Gezondheid
alle pijlers
Waarom ben ik zo...
maandag 5 oktober 2020 om 15:01
Kent iemand het gevoel altijd er net buiten te vallen?
Zelf heb ik dit gevoel altijd erg sterk als ik in groepen mensen ben. Het is niet zo dat niemand mij mag of dat ik dat denk. Het is eerder als ik bij collega's, vrienden etc ik het gevoel heb dat ik anders ben dan de rest. Natuurlijk is niemand hetzelfde. Maar ik bedoel meer dat ik er net buiten val, het idee ook dat mensen mij apart vinden.
Ooit zei een stage begeleider tegen mij dat ik op een andere frequentie leef.
Ik wil soms gewoon graag weten wat er mis is met mij.
Kent iemand dit soort gevoelens?
Zelf heb ik dit gevoel altijd erg sterk als ik in groepen mensen ben. Het is niet zo dat niemand mij mag of dat ik dat denk. Het is eerder als ik bij collega's, vrienden etc ik het gevoel heb dat ik anders ben dan de rest. Natuurlijk is niemand hetzelfde. Maar ik bedoel meer dat ik er net buiten val, het idee ook dat mensen mij apart vinden.
Ooit zei een stage begeleider tegen mij dat ik op een andere frequentie leef.
Ik wil soms gewoon graag weten wat er mis is met mij.
Kent iemand dit soort gevoelens?
woensdag 7 oktober 2020 om 21:30
Ik heb de test op 3 verschillende momenten genomen met drie verschillende antwoorden.patsy--stone schreef: ↑07-10-2020 21:15Ik ook INFP, maar volgens mij kwam er een vorige keer net iets anders uit.
Eerste keer was ik een workaholic, managementfunctie. Uitslag: ENTJ
Toen burn out, hoop psychische problemen staken weer de kop op. Uitslag: INTJ
Nu weer afgenomen, sta meer in contact met mijn emoties, sta bewuster in het leven denk ik. Veel therapie gehad, zelfinzicht gekregen. Uitslag: INFJ
De eerste verandering dus van extravert naar introvert. Tweede van denken meer naar voelen. Kan ik me wel in vinden
Nu ben ik ook door een dijk van een proces aan het gaan de laatste jaren dus dat klopt wel.
Je persoonlijkheid staat ook niet vast. Je kunt jezelf ontwikkelen.
woensdag 7 oktober 2020 om 21:49
GreenLadyFern, goh grappig, ja zo kan je het ook zien.
Nu je het zo zegt denk ik dat ik in mijn studententijd en vlak daarna ook meer extravert had gescoord. Toen vond ik het heerlijk om steeds weer nieuwe mensen te leren kennen, ik ging heel veel uit, ik reisde veel en maakte dan makkelijk contact, ik kon ook prima in hostels slapen of bij vrienden op hun studentenkamer en dan nog uren kletsen.
Tegenwoordig heb ik na een dag sociaal contact echt wel wat tijd voor mezelf nodig, even afdraaien. En de hele tijd nieuwe mensen leren kennen, pff hou op zeg, zo vermoeiend, ook al zijn ze nog zo leuk. Ik weet nu uit ervaring hoeveel moeite het kost om echt nog contact te houden met die leuke vrouw uit Zweden of die leuke man uit San Diego, en wat moet ik met al die persoonlijke info van die vrouw die ik 1x op een feestje heb gesproken bij vrienden, maar die ik daarna never nooit meer zie? Dat past allemaal niet meer op mijn 'harde schijf', misschien ook omdat ik voor mijn werk ook al best veel mensen spreek en hun verhalen hoor.
Liever een kleine setje goede vrienden, dan heel véél vage vrienden en kennissen.
En ja, door een overlijdensgeval, therapie en door levenservaring in het algemeen en door goede vrienden, ben ik ook veel meer gaan draaien op 'voelen' dan op rationeel leven/beslissen. Door een erg rationele opvoeding en omgeving, wist ik vroeger nog niet dat ik juist een gevoelsmens ben.
Wel denk ik dat er kernen in je persoonlijkheid zijn die nooit zullen veranderen. Ik denk bijvoorbeeld dat ik altijd al een heel erge hang naar rechtvaardigheid en eerlijkheid heb gehad en dat dat nooit zal veranderen. Ik verwacht ook niet dat ik opeens kan veranderen in een podiumbeest dat graag in de schijnwerpers staat. Dat soort dingen liggen wel redelijk vast denk ik, of er moet iets heel dramatisch gebeuren.
Nu je het zo zegt denk ik dat ik in mijn studententijd en vlak daarna ook meer extravert had gescoord. Toen vond ik het heerlijk om steeds weer nieuwe mensen te leren kennen, ik ging heel veel uit, ik reisde veel en maakte dan makkelijk contact, ik kon ook prima in hostels slapen of bij vrienden op hun studentenkamer en dan nog uren kletsen.
Tegenwoordig heb ik na een dag sociaal contact echt wel wat tijd voor mezelf nodig, even afdraaien. En de hele tijd nieuwe mensen leren kennen, pff hou op zeg, zo vermoeiend, ook al zijn ze nog zo leuk. Ik weet nu uit ervaring hoeveel moeite het kost om echt nog contact te houden met die leuke vrouw uit Zweden of die leuke man uit San Diego, en wat moet ik met al die persoonlijke info van die vrouw die ik 1x op een feestje heb gesproken bij vrienden, maar die ik daarna never nooit meer zie? Dat past allemaal niet meer op mijn 'harde schijf', misschien ook omdat ik voor mijn werk ook al best veel mensen spreek en hun verhalen hoor.
Liever een kleine setje goede vrienden, dan heel véél vage vrienden en kennissen.
En ja, door een overlijdensgeval, therapie en door levenservaring in het algemeen en door goede vrienden, ben ik ook veel meer gaan draaien op 'voelen' dan op rationeel leven/beslissen. Door een erg rationele opvoeding en omgeving, wist ik vroeger nog niet dat ik juist een gevoelsmens ben.
Wel denk ik dat er kernen in je persoonlijkheid zijn die nooit zullen veranderen. Ik denk bijvoorbeeld dat ik altijd al een heel erge hang naar rechtvaardigheid en eerlijkheid heb gehad en dat dat nooit zal veranderen. Ik verwacht ook niet dat ik opeens kan veranderen in een podiumbeest dat graag in de schijnwerpers staat. Dat soort dingen liggen wel redelijk vast denk ik, of er moet iets heel dramatisch gebeuren.
You can never have too many hats, gloves and shoes
