schreef:
26-02-2023 11:44
Fijn dat de aanpak voor je werkte.
Ikzelf vind het al prima als ze zou zeggen dat ze me aan gaat raken. Zonder iets te zeggen vind ik dan wel weer ongemakkelijk.
Wat voor mij werkt is als ik uitspreek dat ik iets spannend vind of ertegen op zie. Dan krijg je vaak een begripvolle reactie en dat geeft mij dan net wat vertrouwen.

Nu hou ik op met offtopic gaan
Ik vind een mammo niet spannend. Gewoon het consent vragen, en op zo’n natuurlijke manier, maakte zoveel indruk. Ik ben er echt dagenlang “mee bezig geweest”. Dit zou de standaard moeten zijn.
Mijn tandarts doet dat overigens ook, toestemming vragen om te beginnen. Maar ik ben hysterisch bang, geen idee of hij dat bij iedereen doet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Opvallend wel dat zoveel vrouwen zich dit onderzoek bij de GGD herinneren. Ik ook, levendig zelfs. Vooraf gonsde het al in de klas dat je bij de schoolarts je onderbroek uit moest. Volgens mij ging het nog wat verder dan even in het broekje kijken, maar dat weet ik niet meer precies. Mijn moeder was erbij maar geen haar op mijn of haar hoofd om te weigeren (1977). Er werd ook niets gevraagd, alleen uitgevoerd. Ik herinner me nog dat ze van het meisje voor mij vonden dat ze zo'n mooi lichaam had. Dat was de eerste keer dat ik leerde dat het complimenten opleverde als je een mooi lijf had, wat dat dan ook was. Best raar. De schoolarts vond ik een heel enge vrouw. Zelfs toen ik in de twintig was en op een school werkte waar de schoolarts kwam, liep ik nog met een grote boog om haar heen. Nog steeds op mijn hoede blijkbaar.
Dan nog even over die verplichte inwendige onderzoeken als je op 18 jaar de pil ging slikken. Vond ik ook verschrikkelijk en ik snapte werkelijk niet waar het voor nodig was. Dat ik had kunnen weigeren..zelfs nu klinkt het nog als een openbaring. Nooit gedurfd.
Tenslotte nog de medische keuringen voor werk. Ook nog heel gewoon in 1987. Dat voelde regelrecht als een aanranding. Zo'n vies mannetje wat jou op 22 jaar even helemaal binnenstebuiten keerde. En ik durfde nooit nee te zeggen. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet heel goed in. En ook nog steeds op mijn hoede bij dokters en fysiotherapeuten.
Oja, inwendig onderzoek kreeg ik ook op mijn 15de toen ik voor de pil kwam (begin jaren 90). Geen idee waarom dat toen was. Gelukkig een hele fijne huisarts, dus niet traumatisch.
Ik heb nooit een inwendig onderzoek voor de pil gehad. Ook nooit iemand over gehoord, ik wist niet eens dat dat standaard was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gique schreef:
27-02-2023 07:54
Ik heb nooit een inwendig onderzoek voor de pil gehad. Ook nooit iemand over gehoord, ik wist niet eens dat dat standaard was.
Nee ook nog nooit van gehoord!
Ik weet dat vrouwen in de USA wel standaard bij de gyn langs moeten als ze aan de pil zijn.
Jolien schreef:
26-02-2023 23:09
Opvallend wel dat zoveel vrouwen zich dit onderzoek bij de GGD herinneren. Ik ook, levendig zelfs. Vooraf gonsde het al in de klas dat je bij de schoolarts je onderbroek uit moest. Volgens mij ging het nog wat verder dan even in het broekje kijken, maar dat weet ik niet meer precies. Mijn moeder was erbij maar geen haar op mijn of haar hoofd om te weigeren (1977). Er werd ook niets gevraagd, alleen uitgevoerd. Ik herinner me nog dat ze van het meisje voor mij vonden dat ze zo'n mooi lichaam had. Dat was de eerste keer dat ik leerde dat het complimenten opleverde als je een mooi lijf had, wat dat dan ook was. Best raar. De schoolarts vond ik een heel enge vrouw. Zelfs toen ik in de twintig was en op een school werkte waar de schoolarts kwam, liep ik nog met een grote boog om haar heen. Nog steeds op mijn hoede blijkbaar.
Dan nog even over die verplichte inwendige onderzoeken als je op 18 jaar de pil ging slikken. Vond ik ook verschrikkelijk en ik snapte werkelijk niet waar het voor nodig was. Dat ik had kunnen weigeren..zelfs nu klinkt het nog als een openbaring. Nooit gedurfd.
Tenslotte nog de medische keuringen voor werk. Ook nog heel gewoon in 1987. Dat voelde regelrecht als een aanranding. Zo'n vies mannetje wat jou op 22 jaar even helemaal binnenstebuiten keerde. En ik durfde nooit nee te zeggen. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet heel goed in. En ook nog steeds op mijn hoede bij dokters en fysiotherapeuten.
Ik was de medische keuringen voorafgaand aan werk vergeten ( of verdrongen). En dan je borsten controleren op knobbeltjes op je 20ste.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als 11-12 jarigen moesten wij naar de schooldokter. Dat was overigens gewoon 1 van de 2 huisartsen in ons dorp. Daar werd oa. je pols opgemeten om te kijken hoe lang je zou worden. Maar de man deed ook altijd een inwendig onderzoek. Dat duurde altijd heel lang en je werd niet alleen vaginaal maar ook anaal onderzocht. Niet prettig, maar het hoort er zeker bij, dacht ik toen. Tot ik van een klasgenootje hoorde dat hij aan haar had gevraagd of ze ook wel eens met een haarborstel in haar vagina ging. Dat vonden wij zo'n gekke vraag. Ook kneep hij altijd in onze tepels om te kijken of er al borstvorming was. Dit was iets was ik mogelijk nog vervelender vond dan de inwendige onderzoeken.
Nou was die man dus ook mijn huisarts en in de jaren erna moest ik wel eens naar de dokter natuurlijk. Maar altijd, echt altijd deed hij inwendige onderzoeken. Zogenaamd in verband met mogelijke baarmoederhalsonderzoeken. Al kwam ik bij wijze van spreken voor een wondje op mijn hand. Op een dag kwam ik weer terug van zo'n bezoek aan de huisarts en vertelde ik mijn moeder erover. (Had ik daarvoor nooit gedaan.) Ik weet het nog goed, zij keek me aan en zei, pak je fiets we gaan nú naar hem toe. En ze struinde met mij de wachtkamer door en eiste de dokter te zien. Daarna vertelde ze hem wat ze van zijn 'onderzoeken' vond op een toon dat de hele wachtkamer kon meegenieten en meldde hem meteen dat we als cliënt weggingen naar de andere huisarts. Het is nog weken lang the talk of the town geweest in ons dorp en de andere huisarts kreeg er ineen tientallen nieuwe cliënten bij. Jaren later, op een school reünie hebben mijn oude klasgenootjes en ik het er over gehad en toen bleek dat hij bij heel veel meisjes die 'onderzoeken' deed en ook rare, ongepaste en intieme vragen stelde. Hij genoot onder de oorspronkelijke bewoners veel aanzien "meneer de dokter", maar voor import zoals mijn ouders had hij afgedaan.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Even voor de jongere lezers onder ons: medische keuringen voor werk en inwendige onderzoeken bij pilgebruik zijn afgeschaft omdat die helemaal niets toevoegden. Nou, dat idee had ik direct al. Het verhaal van sweet fitefly vind ik trouwens helemaal stuitend. Je vraagt je af waarom sommige mensen dokter worden.
Jolien schreef:
27-02-2023 10:30
Even voor de jongere lezers onder ons: medische keuringen voor werk en inwendige onderzoeken bij pilgebruik zijn afgeschaft omdat die helemaal niets toevoegden. Nou, dat idee had ik direct al. Het verhaal van sweet fitefly vind ik trouwens helemaal stuitend. Je vraagt je af waarom sommige mensen dokter worden.
Afschuwelijk verhaal inderdaad. Wat een smeerkees.

Hier overigens meer dan 30 jaar geleden al geen inwendig onderzoek meer bij de pil. Misschien zijn de ervaringen van anderen nog ouder?
Gique schreef:
27-02-2023 10:46
Afschuwelijk verhaal inderdaad. Wat een smeerkees.

Hier overigens meer dan 30 jaar geleden al geen inwendig onderzoek meer bij de pil. Misschien zijn de ervaringen van anderen nog ouder?
Ik ben 45.
SweetFirefly schreef:
27-02-2023 09:55
Als 11-12 jarigen moesten wij naar de schooldokter. Dat was overigens gewoon 1 van de 2 huisartsen in ons dorp. Daar werd oa. je pols opgemeten om te kijken hoe lang je zou worden. Maar de man deed ook altijd een inwendig onderzoek. Dat duurde altijd heel lang en je werd niet alleen vaginaal maar ook anaal onderzocht. Niet prettig, maar het hoort er zeker bij, dacht ik toen. Tot ik van een klasgenootje hoorde dat hij aan haar had gevraagd of ze ook wel eens met een haarborstel in haar vagina ging. Dat vonden wij zo'n gekke vraag. Ook kneep hij altijd in onze tepels om te kijken of er al borstvorming was. Dit was iets was ik mogelijk nog vervelender vond dan de inwendige onderzoeken.
Nou was die man dus ook mijn huisarts en in de jaren erna moest ik wel eens naar de dokter natuurlijk. Maar altijd, echt altijd deed hij inwendige onderzoeken. Zogenaamd in verband met mogelijke baarmoederhalsonderzoeken. Al kwam ik bij wijze van spreken voor een wondje op mijn hand. Op een dag kwam ik weer terug van zo'n bezoek aan de huisarts en vertelde ik mijn moeder erover. (Had ik daarvoor nooit gedaan.) Ik weet het nog goed, zij keek me aan en zei, pak je fiets we gaan nú naar hem toe. En ze struinde met mij de wachtkamer door en eiste de dokter te zien. Daarna vertelde ze hem wat ze van zijn 'onderzoeken' vond op een toon dat de hele wachtkamer kon meegenieten en meldde hem meteen dat we als cliënt weggingen naar de andere huisarts. Het is nog weken lang the talk of the town geweest in ons dorp en de andere huisarts kreeg er ineen tientallen nieuwe cliënten bij. Jaren later, op een school reünie hebben mijn oude klasgenootjes en ik het er over gehad en toen bleek dat hij bij heel veel meisjes die 'onderzoeken' deed en ook rare, ongepaste en intieme vragen stelde. Hij genoot onder de oorspronkelijke bewoners veel aanzien "meneer de dokter", maar voor import zoals mijn ouders had hij afgedaan.
Dit vind ik echt shockerend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Edit: ik zat trouwens eind jaren 70 op de lagere school. Zoals ik al schreef kwam het op de school reünie ook ter sprake. Dat was in de jaren '90.
Dat ik die ene keer mijn moeder erover vertelde kwam omdat hij over de pil begon. Dat het tijd was dat ik die eens ging gebruiken. @( . Ik was 16 en nog helemaal niet bezig met anticonceptie. Had niet eens de ervaring waar anticonceptie nodig voor zou zijn.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
Alle reacties Link kopieren Quote
-
ingelke_kepringelke wijzigde dit bericht op 01-03-2023 07:20
Reden: Verkeerde quote
0.00% gewijzigd
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
Alle reacties Link kopieren Quote
ingelke_kepringelke schreef:
24-02-2023 23:41
Ik zal het na het weekend eens aan mijn collega vragen. Kom er op terug.
Een beetje mosterd, maar mijn collega zegt dat dit was ivm liesbreuken op te sporen. Zoals al eerder geopperd werd.

Hij erkent dat dit door de kinderen als heftig kan zijn ervaren maar dat hij altijd uitlegde wat hij ging doen en waarom.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
Alle reacties Link kopieren Quote
ingelke_kepringelke schreef:
01-03-2023 07:21
Een beetje mosterd, maar mijn collega zegt dat dit was ivm liesbreuken op te sporen. Zoals al eerder geopperd werd.

Hij erkent dat dit door de kinderen als heftig kan zijn ervaren maar dat hij altijd uitlegde wat hij ging doen en waarom.
Weet je dan misschien ook waar de urine op onderzocht werd?
duizel wijzigde dit bericht op 02-03-2023 13:43
0.66% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
duizel schreef:
01-03-2023 10:38
Weet je dan misschien ook waar de urine op overzicht werd?
Geen idee. Zal het vragen als ik mijn collega weer spreek.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven