Kinderen
alle pijlers
Afwezige vader: wat te doen?
donderdag 30 september 2021 om 21:50
Hallo,
Zonder al te veel op de voorgeschiedenis in te willen gaan, heb ik behoefte aan even sparren over het volgende:
De vader van mijn kinderen en ik hebben een langdurig juridisch gevecht gehad over de omgang met de kinderen. Dat gevecht is door hem geïnitieerd, niet door mij. De laatste rechtszaak die hij had aangespannen is echter niet in zijn voordeel geëindigd, maar in dat van mij en de rechter heeft voorwaarden aan de omgangsregeling gesteld.
Sinds die uitspraak heb ik hem echter nooit meer gezien. Hij heeft nooit meer gereageerd op mails of telefoontjes, ook niet op bemiddelingspogingen van neutrale derden en vooral: hij is dus ook nooit meer onze dochter komen ophalen voor de omgangsregeling.
Zij heeft hem dus van de een op de andere dag nooit meer gezien en ook nooit meer wat van hem gehoord. We hebben hem nog wel eens samen gebeld en ook het wijkteam heeft hem nog wel eens gebeld, ik heb hem zelf nog gebeld en dan beloofde hij weer te komen of in ieder geval met onze dochter te bellen, maar hij kwam dat nooit na.
Dat is inmiddels bijna 2 jaar geleden en ondanks dat mijn dochter nog maar jong was toen ze wel omgang met hem had, heeft ze daar nog veel herinneringen aan. Ze praat en vertelt mij graag over haar vader en zijn familie en wat ze met hen heeft beleefd en ik reageer daar altijd positief op. Bij vlagen geeft ze aan dat ze hem mist en vraagt ze of ze naar hem toe mag of of we hem kunnen bellen, zoeken, bij hem langs gaan, naar zijn werk gaan, etc. Ze is een slim meisje dus ze verzint dan echt scenario's over waarom hij wellicht niet komt en verzint daar dan dus ook zelf oplossingen voor ("misschien heeft hij het wel heel druk mama, misschien moeten we dan naar zijn werk gaan")
Ik zeg meestal eerlijk tegen haar dat ik niet weet waarom hij niet komt en dat ik ook niet weet wanneer hij wel weer gaat komen. Dat accepteert ze meestal ook wel. Ze zegt alleen de laatste tijd weer zo vaak dat ze hem mist en vroeg me vandaag weer of we hem dan niet samen konden proberen te bellen.
Ik weet niet meer wat ik moet antwoorden. Mijn hart en mijn liefde voor mijn dochter zegt me dat ik het weeeeeeer moet gaan proberen, zodat als er een kansje is dat hij ooit weer gaat komen dat ik er in ieder geval alles aan gedaan heb. Mijn verstand zegt echter dat als hij zou willen, hij er wel zou zijn. Maar dat kan ik moeilijk tegen mijn lieve meiske zeggen, nietwaar?
Wat te doen?
Zonder al te veel op de voorgeschiedenis in te willen gaan, heb ik behoefte aan even sparren over het volgende:
De vader van mijn kinderen en ik hebben een langdurig juridisch gevecht gehad over de omgang met de kinderen. Dat gevecht is door hem geïnitieerd, niet door mij. De laatste rechtszaak die hij had aangespannen is echter niet in zijn voordeel geëindigd, maar in dat van mij en de rechter heeft voorwaarden aan de omgangsregeling gesteld.
Sinds die uitspraak heb ik hem echter nooit meer gezien. Hij heeft nooit meer gereageerd op mails of telefoontjes, ook niet op bemiddelingspogingen van neutrale derden en vooral: hij is dus ook nooit meer onze dochter komen ophalen voor de omgangsregeling.
Zij heeft hem dus van de een op de andere dag nooit meer gezien en ook nooit meer wat van hem gehoord. We hebben hem nog wel eens samen gebeld en ook het wijkteam heeft hem nog wel eens gebeld, ik heb hem zelf nog gebeld en dan beloofde hij weer te komen of in ieder geval met onze dochter te bellen, maar hij kwam dat nooit na.
Dat is inmiddels bijna 2 jaar geleden en ondanks dat mijn dochter nog maar jong was toen ze wel omgang met hem had, heeft ze daar nog veel herinneringen aan. Ze praat en vertelt mij graag over haar vader en zijn familie en wat ze met hen heeft beleefd en ik reageer daar altijd positief op. Bij vlagen geeft ze aan dat ze hem mist en vraagt ze of ze naar hem toe mag of of we hem kunnen bellen, zoeken, bij hem langs gaan, naar zijn werk gaan, etc. Ze is een slim meisje dus ze verzint dan echt scenario's over waarom hij wellicht niet komt en verzint daar dan dus ook zelf oplossingen voor ("misschien heeft hij het wel heel druk mama, misschien moeten we dan naar zijn werk gaan")
Ik zeg meestal eerlijk tegen haar dat ik niet weet waarom hij niet komt en dat ik ook niet weet wanneer hij wel weer gaat komen. Dat accepteert ze meestal ook wel. Ze zegt alleen de laatste tijd weer zo vaak dat ze hem mist en vroeg me vandaag weer of we hem dan niet samen konden proberen te bellen.
Ik weet niet meer wat ik moet antwoorden. Mijn hart en mijn liefde voor mijn dochter zegt me dat ik het weeeeeeer moet gaan proberen, zodat als er een kansje is dat hij ooit weer gaat komen dat ik er in ieder geval alles aan gedaan heb. Mijn verstand zegt echter dat als hij zou willen, hij er wel zou zijn. Maar dat kan ik moeilijk tegen mijn lieve meiske zeggen, nietwaar?
Wat te doen?
Am Yisrael Chai!
. 
donderdag 30 september 2021 om 23:38
Natuurlijk is het een lief kind! En al zou ze dat niet zijn, dan nog is het hartverscheurend als een kind verdriet heeft van het verlies van een ouder.fashionvictim schreef: ↑30-09-2021 23:30ik denk het ook niet. Het is inmiddels bijna de helft van haar leven dat ze hem niet ziet maar ze is er nog net zo vaak en veel mee bezig als in het begin. En kan nog feilloos allerlei herinneringen aan me vertellen.
Het doet me zo'n verdriet want het is zo'n lief kind.
Maar jij hebt nog geen antwoord gegeven op de vraag wat jij wil.
( het gaf mij ooit rust toen ik me bedacht dat ik helemaal geen ouderschap meer wilde delen. Ik wilde alleen nog maar een leukedingenvader.
En later heeft het mij enorm geholpen toen ik echt kon geloven dat hij in praktijk waardeloos was, maar absoluut echt van haar hield)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 30 september 2021 om 23:40
Ze hadden het ook veeeeel en veeeel rotter kunnen treffen, he. Doe jezelf niet te kort.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 september 2021 om 23:44
Eens! Ze hebben het goed, want ze hebben jou. Power momblijfgewoonbianca schreef: ↑30-09-2021 23:40Ze hadden het ook veeeeel en veeeel rotter kunnen treffen, he. Doe jezelf niet te kort.
donderdag 30 september 2021 om 23:51
https://www.bvd-advocaten.nl/blogs/papa ... gsweekendh
Het lijkt me voor de verstandhoudingen niet erg best, maar misschien voor je eigen gemoedsrust, zodat je later aan kunt tonen dat je zelfs dat hebt gedaan ?
Willen grootouders ook niet dat ze zonder jou een keertje langskomt ? Of dat zij alleen iets met haar ondernemen Dat ze hem daar misschien tzt een keer ziet ?
Het lijkt me voor de verstandhoudingen niet erg best, maar misschien voor je eigen gemoedsrust, zodat je later aan kunt tonen dat je zelfs dat hebt gedaan ?
Willen grootouders ook niet dat ze zonder jou een keertje langskomt ? Of dat zij alleen iets met haar ondernemen Dat ze hem daar misschien tzt een keer ziet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 september 2021 om 23:55
Ik zit in dezelfde situatie met mijn dochter. Zij is nu 7 jaar en had hem vanaf haar 3e niet meer gezien. Wat je doet is goed, je bent open en eerlijk. En daar waar je geen antwoord op hebt vul je niet zelf in. Het laatste wat je wil is je kind met verdriet zien, maar helaas is dat de keerzijde van een absente vader en komt met vlagen. Toen mijn dochter er steeds meer over begon heb ik weer contact gezocht. En al hoewel jij daar echt niet verantwoordelijk voor bent is er ook niks mis mee om dit te doen. Uiteindelijk heeft ze haar vader na 4 jaar weer gezien, maar ook nu moet ik helaas weer aangeven dat ik niet weet wanneer hij weer komt. Het enige wat ik kan doen is haar daar in steunen en zelf haar veilige haven zijn. Sterkte!
vrijdag 1 oktober 2021 om 00:22
Wat verdrietig. Voor haar en voor hem. Alleen kan zij er niks aan doen.
Soms is de harde waarheid beter dan verbloemen voor kinderen.
“Papa is er niet, omdat papa dat niet kan. Waarom hij het niet kan, weet ik ook niet.
Ik weet niet of papa binnenkort nog komt, ik denk het niet. Dus jij, broer en ik staan er samen voor en we maken er wat van. We hebben gelukkig elkaar, broer en ik zijn er voor je. Het is zoals het is. “
Zeker jonge kinderen kunnen vaak verrassend goed dealen met feiten. En als die zeer doen, dan kunnen ze terecht bij de mensen die er toch al voor ze zijn en de stempel betrouwbaar al hebben verdiend.
Soms is de harde waarheid beter dan verbloemen voor kinderen.
“Papa is er niet, omdat papa dat niet kan. Waarom hij het niet kan, weet ik ook niet.
Ik weet niet of papa binnenkort nog komt, ik denk het niet. Dus jij, broer en ik staan er samen voor en we maken er wat van. We hebben gelukkig elkaar, broer en ik zijn er voor je. Het is zoals het is. “
Zeker jonge kinderen kunnen vaak verrassend goed dealen met feiten. En als die zeer doen, dan kunnen ze terecht bij de mensen die er toch al voor ze zijn en de stempel betrouwbaar al hebben verdiend.
vrijdag 1 oktober 2021 om 00:52
DitTuinbank schreef: ↑30-09-2021 21:54Wat verdrietig voor je dochtertje..
Lijkt me heel moeilijk dit. Maar, je zegt ze is heel slim en begripvol, dus misschien kun je toch op een (kinderlijk) niveau uitleggen dat ze er vanuit moet gaan dat haar papa voorlopig niet in beeld wil zijn.
Als je blijft proberen wordt ze ook telkens teleurgesteld door hem, dat is natuurlijk vreselijk.
vrijdag 1 oktober 2021 om 00:57
Professionals die ik ken maken dan een strip verhaal voor kind. Ik zou medewerker toegangsteam vragenblijfgewoonbianca schreef: ↑30-09-2021 23:18https://lucyandthebeast.com/vaderwond-h ... -wil-zien/
Dit lijkt mij een goede uitleg.
vrijdag 1 oktober 2021 om 04:29
Wat ontzettend rot voor je. Dat doet een moederhart zo veel zeer, je kindje zien lijden.
Helaas kun je er weinig aan veranderen. Het enige wat je kunt doen is de deur voor hem openhouden, maar niet meer achter hem aan gaan. Zo geef je hem macht en invloed over jou wat hij denk ik heel fijn vindt.
Wees heel feitelijk en emotieloos in je antwoorden als je dochter naar hem vraagt. Heel matter of fact. Wees altijd positief en liefdevol als je over hem praat (heel moeilijk, i know). Maak nooit rot opmerkingen over hem, of indirecte opmerkingen. Zo houdt namelijk nog steeds veel van hem en als je slecht over hem praat zul je haar veel pijn doen.
Als ze zelf wat ouder is zal ze het beter snappen en als volwassene zal ze op die manier heel veel respect voor je hebben.
Helaas kun je er weinig aan veranderen. Het enige wat je kunt doen is de deur voor hem openhouden, maar niet meer achter hem aan gaan. Zo geef je hem macht en invloed over jou wat hij denk ik heel fijn vindt.
Wees heel feitelijk en emotieloos in je antwoorden als je dochter naar hem vraagt. Heel matter of fact. Wees altijd positief en liefdevol als je over hem praat (heel moeilijk, i know). Maak nooit rot opmerkingen over hem, of indirecte opmerkingen. Zo houdt namelijk nog steeds veel van hem en als je slecht over hem praat zul je haar veel pijn doen.
Als ze zelf wat ouder is zal ze het beter snappen en als volwassene zal ze op die manier heel veel respect voor je hebben.
Let’s go Brandon!
vrijdag 1 oktober 2021 om 08:07
Dat hij niet wil is de situatie nu. Niemand kan in zijn hoofd kijken waarom dat exact zo is, dus voorspellen wat de toekomst gaat brengen lukt al helemaal niet.fashionvictim schreef: ↑30-09-2021 22:49Dit is precies wat de andere mannen om me heen ook zeggen. Als ik dat ter kennisgeving aanneem, dan moet ik dus eigenlijk gewoon tegen mijn dochter zeggen dat hij niet meer gaat komen? Hoe doe je dat in vredesnaam?
Daarnaast wil je het beste voor jouw dochter, dus opgeven is geen optie, alleen heb je er geen invloed op. Heel frustrerend moet dat zijn.
Uiteindelijk doe je nu wat je moet doen. Je bent eerlijk naar haar. Je weet niet waarom hij geen contact wil en je weet niet of en wanneer hij dat nog zal willen.
Als ze rechtstreeks vraagt of ze hem nog ooit gaat zien, dan zul je dus ook niets anders kunnen antwoorden dat je dat niet weet. Als die vraag komt, dan weet ze het antwoord echt al. Kinderen voelen dingen echt wel aan.
vrijdag 1 oktober 2021 om 09:30
Dat is echt het meest vreselijke eraan. Klinkt hard wat ik nu ga schrijven maar dan kan hij nog beter dood zijn want dan heeft hij echt een reden om zijn dochter niet meer te bezoeken, nu is het een groot gebrek aan interesse. Begrijp niet hoe je dat je bloedeigen kind aan kan doen.fashionvictim schreef: ↑30-09-2021 22:49Dit is precies wat de andere mannen om me heen ook zeggen. Als ik dat ter kennisgeving aanneem, dan moet ik dus eigenlijk gewoon tegen mijn dochter zeggen dat hij niet meer gaat komen? Hoe doe je dat in vredesnaam?
Mijn zusje heeft een soortgelijk verhaal maar deze vader heeft gewoon aangegeven zijn kind niet meer te willen zien, niet leuk maar maakt het wel heel duidelijk.
vrijdag 1 oktober 2021 om 10:04
Eens.
Sterkte FV, inderdaad erg sneu voor je dochter.
vrijdag 1 oktober 2021 om 11:43
Het klinkt alsof jij er alles aan hebt gedaan. Wijkteam, familieleden, zelf contact opnemen etc. Hij wil op dit moment geen contact. Wellicht heeft hij zich erbij neergelegd verloren te hebben en is af en toe contant te pijnlijk (soort alles of niets). Ik begrijp wel dat zijn familie daarbij aan zijn kant staat of er niet tegen of tussenin gaan staan.
Ik zou het laten voor wat het is. Jullie hebben niets aan iemand die tegen zijn zin komt, alsnog loze beloftes doet of na 1x nooit meer komt. Of straks alsnog vervelende rechtszaken begint.
Laat het rusten en vertel je kind de harde maar duidelijke waarheid. Hij komt niet meer en ik weet niet waarom. Jij hebt niets verkeerd gedaan. Als hij wil kan hij contact met ons opnemen maar wij doen dat niet meer.
Wellicht is het helpend een fotoboekje te maken met foto's van hem, jullie of met haar (desnoods haal je wat recente foto's van zijn insta of Facebook). Daar kan ze zelf inkijken als de behoefte daar is.
Ook zijn er in de bieb of online (voor)leesboeken te vinden over gescheiden ouders.
Leer haar de situatie te accepteren ipv hoop blijven houden. En ga zeker niet naar zijn werk of familie benaderen.
Ik zou het laten voor wat het is. Jullie hebben niets aan iemand die tegen zijn zin komt, alsnog loze beloftes doet of na 1x nooit meer komt. Of straks alsnog vervelende rechtszaken begint.
Laat het rusten en vertel je kind de harde maar duidelijke waarheid. Hij komt niet meer en ik weet niet waarom. Jij hebt niets verkeerd gedaan. Als hij wil kan hij contact met ons opnemen maar wij doen dat niet meer.
Wellicht is het helpend een fotoboekje te maken met foto's van hem, jullie of met haar (desnoods haal je wat recente foto's van zijn insta of Facebook). Daar kan ze zelf inkijken als de behoefte daar is.
Ook zijn er in de bieb of online (voor)leesboeken te vinden over gescheiden ouders.
Leer haar de situatie te accepteren ipv hoop blijven houden. En ga zeker niet naar zijn werk of familie benaderen.
vrijdag 1 oktober 2021 om 11:47
Het is gewoon niet voor te stellen wat zo'n man zich ontzegt.fashionvictim schreef: ↑30-09-2021 23:30ik denk het ook niet. Het is inmiddels bijna de helft van haar leven dat ze hem niet ziet maar ze is er nog net zo vaak en veel mee bezig als in het begin. En kan nog feilloos allerlei herinneringen aan me vertellen.
Het doet me zo'n verdriet want het is zo'n lief kind.
Mensen zouden er een moord voor doen, en hij gaat er zo mee om. Niet te bevatten en daardoor bijna niet uit te leggen.
Het lijkt me inderdaad een goede om 'het is pappa niet gelukt en ik denk niet dat hij nog gaat komen' te proberen.
vrijdag 1 oktober 2021 om 11:52
Wij hadden al jong door dat mijn vader het gewoon niet zo goed lukte. Ik kon daar wel mee leven, al is het ook een onveilig gevoel achteraf.Sjaantje37 schreef: ↑01-10-2021 09:30Dat is echt het meest vreselijke eraan. Klinkt hard wat ik nu ga schrijven maar dan kan hij nog beter dood zijn want dan heeft hij echt een reden om zijn dochter niet meer te bezoeken, nu is het een groot gebrek aan interesse. Begrijp niet hoe je dat je bloedeigen kind aan kan doen.
Mijn zusje heeft een soortgelijk verhaal maar deze vader heeft gewoon aangegeven zijn kind niet meer te willen zien, niet leuk maar maakt het wel heel duidelijk.
Dat je eigenlijk een volwassene niet zo serieus kan nemen.
Mijn zusje heeft er op de dag van vandaag last van. Voelde zich afgewezen en had echt het gevoel 'als je eigen vader je niet eens wil...'
Heel veel issues, vooral later met eigenschappen die typisch mijn vader zijn.
De rest van ons was redelijk droog. Heel lastig dus wat te doen.
Ik heb het me nooit persoonlijk aangetrokken, ander kind in precies dezelfde situatie dus veel issues.
