Gezondheid
alle pijlers
ouder ziek, kinderen bij gesprek met arts
dinsdag 18 maart 2008 om 17:09
Mijn mama is ziek en momenteel is nog erg onduidelijk wat ze heeft. Wel heeft de arts al aangegeven dat hij graag een gesprek wil, eind van de week, met de kinderen erbij, als hij zijn bevindingen gaat vertellen.
Ik ben er erg van geschrokken, want kinderen erbij, dat lijkt me iets serieus, iets dat een arts niet zomaar doet?
Klopt mijn beeld? Of kan het ook meevallen?
Ik ben er erg van geschrokken, want kinderen erbij, dat lijkt me iets serieus, iets dat een arts niet zomaar doet?
Klopt mijn beeld? Of kan het ook meevallen?
dinsdag 6 mei 2008 om 11:20
He Fussie, ja dat doet pijn vrijdag. Ik zal aan je denken.
Mijn vader zou volgende maand jarig zijn. Dat is de 2e verjaardag dat hij er niet meer is. Dat zijn hele vreemde dagen. Vorig jaar heb ik een mooie grote witte roos bij zijn foto gezet op die dag.
Fijn dat je zo'n goede vriendin hebt, die ook aanvoelt hoe het met je gaat. Dat zijn echte vrienden en dat moet je koesteren.
een dikke
Mijn vader zou volgende maand jarig zijn. Dat is de 2e verjaardag dat hij er niet meer is. Dat zijn hele vreemde dagen. Vorig jaar heb ik een mooie grote witte roos bij zijn foto gezet op die dag.
Fijn dat je zo'n goede vriendin hebt, die ook aanvoelt hoe het met je gaat. Dat zijn echte vrienden en dat moet je koesteren.
een dikke
woensdag 7 mei 2008 om 08:27
Jij gaat de tweede verjaardag alweer in dus. Went het of is de tweede juist moeilijker?
Ik heb net het testament zitten lezen. Mooie ambtelijke taal, dus heerlijk om er emotieloos doorheen te gaan. Tot je opeens de handtekening van je moeder ziet. Au. Dat is zó eigen aan mijn moeder.
Vandaag hoef ik verder niets. Heerlijk. Wat wasjes ophangen enzo, en verder vooral op de bank zitten en lezen. Vanmiddag in het park zitten en lezen denk ik. Mmm.
Morgenochtend vroeg vertrek ik naar papa.
Ik heb net het testament zitten lezen. Mooie ambtelijke taal, dus heerlijk om er emotieloos doorheen te gaan. Tot je opeens de handtekening van je moeder ziet. Au. Dat is zó eigen aan mijn moeder.
Vandaag hoef ik verder niets. Heerlijk. Wat wasjes ophangen enzo, en verder vooral op de bank zitten en lezen. Vanmiddag in het park zitten en lezen denk ik. Mmm.
Morgenochtend vroeg vertrek ik naar papa.
woensdag 7 mei 2008 om 08:53
Ik vergis me weer eens, het is deze maand al. En ja, het went allemaal wel een beetje, maar het blijven moeilijke dagen, de trouwdag van je ouders, zijn verjaardag, vaderdag en ga zo maar door. Ik zou er alles voor over hebben om hem terug te krijgen. Ik fantaseer er smorgens wel eens over, dat hij er opeens weer is .
Ik ga zondag naar Nederland voor een paar dagen, naar mijn moeder.
Veel plezier met lezen.
Trouwens nog een tip. Ik kreeg vorig jaar van mijn moeder dat laatste boek wat Jos Brink heeft geschreven, over rouwverwerking. Misschien ook wat voor jou?
Ik ga zondag naar Nederland voor een paar dagen, naar mijn moeder.
Veel plezier met lezen.
Trouwens nog een tip. Ik kreeg vorig jaar van mijn moeder dat laatste boek wat Jos Brink heeft geschreven, over rouwverwerking. Misschien ook wat voor jou?
donderdag 8 mei 2008 om 08:33
thanx Fleurtje
Ik zal eens kijken in de boekhandel naar dat boek, Lapin.
Vertrek zo, maar vermoed dat ik bij papa wle tijd over heb om even de stad in te gaan.
Gistermorgen was even lastig, wilde ik even verzinken in verdriet. Daar had ik niet zo'n zin in, dus ik ben gaan fietsen. Iets wat mama ook graag deed trouwens.
Ik moest nog een moederdagcadeautje brengen naar een jongetje uit mijn klas, die de laatste dag voor de vakantie ziek was en waarvan het cadeau dus nog op school lag. Was een lekker tochtje van een kilometer of 20. Zonnetje erbij, mooi muziekje op de mp3 en fietsen maar. Ik heb ervan genoten. Het was alsof ik keek voor mezelf en voor mama, ik snapte opeens helemaal waarom ze zo graag fietste. Raar en grappig, hoe fietsen je kan troosten
Ik zal eens kijken in de boekhandel naar dat boek, Lapin.
Vertrek zo, maar vermoed dat ik bij papa wle tijd over heb om even de stad in te gaan.
Gistermorgen was even lastig, wilde ik even verzinken in verdriet. Daar had ik niet zo'n zin in, dus ik ben gaan fietsen. Iets wat mama ook graag deed trouwens.
Ik moest nog een moederdagcadeautje brengen naar een jongetje uit mijn klas, die de laatste dag voor de vakantie ziek was en waarvan het cadeau dus nog op school lag. Was een lekker tochtje van een kilometer of 20. Zonnetje erbij, mooi muziekje op de mp3 en fietsen maar. Ik heb ervan genoten. Het was alsof ik keek voor mezelf en voor mama, ik snapte opeens helemaal waarom ze zo graag fietste. Raar en grappig, hoe fietsen je kan troosten
anoniem_49276 wijzigde dit bericht op 08-05-2008 08:34
Reden: smiley aanpassen :)
Reden: smiley aanpassen :)
% gewijzigd
dinsdag 13 mei 2008 om 20:00
Ook nog even via de oude vertrouwde manier dan even een reactie-tje. had net al een mailtje gestuurd..maar had natuurlijk moeten weten dat ik eerst op VIVA moet kijken.
Hoop dat jullie ondanks alles toch mooie dagen hebben gehad in het hoge noorden...zal fijn zijn geweest om even bij elkaar te zijn en te weten dat er meer mensen zijn die je moeder zo verschrikkelijk missen!!
Mocht je binnenkort nog fietszin hebben..woe om de week ben ik vrij en hier in de tuin is het erg lekker zitten...
veel sterkte van mij
Hoop dat jullie ondanks alles toch mooie dagen hebben gehad in het hoge noorden...zal fijn zijn geweest om even bij elkaar te zijn en te weten dat er meer mensen zijn die je moeder zo verschrikkelijk missen!!
Mocht je binnenkort nog fietszin hebben..woe om de week ben ik vrij en hier in de tuin is het erg lekker zitten...
veel sterkte van mij
donderdag 22 mei 2008 om 22:06
Lief van je! Hoe waren jouw dagen in NL? Heb je het gezellig gehad met je moeder? Je vader zou deze maand jaig zijn, las ik ergens in een topic. Voor jou dus ook
Het was niet zo'n leuke dag, maar dat lag aan iets wat ik liever niet hier op het forum neerzet. Verder veel telefoon en bezoek gehad, kaartjes ook, bij papa. Het was gewoonweg druk! Erg lief! Wel erg vermoeiend ook.
Verder was het erg fijn bij papa. Mooi weer, dus veel buiten gegeten bijvoorbeeld. Het contact met papa is helemaal beter dan ooit.
Ook zijn alle kleren van mama al uitgezocht door papa en mij. Hij wilde dat graag dus vandaar. Ik heb een stapel kleren meegenomen die ik nog graag draag. De rest gaat naar Roemenië ofzo. We hadden een volle doos met alleen al spijkerbroeken. Waarom mijn moeder ooit piepte dat ze niets voor zichzelf kocht is me een raadsel
Verder gaat het met vallen en opstaan. Ik kon nooit huilen, maar tegenwoordig gaat het gemakkelijk. Ik merk ook dat de week net wat dagen te lang is, het is erg vermoeiend. Maar goed, dat is een kwestie van op tijd naar bed gaan, goed eten en veel rust nemen.
Het ongeloof is er nog steeds, ik verwacht niet dat dat al snel afneemt. En al die rare gedichtjes die altijd boven rouwadvertenties zijn, daar zitten stiekem toch rake teksten bij. Die van 'en niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn' van M. Vasalis (geloof ik) is zo waar. Het zien sterven was niet moeilijk, helemaal niet. Maar het niet meer kunnen bellen, niet meer op bezoek kunnen, dát is wat je mist!
Het was niet zo'n leuke dag, maar dat lag aan iets wat ik liever niet hier op het forum neerzet. Verder veel telefoon en bezoek gehad, kaartjes ook, bij papa. Het was gewoonweg druk! Erg lief! Wel erg vermoeiend ook.
Verder was het erg fijn bij papa. Mooi weer, dus veel buiten gegeten bijvoorbeeld. Het contact met papa is helemaal beter dan ooit.
Ook zijn alle kleren van mama al uitgezocht door papa en mij. Hij wilde dat graag dus vandaar. Ik heb een stapel kleren meegenomen die ik nog graag draag. De rest gaat naar Roemenië ofzo. We hadden een volle doos met alleen al spijkerbroeken. Waarom mijn moeder ooit piepte dat ze niets voor zichzelf kocht is me een raadsel
Verder gaat het met vallen en opstaan. Ik kon nooit huilen, maar tegenwoordig gaat het gemakkelijk. Ik merk ook dat de week net wat dagen te lang is, het is erg vermoeiend. Maar goed, dat is een kwestie van op tijd naar bed gaan, goed eten en veel rust nemen.
Het ongeloof is er nog steeds, ik verwacht niet dat dat al snel afneemt. En al die rare gedichtjes die altijd boven rouwadvertenties zijn, daar zitten stiekem toch rake teksten bij. Die van 'en niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn' van M. Vasalis (geloof ik) is zo waar. Het zien sterven was niet moeilijk, helemaal niet. Maar het niet meer kunnen bellen, niet meer op bezoek kunnen, dát is wat je mist!
donderdag 22 mei 2008 om 23:25
Fussie, mijn vader zou morgen jarig zijn. Ik denk er de hele dag al aan. Ik heb het gewoon niet naar mijn zin. Dat merkte ik net opeens omdat ik mijn woede over alles op mijn honden aan het afreageren was. Er is verder ook niemand anders in de buurt, dus ze moeten het ontgelden nu .
Je laatste alinea raakte me heel erg. Het maakte me aan het huilen (wat overigens goed was, want ik voel me wat rustiger nu).
Je laatste alinea raakte me heel erg. Het maakte me aan het huilen (wat overigens goed was, want ik voel me wat rustiger nu).
vrijdag 23 mei 2008 om 09:41
Dank je wel Fussie, lief.
Ik heb mijn moeder net even gebeld, ze klonk een beetje down maar verder ging het wel. Vanmiddag gaat ze even een mooi boeket van ons allemaal bij mijn vader zijn gedenkplaat zetten. Hier zijn de pioenrozen, die ik bij mijn vader zijn foto heb gezet van de week, helemaal uitgekomen. Ze zijn gigantisch groot en mooi dieprood van kleur.
Hoe gaat het met jouw vader nu?
Ik heb mijn moeder net even gebeld, ze klonk een beetje down maar verder ging het wel. Vanmiddag gaat ze even een mooi boeket van ons allemaal bij mijn vader zijn gedenkplaat zetten. Hier zijn de pioenrozen, die ik bij mijn vader zijn foto heb gezet van de week, helemaal uitgekomen. Ze zijn gigantisch groot en mooi dieprood van kleur.
Hoe gaat het met jouw vader nu?
zaterdag 24 mei 2008 om 09:06
Pioenrozen zijn prachtig! Voor mij horen ze bij mijn verjaardag, ik krijg ze dan eigenlijk altijd van mijn papa en mama
Fijn dat het met je moeder gisteren wel oke ging. Zeker als je zover weg zit en niet even over kunt komen. Herkenbaar trouwens, al zit ik dan alleen maar de afstand van NL bij mijn papa vandaan.
Gelukkig heb ik in zijn dorp mensen die ik mag bellen als ik merk dat het niet goed gaat met papa, zij fietsen dan even langs. Een waardevol bezit, zulke mensen om je heen!
Mijn papa redt zich wonderwel trouwens. Het plichtsgetrouwe dat hij van nature in zich heeft helpt hem er nu goed doorheen.
Verder heeft hij nog volop contacten en nemen mensen nog volop contact op met hem. Da's fijn!
Ik ben gisteravond ingestort. Ging helemaal mis. Lief plopt de kurk van een fles bier en dat was de trigger. Deed zo'n pijn in mijn oren, was zo teveel voor mijn zenuwen. Ben maar op bed gaan liggen. Uiteindelijk wel in slaap gevallen en vanmorgen wel nog verdrietig wakker geworden maar niet meer zo in paniek gelukkig. En nu is er een nieuwe dag, met zon.
Eerst wel ontbijten, dan houd ik het beter vol!
Fijn dat het met je moeder gisteren wel oke ging. Zeker als je zover weg zit en niet even over kunt komen. Herkenbaar trouwens, al zit ik dan alleen maar de afstand van NL bij mijn papa vandaan.
Gelukkig heb ik in zijn dorp mensen die ik mag bellen als ik merk dat het niet goed gaat met papa, zij fietsen dan even langs. Een waardevol bezit, zulke mensen om je heen!
Mijn papa redt zich wonderwel trouwens. Het plichtsgetrouwe dat hij van nature in zich heeft helpt hem er nu goed doorheen.
Verder heeft hij nog volop contacten en nemen mensen nog volop contact op met hem. Da's fijn!
Ik ben gisteravond ingestort. Ging helemaal mis. Lief plopt de kurk van een fles bier en dat was de trigger. Deed zo'n pijn in mijn oren, was zo teveel voor mijn zenuwen. Ben maar op bed gaan liggen. Uiteindelijk wel in slaap gevallen en vanmorgen wel nog verdrietig wakker geworden maar niet meer zo in paniek gelukkig. En nu is er een nieuwe dag, met zon.
Eerst wel ontbijten, dan houd ik het beter vol!
maandag 9 juni 2008 om 22:48
Lieve Fussie, gecondoleerd met je moeder Wat is dat snel gegaan zeg.
Vanmiddag moest mijn moeder voor het eerst naar de internist, na een longontsteking moest ze op controlefoto waar ze nog 'iets' zagen waarna ze voor de zekerheid op ct-scan moest. Dat was vorige week maandag. Ze zou na 5 dagen de uitslag krijgen maar na 3 uur kreeg ze een telefoontje van de huisarts of ze even langs wilde komen... Op de scan waren onrustige lymfeklieren en een vergrote milt te zien, ook was uit bloedonderzoek gebleken dat het aantal witte bloedlichaampjes te laag was. Vandaag dus naar de internist en naast mijn vader gingen ook mijn zus en ik mee. Mijn moeder vond dat fijn (we hebben een heel hechte band), we hoopten zó dat het mee zou vallen maar helaas... Kanker
Het is alleen nog niet helemaal duidelijk waar (ws bloed of lymfen) en in welke gradatie. Mam moest 13 buisjes bloed geven wat opgestuurd wordt naar de VU, volgende week maandag de uitslag en hopelijk meer duidelijkheid.
Ik hoop zó dat het goed behandelbaar is... Ik zou er alles voor geven...
Ik vind jou zo sterk overkomen Fussie, ik hoop dat ook te kunnen zijn. Alleen al bij het idee dat ze dood zou gaan draait mijn maag zich 6 keer om, ik kan haar nog lang niet missen
Gelukkig heb ik veel steun aan mijn lieve zus, zij is de enige die me écht begrijpt omdat het ook haar moeder is.
Hoe oud was jou moeder?
Sterkte nog
Vanmiddag moest mijn moeder voor het eerst naar de internist, na een longontsteking moest ze op controlefoto waar ze nog 'iets' zagen waarna ze voor de zekerheid op ct-scan moest. Dat was vorige week maandag. Ze zou na 5 dagen de uitslag krijgen maar na 3 uur kreeg ze een telefoontje van de huisarts of ze even langs wilde komen... Op de scan waren onrustige lymfeklieren en een vergrote milt te zien, ook was uit bloedonderzoek gebleken dat het aantal witte bloedlichaampjes te laag was. Vandaag dus naar de internist en naast mijn vader gingen ook mijn zus en ik mee. Mijn moeder vond dat fijn (we hebben een heel hechte band), we hoopten zó dat het mee zou vallen maar helaas... Kanker
Het is alleen nog niet helemaal duidelijk waar (ws bloed of lymfen) en in welke gradatie. Mam moest 13 buisjes bloed geven wat opgestuurd wordt naar de VU, volgende week maandag de uitslag en hopelijk meer duidelijkheid.
Ik hoop zó dat het goed behandelbaar is... Ik zou er alles voor geven...
Ik vind jou zo sterk overkomen Fussie, ik hoop dat ook te kunnen zijn. Alleen al bij het idee dat ze dood zou gaan draait mijn maag zich 6 keer om, ik kan haar nog lang niet missen
Gelukkig heb ik veel steun aan mijn lieve zus, zij is de enige die me écht begrijpt omdat het ook haar moeder is.
Hoe oud was jou moeder?
Sterkte nog
woensdag 11 juni 2008 om 16:27
Lella, dank je wel.
Hoi Selma. Bah, akelig he, zulk nieuws? Akelig dekt de lading niet eens, woorden zijn er gewoon niet voor volgens mij. Na 3 uur al gebeld worden, dan sta je ook wel even te trillen op je benen. Wel fijn dat ze al zo snel iets weten, ook al is het dan slecht nieuws. Bij mama wisten ze pas de laatste dag wat ze had. Maakte in ons geval niet meer uit, ze had toch niet beter kunnen worden, maar dan hadden we misschien de laatste tijd anders doorgebracht. Nou ja, dat is achteraf gepraat.
Het zal een spannende week voor jullie zijn! Een drukke week vast ook wel waarin er van alles op je afkomt. Veel sterkte iig!
Mijn mama was 63. En zo sterk ben ik niet hoor, gewoon net als een ander denk ik. Ik doe in ieder geval mijn best om de gewone dingen door te laten gaan zoals het leven van Zoonlief en mijn werk. Alles wat daarnaast nog lukt is mooi meegenomen. Wat misschien scheelt is dat ik een paar jaar geleden overspannen thuis heb gezeten en dat ik toen opgedane ervaringen nu kan gebruiken. Ik probeer bijvoorbeeld niet teveel dingen te plannen, neem mijn rust enzo. Rust is namelijk heel belangrijk, want rouwen is hard werken. Rouwen is rauw en au. Ik heb het al eerder gezegd, maar zo voelt het echt.
Hoi Selma. Bah, akelig he, zulk nieuws? Akelig dekt de lading niet eens, woorden zijn er gewoon niet voor volgens mij. Na 3 uur al gebeld worden, dan sta je ook wel even te trillen op je benen. Wel fijn dat ze al zo snel iets weten, ook al is het dan slecht nieuws. Bij mama wisten ze pas de laatste dag wat ze had. Maakte in ons geval niet meer uit, ze had toch niet beter kunnen worden, maar dan hadden we misschien de laatste tijd anders doorgebracht. Nou ja, dat is achteraf gepraat.
Het zal een spannende week voor jullie zijn! Een drukke week vast ook wel waarin er van alles op je afkomt. Veel sterkte iig!
Mijn mama was 63. En zo sterk ben ik niet hoor, gewoon net als een ander denk ik. Ik doe in ieder geval mijn best om de gewone dingen door te laten gaan zoals het leven van Zoonlief en mijn werk. Alles wat daarnaast nog lukt is mooi meegenomen. Wat misschien scheelt is dat ik een paar jaar geleden overspannen thuis heb gezeten en dat ik toen opgedane ervaringen nu kan gebruiken. Ik probeer bijvoorbeeld niet teveel dingen te plannen, neem mijn rust enzo. Rust is namelijk heel belangrijk, want rouwen is hard werken. Rouwen is rauw en au. Ik heb het al eerder gezegd, maar zo voelt het echt.
