
Partner met night terrors

zondag 20 december 2020 om 01:06
Mijn vriend heeft van jongs af aan al last van night terrors. Dit resulteert er in dat hij vrijwel iedere nacht plots wakker schrikt omdat hij enge dingen ziet. Soms zit hij alleen rechtop in bed, soms rent hij het bed uit naar de woonkamer. Net was hij voor de eerste keer bang voor mij, rende het bed uit en sloot zich op in de badkamer.
Hij heeft medicijnen geslikt, maar deze hadden niet het gewenste effect (geen verandering). Nu vroeg ik mij af of er meer mensen zijn met (een partner die last heeft van) night terrors en hoe jullie hiermee omgaan.
Hij heeft medicijnen geslikt, maar deze hadden niet het gewenste effect (geen verandering). Nu vroeg ik mij af of er meer mensen zijn met (een partner die last heeft van) night terrors en hoe jullie hiermee omgaan.

zondag 20 december 2020 om 13:40
Dank allemaal voor de tips! Het komt bij hem waarschijnlijk voort uit zijn slechte thuissituatie vroeger. Hiervoor is hij ook in therapie.
Wat ik inderdaad merk is dat het in stressvolle periodes erger is. Vaak kan ik hem wel geruststellen, maar vannacht dus niet omdat hij erg bang voor mij was. Als kind is hij uit het raam gesprongen en wel eens wakker geworden met kapotte handen. Gelukkig is het tegenwoordig niet meer zo heftig.
Wat betreft het apart slapen: we hebben allebei nog een eigen huis. Dus ik slaap daar ook nog geregeld. Maar we willen op korte termijn wel gaan samenwonen. Dan is soms apart slapen inderdaad nog een optie. Ik vind het meer heel vervelend voor hem dan voor mij. Je voelt je een beetje machteloos op dat soort momenten.
Wat ik inderdaad merk is dat het in stressvolle periodes erger is. Vaak kan ik hem wel geruststellen, maar vannacht dus niet omdat hij erg bang voor mij was. Als kind is hij uit het raam gesprongen en wel eens wakker geworden met kapotte handen. Gelukkig is het tegenwoordig niet meer zo heftig.
Wat betreft het apart slapen: we hebben allebei nog een eigen huis. Dus ik slaap daar ook nog geregeld. Maar we willen op korte termijn wel gaan samenwonen. Dan is soms apart slapen inderdaad nog een optie. Ik vind het meer heel vervelend voor hem dan voor mij. Je voelt je een beetje machteloos op dat soort momenten.

zondag 20 december 2020 om 13:42
Je hebt helemaal gelijk hoor, maar ik kon even niet op het Nederlandse woord komen

zondag 20 december 2020 om 14:14
Ik heb hier ook last van helaas. Vooral dat mijn hartslag compleet door het dak gaat tijdens een night terror vind ik heel erg eng. Je ervaart op zo'n moment echte doodsangst. Wat mij echt helpt is het licht (of een nachtlampje) aan laten 's nachts. In geval van een opkomende night terror zie ik meteen waar ik ben en dat er bv. geen eng figuur in de hoek van de kamer staat en hierdoor zet de night terror als het ware niet door. Het licht geeft me ook een soort van geruststelling waardoor ik al jaren geen aanval meer heb gehad. Wellicht het proberen waard om het licht aan te laten voor je vriend. Maar dan moet je vervolgens natuurlijk niet wakker liggen door het licht



maandag 21 december 2020 om 07:52
Dat is het ook, je bent machteloos.Lindanaz schreef: ↑20-12-2020 13:40Dank allemaal voor de tips! Het komt bij hem waarschijnlijk voort uit zijn slechte thuissituatie vroeger. Hiervoor is hij ook in therapie.
Wat ik inderdaad merk is dat het in stressvolle periodes erger is. Vaak kan ik hem wel geruststellen, maar vannacht dus niet omdat hij erg bang voor mij was. Als kind is hij uit het raam gesprongen en wel eens wakker geworden met kapotte handen. Gelukkig is het tegenwoordig niet meer zo heftig.
Wat betreft het apart slapen: we hebben allebei nog een eigen huis. Dus ik slaap daar ook nog geregeld. Maar we willen op korte termijn wel gaan samenwonen. Dan is soms apart slapen inderdaad nog een optie. Ik vind het meer heel vervelend voor hem dan voor mij. Je voelt je een beetje machteloos op dat soort momenten.
Je kan vragen naar welke vormen van hulp hij heeft gehad en dan uitzoeken of er nog wat te proberen valt? Zo'n slaapcentrum misschien?
maandag 21 december 2020 om 07:57