Gezondheid
alle pijlers
Ziekgemeld op werk maar geen idee hoe nu verder
dinsdag 10 mei 2022 om 16:43
Twijfel nog waar dit topic het beste onder past: gezondheid, psyche of toch werk. Denk dat mijn issue onder alle 3 zou kunnen, maar toch voor deze pijler gekozen.
Ik loop tegen een paar dingen aan en ben heel benieuwd of er mensen tips hebben hoe ik dit het best aan kan pakken.
Sinds gisteren ben ik ziek gemeld op mijn werk. Heb (nog) geen reden van mijn ziek-zijn opgegeven, maar het een beetje vaag gehouden met 'ik voel me niet goed'. Waar niets aan gelogen is, want ik voel me niet goed.
Situatie: ik ben ongeveer 5 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Uitdagende baan (op meerder vlakken) en had en tot een jaar geleden goed naar mijn zin. Sinds een jaar een nieuwe directeur (waar ik aan rapporteer) en we klikken niet met elkaar. Dwz we begrijpen elkaar niet goed en daarom ontstaan er steeds ongemakkelijke situaties waar ik moeilijk mee om kan gaan. Directeur is statusgevoelig en heeft continue behoefte om aan iedereen in het bedrijf te laten zien 'hoe goed ze is' en wat ze allemaal bereikt heeft. Ik heb die behoefte helemaal niet. Blijf liever een beetje in de luwte en doe gewoon mijn werk. Hoeft verder geen probleem te zijn maar dat wordt het wel steeds meer temeer omdat zij met míjn werk kokketeert alsof het haar verdiensten zijn; alsof zij die dingen bereikt heeft. Om een voorbeeld te geven. Ik heb het afgelopen jaar een mooi project gedaan en nu schrijft zij daar stukken over op de website en op andere social media kanalen. Alsof zij het heeft bereikt ipv ik. Vind ik best irritant (niet omdat ik er zelf mee te koop wil lopen, maar omdat zij zo alle eer krijgt). Heb haar daar meerdere malen op aangesproken, maar dat komt niet bij haar binnen en ze doet er ook niks mee. Ze lacht het eigenlijk gewoon weg.
Nu heb ik sinds een half jaar een grote opdracht bij een grote opdrachtgever. De werkdruk is enorm geweest (als in heel veel avonden doorwerken en vaak ook in het weekend) en gaandeweg begon ik te merken dat het niet meer ging. Lag heel veel wakker 's nachts en merkte dat ik vaak ongeduldig en ook onredelijk op mijn kinderen reageerde (3 pubers). Heb bij haar aangegeven dat het teveel werd en daar is eigenlijk niks mee gedaan. Ze wuifde het een beetje weg en gaf me het gevoel dat ik een aansteller was. Op de één of andere manier ben ik daar gevoelig voor en heb er verder ook niks meer mee gedaan. Was 2 weken geleden een weekje vrij en merkte dat ik pas de laatste dag een beetje kon ontspannen, de dagen daarvoor was ik in mijn hoofd nog steeds met werk bezig en sliep ik heel onrustig. Vorige week voelde ik de spanning alweer door mijn lijf jagen en had ik zelfs een paniekaanval op de snelweg (kon nog net op tijd de vluchtstrook op rijden). Heb hoofdpijn, ben steeds misselijk en voel me de hele dag alsof ik voor een groot examen sta. En nu heb ik me gisteren dus ziek gemeld.. zonder een reden op te geven. Vandaag hebben ze (directeur en secretaresse) al 3x gebeld en geappt met de vraag wanneer ik er weer ben en wat er met mijn afspraken moet gebeuren. Ze willen duidelijkheid (wat ik snap), maar dat kan ik ze niet geven, want ik heb zelf geen idee hoe of wat.
Heb nooit eerder in zo'n situatie gezeten en weet eigenlijk niet hoe ik het nu aan moet pakken. Wil eigenlijk gewoon even rust, even niks, even bijkomen maar een stemmetje in mijn hoofd zegt steeds: 'kom op, je bent niet ziek, je hebt geen koorts, stel je niet aan ga gewoon aan het werk dan ben je ook van het gezeur af.. ' maar iets in me zegt dat als ik dat doe ik straks verder van huis ben. Hebben jullie tips? Heb een afspraak met de huisarts staan voor maandag a.s. maar heb geen idee wat ik verder tegen mijn werk moet zeggen. Moet ik zelf naar de bedrijfsarts vragen of afwachten waar zij mee komen?
Sorry als het wat chaotisch is, maar dat weerspiegeld dan een beetje hoe het in mijn hoofd er nu aan toe gaat
.
Update: ik ben inmiddels 3 maanden thuis en het gaat echt niet goed. Zit volop in mijn re-integratie maar voel me niet gezien en gehoord. Loop tegen muren op en heb het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat.
Ik loop tegen een paar dingen aan en ben heel benieuwd of er mensen tips hebben hoe ik dit het best aan kan pakken.
Sinds gisteren ben ik ziek gemeld op mijn werk. Heb (nog) geen reden van mijn ziek-zijn opgegeven, maar het een beetje vaag gehouden met 'ik voel me niet goed'. Waar niets aan gelogen is, want ik voel me niet goed.
Situatie: ik ben ongeveer 5 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Uitdagende baan (op meerder vlakken) en had en tot een jaar geleden goed naar mijn zin. Sinds een jaar een nieuwe directeur (waar ik aan rapporteer) en we klikken niet met elkaar. Dwz we begrijpen elkaar niet goed en daarom ontstaan er steeds ongemakkelijke situaties waar ik moeilijk mee om kan gaan. Directeur is statusgevoelig en heeft continue behoefte om aan iedereen in het bedrijf te laten zien 'hoe goed ze is' en wat ze allemaal bereikt heeft. Ik heb die behoefte helemaal niet. Blijf liever een beetje in de luwte en doe gewoon mijn werk. Hoeft verder geen probleem te zijn maar dat wordt het wel steeds meer temeer omdat zij met míjn werk kokketeert alsof het haar verdiensten zijn; alsof zij die dingen bereikt heeft. Om een voorbeeld te geven. Ik heb het afgelopen jaar een mooi project gedaan en nu schrijft zij daar stukken over op de website en op andere social media kanalen. Alsof zij het heeft bereikt ipv ik. Vind ik best irritant (niet omdat ik er zelf mee te koop wil lopen, maar omdat zij zo alle eer krijgt). Heb haar daar meerdere malen op aangesproken, maar dat komt niet bij haar binnen en ze doet er ook niks mee. Ze lacht het eigenlijk gewoon weg.
Nu heb ik sinds een half jaar een grote opdracht bij een grote opdrachtgever. De werkdruk is enorm geweest (als in heel veel avonden doorwerken en vaak ook in het weekend) en gaandeweg begon ik te merken dat het niet meer ging. Lag heel veel wakker 's nachts en merkte dat ik vaak ongeduldig en ook onredelijk op mijn kinderen reageerde (3 pubers). Heb bij haar aangegeven dat het teveel werd en daar is eigenlijk niks mee gedaan. Ze wuifde het een beetje weg en gaf me het gevoel dat ik een aansteller was. Op de één of andere manier ben ik daar gevoelig voor en heb er verder ook niks meer mee gedaan. Was 2 weken geleden een weekje vrij en merkte dat ik pas de laatste dag een beetje kon ontspannen, de dagen daarvoor was ik in mijn hoofd nog steeds met werk bezig en sliep ik heel onrustig. Vorige week voelde ik de spanning alweer door mijn lijf jagen en had ik zelfs een paniekaanval op de snelweg (kon nog net op tijd de vluchtstrook op rijden). Heb hoofdpijn, ben steeds misselijk en voel me de hele dag alsof ik voor een groot examen sta. En nu heb ik me gisteren dus ziek gemeld.. zonder een reden op te geven. Vandaag hebben ze (directeur en secretaresse) al 3x gebeld en geappt met de vraag wanneer ik er weer ben en wat er met mijn afspraken moet gebeuren. Ze willen duidelijkheid (wat ik snap), maar dat kan ik ze niet geven, want ik heb zelf geen idee hoe of wat.
Heb nooit eerder in zo'n situatie gezeten en weet eigenlijk niet hoe ik het nu aan moet pakken. Wil eigenlijk gewoon even rust, even niks, even bijkomen maar een stemmetje in mijn hoofd zegt steeds: 'kom op, je bent niet ziek, je hebt geen koorts, stel je niet aan ga gewoon aan het werk dan ben je ook van het gezeur af.. ' maar iets in me zegt dat als ik dat doe ik straks verder van huis ben. Hebben jullie tips? Heb een afspraak met de huisarts staan voor maandag a.s. maar heb geen idee wat ik verder tegen mijn werk moet zeggen. Moet ik zelf naar de bedrijfsarts vragen of afwachten waar zij mee komen?
Sorry als het wat chaotisch is, maar dat weerspiegeld dan een beetje hoe het in mijn hoofd er nu aan toe gaat
.Update: ik ben inmiddels 3 maanden thuis en het gaat echt niet goed. Zit volop in mijn re-integratie maar voel me niet gezien en gehoord. Loop tegen muren op en heb het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat.
anoniem_651ddaf866dc7 wijzigde dit bericht op 15-09-2022 09:10
2.77% gewijzigd
woensdag 11 mei 2022 om 12:21
Nee, maar het is ook naïef om te denken dat een huisarts overal de oplossing voor heeft.
TO zal eerst voor zichzelf moeten uitmaken of ze bij haar huidige werkgever wil blijven werken of dat ze iets anders wil gaan zoeken. In het laatste geval zal juridisch advies inwinnen zeker helpen om wat rust te geven. Het lijkt mij dat als je thuis blijft zitten zonder dat er een oplossing voor je probleem in zicht is, alleen maar leidt tot nog meer piekeren en onrust. Daar knap je zeker niet van op.
woensdag 11 mei 2022 om 12:24
de huisarts heeft niet de oplossing, maar weet wel, welke stappen je nu kunt nemenFizz schreef: ↑11-05-2022 12:21Nee, maar het is ook naïef om te denken dat een huisarts overal de oplossing voor heeft.
TO zal eerst voor zichzelf moeten uitmaken of ze bij haar huidige werkgever wil blijven werken of dat ze iets anders wil gaan zoeken. In het laatste geval zal juridisch advies inwinnen zeker helpen om wat rust te geven. Het lijkt mij dat als je thuis blijft zitten zonder dat er een oplossing voor je probleem in zicht is, alleen maar leidt tot nog meer piekeren en onrust. Daar knap je zeker niet van op.
woensdag 11 mei 2022 om 12:25
Maar dan moet TO er wel eerst voor zorgen dat ze in zoverre 'hersteld' is dat ze een juiste beslissing kan nemen. Niet een beslissing die gebaseerd is op bv paniek. Ze is nu ook ziekgemeld, en in eerste instantie wordt er altijd gewerkt aan herstel en terugkeer in eigen functie.Fizz schreef: ↑11-05-2022 12:21Nee, maar het is ook naïef om te denken dat een huisarts overal de oplossing voor heeft.
TO zal eerst voor zichzelf moeten uitmaken of ze bij haar huidige werkgever wil blijven werken of dat ze iets anders wil gaan zoeken. In het laatste geval zal juridisch advies inwinnen zeker helpen om wat rust te geven. Het lijkt mij dat als je thuis blijft zitten zonder dat er een oplossing voor je probleem in zicht is, alleen maar leidt tot nog meer piekeren en onrust. Daar knap je zeker niet van op.
woensdag 11 mei 2022 om 17:19
Iemand met stressklachten en een paniekaanval op de weg adviseren te blijven werken en een tegelijkertijd een andere baan te zoeken is op dit moment wel echt gevaarlijk. En met deze klachten is er momenteel geen ruimte in je hoofd om goede beslissingen te nemen, eerst rust is dan ook erg belangrijk.Fizz schreef: ↑11-05-2022 12:21Nee, maar het is ook naïef om te denken dat een huisarts overal de oplossing voor heeft.
TO zal eerst voor zichzelf moeten uitmaken of ze bij haar huidige werkgever wil blijven werken of dat ze iets anders wil gaan zoeken. In het laatste geval zal juridisch advies inwinnen zeker helpen om wat rust te geven. Het lijkt mij dat als je thuis blijft zitten zonder dat er een oplossing voor je probleem in zicht is, alleen maar leidt tot nog meer piekeren en onrust. Daar knap je zeker niet van op.
TO heeft nú klachten en is ziek, dat is wat anders dan ‘thuis blijven zitten’. Eerst naar de huisarts is dan toch echt de beste weg.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 11 mei 2022 om 17:46
Je hoeft geen reden te geven voor je verzuim, medische dingen mag je werkgever sowieso niet naar vragen.
Ik zou wel contact vragen met je bedrijfsarts en ook raad ik je aan om naar je huisarts te gaan.
Ik zou wel contact vragen met je bedrijfsarts en ook raad ik je aan om naar je huisarts te gaan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 11 mei 2022 om 17:46
Dank weer voor alle inzichten en tips, helpt me met dingen op een rijtje zetten. Verwacht geen wonderen hoor van de huisarts, maar wel dat ze me kan helpen met het nemen van de volgende stap(pen), ook wat betreft richting de (eventuele) arbo-arts. Heb een hele fijne huisarts die weet dat ik niet voor ieder wissewasje op de stoep sta, dus verwacht wel dat ze het serieus neemt en met me mee kan denken.
Mocht het inderdaad uitdraaien op een arbeidsconflict (wat iemand hierboven schrijft) zal ik zeker een arbeidsrechtadvocaat in de arm nemen. Maar hoop eigenlijk dat ik op briljanten ideeën kom als ik even tot rust kom
Merk dat ik zó moe ben nu. Lijkt wel alsof ik, nu ik alles een beetje loslaat (voor zover mogelijk dan) pas voel hoe uitgeput ik ben. Heb vanmiddag gewoon 2 uur geslapen en slaap al niet meer overdag sinds ik een peuter ben. Tijdens mijn tuk zijn er 100 pubers binnen geweest (gezien de rotzooi die ze achter hebben gelaten in de keuken) en heb niks gemerkt.
Op mijn werk hebben ze trouwens zelf bedacht dat ik griep heb. Blijkbaar staat je niet goed voelen gelijk aan griep
. Krijg nu ook appjes van collega's die me beterschap wensen omdat het zo'n vervelende griep is die heerst.. reageer maar even nergens op.
Mocht het inderdaad uitdraaien op een arbeidsconflict (wat iemand hierboven schrijft) zal ik zeker een arbeidsrechtadvocaat in de arm nemen. Maar hoop eigenlijk dat ik op briljanten ideeën kom als ik even tot rust kom
Merk dat ik zó moe ben nu. Lijkt wel alsof ik, nu ik alles een beetje loslaat (voor zover mogelijk dan) pas voel hoe uitgeput ik ben. Heb vanmiddag gewoon 2 uur geslapen en slaap al niet meer overdag sinds ik een peuter ben. Tijdens mijn tuk zijn er 100 pubers binnen geweest (gezien de rotzooi die ze achter hebben gelaten in de keuken) en heb niks gemerkt.
Op mijn werk hebben ze trouwens zelf bedacht dat ik griep heb. Blijkbaar staat je niet goed voelen gelijk aan griep
. Krijg nu ook appjes van collega's die me beterschap wensen omdat het zo'n vervelende griep is die heerst.. reageer maar even nergens op.
woensdag 11 mei 2022 om 18:24
Als eerst, wat een nare situatie! En veel rust en sterkte voor de komende periode.
Heb 2 jaren geleden in een soortgelijke situatie gezeten en zal hieronder verwerken wat ik toen heb gedaan of wat mij hielp.
Goed dat je een afspraak hebt staan met de HA. Dat was bij mij ook een van de eerste stappen en door de steun en bevestiging van de HA durfde en kon ik ook accepteren dat ik echt ' ziek' was en mijn rust moest pakken. Mijn leidinggevende spamde mij ook meermaals per week en heb toen meermaals moeten aangeven dat zo vaak contact zoeken ervoor zorgde dat ik niet kon loskomen van werk. Ik heb wel snel aangegeven dat ik een consult wilde bij de BA, zodat mijn welwillendheid getoond werd, en omdat de leidinggevende geen advies opvolgt van een HA, alleen van een BA.
Belangrijk voor mij was dat ik eerst kon uitrusten en kon loskomen van werk. Dat duurde in mijn geval weken, week of 6. Onbewust wist ik al wel dat ik en mijn leidinggevende nooit een gezonde verstandhouding zouden krijgen en trok ik al heel voorzichtig mijn conclusies. Hierarchie speelde daarin ook een rol, een leidinggevende is minder geneigd om zijn/haar gedrag aan te passen. Tenzij je echt een heel empathische en reflectieve leidinggevende hebt. Dat had ik niet.
Na die 6 weken begon mijn LG alweer te drammen om een herstelplan en moest de BA haar meermaals aanspreken op haar gedram en het veelvuldig contact zoeken (meerdere keren per week). De LG verdraaide de situatie ook heel erg en ondanks dat ik een top beoordeling had gekregen 3 maanden daarvoor, claimde ze nu opeens dat dit werk niet bij mij paste omdat ik ziek geworden was door de werkdruk en de verziekte sfeer in het team. Omdat voor mij helder was wat de oorzaken en aanleiding was, en omdat ik gaandeweg achter kwam wat ik wel nodig had, besloot ik - enigszins risicovol in die periode - mij te orienteren op ander werk. Terugkeren in mijn eigen werk, daarmee bedoel ik, die organisatie/afdeling, zou mij niet gaan helpen.
Omdat ik toen nog geen gezin had kon ik het mij makkelijker permitteren om te gaan solliciteren. Weliswaar was ik toen nog vermoeid - en onzeker - maar gaf het gelijkertijd ook een opluchting dat er andere opties waren dan terugkeren op die afdeling. Ik accepteerde het als zijnde: nu voelt het als een verlies, een falen, maar mogelijk pluk ik hier later de vruchten van. En zo liep het ook. Uiteindelijk nam 40% van die afdeling ontslag in die periode.
Ondertussen zag ik in die periode ook de POH die mij ondersteunde bij het vinden van ontspanning, dus een mix tussen rust en activiteiten doen die afleiden maar niet belasten.
Uiteindelijk vond ik, vanaf de dag van de eerste ziekmelding, binnen 3 maanden een nieuwe baan. Mijn contract opgezegd na 2,5 maand en nog 2 weken vakantie en daarna dus begonnen bij mijn nieuwe werkgever in soortgelijk (maar beter betaald en betere werk/prive balans) werk. Beste keuze qua baan ooit! Ben nog nooit zo happy geweest met een baan en heb nu een fijne LG en een super fijn team van collega's, die allen betrokken zijn bij elkaar.
Wil niet zeggen dat dit de juiste optie is voor jou, misschien wil je dolgraag terug in je huidige functie en bij je huidige LG/werkgever. En misschien kan dat ook wel, wanneer je herstelt bent, desnoods op een andere afdeling. Voor nu, pak je rust - neem echt goed afstand van je werk. Pas daarna kan je voorzichtig gaan nadenken over wat je nodig hebt. Zeg tegen je LG dat je veel slaapt/ op bed ligt en je telefoon niet zal beantwoorden. Dat als ze contact wil dat ze een telefonische afspraak met je zal moeten maken op vaste momenten - en niet te vaak. Eens per week of eens per 2 weken is meer dan genoeg.
Heb 2 jaren geleden in een soortgelijke situatie gezeten en zal hieronder verwerken wat ik toen heb gedaan of wat mij hielp.
Goed dat je een afspraak hebt staan met de HA. Dat was bij mij ook een van de eerste stappen en door de steun en bevestiging van de HA durfde en kon ik ook accepteren dat ik echt ' ziek' was en mijn rust moest pakken. Mijn leidinggevende spamde mij ook meermaals per week en heb toen meermaals moeten aangeven dat zo vaak contact zoeken ervoor zorgde dat ik niet kon loskomen van werk. Ik heb wel snel aangegeven dat ik een consult wilde bij de BA, zodat mijn welwillendheid getoond werd, en omdat de leidinggevende geen advies opvolgt van een HA, alleen van een BA.
Belangrijk voor mij was dat ik eerst kon uitrusten en kon loskomen van werk. Dat duurde in mijn geval weken, week of 6. Onbewust wist ik al wel dat ik en mijn leidinggevende nooit een gezonde verstandhouding zouden krijgen en trok ik al heel voorzichtig mijn conclusies. Hierarchie speelde daarin ook een rol, een leidinggevende is minder geneigd om zijn/haar gedrag aan te passen. Tenzij je echt een heel empathische en reflectieve leidinggevende hebt. Dat had ik niet.
Na die 6 weken begon mijn LG alweer te drammen om een herstelplan en moest de BA haar meermaals aanspreken op haar gedram en het veelvuldig contact zoeken (meerdere keren per week). De LG verdraaide de situatie ook heel erg en ondanks dat ik een top beoordeling had gekregen 3 maanden daarvoor, claimde ze nu opeens dat dit werk niet bij mij paste omdat ik ziek geworden was door de werkdruk en de verziekte sfeer in het team. Omdat voor mij helder was wat de oorzaken en aanleiding was, en omdat ik gaandeweg achter kwam wat ik wel nodig had, besloot ik - enigszins risicovol in die periode - mij te orienteren op ander werk. Terugkeren in mijn eigen werk, daarmee bedoel ik, die organisatie/afdeling, zou mij niet gaan helpen.
Omdat ik toen nog geen gezin had kon ik het mij makkelijker permitteren om te gaan solliciteren. Weliswaar was ik toen nog vermoeid - en onzeker - maar gaf het gelijkertijd ook een opluchting dat er andere opties waren dan terugkeren op die afdeling. Ik accepteerde het als zijnde: nu voelt het als een verlies, een falen, maar mogelijk pluk ik hier later de vruchten van. En zo liep het ook. Uiteindelijk nam 40% van die afdeling ontslag in die periode.
Ondertussen zag ik in die periode ook de POH die mij ondersteunde bij het vinden van ontspanning, dus een mix tussen rust en activiteiten doen die afleiden maar niet belasten.
Uiteindelijk vond ik, vanaf de dag van de eerste ziekmelding, binnen 3 maanden een nieuwe baan. Mijn contract opgezegd na 2,5 maand en nog 2 weken vakantie en daarna dus begonnen bij mijn nieuwe werkgever in soortgelijk (maar beter betaald en betere werk/prive balans) werk. Beste keuze qua baan ooit! Ben nog nooit zo happy geweest met een baan en heb nu een fijne LG en een super fijn team van collega's, die allen betrokken zijn bij elkaar.
Wil niet zeggen dat dit de juiste optie is voor jou, misschien wil je dolgraag terug in je huidige functie en bij je huidige LG/werkgever. En misschien kan dat ook wel, wanneer je herstelt bent, desnoods op een andere afdeling. Voor nu, pak je rust - neem echt goed afstand van je werk. Pas daarna kan je voorzichtig gaan nadenken over wat je nodig hebt. Zeg tegen je LG dat je veel slaapt/ op bed ligt en je telefoon niet zal beantwoorden. Dat als ze contact wil dat ze een telefonische afspraak met je zal moeten maken op vaste momenten - en niet te vaak. Eens per week of eens per 2 weken is meer dan genoeg.
woensdag 11 mei 2022 om 20:09
woensdag 11 mei 2022 om 20:15
Dank voor alle ervaringsverhalen. Doet me goed om die te lezen. Op de één of andere manier heb ik nog een gevoel dat ik niet ziek ben en dat ik er weer snel zal zitten, maar ook weet ik dat dit niet goed voor me zal zijn.
Heb net met 2 (van de 3 kinderen) gegeten en wel een open gesprek gehad. Zij waren heel eerlijk en zeiden dat ik de afgelopen maanden eigenlijk niet te harden was/ ben. (hun woorden). Kort lontje, weinig energie en eigenlijk altijd vol stress. Niet leuk om te horen, maar ben bang dat ze wel gelijk hebben. Alles was/ is teveel. Heb de afgelopen maanden ook bijna geen vrienden gezien want kon het gewoon niet opbrengen. Blij dat ik de dag/week/maand gewoon weer door was. Schrik ook gewoon als ik in de spiegel kijk. Grauwe huid, vermoeide blik en enorme wallen.
Heb het de afgelopen jaren ook zwaar privé gehad. Drie kinderen alleen grootbrengen (niet mijn eigen keus) hakt er gewoon in. Heb altijd 4 dagen en de laatste jaren 5 dagen gewerkt en daarnaast is er natuurlijk ook nog gewoon de dagelijkse beslommeringen als huiswerk e.d.. Denk dat mijn leidinggevende gewoon de druppel was. Werk was altijd een uitlaatklep en gaf me het gevoel dat ik van betekenis was voor de maatschappij (klinkt veel grootser dan het natuurlijk is, maar wel dat ik een heel klein steentje bijdraag om het een mooiere iets te maken), waardoor ik me goed voelde. Dat werkplezier is nu weg en dat voelt als een laatste druppel of zo.
Iemand vroeg nog naar de voordelen van deze werkgever. Primaire en secundaire voorwaarden zijn oké (gewoon marktconform) en vind het bedrijf an sich wel een mooi gedachtegoed hebben. Niet echt iets wat ik ergens anders niet terug zou kunnen krijgen. Wel is het vertrouwd en kennen ze me goed, wat wel veilig voelt of zo.
Heb net met 2 (van de 3 kinderen) gegeten en wel een open gesprek gehad. Zij waren heel eerlijk en zeiden dat ik de afgelopen maanden eigenlijk niet te harden was/ ben. (hun woorden). Kort lontje, weinig energie en eigenlijk altijd vol stress. Niet leuk om te horen, maar ben bang dat ze wel gelijk hebben. Alles was/ is teveel. Heb de afgelopen maanden ook bijna geen vrienden gezien want kon het gewoon niet opbrengen. Blij dat ik de dag/week/maand gewoon weer door was. Schrik ook gewoon als ik in de spiegel kijk. Grauwe huid, vermoeide blik en enorme wallen.
Heb het de afgelopen jaren ook zwaar privé gehad. Drie kinderen alleen grootbrengen (niet mijn eigen keus) hakt er gewoon in. Heb altijd 4 dagen en de laatste jaren 5 dagen gewerkt en daarnaast is er natuurlijk ook nog gewoon de dagelijkse beslommeringen als huiswerk e.d.. Denk dat mijn leidinggevende gewoon de druppel was. Werk was altijd een uitlaatklep en gaf me het gevoel dat ik van betekenis was voor de maatschappij (klinkt veel grootser dan het natuurlijk is, maar wel dat ik een heel klein steentje bijdraag om het een mooiere iets te maken), waardoor ik me goed voelde. Dat werkplezier is nu weg en dat voelt als een laatste druppel of zo.
Iemand vroeg nog naar de voordelen van deze werkgever. Primaire en secundaire voorwaarden zijn oké (gewoon marktconform) en vind het bedrijf an sich wel een mooi gedachtegoed hebben. Niet echt iets wat ik ergens anders niet terug zou kunnen krijgen. Wel is het vertrouwd en kennen ze me goed, wat wel veilig voelt of zo.
woensdag 11 mei 2022 om 20:18
Ik weet dat je gelijk hebt (in mijn hoofd), maar toch voel ik me zo schuldig. Mijn jongste zei net wel: 'hè hè eindelijk zie je het zelf ook... `, Probeer mezelf ook maar voor te houden dat ik voor hen ook het goede voorbeeld moet geven door het aangeven van mijn grenzen. Ik gun mezelf geen rust of zo, ook al ben ik daardoor een stuk minder leuke moeder. Raar tochChienandalou schreef: ↑11-05-2022 17:19Iemand met stressklachten en een paniekaanval op de weg adviseren te blijven werken en een tegelijkertijd een andere baan te zoeken is op dit moment wel echt gevaarlijk. En met deze klachten is er momenteel geen ruimte in je hoofd om goede beslissingen te nemen, eerst rust is dan ook erg belangrijk.
TO heeft nú klachten en is ziek, dat is wat anders dan ‘thuis blijven zitten’. Eerst naar de huisarts is dan toch echt de beste weg.
woensdag 11 mei 2022 om 20:29
Dat je dat zelf raar vindt is niet vreemd. Eraan toegeven druist tegen ieder verantwoordelijkheid sgevoel in. Maar je merkt nu dat je tegen de grenzen van je energie aanloopt. Beter nu oas op de plaats en hopelijk een redelijk snel herstel. Dan heb je ook ruimte om evt. naar andere baan te gaan kijken. Nu doordenderen is (meestal) uitstel van executie en dan kan de herstelperiode misschien nog wel langer zijn.Saanvi schreef: ↑11-05-2022 20:18Ik weet dat je gelijk hebt (in mijn hoofd), maar toch voel ik me zo schuldig. Mijn jongste zei net wel: 'hè hè eindelijk zie je het zelf ook... `, Probeer mezelf ook maar voor te houden dat ik voor hen ook het goede voorbeeld moet geven door het aangeven van mijn grenzen. Ik gun mezelf geen rust of zo, ook al ben ik daardoor een stuk minder leuke moeder. Raar toch
Wat wel belangrijk is, is een m in goed contact te blijven met werkgever. En ook in dat contact aangeven wat je wel en niet kunt. Voor nu: je bent niet in staat om werkgerelateerde zaken te bespreken, in overleg spreek je een wekelijks (bijvoorbeeld) contactmoment af met je werkgever.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 11 mei 2022 om 20:38
Lijkt me geen fijne ervaring voor je. Maar na 6 weken moéten WG en WN samen starten met een plan van aanpak. Dit is ook ter bescherming van WN. Dat moet geen herstelplan zijn. Maar iedere zoveel weken samen kijken naar het plan van aanpak. Een goede werkgever moet dit en za dat met empathie samen met je doen, wat kan wel en wat kan (nog) niet. En als niet niets is, dan is dat zo. Werk je niet mee, dan kan zich dat tegen je werken. Of je nu WG of WN bent. Maar dat kan nare consequenties hebben.Lotje12345 schreef: ↑11-05-2022 18:24Als eerst, wat een nare situatie! En veel rust en sterkte voor de komende periode.
Na die 6 weken begon mijn LG alweer te drammen om een herstelplan en moest de BA haar meermaals aanspreken op haar gedram en het veelvuldig contact zoeken (meerdere keren per week).
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
donderdag 15 september 2022 om 09:10
Even een update. Loop tegen een aantal dingen aan, dus twijfel een beetje of ik een nieuw topic moet openen, maar misschien is het hier handiger..
Uiteindelijk heb ik me na een paar weken na het openen van dit topic echt ziekgemeld. Het ging echt niet meer. Nu ben ik ongeveer 3 maanden ziek en zit ik vol in een re-integratie traject. Heb de bedrijfsarts niet één keer gezien (alleen 2x kort telefonisch) en aan de hand van deze gesprekjes is een plan opgesteld. Inmiddels werk ik op dit moment 4x5 uur per week en dit wordt elke twee weken opgehoogd. Ik kan niet zeggen dat het goed gaat. Voel nog steeds enorme spanning in mijn lijf en er is nog steeds heel veel druk vanuit de werkgever. Ik werk nu echt op wilskracht en niet op draagkracht. Mijn leidinggevende zie/ spreek ik nauwelijks en elke maandag krijg ik een aantal taken over de schutting gegooid die ik braaf uitvoer. Alles in mijn lijf zegt: NEE.
Deze week heb ik voor het eerst een coach gezien (op mijn verzoek toegewezen gekregen vanuit werk) en hij was hoogstverbaasd dat ik uberhaupt al aan het reïntegreren was (had een test gemaakt met waar ik nu stond). Zijn advies is om dit met mijn leidinggevende te bespreken, maar ik voel totaal geen ingang bij haar/ zij vindt mij alleen maar heel lastig en weet niet wat ze met mij aanmoet. Iemand een tip hoe ik dit het beste aan kan pakken?
Uiteindelijk heb ik me na een paar weken na het openen van dit topic echt ziekgemeld. Het ging echt niet meer. Nu ben ik ongeveer 3 maanden ziek en zit ik vol in een re-integratie traject. Heb de bedrijfsarts niet één keer gezien (alleen 2x kort telefonisch) en aan de hand van deze gesprekjes is een plan opgesteld. Inmiddels werk ik op dit moment 4x5 uur per week en dit wordt elke twee weken opgehoogd. Ik kan niet zeggen dat het goed gaat. Voel nog steeds enorme spanning in mijn lijf en er is nog steeds heel veel druk vanuit de werkgever. Ik werk nu echt op wilskracht en niet op draagkracht. Mijn leidinggevende zie/ spreek ik nauwelijks en elke maandag krijg ik een aantal taken over de schutting gegooid die ik braaf uitvoer. Alles in mijn lijf zegt: NEE.
Deze week heb ik voor het eerst een coach gezien (op mijn verzoek toegewezen gekregen vanuit werk) en hij was hoogstverbaasd dat ik uberhaupt al aan het reïntegreren was (had een test gemaakt met waar ik nu stond). Zijn advies is om dit met mijn leidinggevende te bespreken, maar ik voel totaal geen ingang bij haar/ zij vindt mij alleen maar heel lastig en weet niet wat ze met mij aanmoet. Iemand een tip hoe ik dit het beste aan kan pakken?
donderdag 15 september 2022 om 18:57
donderdag 15 september 2022 om 20:39
En vraag om een afspraak met de bedrijfsarts op locatie als dat voor jou beter werkt dan telefonisch.
Overigens is het wel belangrijk hoe de bedrijfsarts (telefonische) consulten doet. Als jij de indruk hebt dat hij geen tijd heeft en het gesprek afraffelt, dan wordt het voor jou heel lastig om open te kunnen vertellen over je reïntegratie, jouw reactie daarop, de druk door je werkgever en de manier waarop je werkgever taken bij je dumpt.
Zoals het nu gaat, klinkt het allemaal erg ongezond en heb je daar op de lange termijn vooral jezelf mee.
Je heb een coach. Doe er je voordeel mee. Een goede coach bespreekt NIET met je werkgever wat je met hem bespreekt.
Overigens is het wel belangrijk hoe de bedrijfsarts (telefonische) consulten doet. Als jij de indruk hebt dat hij geen tijd heeft en het gesprek afraffelt, dan wordt het voor jou heel lastig om open te kunnen vertellen over je reïntegratie, jouw reactie daarop, de druk door je werkgever en de manier waarop je werkgever taken bij je dumpt.
Zoals het nu gaat, klinkt het allemaal erg ongezond en heb je daar op de lange termijn vooral jezelf mee.
Je heb een coach. Doe er je voordeel mee. Een goede coach bespreekt NIET met je werkgever wat je met hem bespreekt.
vrijdag 16 september 2022 om 08:49
Een andere baan zoeken is echt een slecht moment. Ik ben enorm wiebelig en als iemand 'boe' zegt barst ik al in tranen uit. Normaalgesproken ben ik helemaal niet zo. Werk al ongeveer 25 jaar (bijna) fulltime en voed daarnaast mijn 3 kinderen op. Heb altijd het gevoel dat ik me moet verdedigen als iemand zegt: zoek dan gewoon een andere baan. Als dat zou kunnen had ik dat allang gedaan.
De tweede vraag zet me wel aan het denken. Ik denk dat het inderdaad niet lukt om succesvol te reïntegreren bij een werkgever waar ik ziek ben geworden, maar zie/ weet niet echt een andere optie. Moet ik dan ergens anders dit proces doorlopen? Als in een andere werkgever of zo? Hier is in dit traject nooit over gesproken. Moet ik dit dan zelf opperen? Ik weet dat het hier niet gaat veranderen dus heel eerlijk, ik zie mezelf ook niet terugkomen als ik beter ben. Zij zien dit anders (of zeggen dit anders te zien), en gaan ervan uit dat ik terugkom in mijn huidige rol.
vrijdag 16 september 2022 om 10:27
Net je hele topic gelezen. En ik ben bijna plaatsvervangend boos op die rare leidinggevende van je. Is er ooit een gesprek geweest met een derde erbij waarin duidelijk is uitgesproken naar haar wat er dwars zit bij jou, dat er van haar ook een verandering verwacht wordt? Weet zij wat jij nodig hebt om ontspannen te kunnen werken? Het lijkt wel of dat er niet toe doet, maar dat jij gewoon je uren en je opdrachten moet uitvoeren en dan is alles weer goed.
Is de kern van het probleem: jij voelt je niet gezien en gehoord, wel tot haar en HR doorgedrongen? En wat gaat ze daar aan doen? I.p.v. verwachten dat je terugkomt in je oude rol alsof er nooit een probleem was. Heb je wel eens met de vuist op tafel geslagen (figuurlijk dan)? Draai de rollen eens om; wat gaan zíj doen om het voor jou weer mogelijk te maken om fatsoenlijk te kunnen werken? Het is niet alleen jouw probleem, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Is de kern van het probleem: jij voelt je niet gezien en gehoord, wel tot haar en HR doorgedrongen? En wat gaat ze daar aan doen? I.p.v. verwachten dat je terugkomt in je oude rol alsof er nooit een probleem was. Heb je wel eens met de vuist op tafel geslagen (figuurlijk dan)? Draai de rollen eens om; wat gaan zíj doen om het voor jou weer mogelijk te maken om fatsoenlijk te kunnen werken? Het is niet alleen jouw probleem, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
vrijdag 16 september 2022 om 12:50
Een optie om naar een andere baan te gaan is nu niet "ga gewoon solliciteren en als je weg bent is je probleem opgelost". Ik denk dat je op dit moment te ziek bent om aan een nieuwe werkgever te laten zien wie je bent en wat je kunt.
Wat vanuit je ziekzijn kan, maar daar heb je je werkgever voor nodig, is dat je gedetacheerd wordt bij een andere werkgever. Je huidige werkgever betaalt je salaris en factureert je gewerkte uren bij degene voor wie je werkt. Voordeel voor je huidige werkgever: hij ziet financieel iets terug van het salaris dat hij je betaalt. Voordeel voor jou: je kunt bij die nieuwe werkgever rustig aan opbouwen en in een langere tijd dan de maximale proeftijd jezelf laten zien. Voordeel voor de nieuwe werkgever: hij heeft ook die "langere proeftijd" en heeft voorlopig niet het (financiële) risico van jouw opnieuw ziekworden. Je oude werkgever blijft je officiële werkgever nog en heeft daarmee het risico van nieuwe uitval.
Vaak is dit pas in het tweede ziektejaar te bespreken, maar er natuurlijk niets op tegen om bij de bedrijfsarts al eens een balletje op te gooien. Je moet tenslotte toch gaan bespreken dat het nu niet goed loopt. dat je te veel druk ervaart en hierover niet in contact kunt met je leidinggevende. De bedrijfsarts zou eventueel een bemiddelende rol kunnen spelen als hij ervan overtuigd is dat dit jouw duurzame herstel in de weg staat. Misschien kun je eens samen met de bedrijfsarts in gesprek met je leidinggevende. Maar eerst die bedrijfsarts goed overtuigen hoe het nu met jou, je herstel en het werkklimaat gaat.
Wat vanuit je ziekzijn kan, maar daar heb je je werkgever voor nodig, is dat je gedetacheerd wordt bij een andere werkgever. Je huidige werkgever betaalt je salaris en factureert je gewerkte uren bij degene voor wie je werkt. Voordeel voor je huidige werkgever: hij ziet financieel iets terug van het salaris dat hij je betaalt. Voordeel voor jou: je kunt bij die nieuwe werkgever rustig aan opbouwen en in een langere tijd dan de maximale proeftijd jezelf laten zien. Voordeel voor de nieuwe werkgever: hij heeft ook die "langere proeftijd" en heeft voorlopig niet het (financiële) risico van jouw opnieuw ziekworden. Je oude werkgever blijft je officiële werkgever nog en heeft daarmee het risico van nieuwe uitval.
Vaak is dit pas in het tweede ziektejaar te bespreken, maar er natuurlijk niets op tegen om bij de bedrijfsarts al eens een balletje op te gooien. Je moet tenslotte toch gaan bespreken dat het nu niet goed loopt. dat je te veel druk ervaart en hierover niet in contact kunt met je leidinggevende. De bedrijfsarts zou eventueel een bemiddelende rol kunnen spelen als hij ervan overtuigd is dat dit jouw duurzame herstel in de weg staat. Misschien kun je eens samen met de bedrijfsarts in gesprek met je leidinggevende. Maar eerst die bedrijfsarts goed overtuigen hoe het nu met jou, je herstel en het werkklimaat gaat.
vrijdag 16 september 2022 om 17:51
Te ziek bent van wat. Omdat je te lang bij een verkeerde werkgever blijft. Waarom kies je liever voor een ziektetrajectIrma_3110 schreef: ↑16-09-2022 12:50Een optie om naar een andere baan te gaan is nu niet "ga gewoon solliciteren en als je weg bent is je probleem opgelost". Ik denk dat je op dit moment te ziek bent om aan een nieuwe werkgever te laten zien wie je bent en wat je kunt.
Wat vanuit je ziekzijn kan, maar daar heb je je werkgever voor nodig, is dat je gedetacheerd wordt bij een andere werkgever. Je huidige werkgever betaalt je salaris en factureert je gewerkte uren bij degene voor wie je werkt. Voordeel voor je huidige werkgever: hij ziet financieel iets terug van het salaris dat hij je betaalt. Voordeel voor jou: je kunt bij die nieuwe werkgever rustig aan opbouwen en in een langere tijd dan de maximale proeftijd jezelf laten zien. Voordeel voor de nieuwe werkgever: hij heeft ook die "langere proeftijd" en heeft voorlopig niet het (financiële) risico van jouw opnieuw ziekworden. Je oude werkgever blijft je officiële werkgever nog en heeft daarmee het risico van nieuwe uitval.
Vaak is dit pas in het tweede ziektejaar te bespreken, maar er natuurlijk niets op tegen om bij de bedrijfsarts al eens een balletje op te gooien. Je moet tenslotte toch gaan bespreken dat het nu niet goed loopt. dat je te veel druk ervaart en hierover niet in contact kunt met je leidinggevende. De bedrijfsarts zou eventueel een bemiddelende rol kunnen spelen als hij ervan overtuigd is dat dit jouw duurzame herstel in de weg staat. Misschien kun je eens samen met de bedrijfsarts in gesprek met je leidinggevende. Maar eerst die bedrijfsarts goed overtuigen hoe het nu met jou, je herstel en het werkklimaat gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
