1 is genoeg kletstopic deel 2

Rosings : Gefeliciteerd met de nieuwe woning. Hopelijk heb je daar veel mooie jaren met Rozetje.

Hahaha, valentijnskaarten.
Mijn dochter doet daar niet aan mee. Die blijft (zoals ze het zelf zegt) lekker single.

@Fanatic: hahaha, volgens mij is jouw dochter een eigengereid type:-)
Hoe is het nu in de klas? Hopelijk mogen de ramen af en toe dicht.
Jullie gaan al bijna verhuizen, toch?

Isalinde schreef: ↑

11-02-2021 12:22

@Fanatic: hahaha, volgens mij is jouw dochter een eigengereid type:-)
Hoe is het nu in de klas? Hopelijk mogen de ramen af en toe dicht.
Jullie gaan al bijna verhuizen, toch?

hahaha, ze weet gewoon heel goed wat ze wel (en vooral NIET) wil.
tja, de klas wat zal ik eens zeggen.
ze zat natuurlijk te bevriezen en zat niet eens bij het raam.

Van degene bij het raam heeft 1 moeder gedreigd om een klacht in te dienen als haar zoon niet HEEL SNEL verplaatst werd.
en dat is echt een jongen die het nooit maar dan ook nooit koud heeft en nooit klaagt
maar goed gisteren werd zijn groepje verwisseld met een ander groepje
juist... met mijn dochters groepje

dus die kwam bij het raam groepje te zitten, met uitzicht naar buiten en de wind volop op haar gezicht....
dus heb gisteren gebeld. Dat ze het echt dagelijks koud heeft.
De juf heeft haar nu bij de verwarming gezet. Ramen staan inmiddels op een kier. De juf heeft eindelijk het CO2 gehalte kunnen meten.
de wind valt nu over dochter heen, en ze is blij bij de verwarming

maar jemig zeg, wat was ik boos toen ik erachter kwam dat uitgerekend zij daar kwam te zitten...
(en had er nog grapjes over gemaakt met die moeder die klacht in wou dienen. Gekscherend, zo van wedden, is die van jou daar weg, komt die van mij daar te zitten - haaaaaahaaaahaaa)

Wat een rare school zeg... Nou jouw dochter weet zich wel staande te houden zo te lezen, Fanatic.

Hier net SA naar de nursery gebracht. Ze was onderweg nog gevallen (had nog zo gezegd: niet rennen en tja). Na een preek toch maar gewoon getroost en net de nursery gebeld of alles ok was en ze was tevreden aan het ontbijten.

Wat ben je toch altijd belangstellend Isalinde. Gaat redelijk met E.: afgelopen woensdag zijn ze opnieuw naar het ziekenhuis geweest. Het ziet er erger uit dan het is en de verwachting is niet dat het zal leiden tot blijvende littekens (maar dat de huid er de komende jaren wat anders uitziet en ze erg goed moet insmeren met zonnebrand). Overigens is de dochter van mijn man inmiddels ook COVID positief getest (is ook niet verassend nu haar man afgelopen weekend een positieve test had). Hebben cadeautjes voor de kids via Amazon opgestuurd. Verder heeft ze een sollicitatie lopen. Ik hoop voor haar dat het wat wordt. Ze is grafisch vormgever. Als het furlough scheme niet verlengd wordt in April is de kans groot dat er bij ons wordt aangeklopt en als ze die baan heeft hoeft dat misschien niet (dus ik hoop het ergens ook voor mijzelf ). Ik vind namelijk niet dat je hulp kan weigeren als je zelf wel wat ruimte hebt, maar tegelijkertijd hebben wij zelf ook overwegingen (mogelijk verhuizen naar Nederland en zo niet naar welke school gaat SA, etc) en uiteraard hoop ik het niet op de laatste plaats voor henzelf ook.

Verder heb ik het naar mijn zin op de klus. Lijkt erop dat dit nog een aantal maanden gaat duren. Ben ook benieuwd of en wanneer de grenzen opengaan. Ben wel toe aan vakantie. Ik werk nu weer meer dan fulltime en da’s natuurlijk prima, maar hoop wel dat de Fjorden cruise in Juli door kan gaan en dat we als het even mee zit, voor die tijd nog in NL mijn ouders hebben kunnen zien. Hoe zijn de geluiden in Nederland? Hier wordt wel heel hard gevaccineerd trouwens...

Hoe bevalt je huis, Rosings? Hier maakt SA allemaal dingen voor Valentijnsdag. Ik weet nog heel goed dat jij destijds rondom Valentijns dag utrogestan had opgestuurd voor mijn zwangerschap. Zo ontzettend lief! Kijk - dat soort dingen vergeet ik niet. Hoe is het met Rozetje?

@Fanatic: idd bizar dat ze die kinderen zo in de kou laten zitten, snap dat die moeder heeft geklaagd.

@Baggal: fijn dat je dochter niets heeft overgehouden aan haar val en alweer lekker zat te ontbijten.

Gelukkig dat het redelijk gaat met E. en ze er waarschijnlijk geen blijvende littekens aan over houdt. Lief dat jullie ze een cadeautje hebben gestuurd. Hopelijk wordt de dochter van je man aangenomen. Kan me voorstellen dat je geen nee zou zeggen als ze bij jullie aankloppen maar het blijft toch lastig.

Fijn te horen dat je huidige klus goed bevalt en nog een aantal maanden zal duren. Kan me voorstellen dat je toe bent aan vakantie en je ouders heel graag weer wil zien.

Volgens mij worden de 80-ers hier nu ingeënt, de laatste besmettingscijfers zijn wat vertekend omdat de testlocaties afgelopen weekend gesloten waren vanwege het winterse weer.
Zijn de scholen in Engeland nog steeds gesloten?

Ik ben blij dat ze hier weer open zijn, mijn dochter geniet er ook echt van om weer naar school te gaan.

Hebben jullie dit weekend nog leuke plannen?

Wij gaan morgen misschien even het ijs op, 's middags ga ik wandelen met een vriendin. Zondag vieren we Valentijnsdag. Vind het eigenlijk maar commerciële onzin maar stiekem toch wel leuk en in deze tijden proberen we van elke feestdag een feestje te maken:-) Ga een hartjescake bakken met mijn dochter en man en ik hebben ook cadeautjes voor elkaar gekocht. Volgens mij zit mijn dochter bij man in het complot, hoor ze steeds samen fluisteren:-)

Gisteren kwam er een vriendje van mijn dochter (haar Valentijn:-) spelen, ze heeft hem de kaart al gegeven. Ze zaten samen op de slee en zeiden steeds dat ze zoveel van elkaar houden:-) Toen ze een bejaard echtpaar hand in hand voorbij zagen lopen, zeiden ze: zo worden wij later ook. Zo schattig.

Fijn weekend allemaal!

@Fanatic: las in een ander topic dat er nog meer dingen spelen op de school van je dochter. Ik kan me inderdaad voorstellen dat je haar van school had laten wisselen als ze jonger was geweest.
Wanneer verhuizen jullie?

@Rosings: hoe bevalt jullie nieuwe huis?

Hoorde dat er in de Volkskrant van vandaag een groot artikel over enig kinderen staat. Ze zijn niet gelukkiger of ongelukkiger dan kinderen met broertjes of zusjes, hebben niet minder vrienden en zijn ook niet verwender (daar heb ik zelf wel mijn twijfels over:-) Hun ouders zijn ook niet gelukkiger of ongelukkiger dan ouders met grote gezinnen.
Ik weet dit allemaal wel maar vind het toch altijd fijn als het bevestigd wordt.

Wat een fijn artikel Isalinde. Ik denk dat mijn dochter qua aandacht wel verwend wordt. Wij werken zoals je weet (en zeker ik) toch best veel, maar het weekend en het moment dat zij thuiskomt zijn echt voor haar. Ik ben zelf zeer gelukkig met onze dochter en zie ook echt dat meerdere kinderen niet zaligmakend is en in sommige gevallen zelfs onverantwoord. En toch, soms denk ik wel: meisje wat gaat het toch hard en wat groei je toch snel. Ze wordt zo wijs... en dan wil ik heus soms nog wel een keer een baby (gevoel dan, ik wil rationeel niet nog een keer een kind). En al helemaal nooit meer de medische molen in. Zou voor niemand goed zijn. Ik vergeet dan voor het gemak ook dat een baby zwaar is en weer borstvoeding die ik mezelf oplegde. Nee, het is echt goed zo. Ben vooral dankbaar dat ik uit het traject ben gekomen met een prachtig kind dat zich verder prima ontwikkelt, gelukkig oogt en vrienden maakt.

Vandaag lekker met SA een flinke wandeling gemaakt door het bos. Een deel was bevroren en een deel onbegaanbaar. Maar ze heeft over het ijs gelopen en zich vermaakt. Ze is net in slaap gevallen op de bank met van die roze wangen. Gaan vanmiddag een cake bakken. Ondertussen had mijn man de bovenverdieping gedweild. Dan heb ik straks alleen de badkamers te doen . Ga jij nog schaatsen?

Ergens vind ik het jammer dat we toch bevestiging nodig hebben dat het okee is om 1 kind te hebben. Dat slijt overigens met de jaren hoor. Geloof me.

Baggal, klinkt weer als een heerlijke dag tot nu toe.
Geniet van de cake !!

Isalinde, er speelt idd vanalles. Deze week kreeg ik via via ook weer iets onder mijn neus waarvan ik dacht tjonge jonge...
ik wil het je wel in een pb sturen, ben bang dat als ik het hier schrijf het TE herkenbaar wordt

fanatic schreef: ↑

13-02-2021 16:40

Ergens vind ik het jammer dat we toch bevestiging nodig hebben dat het okee is om 1 kind te hebben. Dat slijt overigens met de jaren hoor. Geloof me.

Eens Fanatic! Ik heb nog steeds wel moeite met het gemak waarmee mensen praten over het “nemen” van een tweede/derde en dan soms achteloos vragen of wij er ook nog een “nemen”. Dat steekt nog altijd. Niet omdat ik zelf (nu nog) heel graag die tweede had gewild, maar meer omdat die ander in mijn optiek daarmee impliceert dat “een kind niet genoeg” is of zo. Ik had dat laatst met de buurman die zo’n opmerking maakte terwijl hij weet/behoort te weten dat Sophie echt ons wonder is. En daar kan ik dan nog steeds verdrietig van worden. Terwijl het onder de streep mij eigenlijk niet zou moeten raken. Of ooit een vriendin (natuurlijk zelf op dat moment zwanger van de 2e) die vroeg of ik niet alsnog het donor materiaal dat wij destijds hadden aangeschaft wilde gebruiken voor een tweede “want dat had ze mij zo enorm gegund.” F*** you denk ik dan.

Echt - ik kan dan wel gillen dat ik heel tevreden ben en dat ik het HAAT wanneer een ander dit soort opmerkingen maakt. Ik denk dat ik het tot SA’s 2e verjaardag graag gewild had, maar nu het een gepasseerd station is, ik vooral heel tevreden en dankbaar ben en er zelf niet zo mee zit, integendeel. Ik zou nu echt in shock zijn als ik zwanger zou zijn en niet staan te juichen - ook omdat het onverantwoord zou zijn. En juist omdat het goed is zo. Anderen menen het soms beter te weten, omdat een niet echt de norm is en dat irriteert. Dat je je moet verdedigen voor je beslissing. Of dat een ander meent dat het vooral jammer is, terwijl je er zelf niet, althans niet meer, zo mee zit. En kijk... nu rechtvaardig ik mijzelf toch weer (zucht)...

Ja Baggal, vooral de eerste jaren doet dat zeer. Het is inderdaad wat je zegt. Alsof 1 kind niet goed genoeg is. Alsof je faalt.
Want dat is het, de mensen (maatschappij) om je heen vinden dat het moet. Het hoort namelijk. Je "neemt" 2 of 3 kinderen, een hond, en een dikke auto + vrijstaand huis. En pas dan voldoe je aan het plaatje wat de maatschappij schetst.

Ik ben gelukkig met 1 kind. Zeker nu ze aan het puberen gaat en ik merk hoe lastig dat is en hoeveel je op je bord krijgt als je kind ook niet "voldoet" aan de standaard. Ik ben wel eens klaar met al dat strijden, maar ik doe het voor haar.

Maar denk niet dat ik nu leuk was geweest als ik er nog 2 had lopen. Ik ben daar ook gewoon niet voor gemaakt. Ik zeg nu altijd maar dat mijn werk mijn 2e kind is hahahaha

Hallo dames! Ik lees nog altijd mee
Ik wilde weer even inhaken. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk nooit of nauwelijks de vraag krijg of er nog een tweede komt. Maar ik heb wel regelmatig het gevoel dat mensen 'iets vinden' van ons kleine gezin. Ik denk dat dat wel echt in mijn hoofd zit want er is vrijwel nooit iemand die vervelende opmerkingen maakt, dat lees ik eigenlijk vooral op internet dat dat mensen overkomt.

Ergens denk ik soms, doe ik er goed aan, 1 kind krijgen? Maar aan de andere kant, we hebben nu zo'n prettig leven. Ook in deze lockdown heb ik meerdere keren gedacht, blij dat ik er 1 heb. Ik geloof dat ik niet gemaakt ben voor meerdere kinderen. Die continue claim op mijn aandacht trek ik nu goed maar hoeft wat mij betreft niet structureel opgerekt te worden. Zo heb ik het gevoel dat ik nog wat 'reserve' heb, wij, als gezin, kunnen wat hebben. De rek is er niet zo maar uit. Nu in deze Coronatijd ervaar ik dat echt zo. Ik wil niet steeds 'op het randje' leven.

Nu weer 2 moeders met meerdere kinderen in mijn omgeving die overspannen zijn... Ligt niet persé aan die kinderen maar het is vaak een en-en verhaal.

Verder aan iedereen de groetjes, Rosings, gefeliciteerd met je nieuwe huis. Baggal, sterkte met je vader. Fanatic, ik hoop dat je dochter het wat warmer in de klas krijgt! En sorry, ik heb niet alles van iedereen kunnen onthouden.

Precies dat Fanatic. Dat ik faal of dat ik iets mis. Dat een ander meent dat we eigenlijk liever 2 kinderen gehad hadden... En dat is niet, althans niet meer zo. Ik heb een bewuste keus gemaakt voor een relatie met een man die een stuk ouder is. Ik heb het geluk dat ik met behulp van de medische molen een kind heb gekregen dat dat genetisch van ons is... Met een jongere echtgenoot en onder andere omstandigheden had ik misschien 2 of zelfs 3 kinderen willen hebben: misschien, misschien ook niet (want ik ben naast moeder ook meer dan full time aan het werk) en vind dat ook leuk.
In de huidige omstandigheden is het gewoon een gepasseerd station en ook niet iets waar ik dagelijks mee bezig ben. Alleen wanneer een ander een opmerking maakt, merk ik dat ik daardoor geraakt word en ook boos word. Zeker wanneer die ander mij onbewust het gevoel geeft dat ik iets mis. Mensen die dan zeggen: “dit had ik jou ook zo gegund” en waarbij ik dan denk: maar voor mij hoeft die 2e niet (meer) dus ik sla liever over. Toegegeven dat was in 2018 wel anders. Er lag toen nog een buisje zaad van mijn man bij de kliniek en ik was toen zelf ook nog wel jonger. Wij hebben heel bewust dat buisje laten vernietigen en onze laatste gefragmenteerde embryo gedoneerd aan de wetenschap. Het donor zaad zal door mij ook niet gebruikt worden. Ik ben er ook zelf niet meer mee bezig en vooral dankbaar. Dit had wel anders gelegen als ik nooit moeder zou zijn geworden aan het eind van de medische molen.

Overigens denk ik zeker niet dat het hebben van meerdere kinderen iemand absoluut gelukkig maakt. Als ik nou kijk naar de dochter van mijn man: reeds voordat haar 2e verwekt was hadden ze financieel al problemen (vanwege de verbouwing van het huis die veel duurder uitviel dan begroot). En toch werd weloverwogen besloten voor de 2e te gaan. En dat betekent ook jaren minder verdien capaciteit (even los van COVID waardoor ze uiteindelijk nog harder getroffen zijn). Ik zie het aan een andere vriendin die scheelziet van vermoeidheid en de kinderen echt zat is. Ze houdt oprecht van ze, maar het huis is een troep en ze kan het niet meer overzien. Natuurlijk kan het ook goed uit pakken en heb ik vrienden met 2 of zelfs 3 kinderen bij wie het gestructureerd loopt en gelukkig ogen. Maar meerdere kinderen is niet synoniem aan meer geluk. En toch wanneer iemand er iets over zegt dan trek ik dat bijzonder slecht. Zo mij kunnen voorstellen dat jij dat ook hebt met jouw moeder, Isalinde (maar dat vul ik even in). Waneer een ander meent dat ik iets tekort kom of zo. En heus ik heb wel wensen of dingen die ik graag anders zou hebben gezien, maar het krijgen van nog een kind is daar niet een van.
Ooit (meer dan 10 jaar terug) solliciteerde ik op een baan bij een goed kantoor en werd in de laatste ronde uiteindelijk toch afgewezen. Dat vond ik toen echt ruk en was best verdrietig. Voor mij is het een beetje hetzelfde als iemand nu zou vragen of ik het nog jammer vind dat ik het destijds niet geworden was .

Beschuitje: fijn dat je weer aansluit. Hoe is het met je? En eens met dat “en-en-en” verhaal. Dat zie ik ook geregeld. En opmerkingen zijn ook bijna nooit vervelend bedoeld, maar wel lastig. Als iemand nu zegt: ik gun jou ook een 2e denk ik: maar ik wil geen 2e meer dus wat “zuig” je nou?! Maar dat zeg ik dan weer niet... Ik word dit jaar 38 dus ik hoop dat dit soort goedbedoelde kul ook stopt...

@Baggal: Ik snap dat 'ik gun het jou ook zo' ook niet echt. Dan gaat men er dus vanuit dat iedereen simpelweg de wens heeft om meerdere kinderen te krijgen. Beetje onnadenkend gezegd. Ik denk dat je er ook niet veel aan doet. Volgens mij bestaat het in sommigen hun wereldbeeld gewoon niet dat je maar 1 kind wil. Nu had jij het misschien anders gewild als de situatie, partner etc. anders was geweest. Maar veel mensen kunnen zich niet voorstellen dat je gelukkig kunt zijn met 1 kind.

Soms voel ik ook wel eens verwantschap met mensen met 4 kinderen. Die krijgen ook commentaar, want ze wijken af. Maar goed, ik moet niet klagen want ik krijg vrijwel nooit commentaar. Op school hebben we ook nog nooit van de juf gehoord dat een bepaald probleem zou liggen aan het enig kind-zijn.
Voor ons werkt dit gewoon goed.

Het gaat goed hier Baggal. Dank voor het vragen. Het klinkt raar maar ik gedij vrij goed bij een lockdown merk ik. Ik kijk wel uit naar het voorjaar merk ik en af en toe krijg ik even een licht paniekerig gevoel door de Coronacrisis. Maar over het algemeen gaat het goed. Met zoon gaat het ook goed, die lijkt zich vrij makkelijk aan te passen aan dan weer wel naar school en dan weer niet. Het spelen met andere kinderen moeten we wel echt faciliteren merk ik maar dat verandert misschien als ie ouder wordt. Hij is nu 6.

@Fanatic: ja, ik ben wel benieuwd. Maar kijk maar, snap ook dat je niet te herkenbaar wil worden.

@Baggal: klinkt als een geslaagde dag! Is de cake goed gelukt?

Dochter en ik gaan morgen een hartjescake bakken.
We hebben vandaag geschaatst op de ijsbaan in de buurt, mijn dochter vond het erg leuk. Daarna lekker warme chocolademelk gedronken. Vanmiddag heb ik een boswandeling gemaakt met een vriendin, was gezellig.
Zij heeft zelf twee kinderen, al haar vriendinnen hebben één kind. Al mijn vriendinnen hebben juist twee kinderen, eentje drie.
Dochter was de hele middag druk met Valentijnsknutsels voor ons, zo schattig.

Onze dochter wordt denk ik ook wel verwend qua aandacht maar dat geldt denk ik voor veel enig kinderen. Mijn moeder ziet dat overigens als nadeel, die zei een keer doodleuk dat je beter kan scheiden als je 'maar' één kind hebt, zodat het kind in kwestie niet continu de aandacht van beide ouders krijgt. Vond dat een vrij belachelijke opmerking, maar goed. Ik denk dat er voor een kind ook voordelen zitten aan het krijgen van veel (onverdeelde) aandacht.

Mijn dochter krijgt ook best vaak zomaar een cadeautje (net als ik van mijn vader vroeger). Maar ze is altijd dankbaar. Zei dat ze het niet erg vond om morgen niets te krijgen (ze heeft dus wel allemaal dingen voor ons gemaakt) en dat onze liefde haar cadeautje is:-) Heb wel een kleinigheidje voor haar gekocht.

Ik vind het idd ook jammer dat we die bevestiging nodig hebben, en dat je soms het gevoel hebt je keuze te moeten verdedigen, maar zoals Fanatic zegt is een gezin met twee kinderen toch de norm. Ik heb eigenlijk vrijwel nooit de vraag gekregen waarom we geen tweede hebben. Ik vind het zelf niet erg maar vraag me soms af of we onze dochter er niets mee ontzeggen (ik weet dat dat niet zo is maar voel me soms toch schuldig). Ik denk echter dat de rust van één kind gewoon goed bij ons past.
Mijn moeder maakt het er idd niet makkelijker op. Ze stuurt vaak artikelen uit de Volkskrant naar me door maar dit artikel dus niet (past niet in haar straatje denk ik).

Er stond trouwens ook in dat er steeds meer gezinnen met één kind komen, dat herken ik wel in de klas van mijn dochter.

Beschuitje: ik denk dat als mijn man jonger was geweest en zwanger worden makkelijker zou zijn geweest, wij er in 2018/begin 2019 “werk van hadden gemaakt” in de volle overtuiging dat wij daar gelukkiger van zouden worden (terwijl dat misschien wel helemaal niet het geval zou zijn geweest, of wel - daar dat weet je niet). Maar wat ik wel meen, is dat ik nu oprecht gelukkig ben met de huidige gezinssamenstelling, ik geen extra kind meer wil en enorm geniet van hetgeen wij hebben met onze SA. Dus als men anno 2020-21 nog roept dat het mij zo gegund zou zijn geweest kan ik daar niets mee. Ik vind het heus soms wel eens lastig wanneer een moeder met wie ik dacht in hetzelfde schuitje te zitten, opeens tegen de verwachtingen in toch voor een 2e gaat, maar dat is meer omdat de dynamiek in de relatie veranderd en zo iemand die 2e toch vaak als vanzelfsprekend wordt zien.
Heus, ik vond de zwangerschap/ontmoeting met SA het mooiste moment uit mijn leven - en voor het eerst zo’n pasgeboren kindje doet wel van alles, maar ik zou ook niet meer alle fases van de babytijd/peutertijd willen doorlopen. Het is gewoon goed zo, al denkt de omgeving daar soms anders over.

Isalinde: de cake was lekker. We hebben dan wel de makkelijke recepten: water en eieren erbij, jam er doorheen en de Victoria sponge cake is klaar. Maar SA vindt het wel leuk om te doen. Daarna heeft ze nog puzzels gelegd en met Duplo gespeeld. Kortom, een gezellige dag. Veel plezier met bakken vast. En wat leuk dat je een cadeautje hebt. Voor SA heb ik morgen ook iets. Was een cadeautje van kerst dat ik achter gehouden heb. Verder wordt SA verwend met kleding. Niet omdat ik het nieuw koop, maar omdat mijn buurvrouw nogal veel en dure kleding koopt die ik dan voor relatief weinig overkoop. Ze ziet er dus altijd uit als een plaatje al zeg ik het zelf . Ze heeft een betere garderobe dan dat ik heb... Ze had vandaag zowaar een jeans broek aan trouwens . En qua aandacht zijn wij er wel voor haar wanneer ze hier is (ze gaat natuurlijk wel 5 volle dagen naar de nursery). Tijdens de volle lockdown kon dat niet helemaal en heeft ze ook wel moeten leren zichzelf te vermaken, maar aan aandacht en liefde komt ze over het algemeen weinig te kort denk ik . En een broertje/zusje gunnen: ik denk niet dat je je dochter iets “ontnomen” hebt: je gunt haal volle aandacht...

Ps. Wat lief Isalinde. SA kwam met een kaart van de nursery die bij de open haard staat. Ze was er zooo trots op.

@Baggal: ah, wat lief! Goed te horen dat de cake geslaagd was. Ik zie SA voor me als een echt dametje:-)

Ja, dat is idd ook zo. In tegenstelling tot mijn moeder (zie aanvulling op mijn vorige post) denk ik dat onverdeelde aandacht ook iets moois is. Een kennis van me met drie kinderen (dochter was zes toen ze onverwachts nog een tweeling kreeg) vindt het behoorlijk pittig en zei dat ze het ieder kind eigenlijk gunt om enig kind te zijn.
Mijn dochter is trouwens ook behoorlijk op haar rust gesteld.

Onverdeelde aandacht heeft zeker iets moois. In ons geval denk ik dat we echt een fijne modus hebben, waarin ik ook werk kan combineren. Overigens ben ik wel eens bang dat dit veranderd als mijn man echt oud wordt.

Nu werkt hij 4 dagen per week, kookt hij iedere avond en is hij redelijk actief, maar ik vraag mij stiekem wel eens af hoe dat over 10-15 jaar zal zijn en hoe SA het dan ervaart om een oudere vader te hebben. Ze is zich daar nu niet echt van bewust: voor haar is hij gewoon Daddy is en zij is Daddy’s girl (al heb ik wel de gewoonte op zaterdag echt iets met haar te doen). Mijn man dweilt dan (geen huishoudelijke hulp sinds vorig jaar) en heeft het impeachment proces gevolgd. Het is niet iets waar ik 24/7 mee bezig ben, maar waar ik wel eens over nadenk. Tegelijkertijd heeft het totaal geen zin om op bepaalde dingen zo ver vooruit te lopen. Het komt zoals het komt...

Jouw moeder komt wel een beetje vermoeiend en manipulatief over met de krantenknipsels. Jammer (hoewel ze heus ook goede dingen heeft).

@Baggal: ik snap dat je daar soms over piekert. Maar idd, het heeft geen zin om op de zaken vooruit te lopen.

Mijn moeder is hartelijk, attent en extravert, maar ze wil wel graag dat de dingen op haar manier gebeuren (en het liefst zou ze willen dat ik mijn leven op haar manier zou leiden:-)

@MvM: leuk om weer van je te horen! Wat vervelend, die aanvaring met je ouders. Je moeder's standpunt is wel herkenbaar, zo staat mijn moeder er ook een beetje in. Maar liefde kun je idd niet afdwingen.

Mijn dochter was vroeger bang voor mijn schoonvader, hij begreep dat niet en zei 'maar ik ben toch haar opa', maar zo werkt het natuurlijk niet. Ze zag hem ook vrijwel nooit.

Fijn dat je steeds minder bevestiging nodig hebt met betrekking tot jullie gezinsgrootte en helemaal achter jullie keuze staat.

Ik zie vriendinnen om me heen idd ook wel ploeteren met twee kinderen. Zag het artikel online nog een keer voorbij komen, er staat ook in dat de relatie tussen ouders bij elk kind wat minder goed wordt:-)

Ja Isalinde, maar dat zie je toch ook heel vaak? Dat ouders uit elkaar gaan als het jongste kind nog niet eens 2 jaar is?
Want oh leuk zo'n baby. Maar dat het keihard werken is en dat baby 2 geen exacte kopie van baby 1 hoeft te zijn wordt wel eens vergeten.

Mijn moeder en ik hebben ook strubbelingen. Er is 1 ding waar ze niet tegen kan en dat is mijn gewicht...
toen ik een relatie met vriend kreeg en vaak daar at in het weekend begon ik met uitdijen omdat zijn ouders heel anders kookten. En alles mocht daar ook gewoon. Zak chips mee naar boven? geen probleem.
Nou woedend was ze, want ik werd dik. En natuurlijk achteraf gezien bedoelde ze het goed en ben ik alleen maar dikker en dikker geworden maar kom op, laat het los.
Ik vraag me af of ze nooit ontdekt heeft dat ik vanaf mijn 13e al hele ladingen lekkers op mijn kamer verstopt had liggen...heb het haar nooit gevraagd. Denk dat ze het wel weet maar ze is er nooit over begonnen

@Fanatic: klopt. Ze zeggen toch ook dat je de eerste drie jaar nadat je kind geboren is eigenlijk geen ingrijpende beslissingen (zoals bijvoorbeeld scheiden) moet nemen?

Wat naar. Dat is ook niet echt iets wat haar aangaat, toch? Het lijkt me het belangrijkst dat je zelf goed in je vel zit.

Mijn moeder begon van de zomer ook over mijn gewicht. Ik was altijd slank zonder daar echt moeite voor te hoeven doen maar daar begint nu helaas verandering in te komen. Dus ik let nu (samen met een vriendin) wat meer op. Maar alleen omdat ik het zelff wil, niet omdat mijn moeder me te fors vindt worden. Ik denk dat je dat soort dingen ook niet voor iemand anders moet doen, dat werkt uiteindelijk niet.

Ik heb vanmorgen een enorm pakket met beauty-producten waar mijn tweede naam in zit gekregen, mijn dochter had zelf ook meebetaald. Daarnaast allemaal lieve knutsels en een zelf gemaakt kaartje waarop staat dat ik de allerliefste moeder van de hele wereld ben, zo lief.

Ha-ha ik neem mijn moeder juist kwalijk dat ze te vaak lekkers in huis haalde en geen nee zei. Mijn oma daarentegen was ronduit gemeen (hoewel goede intenties) en gaf ooit een fitness apparaat voor Sinterklaas. Of gaf een zak chips aan mijn broer en zei er dan bij: “geef maar niet aan je zus, die wordt anders zo dik als een pad” - . Ik zat toen op klassiek ballet. Dat resulteerde wel in geknoei met eten in de puberteit...en dat ik mij echt jaren lang dik gevoeld heb. Als ik nu foto’s van mijzelf terug zie... begrijp ik niet waar ik mij toen druk over maakte. Een draad nagel of ballerina was/ben ik niet, maar dik was ik zeker niet. Ik zou wensen dat ik er nu zo uit zag .

Ik moet er overigens nu wel hard aan werken om niet dik te worden (en heb die cross trainer ook al tijden niet aangeraakt) en merk ook dat het moeilijker wordt om slank te blijven. Ik heb wel een harde discipline wanneer ik sport en ga er dan meteen vol voor. En ik hou tegelijkertijd ook gewoon van lekker eten: cashewnoten, kaas, etc. Ik drink dan weer niet en dat scheelt. Ik zit wel de hele dag. Een deel zit ook in je bouw. Ik heb bijvoorbeeld weinig boezem/buik maar daarentegen wel een zwaarder onderstel: kan zo 2 maten schelen. Ik heb geen integrale maat 36 en dat kan gewoon niet met mijn figuur.

Uiteindelijk gaat het er hoofdzakelijk om dat je gezond bent en lekker in je vel zit. Ik vind van mijzelf dat er altijd wel iets af mag en toch zit ik beter in mijn vel dan 10 jaar geleden (toen ik ook 10kg minder woog). Voor SA zijn wij overigens wel wat strenger geworden de laatste weken. Ze eet hoofdzakelijk op de nursery en dan bij ons nog een heel klein hapje mee. Ze is een lekkerbek, maar zal er, net als ik, hard voor moeten werken om slank te blijven. Ze is ook niet extreem lang (95 cm) voor een 3,5 jarige. Voor haar zou ik het vervelend vinden als ze dik wordt. Dat is ook een van de redenen dat we op zaterdag wandelen en fietsen, naast het feit dat het gewoon leuk is.

Tja, gezond... wat is gezond... toen ik vorig jaar de papieren online in moest vullen voor de overlijdensrisico verzekering toen kwam mijn bmi in het diepe rood. De ergste categorie die er is...
Ik ben klein, en veel te zwaar. Is dat goed? Nee. Natuurlijk niet. Ben ik vaak ziek? Nooit.
Ik moest natuurlijk toen voor de medische keuring en ik ben helemaal goedgekeurd. Niets geks in mijn urine of in mijn bloed.

Dus ja. Volgens het plaatje ben ik verre van gezond. Maar ik mankeer niks
Mijn beste vriendin is dun, maar die is altijd ziek.

Tuurlijk weet ik wel dat het niet goed is dat ik veel te zwaar ben, maar aan de andere kant heb ik er geen last van

@Baggal: o ja, dat fitness-apparaat voor Sinterklaas, belachelijk! Naar dat je in de puberteit een verstoorde verhouding met eten had en je dik voelde.

Twee vriendinnen van me hebben anorexia gehad in de puberteit, echt een nare ziekte. Denk dat je als ouder dan ook echt wanhopig kan worden van machteloosheid.

Ik hou ook van lekker eten en ben een zoetekauw maar ik drink geen alcohol.
De familie van mijn man is heel dun, hij ook. Maar bij baalt er soms juist weer van en zou wat aan willen komen. Met deze kou is het iig niet ideaal om geen vet te hebben:-)

Mijn dochter is een van de langsten van haar klas. Ze niet heel beweeglijk, daarom is het fietsen denk ik ook extra goed voor haar.

Ik denk dat het er idd om gaat dat je lekker in je vel zit en tevreden over jezelf bent, hoe je er ook uit ziet. En natuurlijk dat je je kind meegeeft dat ze goed is zoals ze is. Ik zeg ook niet dat ik mezelf ietwat te stevig vind of dat ik bezig ben met afvallen waar mijn dochter bij is en we kijken er ook voor uit haar te troosten of belonen met eten.

@Fanatic: als je er geen last van hebt, kan ik me ook voorstellen dat je gewoon goed in je vel zit en dat de motivatie wellicht ontbreekt om er iets aan te doen.