Ziekgemeld op werk maar geen idee hoe nu verder

Twijfel nog waar dit topic het beste onder past: gezondheid, psyche of toch werk. Denk dat mijn issue onder alle 3 zou kunnen, maar toch voor deze pijler gekozen.

Ik loop tegen een paar dingen aan en ben heel benieuwd of er mensen tips hebben hoe ik dit het best aan kan pakken.

Sinds gisteren ben ik ziek gemeld op mijn werk. Heb (nog) geen reden van mijn ziek-zijn opgegeven, maar het een beetje vaag gehouden met 'ik voel me niet goed'. Waar niets aan gelogen is, want ik voel me niet goed.

Situatie: ik ben ongeveer 5 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Uitdagende baan (op meerder vlakken) en had en tot een jaar geleden goed naar mijn zin. Sinds een jaar een nieuwe directeur (waar ik aan rapporteer) en we klikken niet met elkaar. Dwz we begrijpen elkaar niet goed en daarom ontstaan er steeds ongemakkelijke situaties waar ik moeilijk mee om kan gaan. Directeur is statusgevoelig en heeft continue behoefte om aan iedereen in het bedrijf te laten zien 'hoe goed ze is' en wat ze allemaal bereikt heeft. Ik heb die behoefte helemaal niet. Blijf liever een beetje in de luwte en doe gewoon mijn werk. Hoeft verder geen probleem te zijn maar dat wordt het wel steeds meer temeer omdat zij met míjn werk kokketeert alsof het haar verdiensten zijn; alsof zij die dingen bereikt heeft. Om een voorbeeld te geven. Ik heb het afgelopen jaar een mooi project gedaan en nu schrijft zij daar stukken over op de website en op andere social media kanalen. Alsof zij het heeft bereikt ipv ik. Vind ik best irritant (niet omdat ik er zelf mee te koop wil lopen, maar omdat zij zo alle eer krijgt). Heb haar daar meerdere malen op aangesproken, maar dat komt niet bij haar binnen en ze doet er ook niks mee. Ze lacht het eigenlijk gewoon weg.

Nu heb ik sinds een half jaar een grote opdracht bij een grote opdrachtgever. De werkdruk is enorm geweest (als in heel veel avonden doorwerken en vaak ook in het weekend) en gaandeweg begon ik te merken dat het niet meer ging. Lag heel veel wakker 's nachts en merkte dat ik vaak ongeduldig en ook onredelijk op mijn kinderen reageerde (3 pubers). Heb bij haar aangegeven dat het teveel werd en daar is eigenlijk niks mee gedaan. Ze wuifde het een beetje weg en gaf me het gevoel dat ik een aansteller was. Op de één of andere manier ben ik daar gevoelig voor en heb er verder ook niks meer mee gedaan. Was 2 weken geleden een weekje vrij en merkte dat ik pas de laatste dag een beetje kon ontspannen, de dagen daarvoor was ik in mijn hoofd nog steeds met werk bezig en sliep ik heel onrustig. Vorige week voelde ik de spanning alweer door mijn lijf jagen en had ik zelfs een paniekaanval op de snelweg (kon nog net op tijd de vluchtstrook op rijden). Heb hoofdpijn, ben steeds misselijk en voel me de hele dag alsof ik voor een groot examen sta. En nu heb ik me gisteren dus ziek gemeld.. zonder een reden op te geven. Vandaag hebben ze (directeur en secretaresse) al 3x gebeld en geappt met de vraag wanneer ik er weer ben en wat er met mijn afspraken moet gebeuren. Ze willen duidelijkheid (wat ik snap), maar dat kan ik ze niet geven, want ik heb zelf geen idee hoe of wat.
Heb nooit eerder in zo'n situatie gezeten en weet eigenlijk niet hoe ik het nu aan moet pakken. Wil eigenlijk gewoon even rust, even niks, even bijkomen maar een stemmetje in mijn hoofd zegt steeds: 'kom op, je bent niet ziek, je hebt geen koorts, stel je niet aan ga gewoon aan het werk dan ben je ook van het gezeur af.. ' maar iets in me zegt dat als ik dat doe ik straks verder van huis ben. Hebben jullie tips? Heb een afspraak met de huisarts staan voor maandag a.s. maar heb geen idee wat ik verder tegen mijn werk moet zeggen. Moet ik zelf naar de bedrijfsarts vragen of afwachten waar zij mee komen?
Sorry als het wat chaotisch is, maar dat weerspiegeld dan een beetje hoe het in mijn hoofd er nu aan toe gaat .

Update: ik ben inmiddels 3 maanden thuis en het gaat echt niet goed. Zit volop in mijn re-integratie maar voel me niet gezien en gehoord. Loop tegen muren op en heb het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat.

Dank voor de reacties, heel fijn..
Maandag was helaas de eerste optie bij de huisarts.
Ik heb een beetje in het midden gelaten of ik deze week nog werk, maar misschien moet ik daar gewoon duidelijk in zijn dat ik maandag naar de huisarts ga en dat ik daarvoor niet kom werken? Anders ben ik bang dat ze blijven bellen en appen..

Dank voor alle reacties weer, waardeer ik enorm! Gisterenavond met enorme hoofdpijn naar bed gegaan (en meteen opgelucht, want dan ben ik 'echt ziek' pfff). Ga zo een mailtje sturen met daarin de boodschap dat ik maandag een afspraak heb met de huisarts en dat ik tot die tijd niet kan werken. Die bereikbaarheid is ook wel iets om over na te denken. Mijn privé telefoon gebruik ik ook voor werk (word niet veel gebeld voor werk) dus ik kan 'm niet zo uitzetten omdat ik ook bereikbaar moet zijn voor de kinderen.. maar hoop dat als ik duidelijk ben dat ik er in iedergeval tot maandag niet ben ze me met rust laten.

Voelt wel dubbel. Weet dat ik 'ziek' ben (waarom dan tussen aanhalingstekens ), maar toch blijft het voelen als spijbelen. Iemand hierboven schreef ook iets over een gesprek met HR en het zoeken van een andere baan. Instinctief neig ik hier ook naar (zijn best veel banen binnen mijn vakgebied), maar iets in me zegt dat ik dat nu niet moet doen. Ik denk dat dit niet het moment is om in een nieuwe baan te stappen omdat ik helemaal niet mezelf ben en ik ook denk dat ik nu niet in staat ben om de juiste beslissingen te nemen. Misschien ben ik toch wel ziek (zonder aanhalingstekens ).

Eigenlijk te suf voor woorden dat ik nu nerveus ben voor een mailtje.. ben je 47...