Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
maandag 11 november 2019 om 17:14
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
anoniem_364102 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 09:21
Reden: Verzoekje
Reden: Verzoekje
31.07% gewijzigd
vrijdag 29 november 2019 om 15:36
Voel me meteen geliefd.
Dreamer, kan volgende zomer wel komen kamperen in je tuin. Als jij alle tuinplanten betaald leef ik me wel uit hoor. Leuke vakantie.
Oh en aan jou hoef ik mijn rare pauze patroon ook niet uit te leggen!
vrijdag 29 november 2019 om 17:10
YellowLemon schreef: ↑29-11-2019 15:36Voel me meteen geliefd.
Dreamer, kan volgende zomer wel komen kamperen in je tuin. Als jij alle tuinplanten betaald leef ik me wel uit hoor. Leuke vakantie.
Misschien kun je hier komen, wanneer wij met vakantie zijn. Kun je op de hond passen. Is zoon alleen ook thuis.
Later is nu
vrijdag 29 november 2019 om 17:10
Suzy , ik heb het even opgezocht, de wachttijd in Groningen scheelt 3,5 maand met Amsterdam
Geen verschil om nou je leven voor om te gooien lijkt me.
Buitenland is duur, vaak niet vergoed en zoals bijvoorbeeld België heeft hetzelfde probleem qua wachttijden helaas
Geen verschil om nou je leven voor om te gooien lijkt me.
Buitenland is duur, vaak niet vergoed en zoals bijvoorbeeld België heeft hetzelfde probleem qua wachttijden helaas
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 29 november 2019 om 17:15
Ik hoop maar dat oudste goede begeleiding heeft dan, Lientje. Begint zhij zich al wel te uiten naar het andere geslacht? Ik weet dat je in Groningen eerst een aantal weken jezelf moet presenteren (ander woord, kom er niet op) naar het wensgeslacht, voordat je überhaupt hormonen krijgt. Voor de hormonen aan zijn gesprekken en mogelijk ook met gezinsleden, familieleden en/of vrienden, om te zien hoe de achtervang is. Niet dat je zonder achtervang niet in aanmerking komt, natuurlijk.
Omdat je oudste volgens mij al hulp heeft, kan zhij misschien tzt een gesprek ofzo overslaan. Of versnellen.
Omdat je oudste volgens mij al hulp heeft, kan zhij misschien tzt een gesprek ofzo overslaan. Of versnellen.
Later is nu
vrijdag 29 november 2019 om 17:23
Heeft haar al lang laten groeien en loopt thuis regelmatig in jurk. Ik vind het lastig hoor...moet er erg aan wennen. Doe mijn best maar dat is niet altijd genoeg, ik weet het.Dreamer schreef: ↑29-11-2019 17:15Ik hoop maar dat oudste goede begeleiding heeft dan, Lientje. Begint zhij zich al wel te uiten naar het andere geslacht? Ik weet dat je in Groningen eerst een aantal weken jezelf moet presenteren (ander woord, kom er niet op) naar het wensgeslacht, voordat je überhaupt hormonen krijgt. Voor de hormonen aan zijn gesprekken en mogelijk ook met gezinsleden, familieleden en/of vrienden, om te zien hoe de achtervang is. Niet dat je zonder achtervang niet in aanmerking komt, natuurlijk.
Omdat je oudste volgens mij al hulp heeft, kan zhij misschien tzt een gesprek ofzo overslaan. Of versnellen.
Maar waar het bij oudste al 10 jaar in het hoofd zit, zit ik nog in het begin van het proces.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 29 november 2019 om 17:45
Dat lijkt me ook echt moeilijk. Zag je het totaal niet aankomen? Meestal zeggen mensen dat er, achteraf gezien, wel signalen waren.lientje69 schreef: ↑29-11-2019 17:23Heeft haar al lang laten groeien en loopt thuis regelmatig in jurk. Ik vind het lastig hoor...moet er erg aan wennen. Doe mijn best maar dat is niet altijd genoeg, ik weet het.Maar waar het bij oudste al 10 jaar in het hoofd zit, zit ik nog in het begin van het proces.
En zijn vrienden en studiegenoten, wordt het daar geaccepteerd? De studie lijkt me nogal een mannenwereld of valt dat mee?
vrijdag 29 november 2019 om 17:53
Fijn te horen!Fem20101307 schreef: ↑29-11-2019 15:24Soms wat beter en soms wat minder. Maar over het algemeen ben ik gelukkig hoor! En inderdaad mede door alle lieve mensen om me heen. Bedankt voor het vragen
vrijdag 29 november 2019 om 17:57
Het is ook gewoon erg wennen. Zij heeft er al aan kunnen wennen, jij moet het nog allemaal verwerkenlientje69 schreef: ↑29-11-2019 17:23Heeft haar al lang laten groeien en loopt thuis regelmatig in jurk. Ik vind het lastig hoor...moet er erg aan wennen. Doe mijn best maar dat is niet altijd genoeg, ik weet het.
vrijdag 29 november 2019 om 18:45
Ik heb het wel aan zien komen Ja, alle anderen niet. Heb hem vroeg in de puberteit al eens betrapt met kleding van zus maar hoopte dat het een experimentele fase was.
Bij zijn studie heeft hij het nog niet verteld. Zijn vrienden en vriendinnen accepteren het allemaal, hoewel ze het gek en raar vinden( sommigen in elk geval)
Eén persoon heeft er meer moeite mee, dat is bijna op een breuk uitgedraaid maar die is uiteindelijk bijgedraaid omdat ze zoon als persoonlijkheid zelf niet kan missen
En één vriendin heeft aangeboden met hem kleding te gaan shoppen.
Op de studie ( niet specifiek een mannenwereldje maar qua masterspecialisatie dan weer wel) wil hij het nog niet vertellen nu.
Geen idee waarom niet. Misschien toch bang voor reacties
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 29 november 2019 om 18:50
Ik heb een keer een documentaire erover gezien. En ik vond dat ze daar wel mooi omschreven hoe het voor de ouders was. Je neemt als het ware toch afscheid van “het ene kind” en krijgt er “een ander kind” voor terug, al blijven heel veel karaktertrekken en dergelijke gewoon hetzelfde. Dit is het natuurlijk wel heel versimpeld uitgelegd. Maar ik kan me goed voorstellen dat dat als ouders ook lastig is. En als kind zit je natuurlijk net helemaal in je coming out rush.lientje69 schreef: ↑29-11-2019 17:23Heeft haar al lang laten groeien en loopt thuis regelmatig in jurk. Ik vind het lastig hoor...moet er erg aan wennen. Doe mijn best maar dat is niet altijd genoeg, ik weet het.
vrijdag 29 november 2019 om 18:57
vrijdag 29 november 2019 om 19:05
YellowLemon schreef: ↑29-11-2019 18:50Ik heb een keer een documentaire erover gezien. En ik vond dat ze daar wel mooi omschreven hoe het voor de ouders was. Je neemt als het ware toch afscheid van “het ene kind” en krijgt er “een ander kind” voor terug, al blijven heel veel karaktertrekken en dergelijke gewoon hetzelfde. Dit is het natuurlijk wel heel versimpeld uitgelegd. Maar ik kan me goed voorstellen dat dat als ouders ook lastig is. En als kind zit je natuurlijk net helemaal in je coming out rush.
Is dat de docu van Valentijn?
Wat zit je toch in een heftige tijd Lientje. Het is zeker wennen, maar je omschreef het zelf al. Je kind zit al 10 jaar in die fase en jij ontdekt het net.
vrijdag 29 november 2019 om 19:23
Ik denk aldoor: wanneer wordt het hier nu eindelijk eens rustig? Maar ik vrees nooit. Het is mijn hele leven al het een na het ander. Met veel, heel veel heftige dingen. Zo ben ik hier ooit beland, mijn eerste topic was waarom?Kwebbeltje91 schreef: ↑29-11-2019 19:05Is dat de docu van Valentijn?
Wat zit je toch in een heftige tijd Lientje. Het is zeker wennen, maiar je omschreef het zelf al. Je kind zit al 10 jaar in die fase en jij ontdekt het net.
Waarom overkomt de een het een na het ander en kabbelt bij de ander het leven rustig voort?
De antwoorden die ik kreeg waren vnl : overal is wel wat.
Dus het zal wel komen omdat ik best open ben over de( helaas vele) tegenslagen in mijn leven dat het heftig lijkt.
Alhoewel de praktijkondersteuner ggz van de huisarts het allemaal wel wat veel vond( en daar had ik niet eens alles verteld)
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 29 november 2019 om 19:51
Lientje, ik denk dat ook regelmatig. Had al het plan gevat om een zwarte kat erbij te nemen en die Murphy (naar de wet van) te noemen, want negatief en negatief maakt positief.
Kwebbeltje, ik weet niet meer uit welke ik wat heb precies. Ik heb er meerdere dingen over gekeken.
Kohaku, waar in het land zit jij eigenlijk ongeveer?
Kwebbeltje, ik weet niet meer uit welke ik wat heb precies. Ik heb er meerdere dingen over gekeken.
Kohaku, waar in het land zit jij eigenlijk ongeveer?
vrijdag 29 november 2019 om 20:17
Overdag valt het mee gelukkig de laatste dagen. Het komt elke keer ‘s avonds opzetten.Kwebbeltje91 schreef: ↑29-11-2019 20:06Ach Lise. Het is zowat dagelijks aanwezig tegenwoordig, is het niet?
vrijdag 29 november 2019 om 20:45
Yellow, je mag ook bij mij! Ik heb al wat frambozen in de tuin staan. Mag jij het assortiment uitbreiden.
Lise, vervelend, die hoofdpijn. Dat had je vroeger toch helemaal niet? Krijg je dat er ook nog bij. (Of je had het er niet over natuurlijk)
Lientje, tot mijn 27e was mijn leven ook bijzonder roerig. Daarna werd het rustig, op wat turbulente periodes na. Ik denk echt wel dat er een verschil zit tussen wat de één meemaakt, versus wat een ander meemaakt. Al zal er heus overal wel wat zijn natuurlijk. Maar toch bij de één meer dan bij de ander helaas.
Lise, vervelend, die hoofdpijn. Dat had je vroeger toch helemaal niet? Krijg je dat er ook nog bij. (Of je had het er niet over natuurlijk)
Lientje, tot mijn 27e was mijn leven ook bijzonder roerig. Daarna werd het rustig, op wat turbulente periodes na. Ik denk echt wel dat er een verschil zit tussen wat de één meemaakt, versus wat een ander meemaakt. Al zal er heus overal wel wat zijn natuurlijk. Maar toch bij de één meer dan bij de ander helaas.
vrijdag 29 november 2019 om 20:51
Zeelaaand~
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 29 november 2019 om 20:54
Ik heb al jaren aanvallen, maar altijd hooguit een paar per jaar.
Dit is voor mijn doen wel vrij veel.
Ik neem nu helemaal geen pijnstillers meer in voor de hoofdpijn, triptaan kon nog niet nu. Tramadol afgebouwd naar 2 per dag. Ik ben ergens toch bang dat het medicijnafhankelijk is of wordt.
Ik voel me wel een stuk beter met minder pijnmedicatie en ik kan mijn grenzen wat beter handhaven.
Zolang de herniapijn niet erger wordt dan dit is het prima te handelen, zeker overdag.
Maar nu die hoofdpijn erbij is toch een behoorlijke domper.
vrijdag 29 november 2019 om 21:11
Je bent populair!
vrijdag 29 november 2019 om 21:30
Bedankt voor de succeswensen. Heel fijn! Het was goed. Maar wel intens.
Ik ben er gewoon heengegaan met piekhaar (petten, hoeden etc. staan me écht niet helaas). Ze hebben me in het verleden ten slotte wel erger gezien.
Het was vrij bizar weer voet te zetten in deze totaal andere wereld, die ooit mijn speelveld was, nu ergens nog heel vertrouwd aanvoelt, maar tegelijkertijd onbereikbaar ver weg is.
Eén collega wordt nu speciaal getraind voor de functie die ik op het punt stond te vervullen, net vóór mijn uitval. Een buitenkans voor hem, maar wat had ik het zelf graag gedaan!
Verder is het bizar te merken hoe snel je de inhoud niet meer kunt bijbenen. Ik weet dat het zo gaat (mijn werk was niet voor niets topsport) en ik weet dat ik me niet meer goed kan concentreren, waardoor dat extra hard gaat, maar toch was het heel confronterend om in een gesprek af te moeten haken op de inhoud.
Op een gegeven moment kwam ik zelfs niet meer op de naam van iemand waarmee ik een paar weken geleden nog als zzp’er heb samengewerkt. Gewoon een totale black out. Ik schaamde me dood. Maar goed. Dat is dus de nieuwe ik. Er is een goede reden dat ik ben gestopt.
Nu terug in mijn nieuwe, kleine wereldje.
Ik ben er gewoon heengegaan met piekhaar (petten, hoeden etc. staan me écht niet helaas). Ze hebben me in het verleden ten slotte wel erger gezien.
Het was vrij bizar weer voet te zetten in deze totaal andere wereld, die ooit mijn speelveld was, nu ergens nog heel vertrouwd aanvoelt, maar tegelijkertijd onbereikbaar ver weg is.
Eén collega wordt nu speciaal getraind voor de functie die ik op het punt stond te vervullen, net vóór mijn uitval. Een buitenkans voor hem, maar wat had ik het zelf graag gedaan!
Verder is het bizar te merken hoe snel je de inhoud niet meer kunt bijbenen. Ik weet dat het zo gaat (mijn werk was niet voor niets topsport) en ik weet dat ik me niet meer goed kan concentreren, waardoor dat extra hard gaat, maar toch was het heel confronterend om in een gesprek af te moeten haken op de inhoud.
Op een gegeven moment kwam ik zelfs niet meer op de naam van iemand waarmee ik een paar weken geleden nog als zzp’er heb samengewerkt. Gewoon een totale black out. Ik schaamde me dood. Maar goed. Dat is dus de nieuwe ik. Er is een goede reden dat ik ben gestopt.
Nu terug in mijn nieuwe, kleine wereldje.
