Gezondheid
alle pijlers
Ziekgemeld op werk maar geen idee hoe nu verder
dinsdag 10 mei 2022 om 16:43
Twijfel nog waar dit topic het beste onder past: gezondheid, psyche of toch werk. Denk dat mijn issue onder alle 3 zou kunnen, maar toch voor deze pijler gekozen.
Ik loop tegen een paar dingen aan en ben heel benieuwd of er mensen tips hebben hoe ik dit het best aan kan pakken.
Sinds gisteren ben ik ziek gemeld op mijn werk. Heb (nog) geen reden van mijn ziek-zijn opgegeven, maar het een beetje vaag gehouden met 'ik voel me niet goed'. Waar niets aan gelogen is, want ik voel me niet goed.
Situatie: ik ben ongeveer 5 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Uitdagende baan (op meerder vlakken) en had en tot een jaar geleden goed naar mijn zin. Sinds een jaar een nieuwe directeur (waar ik aan rapporteer) en we klikken niet met elkaar. Dwz we begrijpen elkaar niet goed en daarom ontstaan er steeds ongemakkelijke situaties waar ik moeilijk mee om kan gaan. Directeur is statusgevoelig en heeft continue behoefte om aan iedereen in het bedrijf te laten zien 'hoe goed ze is' en wat ze allemaal bereikt heeft. Ik heb die behoefte helemaal niet. Blijf liever een beetje in de luwte en doe gewoon mijn werk. Hoeft verder geen probleem te zijn maar dat wordt het wel steeds meer temeer omdat zij met míjn werk kokketeert alsof het haar verdiensten zijn; alsof zij die dingen bereikt heeft. Om een voorbeeld te geven. Ik heb het afgelopen jaar een mooi project gedaan en nu schrijft zij daar stukken over op de website en op andere social media kanalen. Alsof zij het heeft bereikt ipv ik. Vind ik best irritant (niet omdat ik er zelf mee te koop wil lopen, maar omdat zij zo alle eer krijgt). Heb haar daar meerdere malen op aangesproken, maar dat komt niet bij haar binnen en ze doet er ook niks mee. Ze lacht het eigenlijk gewoon weg.
Nu heb ik sinds een half jaar een grote opdracht bij een grote opdrachtgever. De werkdruk is enorm geweest (als in heel veel avonden doorwerken en vaak ook in het weekend) en gaandeweg begon ik te merken dat het niet meer ging. Lag heel veel wakker 's nachts en merkte dat ik vaak ongeduldig en ook onredelijk op mijn kinderen reageerde (3 pubers). Heb bij haar aangegeven dat het teveel werd en daar is eigenlijk niks mee gedaan. Ze wuifde het een beetje weg en gaf me het gevoel dat ik een aansteller was. Op de één of andere manier ben ik daar gevoelig voor en heb er verder ook niks meer mee gedaan. Was 2 weken geleden een weekje vrij en merkte dat ik pas de laatste dag een beetje kon ontspannen, de dagen daarvoor was ik in mijn hoofd nog steeds met werk bezig en sliep ik heel onrustig. Vorige week voelde ik de spanning alweer door mijn lijf jagen en had ik zelfs een paniekaanval op de snelweg (kon nog net op tijd de vluchtstrook op rijden). Heb hoofdpijn, ben steeds misselijk en voel me de hele dag alsof ik voor een groot examen sta. En nu heb ik me gisteren dus ziek gemeld.. zonder een reden op te geven. Vandaag hebben ze (directeur en secretaresse) al 3x gebeld en geappt met de vraag wanneer ik er weer ben en wat er met mijn afspraken moet gebeuren. Ze willen duidelijkheid (wat ik snap), maar dat kan ik ze niet geven, want ik heb zelf geen idee hoe of wat.
Heb nooit eerder in zo'n situatie gezeten en weet eigenlijk niet hoe ik het nu aan moet pakken. Wil eigenlijk gewoon even rust, even niks, even bijkomen maar een stemmetje in mijn hoofd zegt steeds: 'kom op, je bent niet ziek, je hebt geen koorts, stel je niet aan ga gewoon aan het werk dan ben je ook van het gezeur af.. ' maar iets in me zegt dat als ik dat doe ik straks verder van huis ben. Hebben jullie tips? Heb een afspraak met de huisarts staan voor maandag a.s. maar heb geen idee wat ik verder tegen mijn werk moet zeggen. Moet ik zelf naar de bedrijfsarts vragen of afwachten waar zij mee komen?
Sorry als het wat chaotisch is, maar dat weerspiegeld dan een beetje hoe het in mijn hoofd er nu aan toe gaat
.
Update: ik ben inmiddels 3 maanden thuis en het gaat echt niet goed. Zit volop in mijn re-integratie maar voel me niet gezien en gehoord. Loop tegen muren op en heb het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat.
Ik loop tegen een paar dingen aan en ben heel benieuwd of er mensen tips hebben hoe ik dit het best aan kan pakken.
Sinds gisteren ben ik ziek gemeld op mijn werk. Heb (nog) geen reden van mijn ziek-zijn opgegeven, maar het een beetje vaag gehouden met 'ik voel me niet goed'. Waar niets aan gelogen is, want ik voel me niet goed.
Situatie: ik ben ongeveer 5 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Uitdagende baan (op meerder vlakken) en had en tot een jaar geleden goed naar mijn zin. Sinds een jaar een nieuwe directeur (waar ik aan rapporteer) en we klikken niet met elkaar. Dwz we begrijpen elkaar niet goed en daarom ontstaan er steeds ongemakkelijke situaties waar ik moeilijk mee om kan gaan. Directeur is statusgevoelig en heeft continue behoefte om aan iedereen in het bedrijf te laten zien 'hoe goed ze is' en wat ze allemaal bereikt heeft. Ik heb die behoefte helemaal niet. Blijf liever een beetje in de luwte en doe gewoon mijn werk. Hoeft verder geen probleem te zijn maar dat wordt het wel steeds meer temeer omdat zij met míjn werk kokketeert alsof het haar verdiensten zijn; alsof zij die dingen bereikt heeft. Om een voorbeeld te geven. Ik heb het afgelopen jaar een mooi project gedaan en nu schrijft zij daar stukken over op de website en op andere social media kanalen. Alsof zij het heeft bereikt ipv ik. Vind ik best irritant (niet omdat ik er zelf mee te koop wil lopen, maar omdat zij zo alle eer krijgt). Heb haar daar meerdere malen op aangesproken, maar dat komt niet bij haar binnen en ze doet er ook niks mee. Ze lacht het eigenlijk gewoon weg.
Nu heb ik sinds een half jaar een grote opdracht bij een grote opdrachtgever. De werkdruk is enorm geweest (als in heel veel avonden doorwerken en vaak ook in het weekend) en gaandeweg begon ik te merken dat het niet meer ging. Lag heel veel wakker 's nachts en merkte dat ik vaak ongeduldig en ook onredelijk op mijn kinderen reageerde (3 pubers). Heb bij haar aangegeven dat het teveel werd en daar is eigenlijk niks mee gedaan. Ze wuifde het een beetje weg en gaf me het gevoel dat ik een aansteller was. Op de één of andere manier ben ik daar gevoelig voor en heb er verder ook niks meer mee gedaan. Was 2 weken geleden een weekje vrij en merkte dat ik pas de laatste dag een beetje kon ontspannen, de dagen daarvoor was ik in mijn hoofd nog steeds met werk bezig en sliep ik heel onrustig. Vorige week voelde ik de spanning alweer door mijn lijf jagen en had ik zelfs een paniekaanval op de snelweg (kon nog net op tijd de vluchtstrook op rijden). Heb hoofdpijn, ben steeds misselijk en voel me de hele dag alsof ik voor een groot examen sta. En nu heb ik me gisteren dus ziek gemeld.. zonder een reden op te geven. Vandaag hebben ze (directeur en secretaresse) al 3x gebeld en geappt met de vraag wanneer ik er weer ben en wat er met mijn afspraken moet gebeuren. Ze willen duidelijkheid (wat ik snap), maar dat kan ik ze niet geven, want ik heb zelf geen idee hoe of wat.
Heb nooit eerder in zo'n situatie gezeten en weet eigenlijk niet hoe ik het nu aan moet pakken. Wil eigenlijk gewoon even rust, even niks, even bijkomen maar een stemmetje in mijn hoofd zegt steeds: 'kom op, je bent niet ziek, je hebt geen koorts, stel je niet aan ga gewoon aan het werk dan ben je ook van het gezeur af.. ' maar iets in me zegt dat als ik dat doe ik straks verder van huis ben. Hebben jullie tips? Heb een afspraak met de huisarts staan voor maandag a.s. maar heb geen idee wat ik verder tegen mijn werk moet zeggen. Moet ik zelf naar de bedrijfsarts vragen of afwachten waar zij mee komen?
Sorry als het wat chaotisch is, maar dat weerspiegeld dan een beetje hoe het in mijn hoofd er nu aan toe gaat
.Update: ik ben inmiddels 3 maanden thuis en het gaat echt niet goed. Zit volop in mijn re-integratie maar voel me niet gezien en gehoord. Loop tegen muren op en heb het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat.
anoniem_651ddaf866dc7 wijzigde dit bericht op 15-09-2022 09:10
2.77% gewijzigd
woensdag 11 mei 2022 om 08:35
Saanvi schreef: ↑11-05-2022 08:30Dank voor alle reacties weer, waardeer ik enorm! Gisterenavond met enorme hoofdpijn naar bed gegaan (en meteen opgelucht, want dan ben ik 'echt ziek' pfff). Ga zo een mailtje sturen met daarin de boodschap dat ik maandag een afspraak heb met de huisarts en dat ik tot die tijd niet kan werken. Die bereikbaarheid is ook wel iets om over na te denken. Mijn privé telefoon gebruik ik ook voor werk (word niet veel gebeld voor werk) dus ik kan 'm niet zo uitzetten omdat ik ook bereikbaar moet zijn voor de kinderen.. maar hoop dat als ik duidelijk ben dat ik er in iedergeval tot maandag niet ben ze me met rust laten.
Voelt wel dubbel. Weet dat ik 'ziek' ben (waarom dan tussen aanhalingstekens), maar toch blijft het voelen als spijbelen. Iemand hierboven schreef ook iets over een gesprek met HR en het zoeken van een andere baan. Instinctief neig ik hier ook naar (zijn best veel banen binnen mijn vakgebied), maar iets in me zegt dat ik dat nu niet moet doen. Ik denk dat dit niet het moment is om in een nieuwe baan te stappen omdat ik helemaal niet mezelf ben en ik ook denk dat ik nu niet in staat ben om de juiste beslissingen te nemen. Misschien ben ik toch wel ziek (zonder aanhalingstekens
Nee joh niet zomaar weggaan nu hoor. eerst tot rust komen. Daarna goede gesprekken op werk voeren. Misschien komt er een oplossing en is alles weer koek en ei. En zo niet , dan ook rustig te tijd nemen wat je dan wil
En vooral; gewoon echt rust nemen komende dagen en niet met werk bezig zijn!!
woensdag 11 mei 2022 om 08:37
Waarom heb je geen ander werk gezocht. Dat begrijp ik nooit zo goed waarom je je mentaal af laat glijden.
En nu weer dat hele ziektetraject af wat weer stress en spanning oplevert. Een mailtje levert al spanning op schrijf je en de afspraken moeten nog komen. Die directeur verandert toch niet.
Liever van baan naar een nieuwe baan dan van ziek naar een nieuwe baan.
En ja ik heb wel ervaring met nare werkgevers en stress en ben vertrokken.
De stress verdwijnt gewoon als de stressfactor is opgeheven. Dat rusten helpt echt niet.
Je zegt er is werk genoeg in je vakgebied dan vind ik je keuze om meer stress aan te gaan extra wonderlijk.
En nu weer dat hele ziektetraject af wat weer stress en spanning oplevert. Een mailtje levert al spanning op schrijf je en de afspraken moeten nog komen. Die directeur verandert toch niet.
Liever van baan naar een nieuwe baan dan van ziek naar een nieuwe baan.
En ja ik heb wel ervaring met nare werkgevers en stress en ben vertrokken.
De stress verdwijnt gewoon als de stressfactor is opgeheven. Dat rusten helpt echt niet.
Je zegt er is werk genoeg in je vakgebied dan vind ik je keuze om meer stress aan te gaan extra wonderlijk.
woensdag 11 mei 2022 om 08:40
Saanvi schreef: ↑10-05-2022 17:05Dank voor de reacties, heel fijn..
Maandag was helaas de eerste optie bij de huisarts.
Ik heb een beetje in het midden gelaten of ik deze week nog werk, maar misschien moet ik daar gewoon duidelijk in zijn dat ik maandag naar de huisarts ga en dat ik daarvoor niet kom werken? Anders ben ik bang dat ze blijven bellen en appen..
Dat laatste is ook weer echt zo'n geval van vervelende werksfeer, als iemand ziek is laat ze even met rust, maar goed.
Ik zou dat doen, je geeft aan : ik gaat maandag naar de huisarts maar dat je daarna ook waarschijnlijk nog een tijd niet kan komen werken en je daarom graag zsm een afspraak wil bij de arboarts. De reden kan je in het midden laten.
Dan heb jij aangegeven dat je er nog een tijd niet ben , ook door verzoek voor de arboarts weten ze dat zij jen dus niet elke dag hoeven te gaan contacteren. En is de arboarts er snel bij betrokken.
woensdag 11 mei 2022 om 08:42
Op zich zit hier wel waarheid in, ik hoop dat TO dan ook al om haar heen gaat kijken nu.Prolo schreef: ↑11-05-2022 08:37Waarom heb je geen ander werk gezocht. Dat begrijp ik nooit zo goed waarom je je mentaal af laat glijden.
En nu weer dat hele ziektetraject af wat weer stress en spanning oplevert. Een mailtje levert al spanning op schrijf je en de afspraken moeten nog komen. Die directeur verandert toch niet.
Liever van baan naar een nieuwe baan dan van ziek naar een nieuwe baan.
En ja ik heb wel ervaring met nare werkgevers en stress en ben vertrokken.
De stress verdwijnt gewoon als de stressfactor is opgeheven. Dat rusten helpt echt niet.
Je zegt er is werk genoeg in je vakgebied dan vind ik je keuze om meer stress aan te gaan extra wonderlijk.
woensdag 11 mei 2022 om 08:44
Je hoeft je niet schuldig te voelen TO en laat je vooral niet aanpraten dat het je eigen schuld is dat je je zou hebben laten overbelasten. Mensen met spanningsklachten zijn ook vaak hele loyale medewerkers en je hebt lang niet altijd door dat je te ver gaat voordat je echt te ver bent gegaan. Ook is het zelden alleen te wijten aan werk maar ook dingen in de privesituatie en je karakter kunnen meespelen.
Probeer te accepteren dat dit is wat het nu is en dit gevoel er mag zijn. Goed dat je eerst wil herstellen voordat je verder gaat kijken. Professioneel gezien heb ik meer dan eens mensen gezien die wel hun contract ontbonden en later veel overspannener bleken dan ze dachten, of dat het veel meer tijd kosten om te herstellen dan ingeschat. Die hadden dus helemaal niks meer. Nou, zie dan maar eens uit je spanning te komen.
Je doet het goed. Echt. Vertrouw op je eigen denken en handelen en nogmaals, laat je niets aanpraten.
Probeer te accepteren dat dit is wat het nu is en dit gevoel er mag zijn. Goed dat je eerst wil herstellen voordat je verder gaat kijken. Professioneel gezien heb ik meer dan eens mensen gezien die wel hun contract ontbonden en later veel overspannener bleken dan ze dachten, of dat het veel meer tijd kosten om te herstellen dan ingeschat. Die hadden dus helemaal niks meer. Nou, zie dan maar eens uit je spanning te komen.
Je doet het goed. Echt. Vertrouw op je eigen denken en handelen en nogmaals, laat je niets aanpraten.
woensdag 11 mei 2022 om 08:48
Onzin. Als je lang genoeg in de stress hebt gezeten (en mogelijk overspannen/burnout bent geraakt) moet je dat eerst aanpakken en daarna pas naar een nieuwe baan.Prolo schreef: ↑11-05-2022 08:37Waarom heb je geen ander werk gezocht. Dat begrijp ik nooit zo goed waarom je je mentaal af laat glijden.
En nu weer dat hele ziektetraject af wat weer stress en spanning oplevert. Een mailtje levert al spanning op schrijf je en de afspraken moeten nog komen. Die directeur verandert toch niet.
Liever van baan naar een nieuwe baan dan van ziek naar een nieuwe baan.
En ja ik heb wel ervaring met nare werkgevers en stress en ben vertrokken.
De stress verdwijnt gewoon als de stressfactor is opgeheven. Dat rusten helpt echt niet.
Je zegt er is werk genoeg in je vakgebied dan vind ik je keuze om meer stress aan te gaan extra wonderlijk.
woensdag 11 mei 2022 om 08:49
Is niet mijn ervaring en we weten niet of To een burn-out heeft. Daarnaast beviel het haar niet en ondanks dat er werk genoeg is blijft ze plakken. En ik weet dat het tegenwoordig populair is om lange trajecten aan te gaan met vooral veel hulp en opbouwen zo traag mogelijk. Moeilijk te begrijpen dat mensen zich hierin mee laten zuigen. Je hebt meer veerkracht dan je denkt en uiteindelijk zul je het toch echt zelf moeten doen. Daar krijg je ook energie van.Due-scimmie schreef: ↑11-05-2022 08:48Onzin. Als je lang genoeg in de stress hebt gezeten (en overspannen/burnout bent geraakt) moet je dat eerst aanpakken en daarna pas naar een nieuwe baan.
anoniem_64f461d1f16f7 wijzigde dit bericht op 11-05-2022 08:54
46.30% gewijzigd
woensdag 11 mei 2022 om 08:52
Omdat ik mijn werk (inhoudelijk) echt heel leuk vind/vond. Het is heel geleidelijk gegaan en zeker niet van de ene dag op de andere. Heb me voor een tijd gecommitteerd aan een project/opdrachtgever en dan wil ik dat ook tot een goed eind brengen. Niet omdat ik denk dat ik onmisbaar ben (er zijn ook anderen die dit kunnen doen), maar omdat ik het zelf wil.Prolo schreef: ↑11-05-2022 08:37Waarom heb je geen ander werk gezocht. Dat begrijp ik nooit zo goed waarom je je mentaal af laat glijden.
En nu weer dat hele ziektetraject af wat weer stress en spanning oplevert. Een mailtje levert al spanning op schrijf je en de afspraken moeten nog komen. Die directeur verandert toch niet.
Liever van baan naar een nieuwe baan dan van ziek naar een nieuwe baan.
En ja ik heb wel ervaring met nare werkgevers en stress en ben vertrokken.
De stress verdwijnt gewoon als de stressfactor is opgeheven. Dat rusten helpt echt niet.
Je zegt er is werk genoeg in je vakgebied dan vind ik je keuze om meer stress aan te gaan extra wonderlijk.
Ik begrijp zelf ook niet waarom ik mezelf mentaal laat afglijden. Het is ook niet van de één op de andere dag gegaan, maar is een geleidelijk proces. Ik weet niet of rusten niet helpt. Ik hoop eigenlijk dat het wel helpt
woensdag 11 mei 2022 om 08:55
woensdag 11 mei 2022 om 08:55
Waarom is het zo moeilijk om te snappen dat TO mentaal ziek is nu. Op dit moment dus. Een paniekaanval op de snelweg is doodeng en daar moet je echt van bijkomen. Het is een heel groot signaal dat je compleet te ver bent gegaan en het is volkomen terecht dat ze zich ziek heeft gemeld.
Dit kan een paar dagen, weken of maanden duren. Hoe erg (of niet erg) het is weet ze pas als ze even rust heeft genomen.
Hou op met haar keuzes uit het verleden bekritiseren, want daar kan ze nu niets meer aan doen. Als ze gaat herstellen hiervan kan de huisarts of praktijkondersteuner haar vast helpen om de volgende keer eerder zo’n situatie eerder te herkennen zodat ze er dan direct wat mee kan doen.
woensdag 11 mei 2022 om 08:55
Lief bericht, dank je wel. Vind de meerder inzichten wel heel fijn eigenlijk. Dat maakt misschien ook wel dat ik zelf ook iets steviger sta in mijn besluit om me ziek te melden. Het hier willen verantwoorden maakt dat ik het ook beter kan verantwoorden naar mezelf (weet niet of ik dit duidelijk zeg)Maanmeisje schreef: ↑11-05-2022 08:44Je hoeft je niet schuldig te voelen TO en laat je vooral niet aanpraten dat het je eigen schuld is dat je je zou hebben laten overbelasten. Mensen met spanningsklachten zijn ook vaak hele loyale medewerkers en je hebt lang niet altijd door dat je te ver gaat voordat je echt te ver bent gegaan. Ook is het zelden alleen te wijten aan werk maar ook dingen in de privesituatie en je karakter kunnen meespelen.
Probeer te accepteren dat dit is wat het nu is en dit gevoel er mag zijn. Goed dat je eerst wil herstellen voordat je verder gaat kijken. Professioneel gezien heb ik meer dan eens mensen gezien die wel hun contract ontbonden en later veel overspannener bleken dan ze dachten, of dat het veel meer tijd kosten om te herstellen dan ingeschat. Die hadden dus helemaal niks meer. Nou, zie dan maar eens uit je spanning te komen.
Je doet het goed. Echt. Vertrouw op je eigen denken en handelen en nogmaals, laat je niets aanpraten.
woensdag 11 mei 2022 om 08:58
Zeker niet. Ik ben de kostwinnaar. Ik moet 3 pubers onderhouden (jongens, en die eten véél) die straks misschien ook wel willen studeren. Voelt als een zware last dat maakt ook dat ik niet op mijn eigen oordeel durf te vertrouwen en misschien ook te lang niet naar mezelf geluisterd heb.Due-scimmie schreef: ↑11-05-2022 08:55Ik zei ook mogelijk een burnout;-). Een vaste baan opgeven is ook eng en doet niet iedereen zomaar.
(niet quoten, maakt me misschien wat herkenbaar - of niet, zien wel meer mensen in mijn situatie
woensdag 11 mei 2022 om 08:58
Rusten helpt niets als het probleem niet opgelost wordt. Waarom wil je het tot een goed einde brengen ten koste van alles. Jouw privé en jezelf dat is belangrijk. Verder doe je je werk goed maar niet ten koste van alles.Saanvi schreef: ↑11-05-2022 08:52Omdat ik mijn werk (inhoudelijk) echt heel leuk vind/vond. Het is heel geleidelijk gegaan en zeker niet van de ene dag op de andere. Heb me voor een tijd gecommitteerd aan een project/opdrachtgever en dan wil ik dat ook tot een goed eind brengen. Niet omdat ik denk dat ik onmisbaar ben (er zijn ook anderen die dit kunnen doen), maar omdat ik het zelf wil.
Ik begrijp zelf ook niet waarom ik mezelf mentaal laat afglijden. Het is ook niet van de één op de andere dag gegaan, maar is een geleidelijk proces. Ik weet niet of rusten niet helpt. Ik hoop eigenlijk dat het wel helpt
woensdag 11 mei 2022 om 08:58
Dat het voelt als spijbelen nu is heel normaal to. Men loopt met stressklachten toch vaak langer door dan goed voor ze is en de algemene cultuur is nog vaak dat je met psychische klachten niet ziek bent maar het je eigen schuld is.Saanvi schreef: ↑11-05-2022 08:30
Voelt wel dubbel. Weet dat ik 'ziek' ben (waarom dan tussen aanhalingstekens
Neem rust, wacht gesprek met huisarts af (vaak verwijzen die door naar praktijkondersteuner of psycholoog zover ik weet), en als je daar bent geweest ga dan naar de bedrijfsarts.
woensdag 11 mei 2022 om 08:59
Zo lang het je maar niet meer energie kost. Je hoeft echt niet aan een vreemde op het forum uit te leggen waarom jij je ziek voelt of waarom je niet eerder aan de bel hebt getrokken. Zoiets als dit kan je compleet overvallen. Zoals ik al schreef heb ik er professioneel mee te maken en je kunt jezelf alleen maar verder de nesten in werken door dit niet serieus te nemen of je te laten aanpraten dat je maar gewoon ander werk moet zoeken en dat het dan allemaal opgelost is.Saanvi schreef: ↑11-05-2022 08:55Lief bericht, dank je wel. Vind de meerder inzichten wel heel fijn eigenlijk. Dat maakt misschien ook wel dat ik zelf ook iets steviger sta in mijn besluit om me ziek te melden. Het hier willen verantwoorden maakt dat ik het ook beter kan verantwoorden naar mezelf (weet niet of ik dit duidelijk zeg)
Er is mijn inziens nog veel te veel onbegrip over dit soort klachten. Vertrouw op jezelf. Je hebt de juiste stappen genomen voor nu. Je hebt maar 1 jij en geen enkele werkgever is het waard om langer uit de running te zijn dan nodig.
Maar dit is niet jouw schuld. Zoals ik het lees heb je naar eer en geweten gehandeld, denk je helder en kun je prima aanvoelen wat jij nh nodig hebt.
woensdag 11 mei 2022 om 09:01
Mentaal ziek, ik vind het nogal wat om iemand in een hoek te drukken.Maanmeisje schreef: ↑11-05-2022 08:55Waarom is het zo moeilijk om te snappen dat TO mentaal ziek is nu. Op dit moment dus. Een paniekaanval op de snelweg is doodeng en daar moet je echt van bijkomen. Het is een heel groot signaal dat je compleet te ver bent gegaan en het is volkomen terecht dat ze zich ziek heeft gemeld.
Dit kan een paar dagen, weken of maanden duren. Hoe erg (of niet erg) het is weet ze pas als ze even rust heeft genomen.
Hou op met haar keuzes uit het verleden bekritiseren, want daar kan ze nu niets meer aan doen. Als ze gaat herstellen hiervan kan de huisarts of praktijkondersteuner haar vast helpen om de volgende keer eerder zo’n situatie eerder te herkennen zodat ze er dan direct wat mee kan doen.
Alsof dat aardig is. Zet haar liever in haar kracht. Een paniekaanval is een lichamelijke reactie. Had haar dat liever uitgelegd.
woensdag 11 mei 2022 om 09:02
Wat is dan jouw voorstel? Nu een andere baan zoeken en er dan achterkomen dat ze eigenlijk toch overspannen is en ze zich ziek moet melden bij de nieuwe werkgever met alle gevolgen van dien?
Rusten is juist de eerste stap. Dan accepteren en vervolgens zoeken naar een manier waarop je dingen anders kunt doen.
woensdag 11 mei 2022 om 09:03
Niet ten koste van alles, hoor. Zo ambitieus ben ik ook weer niet. Ik weet niet of rusten niet helpt, als in, ik weet het echt niet wat helpt. Nu wil ik eigenlijk alleen maar dat iedereen even van mijn nek gaat (op werk dan, niet hier
), zodat ik even kan ademen en dan hoop ik dat de huisarts me verder helpt.
woensdag 11 mei 2022 om 09:04
Wat is jouw aversie tegen ‘mentaal ziek’? Ik kan er niks aan doen dat jij zulke heftige associaties hebt met die term. Als iemand griep heeft is diegene toch ook ‘fysiek ziek’?
Zoals ik al schreef valt er nog veel te leren.
woensdag 11 mei 2022 om 09:08
Allereerst sterkte TO. Jammer dat je pas maandag naar de huisarts kan. (Eigenlijk belachelijk dat je pas na zoveel dagen terecht kan, maar dat is een andere discussie.) Ik vraag mij alleen wel af wat de huisarts precies voor je kan betekenen, omdat je zelf al weet waar de oorzaak zit. Je probleem lost namelijk niet op door thuis te blijven zitten en “uit te zieken”. Je hebt een probleem met je leidinggevende en als je straks hersteld bent, loop je daar weer tegenaan.
Als je ziek blijft, dan komt de bedrijfsarts tot de conclusie dat er sprake is van een arbeidsconflict en dan zal je met je werkgever om de tafel moeten. Dat gebeurt meestal met een mediator, maar als je er niet uitkomt dan betekent dat eigenlijk altijd wel een vertrek van de werknemer.
Hoelang denk je uit te willen zieken? Je ontkomt dan niet aan reintegratie. Lost dat iets voor je op als je eigenlijk niet terug wilt naar die baan? Of denk je het in een goed gesprek met je leidinggevende op te kunnen lossen? Waarom niet alvast om je heen kijken voor een andere baan?
Als je ziek blijft, dan komt de bedrijfsarts tot de conclusie dat er sprake is van een arbeidsconflict en dan zal je met je werkgever om de tafel moeten. Dat gebeurt meestal met een mediator, maar als je er niet uitkomt dan betekent dat eigenlijk altijd wel een vertrek van de werknemer.
Hoelang denk je uit te willen zieken? Je ontkomt dan niet aan reintegratie. Lost dat iets voor je op als je eigenlijk niet terug wilt naar die baan? Of denk je het in een goed gesprek met je leidinggevende op te kunnen lossen? Waarom niet alvast om je heen kijken voor een andere baan?
woensdag 11 mei 2022 om 09:11
Ondanks dat ik begrijp hoe een burn-out werkt, is dit toch een goede tip.
Alleen rusten helpt niet als je daar blijft werken, TO weet de oorzaak van het probleem en de oplossing.
Meld je nu ziek, pak rust en wat ondersteuning van de huisarts maar ga op zoek naar die andere baan. Plan een maand of tussen de oude en nieuwe baan en de kans dat goed gaat is best groot dan.
woensdag 11 mei 2022 om 09:20
Als ze in die maand toch zieker blijkt dan heeft ze dus een dik vet financieel probleem. Ik zou altijd eerst uitzoeken (met rust, de huisarts en eventueel praktijkondersteuner) wat er precies aan de hand is en wat er nodig is.LuciFee2022 schreef: ↑11-05-2022 09:11Ondanks dat ik begrijp hoe een burn-out werkt, is dit toch een goede tip.
Alleen rusten helpt niet als je daar blijft werken, TO weet de oorzaak van het probleem en de oplossing.
Meld je nu ziek, pak rust en wat ondersteuning van de huisarts maar ga op zoek naar die andere baan. Plan een maand of tussen de oude en nieuwe baan en de kans dat goed gaat is best groot dan.
Een andere baan is zeker de meest logische optie. Maar wel met volledige energie. Niemand die zeker kan weten dat een paar weken vakantie voldoende zijn om te herstellen. De kans is groot maar in het geval dat het niet zo is heb je nergens recht op.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
