Gezondheid
alle pijlers
Waarom ben ik zo...
maandag 5 oktober 2020 om 15:01
Kent iemand het gevoel altijd er net buiten te vallen?
Zelf heb ik dit gevoel altijd erg sterk als ik in groepen mensen ben. Het is niet zo dat niemand mij mag of dat ik dat denk. Het is eerder als ik bij collega's, vrienden etc ik het gevoel heb dat ik anders ben dan de rest. Natuurlijk is niemand hetzelfde. Maar ik bedoel meer dat ik er net buiten val, het idee ook dat mensen mij apart vinden.
Ooit zei een stage begeleider tegen mij dat ik op een andere frequentie leef.
Ik wil soms gewoon graag weten wat er mis is met mij.
Kent iemand dit soort gevoelens?
Zelf heb ik dit gevoel altijd erg sterk als ik in groepen mensen ben. Het is niet zo dat niemand mij mag of dat ik dat denk. Het is eerder als ik bij collega's, vrienden etc ik het gevoel heb dat ik anders ben dan de rest. Natuurlijk is niemand hetzelfde. Maar ik bedoel meer dat ik er net buiten val, het idee ook dat mensen mij apart vinden.
Ooit zei een stage begeleider tegen mij dat ik op een andere frequentie leef.
Ik wil soms gewoon graag weten wat er mis is met mij.
Kent iemand dit soort gevoelens?
dinsdag 6 oktober 2020 om 13:37
Ik ben jou, of iemand, geen antwoord schuldig.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 6 oktober 2020 om 13:46
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:06
Tja, je weet niets, omdat ik er niet over heb verteld he? Ik heb gereageerd op de vraag van TO. Misschien is dit wel helemaal niet haar kant op. Dan hoef ik ook niet mijn hele reis te beschrijven. Laat haar eerst maar eens wat lezen en kijken of ze herkenning vind.patsy--stone schreef: ↑06-10-2020 13:46Dan moet je ook niet zo raar opkijken dat mensen jouw zelfdiagnose van "hoogbegaafd" in twijfel trekken. Al helemaal als je zo onnozel reageert.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 6 oktober 2020 om 18:33
Ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen. Zonder ‘label’ of ‘diagnose’. Behalve dat ik een rasechte introvert ben. Ik kleedde (kleed) me anders, hield (houd) me met hele andere dingen bezig, had (heb) andere interesses enz. En waar ik vroeger in mijn jeugd nog wel eens een beetje probeerde om erbij te horen, doe ik daar nu echt nog nul mijn best voor. Mensen nemen me maar zoals ik ben en zo niet, dikke prima. Ik kan het heel goed met mezelf vinden en kan ook eigenlijk maar slecht tegen mensen. Overigens ‘doe’ ik het in groepen echt heel slecht.
Ik zou dan ook tegen je willen zeggen: er is niet iets mis met je, je bent niet stuk! Jij bent LG69. En daar is er echt maar eentje van. Misschien moet je zelfs wel trots op jezelf zijn dat je anders bent.
Ik zou dan ook tegen je willen zeggen: er is niet iets mis met je, je bent niet stuk! Jij bent LG69. En daar is er echt maar eentje van. Misschien moet je zelfs wel trots op jezelf zijn dat je anders bent.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
dinsdag 6 oktober 2020 om 19:11
Grappig dat je dat herkenbaar vindt! Nog specifieker; ik voelde me aan de rand vd cirkel net iets boven de cirkel zweven, niet als in verheven, maar dat voelde op de een of andere manier zo.
Naarmate het ouder worden is dat een stuk minder geworden, naast dat ik me een stuk minder vaak in groepen begeef
dinsdag 6 oktober 2020 om 19:47
Het vet gedrukte is erg herkenbaar. Behalve dat ik op de basisschool nog wel mee kon met klasgenoten en werd geaccepteerd. Maar op de middelbare school en het MBO was het helemaal anders. Daar vond men me maar vreemd en werd ik gepest. Toch ging ik me niet lopen aanpassen. Ik kan dat gewoon niet, doen alsof ik interesse in iets heb terwijl dat niet zo is.MockTurtle schreef: ↑06-10-2020 18:33Ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen. Zonder ‘label’ of ‘diagnose’. Behalve dat ik een rasechte introvert ben. Ik kleedde (kleed) me anders, hield (houd) me met hele andere dingen bezig, had (heb) andere interesses enz. En waar ik vroeger in mijn jeugd nog wel eens een beetje probeerde om erbij te horen, doe ik daar nu echt nog nul mijn best voor. Mensen nemen me maar zoals ik ben en zo niet, dikke prima. Ik kan het heel goed met mezelf vinden en kan ook eigenlijk maar slecht tegen mensen. Overigens ‘doe’ ik het in groepen echt heel slecht.
dinsdag 6 oktober 2020 om 21:17
Ik kan me super goed voorstellen dat heel veel mensen zich herkennen in het verhaal van ‘anders bedraad’ en ‘op een andere frequentie denken’. Ikzelf heb dat ook!Doreia* schreef: ↑05-10-2020 16:07
En het heeft uiteindelijk niet eens veel met IQ te maken, maar meer met snel denken, verder vooruit denken, op een andere frequentie denken, snel de kern zien en tot de kern komen. Iets vlug in de vingers hebben, snel ergens op uitgekeken zijn omdat het bekend is enzovoort.
Maar als die andere manier van denken verder weinig met een hoog IQ te maken heeft, kun je dan wel nog spreken van (hoog)begaafdheid?
Wordt dat ‘anders denken’ van ons dan niet gewoon veroorzaakt doordat we een mix van HSP/beelddenker/associatiedenker zijn?
En is het dan nog wel handig om de term ‘hoogbegaafd’ hiervoor te gebruiken?
Want met die term komen dus ook de misverstanden. Als je zegt ‘ik ben hoogbegaafd’ denken de meeste mensen dat je zegt: ‘ik ben uitzonderlijk slim/getalenteerd’. Omdat de de term ‘hoogbegaafd’ door de meeste mensen nog wel met een hoge intelligentie of bijzonder talent geassocieerd wordt.
En word je al snel verweten een opschepper te zijn. Want 'iedereen vindt zichzelf slimmer dan de rest'. En voor je het weet wordt het weer zo’n welles-nietes spelletje, met mensen die je verhaal in twijfel gaan trekken. Zonde.
dinsdag 6 oktober 2020 om 21:47
Wat me wel opvalt is dat mensen met een bepaalde diagnose zich melden. Autisme of hoogbegaafd zijn hebben de overeenkomst dat je belevingswereld met name in je hoofd zich (kan)afspelen. Maar het zou ook kunnen dat TO helemaal niet hoogbegaafd is of een vorm van autisme heeft maar zich gewoon onbeholpen voelt. Sociale omgang gaat niet bij iedereen soepel waardoor iemand onzeker wordt en geen idee heeft of ze nog iets zinnigs kan zeggen. Ze kan zich ook afvragen waarom er al langer dan 10 minuten over make-up wordt gepraat of een tv-programma, in dat geval verlies je je concentratie en bedenk je ondertussen een oplossing of zo.
dinsdag 6 oktober 2020 om 21:55
Uiteraard wordt hoogbegaafd met een hoger iq geassocieerd en nee, als je een lager iq hebt ben je niet hoogbegaafdsteampunk11111111 schreef: ↑06-10-2020 21:17
Maar als die andere manier van denken verder weinig met een hoog IQ te maken heeft, kun je dan wel nog spreken van (hoog)begaafdheid?
Wordt dat ‘anders denken’ van ons dan niet gewoon veroorzaakt doordat we een mix van HSP/beelddenker/associatiedenker zijn?
En is het dan nog wel handig om de term ‘hoogbegaafd’ hiervoor te gebruiken?
Want met die term komen dus ook de misverstanden. Als je zegt ‘ik ben hoogbegaafd’ denken de meeste mensen dat je zegt: ‘ik ben uitzonderlijk slim/getalenteerd’. Omdat de de term ‘hoogbegaafd’ door de meeste mensen nog wel met een hoge intelligentie of bijzonder talent geassocieerd wordt.
Het was ook niet de vraag of to hoogbegaafd is, ze vraagt ervaringen van mensen die zich zo voelen en kennelijk voelen een aantal hoogbegaafden zich op zo
En hoogbegaafdheid heeft dus helemaal niks met opscheppen te maken, het is een meetbare (in de meeste gevallen) iq grens. Als ik zeg, ik ben hoogbegaafd, is gemeten, dan koppelt de ander daar allemaal waarde oordelen aan die ik zelf niet toepas idd
dinsdag 6 oktober 2020 om 22:01
Geronimo2 schreef: ↑06-10-2020 21:47Wat me wel opvalt is dat mensen met een bepaalde diagnose zich melden. Autisme of hoogbegaafd zijn hebben de overeenkomst dat je belevingswereld met name in je hoofd zich (kan)afspelen. Maar het zou ook kunnen dat TO helemaal niet hoogbegaafd is of een vorm van autisme heeft maar zich gewoon onbeholpen voelt. Sociale omgang gaat niet bij iedereen soepel waardoor iemand onzeker wordt en geen idee heeft of ze nog iets zinnigs kan zeggen. Ze kan zich ook afvragen waarom er al langer dan 10 minuten over make-up wordt gepraat of een tv-programma, in dat geval verlies je je concentratie en bedenk je ondertussen een oplossing of zo.
Eens met dat hb en autisme verweven kunnen zijn/lijken.
Ook eens dat dat niet voor to zou hoeven gelden.
Maakt ook niet uit, wat voor stempeltje. Als ik voor mezelf spreek, ik was toen ik 16 was, wel blij dat ik hoogbegaafd bleek te zijn, omdat ik op dat moment de -In Het hoofd van een 16 jarige abnormale gevoelens- eindelijk kon plaatsen. Maw; ik was dus niet gek, ik was gewoon anders, maar met een verklaarbare reden. Dat gaf mij rust en zelfvertrouwen. Het lag niet aan mijn “rare” persoonlijkheid en bovendien; er zouden misschien wel meer mensen zijn zoals ik, heel hoopgevend op die leeftijd
dinsdag 6 oktober 2020 om 22:04
Daarom vond ik het ook niet relevant om mijn diagnose te noemen. Vooral omdat ook met diagnose ik tegenwoordig dat gevoel niet meer zo snel heb. Een diagnose kan het lastiger maken, maar het hoeft niet de reden te zijn en ook met diagnose kun je je wel onderdeel voelen van een groep.Geronimo2 schreef: ↑06-10-2020 21:47Wat me wel opvalt is dat mensen met een bepaalde diagnose zich melden. Autisme of hoogbegaafd zijn hebben de overeenkomst dat je belevingswereld met name in je hoofd zich (kan)afspelen. Maar het zou ook kunnen dat TO helemaal niet hoogbegaafd is of een vorm van autisme heeft maar zich gewoon onbeholpen voelt. Sociale omgang gaat niet bij iedereen soepel waardoor iemand onzeker wordt en geen idee heeft of ze nog iets zinnigs kan zeggen. Ze kan zich ook afvragen waarom er al langer dan 10 minuten over make-up wordt gepraat of een tv-programma, in dat geval verlies je je concentratie en bedenk je ondertussen een oplossing of zo.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 6 oktober 2020 om 22:34
dinsdag 6 oktober 2020 om 22:44
Ik vind dat zo'n ei, blij dat ik hem niet hoor in mijn hoofd.lollypopje schreef: ↑06-10-2020 22:34Ben ik trouwens de enige die steeds na het lezen van de titel Jeroen van den Boom hoort antwoorden? En dat terwijl ik echt zo'n gruwelijke hekel heb aan die muziek
dinsdag 6 oktober 2020 om 22:56
Oh boffert. En het is ook uiteraard maar twee zinnen die zich steeds herhalen. Soms is dat hoofd van mij zo irritant
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
woensdag 7 oktober 2020 om 13:41
Zoals ik het las is dat de meeste mensen juist opgelucht waren toen ze een diagnose / labeltje kregen. Dat verklaart waarom je je anders voelt en het geeft ook aan dat er vele anderen zijn zoals jij, anders zou er geen labeltje voor bestaan.lollypopje schreef: ↑06-10-2020 22:04Daarom vond ik het ook niet relevant om mijn diagnose te noemen. Vooral omdat ook met diagnose ik tegenwoordig dat gevoel niet meer zo snel heb. Een diagnose kan het lastiger maken, maar het hoeft niet de reden te zijn en ook met diagnose kun je je wel onderdeel voelen van een groep.
Iemand die écht hoogbegaafd is (met diagnose door experts), vind ik juist geen opschepper. Ik neem het gewoon aan en ik denk dan wel aan de last die ze daarvan moeten ondervinden, je hoort vaak dat hoogbegaafden inderdaad moeilijker aansluiting vinden bij leeftijdgenoten, en dat ze erg veel piekeren over de wereld en daar zelf last van hebben. Een beetje net zoals mensen met mij vast wel 'medelijden' hebben dat het leven als gay minder makkelijk is dan als hetero.
Iemand die een boek heeft gelezen, daar dingen in herkent en vervolgens zichzelf bestempelt als hoogbegaafd, dat vind ik wel een opschepper.
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 7 oktober 2020 om 13:54
Oh ik was ook echt opgelucht hoor. Het verklaarde voor mij heel veel en heeft mij op andere gebieden zeker geholpen.patsy--stone schreef: ↑07-10-2020 13:41Zoals ik het las is dat de meeste mensen juist opgelucht waren toen ze een diagnose / labeltje kregen. Dat verklaart waarom je je anders voelt en het geeft ook aan dat er vele anderen zijn zoals jij, anders zou er geen labeltje voor bestaan.
Iemand die écht hoogbegaafd is (met diagnose door experts), vind ik juist geen opschepper. Ik neem het gewoon aan en ik denk dan wel aan de last die ze daarvan moeten ondervinden, je hoort vaak dat hoogbegaafden inderdaad moeilijker aansluiting vinden bij leeftijdgenoten, en dat ze erg veel piekeren over de wereld en daar zelf last van hebben. Een beetje net zoals mensen met mij vast wel 'medelijden' hebben dat het leven als gay minder makkelijk is dan als hetero.
Iemand die een boek heeft gelezen, daar dingen in herkent en vervolgens zichzelf bestempelt als hoogbegaafd, dat vind ik wel een opschepper.
Echter had ik dat buiten de groep voelen al een aantal jaar nog maar amper. Vooral omdat ik dus mensen om mij heen vond bij wie ik mij thuis voelde. Waar ik Pop kan zijn met al haar eigenaardigheden. Net als zij
Waar ik vroeger, en bij sommige mensen nog steeds (maar wie niet wel eens), sociaal contact altijd hard werken vond, gaat het nu vanzelf, omdat ik me geaccepteerd voel. Ook als er weer eens wat sociaal onhandigs uit mijn mond rolt
Maar dat was dus al zo voor dat ik dat labeltje kreeg. Daarom vond ik het in de context van dit topic niet zo relevant.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
woensdag 7 oktober 2020 om 14:01
Dat geldt voor heel veel mensen maar heel veel mensen nemen dat licht. Waarschijnlijk ben je ook een over-denker en daarmee ga je al gauw de mist in bij iets simpels ook al ben je heel erg slimCecilie schreef: ↑05-10-2020 18:37Ik voel me ook wat anders, mijn hele leven al. Ik heb verschillende diagnoses gekregen: ADD/ADHD, PTSS, BDD en HB. Zelf denk ik dat ik ook een autistiforme afwijking heb, maar die is niet ontdekt bij mij.
Waarom ik dat denk is omdat ik mensen vanaf heel pril al niet begrijp. Ik snap niet hoe mensen zich superieur kunnen voelen, heel lelijk en gemeen tegen anderen kunnen zijn, elkaar pijn kunnen doen en daar zelfs een bepaald behagen in scheppen. Als klein kind was ik doodsbang voor mensen, om die reden.
Dieren vond ik liever.
Wat betreft dat HB: er werd gedacht dat ik een licht verstandelijke beperking had en daarom werd ik getest. Het tegenovergestelde bleek, maar ik heb totaal niet het gevoel dat ik slim ben, dat blijkt ook niet speciaal in de praktijk. Er is te veel wat ik niet begrijp.
woensdag 7 oktober 2020 om 14:10
Speciaal voor jou, voor het eerst dat ik hem gebruik:patsy--stone schreef: ↑07-10-2020 13:41Zoals ik het las is dat de meeste mensen juist opgelucht waren toen ze een diagnose / labeltje kregen. Dat verklaart waarom je je anders voelt en het geeft ook aan dat er vele anderen zijn zoals jij, anders zou er geen labeltje voor bestaan.
Iemand die écht hoogbegaafd is (met diagnose door experts), vind ik juist geen opschepper. Ik neem het gewoon aan en ik denk dan wel aan de last die ze daarvan moeten ondervinden, je hoort vaak dat hoogbegaafden inderdaad moeilijker aansluiting vinden bij leeftijdgenoten, en dat ze erg veel piekeren over de wereld en daar zelf last van hebben. Een beetje net zoals mensen met mij vast wel 'medelijden' hebben dat het leven als gay minder makkelijk is dan als hetero.
Iemand die een boek heeft gelezen, daar dingen in herkent en vervolgens zichzelf bestempelt als hoogbegaafd, dat vind ik wel een opschepper.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 7 oktober 2020 om 14:13
Heb je deze test wel eens gedaan: https://www.16personalities.com/
Ik wel... en ik bleek een INFJ, minder dan een procent van de bevolking zou dat zijn (hoewel ik er hier op het forum wel veel ben tegengekomen, gek genoeg). Dat verklaart wel waarom ik mezelf vaak onbegrepen voel en overal net buiten lijk te vallen. Maar minstens zo vaak corrigeer ik mezelf ook dat ik daar tegelijkertijd ook erg op gefocust ben. Dan denk ik: zie je wel, iedereen is met iemand in gesprek en wie staat er weer in d'r uppie zichzelf krampachtig een houding te geven ? Ik natuurlijk, want ik ben raar.
Maar dat valt me op omdat het mezelf betreft, zou ik ook met iemand in gesprek zijn en staat iemand anders er verloren bij, dan leg ik dat héél anders (minder veroordelend) uit.
Ik wel... en ik bleek een INFJ, minder dan een procent van de bevolking zou dat zijn (hoewel ik er hier op het forum wel veel ben tegengekomen, gek genoeg). Dat verklaart wel waarom ik mezelf vaak onbegrepen voel en overal net buiten lijk te vallen. Maar minstens zo vaak corrigeer ik mezelf ook dat ik daar tegelijkertijd ook erg op gefocust ben. Dan denk ik: zie je wel, iedereen is met iemand in gesprek en wie staat er weer in d'r uppie zichzelf krampachtig een houding te geven ? Ik natuurlijk, want ik ben raar.
Maar dat valt me op omdat het mezelf betreft, zou ik ook met iemand in gesprek zijn en staat iemand anders er verloren bij, dan leg ik dat héél anders (minder veroordelend) uit.
woensdag 7 oktober 2020 om 15:48
Voor mij was de diagnose ook een opluchting. Ook op stages ging het mis in contact met anderen, net als mondelinge beurten. Men zei dan vaak dat het een kwestie was van je er overheen zetten. "Hoe vaker je het doet, hoe meer het went." Maar ik wist al lang dat dit voor mij niet werkte. Het bleef onwennig en gemaakt voelen.patsy--stone schreef: ↑07-10-2020 13:41Zoals ik het las is dat de meeste mensen juist opgelucht waren toen ze een diagnose / labeltje kregen. Dat verklaart waarom je je anders voelt en het geeft ook aan dat er vele anderen zijn zoals jij, anders zou er geen labeltje voor bestaan.
Iemand die écht hoogbegaafd is (met diagnose door experts), vind ik juist geen opschepper. Ik neem het gewoon aan en ik denk dan wel aan de last die ze daarvan moeten ondervinden, je hoort vaak dat hoogbegaafden inderdaad moeilijker aansluiting vinden bij leeftijdgenoten, en dat ze erg veel piekeren over de wereld en daar zelf last van hebben. Een beetje net zoals mensen met mij vast wel 'medelijden' hebben dat het leven als gay minder makkelijk is dan als hetero.
Iemand die een boek heeft gelezen, daar dingen in herkent en vervolgens zichzelf bestempelt als hoogbegaafd, dat vind ik wel een opschepper.
Bij mij zat een hoogbegaafde jongen in de klas. Hij zat heel vaak de meester de corrigeren, die dat erg storend vond. Hij vond het maar een rare jongen. Zijn bijnaam was "ruimtewezen". Omdat hij een bovenmatige interesse had in alles wat met de ruimte te maken had.
woensdag 7 oktober 2020 om 16:14
Ja dat scheelt ook enorm, de mensen die je om je heen hebt. Ik denk dat dat met de leeftijd vanzelf komt, dat je merkt dat je niet met iedereen hoeft te kunnen opschieten, en welke mensen wel bij je passen.lollypopje schreef: ↑07-10-2020 13:54Oh ik was ook echt opgelucht hoor. Het verklaarde voor mij heel veel en heeft mij op andere gebieden zeker geholpen.
Echter had ik dat buiten de groep voelen al een aantal jaar nog maar amper. Vooral omdat ik dus mensen om mij heen vond bij wie ik mij thuis voelde. Waar ik Pop kan zijn met al haar eigenaardigheden. Net als zij
Waar ik vroeger, en bij sommige mensen nog steeds (maar wie niet wel eens), sociaal contact altijd hard werken vond, gaat het nu vanzelf, omdat ik me geaccepteerd voel. Ook als er weer eens wat sociaal onhandigs uit mijn mond rolt
Maar dat was dus al zo voor dat ik dat labeltje kreeg. Daarom vond ik het in de context van dit topic niet zo relevant.
Ik zat als kind dat uiteindelijk VWO heeft gedaan, op de basisschool in een klas met maar 2 andere VWO'ers en verder zo'n 27 LBO'ers, waarvan een stuk of 5 ook nog ontzettende etterbakken waren die altijd zorgden dat de hele klas straf kreeg. En achteraf gezien ook zeker een stuk of 5 dyslectische kinderen, die op hun 12e nog geen zin konden voorlezen. Dan voel je je als leergierige boekenwurm dus heel erg 'anders'.
En als lesbo (in de kast) voelde ik me dus ook 'anders', en als introvert die niet wist wat introversie was. Ook qua kleding was er in de plaats waar ik opgroeide niet echt de ruimte om af te wijken van zo ongeveer 3 stijlen. Over mensen die dat wel deden, werd enorm veel geroddeld en op ze neergekeken.
Nu ik in een grote stad woon waar veel meer mensen 'anders' zijn, is er dus veel minder een 'norm', en is het juist normaal om een beetje anders te zijn, in wat voor zin dan ook. En iedereen kleedt zich gewoon lekker zoals 'ie wil en wisselt soms ook van stijl, net waar hij die dag zin in heeft. En in mijn wereldje roddelt dan niemand daarover. En mettertijd blijven vanzelf de vrienden aan je plakken die je nemen zoals je bent en die meer dezelfde interesses delen.
En over sociaal onhandig: ik ken zoveel mensen bij wie wel eens iets uit de mond rolt waarop anderen (of ik zelf) dan beledigd reageren of verbaasd over zijn. Ik dacht dat ik daar ook een ster in was maar als je erop gaat letten doet vrijwel iedereen dat wel eens.
Jammer dat TO niet meer reageert. Ik ben wel benieuwd op welke manier zij vindt/ervaart dat ze anders is. (als het een zij is.)
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 7 oktober 2020 om 17:06
Ik denk ook dat jezelf accepteren en een eigen identiteit ontwikkelen, los van een groepsidentiteit, meer doet dan een diagnose.
Als kind en tiener ben je je persoonlijkheid nog aan het ontwikkelen, je weet helemaal nog niet wie je bent, en dan is 'erbij horen', erg belangrijk.
Als volwassene weet je vaak toch beter wie je bent, al ontlenen sommigen hun identiteit of gevoel van eigenwaarde nog steeds veel van de omgeving.
Ik denk dus niet dat je een diagnose moet hebben om over dat negatieve gevoel van 'anders zijn' heen te komen, al denk ik wel dat de juiste diagnose kan helpen om tot een beter zelfinzicht te komen. Vooral omdat je in een therapeutisch traject ook de tijd neemt om jezelf te leren kennen, en je actief bezig bent met zelfreflectie en zelfacceptatie.
Als kind en tiener ben je je persoonlijkheid nog aan het ontwikkelen, je weet helemaal nog niet wie je bent, en dan is 'erbij horen', erg belangrijk.
Als volwassene weet je vaak toch beter wie je bent, al ontlenen sommigen hun identiteit of gevoel van eigenwaarde nog steeds veel van de omgeving.
Ik denk dus niet dat je een diagnose moet hebben om over dat negatieve gevoel van 'anders zijn' heen te komen, al denk ik wel dat de juiste diagnose kan helpen om tot een beter zelfinzicht te komen. Vooral omdat je in een therapeutisch traject ook de tijd neemt om jezelf te leren kennen, en je actief bezig bent met zelfreflectie en zelfacceptatie.
woensdag 7 oktober 2020 om 17:53
Ben het volledig met je eens hoor!
Maar volgens de user waar ik op reageerde was dat dus niet zo. Had hb weinig met een hoge intelligentie te maken. Was het vooral een kwestie van gevoeligheid/anders denken.
Haar idee van hoogbegaafdheid was dus totaal anders dan wat gangbaar is. Het gaat hier echt over twee verschillende dingen.
Vandaar dat ik me afvroeg of het wel slim was om de term ‘hoogbegaafdheid’ hiervoor te gebruiken. Want als je een term voor twee totaal verschillende concepten gebruikt, schept dat verwarring. Zeker in een discussie.
Als zij zegt ‘ ik ben hoogbegaafd’ bedoelt ze ‘ik ben gevoelig/associatief’. Maar anderen vatten dat op als ‘ik ben zeer intelligent’. En als iemand lijkt te beweren dat hij/zij intelligenter is dan de rest, zonder dat dit verder onderbouwd wordt, dan wordt dat door sommigen als opscheppen gezien.
Bij mensen bij wie het echt objectief is vastgesteld (met een IQ test of een ander soort gedegen onderzoek) vind ik het weer een heel ander verhaal. Die weten van zichzelf dat ze erg intelligent zijn. Staat gewoon zwart op wit. Daar is verder ook niks opschepperigs aan, het maakt je verder ook geen beter persoon of zo.
woensdag 7 oktober 2020 om 18:19
vivinnetje schreef: ↑07-10-2020 14:13Heb je deze test wel eens gedaan: https://www.16personalities.com/
Ik wel... en ik bleek een INFJ, minder dan een procent van de bevolking zou dat zijn (hoewel ik er hier op het forum wel veel ben tegengekomen, gek genoeg). Dat verklaart wel waarom ik mezelf vaak onbegrepen voel en overal net buiten lijk te vallen. Maar minstens zo vaak corrigeer ik mezelf ook dat ik daar tegelijkertijd ook erg op gefocust ben. Dan denk ik: zie je wel, iedereen is met iemand in gesprek en wie staat er weer in d'r uppie zichzelf krampachtig een houding te geven ? Ik natuurlijk, want ik ben raar.
Maar dat valt me op omdat het mezelf betreft, zou ik ook met iemand in gesprek zijn en staat iemand anders er verloren bij, dan leg ik dat héél anders (minder veroordelend) uit.
Net ook even gedaan; ik ben INFP
