Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
dinsdag 25 februari 2020 om 18:39
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
zaterdag 21 maart 2020 om 16:23
Was gezellig. 
zaterdag 21 maart 2020 om 17:24
Mijn man heeft vanmiddag weer geklust samen met mijn vader. Bleek dat hij daar vanochtend ook al even geweest was. Toen had hij laten vallen dat ik me niet zo lekker voelde en daar waren ze verder niet op door gegaan. Daarna belde mijn vader mij en had ik even verteld dat ik koorts had en zo.
Nu bleek dat mijn vader, en schijnbaar ook mijn moeder, ontzettend boos waren dat we ze niet eerder verteld hadden dat ik ziek was. Ze vonden dat ze dat als ouders behoorden te weten en vonden het zeer vervelend dat we dat niet verteld hadden.
Man uitgelegd dat we zo niet in elkaar zitten. Dat ze het echt wel te horen krijgen als ik doodziek ben maar dat we niet voor elke poep en scheet gaan bellen of appen.
Toen bond hij wel wat in volgens man.
Als ik mijn ouders wel wat vertel over mij, reageren ze daar niet of nauwelijks op. Steun krijg ik al helemaal niet van ze. Zij, en ook broertje en zijn vrouw, zijn bovendien nogal hypochondrisch aangelegd, terwijl ik juist heel nuchter ben in dat soort dingen.
Het schijnt nu wel weer uitgepraat te zijn dus ik laat het maar van me afglijden. Ze zullen er vast niet achterkomen dat ik in een week tijd drie keer bij de huisarts geweest ben vanwege acute hevige buikpijnklachten, daarvoor ook al in het ziekenhuis geweest ben en het nog niet voorbij is
Nu bleek dat mijn vader, en schijnbaar ook mijn moeder, ontzettend boos waren dat we ze niet eerder verteld hadden dat ik ziek was. Ze vonden dat ze dat als ouders behoorden te weten en vonden het zeer vervelend dat we dat niet verteld hadden.
Man uitgelegd dat we zo niet in elkaar zitten. Dat ze het echt wel te horen krijgen als ik doodziek ben maar dat we niet voor elke poep en scheet gaan bellen of appen.
Toen bond hij wel wat in volgens man.
Als ik mijn ouders wel wat vertel over mij, reageren ze daar niet of nauwelijks op. Steun krijg ik al helemaal niet van ze. Zij, en ook broertje en zijn vrouw, zijn bovendien nogal hypochondrisch aangelegd, terwijl ik juist heel nuchter ben in dat soort dingen.
Het schijnt nu wel weer uitgepraat te zijn dus ik laat het maar van me afglijden. Ze zullen er vast niet achterkomen dat ik in een week tijd drie keer bij de huisarts geweest ben vanwege acute hevige buikpijnklachten, daarvoor ook al in het ziekenhuis geweest ben en het nog niet voorbij is
zaterdag 21 maart 2020 om 17:30
Jammer nartjie.
Ik respecteer je wens ook maar vind het erg dat je jezelf op die manier in een sociaal isolement plaatst.
Hoe is het met je verkoudheid en benauwdheid nu?
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zaterdag 21 maart 2020 om 17:36
Ik had een rare moeilijke dag vandaag.
Mensen zijn totaal van slag, sommige moeten vanwege hoesten vanuit het protocol in speciale pakken met maskers, handschoenen en speciale bril verzorgd worden en schrikken daarvan.
Moeten op hun kamers blijven ( niet te verkopen aan dementerenden), snappen niet waarom hun zoon/ dochter/ partner opeens niet meer komt, enz.
We hebben het er druk van. Nauwelijks tijd voor eten gehad. Nu ben ik dat wel gewend vanuit de winkel dus ik verblik of verbloos er niet van, maar het is toch werken onder hoge druk momenteel. Hoop dat die Corona ellende snel voorbij is.
Mensen zijn totaal van slag, sommige moeten vanwege hoesten vanuit het protocol in speciale pakken met maskers, handschoenen en speciale bril verzorgd worden en schrikken daarvan.
Moeten op hun kamers blijven ( niet te verkopen aan dementerenden), snappen niet waarom hun zoon/ dochter/ partner opeens niet meer komt, enz.
We hebben het er druk van. Nauwelijks tijd voor eten gehad. Nu ben ik dat wel gewend vanuit de winkel dus ik verblik of verbloos er niet van, maar het is toch werken onder hoge druk momenteel. Hoop dat die Corona ellende snel voorbij is.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zaterdag 21 maart 2020 om 17:51
Ben er ook bang voor. Het gaat nog wel een graadje erger worden vrees ikKwebbeltje91 schreef: ↑21-03-2020 17:42Ik verwacht dat het virus nog wel 1 tot 2 maanden hier is lientje..
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zaterdag 21 maart 2020 om 18:28
Lise, vervelend inderdaad dat je op deze manier weinig begrip van je ouders krijgt. Je hoopt eigenlijk dat juíst je ouders er onvoorwaardelijk voor je zijn. Lijkt me erg energiezuigend. Nu moet ik zeggen dat mijn ouders het ook niet snappen wat ik doormaak. Maar mijn moeder toont in ieder geval wel af en toe op haar manier interesse en probeert ze te helpen (bvb door te koken). Ik werk tijdelijk minder omdat ik zoveel last heb van mijn klachten en dan zegt mijn vader, "toch lekker zo vakantie". Dat vind ik zelf al heel frustrerend.
Ergens klinkt het wel alsof hij zeker geïnteresseerd is en uit bezorgdheid zo reageert, maar dit gewoon niet op een "normale" manier kan communiceren? Of schat ik dit zo verkeerd in?
In ieder geval een
voor jouw frustratie.
Lientje, Het lijkt me op zich al een zwaar beroep dat je hebt, maar zeker in deze tijden! Voor jou een
Ergens klinkt het wel alsof hij zeker geïnteresseerd is en uit bezorgdheid zo reageert, maar dit gewoon niet op een "normale" manier kan communiceren? Of schat ik dit zo verkeerd in?
In ieder geval een
voor jouw frustratie. Lientje, Het lijkt me op zich al een zwaar beroep dat je hebt, maar zeker in deze tijden! Voor jou een
zaterdag 21 maart 2020 om 19:58
Soms verbaas ik me echt over hun denkwijze en zo. En wat ik al eerder schreef, ik voel me soms (nou ja, vaak eigenlijk) echt niet met ze verwant. Aan de ene kant tonen ze heel weinig belangstelling, aan de andere kant willen ze wel alles weten. Maar als ik ze wel iets vertel, reageren ze daar niet of nauwelijks op.
zaterdag 21 maart 2020 om 19:59
Ik vind dat oprecht jammer, Nartjie
Maar ik zal hier rekening mee houden.
Later is nu
zaterdag 21 maart 2020 om 20:00
Voor jou ook vervelend dat het niet altijd even makkelijk gaat met je ouders.Nankurunaisa schreef: ↑21-03-2020 18:28Lise, vervelend inderdaad dat je op deze manier weinig begrip van je ouders krijgt. Je hoopt eigenlijk dat juíst je ouders er onvoorwaardelijk voor je zijn. Lijkt me erg energiezuigend. Nu moet ik zeggen dat mijn ouders het ook niet snappen wat ik doormaak. Maar mijn moeder toont in ieder geval wel af en toe op haar manier interesse en probeert ze te helpen (bvb door te koken). Ik werk tijdelijk minder omdat ik zoveel last heb van mijn klachten en dan zegt mijn vader, "toch lekker zo vakantie". Dat vind ik zelf al heel frustrerend.
Ergens klinkt het wel alsof hij zeker geïnteresseerd is en uit bezorgdheid zo reageert, maar dit gewoon niet op een "normale" manier kan communiceren? Of schat ik dit zo verkeerd in?
In ieder geval een
Bij mij is het wel een lang verhaal waarin veel meer meespeelt. Ze willen vooral graag alles weten, maar zijn tegelijkertijd niet echt geïnteresseerd. Ik zit heel anders in elkaar dan mijn ouders en dat merk ik steeds meer naarmate ik ouder wordt (ik ben half dertig).
zaterdag 21 maart 2020 om 20:01
Dat lijkt mij een hele moeilijke beslissing om te maken Kwebbeltje!Kwebbeltje91 schreef: ↑21-03-2020 18:32Jeetje NankuVoor jou is het ook niet makkelijk met je ouder(s)
Mijn vader is 1 van de weinige die me begrijpt. Hij ging ook met me mee naar ziekenhuis-bezoek.
Mijn moeder is een heel ander verhaal helaas. Ze is nogal een hypochonder (onder andere) en vooral in deze situatie is dat niet bepaald fijn. Daarom heb ik het contact ook verbroken met haar.
zaterdag 21 maart 2020 om 20:03
Op diverse social media zag ik hier respons op, naar aanleiding van de quarantaines. Mensen, die het nu al moeilijk hebben met verplicht thuisblijven, waarop chronisch zieken zeggen "het is toch zo lekker vakantie?" of zoiets.Nankurunaisa schreef: ↑21-03-2020 18:28Lise, vervelend inderdaad dat je op deze manier weinig begrip van je ouders krijgt. Je hoopt eigenlijk dat juíst je ouders er onvoorwaardelijk voor je zijn. Lijkt me erg energiezuigend. Nu moet ik zeggen dat mijn ouders het ook niet snappen wat ik doormaak. Maar mijn moeder toont in ieder geval wel af en toe op haar manier interesse en probeert ze te helpen (bvb door te koken). Ik werk tijdelijk minder omdat ik zoveel last heb van mijn klachten en dan zegt mijn vader, "toch lekker zo vakantie". Dat vind ik zelf al heel frustrerend.
Ergens klinkt het wel alsof hij zeker geïnteresseerd is en uit bezorgdheid zo reageert, maar dit gewoon niet op een "normale" manier kan communiceren? Of schat ik dit zo verkeerd in?
In ieder geval een
Lientje, Het lijkt me op zich al een zwaar beroep dat je hebt, maar zeker in deze tijden! Voor jou een
Maar het blijft moeilijk, inderdaad. Ook voor jou, Lise. Met je ouders
Later is nu
zaterdag 21 maart 2020 om 20:04
PoefNankurunaisa schreef: ↑21-03-2020 20:01Dat lijkt mij een hele moeilijke beslissing om te maken Kwebbeltje!
anoniem_63988565891a9 wijzigde dit bericht op 22-03-2020 09:16
59.12% gewijzigd
zaterdag 21 maart 2020 om 20:06
lise1985 schreef: ↑21-03-2020 19:58Soms verbaas ik me echt over hun denkwijze en zo. En wat ik al eerder schreef, ik voel me soms (nou ja, vaak eigenlijk) echt niet met ze verwant. Aan de ene kant tonen ze heel weinig belangstelling, aan de andere kant willen ze wel alles weten. Maar als ik ze wel iets vertel, reageren ze daar niet of nauwelijks op.
Sommige mensen zijn gewoon niet te begrijpen, al zijn ze je ouders. Ik weet er alles van
Al is mijn situatie wel wat anders maar je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik
zaterdag 21 maart 2020 om 20:09
Jup.Kwebbeltje91 schreef: ↑21-03-2020 20:06Sommige mensen zijn gewoon niet te begrijpen, al zijn ze je ouders. Ik weet er alles van
zaterdag 21 maart 2020 om 20:10
Zo'n lekker vooroordeel inderdaad.Dreamer schreef: ↑21-03-2020 20:03Op diverse social media zag ik hier respons op, naar aanleiding van de quarantaines. Mensen, die het nu al moeilijk hebben met verplicht thuisblijven, waarop chronisch zieken zeggen "het is toch zo lekker vakantie?" of zoiets.
Maar het blijft moeilijk, inderdaad. Ook voor jou, Lise. Met je ouders
