Kinderen
alle pijlers
43 en zwanger na one night stand
zondag 30 oktober 2022 om 20:41
Een rare tijd. Na het stranden van mijn huwelijk ben ik in september zwanger geraakt na een one night stand. Eigenlijk ging ik er vanuit dat ik niet zwanger kon raken. Ik heb het in mijn huwelijk, en in relaties daarvoor, nooit veilig gedaan (natuurlijk na de gebruikelijke soa testen). Als het zou gebeuren was het welkom. Zo niet, ook prima. Eigenlijk kan ik me niet herinneren dat ik een kinderwens heb gehad. Soms wel wat fantasieën, of even een moment van gemis, maar nooit genoeg om actie te ondernemen. Het was wat het was. Het voelt nog steeds onwerkelijk, met name omdat ik er al die jaren vanuit ging dat het niet kon. Ik heb meteen heel praktisch een afspraak gemaakt bij een kliniek. Maar wat ik merk is dat ik het ontzettend moeilijk vind, hierna zal het echt nooit meer gebeuren. En ik voel me ontzettend goed. Daar baal ik van. Het liefst voelde ik me slecht zodat ik de keus gemakkelijker zou kunnen maken. Ik ben realistisch; ik vind mijn leeftijd eigenlijk te hoog, het single moederschap spreekt me niet echt aan, de volledige zorg over een baby lijkt me behoorlijk zwaar. En dan druk ik het zacht uit. Eigenlijk weet ik wat ik wil maar ik word overspoelt met fijne gevoelens en gedachten en ik vind het ontzettend moeilijk om tot een keuze te komen. Ik ga hier m'n antwoord niet vinden maar wellicht zijn er dames die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.
De man in kwestie wil geen kinderen. Ook dat vind ik een belangrijk punt in mijn keuze. Niet omdat hij het zegt, maar wel de gevolgen die dit voor een kind kan hebben.
De man in kwestie wil geen kinderen. Ook dat vind ik een belangrijk punt in mijn keuze. Niet omdat hij het zegt, maar wel de gevolgen die dit voor een kind kan hebben.
dinsdag 1 november 2022 om 09:38
Tja, of nietNataschalala schreef: ↑01-11-2022 09:33Eindelijk iemand die ook de positieve kant benadrukt en niet het doemscenario. Het is fantastisch om moeder te worden en te zijn en laten we niet doen of je bejaard bent als je in de 40+ bent. Buig mee met wat het leven je brengt en geniet van wat je toekomt.
als TO opluchting voelt, bij een miskraam, heeft zij deze jubbelgevoelens gewoon niet. Dat mag ook
Ik ben 2x heel bewust, gepland, gewenst zwanger geweest
en 1x ongepland, ongewenst. En dat voelde echt anders
dinsdag 1 november 2022 om 09:54
Zeker, uiteraard. Wat zij beslist is haar besluit en dus goed. Maar ik wil alleen maar duidelijk maken dat het krijgen van een kind niet alleen maar moeilijk en zwaar is. Dat kan ook een belangrijk argument zijn bij haar beslissing. Als TO alle commentaren leest wordt er wel vaak een doemscenario geschetst, terwijl het haar leven ook kan verrijken.Lila-Linda schreef: ↑01-11-2022 09:38Tja, of niet
als TO opluchting voelt, bij een miskraam, heeft zij deze jubbelgevoelens gewoon niet. Dat mag ook
Ik ben 2x heel bewust, gepland, gewenst zwanger geweest
en 1x ongepland, ongewenst. En dat voelde echt anders
dinsdag 1 november 2022 om 10:22
Nataschalala schreef: ↑01-11-2022 09:54Zeker, uiteraard. Wat zij beslist is haar besluit en dus goed. Maar ik wil alleen maar duidelijk maken dat het krijgen van een kind niet alleen maar moeilijk en zwaar is. Dat kan ook een belangrijk argument zijn bij haar beslissing. Als TO alle commentaren leest wordt er wel vaak een doemscenario geschetst, terwijl het haar leven ook kan verrijken.
Ik las de afgelopen dagen ook al net zoveel juichverhalen als doemscenarios
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 1 november 2022 om 10:41
De kans op afwijkingen is niet veel groter dan de kans op een miskraam. De kans op een miskraam is groter dan die op een afwijking. Over suggestieve posts gesproken.Tig schreef: ↑01-11-2022 06:05Wat een ontzettend suggestieve post, triest wel. Overigens staat het verre van vast dat dit een baby, kind, volwassene wordt. Ook al doet TO niks. De kans op een miskraam is bijzonder groot op deze leeftijd en de kans op afwijkingen nog veel groter. Zou jij die "uitdaging" aandurven?
dinsdag 1 november 2022 om 10:42
Het wordt er voor TO niet makkelijker op ben ik bang. Hopelijk pikt ze er uit wat haar helpt.Marianneke schreef: ↑01-11-2022 10:22Ik las de afgelopen dagen ook al net zoveel juichverhalen als doemscenarios
dinsdag 1 november 2022 om 10:44
Houdbaremelk schreef: ↑01-11-2022 10:41De kans op afwijkingen is niet veel groter dan de kans op een miskraam. De kans op een miskraam is groter dan die op een afwijking. Over suggestieve posts gesproken.
Statistieken zijn zo lastig te lezen... de kans op een afwijking bij de baby is bij een 40+ zwangere veel groter dan bij een 30-er. En dat is totaal iets anders inderdaad.
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 1 november 2022 om 12:24
Het is ook geen gemakkelijke beslissing. Maar ik denk wel dat dit topic alle kanten belicht, al blijft het een heel persoonlijk vraagstuk.Nataschalala schreef: ↑01-11-2022 10:42Het wordt er voor TO niet makkelijker op ben ik bang. Hopelijk pikt ze er uit wat haar helpt.
Ik zou, als ik TO was, vooral proberen om de grote toekomstlijn voor ogen te houden. Met een kind ziet je toekomst er heel anders uit dan wanneer je alleen met jezelf te maken hebt. Als TO zich best kan voorstellen dat zij kiest voor een leven als alleenstaande moeder, dus in theorie zonder relatie (alles kan, ze ontmoet misschien binnenkort een leuke man die haar kind ook omarmt, maar dat is een minder realistisch toekomstbeeld dan het alleenstaande moederschap) dan is een kind heel bijzonder en een verrijking van haar leven. Ook met het oog op carrièreperspectieven ziet de toekomst met een kind er anders uit. Dit zouden de vragen zijn die ik mezelf zou stellen. En ik denk dat TO, die 40+ is en geen relatie en sterke kinderwens heeft, best een helder beeld heeft van haar ideale toekomst.
dinsdag 1 november 2022 om 12:46
TO, wat een ontzettend lastige situatie. Ik hoop dat een gesprek bij het FIOM je meer duidelijkheid gaat brengen. Het is natuurlijk niet alleen een kind: het is vooral de vraag of je een veranderde toekomst zou zien zitten. En of je verbonden wilt blijven met een man, die gaan kind wil (het is en blijft de vader, dus er zal altijd een soort van band blijven).
Ik lees veel over rationele argumenten, maar de keuze voor een kind is natuurlijk zelden rationeel. Er zijn altijd meer rationele overwegingen om niet aan kinderen te beginnen dan wel (we hebben gelukkig geen kinderen in NL nodig voor onze verzorging in de toekomst).
Of je leeftijd een argument is weet ik niet. Ik ben 50 en heb een kind van onder de 10. Het is zeker anders dan toen ik begin 30 was, maar ik heb ook oudere kinderen en zit daardoor sowieso in een andere fase.
Het lastige van kinderen is dat je pas kunt ervaren hoe het is (zowel positief als negatief) als ze er eenmaal zijn. In mijn geval bleek het vele malen leuker dan ik ooit had verwacht. Maar het kan dus ook tegenvallen. Bij mij was het een totale verrijking, maar ik moet er reëel in zijn: naast enorm veel voldoening en plezier brengt her ook zorgen met zich mee.
Succes met het maken van deze bijzonder lastige keuze.
Ik lees veel over rationele argumenten, maar de keuze voor een kind is natuurlijk zelden rationeel. Er zijn altijd meer rationele overwegingen om niet aan kinderen te beginnen dan wel (we hebben gelukkig geen kinderen in NL nodig voor onze verzorging in de toekomst).
Of je leeftijd een argument is weet ik niet. Ik ben 50 en heb een kind van onder de 10. Het is zeker anders dan toen ik begin 30 was, maar ik heb ook oudere kinderen en zit daardoor sowieso in een andere fase.
Het lastige van kinderen is dat je pas kunt ervaren hoe het is (zowel positief als negatief) als ze er eenmaal zijn. In mijn geval bleek het vele malen leuker dan ik ooit had verwacht. Maar het kan dus ook tegenvallen. Bij mij was het een totale verrijking, maar ik moet er reëel in zijn: naast enorm veel voldoening en plezier brengt her ook zorgen met zich mee.
Succes met het maken van deze bijzonder lastige keuze.
dinsdag 1 november 2022 om 13:00
Marianneke schreef: ↑01-11-2022 10:44Statistieken zijn zo lastig te lezen... de kans op een afwijking bij de baby is bij een 40+ zwangere veel groter dan bij een 30-er. En dat is totaal iets anders inderdaad.
De kans is groter. Niet groot. De kans op een afwijking is klein, maar bij een geriatrische zwangerschap iets groter.
Bijvoorbeeld de kans op down is bij een vrouw van 30 jaar 0,4. Bij een vrouw van 40 5,0 (las ik net, bij mij werd destijds 4% genoemd). Dat betekent dat het nog steeds in 95% van de gevallen geen down is. De kansen op Edwards en Pautau e.d. zijn nog veel en veel kleiner. Deze dingen zijn met een NIPT ook nog eens goed op te sporen. Bovendien krijg je als oudere zwangere sowieso veel meer echo's en onderzoeken, dus je wordt juist beter in de gaten gehouden, wat de kans op complicaties juist weer minder maakt, of in ieder geval de kans dat ze op tijd worden opgemerkt vergroot.
Laten we nou niet met zijn allen doen alsof een zwangerschap bij 40+ vreselijk is.
dinsdag 1 november 2022 om 13:18
S0LEIL schreef: ↑01-11-2022 13:00De kans is groter. Niet groot. De kans op een afwijking is klein, maar bij een geriatrische zwangerschap iets groter.
Bijvoorbeeld de kans op down is bij een vrouw van 30 jaar 0,4. Bij een vrouw van 40 5,0 (las ik net, bij mij werd destijds 4% genoemd). Dat betekent dat het nog steeds in 95% van de gevallen geen down is. De kansen op Edwards en Pautau e.d. zijn nog veel en veel kleiner. Deze dingen zijn met een NIPT ook nog eens goed op te sporen. Bovendien krijg je als oudere zwangere sowieso veel meer echo's en onderzoeken, dus je wordt juist beter in de gaten gehouden, wat de kans op complicaties juist weer minder maakt, of in ieder geval de kans dat ze op tijd worden opgemerkt vergroot.
Laten we nou niet met zijn allen doen alsof een zwangerschap bij 40+ vreselijk is.
Precies wat ik probeerde te zeggen. Het risico op Down is dus 12,5x groter maar nog steeds 'slechts' 5% voor een vrouw van 40, vergeleken met iemand van 30. Het risico op een miskraam is meer dan 30% als veertiger, wat ik wel behoorlijk groot vind.
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 1 november 2022 om 15:52
Eens met alles. Ik dacht er net nog eens over na, en voor mij - maar ik heb al drie kinderen - zou een baby een absoluut schrikbeeld zijn. Ik snap ook nooit waarom mannen van 50+ die al vader zijn kiezen voor een tweede leg. Ik ben zelf 50+ en ik kijk met heel veel plezier en voldoening terug op de jaren waarin onze kinderen klein waren, maar man, wat ben ik BLIJ dat ik nu in een nieuwe fase ben aangeland - een fase waarin mijn man en ik weer tijd hebben om te reizen, om op de bonnefooi weg te gaan, om geld uit te geven aan onszelf, om weer die vrijheid (en de weekenden!) te hebben die we zo lang zijn kwijt geweest, en vooral: om niet meer de volledige verantwoordelijkheid te hebben voor onze kinderen. De betrokkenheid blijft altijd, en financieel zijn we ook nog niet helemaal los van onze kinderen (of eigenlijk is het andersomGique schreef: ↑01-11-2022 12:46TO, wat een ontzettend lastige situatie. Ik hoop dat een gesprek bij het FIOM je meer duidelijkheid gaat brengen. Het is natuurlijk niet alleen een kind: het is vooral de vraag of je een veranderde toekomst zou zien zitten. En of je verbonden wilt blijven met een man, die gaan kind wil (het is en blijft de vader, dus er zal altijd een soort van band blijven).
Ik lees veel over rationele argumenten, maar de keuze voor een kind is natuurlijk zelden rationeel. Er zijn altijd meer rationele overwegingen om niet aan kinderen te beginnen dan wel (we hebben gelukkig geen kinderen in NL nodig voor onze verzorging in de toekomst).
Of je leeftijd een argument is weet ik niet. Ik ben 50 en heb een kind van onder de 10. Het is zeker anders dan toen ik begin 30 was, maar ik heb ook oudere kinderen en zit daardoor sowieso in een andere fase.
Het lastige van kinderen is dat je pas kunt ervaren hoe het is (zowel positief als negatief) als ze er eenmaal zijn. In mijn geval bleek het vele malen leuker dan ik ooit had verwacht. Maar het kan dus ook tegenvallen. Bij mij was het een totale verrijking, maar ik moet er reëel in zijn: naast enorm veel voldoening en plezier brengt her ook zorgen met zich mee.
Succes met het maken van deze bijzonder lastige keuze.
) maar ik kan bij wijze van spreken nú een week met een vriendin op reis gaan en de deur achter me dichttrekken zonder dat ook maar iemand daar last van heeft. Mijn man vermaakt zich wel 
Ik denk dat dit soort fases belangrijk zijn in het leven. Na de drukke, bijzondere kindertijd is het nu weer ónze tijd, en voor onze vrienden geldt hetzelfde, dus we kunnen nu lekker buiten de schoolvakanties met onze vrienden en zonder kinderen een week naar Portugal, heerlijk! Dat kon allemaal niet toen onze kinderen nog op school zaten en 's avonds hun benen onder tafel staken. En in de weekends allemaal moesten hockeyen en voetballen. En ook vaak genoeg voor enorme kopzorgen zorgden - nachten wakker gelegen, echt - en over de financiële zorgen wil ik het niet eens hebben. Dat ligt nu grotendeels achter ons, en het is fijn om terug te kijken en te beseffen dat we het goed hebben gedaan. Elke 50+-man die aan een tweede leg begint slaat die fase over. Onbegrijpelijk. Je hebt het ook echt nódig na jarenlang zorgen en verantwoordelijk zijn, vind ik.
Maar voor TO geldt misschien dat zij de fases in omgekeerde volgorde kan afleggen. Misschien heeft zij deze 'vrije' fase (met genoeg geld, tijd en avontuur) de afgelopen vijftien jaar wel ten volle benut, en is ze nu klaar voor het moederschap. Dat kan ik me best voorstellen. Want ik had mijn kinderen nooit willen missen. En het ouderschap is fysiek nou ook weer niet zó zwaar dat je op je 43e bent uitgerangeerd. Als je alles uit je vrije leven hebt gehaald wat erin zat en je hebt het gevoel dat je klaar bent voor de - zware, dat wel - verantwoordelijkheid voor een kind dat je leven intens zal verrijken, zou ik zeggen: dóen. Maar als je veel waarde hecht aan je vrijheid (en ik geniet er serieus heel erg van, nu ik eindelijk weer alleen aan mezelf hoef te denken), zou ik er nog eens heel goed over nadenken.
dinsdag 1 november 2022 om 16:12
Maar je gaat toch niet beslissen om een abortus te laten uitvoeren omdat je bang bent voor een miskraam.Marianneke schreef: ↑01-11-2022 13:18Precies wat ik probeerde te zeggen. Het risico op Down is dus 12,5x groter maar nog steeds 'slechts' 5% voor een vrouw van 40, vergeleken met iemand van 30. Het risico op een miskraam is meer dan 30% als veertiger, wat ik wel behoorlijk groot vind.
Dat kan een afweging zijn bij de beslissing ga ik wel of niet proberen zwanger te worden.
To is al zwanger.
dinsdag 1 november 2022 om 16:15
Lijkt mij ook ja.Velvetlady schreef: ↑01-11-2022 16:12Maar je gaat toch niet beslissen om een abortus te laten uitvoeren omdat je bang bent voor een miskraam.
Dat kan een afweging zijn bij de beslissing ga ik wel of niet proberen zwanger te worden.
To is al zwanger.
dinsdag 1 november 2022 om 16:25
Velvetlady schreef: ↑01-11-2022 16:12Maar je gaat toch niet beslissen om een abortus te laten uitvoeren omdat je bang bent voor een miskraam.
Dat kan een afweging zijn bij de beslissing ga ik wel of niet proberen zwanger te worden.
To is al zwanger.
Lees je dat in mijn post? Totaal niet wat ik wil zeggen. Het ging over risico's bij zwangerschappen, niet om redenen waarom je iets het af zou breken.
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 1 november 2022 om 16:25
Als to wenst het kind te houden Waarom zou dan wat een relatief onbekende man wil belangrijker zijn dan wat ze zelf wil?
Ze zal hooguit later verantwoording moeten afleggen tegen haar kind dat het opgroeit zonder vader.
En dan gok ik toch dat kind liever zonder vader is opgegroeid dan nooit had bestaan
dinsdag 1 november 2022 om 16:26
dinsdag 1 november 2022 om 16:40
Hoe je het ook wendt of keert, het is ook zijn kind. Zijn nakomeling. Ik ben zelf niet zo positief over de toekomst en zou het echt heel belastend vinden als er een nakomeling van mij op deze wereld gezet zou worden. Ik zou me daar wel verantwoordelijk voor voelen en me zorgen over maken. Dat ik het niet had gewild doet daar niks aan af. Maakt het misschien juist erger.Velvetlady schreef: ↑01-11-2022 16:25Als to wenst het kind te houden Waarom zou dan wat een relatief onbekende man wil belangrijker zijn dan wat ze zelf wil?
Ze zal hooguit later verantwoording moeten afleggen tegen haar kind dat het opgroeit zonder vader.
En dan gok ik toch dat kind liever zonder vader is opgegroeid dan nooit had bestaan
En je laatste zin, dat is nog maar de vraag he. Niet iedereen is blij dat hij of zij geboren is. Het leven is geen krentenbol, om het zo maar te zeggen.
.
dinsdag 1 november 2022 om 17:04
Is er nog een ander kamp mogelijk?Marianneke schreef: ↑01-11-2022 16:26Blijkbaar moet je in dit topic in kamp 'houden' of kamp 'abortus' zitten.
dinsdag 1 november 2022 om 18:17
Maar TO is geen 53, maar 43. Voor haar geldt dat dus allemaal niet. En laten we nou niet doen alsof dat nu zo vreselijk oud is, mijn dochter zit toevallig in een klas van bijna allemaal jongste kinderen thuis en al die moeders zijn rond of in de 40. Want die zijn rond hun dertigste met de eerste begonnen, en als je dan zo om de 2 a 2,5 jaar er een kind bij krijgt dan ben je ergens tussen de 35 en 40 als de jongste wordt geboren en dus eind 30 of begin 40 als die jongste in groep 3 zit. En sorry, maar of je nu 41 bent of 49 als je jongste in groep 3 zit, oud ben je dan allebei toch wel, hoor.samarinde schreef: ↑01-11-2022 15:52Eens met alles. Ik dacht er net nog eens over na, en voor mij - maar ik heb al drie kinderen - zou een baby een absoluut schrikbeeld zijn. Ik snap ook nooit waarom mannen van 50+ die al vader zijn kiezen voor een tweede leg. Ik ben zelf 50+ en ik kijk met heel veel plezier en voldoening terug op de jaren waarin onze kinderen klein waren, maar man, wat ben ik BLIJ dat ik nu in een nieuwe fase ben aangeland -
Je zegt zelf dat je nu in de 50 bent en als ik me goed herinner is je jongste nu net de deur uit. Zoveel verschil is dat toch niet met mij of TO? Als mijn jongste 18 is ben ik precies 60. Ik vind dat echt een verwaarloosbaar verschil met begin 50. Alle vrouwen om me heen zijn in de 50 en hebben nog kinderen thuis of hebben de jongste net de deur uit, mijn vriendin heeft ook net de jongste de deur uit en die wordt 55 dit jaar. Nou, poeh poeh, echt enorm veel jonger dan 60 inderdaad.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 1 november 2022 om 18:54
dinsdag 1 november 2022 om 19:35
Dat zegt toch iedereen?Marianneke schreef: ↑01-11-2022 18:54Ja, kamp 'TO moet zelf een afweging maken op basis van haar omstandigheden, haar toekomstbeeld en haar gevoelens, ik ga haar niet vertellen wat ze moet doen'
dinsdag 1 november 2022 om 19:43
Marianneke schreef: ↑01-11-2022 18:54Ja, kamp 'TO moet zelf een afweging maken op basis van haar omstandigheden, haar toekomstbeeld en haar gevoelens, ik ga haar niet vertellen wat ze moet doen'
Volgens mij zit het merendeel van de posters in dit topic in dat kamp.
dinsdag 1 november 2022 om 20:17
Volgens mij heb je niet mijn hele post gelezenfashionvictim schreef: ↑01-11-2022 18:17Maar TO is geen 53, maar 43. Voor haar geldt dat dus allemaal niet. En laten we nou niet doen alsof dat nu zo vreselijk oud is, mijn dochter zit toevallig in een klas van bijna allemaal jongste kinderen thuis en al die moeders zijn rond of in de 40. Want die zijn rond hun dertigste met de eerste begonnen, en als je dan zo om de 2 a 2,5 jaar er een kind bij krijgt dan ben je ergens tussen de 35 en 40 als de jongste wordt geboren en dus eind 30 of begin 40 als die jongste in groep 3 zit. En sorry, maar of je nu 41 bent of 49 als je jongste in groep 3 zit, oud ben je dan allebei toch wel, hoor.
Je zegt zelf dat je nu in de 50 bent en als ik me goed herinner is je jongste nu net de deur uit. Zoveel verschil is dat toch niet met mij of TO? Als mijn jongste 18 is ben ik precies 60. Ik vind dat echt een verwaarloosbaar verschil met begin 50. Alle vrouwen om me heen zijn in de 50 en hebben nog kinderen thuis of hebben de jongste net de deur uit, mijn vriendin heeft ook net de jongste de deur uit en die wordt 55 dit jaar. Nou, poeh poeh, echt enorm veel jonger dan 60 inderdaad.
want dit was precies mijn conclusie: leeftijd (30 of 40) maakt helemaal niks uit, je kunt echt nog heel erg genieten van een jong kind als je zelf al wat ouder bent. Mijn enige punt is dat de fase van vrijheid (financieel en persoonlijk) heel fijn en belangrijk is, en dat die voor sommigen (zoals ik) aanbreekt ná de verantwoordelijkheid van het moederschap, en voor anderen (zoals bijvoorbeeld TO, die al heel lang vrij en onbezwaard heeft geleefd) pas daarná. Het kan allemaal.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
