Gezondheid
alle pijlers
(Reactieve) hypoglykemie ervaringen
vrijdag 12 februari 2021 om 21:55
Hoi allemaal,
Ik loop ergens mee en hoop op tips of ervaringen van anderen.
Al sinds ik me kan herinneren heb ik vage klachten met betrekking tot eten. Kort na bijna elke maaltijd of snack heb ik weer behoefte aan eten - dit voelt niet als honger, maar meer als een flauwte en een hol gevoel in mijn maag dat niet te negeren is. Tijdens werk/studie heb ik er het meest last van, het eerste wat ik van zo'n 'flauwte' merk is dat ik me niet meer goed kan concentreren. Vervolgens wordt het nare gevoel in mijn maag steeds erger, word ik slap, chagrijnig, kan niet meer nadenken en heb een enorme drang om suiker te eten. Als ik dan iets eet, gaat dit gevoel weg. Dit gevoel heb ik direct na een grote maaltijd, en als ik een kleine snack eet (1/2 crackers met beleg, bakje yoghurt, stuk fruit oid) komt dit gevoel na 0,5 - 1,5 uur opzetten. Ik heb dit letterlijk de hele dag en ben dus ook de hele dag aan het eten, waardoor ik veel moet sporten om op gewicht te blijven (ik heb deze klachten ook in tijden dat ik weinig sport).
Ik ben al eens bij een huisarts geweest, maar die raadde me aan kleinere porties en minder suiker te eten. Nu eet ik al behoorlijk gezond, bijna nooit 'witte' koolhydraten, weinig snoep en koek, veel eiwitten. Zou er vast nog iets meer op kunnen letten, geen zoet beleg bijvoorbeeld, maar soms heb ik voor mijn gevoel ook wel wat suiker nodig om uit zo'n dip/flauwte te komen (bijvoorbeeld een banaan of een rijstwafel met appelstroop).
Vandaag opnieuw (een andere) huisarts gebeld en ik heb wat beter de ernst van de situatie kunnen uitdrukken. De huisarts noemde gelijk het verschijnsel reactieve hypoglykemie, en dit ben ik zelf ook tegengekomen online. Ik wil geen zelfdiagnose doen en ook niets anders uitsluiten, maar ik herkende me 100% in alle klachten. Dinsdag ga ik bloedprikken en dan hoop ik dat er wat uitkomt. Wat de huisarts me al wel kon vertellen is dat er tegen reactieve hypoglykemie helaas geen medicijnen bestaan en het voedingspatroon aanpassen de enige 'behandeling' is.
Ongeacht wat er uit het bloedprikken komt, ben ik benieuwd naar of iemand deze klachten herkent en tips voor me heeft om er mee om te gaan. Of tips waar verder naar te kijken als uit het bloedprikken niets bijzonders komt. Óf echt gediagnosticeerd is met (reactieve) hypoglykemie en hoe daar mee om te gaan.
Alleen andermans ervaring/herkenning zou me al erg helpen denk ik. Ik hoor dit nooit in mijn omgeving, krijg veel onbegrip ("ben je nu alweer aan het eten?!") en voel me hier alleen in.
Alvast bedankt voor het lezen!
Ik loop ergens mee en hoop op tips of ervaringen van anderen.
Al sinds ik me kan herinneren heb ik vage klachten met betrekking tot eten. Kort na bijna elke maaltijd of snack heb ik weer behoefte aan eten - dit voelt niet als honger, maar meer als een flauwte en een hol gevoel in mijn maag dat niet te negeren is. Tijdens werk/studie heb ik er het meest last van, het eerste wat ik van zo'n 'flauwte' merk is dat ik me niet meer goed kan concentreren. Vervolgens wordt het nare gevoel in mijn maag steeds erger, word ik slap, chagrijnig, kan niet meer nadenken en heb een enorme drang om suiker te eten. Als ik dan iets eet, gaat dit gevoel weg. Dit gevoel heb ik direct na een grote maaltijd, en als ik een kleine snack eet (1/2 crackers met beleg, bakje yoghurt, stuk fruit oid) komt dit gevoel na 0,5 - 1,5 uur opzetten. Ik heb dit letterlijk de hele dag en ben dus ook de hele dag aan het eten, waardoor ik veel moet sporten om op gewicht te blijven (ik heb deze klachten ook in tijden dat ik weinig sport).
Ik ben al eens bij een huisarts geweest, maar die raadde me aan kleinere porties en minder suiker te eten. Nu eet ik al behoorlijk gezond, bijna nooit 'witte' koolhydraten, weinig snoep en koek, veel eiwitten. Zou er vast nog iets meer op kunnen letten, geen zoet beleg bijvoorbeeld, maar soms heb ik voor mijn gevoel ook wel wat suiker nodig om uit zo'n dip/flauwte te komen (bijvoorbeeld een banaan of een rijstwafel met appelstroop).
Vandaag opnieuw (een andere) huisarts gebeld en ik heb wat beter de ernst van de situatie kunnen uitdrukken. De huisarts noemde gelijk het verschijnsel reactieve hypoglykemie, en dit ben ik zelf ook tegengekomen online. Ik wil geen zelfdiagnose doen en ook niets anders uitsluiten, maar ik herkende me 100% in alle klachten. Dinsdag ga ik bloedprikken en dan hoop ik dat er wat uitkomt. Wat de huisarts me al wel kon vertellen is dat er tegen reactieve hypoglykemie helaas geen medicijnen bestaan en het voedingspatroon aanpassen de enige 'behandeling' is.
Ongeacht wat er uit het bloedprikken komt, ben ik benieuwd naar of iemand deze klachten herkent en tips voor me heeft om er mee om te gaan. Of tips waar verder naar te kijken als uit het bloedprikken niets bijzonders komt. Óf echt gediagnosticeerd is met (reactieve) hypoglykemie en hoe daar mee om te gaan.
Alleen andermans ervaring/herkenning zou me al erg helpen denk ik. Ik hoor dit nooit in mijn omgeving, krijg veel onbegrip ("ben je nu alweer aan het eten?!") en voel me hier alleen in.
Alvast bedankt voor het lezen!
zondag 14 februari 2021 om 19:52
Wat rot dat hij die klachten heeft. Vooral heel erg moe is zo vervelend.C⨀urage schreef: ↑14-02-2021 19:00Hij is nu bezig te leren om deze eet-stijl vast te houden. In zijn geval betekent dat niet een manier vinden om het vol te houden, maar een manier te vinden om de teugels weer te laten vieren. Want dat mag en kan inmiddels, maar vindt hij heel lastig.
Qua klachten: de typische diabetes klachten: heel erg moe, veel drinken. Geen hypo's dus het was zeg maar een sluipend iets.
Ik kan me voorstellen dat hij huiverig is weer wat losser te doen. Lijkt me moeilijk los te laten als je bang bent dat het misschien weer mis gaat? Wel heel fijn dat dat mag! Het lijkt me heel moeilijk je hele leven al het lekkers, alcohol etc te laten staan. Genieten is ook belangrijk, al kan dat tegenwoordiger natuurlijk al steeds gezonder!
zondag 14 februari 2021 om 20:00
Ongeveer 1 á 2 keer per week. Ene week niks, andere week 4x.Didymo schreef: ↑14-02-2021 16:16
@Zanahoria: Dat klinkt nog een stuk heftiger inderdaad.. zweten, trillen en rare dingen doen doe ik gelukkig niet. Hoe vaak komt dat bij jou voor? Ik heb inderdaad ook een tijdlang altijd dextro bij me gehad en sleepte naar werk allerlei mueslirepen, ontbijtkoek (met minder suiker) etc. mee. Ik probeer nu meer dingen met minder suiker te eten zodat ik daarna niet direct weer een crash heb. Maar hoe ervaar jij het op mentaal vlak? Word je er niet helemaal gek van? Ik voel me soms echt moedeloos..
De hypo's in mindere mate ben ik denk ik ongevoelig voor geworden, ik merk het alleen nog als het echt zo slecht gaat en dan prik ik en zit ik tussen de 2 en 2,5. Liever zou ik het voelen aankomen als het tussen de 3 en 3,5 is.
Waar ik vooral mee zit is dat ik IEDERE KEER denk dat ik een paniekaanval heb. Hier heb ik in het verleden last van gehad, al denk ik nu dat toen iedere paniekaanval ook met een suikerdip begon. De symptomen lijken immers exact op elkaar (trillen, zweten, hoge hartslag, paniekerig gevoel). Maargoed, nu is het dus telkens: oh shit oh shit, ik heb een paniekaanval. Rustig blijven. Aaaaah. Oh wacht, misschien is het een suikerdip, en dan prik ik dus vrolijk 2,5.
Ik ben wel blij met mijn glucosemeter. Ik blijk dus niet erg last te hebben van paniekaanvallen, maar van suikerdips.
Voor de rest heb ik het een tijdje wel als wat zwaarder ervaren. Nu weet ik: altijd overal dextro en wat te eten mee naartoe, en iedere keer als het gebeurt blijven bedenken: het gaat ook zo weer over (als ik wat eet tenminste).
(geen idee wat er gebeurt als ik niet eet, ik ga dat niet proberen)
maandag 15 februari 2021 om 07:54
Beter dan ooit. Niet meer afhankelijk zijn van eten geeft me veel minder stress en dat is ook weer beter voor de bloedsuikerspiegel. Het is een vicieuze cirkel waar je in zit.
Ik had ook paniekaanvallen en altijd iets te eten bij me.
Ik snap nu mensen die 's morgens zonder te eten iets kunnen ondernemen of rustig op hun eten kunnen wachten in een restaurant, of lang staan, ik kon al die dingen niet zonder in zweten en rillen uit te barsten. Het schijnt dat het lichaam adrenaline in de bloedbaan deponeert zodra je crasht dus je word er ook letterlijk angstig van.
Het overschakelen op keto vond ik wel zwaar. De paniek nam toen toe omdat je bloedsuikerspiegel dan continu vrij laag is ipv pieken en dalen. Dacht regelmatig dat ik doodging. Maar feitelijk herstelde dit meteen al en is nu altijd rond 4,5- 5,5 (geloof ik dat het is, prik nu niet meer). De paniekreactie zat ingesleten leek het wel.
maandag 15 februari 2021 om 11:06
Oh hmm alsnog best vaak dusZanahoria schreef: ↑14-02-2021 20:00Ongeveer 1 á 2 keer per week. Ene week niks, andere week 4x.
De hypo's in mindere mate ben ik denk ik ongevoelig voor geworden, ik merk het alleen nog als het echt zo slecht gaat en dan prik ik en zit ik tussen de 2 en 2,5. Liever zou ik het voelen aankomen als het tussen de 3 en 3,5 is.
Waar ik vooral mee zit is dat ik IEDERE KEER denk dat ik een paniekaanval heb. Hier heb ik in het verleden last van gehad, al denk ik nu dat toen iedere paniekaanval ook met een suikerdip begon. De symptomen lijken immers exact op elkaar (trillen, zweten, hoge hartslag, paniekerig gevoel). Maargoed, nu is het dus telkens: oh shit oh shit, ik heb een paniekaanval. Rustig blijven. Aaaaah. Oh wacht, misschien is het een suikerdip, en dan prik ik dus vrolijk 2,5.
Ik ben wel blij met mijn glucosemeter. Ik blijk dus niet erg last te hebben van paniekaanvallen, maar van suikerdips.
Voor de rest heb ik het een tijdje wel als wat zwaarder ervaren. Nu weet ik: altijd overal dextro en wat te eten mee naartoe, en iedere keer als het gebeurt blijven bedenken: het gaat ook zo weer over (als ik wat eet tenminste).
(geen idee wat er gebeurt als ik niet eet, ik ga dat niet proberen)
Rottig zeg. Ik heb nog weinig verstand van de waardes maar qua wat ik tegenkom lijkt tussen 2 en 2,5 me enorm laag ja. Kan me voorstellen dat in je lichaam dan flink de alarmbellen afgaan. Wel 'fijn' dat je nu weet dat het geen paniekaanvallen zijn, bij een suikerdip weet je wat concreter wat je kunt doen om eruit te komen. Glucosemeter lijkt mij ook fijn ja. Kom je snel uit zo'n dip als je die hebt? En ben je er nooit voor naar de huisarts geweest of laten onderzoeken?
maandag 15 februari 2021 om 11:15
Wat ontzettend fijn! Dat lijkt me een heerlijk gevoel, niet meer zo obsessief met eten bezig zijn. Het dikgedrukte herken ik ook heel erg, maar dan niet zweten en rillen, maar wel slap, stilletjes, prikkelbaar, rotgevoel in m'n maag. Het is inderdaad echt een vicieuze cirkel, ik ben er constant mee bezig en dat geeft ook stress en frustratie. Paniekaanvallen heb ik gelukkig niet, dat scheelt.Avage schreef: ↑15-02-2021 07:54Beter dan ooit. Niet meer afhankelijk zijn van eten geeft me veel minder stress en dat is ook weer beter voor de bloedsuikerspiegel. Het is een vicieuze cirkel waar je in zit.
Ik had ook paniekaanvallen en altijd iets te eten bij me.
Ik snap nu mensen die 's morgens zonder te eten iets kunnen ondernemen of rustig op hun eten kunnen wachten in een restaurant, of lang staan, ik kon al die dingen niet zonder in zweten en rillen uit te barsten. Het schijnt dat het lichaam adrenaline in de bloedbaan deponeert zodra je crasht dus je word er ook letterlijk angstig van.
Het overschakelen op keto vond ik wel zwaar. De paniek nam toen toe omdat je bloedsuikerspiegel dan continu vrij laag is ipv pieken en dalen. Dacht regelmatig dat ik doodging. Maar feitelijk herstelde dit meteen al en is nu altijd rond 4,5- 5,5 (geloof ik dat het is, prik nu niet meer). De paniekreactie zat ingesleten leek het wel.
Ik wil binnenkort een week vrij nemen van werk en dan flink afbouwen van koolhydraten en suiker. Op werkdagen lukt dat me nu nog niet, laatst geprobeerd maar dan kan ik letterlijk niet nadenken en mijn werk niet doen. Op vrije dagen hoef ik me niet te concentreren en beweeg ik meer, dan kan ik zo'n dip veel beter volhouden en het afbouwen doorzetten.
Maar je bericht geeft me in ieder geval wat hoop en vertrouwen, dus erg bedankt voor je reactie!
maandag 15 februari 2021 om 11:18
maandag 15 februari 2021 om 11:24
Vervelend, nu geen last meer van? Te weinig eten lijkt bij mij helaas niet de oorzaak te zijn, ik eet heel regelmatig.Apollos_Belt schreef: ↑15-02-2021 11:18Ik herken het wel van vroeger. Ik at veel te weinig, kreeg last van duizeligheid trillen, zweten dus ik snelle suikers innemen en dan later weer die zelfde crash.
maandag 15 februari 2021 om 11:44
Het is nu een stuk beter. Ik eet nu normaal maar soms nog steeds er wel last van. Mijn bloedsuiker valt in de normale waarde.
Ik hoop dat je snel een oplossing vind.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 15 februari 2021 om 18:43
3-4 weken na de laatste pil. Ik was 13 jaar non stop aan die pil. Nu gebruik ik Cerazette (sinds 2 mnd), die is zonder ethinylestradiol (minipil).Didymo schreef: ↑14-02-2021 16:38Oh dit is heel goed om te weten.. ik ben momenteel aan de pil. Ik ben wel langer dan een halfjaar gestopt en had toen een hormoonspiraal. Ik kan me niet herinneren dat ik er toen minder last van had, waarschijnlijk niet veel minder want dan was het me wel bijgebleven haha. Hoe lang was jij gestopt voor je klachten minder werden?
maandag 15 februari 2021 om 18:47
Gelukkig maar, hopelijk stijgende lijn. Dankjewel!Apollos_Belt schreef: ↑15-02-2021 11:44Het is nu een stuk beter. Ik eet nu normaal maar soms nog steeds er wel last van. Mijn bloedsuiker valt in de normale waarde.
Ik hoop dat je snel een oplossing vind.
maandag 15 februari 2021 om 18:50
Bedankt voor de tip, ik ga het zeker in gedachten houden. Hoe is jouw ervaring verder met die pil? Toen ik stopte met de 'normale' pil kreeg ik veel last van acne, dat is ook de reden dat ik weer ben overgestapt van de hormoonspiraal naar de pil.
maandag 15 februari 2021 om 19:42
Deels herkenbaar. Een hongergevoel dat niet te negeren is. Dat heb ik al 15 jaar regelmatig. Wel met tussenpozen, niet elke dag. Soms kan ik 3 uur zonder iets en andere keren begint mijn maag al na ruim een uur alweer erg te knorren. Soms gebeurt het ook 's nachts en dan moet ik echt iets eten. Snelle koolhydraten eet ik wel, omdat ik de volkoren variant slecht verdraag in mijn mond. Die ruwe structuur. Brrrr! Groente en fruit eet ik ook wel. Bij mij is het zo dat ik niet tot nauwelijks aankom in gewicht. Ik ben 2 keer getest op diabetes en de uitslag was negatief. In mijn tas heb ik ook altijd tussendoortjes zitten. Mijn grote angst is dat stel ik ooit geopereerd moet worden en nuchter moet zijn. Dat ik daar dan lig te bibberen en zweten van de honger.
maandag 15 februari 2021 om 19:53
Cerazette moet echt op hetzelfde tijdstip geslikt worden, dat lukt mij wel goed. En je hebt geen stopweek. Dus je krijgt geen bloeding tenzij een doorbraakbloeding, maar die heb ik tot dusver nog niet gehad. Qua bijwerkingen merk ik nog niks.
Ik kon na bevalling (bij borstvoeding geef wens) kiezen voor koperspiraal of de cerazette omdat die geen invloed hebben op de melk. Ik koos voor de minipil omdat het idee van de spiraal me tegenstond.
maandag 15 februari 2021 om 20:15
Didymo schreef: ↑14-02-2021 16:25Goed om te horen dat dit zo goed bij jou werkt! Merkte je ook dat je last kreeg van fruit en wortelen? Wel balen, ik houd zo van fruit haha..
En als je zegt dat het goed gaat, wat bedoel je dan precies? Helemaal geen klachten meer? Voelt je lichaam 'normaal', kun je een tijdje zonder aan eten te denken, krijg je vanzelf 'echt' hongergevoel? Ik hoop zo dat ik dat ooit kan bereiken!
Met goed bedoel ik dat ik energie heb om de dag helemaal door te komen. Zonder om 20u naar bed te gaan en/of middagslaapje nodig te hebben. Dat ik "gewoon" kan werken en daarna nog een wandeling kan maken oid. Niet altijd hoef na te denken of ik wel voldoende energie heb.
Eigenlijk ben je al te laat als je echt honger krijgt. Dat probeer ik dus voor te zijn door op gezette tijden te eten. Dat werkt het beste om de bloedsuikerspiegel constant te houden.
En geen fruit... Tja dat is soms lastig, ook om het uit te leggen. Mensen denken dan al gauw dat je niets eet ofzo, omdat ik dus ook geen suiker eet ("normale" koekjes etc)
Terwijl dat prima meevalt hoor, maar het is wel een beetje je smaak moet aanpassen als je dat helemaal niet gewend bent. Maar eenmaal in het ritme vind ik het heel goed te doen en om bovengenoemde reden fijn.
dinsdag 16 februari 2021 om 09:23
Ik ben vanmorgen gaan bloedprikken! Bloedprikken zelf vind ik helemaal niet eng of vervelend, het nuchter blijven was wel even zwaar. 'Gelukkig' voelde m'n bloedsuikerspiegel op het moment van het prikken dus erg laag. Heb op de terugweg een banaan gegeten maar was bij thuiskomt aan het trillen, dat heb ik nooit. Ik dacht gelijk: oh kijk een symptoom dat m'n bloedsuikerspiegel écht laag was. Ik vroeg het aan een vriendin die basisarts is en die zei dat ik het prikken waarschijnlijk spannend had gevonden. Dat voelde niet zo, maar ach kan vast ook. Nu afwachten op de uitslag.
@hondenmens: Oei 's nachts eruit moeten lijkt me zo vervelend, dat heb ik gelukkig niet. Wel fijn dat je in ieder geval geen diabetes hebt, en niet aankomt in gewicht. Ik begrijp die angst voor nuchter moeten blijven voor bij operatie, gelukkig komt het bij mij eigenlijk nooit zo ver dat ik écht denk dat ik ga flauwvallen oid, het voelt gewoon heel vervelend.
@Gudrun: Ah oké, dat klinkt wel goed. Dankje voor de info, ik zet het op m'n mentale lijstje met opties om later eens naar te kijken haha.
@LuckyDucky_001: Dat klinkt goed, dat is inderdaad wat ik me voorstel bij 'normaal'. Goed om te horen. Ik eet nu al niet vaak koek en zoetigheden dus daar kan ik wel aan wennen. En fruit vast uiteindelijk ook, als ik weet waarvoor ik het doe. Verder is mijn omgeving gelukkig begripvol en weet ook dat ik al lang met deze klachten rondloop. Zal bij nieuwe mensen soms een uitdaging zijn. Ach we gaan het zien.
Nu afwachten op de uitslag.@hondenmens: Oei 's nachts eruit moeten lijkt me zo vervelend, dat heb ik gelukkig niet. Wel fijn dat je in ieder geval geen diabetes hebt, en niet aankomt in gewicht. Ik begrijp die angst voor nuchter moeten blijven voor bij operatie, gelukkig komt het bij mij eigenlijk nooit zo ver dat ik écht denk dat ik ga flauwvallen oid, het voelt gewoon heel vervelend.
@Gudrun: Ah oké, dat klinkt wel goed. Dankje voor de info, ik zet het op m'n mentale lijstje met opties om later eens naar te kijken haha.
@LuckyDucky_001: Dat klinkt goed, dat is inderdaad wat ik me voorstel bij 'normaal'.
Goed om te horen. Ik eet nu al niet vaak koek en zoetigheden dus daar kan ik wel aan wennen. En fruit vast uiteindelijk ook, als ik weet waarvoor ik het doe. Verder is mijn omgeving gelukkig begripvol en weet ook dat ik al lang met deze klachten rondloop. Zal bij nieuwe mensen soms een uitdaging zijn. Ach we gaan het zien.
dinsdag 16 februari 2021 om 10:42
Ik kan je helaas geen tips geven want ik heb hier ook echt last van, om de een of andere reden vooral als ik aan het werk ben. Ik werk als model en heb zo vaak een suikerdip tijdens shoots. Dan word ik mega trillerig en afgeleid. Ik denk dat het een combinatie is van een verstoord eetritme op zo'n dag aangezien ik normaal op vrij vaste tijdstippen eet en tijdens het werk ben ik afhankelijk van wanneer de hele crew gaat eten en het feit dat ik het vaak heel koud krijg op de set. Naar mijn idee is het koud hebben echt een energievreter. Het komt regelmatig voor dat ik tijdens een shoot bijvoorbeeld pas om 3 uur kan lunchen, terwijl ik dat normaal veel vroeger doe. Ook is het natuurlijk vrij intensief werk met veel prikkels, waardoor ik me misschien sneller nerveus en trillerig voel.
Ik ben ook zo'n persoon die overal wat te eten mee naar toe neemt en ik kan echt in paniek raken als ik mijn bloedsuiker laag voel worden wanneer ik niks kan eten. Het lijkt me zo fijn om niet zo afhankelijk van eten te zijn!
In een restaurant op eten wachten is inderdaad ook een dingetje soms haha... Laatst kreeg ik door een 'miscommunicatie' in de keuken mijn eten pas een uur na het bestellen, toen werd ik tijdens het wachten ook weer paniekerig omdat ik echt wat moest eten. Voor degene waarmee je dan uit eten gaat is dat natuurlijk ook niet leuk want ik ben dan niet echt gezellig![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Ik ben ook zo'n persoon die overal wat te eten mee naar toe neemt en ik kan echt in paniek raken als ik mijn bloedsuiker laag voel worden wanneer ik niks kan eten. Het lijkt me zo fijn om niet zo afhankelijk van eten te zijn!
In een restaurant op eten wachten is inderdaad ook een dingetje soms haha... Laatst kreeg ik door een 'miscommunicatie' in de keuken mijn eten pas een uur na het bestellen, toen werd ik tijdens het wachten ook weer paniekerig omdat ik echt wat moest eten. Voor degene waarmee je dan uit eten gaat is dat natuurlijk ook niet leuk want ik ben dan niet echt gezellig
dinsdag 16 februari 2021 om 11:22
Superherkenbaar, vervelend hè.. ik heb er ook vooral last van als ik concentratie nodig heb voor werk of energie voor het sporten ofzo. En ben absoluut geen leuke gesprekspartner tijdens zo'n dip haha.Maaribelle schreef: ↑16-02-2021 10:42Ik kan je helaas geen tips geven want ik heb hier ook echt last van, om de een of andere reden vooral als ik aan het werk ben. Ik werk als model en heb zo vaak een suikerdip tijdens shoots. Dan word ik mega trillerig en afgeleid. Ik denk dat het een combinatie is van een verstoord eetritme op zo'n dag aangezien ik normaal op vrij vaste tijdstippen eet en tijdens het werk ben ik afhankelijk van wanneer de hele crew gaat eten en het feit dat ik het vaak heel koud krijg op de set. Naar mijn idee is het koud hebben echt een energievreter. Het komt regelmatig voor dat ik tijdens een shoot bijvoorbeeld pas om 3 uur kan lunchen, terwijl ik dat normaal veel vroeger doe. Ook is het natuurlijk vrij intensief werk met veel prikkels, waardoor ik me misschien sneller nerveus en trillerig voel.
Ik ben ook zo'n persoon die overal wat te eten mee naar toe neemt en ik kan echt in paniek raken als ik mijn bloedsuiker laag voel worden wanneer ik niks kan eten. Het lijkt me zo fijn om niet zo afhankelijk van eten te zijn!
In een restaurant op eten wachten is inderdaad ook een dingetje soms haha... Laatst kreeg ik door een 'miscommunicatie' in de keuken mijn eten pas een uur na het bestellen, toen werd ik tijdens het wachten ook weer paniekerig omdat ik echt wat moest eten. Voor degene waarmee je dan uit eten gaat is dat natuurlijk ook niet leuk want ik ben dan niet echt gezellig
Bij jou zal niet regelmatig kunnen eten op zo'n dag en kou zeker kunnen meespelen hoor! En misschien ook een beetje stress/spanning voor dat het gaat gebeuren tijdens werk, dat het dan juist gebeurt. Kun je misschien tijdens werk een mueslireep oid in de buurt leggen en die even snel tussendoor opeten? Of is dat echt not done (kan ik me voorstellen, maar misschien als je het uitlegt)? Ik heb soms ook digitale meetings die 2/2,5 uur duren zonder pauze en dan zit ik me ook echt op te vreten haha. Ik heb dan geen eten naast me liggen en ik vind weglopen soms een beetje aso, daar moet net een geschikt moment voor zijn. En daarbij is bij ons eten tijdens een meeting ook niet zo netjes. Maar misschien komt er iets uit mijn bloedonderzoek en heb ik echt een 'diagnose', ik denk dat ik het dan ook makkelijker vind tijdens meetings aan te geven dat ik even wat moet eten.
Heb jij het nooit laten onderzoeken?
dinsdag 16 februari 2021 om 12:09
@Didymo Ja dat begrijp ik helemaal dat een meeting van 2,5 uur dan een uitdaging kan zijn! Een diagnose krijgen is natuurlijk niet leuk maar in jouw geval zou het wel kunnen helpen. Benieuwd wat er uit gaat komen!
Ik heb het inderdaad nooit laten onderzoeken omdat ik toch wel weet wat er gezegd gaat worden, en dat is 'je bent te dun'. Dat is ook zo, maar ik eet gewoon normaal en ben nooit anders geweest. Het zal ook vast wel meespelen hoor, weinig reserves ofzo. In principe vinden ze het meestal geen probleem als ik even wat eet tussendoor en dat doe ik ook, de rest van het team heeft daar immers ook gewoon tijd voor. Het is soms alleen een beetje lastig met make-up, dan wil je dat niet verpesten.
Verder denk ik dat een onstabiele suikerspiegel bij veel mensen ook iets mentaals kan zijn. Je brein en spijsvertering zijn nou eenmaal sterk met elkaar verbonden. Wat je aandacht geeft groeit, dus jezelf vertellen dat je vaak moet eten kan er ook voor zorgen dat dat daadwerkelijk zo is. Maar goed, nu nog een manier vinden om dat patroon te doorbreken.
Ik heb het inderdaad nooit laten onderzoeken omdat ik toch wel weet wat er gezegd gaat worden, en dat is 'je bent te dun'. Dat is ook zo, maar ik eet gewoon normaal en ben nooit anders geweest. Het zal ook vast wel meespelen hoor, weinig reserves ofzo. In principe vinden ze het meestal geen probleem als ik even wat eet tussendoor en dat doe ik ook, de rest van het team heeft daar immers ook gewoon tijd voor. Het is soms alleen een beetje lastig met make-up, dan wil je dat niet verpesten.
Verder denk ik dat een onstabiele suikerspiegel bij veel mensen ook iets mentaals kan zijn. Je brein en spijsvertering zijn nou eenmaal sterk met elkaar verbonden. Wat je aandacht geeft groeit, dus jezelf vertellen dat je vaak moet eten kan er ook voor zorgen dat dat daadwerkelijk zo is. Maar goed, nu nog een manier vinden om dat patroon te doorbreken.
dinsdag 16 februari 2021 om 12:56
Op mijn werk hebben ze sinds de Corona onze pauze vervroegd. Omdat we anders met teveel in de kantine zouden zitten. Die is nu van 9:15 tot 9:30. Voorheen van 9:45 tot 10:00. Ik werk van 8:00 tot 12:00 en vind de huidige pauze veel te vroeg, dan duurt het zo lang dat ik weer iets kan eten. Het is me tot nu toe gelukt het vol te houden, maar het kost echt moeite. Zes jaar heb ik op een andere afdeling gewerkt met ook die vroege pauze en ben er nooit aan gewend geraakt. Om 11:00 zit ik alweer met een rammelende buik. Maar daar klagen er meer over, ik ben niet de enige.
Van fietsen en in de tuin werken krijg ik ook altijd heel snel honger, binnen een uur alweer.
Vorig jaar kwamen schilders mijn kozijnen verven (huurhuis). Toen zat ik verplicht thuis door de Corona. Kon ook niet uitslapen, want die schilders begonnen om 8:00. Al die dagen dat er geschilderd werd had ik constant honger, heel de dag door. Om gek van te worden. Waarschijnlijk door verandering van dagritme. Ik heb sowieso moeite met veranderingen.
Van fietsen en in de tuin werken krijg ik ook altijd heel snel honger, binnen een uur alweer.
Vorig jaar kwamen schilders mijn kozijnen verven (huurhuis). Toen zat ik verplicht thuis door de Corona. Kon ook niet uitslapen, want die schilders begonnen om 8:00. Al die dagen dat er geschilderd werd had ik constant honger, heel de dag door. Om gek van te worden. Waarschijnlijk door verandering van dagritme. Ik heb sowieso moeite met veranderingen.
dinsdag 16 februari 2021 om 20:28
@Maaribelle: Hmm ja ik snap het. Fijn dat een tussendoortje soms even kan, ik kan me voorstellen dat het met make-up soms lastig is. Wel vette job trouwens lijkt me.
En ik ben het zeker met je eens dat het ook (deels) mentaal kan zijn. Ik ben op veel momenten superalert op hoe mijn lichaam voelt, om er maar op tijd bij te zijn. Dat versterkt het natuurlijk alleen maar en ik heb mede daardoor ook geen gezonde relatie met eten.
Wat de oorzaak ook is, ik moet het patroon inderdaad doorbreken, misschien dat een diëtist me erbij kan helpen.
@hondenmens: Dat kan ik me heel goed voorstellen! 2,5 uur is voor mij ook heel lang. En zou goed kunnen dat je door een verandering in dagritme opeens meer honger had, of misschien is het dat je normaal meer van huis bent en dan meer afgeleid bent? En dat het ook een deel verveling is? Afleiding helpt bij mij soms ook tegen het hongergevoel.
En ik ben het zeker met je eens dat het ook (deels) mentaal kan zijn. Ik ben op veel momenten superalert op hoe mijn lichaam voelt, om er maar op tijd bij te zijn. Dat versterkt het natuurlijk alleen maar en ik heb mede daardoor ook geen gezonde relatie met eten.
Wat de oorzaak ook is, ik moet het patroon inderdaad doorbreken, misschien dat een diëtist me erbij kan helpen.
@hondenmens: Dat kan ik me heel goed voorstellen! 2,5 uur is voor mij ook heel lang. En zou goed kunnen dat je door een verandering in dagritme opeens meer honger had, of misschien is het dat je normaal meer van huis bent en dan meer afgeleid bent? En dat het ook een deel verveling is? Afleiding helpt bij mij soms ook tegen het hongergevoel.
dinsdag 16 februari 2021 om 22:31
Didymo schreef: ↑16-02-2021 20:28
En ik ben het zeker met je eens dat het ook (deels) mentaal kan zijn. Ik ben op veel momenten superalert op hoe mijn lichaam voelt, om er maar op tijd bij te zijn. Dat versterkt het natuurlijk alleen maar en ik heb mede daardoor ook geen gezonde relatie met eten.
Wat de oorzaak ook is, ik moet het patroon inderdaad doorbreken, misschien dat een diëtist me erbij kan helpen.
Dan is een diëtiste misschien niet zo gek. Zoek het in elk geval niet in het extreme want dan ben je nog verder van huis.
dinsdag 16 februari 2021 om 22:33
Zo jongens als ik jullie ervaringen lees voel ik de stress weer in mijn lijf.
Ben benieuwd wat er uit je bloedonderzoek komt.
Is dit (altijd) een voorstadium van diabetes?
En is er iets bekend over oorzaken, of is dat heel uiteenlopend?
Ik heb altijd aangenomen dat ik dit kreeg omdat ik in mijn puberteit alleen maar suiker at, maar misschien is dat veel te simpel. Heb ook 12 jaar de pil geslikt maar gestopt toen ik erachter kwam dat ik daar ook klachten van had.
Ik heb deze klachten ook eigenlijk ongeveer sinds de tijd dat ik met de pil begon, toen was ik dus pas 16.
Bij mij is nooit onderzoek gedaan, ook omdat ik chronisch vermoeid was en psychische klachten had en daar altijd de focus op lag.
Zelf paar jaar terug uiteindelijk met glucosemeter uitgedokterd wat dit kon zijn toen het steeds erger werd, en geprobeerd of koolhydraatarm eten hielp. En dat doet het dus toen vond ik het al goed genoeg, maar nu ik lees over diabetes vraag ik me af of dat nog uitgezocht moet en kan worden.
Ben benieuwd wat er uit je bloedonderzoek komt.
Is dit (altijd) een voorstadium van diabetes?
En is er iets bekend over oorzaken, of is dat heel uiteenlopend?
Ik heb altijd aangenomen dat ik dit kreeg omdat ik in mijn puberteit alleen maar suiker at, maar misschien is dat veel te simpel. Heb ook 12 jaar de pil geslikt maar gestopt toen ik erachter kwam dat ik daar ook klachten van had.
Ik heb deze klachten ook eigenlijk ongeveer sinds de tijd dat ik met de pil begon, toen was ik dus pas 16.
Bij mij is nooit onderzoek gedaan, ook omdat ik chronisch vermoeid was en psychische klachten had en daar altijd de focus op lag.
Zelf paar jaar terug uiteindelijk met glucosemeter uitgedokterd wat dit kon zijn toen het steeds erger werd, en geprobeerd of koolhydraatarm eten hielp. En dat doet het dus toen vond ik het al goed genoeg, maar nu ik lees over diabetes vraag ik me af of dat nog uitgezocht moet en kan worden.
dinsdag 16 februari 2021 om 22:43
Je krijgt geen diabetes type 1 van teveel suiker of koolhydraten eten. Dat kan een gezonde alvleesklier prima weg werken.
Ik heb me suf gesnoept en ja, ik heb nu LADA/type 1 diabetes, maar het heeft daar echt niets mee te maken.
Voor type 2 ligt dat iets anders, want overgewicht speelt daarin wel een rol. Maar het mechanisme is dan andersom. Door te zwaar worden, ontstaat insuline resistentie, daardoor kun je type twee diabetes ontwikkelen.
Ik heb me suf gesnoept en ja, ik heb nu LADA/type 1 diabetes, maar het heeft daar echt niets mee te maken.
Voor type 2 ligt dat iets anders, want overgewicht speelt daarin wel een rol. Maar het mechanisme is dan andersom. Door te zwaar worden, ontstaat insuline resistentie, daardoor kun je type twee diabetes ontwikkelen.
woensdag 17 februari 2021 om 07:26
Ja mee eens. Kijk ik denk niet dat het problematisch is: ik geniet nog steeds van eten, ik eet voldoende en gezond, ben niet 'bang' voor bepaalde producten, ik ben tevreden over mijn lijf en ben verder fysiek superfit. Alleen ik voel wel veel frustratie rond eten, ben altijd bezig met of ik wel genoeg eten bij me of genoeg heb gegeten voor een bepaalde activiteit, zie soms het nut van een echte maaltijd bereiden niet meer zo omdat ik een uur later toch al weer crackers aan het eten ben, etc. Nu woon ik samen met mijn vriend, dus ik kook gewoon normaal en lekker (en hij ook, we doen om en om).
Misschien een overbodige uitleg maar ik hoop dat je me snapt.
woensdag 17 februari 2021 om 07:35
@Avage: Van de sites waarop ik las (sites van ziekenhuizen en zorginstellingen) begreep ik dat je reactieve hypoglykemie ook kunt hebben zonder dat je diabetes hebt of ooit diabetes zult krijgen. Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken hoor. Helemaal niet als je je nu goed voelt met je huidige voedingspatroon. Ik kan het vragen aan de dokter als ik meer weet. Volgens mij is over oorzaken ook weinig bekend. Mijn dokter zei dat je bloedsuikerspiegel soms ook gewoon een beetje eigen is aan je lichaam: stel je hebt relatief wat lagere waarden aan glucose in je bloed. Sommige mensen merken daar niets van en gedijen daar goed op, sommige mensen voelen het heel erg. Dus ik kreeg van hem niet het idee dat het echt een ernstige defect aan je lichaam is. Maar goed, bij sommige mensen kan het dus wel weer pre-diabetes zijn.
Maar heb er geen verstand van dus wil ook niet te veel uitspraken over doen, wat mijn dokter zegt hoeft natuurlijk ook niet te kloppen. Maar ik kan het altijd even vragen.
Maar heb er geen verstand van dus wil ook niet te veel uitspraken over doen, wat mijn dokter zegt hoeft natuurlijk ook niet te kloppen. Maar ik kan het altijd even vragen.
