Gezondheid
alle pijlers
(Reactieve) hypoglykemie ervaringen
vrijdag 12 februari 2021 om 21:55
Hoi allemaal,
Ik loop ergens mee en hoop op tips of ervaringen van anderen.
Al sinds ik me kan herinneren heb ik vage klachten met betrekking tot eten. Kort na bijna elke maaltijd of snack heb ik weer behoefte aan eten - dit voelt niet als honger, maar meer als een flauwte en een hol gevoel in mijn maag dat niet te negeren is. Tijdens werk/studie heb ik er het meest last van, het eerste wat ik van zo'n 'flauwte' merk is dat ik me niet meer goed kan concentreren. Vervolgens wordt het nare gevoel in mijn maag steeds erger, word ik slap, chagrijnig, kan niet meer nadenken en heb een enorme drang om suiker te eten. Als ik dan iets eet, gaat dit gevoel weg. Dit gevoel heb ik direct na een grote maaltijd, en als ik een kleine snack eet (1/2 crackers met beleg, bakje yoghurt, stuk fruit oid) komt dit gevoel na 0,5 - 1,5 uur opzetten. Ik heb dit letterlijk de hele dag en ben dus ook de hele dag aan het eten, waardoor ik veel moet sporten om op gewicht te blijven (ik heb deze klachten ook in tijden dat ik weinig sport).
Ik ben al eens bij een huisarts geweest, maar die raadde me aan kleinere porties en minder suiker te eten. Nu eet ik al behoorlijk gezond, bijna nooit 'witte' koolhydraten, weinig snoep en koek, veel eiwitten. Zou er vast nog iets meer op kunnen letten, geen zoet beleg bijvoorbeeld, maar soms heb ik voor mijn gevoel ook wel wat suiker nodig om uit zo'n dip/flauwte te komen (bijvoorbeeld een banaan of een rijstwafel met appelstroop).
Vandaag opnieuw (een andere) huisarts gebeld en ik heb wat beter de ernst van de situatie kunnen uitdrukken. De huisarts noemde gelijk het verschijnsel reactieve hypoglykemie, en dit ben ik zelf ook tegengekomen online. Ik wil geen zelfdiagnose doen en ook niets anders uitsluiten, maar ik herkende me 100% in alle klachten. Dinsdag ga ik bloedprikken en dan hoop ik dat er wat uitkomt. Wat de huisarts me al wel kon vertellen is dat er tegen reactieve hypoglykemie helaas geen medicijnen bestaan en het voedingspatroon aanpassen de enige 'behandeling' is.
Ongeacht wat er uit het bloedprikken komt, ben ik benieuwd naar of iemand deze klachten herkent en tips voor me heeft om er mee om te gaan. Of tips waar verder naar te kijken als uit het bloedprikken niets bijzonders komt. Óf echt gediagnosticeerd is met (reactieve) hypoglykemie en hoe daar mee om te gaan.
Alleen andermans ervaring/herkenning zou me al erg helpen denk ik. Ik hoor dit nooit in mijn omgeving, krijg veel onbegrip ("ben je nu alweer aan het eten?!") en voel me hier alleen in.
Alvast bedankt voor het lezen!
Ik loop ergens mee en hoop op tips of ervaringen van anderen.
Al sinds ik me kan herinneren heb ik vage klachten met betrekking tot eten. Kort na bijna elke maaltijd of snack heb ik weer behoefte aan eten - dit voelt niet als honger, maar meer als een flauwte en een hol gevoel in mijn maag dat niet te negeren is. Tijdens werk/studie heb ik er het meest last van, het eerste wat ik van zo'n 'flauwte' merk is dat ik me niet meer goed kan concentreren. Vervolgens wordt het nare gevoel in mijn maag steeds erger, word ik slap, chagrijnig, kan niet meer nadenken en heb een enorme drang om suiker te eten. Als ik dan iets eet, gaat dit gevoel weg. Dit gevoel heb ik direct na een grote maaltijd, en als ik een kleine snack eet (1/2 crackers met beleg, bakje yoghurt, stuk fruit oid) komt dit gevoel na 0,5 - 1,5 uur opzetten. Ik heb dit letterlijk de hele dag en ben dus ook de hele dag aan het eten, waardoor ik veel moet sporten om op gewicht te blijven (ik heb deze klachten ook in tijden dat ik weinig sport).
Ik ben al eens bij een huisarts geweest, maar die raadde me aan kleinere porties en minder suiker te eten. Nu eet ik al behoorlijk gezond, bijna nooit 'witte' koolhydraten, weinig snoep en koek, veel eiwitten. Zou er vast nog iets meer op kunnen letten, geen zoet beleg bijvoorbeeld, maar soms heb ik voor mijn gevoel ook wel wat suiker nodig om uit zo'n dip/flauwte te komen (bijvoorbeeld een banaan of een rijstwafel met appelstroop).
Vandaag opnieuw (een andere) huisarts gebeld en ik heb wat beter de ernst van de situatie kunnen uitdrukken. De huisarts noemde gelijk het verschijnsel reactieve hypoglykemie, en dit ben ik zelf ook tegengekomen online. Ik wil geen zelfdiagnose doen en ook niets anders uitsluiten, maar ik herkende me 100% in alle klachten. Dinsdag ga ik bloedprikken en dan hoop ik dat er wat uitkomt. Wat de huisarts me al wel kon vertellen is dat er tegen reactieve hypoglykemie helaas geen medicijnen bestaan en het voedingspatroon aanpassen de enige 'behandeling' is.
Ongeacht wat er uit het bloedprikken komt, ben ik benieuwd naar of iemand deze klachten herkent en tips voor me heeft om er mee om te gaan. Of tips waar verder naar te kijken als uit het bloedprikken niets bijzonders komt. Óf echt gediagnosticeerd is met (reactieve) hypoglykemie en hoe daar mee om te gaan.
Alleen andermans ervaring/herkenning zou me al erg helpen denk ik. Ik hoor dit nooit in mijn omgeving, krijg veel onbegrip ("ben je nu alweer aan het eten?!") en voel me hier alleen in.
Alvast bedankt voor het lezen!
woensdag 17 februari 2021 om 12:47
Dankjewel voor je reactie. Ik heb er gisteravond nog e.e.a. over gegoogled en blijkt dat het nog steeds tamelijk vaag is wat de oorzaken kunnen zijn.Didymo schreef: ↑17-02-2021 07:35@Avage: Van de sites waarop ik las (sites van ziekenhuizen en zorginstellingen) begreep ik dat je reactieve hypoglykemie ook kunt hebben zonder dat je diabetes hebt of ooit diabetes zult krijgen. Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken hoor. Helemaal niet als je je nu goed voelt met je huidige voedingspatroon. Ik kan het vragen aan de dokter als ik meer weet. Volgens mij is over oorzaken ook weinig bekend. Mijn dokter zei dat je bloedsuikerspiegel soms ook gewoon een beetje eigen is aan je lichaam: stel je hebt relatief wat lagere waarden aan glucose in je bloed. Sommige mensen merken daar niets van en gedijen daar goed op, sommige mensen voelen het heel erg. Dus ik kreeg van hem niet het idee dat het echt een ernstige defect aan je lichaam is. Maar goed, bij sommige mensen kan het dus wel weer pre-diabetes zijn.
Maar heb er geen verstand van dus wil ook niet te veel uitspraken over doen, wat mijn dokter zegt hoeft natuurlijk ook niet te kloppen. Maar ik kan het altijd even vragen.
Ook idd dat het sterk samenhangt met de psyche zoals hier eerder werd vermeld. In dat opzicht zou daar bij mij ook een verklarende factor kunnen liggen, heb lange tijd hypergestresst geleefd, met allerlei angsten, faalangst, etc. en op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik daarvan uitgeput ben geraakt, ook fysiek/hormonaal. Volgens mij ben ik nog steeds aan het herstellen daarvan. En misschien ook gewoon een lichaam dat er gevoelig voor is idd, ik heb ook last van mijn buizen van eustachius die soms open blijven staan. Dat is ook typisch iets wat erger wordt als ik mezelf onder druk zet, en dan onbewust ga hyperventileren. Ik klem ook onbewust mijn kaken op elkaar soms, dat vreet ook energie volgens mij
Ik had wat overgewicht maar door het koolhydraatarme eten ben ik nu op gezond gewicht, mijn leverwaarden en bloeddruk zijn wel afgelopen jaar nog onderzocht en dat was goed.
Ik heb ook de indruk dat ik razendsnel energie/glucose verbruik, als ik zelfs maar een pietsje gestresst ben.
Het keto eten helpt bij mij goed om het psychische aspect te doorbreken. Dingen als strikt binnen 3 uur steeds moeten eten, afhankelijk zijn van eten bij me hebben, op winkelsluitingstijden letten, 's avonds nog naar de winkel denken te moeten, iets te snacken willen pakken als ik moe ben, in mijn hoofd voedingsmomenten verdelen over de dag, eigenlijk draaide mijn dagelijks leven behoorlijk om eten omdat ik angst had om flauw te worden (ga dan ook moeilijk praten en kom niet op woorden) een adrenalinerush te krijgen.
Ergens wel een geruststelling dat het misschien grotendeels psychosomatisch is bij mij. Als ik dit zo schrijf was de reactieve hypoglycemie nogal prominent aanwezig in mijn leven en zat ik soort van gevangen in die cirkel. Ik reguleerde ook continu mijn gevoelens met eten, realiseerde ik me een tijdje terug, toen ik keto ging doen werd ik daarmee geconfronteerd. Een lege maag associeer ik nog steeds met boosheid of verdriet en andersom associeerde ik verdriet en boosheid met een lege maag, waardoor ik ging eten.
Beetje lang verhaal weer, maar het helpt mij wel om dit op te schrijven want ik praat er nooit over met mensen (er wordt best extreem gereageerd op geen koolhydraten eten heb ik gemerkt dus ik ga die 'strijd' liever niet meer aan). Fijn dat hier mensen zijn die dit begrijpen!
donderdag 18 februari 2021 om 12:19
@Avage: Ik vind het heel interessant om je reactie te lezen, ik herken er ook wel een paar dingen in.
Vervelend dat je een tijdlang zo veel stress en angsten hebt gehad. Ik kan me voorstellen dat het een tijd duurt voordat je daar fysiek en mentaal helemaal van hersteld. Ik geloof zeker dat sommige lichamen gevoeliger zijn voor stress dan anderen, zelfs als je 'onbewust' veel stress hebt. Ik merk nu de laatste periode nu ik er meer bij stil sta, hoe veel deze klachten eigenlijk met me doen. Zoals jij beschrijft, altijd met eten bezig zijn omdat ik bang ben flauw te worden, helemaal op belangrijke momenten zoals een tentamen, belangrijk gesprek, date haha. Terwijl ik helemaal geen issues heb met eten of mijn lichaam an sich. Maar door die afhankelijkheid kom je in een bepaald patroon en bepaalde gedachtes waar je niet makkelijk mee uitkomt. Ik associeer moeheid altijd met moeten eten, terwijl ik soms misschien ook even moet rusten. En ook stom: ik zie soms foto's van lekkere ontbijtjes die ik dan ook wil maken, maar dan denk ik gelijk: ja leuk en aardig, maar ik heb standaard een half uur / uur na ontbijt toch weer een suikerdip dus waarom moeite doen als het niet verzadigd. Ik kan beter gewoon iets kleins en simpels eten (ik heb dit vooral met ontbijt want 's avonds kan ik klachten beter negeren). Maar het lijkt me zo lekker om een superlekker ontbijt te maken, daar voldaan van te zijn en dan pas 2 / 2,5 uur later denken: oh ik heb eigenlijk wel trek in een snack / in lunch. Haha ooit gaat dat lukken hoop ik.
Bedankt voor het delen van je verhaal in ieder geval, ik merk dat het mij ook erg helpt om erover te praten en ervaringen van anderen te lezen. Zoals ik al zei heb ik vaak het gevoel dat mensen in m'n omgeving het niet begrijpen, of denken: ja maar dat komt omdat je veel sport, of je zal wel te weinig eten omdat je gezond wil doen. Terwijl het echt niet zo makkelijk zit.
Vervelend dat je een tijdlang zo veel stress en angsten hebt gehad. Ik kan me voorstellen dat het een tijd duurt voordat je daar fysiek en mentaal helemaal van hersteld. Ik geloof zeker dat sommige lichamen gevoeliger zijn voor stress dan anderen, zelfs als je 'onbewust' veel stress hebt. Ik merk nu de laatste periode nu ik er meer bij stil sta, hoe veel deze klachten eigenlijk met me doen. Zoals jij beschrijft, altijd met eten bezig zijn omdat ik bang ben flauw te worden, helemaal op belangrijke momenten zoals een tentamen, belangrijk gesprek, date haha. Terwijl ik helemaal geen issues heb met eten of mijn lichaam an sich. Maar door die afhankelijkheid kom je in een bepaald patroon en bepaalde gedachtes waar je niet makkelijk mee uitkomt. Ik associeer moeheid altijd met moeten eten, terwijl ik soms misschien ook even moet rusten.
En ook stom: ik zie soms foto's van lekkere ontbijtjes die ik dan ook wil maken, maar dan denk ik gelijk: ja leuk en aardig, maar ik heb standaard een half uur / uur na ontbijt toch weer een suikerdip dus waarom moeite doen als het niet verzadigd. Ik kan beter gewoon iets kleins en simpels eten (ik heb dit vooral met ontbijt want 's avonds kan ik klachten beter negeren). Maar het lijkt me zo lekker om een superlekker ontbijt te maken, daar voldaan van te zijn en dan pas 2 / 2,5 uur later denken: oh ik heb eigenlijk wel trek in een snack / in lunch. Haha ooit gaat dat lukken hoop ik.Bedankt voor het delen van je verhaal in ieder geval, ik merk dat het mij ook erg helpt om erover te praten en ervaringen van anderen te lezen. Zoals ik al zei heb ik vaak het gevoel dat mensen in m'n omgeving het niet begrijpen, of denken: ja maar dat komt omdat je veel sport, of je zal wel te weinig eten omdat je gezond wil doen. Terwijl het echt niet zo makkelijk zit.
donderdag 18 februari 2021 om 19:12
Ja volgens mij denken sommige mensen ook dat ik een eetstoornis heb.
Keto wordt ook als "extreem" gezien meestal en het is vaak om af te vallen. Nou mocht ik wel wat afvallen en dat is nu ook gebeurd, dat bevestigt het beeld waarschijnlijk.
Terwijl voor mij de hele dag met eten bezig zijn en crashen veel extremer voelde, had het gevoel dat ik gedwongen was om steeds zwaarder te worden. Ik vergeet daardoor soms helemaal dat dit eetpatroon "extreem" is, ik kan voor mijn gevoel juist alles eten omdat ik geen rekening hoef te houden met de enorme crash zoals na een Subway broodje bijv.
Vooral omdat ik alleen ben en de laatste tijd nooit bij anderen eet heb ik nergens van. Gelukkig wordt low carb/paleo ed wel meer gemeengoed geloof ik.
Iemand anders hier die ketogeen eet ivm hypoglycemie trouwens?
Keto wordt ook als "extreem" gezien meestal en het is vaak om af te vallen. Nou mocht ik wel wat afvallen en dat is nu ook gebeurd, dat bevestigt het beeld waarschijnlijk.
Terwijl voor mij de hele dag met eten bezig zijn en crashen veel extremer voelde, had het gevoel dat ik gedwongen was om steeds zwaarder te worden. Ik vergeet daardoor soms helemaal dat dit eetpatroon "extreem" is, ik kan voor mijn gevoel juist alles eten omdat ik geen rekening hoef te houden met de enorme crash zoals na een Subway broodje bijv.
Vooral omdat ik alleen ben en de laatste tijd nooit bij anderen eet heb ik nergens van. Gelukkig wordt low carb/paleo ed wel meer gemeengoed geloof ik.
Iemand anders hier die ketogeen eet ivm hypoglycemie trouwens?
