Wat te doen?

Ik had bijna mijn diploma, ik was er echt bijna, ik heb lang volgehouden met erge lichamelijke klachten maar ik kon het uiteindelijk echt niet meer afmaken. Ik functioneer(de) gewoon niet meer op een heleboel vlakken. Dus ik heb een tussenjaar genomen. Mijn gedachtes: Eindelijk rust! Dit jaar gaat het goed komen! Ik ga opknappen en kan volgend jaar het laatste beetje doen om mn diploma te behalen. Ik heb al zoveel therapie gehad, niks heeft geholpen. Mijn lichamelijke pijnen werden alleen maar erger of bleven hetzelfde. Dit tussenjaar zou ik leuke dingen gaan doen en een baantje gaan nemen. Ik had allemaal ideeën. Nou van al die ideeen is nog niks gekomen: Ik werk maar een halve dag, maar Ik heb dat baantje zo erg onderschat qua belastbaarheid. De rest van de week lig ik op bed met migraine en kan amper recht op blijven staan op mn benen. Mijn hoofd loopt over. Superzwaar dus in sociale situaties ook waar ik me ook nog overeind moet zien te houden, terwijl mijn vrienden niet weten van deze problemen. Zelfs dat baantje lukt niet! Zelfs daar krijg ik lichamelijke klachten en een overvol hoofd van! Ik weet het niet meer. Een heel jaar thuis zitten en niks doen, wil je toch niet. Ik moet mezelf juist verreiken. Maar ik merk dat alles te zwaar is. Mijn klachten worden onverklaarbaar genoemd, maar hebben wel te maken met stress. Dat is wat nu gesteld wordt. Ik was het alweer vergeten, maar een paar jaar geleden was ik heel erg gehecht aan mijn mentor en hij ging opeens naar een andere school. Ik was daar verschrikkelijk overstuur en depressief door en dat leidde uiteindelijk tot heel erge lichamelijke pijnen. Deze. Die alsmaar erger zijn geworden. Ik durfde met niemand te praten over het vertrek van mn mentor, zelfs niet met de psycholoog. Ik schaamde me ervoor dat ik zo’n goede band met hem had en hem zo vreselijk miste. Dat was een vreselijke periode. Nu kan het me niks meer schelen, ik ben er overheen. Maar nu ik er dus aan denk, zou het best kunnen dat ik nog steeds met klachten loop van dat, terwijl ik hem allang niet meer mis/helemaal niet meer mee zit, geen idee hoor of dat kan enzo. Er zijn nog een hoop andere, zware emotionele dingen gebeurt daarvoor en erna. Maar nooit kreeg ik zulke erge klachten als na zijn vertrek. Nouja misschien wel door de dingen die erna gebeurde? Maar dat weet ik niet, want ik had de klachten toen al. Jongens ik ben radeloos, wat moet ik doen? Al zo vaak de huisarts geprobeerd. Ik weet het niet meer: ik word er depressief van dat zelfs een paar kleine uurtjes werken nu niet gaat. Ik wil iets en weer opknappen.

drominique schreef: ↑

11-09-2020 15:23

Hoe kan een psycholoog je helpen wanneer jij niet eerlijk verteld waar je mee zit en dat je de klachten herkend van eerder?

Ik heb alles, echt alles verteld, behalve dat deel van de mentor, maar heb nog zoveel meer en ik dacht nu van dat is al weer een hele tijd geleden/ben daar allang overheen

blauwe_emmer schreef: ↑

11-09-2020 15:23

Ga met je huisarts overleggen over een multidisciplinair revalidatietraject voor SOLK klachten.

Dank!

hamerhaai schreef: ↑

11-09-2020 15:21

Ben je ooit onder behandeling geweest bij een SOLK poli? Dat lijkt me een goede start. Zij zijn gespecialiseerd in deze klachten, en kunnen je helpen met je belastbaarheid te vergroten.

Nee. Dank. Ik ga er naar kijken.