Gezondheid
alle pijlers
stemmingswisselingen..zucht...
dinsdag 16 september 2008 om 18:33
De titel zegt het al: het gaat over stemmingswisselingen. Daar heb ik nogal last van: het ene moment voel ik me top: ik ben blij met mezelf, met mijn baan, ik kan de hele wereld aan etc. Het andere moment voel ik me zoals nu: moe, ontevreden met mijn baan (wat wil ik nou ècht), prikkelbaar en onzeker. Het hangt er een beetje vanaf hoeveel tijd er tussen zit. Ik kan me een week of een maand top voelen, maar ook enkele dagen en dan weer down. Het is ook zo extreem, alsof er geen "tussenin" gevoel bestaat. Wie heeft hier nog meer last van en hoe ga je ermee om...
thnxx
thnxx
dinsdag 16 september 2008 om 18:36
dinsdag 16 september 2008 om 19:37
dinsdag 16 september 2008 om 20:33
quote:merel79 schreef op 16 september 2008 @ 18:33:
De titel zegt het al: het gaat over stemmingswisselingen. Daar heb ik nogal last van: het ene moment voel ik me top: ik ben blij met mezelf, met mijn baan, ik kan de hele wereld aan etc. Het andere moment voel ik me zoals nu: moe, ontevreden met mijn baan (wat wil ik nou ècht), prikkelbaar en onzeker. Het hangt er een beetje vanaf hoeveel tijd er tussen zit. Ik kan me een week of een maand top voelen, maar ook enkele dagen en dan weer down. Het is ook zo extreem, alsof er geen "tussenin" gevoel bestaat. Wie heeft hier nog meer last van en hoe ga je ermee om...
thnxxja ik herken dit heel erg en ik heb een cyclothyme stoornis, heb je daar wel eens van gehoord?
De titel zegt het al: het gaat over stemmingswisselingen. Daar heb ik nogal last van: het ene moment voel ik me top: ik ben blij met mezelf, met mijn baan, ik kan de hele wereld aan etc. Het andere moment voel ik me zoals nu: moe, ontevreden met mijn baan (wat wil ik nou ècht), prikkelbaar en onzeker. Het hangt er een beetje vanaf hoeveel tijd er tussen zit. Ik kan me een week of een maand top voelen, maar ook enkele dagen en dan weer down. Het is ook zo extreem, alsof er geen "tussenin" gevoel bestaat. Wie heeft hier nog meer last van en hoe ga je ermee om...
thnxxja ik herken dit heel erg en ik heb een cyclothyme stoornis, heb je daar wel eens van gehoord?
woensdag 17 september 2008 om 09:00
Ik weet niet of je gelijk naar de huisarts moet gaan. Het was de laatste tijd nogal in het nieuws dat huisartsen vrij vlot anti-depressiva voorschrijven. Dit kan natuurlijk goed zijn, maar het kan je ook van de regen in de drup helpen.
Besef dat iedereen zulke periodes kan doormaken, het leven is niet altijd leuk, gezellig en fijn. Het kan hormonaal zijn, maar ook iets wat misschien bij je hoort, of dat je soms iets mist of gewoon nog wat wijzer moet worden.
Een gesprek met een psycholoog kan verhelderend werken, maar sporten, lezen, lief zijn voor jezelf, de tijd nemen om lekker te douchen, gezellige dingen plannen met vrienden kan ook goed werken. Of eventueel de pil gaan slikken om PMS te voorkomen (kijk ook eens naar je menstruatie, wanneer komen de sombere buien). Succes en sterkte, en besef goed dat je geen uitzondering bent!
Besef dat iedereen zulke periodes kan doormaken, het leven is niet altijd leuk, gezellig en fijn. Het kan hormonaal zijn, maar ook iets wat misschien bij je hoort, of dat je soms iets mist of gewoon nog wat wijzer moet worden.
Een gesprek met een psycholoog kan verhelderend werken, maar sporten, lezen, lief zijn voor jezelf, de tijd nemen om lekker te douchen, gezellige dingen plannen met vrienden kan ook goed werken. Of eventueel de pil gaan slikken om PMS te voorkomen (kijk ook eens naar je menstruatie, wanneer komen de sombere buien). Succes en sterkte, en besef goed dat je geen uitzondering bent!
woensdag 17 september 2008 om 10:37
Dankjewel allemaal voor jullie lieve, meedenkende reacties! Heel fijn.
Tja waar ligt het aan: het heeft met meerdere zaken te maken denk ik. PMS speelt een grote rol, ik merk dat ik daar ontzettende last van heb: zodra ik ongesteld moet worden voel ik me echt ellendig. En ook mijn vriend wordt er gek van Dus wellicht dat ik daar iets tegen moet gaan doen. Ik heb al eens gelezen dat je dan meer vitamine B12 moet slikken, ik zal het eens uitzoeken.
Daarnaast ben ik al twee jaar niet meer aan de pil, dus dat heeft er niet zoveel mee te maken.
Ook hoort het denk ik een beetje bij mezelf, hoe vervelend het ook is. Ik ben mijn hele leven al een stuiterbal wat betreft mijn humeur...Ik kan me echt ongelofelijk druk maken of in de put zitten bij een tegenslag. Maar ook helemaal top voelen als iets goed gaat. Daar baal ik van. Mijn vriend bijvoorbeeld is heel nuchter en heel stabiel. Die doet gewoon zijn ding en is daar gelukkig mee...Ik wou dat ik zo in elkaar zat Maar goed, ik moet mezelf ook maar nemen zoals ik ben. Zoaols Vicky ook aangaf: lief zijn voor mezelf, lekker sporten etc kan ook al helpen. Dat zal ik meer proberen te doen.
Verder is het ook verstandig om met een huisarts te praten, baat het niet dan schaadt het niet...wellicht is het iets hormonaals. Ik hoop idd niet dat ze met antidepressiva komt aanzetten, want daar zou ik wel van schrikken. Maar goed, dat zie ik dan wel weer. Het voelt wel goed om er eens over te praten.
Wat betreft psychologische hulp: ik ben twee jaar geleden een jaar in therapie geweest. Dat had te maken met dingen van vroeger: o.a. de relatie met mijn ouders. Die therapie heeft me een stuk sterker gemaakt en ik merk dat ik me wel beter en zekerder voel dan voor de therapie. Maar die stemmingswisselingen, die blijven...Het liefst was ik nog een keer naar die therapeute gegaan voor een gesprekje. Echter is ze geëmigreerd...dus dat wordt lastig Maar misschien dat de huisarts me aanraadt om nogmaals met iemand te praten.
Zo, dat was weer een heel verhaal. Nogmaals bedankt voor jullie tips en ik ga ermee aan de slag. ik houd jullie op de hoogte. XXX
Tja waar ligt het aan: het heeft met meerdere zaken te maken denk ik. PMS speelt een grote rol, ik merk dat ik daar ontzettende last van heb: zodra ik ongesteld moet worden voel ik me echt ellendig. En ook mijn vriend wordt er gek van Dus wellicht dat ik daar iets tegen moet gaan doen. Ik heb al eens gelezen dat je dan meer vitamine B12 moet slikken, ik zal het eens uitzoeken.
Daarnaast ben ik al twee jaar niet meer aan de pil, dus dat heeft er niet zoveel mee te maken.
Ook hoort het denk ik een beetje bij mezelf, hoe vervelend het ook is. Ik ben mijn hele leven al een stuiterbal wat betreft mijn humeur...Ik kan me echt ongelofelijk druk maken of in de put zitten bij een tegenslag. Maar ook helemaal top voelen als iets goed gaat. Daar baal ik van. Mijn vriend bijvoorbeeld is heel nuchter en heel stabiel. Die doet gewoon zijn ding en is daar gelukkig mee...Ik wou dat ik zo in elkaar zat Maar goed, ik moet mezelf ook maar nemen zoals ik ben. Zoaols Vicky ook aangaf: lief zijn voor mezelf, lekker sporten etc kan ook al helpen. Dat zal ik meer proberen te doen.
Verder is het ook verstandig om met een huisarts te praten, baat het niet dan schaadt het niet...wellicht is het iets hormonaals. Ik hoop idd niet dat ze met antidepressiva komt aanzetten, want daar zou ik wel van schrikken. Maar goed, dat zie ik dan wel weer. Het voelt wel goed om er eens over te praten.
Wat betreft psychologische hulp: ik ben twee jaar geleden een jaar in therapie geweest. Dat had te maken met dingen van vroeger: o.a. de relatie met mijn ouders. Die therapie heeft me een stuk sterker gemaakt en ik merk dat ik me wel beter en zekerder voel dan voor de therapie. Maar die stemmingswisselingen, die blijven...Het liefst was ik nog een keer naar die therapeute gegaan voor een gesprekje. Echter is ze geëmigreerd...dus dat wordt lastig Maar misschien dat de huisarts me aanraadt om nogmaals met iemand te praten.
Zo, dat was weer een heel verhaal. Nogmaals bedankt voor jullie tips en ik ga ermee aan de slag. ik houd jullie op de hoogte. XXX
woensdag 17 september 2008 om 21:09
Bij PMS kan het slikken van de pil juist helpen om het wat te dempen. Goed om te lezen dat je de stemmingswisselingen ook een beetje probeert te accepteren als zijnde onderdeel van je karakter. En, het klinkt heel flauw, maar het kan ook met je leeftijd te maken hebben. Een fase waar je doorheen moet. Het achterlaten van oud zeer, jezelf leren accepteren en waarderen, je draai vinden met werk, relatie, vrienden etc. Ik hoop dat de dokter je een beetje kan helpen.
woensdag 17 september 2008 om 21:43
Hi Vicky (en de rest)
dankjewel voor je reactie.
Misschien dat mijn pil (of de afwezigheid daarvan) er dus wel mee te maken kan hebben. Ik zal het met de huisarts bespreken.
Ik probeer het inderdaad ook te acceperen als onderdeel van mezelf, ik heb er al mijn hele leven last van, dus het hoort een beetje bij mij...Het is alleen erg vermoeiend voor mezelf en mijn omgeving, dus hoop dat er een manier is om het een beetje onder controle te houden En ik voel me soms ook zo'n zeur. Ik wou dat ik gewoon een lekker nuchter persoon was, die er gewoon voor gaat zonder zoveel te piekeren en druk te maken etc..Maar ja, dat ben ik nou eenmaal niet...Moet mezelf dus idd maar accpeteren zoals ik ben...
In ieder geval nogmaals bedankt. Het doet me goed dat er mensen zijn die met me meelezen en tips geven. Moet wel toegeven dat ik niet zo'n schrijver ben en dat als ik mijn stukjes teruglees het soms ook wel een beetje tegenstrijdig vindt, maar ja so be it..
Slaap lekker alvast!
XXX
dankjewel voor je reactie.
Misschien dat mijn pil (of de afwezigheid daarvan) er dus wel mee te maken kan hebben. Ik zal het met de huisarts bespreken.
Ik probeer het inderdaad ook te acceperen als onderdeel van mezelf, ik heb er al mijn hele leven last van, dus het hoort een beetje bij mij...Het is alleen erg vermoeiend voor mezelf en mijn omgeving, dus hoop dat er een manier is om het een beetje onder controle te houden En ik voel me soms ook zo'n zeur. Ik wou dat ik gewoon een lekker nuchter persoon was, die er gewoon voor gaat zonder zoveel te piekeren en druk te maken etc..Maar ja, dat ben ik nou eenmaal niet...Moet mezelf dus idd maar accpeteren zoals ik ben...
In ieder geval nogmaals bedankt. Het doet me goed dat er mensen zijn die met me meelezen en tips geven. Moet wel toegeven dat ik niet zo'n schrijver ben en dat als ik mijn stukjes teruglees het soms ook wel een beetje tegenstrijdig vindt, maar ja so be it..
Slaap lekker alvast!
XXX
vrijdag 19 september 2008 om 12:42
Dit "probleem" blijkt vaak hormonaal te zijn bij vrouwen heb ik geleerd.
Dus met andere woorden.....als je hormoonhuishouding verstoord is kun je je wisselend heel neerslachtig of blij voelen.
Heel vaak worden die mensen naar een psycholoog gestuurd terwijl de oorzaak niet mentaal maar hormonaal is.
Maar goed of dat bij jou zo is weet niemand en dus zou ik het wel laten onderzoeken als ik jou was.
Soms kun je er zo makkelijk mee geholpen worden.
En helaas soms ook niet, dan is het echt psychisch en tja..dan aan jou de keuze of je hulp wil of niet.
Sterkte!
Dus met andere woorden.....als je hormoonhuishouding verstoord is kun je je wisselend heel neerslachtig of blij voelen.
Heel vaak worden die mensen naar een psycholoog gestuurd terwijl de oorzaak niet mentaal maar hormonaal is.
Maar goed of dat bij jou zo is weet niemand en dus zou ik het wel laten onderzoeken als ik jou was.
Soms kun je er zo makkelijk mee geholpen worden.
En helaas soms ook niet, dan is het echt psychisch en tja..dan aan jou de keuze of je hulp wil of niet.
Sterkte!
vrijdag 19 september 2008 om 16:30
Herkenbaar verhaal!
De tegenstrijdigheid in je stukjes, heb ik er niet uit kunnen halen hoor, het is juist duidelijk omschreven.
De pil kan het inderdaad stabiliseren. Echter, bij mij stabiliseerde het zich in de zin van: altijd verdrietig. Je weet waar je aan toe bent, maar daar is dan ook alles mee gezegd
De tegenstrijdigheid in je stukjes, heb ik er niet uit kunnen halen hoor, het is juist duidelijk omschreven.
De pil kan het inderdaad stabiliseren. Echter, bij mij stabiliseerde het zich in de zin van: altijd verdrietig. Je weet waar je aan toe bent, maar daar is dan ook alles mee gezegd
vrijdag 19 september 2008 om 20:32
Op zich is er niks mis mee, als je zegt 'ik pieker zoveel het houdt me uit mijn slaap en ik wil er iets aan doen'. Ik denk dat het goed is om uit te zoeken hoe je dat een beetje tegen kunt gaan. Wanneer ga je naar de dokter? Ben heel benieuwd wat zij/hij ervan zegt en adviseert. Fijn weekend zonder zorgen toegewenst!
zaterdag 20 september 2008 om 09:33
Herkenbaar!! Bij mij kan het echt van het ene op andere moment overslaan.
En soms heb ik het zelf niet eens in de gaten dat ik op dat moment me vriend loop af te blaffen. Of heb het wel in de gaten, maar kan er niks aan doen en irriteer ik me aan ieder klein dingetje.
Denk dat de pil bij mij ook een grote veroorzaker is. Daarom wil ik er een alternatief voor, maar niks spreekt me aan.
Heb ook gehoord dat Sint-Janskruid en Teunisbloemolie werken, alswel Omega vetzuren (uit vette vis!). Maar dat heb ik zelf nog niet uitgeprobeerd (ook wat terughoudend met het SJ-kruid en teunisbloem).
Ik hu het topic in de gaten, ben wel benieuwd wat de huisarts te melden heeft.
En soms heb ik het zelf niet eens in de gaten dat ik op dat moment me vriend loop af te blaffen. Of heb het wel in de gaten, maar kan er niks aan doen en irriteer ik me aan ieder klein dingetje.
Denk dat de pil bij mij ook een grote veroorzaker is. Daarom wil ik er een alternatief voor, maar niks spreekt me aan.
Heb ook gehoord dat Sint-Janskruid en Teunisbloemolie werken, alswel Omega vetzuren (uit vette vis!). Maar dat heb ik zelf nog niet uitgeprobeerd (ook wat terughoudend met het SJ-kruid en teunisbloem).
Ik hu het topic in de gaten, ben wel benieuwd wat de huisarts te melden heeft.
zondag 21 september 2008 om 10:10
Hi allemaal,
Dankjewel voor de reacties! Fijn om te lezen dat het voor een aantal erg herkenbaar is (ben ik gelukkig niet de enige;-)). En leuk om te lezen dat jullie zo met me meedenken. Ik neem het mee in het gesprek met de huisarts (ik heb a.s. dinsdag een afspraak). Zo ben ik dus erg benieuwd of het iets hormonaals is of iets psychisch.
Ik zal in ieder geval aan jullie laten weten wat er uit dat gesprek naar voren komt. Wie weet help ik er meer mensen mee...
Fijne zondag!
Dankjewel voor de reacties! Fijn om te lezen dat het voor een aantal erg herkenbaar is (ben ik gelukkig niet de enige;-)). En leuk om te lezen dat jullie zo met me meedenken. Ik neem het mee in het gesprek met de huisarts (ik heb a.s. dinsdag een afspraak). Zo ben ik dus erg benieuwd of het iets hormonaals is of iets psychisch.
Ik zal in ieder geval aan jullie laten weten wat er uit dat gesprek naar voren komt. Wie weet help ik er meer mensen mee...
Fijne zondag!
zondag 12 oktober 2008 om 21:18
Dit is zeker herkenbaar, ik noem het mijn donder wolken!!
Ik heb verdrietige/down donder wolken maar ook boze donder wolken en ik kan het niet van me afzetten. Zodra ik zo'n bui heb ik een hevige druk op mijn hersenen.
Zonder die donder wolken zou ik helemaal blij met mezelf zijn, het rare is namenlijk dat ik een hele lieve, drukke,spontane meid ben en alles kan altijd.
Maar o wee als ik zo'n bui krijg!
Ik hoop echt dat je eruit komt met de huisarts, heel veel succes ik weet wat het is, het is zo vervelend voor jezelf en de omgeving.
Ik heb verdrietige/down donder wolken maar ook boze donder wolken en ik kan het niet van me afzetten. Zodra ik zo'n bui heb ik een hevige druk op mijn hersenen.
Zonder die donder wolken zou ik helemaal blij met mezelf zijn, het rare is namenlijk dat ik een hele lieve, drukke,spontane meid ben en alles kan altijd.
Maar o wee als ik zo'n bui krijg!
Ik hoop echt dat je eruit komt met de huisarts, heel veel succes ik weet wat het is, het is zo vervelend voor jezelf en de omgeving.
zondag 19 oktober 2008 om 17:50
Hey allemaal,
hier ben ik weer. Wegens drukte heb ik niet eerder een update kunnen geven.
Het ging goed bij de huisarts: hij nam de tijd voor me en heb rustig mijn verhaal kunnen doen. Het blijkt niets hormonaals te zijn bij mij: want dan zou ik alleen last van stemmingswisselingen hebben rond de menstruatie. En dat is niet het geval. Ik heb er ook last van als ik niet ongesteld moet worden. Hij wilde in ieder geval ook mijn bloed checken (omdat ik ook moe ben): heb mijn bloed op van alles en nog wat laten testen maar alles was goed.
Ik ben een tweede keer langsgeweest (om de testresultaten te bespreken). Het gekke was, dat ik me vanaf de eerste afspraak al beter voelde. Mijn huisarts zei ook: het is niets hormonaals, niets in je bloed: wat dan? Tja geen idee. Hij gaf in het eerste gesprek al aan dat ik eventueel een antidepressiva kon slikken (lexapro?) of ev naar een therapeut, maar dat dat helemaal aan mij is. Echter tijdens het tweede gesprek merkte ik al dat het beter ging. Ik heb iig besloten om geen medicijnen te slikken en wie weet ga ik nog een keer naar de therapeut (ik heb een verwijsbrief meegekregen, mocht het nodig zijn). Maar het gekke is, dat ik sinds ik ben geweest me goed voel en stabiel. Misschien had ik het wel even nodig om mijn verhaal te doen, mijn hart te luchten. En ook te weten dat het misschien gewoon een deel van mij is, maar niets ernstigs. Nu sta ik er dus zo in van: ik accepteer het, denk er niet teveel bij na en het grappige is dus dat het dan beter gaat.
Maar goed, we zullen wel zien hoe het op de langere termijn gaat. Mocht het nodig zijn, dan ga ik misschien nog naar een therapeut. Iedereen die hier ook mee kampt, iig heel veel succes! Het is vermoeiend en lastig, maar misschien helpt het om bij iemand (huisarts, forum??) je verhaal te doen.
XXX
hier ben ik weer. Wegens drukte heb ik niet eerder een update kunnen geven.
Het ging goed bij de huisarts: hij nam de tijd voor me en heb rustig mijn verhaal kunnen doen. Het blijkt niets hormonaals te zijn bij mij: want dan zou ik alleen last van stemmingswisselingen hebben rond de menstruatie. En dat is niet het geval. Ik heb er ook last van als ik niet ongesteld moet worden. Hij wilde in ieder geval ook mijn bloed checken (omdat ik ook moe ben): heb mijn bloed op van alles en nog wat laten testen maar alles was goed.
Ik ben een tweede keer langsgeweest (om de testresultaten te bespreken). Het gekke was, dat ik me vanaf de eerste afspraak al beter voelde. Mijn huisarts zei ook: het is niets hormonaals, niets in je bloed: wat dan? Tja geen idee. Hij gaf in het eerste gesprek al aan dat ik eventueel een antidepressiva kon slikken (lexapro?) of ev naar een therapeut, maar dat dat helemaal aan mij is. Echter tijdens het tweede gesprek merkte ik al dat het beter ging. Ik heb iig besloten om geen medicijnen te slikken en wie weet ga ik nog een keer naar de therapeut (ik heb een verwijsbrief meegekregen, mocht het nodig zijn). Maar het gekke is, dat ik sinds ik ben geweest me goed voel en stabiel. Misschien had ik het wel even nodig om mijn verhaal te doen, mijn hart te luchten. En ook te weten dat het misschien gewoon een deel van mij is, maar niets ernstigs. Nu sta ik er dus zo in van: ik accepteer het, denk er niet teveel bij na en het grappige is dus dat het dan beter gaat.
Maar goed, we zullen wel zien hoe het op de langere termijn gaat. Mocht het nodig zijn, dan ga ik misschien nog naar een therapeut. Iedereen die hier ook mee kampt, iig heel veel succes! Het is vermoeiend en lastig, maar misschien helpt het om bij iemand (huisarts, forum??) je verhaal te doen.
XXX
zondag 19 oktober 2008 om 19:10
Erover praten zal zeker helpen, dat kan al een hele last minder zijn. Het betekent echter niet dat het een lange termijn effect heeft, dat hangt ook helemaal af van waar die stemmingswisselingen nou echt door veroorzaakt worden.
Ik hoop voor je dat het zo goed blijft gaan en het is in ieder geval goed dat je die verwijsbrief achter de hand houdt voor het geval dat. Zou ik zeker doen indien nodig!
Voor wat betreft de stemmingswisselingen, ik herken wel het nodige ervan. Soms heb ik iets te veel tegenslagen gehad wat ik dan niet snel genoeg verwerkt krijg en dat kan me best wel een beetje "lam" slaan al weet ik daar tot op zekere hoogte redelijk mee om te gaan en nog redelijk te functioneren. Verder weet ik dat in mijn geval de tijd meestal al heel veel heelt en dat ik soms ook wat beter een pas op de plaats moet maken en niet te veel tegelijk moet willen.....
Ik hoop voor je dat het zo goed blijft gaan en het is in ieder geval goed dat je die verwijsbrief achter de hand houdt voor het geval dat. Zou ik zeker doen indien nodig!
Voor wat betreft de stemmingswisselingen, ik herken wel het nodige ervan. Soms heb ik iets te veel tegenslagen gehad wat ik dan niet snel genoeg verwerkt krijg en dat kan me best wel een beetje "lam" slaan al weet ik daar tot op zekere hoogte redelijk mee om te gaan en nog redelijk te functioneren. Verder weet ik dat in mijn geval de tijd meestal al heel veel heelt en dat ik soms ook wat beter een pas op de plaats moet maken en niet te veel tegelijk moet willen.....
donderdag 23 oktober 2008 om 17:38
Gebruik je marvelon?
Ik moest daar direct mee stoppen en sindsdien ben ik enorm stabiel!!! Het verbaasde me echt hoeveel invloed het dus op mijn hele leven heeft gehad vanaf mijn 16e!!
Ik had een vrouwelijke arts en dit was het eerste wat ze riep toen ik mijn verhaal vertelde : Gebruik je marvelon??
Direct mee stoppen!
Ben nu stabiel en meestal een zonnetje, haha !
Ik moest daar direct mee stoppen en sindsdien ben ik enorm stabiel!!! Het verbaasde me echt hoeveel invloed het dus op mijn hele leven heeft gehad vanaf mijn 16e!!
Ik had een vrouwelijke arts en dit was het eerste wat ze riep toen ik mijn verhaal vertelde : Gebruik je marvelon??
Direct mee stoppen!
Ben nu stabiel en meestal een zonnetje, haha !
