Kinderen
alle pijlers
Algehele achterstand zoontje van anderhalf
vrijdag 11 mei 2007 om 13:31
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, lees wel al een aantal jaren mee, maar dit is de eerste keer dat ik zelf een topic open.
Mijn probleem is het volgende: mijn zoontje van anderhalf heeft
waarschijnlijk een algehele achterstand. Ik zal bij het begin beginnen.
Ik heb een redelijk normale zwangerschap en bevalling gehad (wel veel
stress tijdens de zwangerschap en een langdurige bevallig) en mijn
zoontje ontwikkelde zich in het eerste jaar keurig volgens schema. In
de laatste maanden van het eerste jaar ging het wel iets langzamer,
maar dat was nog niet zo erg omdat hij eerst altijd voor lag in zijn
ontwikkeling. Toch had ik toen al een "onderbuikgevoel" van "hier klopt
ergens iets niet". Na het eerste jaar ging het erg langzaam, zowel met
taal (zowel in begrip als in praten) was hij traag als motorisch (hij
begint nu langzaamaan te lopen). Over de taal had de arts van het
consultatiebureau met 14 maanden al een opmerking gemaakt. Hij is nu in
behandeling bij de kinderarts, die ook al een opmerking maakte over
zijn trage ontwikkeling en zijn vreemde manier van spelen en i.v.m.
zijn motorische ontwikkeling is hij in behandeling bij de
fysiotherapeut.
Deze zei vandaag dus dat zij denkt dat mijn zoontje een algemene
achterstand heeft. Het was net alsof iemand me een klap gaf, mijn maag
draaide zich om al het plezier dat ik net nog in hem had was weg. Dit
is steeds zo, telkens als ik het een beetje naast me neer probeer te
leggen en van mijn zoontje probeer te genieten hoor ik weer dat hij
achter ligt en voel ik me alleen maar akelig. Binnenkort zal er een
speltherapeut komen kijken die ook nog eens zal beoordelen of er
daadwerkelijk sprake is van een achterstand. Ik heb al aangegeven dat
dit voor mij niet hoeft als ze alleen maar vertellen dat hij een
achterstand heeft en er verder toch niks aan kunnen doen (dit was wat
de arts in het ziekenhuis zei), maar dat is dus iets dat de
fysiotherapeut niet weet en zal afhangen van was er uit het onderzoek
komt.
Wie heeft er nog meer een soortgelijk iets mee gemaakt en hoe gaat het
met jouw kind op dit moment? Zit me nu allemaal dingen in mijnn hoofd
te halen, straks zeggen ze dat hij geestelijk gehandicapt of
zwakbegaafd is ofzo!
Hoop dat iemand me een beetje een hart onder de riem kan steken.
Groetjes
vrijdag 11 mei 2007 om 22:11
Hoi Muis,
ik snap wel een beetje hoe het voelt hoor. Ons zoontje van nu 16 maanden is ook niet de snelste. Hij heeft baby-epilepsie gehad en daarvoor hebben we zo ongeveer een maand in het ziekenhuis gelegen. Daarvoor heeft hij een maand of 2 aanvallen gehad die wij/huisarts/CB niet herkenden als epilepsie. Hij heeft nu medicijnen, is aanvalsvrij en het gaat heel goed met hem. In de 2-3 maanden dat we in de aanvallen/ziekenhuizen waren is hij ook gestagneert, vooral door vermoeidheid denk ik zelf. Hij ontwikkelt zich nu wel verder maar hij blijft toch wat achter op schema. En als je al weet dat er iets is, of in ons geval dat je bang bent dat er toch schade is ontstaan, dan ben je wellicht overalert. Het is ook moeilijk om dan te genieten omdat je angst dan overheerst.
Wij hebben ons nu ook net aangemeld bij de Integrale vroeghulp en die gaat ons zoontje binnenkort bekijken. Het kan best zijn dat ze het prima vinden hoe het gaat; mooi! Dan zijn wij gerustgesteld. Komen ze toch iets tegen; ook goed, dan zijn we er op tijd bij.
Ik vind het soms ook moeilijk als ik andere kindjes zie die veel verder zijn dan mijn zoontje bijv als we bij babyzwemmen zijn. Het is confronterend soms. Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij en dankbaar dat hij er zo vanaf is gekomen, het had veel erger kunnen aflopen. En hij is zo lief en knuffelig en we zijn echt vriendjes en daar geniet ik intens van.
ik snap wel een beetje hoe het voelt hoor. Ons zoontje van nu 16 maanden is ook niet de snelste. Hij heeft baby-epilepsie gehad en daarvoor hebben we zo ongeveer een maand in het ziekenhuis gelegen. Daarvoor heeft hij een maand of 2 aanvallen gehad die wij/huisarts/CB niet herkenden als epilepsie. Hij heeft nu medicijnen, is aanvalsvrij en het gaat heel goed met hem. In de 2-3 maanden dat we in de aanvallen/ziekenhuizen waren is hij ook gestagneert, vooral door vermoeidheid denk ik zelf. Hij ontwikkelt zich nu wel verder maar hij blijft toch wat achter op schema. En als je al weet dat er iets is, of in ons geval dat je bang bent dat er toch schade is ontstaan, dan ben je wellicht overalert. Het is ook moeilijk om dan te genieten omdat je angst dan overheerst.
Wij hebben ons nu ook net aangemeld bij de Integrale vroeghulp en die gaat ons zoontje binnenkort bekijken. Het kan best zijn dat ze het prima vinden hoe het gaat; mooi! Dan zijn wij gerustgesteld. Komen ze toch iets tegen; ook goed, dan zijn we er op tijd bij.
Ik vind het soms ook moeilijk als ik andere kindjes zie die veel verder zijn dan mijn zoontje bijv als we bij babyzwemmen zijn. Het is confronterend soms. Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij en dankbaar dat hij er zo vanaf is gekomen, het had veel erger kunnen aflopen. En hij is zo lief en knuffelig en we zijn echt vriendjes en daar geniet ik intens van.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 11 mei 2007 om 22:36
Hoi Dropje en Malicifent,
Bedankt voor jullie reacties! Ja, ik kan me goed voorstellen dat jullie
je ook veel zorgen gemaakt hebben. Dropje, wat fijn voor je dat je
dochtertje het goed doet! En een hersenbloeding tijdens de zwangerschap
of een syndroom?!!! Ik hoop niet dat ze dat tegen mij gaan zeggen. Ben
tijdens de zwangerschap al bang gemaakt dat hij het syndroom van Down
zou hebben omdat de niertjes vergroot waren en dat bleek niet zo te
zijn, maar zijn er ook andere syndromen waar je verder niets van ziet?
Malicifent, ja ik heb dat gevoel ook als ik andere kindjes zie die al
zoveel kunnen, ik zou ook zo graag willen dat hij over de speeltuin
rent en gewoon lekker meekomt met de rest. En natuurlijk is het
allemaal relatief, er zijn veel ergere dingen, maar je gevoel kun je
soms maar moeilijk uitschakelen. Gelukkig is die van mij ook een echte
knuffelkont, een heel lief ventje en ook een echte ijdeltuit, zoals hij
naar zichzelf grijnst in de spiegel! En dat hij zo vrolijk is daar ben
ik ook blij om. Dat is ook eigenlijk het belangrijkste, dat hij
gelukkig is. Denk dat hij mijn stemming wel goed kan aanvoelen hoor.
Gelukkig heb ik vanavond toch nog ontspannen met hem kunnen spelen.
Liefs, Muis
Bedankt voor jullie reacties! Ja, ik kan me goed voorstellen dat jullie
je ook veel zorgen gemaakt hebben. Dropje, wat fijn voor je dat je
dochtertje het goed doet! En een hersenbloeding tijdens de zwangerschap
of een syndroom?!!! Ik hoop niet dat ze dat tegen mij gaan zeggen. Ben
tijdens de zwangerschap al bang gemaakt dat hij het syndroom van Down
zou hebben omdat de niertjes vergroot waren en dat bleek niet zo te
zijn, maar zijn er ook andere syndromen waar je verder niets van ziet?
Malicifent, ja ik heb dat gevoel ook als ik andere kindjes zie die al
zoveel kunnen, ik zou ook zo graag willen dat hij over de speeltuin
rent en gewoon lekker meekomt met de rest. En natuurlijk is het
allemaal relatief, er zijn veel ergere dingen, maar je gevoel kun je
soms maar moeilijk uitschakelen. Gelukkig is die van mij ook een echte
knuffelkont, een heel lief ventje en ook een echte ijdeltuit, zoals hij
naar zichzelf grijnst in de spiegel! En dat hij zo vrolijk is daar ben
ik ook blij om. Dat is ook eigenlijk het belangrijkste, dat hij
gelukkig is. Denk dat hij mijn stemming wel goed kan aanvoelen hoor.
Gelukkig heb ik vanavond toch nog ontspannen met hem kunnen spelen.
Liefs, Muis
