Gezondheid
alle pijlers
ouder ziek, kinderen bij gesprek met arts
dinsdag 18 maart 2008 om 17:09
Mijn mama is ziek en momenteel is nog erg onduidelijk wat ze heeft. Wel heeft de arts al aangegeven dat hij graag een gesprek wil, eind van de week, met de kinderen erbij, als hij zijn bevindingen gaat vertellen.
Ik ben er erg van geschrokken, want kinderen erbij, dat lijkt me iets serieus, iets dat een arts niet zomaar doet?
Klopt mijn beeld? Of kan het ook meevallen?
Ik ben er erg van geschrokken, want kinderen erbij, dat lijkt me iets serieus, iets dat een arts niet zomaar doet?
Klopt mijn beeld? Of kan het ook meevallen?
zaterdag 5 april 2008 om 19:29
Lees je topic ook voor het eerst.... Wat een verdriet ineens zo snel je moeder te verliezen.... Gecondoleerd en heeeel veel strekte voor de komende tijd!
Je vedriet komt nog wel. Het is een normale beschermingsreactie het niet in één keer tot je door te laten dringen. Je leeft nu waarschijnlijk ook nog in een trance...
Vraag vrienden en bekenden of ze dingen voor je willen onthouden die in deze dagen passeren. Dan kun je hen daar later nog naar vragen wat je mogelijk kan helpen het een plaats te geven. Dat is mijn eigen ervaring toen mijn vader ook vrij plosteling overleed. Sommige van mijn herinneringen van die eerste tijd bleken gewoon niet te kloppen, zo erg gaat het soms langs je heen.....
Nogmaals heel veel sterkte en vind steun bij je familie, naasten en elkaar.....
BW.
Je vedriet komt nog wel. Het is een normale beschermingsreactie het niet in één keer tot je door te laten dringen. Je leeft nu waarschijnlijk ook nog in een trance...
Vraag vrienden en bekenden of ze dingen voor je willen onthouden die in deze dagen passeren. Dan kun je hen daar later nog naar vragen wat je mogelijk kan helpen het een plaats te geven. Dat is mijn eigen ervaring toen mijn vader ook vrij plosteling overleed. Sommige van mijn herinneringen van die eerste tijd bleken gewoon niet te kloppen, zo erg gaat het soms langs je heen.....
Nogmaals heel veel sterkte en vind steun bij je familie, naasten en elkaar.....
BW.
zondag 6 april 2008 om 09:29
Fussie, lees ook nu pas voor het eerst je topic. Allereerst gecondoleerd.
Wat is dit ontzettend snel gegaan, je hebt je er niet eens op kunnen voorbereiden (als dat al mogelijk is). Ik weet hoe het voelt om 1 van je ouders plotseling te verliezen, mijn vader is eind 2006 plotseling overleden aan een hersenbloeding. Het besef en de pijn dringen pas later tot je door.
Heel veel sterkte de komende tijd en zorg goed voor jezelf.
Een dikke
Wat is dit ontzettend snel gegaan, je hebt je er niet eens op kunnen voorbereiden (als dat al mogelijk is). Ik weet hoe het voelt om 1 van je ouders plotseling te verliezen, mijn vader is eind 2006 plotseling overleden aan een hersenbloeding. Het besef en de pijn dringen pas later tot je door.
Heel veel sterkte de komende tijd en zorg goed voor jezelf.
Een dikke
zondag 6 april 2008 om 21:27
maandag 7 april 2008 om 14:36
Nogmaals , ik vind het zó ontzettend erg voor je.
Inderdaad zal een dezer dagen de uitvaart van jouw mamma zijn. Ik wens je alle sterkte toe.
En voel je niet "schuldig" over het niet laten van tranen, denk niet dat je haar daardoor te weinig eer bewijst, ofzo. Je bent nu lamgeslagen, leeg. Ieder mens reageert anders op zo'n gigantisch verlies, en jij reageert op jouw manier. En dat is goed. Kom deze periode eerst maar door, op de manier die voor jou goed voelt. Samen met je prachtkind.
Inderdaad zal een dezer dagen de uitvaart van jouw mamma zijn. Ik wens je alle sterkte toe.
En voel je niet "schuldig" over het niet laten van tranen, denk niet dat je haar daardoor te weinig eer bewijst, ofzo. Je bent nu lamgeslagen, leeg. Ieder mens reageert anders op zo'n gigantisch verlies, en jij reageert op jouw manier. En dat is goed. Kom deze periode eerst maar door, op de manier die voor jou goed voelt. Samen met je prachtkind.
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 9 april 2008 om 21:34
Net weer thuis. Zo raar en onwerkelijk om weer hier te zijn na deze week. Net alsof het niet gebeurd is.
Hoe afschuwelijk ook, ik kijk terug op een goede week. Klinkt misschien raar maar het afscheid van mama is mooi geweest.
Het begon met het zelf afleggen van mama, wat ik eerst even eng vond maar oh zo blij mee ben dat ik het zelf gedaan heb. Daarna is mama thuis gekomen en heeft thuis gestaan, tot gisteren.
Prachtig, we konden er ieder moment even naartoe als we dat wilden en elke dag kon het bezoek komen komen kijken. En er is heel veel bezoek geweest. Elke dag waren er mensen die afscheid kwamen nemen van 2 tot 8. Elke dag een vol huis en wat voelt dat warm! Mama had een mooi plekje, met borduurwerk van haarzelf erbij, en steeds meer mooie bloemen die ze kreeg. Ook nog een schilderij van zoonlief (dat hij uiteindelijk nog zelf in de kist heeft gelegd, het moest op het laatste moment nog mee). Het was echt een warme plek.
En zoveel post, zovéél. Ik wist niet wat ik zag. In een paar dagen tijd meer dan 300 kaarten denk ik zo. Het dressoir stond al snel vol, en nog liggen er stapels. Ook al zo waardevol, zeker als er iets speciaal over mama opgeschreven staat.
De uitvaart is ook erg druk bezocht, met meer dan 300 mensen. Mooi en hartverwarmend dat je mama door zoveel mensen gewaardeerd wordt, dat ze graag willen komen. Ik heb zelf nog een verhaal kunnen vertellen. Ook al zo fijn om te doen. We hebben helemaal veel gedaan deze week, van het klaar zetten in huis tot het uitdragen en noem maar op.
Gisteravond was er een regenboog, net voor het donker werd, terwijl de lucht paars en grijs kleurde. Een mooi afscheid!
Ik heb de afgelopen week veel foto's gemaakt, het wordt een mooi document denk ik.
Met mij gaat het wel. Ik had er dinsdag op de een of andere manier al vrede mee, dus de afgelopen week kon ik gebruiken om te regelen en organiseren.
Vandaag is het lijf op, en doet mijn lijf pijn. Hoe het morgen en over morgen zal zijn weet ik nog niet. Ik zie het wel.
Eerst vrijdag maar de verjaardag van Zoonlief vieren, hij wordt alweer zes....
bedankt voor jullie lieve woorden hier, heb elke dag wel gelezen, maar gewoon niet de tijd gehad om te reageren. Begraven is hard werken zo bleek deze week....
Hoe afschuwelijk ook, ik kijk terug op een goede week. Klinkt misschien raar maar het afscheid van mama is mooi geweest.
Het begon met het zelf afleggen van mama, wat ik eerst even eng vond maar oh zo blij mee ben dat ik het zelf gedaan heb. Daarna is mama thuis gekomen en heeft thuis gestaan, tot gisteren.
Prachtig, we konden er ieder moment even naartoe als we dat wilden en elke dag kon het bezoek komen komen kijken. En er is heel veel bezoek geweest. Elke dag waren er mensen die afscheid kwamen nemen van 2 tot 8. Elke dag een vol huis en wat voelt dat warm! Mama had een mooi plekje, met borduurwerk van haarzelf erbij, en steeds meer mooie bloemen die ze kreeg. Ook nog een schilderij van zoonlief (dat hij uiteindelijk nog zelf in de kist heeft gelegd, het moest op het laatste moment nog mee). Het was echt een warme plek.
En zoveel post, zovéél. Ik wist niet wat ik zag. In een paar dagen tijd meer dan 300 kaarten denk ik zo. Het dressoir stond al snel vol, en nog liggen er stapels. Ook al zo waardevol, zeker als er iets speciaal over mama opgeschreven staat.
De uitvaart is ook erg druk bezocht, met meer dan 300 mensen. Mooi en hartverwarmend dat je mama door zoveel mensen gewaardeerd wordt, dat ze graag willen komen. Ik heb zelf nog een verhaal kunnen vertellen. Ook al zo fijn om te doen. We hebben helemaal veel gedaan deze week, van het klaar zetten in huis tot het uitdragen en noem maar op.
Gisteravond was er een regenboog, net voor het donker werd, terwijl de lucht paars en grijs kleurde. Een mooi afscheid!
Ik heb de afgelopen week veel foto's gemaakt, het wordt een mooi document denk ik.
Met mij gaat het wel. Ik had er dinsdag op de een of andere manier al vrede mee, dus de afgelopen week kon ik gebruiken om te regelen en organiseren.
Vandaag is het lijf op, en doet mijn lijf pijn. Hoe het morgen en over morgen zal zijn weet ik nog niet. Ik zie het wel.
Eerst vrijdag maar de verjaardag van Zoonlief vieren, hij wordt alweer zes....
bedankt voor jullie lieve woorden hier, heb elke dag wel gelezen, maar gewoon niet de tijd gehad om te reageren. Begraven is hard werken zo bleek deze week....
woensdag 9 april 2008 om 21:54
Super gedaan, wat een liefde voor je mama lees ik in je verhaal.
Ik krijg er een warm gevoel van als ik het lees, je mama had geen mooier afscheid kunnen krijgen.
En nu dag voor dag maar verder kijken hoe het gaat fussie, na zo'n week is het logisch dat je nu even op bent.
Maar je kunt met een gevoel van trots en warmte terug kijken op hoe het is gegaan de afgelopen dagen en dat is heel veel waard, ook voor je rouwproces.
Ik krijg er een warm gevoel van als ik het lees, je mama had geen mooier afscheid kunnen krijgen.
En nu dag voor dag maar verder kijken hoe het gaat fussie, na zo'n week is het logisch dat je nu even op bent.
Maar je kunt met een gevoel van trots en warmte terug kijken op hoe het is gegaan de afgelopen dagen en dat is heel veel waard, ook voor je rouwproces.
