Gezondheid
alle pijlers
Wat heb je geleerd van langdurig 'ziek' zijn?
vrijdag 29 januari 2021 om 19:10
(ziek tussen haakjes omdat ik het wat breder bedoel, niet om het ziek zijn niet als waarheid te beschouwen)
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
zondag 28 februari 2021 om 18:45
En toch zal je vriendin je waarschijnlijk waarderen om wie je bent. Om wat je wél voor haar doet, bijv een luisterend oor bieden. Maar het is voor jezelf verdrietig dat je niet dat kunt doen wat je zou willen voor je vrienden. Hopelijk zie je op termijn dat je kracht in andere dingen zit en dat dat jou minstens zo waardevol maakt.
zondag 28 februari 2021 om 20:22
hannaa46 schreef: ↑28-02-2021 16:12Ik kan zeker wel compassie opbrengen voor de situatie van Puck, die ook een hernia operatie heeft ondergaan.
Fijn voor haar, dat ze een uitkering krijgt van het UWV, hoeft ze zich tenminste geen zorgen te maken over het financiele deel van haar ziekte.
En ik hoop oprecht dat de revalidatie haar wat gaat brengen.
Wat fijn dat je compassie voor mij kan opbrengen, maar waarom dan niet voor degene die OOK een hernia operatie heeft gehad?
-puck wijzigde dit bericht op 01-03-2021 00:11
9.44% gewijzigd
zondag 28 februari 2021 om 20:25
zondag 28 februari 2021 om 20:36
Ik vind het erg dan mijn kinderen er ook de dupe van zijn. Voor mijn oudste kinderen was ik die energieke moeder die van alles met ze deed. Mijn jongste weet al bijna niet meer dat ik ook gewoon dagelijks werkte en elke dag met ze op stap ging of iets leuks ging doen.
Ben nu wel altijd thuis als ze uit school komen, dat dan weer wel. Maar wil ze ook graag goede herinneringen meegeven en niet alleen dat mama hoofdpijn heeft.
Ben nu wel altijd thuis als ze uit school komen, dat dan weer wel. Maar wil ze ook graag goede herinneringen meegeven en niet alleen dat mama hoofdpijn heeft.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 28 februari 2021 om 21:14
apiejapie schreef: ↑28-02-2021 18:45En toch zal je vriendin je waarschijnlijk waarderen om wie je bent. Om wat je wél voor haar doet, bijv een luisterend oor bieden. Maar het is voor jezelf verdrietig dat je niet dat kunt doen wat je zou willen voor je vrienden. Hopelijk zie je op termijn dat je kracht in andere dingen zit en dat dat jou minstens zo waardevol maakt.
Bedankt
Ik weet dat mijn vriendin me gewaardeerd heeft. En ook door andere oorzaken groeiden we enigszins uit elkaar. Maar afgelopen week kwam het even binnen.
Later is nu
zondag 28 februari 2021 om 21:15
suzyqfive schreef: ↑28-02-2021 20:36Ik vind het erg dan mijn kinderen er ook de dupe van zijn. Voor mijn oudste kinderen was ik die energieke moeder die van alles met ze deed. Mijn jongste weet al bijna niet meer dat ik ook gewoon dagelijks werkte en elke dag met ze op stap ging of iets leuks ging doen.
Ben nu wel altijd thuis als ze uit school komen, dat dan weer wel. Maar wil ze ook graag goede herinneringen meegeven en niet alleen dat mama hoofdpijn heeft.
Ik heb gelukkig veel leuke dingen met de kinderen kunnen doen toen ze jong waren. Mijn beperkingen kwamen later. Of herkende ik later. Maar ik weet wel dat mijn kinderen het net zo leuk vonden om koekjes te bakken en voor te lezen, als om actieve dingen te doen
Later is nu
zondag 28 februari 2021 om 21:46
Het als moeder niet alles kunnen doen wat andere moeders deden. Dat is wel een herken punt voor me.
Maar wat ik heb geleerd is dat het kinderen helemaal niet zoveel uit maakt wat je doet. Als je er maar bent.
Ik las veel voor . Lag op de bank films met ze te kijken
Gooide een laken over 2 stoelen en parkeerde ze in de " tent " met een bak chips en een autootje terwijl ik weer op de bank ging liggen.
Kinderen zeggen tegen me dat ze me een goede moeder vonden terwijl ik mezelf eigenlijk meestal tekort vond schieten.
Het zijn leuke lieve volwassenen geworden gelukkig
Maar wat ik heb geleerd is dat het kinderen helemaal niet zoveel uit maakt wat je doet. Als je er maar bent.
Ik las veel voor . Lag op de bank films met ze te kijken
Gooide een laken over 2 stoelen en parkeerde ze in de " tent " met een bak chips en een autootje terwijl ik weer op de bank ging liggen.
Kinderen zeggen tegen me dat ze me een goede moeder vonden terwijl ik mezelf eigenlijk meestal tekort vond schieten.
Het zijn leuke lieve volwassenen geworden gelukkig
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 28 februari 2021 om 23:26
Kan ik me goed voorstellen. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
maandag 1 maart 2021 om 00:22
Deze vind ik ook heel herkenbaar. Ook dat verzorgende/zorgzame. Dat je een of ander infoblaadje verfrommeld uit een schooltas plukt en vraagt: “Wil je daar dan niet naartoe?” En dat hij dan zegt ‘Neuh’. En dan hoor je later terug dat hij niet wilde gaan omdat het voor mij te druk zou zijnsuzyqfive schreef: ↑28-02-2021 20:36Ik vind het erg dan mijn kinderen er ook de dupe van zijn. Voor mijn oudste kinderen was ik die energieke moeder die van alles met ze deed. Mijn jongste weet al bijna niet meer dat ik ook gewoon dagelijks werkte en elke dag met ze op stap ging of iets leuks ging doen.
Ben nu wel altijd thuis als ze uit school komen, dat dan weer wel. Maar wil ze ook graag goede herinneringen meegeven en niet alleen dat mama hoofdpijn heeft.
Of per se willen weten hoe hard een handrem aangetrokken moet worden. ‘Waarom??’ En dat hij dan heel droog zegt: “Ja als dat ene nog eens gebeurt dan moet ik toch de auto stoppen. Dan moet ik wel weten hoe”. En in het begin heel vaak in mijn zij porren als ik lag te slapen of rusten ‘Even kijken of je het nog doet’.
maandag 1 maart 2021 om 00:53
Oh boehoe.pejeka schreef: ↑05-02-2021 19:09Schande is een groot woord. Maar als ik lees dat iemand via de WIA op zijn/haar 50e in een soort prepensioen zit, en nog in staat is alle geneugten van het leven te genieten: paarden, verre reizen, een leuk vrijstaand huis in de bossen, van tijd tot tijd uit eten kunnen gaan in betere restaurants, kortom, alle dingen kan doen die Redbulletje regelmatig zegt te doen, dan vind ik het heel bijzonder dat vrij jonge mensen blijkbaar op kosten van de gemeenschap ervoor kunnen kiezen een dergelijk leven te leiden. En dat ik moet doorwerken tot 68 of misschien wel 69 straks en dan nog maar moet afwachten of ik nog in staat ben tot het doen van de leuke dingen des levens.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
maandag 1 maart 2021 om 07:48
dagdromer1986 schreef: ↑28-02-2021 22:19Dat het soms het fijnst is als mensen luisteren zonder (veel) adviezen te geven (hoe goed bedoeld ook hoor, dat realiseer ik me altijd). Dat doe ik nu zelf ook meer: luisteren maar niet teveel sturen richting een oplossing o.i.d.
Dat is een goeie. Vind ik zelf ook nog wel eens lastig.
Confronterend als je er achter komt dat je kind er zo mee bezig lijkt me, Lemoos
Later is nu
maandag 1 maart 2021 om 08:16
Heel erg herkenbaar.dagdromer1986 schreef: ↑28-02-2021 22:19Dat het soms het fijnst is als mensen luisteren zonder (veel) adviezen te geven (hoe goed bedoeld ook hoor, dat realiseer ik me altijd). Dat doe ik nu zelf ook meer: luisteren maar niet teveel sturen richting een oplossing o.i.d.
maandag 1 maart 2021 om 08:44
ahhhlemoos2 schreef: ↑01-03-2021 00:22Deze vind ik ook heel herkenbaar. Ook dat verzorgende/zorgzame. Dat je een of ander infoblaadje verfrommeld uit een schooltas plukt en vraagt: “Wil je daar dan niet naartoe?” En dat hij dan zegt ‘Neuh’. En dan hoor je later terug dat hij niet wilde gaan omdat het voor mij te druk zou zijn
Of per se willen weten hoe hard een handrem aangetrokken moet worden. ‘Waarom??’ En dat hij dan heel droog zegt: “Ja als dat ene nog eens gebeurt dan moet ik toch de auto stoppen. Dan moet ik wel weten hoe”. En in het begin heel vaak in mijn zij porren als ik lag te slapen of rusten ‘Even kijken of je het nog doet’.
Ik zit eraan te denken ze aan te melden voor jonge mantelzorgers van Humanitas. Dan hebben ze ook regelmatig een leuk uitje (normaliter dan).
Ik wil ook niet dat ze zorgtaken moeten doen oid. Dus ze moeten vooral lekker hun gang gaan, alleen wel helpen in het huishouden. Maar dat moesten mijn oudsten ook toen ik nog niet ziek was dus dat is eigenlijk ook niets anders. Het enige extra is dat ze hun eigen was moeten opvouwen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 1 maart 2021 om 12:30
Wat ook belangrijk kan zijn voor langdurig zieken is het UWV.
Iemand die ziek wordt, terwijl zij/hij in een bijstandsuitkering zit, heeft dikke pech.
Blijft hij ziek, dan wordt het uitgekeerde bedrag nooit hoger, best wel triest eigenlijk.
Een armoedeval.
Een uitkering van het UWV, ziektegeld uitmondend in een WIA of IVA is dus veel beter.
Dan kun je nog bijverdienen als dat mogelijk is en het werkt ook als een soort van erkenning.
Bij een WIA of, nog beter een IVA uitkering is het voor de buitenwereld duidelijk, dat je echt ziek bent.
Natuurlijk kun je nog tussentijds opgeroepen worden als je een WIA uitkering en kan het UWV oordelen, dat je situatie intussen verbeterd is en je weer gedeeltelijk of helemaal aan het werk kunt.
Maar heb je een bepaalde leeftijd bereikt, boven de vijftig of zo, dan zit je wel redelijk safe.
De kans dat je nog wordt opgeroepen is veel kleiner, zo makkelijk is de arbeidsmarkt niet voor 50 plussers.
p.s. voor wie dat interessant vindt: ik heb een IVA uitkering.
Iemand die ziek wordt, terwijl zij/hij in een bijstandsuitkering zit, heeft dikke pech.
Blijft hij ziek, dan wordt het uitgekeerde bedrag nooit hoger, best wel triest eigenlijk.
Een armoedeval.
Een uitkering van het UWV, ziektegeld uitmondend in een WIA of IVA is dus veel beter.
Dan kun je nog bijverdienen als dat mogelijk is en het werkt ook als een soort van erkenning.
Bij een WIA of, nog beter een IVA uitkering is het voor de buitenwereld duidelijk, dat je echt ziek bent.
Natuurlijk kun je nog tussentijds opgeroepen worden als je een WIA uitkering en kan het UWV oordelen, dat je situatie intussen verbeterd is en je weer gedeeltelijk of helemaal aan het werk kunt.
Maar heb je een bepaalde leeftijd bereikt, boven de vijftig of zo, dan zit je wel redelijk safe.
De kans dat je nog wordt opgeroepen is veel kleiner, zo makkelijk is de arbeidsmarkt niet voor 50 plussers.
p.s. voor wie dat interessant vindt: ik heb een IVA uitkering.
maandag 1 maart 2021 om 12:35
Waarvoor dan Hannaa?
Ik ben blij dat ik nog kan werken, maar vind het jammer dat ik waarschijnlijk niet door kan groeien. En dat ik dan een leidinggevende heb, die mijn gebrek aan ambitie niet snapt. Nou was ik nooit echt ambitieus, maar de kans dat ik in een nieuwe baan teruggefloten wordt door lichaam (pijn lukt nog wel, maar meer migraine en brainfogs liggen toch op de loer) maakt dat ik waarschijnlijk blijf waar ik ben.
Ook mijn man snapt dat trouwens niet helemaal. Een intensievere baan zou ook betekenen nóg minder energie thuis. Ik richt me nu vooral op leuke dingen thuis en werk zo leuk mogelijk. Afwisseling zoek ik in klussen, waar ik voor gevraagd word.
Ik ben blij dat ik nog kan werken, maar vind het jammer dat ik waarschijnlijk niet door kan groeien. En dat ik dan een leidinggevende heb, die mijn gebrek aan ambitie niet snapt. Nou was ik nooit echt ambitieus, maar de kans dat ik in een nieuwe baan teruggefloten wordt door lichaam (pijn lukt nog wel, maar meer migraine en brainfogs liggen toch op de loer) maakt dat ik waarschijnlijk blijf waar ik ben.
Ook mijn man snapt dat trouwens niet helemaal. Een intensievere baan zou ook betekenen nóg minder energie thuis. Ik richt me nu vooral op leuke dingen thuis en werk zo leuk mogelijk. Afwisseling zoek ik in klussen, waar ik voor gevraagd word.
Later is nu
