Zorgen om plotselinge geheugenproblemen van moeder

ja hoor , je kunt prima de huisarts even bellen en je zorg delen.

verder lees ik niet iets heel schokkends

Ik denk dat je moeder wel eens gelijk kan hebben. Dat de trigger de medicatie of de opname van het ziekenhuis is geweest.

Een ziekenhuisopname is voor ouderen een stuk invasiever dan voor jongeren. En medicijnen kunnen ook na een tijdje nog die uitwerking hebben.

Ik zou contact opnemen met de huisarts. Vooral omdat het plotseling is ontstaan en niet geleidelijk. Meestal begint dementie geleidelijk en wordt langzaam steeds erger.

Ik vroeg haar of ze haar problemen bij de huisarts kenbaar had gemaakt. Ze zei van wel, maar dat de huisarts het min of meer ter kennisgeving aannam, en er niet echt iets aan wilde/kon doen. Dit vind ik raar van de huisarts

Je gaat er dus van uit dat ze naar de huisarts is gegaan, haar Problemen heeft verteld én dat de huisarts zo heeft gereageerd.

Maar misschien is ze niet bij de HA geweest, heeft ze uit angst of schaamte haar problemen niet gemeld, heeft de HA wel degelijk aangegeven dat het verder onderzocht moet worden, maar wil ze dat niet /wil ze daar nog niet aan.

Medicatie die langdurig gebruikt wordt kan ook een opbouw hebben ipv acuut bijverschijnselen te laten zien.
Ik heb medicatie geslikt waar je op korte termijn weinig last van ondervind, maar op lange termijn tot emotionele schommelingen en gewrichtspijn kon lijden. Mn dat laatste kwam pas na 3 maanden opzetten.

Daarmee zeg ik niet dat je andere oorzaken uit kan sluiten, enkel dat je moeder wel gelijk kán hebben.

Huisarts bellen kan best. Heeft mijn moeder ook gedaan toen oma begon te dementeren (en het zelf uiteraard wel mee vond vallen).
Dokter is toen zelf contact gaan zoeken met oma en zorginstanties voor testen.

Huisarts idd even bellen. Hebben wij op een gegeven moment ook gedaan. En eigenlijk was het al veel langer aan de hand bij mijn moeder, maar zagen wij het eerst nog niet. Dit kwam omdat wij vrij vaak langs kwamen, maar korte bezoekjes (wonen in hetzelfde dorp). Mijn broer merkte het op een gegeven moment, omdat die verder weg woont, en haar dan langer zagen (paar uur) en dan kon ze het niet 'verbergen'.
Ook de medicatie kan idd invloed hebben.

Huisarts bellen en zorgen uiten. Ik heb de huisarts gebeld zonder medeweten van mijn vader. Ik heb een heel open gesprek met haar gehad, waarin ik de ruimte had om mijn zorgen te uiten. Ze had gelukkig veel tijd, het was half maart en Corona kwam in die praktijk nauwelijks voor. Uiteindelijk is mijn vader hierdoor snel in een goed zorgtraject terecht gekomen.

Je moeder kan een verwijzing vragen naar een geriater of geriatrisch advies centrum. Dat zijn mensen die gespecialiseerd zijn in de ouder wordende mens. Ze kijken veel breder dan de cardioloog die alleen naar het hart kijkt, de neuroloog naar de zenuwen etc.

Ze kijken dan een aantal systemen na zoals;
- bewegingsapparaat
- hart/longen
- neurologie
- hersenen en dementie
- stofwisseling, voeding
- medicatie gebruik
- etc

Het kan zijn dan je moeder aan het dementeren is. Maar het is ook mogelijk dat haar hersenen te weinig zuurstof krijgen. Individuele artsen geven er vaan een pilletje bij. En wanner je naar het hele palet kijkt kan het zijn dat ze door bijvoorbeeld te veel bloeddrukpilletjes en te laag bloedvolume krijgt waardoor de hersenen te weinig bloed krijgen om goed te functioneren. Dit is maar een voorbeeld. Of ze drinkt/eet te weinig, etc.

Mijn opa heeft precies hetzelfde. Hij is 90 nu en was altijd een heel pienter mannetje, maar van de één op de andere week is hij ineens heel erg vergeetachtig geworden. Mijn moeder heeft hem nog naar de 1e hulp gereden omdat ze dachten dat hij een beroerte of iets had, zo plotseling was het. Hij deed alles nog zelf, geen thuiszorg niks en fietste elke dag. Maar we hebben ter plekke thuiszorg moeten regelen en tafeltje dekje voor eten. Hij neemt ineens al zijn pillen voor de hele week in 1 keer, vergeet te eten en te drinken, weet niet meer welke dag het is, kan geen boodschappen meer doen omdat er inmiddels 5 doosjes suikerklontjes staan (hij koopt gewoon steeds hetzelfde opnieuw). Ijsjes liggen in de koelkast en melk gaat in de vriezer, dat soort dingen. Laatst belde hij mij omdat hij zijn telefoonboekje zocht omdat hij mijn neef wilde bellen want die was jarig. Ten eerste ben ik een hele vreemde keuze om te bellen (normaal belt hij vader van neef - zijn zoon of mijn moeder - zijn dochter), ten tweede waarom zou je een random kleinkind vragen waar iets randoms in jouw huis ligt (alsof ik dat moet weten?) en ten derde was neef in kwestie niet eens jarig, die was pas maanden later jarig. Dat probeerde ik hem allemaal uit te leggen, maar het kwam niet aan. Echt zo raar. Hij was altijd een spraak waterval maar dat is ineens over, hij vertelt bijna niks meer. Hij is door de medische molen gehaald maar ze konden niks vinden. Ik vind het heel erg, maar ja er is niks aan te doen.

Hij had vlak daarvoor gordelroos, ik denk dat dit de trigger was. Dat zie je wel meer, dat een fysiek issue een trigger is voor mentale achteruitgang. Mijn oma was ook heel pienter en zorgde voor mijn opa, maar toen ze borstkanker kreeg, kreeg ze na de operatie delier en raakte ze ook vergeetachtig en in de war. Zo van het één op het andere moment was het ineens chaos.

Niet echt tips voor je dus, wel een ervaring. We hebben nu dus thuiszorg voor zijn medicijnen en zijn medicijnen in een beautycase met een slot gedaan, zodat hij niet alles in 1x kan opeten, een kastje aan zijn voordeur met een sleutel zodat er altijd iemand naar binnen kan als hij niet open doet en een service die hem maaltijden komt brengen die hij alleen hoeft op te warmen in de magnetron. Verder kom ik en ander kleinkind elke week en zijn kinderen komen meerdere keren per week om te checken of hij gegeten heeft, of hij nog genoeg in huis heeft, huishouden, dat soort dingen en we hopen dat het niet erger wordt.

ik heb het al op meerdere topics aangehaald,maar kan geen kwaad het nog eens te zeggen: let op eventuele blaasontsteking. de oudere of dementerende heeft dat zelf niet in de gaten, heeft ook geen pijn, maar het kan een behoorlijke verandering in gedrag geven. Van argwaan tot vergeetachtigheid tot een soort gejaagdheid