Kinderen
alle pijlers
Algehele achterstand zoontje van anderhalf
vrijdag 11 mei 2007 om 13:31
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, lees wel al een aantal jaren mee, maar dit is de eerste keer dat ik zelf een topic open.
Mijn probleem is het volgende: mijn zoontje van anderhalf heeft
waarschijnlijk een algehele achterstand. Ik zal bij het begin beginnen.
Ik heb een redelijk normale zwangerschap en bevalling gehad (wel veel
stress tijdens de zwangerschap en een langdurige bevallig) en mijn
zoontje ontwikkelde zich in het eerste jaar keurig volgens schema. In
de laatste maanden van het eerste jaar ging het wel iets langzamer,
maar dat was nog niet zo erg omdat hij eerst altijd voor lag in zijn
ontwikkeling. Toch had ik toen al een "onderbuikgevoel" van "hier klopt
ergens iets niet". Na het eerste jaar ging het erg langzaam, zowel met
taal (zowel in begrip als in praten) was hij traag als motorisch (hij
begint nu langzaamaan te lopen). Over de taal had de arts van het
consultatiebureau met 14 maanden al een opmerking gemaakt. Hij is nu in
behandeling bij de kinderarts, die ook al een opmerking maakte over
zijn trage ontwikkeling en zijn vreemde manier van spelen en i.v.m.
zijn motorische ontwikkeling is hij in behandeling bij de
fysiotherapeut.
Deze zei vandaag dus dat zij denkt dat mijn zoontje een algemene
achterstand heeft. Het was net alsof iemand me een klap gaf, mijn maag
draaide zich om al het plezier dat ik net nog in hem had was weg. Dit
is steeds zo, telkens als ik het een beetje naast me neer probeer te
leggen en van mijn zoontje probeer te genieten hoor ik weer dat hij
achter ligt en voel ik me alleen maar akelig. Binnenkort zal er een
speltherapeut komen kijken die ook nog eens zal beoordelen of er
daadwerkelijk sprake is van een achterstand. Ik heb al aangegeven dat
dit voor mij niet hoeft als ze alleen maar vertellen dat hij een
achterstand heeft en er verder toch niks aan kunnen doen (dit was wat
de arts in het ziekenhuis zei), maar dat is dus iets dat de
fysiotherapeut niet weet en zal afhangen van was er uit het onderzoek
komt.
Wie heeft er nog meer een soortgelijk iets mee gemaakt en hoe gaat het
met jouw kind op dit moment? Zit me nu allemaal dingen in mijnn hoofd
te halen, straks zeggen ze dat hij geestelijk gehandicapt of
zwakbegaafd is ofzo!
Hoop dat iemand me een beetje een hart onder de riem kan steken.
Groetjes
vrijdag 11 mei 2007 om 13:54
Lieve Muis, ik snap dat je hiervan geschrokken bent.
Allereerst, een verstandelijke handicap is niet het eind van de wereld hoor.
Tuurlijk, je zult je toekomstbeeld moeten aanpassen en dat is niet makkelijk, dat zul je mij niet horen zeggen.
Maar de liefde voor je kind, zal er niet minder om worden. Je zult nog net zo veel van hem houden.
Een achterstand is een rekbaar begrip. Pas als je weet hoe groot de achterstand is, dan heb je iets meer beeld over de gevolgen voor de toekomst.
En dan nog valt er weinig over te zeggen.
Meis, probeer je niet te druk te maken, komt tijd komt raad.
Dikke knuffel voor jou!
Allereerst, een verstandelijke handicap is niet het eind van de wereld hoor.
Tuurlijk, je zult je toekomstbeeld moeten aanpassen en dat is niet makkelijk, dat zul je mij niet horen zeggen.
Maar de liefde voor je kind, zal er niet minder om worden. Je zult nog net zo veel van hem houden.
Een achterstand is een rekbaar begrip. Pas als je weet hoe groot de achterstand is, dan heb je iets meer beeld over de gevolgen voor de toekomst.
En dan nog valt er weinig over te zeggen.
Meis, probeer je niet te druk te maken, komt tijd komt raad.
Dikke knuffel voor jou!
vrijdag 11 mei 2007 om 13:58
bah..wat lijkt me dat vrelijk naar om te horen van zo'n fysiotherapeut terwijl het je eigenlijk helemaal niets vertelt!
Het is zó vreselijk lastig om op die leeftijd de ontwikkeling goed te beoordelen.
Er is een enorme spreiding tussen wat kinderen op die leeftijd kunnen. De één begint zo langzamerhand eens met lopen, de ander maakt al goede woordjes en kan bij wijze van spreken voetballen.
Het feit dat hij blijkbaar in het algemeen wat onder het gemiddelde zit, klinkt in mijn oren dan wel weer positief. Het zou pas een alarm-signaal zijn als hij in alles héél snel is, maar op één gebied niet.
In welke regio woon je ?
Er bestaan namelijk verschillende organisaties waarin breed naar het kind gekeken kan worden.
In zuid-limburg is dat bijv. het TIV : team integrale vroeghulp.
Voordeel van dit soort teams is dat het kind gewoon echt door veel verschillende hulpverleners wordt bekeken. Klinkt zo heel klinisch, maar valt reuze mee hoor!
Op die manier krijg je na enige tijd een goed totaal-beeld van wat hij nou eigenlijk wel/niet kan en dan kan er evt. ook goede begeleiding gegeven worden.
Gelukkig is je kindje nog heel jong!
Er kan dus heel goed vanalles bijgestuurd worden!
Of er bij jullie in de buurt zo'n instantie zit zou je eens bij je cons.buro-arts moeten informeren!
Het is zó vreselijk lastig om op die leeftijd de ontwikkeling goed te beoordelen.
Er is een enorme spreiding tussen wat kinderen op die leeftijd kunnen. De één begint zo langzamerhand eens met lopen, de ander maakt al goede woordjes en kan bij wijze van spreken voetballen.
Het feit dat hij blijkbaar in het algemeen wat onder het gemiddelde zit, klinkt in mijn oren dan wel weer positief. Het zou pas een alarm-signaal zijn als hij in alles héél snel is, maar op één gebied niet.
In welke regio woon je ?
Er bestaan namelijk verschillende organisaties waarin breed naar het kind gekeken kan worden.
In zuid-limburg is dat bijv. het TIV : team integrale vroeghulp.
Voordeel van dit soort teams is dat het kind gewoon echt door veel verschillende hulpverleners wordt bekeken. Klinkt zo heel klinisch, maar valt reuze mee hoor!
Op die manier krijg je na enige tijd een goed totaal-beeld van wat hij nou eigenlijk wel/niet kan en dan kan er evt. ook goede begeleiding gegeven worden.
Gelukkig is je kindje nog heel jong!
Er kan dus heel goed vanalles bijgestuurd worden!
Of er bij jullie in de buurt zo'n instantie zit zou je eens bij je cons.buro-arts moeten informeren!
vrijdag 11 mei 2007 om 14:04
Ik begrijp dat je schrikt. Het is niet leuk om te horen dat er iets is met je kind. Maar ik heb moeite met de uitspraak dat al het plezier dat je net nog in hem had weg is. En wat dan als ze zeggen dat hij inderdaad geestelijk gehandicapt of zwakbegaafd is? Dan hou je toch niet minder van hem dan nu? Hij is toch niet alleen maar leuk en je kunt toch niet alleen plezier beleven aan je kind als hij helemaal volgens de norm is?
Ik heb twee zoons van zeven en acht jaar (en eentje van bijna vier maanden). De heren hebben altijd al dingen gehad die afweken van het `normale`. Inmiddels hebben ze beiden fysiotherapie (senso motorische training) voor een verstoorde motoriek. En zitten ze allebei in de molen voor onderzoeken naar stoornissen in het autistisch spectrum in combinatie met ADHD/ADD (de oudste) en Gilles de la Tourette (de jongste). Maar ondanks al deze dingen zijn het gewoon mijn knullen. Ik hou van ze en ben supertrots op wat ze allemaal wel kunnen. En op de nieuwe dingen die ze bijleren. mijn oudste kan na twee jaar oefenen en special fysio eindelijk leesbaar schrijven. Ze kunnen allebei sinds kort fietsen en veters strikken. Geweldig dat ze het toch bereiken.
Ik heb twee zoons van zeven en acht jaar (en eentje van bijna vier maanden). De heren hebben altijd al dingen gehad die afweken van het `normale`. Inmiddels hebben ze beiden fysiotherapie (senso motorische training) voor een verstoorde motoriek. En zitten ze allebei in de molen voor onderzoeken naar stoornissen in het autistisch spectrum in combinatie met ADHD/ADD (de oudste) en Gilles de la Tourette (de jongste). Maar ondanks al deze dingen zijn het gewoon mijn knullen. Ik hou van ze en ben supertrots op wat ze allemaal wel kunnen. En op de nieuwe dingen die ze bijleren. mijn oudste kan na twee jaar oefenen en special fysio eindelijk leesbaar schrijven. Ze kunnen allebei sinds kort fietsen en veters strikken. Geweldig dat ze het toch bereiken.
vrijdag 11 mei 2007 om 14:15
Hoi Muis80,
Heel naar voor je om te horen lijkt me inderdaad. Ik weet niet of ik je kan helpen.
Ik ben zelf nog geen mama (over een paar weekjes wel), maar ik ken veel mensen met kinderen en ik zie hele grote verschillen in de ontwikkeling van deze kinderen. Zo praat mijn nichtje van anderhalf al goed (geen volzinnen hoor, maar woorden herhalen en daarna behoren tot haar woordenschat, dat soort dingen) en ze loopt al vanaf haar eerste verjaardag. Mijn neefje van ruim drieeneenhalf praat maar iets beter dan mijn nichtje (zijn geen familie van elkaar) en hij liep nog niet toen hij anderhalf was en is nog steeds niet zindelijk. Zo kan ik je meer voorbeelden geven.
Wat dat betreft zou ik me dus niet gek laten maken als ik jou was. Wat het motorische gedeelte, daar kan ik weinig over zeggen, ja het ene mens is nou eenmaal motorisch beter dan de ander. Mijn zusje laat al van kinds af aan alles vallen wat ze in haar handen heeft en kan nooit zonder te morsen een glas drinken inschenken. Mijn vriend gooit altijd zijn glas om als hij het wil pakken en de glazen die kapot zijn gevallen kan ik na 8 jaar echt niet meer tellen.
Je zoontje is pas anderhalf, er kan nog zoveel gebeuren en er moet nog zoveel beter ontwikkeld worden.
Hebben ze ook al scans gemaakt van zijn hersentjes bijv.?
Kun je een seccond opinium vragen, of komen er nog meerdere onderzoeken?
Ik ben heel erg benieuwd, en onthoud goed...hij blijft je mooie lieve zoontje, ook al kan hij straks misschien minder dan een ander kindje. Je zult altijd trots op hem zijn. Maar daar twijfel ik niet aan hoor, anders zou je nu niet zo verdrietig zijn!
Heb je een man/vriend die je kan bijstaan en steunen?
Ik hoop dat het allemaal mee valt.
Succes en strekte in inder geval!
*;
Heel naar voor je om te horen lijkt me inderdaad. Ik weet niet of ik je kan helpen.
Ik ben zelf nog geen mama (over een paar weekjes wel), maar ik ken veel mensen met kinderen en ik zie hele grote verschillen in de ontwikkeling van deze kinderen. Zo praat mijn nichtje van anderhalf al goed (geen volzinnen hoor, maar woorden herhalen en daarna behoren tot haar woordenschat, dat soort dingen) en ze loopt al vanaf haar eerste verjaardag. Mijn neefje van ruim drieeneenhalf praat maar iets beter dan mijn nichtje (zijn geen familie van elkaar) en hij liep nog niet toen hij anderhalf was en is nog steeds niet zindelijk. Zo kan ik je meer voorbeelden geven.
Wat dat betreft zou ik me dus niet gek laten maken als ik jou was. Wat het motorische gedeelte, daar kan ik weinig over zeggen, ja het ene mens is nou eenmaal motorisch beter dan de ander. Mijn zusje laat al van kinds af aan alles vallen wat ze in haar handen heeft en kan nooit zonder te morsen een glas drinken inschenken. Mijn vriend gooit altijd zijn glas om als hij het wil pakken en de glazen die kapot zijn gevallen kan ik na 8 jaar echt niet meer tellen.
Je zoontje is pas anderhalf, er kan nog zoveel gebeuren en er moet nog zoveel beter ontwikkeld worden.
Hebben ze ook al scans gemaakt van zijn hersentjes bijv.?
Kun je een seccond opinium vragen, of komen er nog meerdere onderzoeken?
Ik ben heel erg benieuwd, en onthoud goed...hij blijft je mooie lieve zoontje, ook al kan hij straks misschien minder dan een ander kindje. Je zult altijd trots op hem zijn. Maar daar twijfel ik niet aan hoor, anders zou je nu niet zo verdrietig zijn!
Heb je een man/vriend die je kan bijstaan en steunen?
Ik hoop dat het allemaal mee valt.
Succes en strekte in inder geval!
*;
vrijdag 11 mei 2007 om 14:18
Hoi
Ik vind het lastig om hier een mening over te geven omdat ik af moet gaan op het stukje wat je schrijft.
Maar goed... mijn eerste reactie. Volgens mij wordt er een beetje paniek gezaaid.Ik denk niet dat je kindje geestelijk gehandicapt is hoor,lijkt mij dat het al eerder was opgemerkt als dat zo zou zijn.
Ik heb wel wat kleine kindjes in mijn omgeving ( zelf heb ik ook drie kids) En er zitten toch best grote verschillen in ontwikkeling na het eerste jaar hoor.
Twee kinderen in mijn kennissen kring liepen ook nog niet met anderhalf. Sommige kletsen de oren van je kop,en andere observeren hun omgeving alleen maar.Verschil van karakter?
En als het een achterstand is zou ik mij ook niet zo druk maken hoor.Tegenwoordig is er op scholen veel begeleiding voor kinderen met leerproblemen,die komen er ook hoor.Wie weet wat voor andere talenten je kindje bezit!!
Geniet er gewoon lekker van,ieder kind zijn eigen tempo en niveau.Lekker belangrijk wat het volgens "het boekje" zou moeten zijn.
Mijn middelste zoontje liep met 9 maanden ,hij is nu 10 maar toch niet hoogbegaafd hoor:D
Ik hoop dat je wat minder druk kan maken.
Groetjes,Iry
Ik vind het lastig om hier een mening over te geven omdat ik af moet gaan op het stukje wat je schrijft.
Maar goed... mijn eerste reactie. Volgens mij wordt er een beetje paniek gezaaid.Ik denk niet dat je kindje geestelijk gehandicapt is hoor,lijkt mij dat het al eerder was opgemerkt als dat zo zou zijn.
Ik heb wel wat kleine kindjes in mijn omgeving ( zelf heb ik ook drie kids) En er zitten toch best grote verschillen in ontwikkeling na het eerste jaar hoor.
Twee kinderen in mijn kennissen kring liepen ook nog niet met anderhalf. Sommige kletsen de oren van je kop,en andere observeren hun omgeving alleen maar.Verschil van karakter?
En als het een achterstand is zou ik mij ook niet zo druk maken hoor.Tegenwoordig is er op scholen veel begeleiding voor kinderen met leerproblemen,die komen er ook hoor.Wie weet wat voor andere talenten je kindje bezit!!
Geniet er gewoon lekker van,ieder kind zijn eigen tempo en niveau.Lekker belangrijk wat het volgens "het boekje" zou moeten zijn.
Mijn middelste zoontje liep met 9 maanden ,hij is nu 10 maar toch niet hoogbegaafd hoor:D
Ik hoop dat je wat minder druk kan maken.
Groetjes,Iry
vrijdag 11 mei 2007 om 14:28
Dus als ik het goed begrijp is je zoontje wat achter met praten en wat achter met lopen. Wat dat laatste betreft, mijn zoon liep pas met 22 maanden. Ja je leest het goed, met 22 maanden. Volgens zijn kinderarts was dit nog net op de grens. Volgens haar was alles tussen de 10 en de 22 maanden normaal, alles daarbuiten was of heel vlug of inderdaad een officieele achterstand. Ik zou me dus over dat lopen al helemaal niet druk maken. Met anderhalf nog niet lopen is echt niet zo vreemd hoor (en ik word er een beetje lacherig van, sorry, maar zo erg is dat toch niet? Die van mij liep ook nog niet langs de tafels enzo met anderhalf, die kon toen geloof ik net aan kruipen). Van taalachterstanden weet ik verder niet zo veel, behalve dan dat in mijn vriendenkring de verschillen behoorlijk zijn. De ene van 3 lult je de oren van de kop met complete volzinnen, de ander van 3 is alleen voor de ouders te verstaan en ik ken er nog eentje die daar een beetje tussenin zit. Zindelijk zijn alleen de dames van drie, alle heren laten het vooralsnog falikant afweten.
Ik kan je verder niet helpen, maar een motorische achterstand (die mijn zoon wel op andere gebieden heeft) is echt niet het einde van de wereld. Het vergt alleen wat extra oefeningen en het vermogen juist extra trots te zijn op een kereltje wat al meer moeite moet doen dan andere kindjes die het wel (bij wijze van) komt aanwaaien.
Ik kan je verder niet helpen, maar een motorische achterstand (die mijn zoon wel op andere gebieden heeft) is echt niet het einde van de wereld. Het vergt alleen wat extra oefeningen en het vermogen juist extra trots te zijn op een kereltje wat al meer moeite moet doen dan andere kindjes die het wel (bij wijze van) komt aanwaaien.
vrijdag 11 mei 2007 om 14:54
ik kan toch zo boos worden op van die mensen die dan al van alles gaan roepen, zoals hier de arts die dan zegt dat er toch niks aan te doen is. dat is gewoon een zeer kort door de bocht uitspraak. en ook nog eentje waar jij niks mee kunt en die heel demotiverend is.
ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent en even niet kunt genieten. ik hoop dat dat snel w eer komt. ik vind het heel knap van blindje dat zij dat gevoel blijkbaar nooit even kwijt is geweest maar ik kan me wel voorstellen dat iemand dat wel even kwijt is.
ik heb jaren met kinderen gewerkt van alle soorten en maten en niveau's en nu werk ik met volwassen geestelijk gehandicapten. en als je kindje echt erg verstandelijk gehandicapt was dan had je dat wel eerder geweten. natuurlijk kunnen er nu ook dingen aan de hand zijn maar met de juiste begeleiding is er veel mogelijk hoor.
nogmaals ik vind je fysio en arts nogal kort door de bocht.
ik denk dat jij net als bijna elke ouder gewoon graag wilt dat je kind gelukkig wordt en dat het zich zo goed mogelijk ontwikkeld en dat kan nog steeds. misschien moet jij je verwachtingen ten aanzien van je kind bijstellen. dan kan en dat kan moeilijk zijn. geef je zelf daar maar een beetje tijd in als dat zo blijkt te zijn.
maar: misschien valt het wel mee! ga niet aan de haal met de info die je nu hebt! wat ik van je lees weet je eigenlijk nog niks. maar draaien er al wel allerlei doemscenario's in je hoofd. ook logisch maar kijk er mee uit, het kan heel erg goed nog meevallen!
sterkte!
ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent en even niet kunt genieten. ik hoop dat dat snel w eer komt. ik vind het heel knap van blindje dat zij dat gevoel blijkbaar nooit even kwijt is geweest maar ik kan me wel voorstellen dat iemand dat wel even kwijt is.
ik heb jaren met kinderen gewerkt van alle soorten en maten en niveau's en nu werk ik met volwassen geestelijk gehandicapten. en als je kindje echt erg verstandelijk gehandicapt was dan had je dat wel eerder geweten. natuurlijk kunnen er nu ook dingen aan de hand zijn maar met de juiste begeleiding is er veel mogelijk hoor.
nogmaals ik vind je fysio en arts nogal kort door de bocht.
ik denk dat jij net als bijna elke ouder gewoon graag wilt dat je kind gelukkig wordt en dat het zich zo goed mogelijk ontwikkeld en dat kan nog steeds. misschien moet jij je verwachtingen ten aanzien van je kind bijstellen. dan kan en dat kan moeilijk zijn. geef je zelf daar maar een beetje tijd in als dat zo blijkt te zijn.
maar: misschien valt het wel mee! ga niet aan de haal met de info die je nu hebt! wat ik van je lees weet je eigenlijk nog niks. maar draaien er al wel allerlei doemscenario's in je hoofd. ook logisch maar kijk er mee uit, het kan heel erg goed nog meevallen!
sterkte!
vrijdag 11 mei 2007 om 15:14
Nou, en ik weet behoorlijk wat over taalachterstanden/ moedertaalverwerving, en ik kan je zeggen dat er niks geks is aan een kind dat met anderhalf niet praat.
Mijn zoontje begon met 16 maanden met wat losse, onverstaanbare woordjes, en de consultatiebureau-arts had dus ook bij het 14-maandenconsult de opmerking dat ze het toch wel zorgelijk vond dat-ie nog niks zei, en vroeg of ik hem wel voorlas en met hem praatte :o. Joh, sommige kinderen zeggen héél lang niks en praten dan met drie jaar van de ene op de andere dag volop, daar kan je nu echt nog niks over zeggen! Maar zelfs ook al ben ik afgestudeerd op o.a. moedertaalverwerving, toch was het voor mij indertijd ook een klap in mijn gezicht dat ze op het CB zeiden dat-ie achterliep qua taalvaardigheid!! Dat is gewoon je moederhart, hoort erbij. Nooit leuk om over je kind te horen dat-ie kennelijk niet voldoet aan een bepaalde norm.
Maar in je posting gaf je aan dat je zelf ook al het idee had dat er iets niet pluis is. Dát is een veel belangrijker signaal dan een opmerking van zo'n cunsultatiebureaumuts! Heb jij zèlf ook het idee dat je kindje een achterstand heeft? En waar denk je dat dat aan kan liggen? Als ik jou was, zou ik dat eens heel zorgvuldig gaan bijhouden, desnoods alle signalen in een schriftje bijhouden, en ook alle info die je krijgt van artsen en internet etc etc. En waarom denk je dat je zoontje achterloopt? Baseer je dat op 'wat andere kindjes al kunnen'? Bedenk wel dat de meeste trotse moeders alleen maar melden wat hun kind wèl kan, en niet wat hun kind níet kan (ik heb bijvoorbeeld nog nooit iemand horen opscheppen over het feit dat haar kind nog NIET zindelijk was, je hoort alleen de moeders van wie het kind al met 9 maanden zèlf naar de wc kon :P).
En misschien is dat ook een goeie tip voor jouzelf. Misschien kan je zoontje dan nog niet lopen en praten, maar merk je wel dat-ie heel muzikaal is, of dat bijvoorbeeld zijn fijne motoriek al goed ontwikkeld is. En misschien is dat ook niet het geval, maar krijgt-ie over 2 maanden ineens een waanzinnige ontwikkelings-spurt en loopt-ie alle achterstand weer in. En misschien ook niet, maar is dat erg? Wat nou als-ie géén hoogleraar in de kernfysica wordt (bij wijze van spreken dan)?
Ik hoop echt dat je heel snel je plezier in je kindje hervindt! Geef hem maar even een hele dikke knuffel, want juist áls het zo is dat hij wat extra uitdagingen zal ervaren in deze wereld, dan heeft-ie daarbij jouw steun extra hard nodig.
*; Lalie
vrijdag 11 mei 2007 om 15:29
blindje
in mijn stukje staat een zinnetje naar jou toe wat misschien sarcastisch lijkt. zo is het niet bedoeld. ik vind het echt heel knap. ik ben hoogzwanger en een autistje of een flinke adhder is mijn schrikbeeld. en natuurlijk zal ik van mijn kind houden hoe dan ook maar poeh, het lijkt me zo zwaar sommige dingen! misschien heb ik juist daarvan net het verkeerde gezien in m ijn werk hoor, of past dat qua persoonlijkheid het minst bij mij. ik heb helemaal geen angst voor een ontwikkelingsachterstand of zwakbegaafdheid bijvoorbeeld.
maar goed, ik kan me erg goed voorstellen dat genieten er even helemaal niet bij is voor de to. dus respect voor jou hoe je er over schrijft!
in mijn stukje staat een zinnetje naar jou toe wat misschien sarcastisch lijkt. zo is het niet bedoeld. ik vind het echt heel knap. ik ben hoogzwanger en een autistje of een flinke adhder is mijn schrikbeeld. en natuurlijk zal ik van mijn kind houden hoe dan ook maar poeh, het lijkt me zo zwaar sommige dingen! misschien heb ik juist daarvan net het verkeerde gezien in m ijn werk hoor, of past dat qua persoonlijkheid het minst bij mij. ik heb helemaal geen angst voor een ontwikkelingsachterstand of zwakbegaafdheid bijvoorbeeld.
maar goed, ik kan me erg goed voorstellen dat genieten er even helemaal niet bij is voor de to. dus respect voor jou hoe je er over schrijft!
vrijdag 11 mei 2007 om 15:46
Hoi,
Mijn zoontje is bijna twee en half. Hij heeft een algemene achterstand, hij loopt niet, brabbeld een beetje maar zegt geen worden, hij begint nu soms wat dingen te begrijpen van we gaan eten dan kruipt hij naar zijn stoel.
Hij heeft verschillende therapieen en gaat langzaam vooruit.
Maar zo lang er vooruitgang zit vind ik het prima. Natuurlijk heb ik wel eens momenten als ik andere kinderen buiten zie rennen dat ik dat ook wil maar ik denk zelfs dat ik misschien nog wel meer van mijn zoontje hou als mensen waarvan de kinden "de lijn"volgen. Wij zijn al blij als hij kijkt als ik zijn naam noem. of toen hij net een half jaar geleden met zijn vinger iets aan wijst....
Ik snap dat je erg geschrokken bent, maar het houden van en genieten van kan toch niet weg zijn?
Heel veel stekte met de komende onderzoeken en de onzekerheid.
Mijn zoontje is bijna twee en half. Hij heeft een algemene achterstand, hij loopt niet, brabbeld een beetje maar zegt geen worden, hij begint nu soms wat dingen te begrijpen van we gaan eten dan kruipt hij naar zijn stoel.
Hij heeft verschillende therapieen en gaat langzaam vooruit.
Maar zo lang er vooruitgang zit vind ik het prima. Natuurlijk heb ik wel eens momenten als ik andere kinderen buiten zie rennen dat ik dat ook wil maar ik denk zelfs dat ik misschien nog wel meer van mijn zoontje hou als mensen waarvan de kinden "de lijn"volgen. Wij zijn al blij als hij kijkt als ik zijn naam noem. of toen hij net een half jaar geleden met zijn vinger iets aan wijst....
Ik snap dat je erg geschrokken bent, maar het houden van en genieten van kan toch niet weg zijn?
Heel veel stekte met de komende onderzoeken en de onzekerheid.
vrijdag 11 mei 2007 om 16:11
Ik kan je iets vertellen over mijn zoon, die was alleen iets ouder
Mijn zoon ontwikkelde zich als baby, peuter en kleuter op lichamelijk gebied volgens het boekje, niets opvallends
Ook zijn spraak kwam normaal op gang, brabbelde de sterren van de hemel, begon met losse woordjes rond zijn 1ste jaar maar helaas waren daar op zijn 2de verjaardag bijzonder weinig nieuwe woordjes bij gekomen, tot ruim 4 jaar heeft hij nauwelijks gesproken
Er was iets vreemds aan hem maar wat dat was niet duidelijk. Hij ging naar de peuterspeelzaal maar wilde daar totaal niet spelen, hij liep wat rond, keek bij andere kinderen en dat was het wel zo'n beetje. Thuis speelde hij overigens wel. Hij leek ook niet alles te begrijpen, als je bijvoorbeeld vroeg "wil je drinken" dan was zijn andwoord niet ja of nee maar "wil je drinken" en daarmee bedoelde hij dus ja, echt raar was dat
Toen hij 4 werd is hij getest op weet ik wat allemaal en daar kwam uit dat hij niet naar het reguliere onderwijs kon, dat was te hoog gegrepen.
Dat was even slikken want dat betekende dat hij naar het SBO zou moeten ( speciaal basis onderwijs) . Opzich niet zo heel erg want dat is net een stapje onder het reguliere onderwijs, daar kon ik wel mee leven
We kregen een nieuwe oproep met een nieuwe uitslag en dat was wéér even slikken, dit keer iets harder. Mijn zoon kwam uit de IQ test met een score van 62...... om het maar een naam te geven, zwakbegaafd dus. Het advies was ZMLK
Ik durf je wel te zeggen dat ik daar menig traantje om heb gelaten, wat een shock, dit ging toch niet om mijn kind? Hadden ze wel het goede dossier voor zich gehad tijdens de besprekingen?
Met lood in mn schoenen gingen wij naar de kennismaking van de school en met lood in mn schoenen heb ik mijn zoon daar de dag erna afgezet
We zijn nu 3 jaar verder, mijn zoon is ondertussen 7 en volgens de IQ test vorig jaar heeft hij nu een score van gemiddeld 75. Nog steeds niet erg hoog maar voor mijn knappe vent een hele prestatie waar wij super trots op zijn!
Hij is zó verschrikkelijk vooruit gegaan daar op school, hij kletst je nu de oren van het hoofd, de hele dag door, stelt bijdehandte vragen en heeft een geheugen waar je U tegen zegt. Hij heeft niet op elk gebied een achterstand en aan zijn uiterlijk zie je totaal niets, hij heeft een leuk koppie maar aan sommige dingen merk je dus wel duidelijk een achterstand. Hij kan bijvoorbeeld ook nog niet alleen buiten spelen, de regels van afspraken maken en je daaraan houden zijn nog erg moeilijk voor hem
Ik heb me erbij neergelegt, mijn zoon is "anders" maar niet minder. Het is een bijzonder blij kind die heel veel kan maar even goed zijn beperkingen heeft. 3 jaar geleden lag ik wakker van de zorgen omdat ik me niets bij zijn toekomst kon voorstellen, hoe moest dat als hij volwassen was ?
Tegenwoordig wentel ik me in een heerlijke slaap want mijn zoon, die komt er wel, dat heb ik allang gezien
Laat je niet teveel meeslepen door nare gedachten, er kan nog zoveel gebeuren, jouw zoontje is nog erg jong.
Mocht er toch meer aan de hand zijn dan bedenk dat elke hulp of aanpasseing in het voordeel van je kind zal zijn zodat hij er alleen maar beter op wordt *;
vrijdag 11 mei 2007 om 17:04
Muis, ik vind het wel uitspaken hoor van die 'deskundigen', wat kun je nou helemaal zeggen van een kereltje van ongeveer 18 maanden? "Algemene achterstand"???????? Ik kreeg een beetje verontwaardigd gevoel over me toen ik je verhaal las (niet over je eigen gevoelens hoor...). Ik snap uberhaupt niet hoe ze bij 14 maanden (paar stukjes hiervoor) al over een 'taalachterstand' kunnen praten daar valt mijn bek van open eerlijk gezegd. En bovendien zijn jongetjes toch altijd een beetje trager?
(Ben benieuwd wat ze zeggen van mijn dochter van 14 maanden volgende week op het CB: ze 'kletst' behoorlijk op haar eigen manier, maar echt geen woorden hoor! En kruipen doet ze erg goed, te goed want staan vindt ze nog een beetje eng want dan weet ze niet meer hoe ze moet gaan zitten...).
Sterkte!
(Ben benieuwd wat ze zeggen van mijn dochter van 14 maanden volgende week op het CB: ze 'kletst' behoorlijk op haar eigen manier, maar echt geen woorden hoor! En kruipen doet ze erg goed, te goed want staan vindt ze nog een beetje eng want dan weet ze niet meer hoe ze moet gaan zitten...).
Sterkte!
vrijdag 11 mei 2007 om 17:32
*; even een knuffel voor je...want dat kun je wel gebruiken, denk ik.
Ik blijf er bij dat je op je eigen gevoel moet vertrouwen. Ik zit in het onderwijs en merk vaak dat moeders (en vaders trouwens ook) de "dingen" vaak heel goed aanvoelen. Neemt niet weg dat als er dingen niet gaan "zoals het hoort" het altijd moeilijk is. Als ouder heb je voor je kind het beste in je hoofd en het is moeilijk te accepteren dat juist jouw kind niet langs de gemakkelijkste weg zal gaan.
Ik snap dat het heel moeilijk is maar ik zou proberen al het gezegde van die zogenaamde deskundigen te relativeren. Kijk vooral naar wat wel goed gaat.
Misschien ontwikkelt jouw kindje zich wat langzamer, maar komt ie er op zijn/haar eigen tempo wel. Zie je hem of haar (sorry, even kwijt of je een zoon of dochter hebt) wel ontwikkelen? En heb je een vrolijk, tevreden kind?
Probeer voor je zelf uit te zoeken, waar jouw "niet-pluis-gevoel" vandaan komt, en probeer daar wat mee te doen... (dus maak je je zorgen over zijn spraak ga dan eens met een logopedist praten of ben je zelf bezorgder over zijn motorische ontwikkeling, ga dan eens naar een kinder-fysio. etc)
Heel veel sterkte en ik hoop dat het allemaal meevalt!
Ik blijf er bij dat je op je eigen gevoel moet vertrouwen. Ik zit in het onderwijs en merk vaak dat moeders (en vaders trouwens ook) de "dingen" vaak heel goed aanvoelen. Neemt niet weg dat als er dingen niet gaan "zoals het hoort" het altijd moeilijk is. Als ouder heb je voor je kind het beste in je hoofd en het is moeilijk te accepteren dat juist jouw kind niet langs de gemakkelijkste weg zal gaan.
Ik snap dat het heel moeilijk is maar ik zou proberen al het gezegde van die zogenaamde deskundigen te relativeren. Kijk vooral naar wat wel goed gaat.
Misschien ontwikkelt jouw kindje zich wat langzamer, maar komt ie er op zijn/haar eigen tempo wel. Zie je hem of haar (sorry, even kwijt of je een zoon of dochter hebt) wel ontwikkelen? En heb je een vrolijk, tevreden kind?
Probeer voor je zelf uit te zoeken, waar jouw "niet-pluis-gevoel" vandaan komt, en probeer daar wat mee te doen... (dus maak je je zorgen over zijn spraak ga dan eens met een logopedist praten of ben je zelf bezorgder over zijn motorische ontwikkeling, ga dan eens naar een kinder-fysio. etc)
Heel veel sterkte en ik hoop dat het allemaal meevalt!
vrijdag 11 mei 2007 om 17:57
Ik vat het niet sarcastisch op hoor. Ik ben juist nooit bang geweest voor een kindje met een extra. Ik noem het ook bewust een extra. Dat ze een handleiding hebben die zo ongeveer om de drie maanden compleet herschreven word is niet handig. En ook niet makkelijk af en toe. Ik word er ook wel stapelgek van af en toe. Maar toch heb ik ze altijd gewoon gezien als mijn jongens. En als je ze eenmaal een beetje doorhebt, vallen ze best mee. Ik stel ook gewoon eisen aan ze, soms waarvan ik weet dat ze het heel moeilijk vinden. Mijn oudste is een raschaoot. Kan in niets orde houden. Rekenen en taken doen is dan ook moeilijk. Maar ik vind dat hij ondanks dat wel zijn kamer redelijk moet houden. Redelijk is dan het weggooien van rommel, lege verpakkingen en zorgen dat ik van de deur naar zijn bed kan komen voor een nachtzoen. Een keer in de maand ruimen we samen zijn kamer op. Drama, want hij spaart troep (bewaard echt alles) en die gooi ik dan weg. Ondanks dat ons leven af en toe wat lastig is, hebben we wel een hoop lol. Ik kan genieten als ze ergens om lachen, als ze bezig zijn, als ze spelen (een compleet fantasieoverschot hebben ze), als ze mopperen en als ze gewoon tv zitten te kijken. Het zijn gewoon kinderen, maar dan met wat extra.
vrijdag 11 mei 2007 om 18:04
vrijdag 11 mei 2007 om 18:19
Hoi allemaal,
Bedankt voor al die reacties! Zoveel had ik helemaal niet verwacht, vandaar dat ik nu pas reageer, was net niet online.
Blindje (geloof ik?) je schrok van mijn zin dat het plezier in mijn
zoontje weg was. Dat zal ik proberen uit te leggen, want het komt
waarschijnlijk botter over dan dat ik het bedoel, hij is mijn alles en
ik hou hartstikke veel van hem! Ik bedoel dat ik steeds de draad
probeer op te pakken als ik een negatief bericht over hem heb gekregen
en probeer te genieten van de kleine vooruitgangen die hij wel maakt,
ook al is dat dan minder dan bij andere kinderen, maar telkens als er
op zo'n medische manier over je kind gepraat wordt en hij langs een
meetlat wordt gelegd dan word ik helemaal akelig van binnen. Denk dat
het juist komt omdat ik zoveel van hem hou en het beste voor hem wil.
Iemand had het over het TIV, ja die komen ook, ik hoop dan ook dat zij
echt wat kunnen gaan doen en niet alleen maar met zo'n streng gezicht
naar hem gaan zitten te kijken van "nou dat moet hij wel kunnen
hoor!" En mijn onderbuikgevoel had ik al omdat ik zag dat andere
kindjes hem qua ontwikkeling begonnen in te halen.
Al de moeders die gereageerd hebben en die ook kindjes met een
achterstand hebben, ik heb echt bewondering voor jullie dat jullie er
zo goed mee weten om te gaan! Ik hoop dat mij dit ook lukt als alles
straks een beetje bezonken is. Darsh, vreemd zeg, dat jouw zoontje
eerst zoveel kon en nu niet meer. Dat is met die van mij ook wel zo. En
goed dat je nu van de vooruitgang die hij wel maakt geniet, dat probeer
ik ook te doen bij mijn zoontje, het is gewoon een schat van een
mannetje!
Er heeft ook iemand gereageerd over dat ze lacherig werd van mijn
verhaal, nou ik kan je zeggen dat er echt niks lacherigs aan is anders
had ik dit topic niet geplaatst, het gaat nl. niet alleen om het lopen,
maar om een algehele achterstand, dus woordbegrip, manier van spelen
enzo.
Ik zal jullie ook wat meer info geven over wat mijn zoontje wel en niet
kan. Trouwens iemand maakte zich zorgen over dat een kind met 14
maanden woordjes moet kunnen zeggen, dat hoeft niet hoor, maar ze
moeten wel woordbegrip hebben en mijn zoontje pakt bv. niet de bal als
je hem vraagt om die te pakken en kijkt er dan ook niet naar. Hij
reageert wel op "melk" en als je vraagt of hij "de bal naar mamma wil
gooien" bij een balspelletje dan doet hij dat ook. Als Ik zeg dat we
gaan eten komt hij ook en als ik zeg dat iets niet mag dan luistert hij
naar me. Dus dat doet hij wel allemaal. De fysio vond het verder ook
verontrustend dat hij toen ze daar was alleen maar met een deksel
draaide en verder niet met de blokjes wilde spelen, maar in plaats
daarvan ermee gooide. Ik zei al dat hij wel vaker blokjes ergens
indoet, maar dat maakte dus blijktbaar niet uit. Ook doet hij vaker
vormpjes ergens in, maar wel nog vaker de verkeerde vormpjes, maar dat
heeft de fysio dus ook niet gezien (heb ik wel verteld). Hij zegt
verder wel een paar woordjes, maar ik weet niet of hij ze ook al in de
betekenis van het woord zegt en dat is wel belangrijk. Wat ze verder
vreemd vond was dat hij een half jaar geleden "geven en nemen" speelde
en nu niet meer en dat hij zo in gedachten was en helemaal niet
reageerde op zijn naam (hij kan wel reageren op zijn naam, maar meestal
doet hij dat niet).
Verder is hij trouwens hartstikke vrolijk, qua uiterlijk zie je ook
niks aan hem, het is gewoon een heel mooi kind (al zeg ik het zelf;))
en hij krijgt ook altjd heel veel aandacht van mensen omdat het echt
een charmeurtje is. Dus misschien komt hij er ook wel op zijn manier.
Liefs, muis
Bedankt voor al die reacties! Zoveel had ik helemaal niet verwacht, vandaar dat ik nu pas reageer, was net niet online.
Blindje (geloof ik?) je schrok van mijn zin dat het plezier in mijn
zoontje weg was. Dat zal ik proberen uit te leggen, want het komt
waarschijnlijk botter over dan dat ik het bedoel, hij is mijn alles en
ik hou hartstikke veel van hem! Ik bedoel dat ik steeds de draad
probeer op te pakken als ik een negatief bericht over hem heb gekregen
en probeer te genieten van de kleine vooruitgangen die hij wel maakt,
ook al is dat dan minder dan bij andere kinderen, maar telkens als er
op zo'n medische manier over je kind gepraat wordt en hij langs een
meetlat wordt gelegd dan word ik helemaal akelig van binnen. Denk dat
het juist komt omdat ik zoveel van hem hou en het beste voor hem wil.
Iemand had het over het TIV, ja die komen ook, ik hoop dan ook dat zij
echt wat kunnen gaan doen en niet alleen maar met zo'n streng gezicht
naar hem gaan zitten te kijken van "nou dat moet hij wel kunnen
hoor!" En mijn onderbuikgevoel had ik al omdat ik zag dat andere
kindjes hem qua ontwikkeling begonnen in te halen.
Al de moeders die gereageerd hebben en die ook kindjes met een
achterstand hebben, ik heb echt bewondering voor jullie dat jullie er
zo goed mee weten om te gaan! Ik hoop dat mij dit ook lukt als alles
straks een beetje bezonken is. Darsh, vreemd zeg, dat jouw zoontje
eerst zoveel kon en nu niet meer. Dat is met die van mij ook wel zo. En
goed dat je nu van de vooruitgang die hij wel maakt geniet, dat probeer
ik ook te doen bij mijn zoontje, het is gewoon een schat van een
mannetje!
Er heeft ook iemand gereageerd over dat ze lacherig werd van mijn
verhaal, nou ik kan je zeggen dat er echt niks lacherigs aan is anders
had ik dit topic niet geplaatst, het gaat nl. niet alleen om het lopen,
maar om een algehele achterstand, dus woordbegrip, manier van spelen
enzo.
Ik zal jullie ook wat meer info geven over wat mijn zoontje wel en niet
kan. Trouwens iemand maakte zich zorgen over dat een kind met 14
maanden woordjes moet kunnen zeggen, dat hoeft niet hoor, maar ze
moeten wel woordbegrip hebben en mijn zoontje pakt bv. niet de bal als
je hem vraagt om die te pakken en kijkt er dan ook niet naar. Hij
reageert wel op "melk" en als je vraagt of hij "de bal naar mamma wil
gooien" bij een balspelletje dan doet hij dat ook. Als Ik zeg dat we
gaan eten komt hij ook en als ik zeg dat iets niet mag dan luistert hij
naar me. Dus dat doet hij wel allemaal. De fysio vond het verder ook
verontrustend dat hij toen ze daar was alleen maar met een deksel
draaide en verder niet met de blokjes wilde spelen, maar in plaats
daarvan ermee gooide. Ik zei al dat hij wel vaker blokjes ergens
indoet, maar dat maakte dus blijktbaar niet uit. Ook doet hij vaker
vormpjes ergens in, maar wel nog vaker de verkeerde vormpjes, maar dat
heeft de fysio dus ook niet gezien (heb ik wel verteld). Hij zegt
verder wel een paar woordjes, maar ik weet niet of hij ze ook al in de
betekenis van het woord zegt en dat is wel belangrijk. Wat ze verder
vreemd vond was dat hij een half jaar geleden "geven en nemen" speelde
en nu niet meer en dat hij zo in gedachten was en helemaal niet
reageerde op zijn naam (hij kan wel reageren op zijn naam, maar meestal
doet hij dat niet).
Verder is hij trouwens hartstikke vrolijk, qua uiterlijk zie je ook
niks aan hem, het is gewoon een heel mooi kind (al zeg ik het zelf;))
en hij krijgt ook altjd heel veel aandacht van mensen omdat het echt
een charmeurtje is. Dus misschien komt hij er ook wel op zijn manier.
Liefs, muis
vrijdag 11 mei 2007 om 18:39
Ik begrijp niet helemaal hoe je dit bedoeld
Mijn zoon kan nu juist zoveel méér, hij ontwikkeld zich erg goed alleen kwamen sommige dingen heel heel langzaam tot niet op gang, zoals zijn praten en begrip
De 1ste 2 jaar van zijn leven verilep alles zichtbaar normaal, daarna kwam de stilstand maar toen hij eenmaal op de zmlk zat ging en gaat hij als een speer vooruit
vrijdag 11 mei 2007 om 18:42
hoi muis,
Wat komt er zo veel op je af he, allemaal mensen die wat over je kind vinden. *;
Even over taal ontwikkeling, wat betreft spreken geld er een stelregel dat een kind van 1 jaar, losse woordjes moet kunnen zeggen, met 2 jaar 2 woordzinnetjes (mama kijk, daar bal etc), met drie jaar driewoordzinnetjes. Wat niet wil zeggen dat als dit niet zo is je kind niet normaal gaat spreken maar wel dat je op moet gaan letten (bij jou dus niet het geval) Wat betreft begrijpen is het wat moeilijker om daar wat van te zeggen, maar wat ik zo lees lijkt het me niet uitzondelijk achter. En nog even over die arts die zegt dat er weinig aan te doen is, onzin... ja natuurlijk als je kind een beperking heeft kun je die niet zomaar weg halen, maar zelf werk ik in een revalidatiecentrum en en daar worden daagelijks kinderen tuusen de 2 en 4 geholpen met een nog onduidelijke ontwikkelingsachterstand.
Dus laat die mensen kijken naar je kind, doe voordeel van hun kennis, maar vergeet niet jij bent de moeder en bepaald hoe jou kindje het beste verder geholpen kan worden. Sterkte ermee
Wat komt er zo veel op je af he, allemaal mensen die wat over je kind vinden. *;
Even over taal ontwikkeling, wat betreft spreken geld er een stelregel dat een kind van 1 jaar, losse woordjes moet kunnen zeggen, met 2 jaar 2 woordzinnetjes (mama kijk, daar bal etc), met drie jaar driewoordzinnetjes. Wat niet wil zeggen dat als dit niet zo is je kind niet normaal gaat spreken maar wel dat je op moet gaan letten (bij jou dus niet het geval) Wat betreft begrijpen is het wat moeilijker om daar wat van te zeggen, maar wat ik zo lees lijkt het me niet uitzondelijk achter. En nog even over die arts die zegt dat er weinig aan te doen is, onzin... ja natuurlijk als je kind een beperking heeft kun je die niet zomaar weg halen, maar zelf werk ik in een revalidatiecentrum en en daar worden daagelijks kinderen tuusen de 2 en 4 geholpen met een nog onduidelijke ontwikkelingsachterstand.
Dus laat die mensen kijken naar je kind, doe voordeel van hun kennis, maar vergeet niet jij bent de moeder en bepaald hoe jou kindje het beste verder geholpen kan worden. Sterkte ermee
vrijdag 11 mei 2007 om 20:50
quote: muis80 reageerde
Darsh, vreemd zeg, dat jouw zoontje eerst zoveel kon en nu niet meer.
Ik begrijp niet helemaal hoe je dit bedoeld
Mijn
zoon kan nu juist zoveel méér, hij ontwikkeld zich erg goed alleen
kwamen sommige dingen heel heel langzaam tot niet op gang, zoals
zijn praten en begrip
De 1ste 2 jaar van zijn leven verilep alles
zichtbaar normaal, daarna kwam de stilstand maar toen hij eenmaal op de
zmlk zat ging en gaat hij als een speer vooruit
Hoi Darshan,
Ik bedoelde inderdaad dat bij je zoontje de eerste twee jaar alles
normaal verliep, dat was bij mijn zoontje in het eerste jaar. Had wel
begrepen dat hij inmiddels weer goed vooruitgaat!
Groetjes, Muis
vrijdag 11 mei 2007 om 20:55
Girafje, bedankt voor je antwoord. Ik hoop dat ze hem ook een beetje
verder kunnen helpen. Ik heb ook niet het gevoel dat hij mijlenver
achterligt, wel dat hij later is, maar ik denk toch dat ze een
verkeerde indruk van hem hebben. Als ik zelf met hem speel dan doet hij
meer dingen dan als hulpverleners met hem spelen, denk dat hij zich dan
niet op zijn gemak voelt en zich gaat afsluiten ofzo. Ik hoop dat het
niet al te negatief uitvalt wat ze te zeggen hebben.
Groetjes, Muis
vrijdag 11 mei 2007 om 21:57
Laat je niet gek maken. Mijn dochtertje was met alles laat: omdraaien, zitten, staan, lopen (dat deed ze pas met 23 maanden), spelen deed ze vreemd (haar rechterhand schakelde ze veel minder vaak in dan haar linkerhand) en bij haar werd - uiteraard zou ik bijna zeggen - ook een algehele achterstand geconstateerd bij een leeftijd van ca. anderhalf. Nu had mijn dochtertje wel een zeer sterke voorkeurshouding en heeft ze als gevolg daarvan een afgeplat hoofdje gehad waarvoor ze een redressiehelmpje heeft gehad, dus de diverse deskundigen waren er al snel bij om e.e.a. te monitoren. Ze heeft vanaf 7 maanden fysiotherapie gehad, om o.a. te helpen met rollen en spelen, en om haar grove en fijne motoriek te stimuleren. Toen ze 2,5 jaar was is ze overgedragen aan een kliniek met een afdeling peuterrevalidatie, waar ze tweemaal per week fysio-, ergo- en logopedie kreeg. Ondertussen onderzoeken, we moesten ons volgens de artsen op van alles en nog wat voorbereiden: schade door een hersenbloeding tijdens mijn zwangerschap of bevalling, de mogelijkheid van 'een' syndroom (er zijn er vele). Ondertussen is er nog steeds geen diagnose want haar bloed en urine waren goed, en de mri is niet gelukt. Of er nog een mri komt is de vraag, want ze doet het ontzettend goed en ze is net samen met haar tweelingbroer naar het reguliere onderwijs gegaan. Haar voormalige achterstand is enkel nog een beetje zichtbaar aan haar manier van lopen, ze loopt een klein beetje met haar voetjes naar binnen, haar linkshandigheid waarvan niet helemaal duidelijk is of die 'van nature' is of toch door een mindere gebruiksmogelijkheid van haar rechterhand, en haar ietwat onduidelijke manier van praten (minder gearticuleerd dan de meeste leeftijdgenootjes), maar ze maakt regelmatig grote sprongen en eigenlijk, als je het niet weet, ziet niemand aan haar dat er iets is of is geweest. Ieder kind is anders en ontwikkelt zich op zijn eigen manier. Het is goed dat er tegenwoordig zoveel mogelijkheden zijn voor begeleiding, maar soms vraag ik me af of Nederland niet een beetje doorschiet hierin.
Bottom line van mijn verhaal: laat je niet gek maken en ga er zeker niet meteen vanuit dt je kind een mentale handicap zou hebben. Als je kind verder lekker in zijn vel zit en vrolijk is, zal 'ie zich op zijn eigen tempo ontwikkelen. Een beetje hulp van een fysio- of ergotherapeut is nooit weg, maar denk er niet meteen het ergste van. Ik ken momenteel zóveel kinderen die fysio-, ergo- of logopedie hebben of een combinatie ervan, dat je bijna zou denken dat het een hype is, kinderen naar therapie sturen.
Bottom line van mijn verhaal: laat je niet gek maken en ga er zeker niet meteen vanuit dt je kind een mentale handicap zou hebben. Als je kind verder lekker in zijn vel zit en vrolijk is, zal 'ie zich op zijn eigen tempo ontwikkelen. Een beetje hulp van een fysio- of ergotherapeut is nooit weg, maar denk er niet meteen het ergste van. Ik ken momenteel zóveel kinderen die fysio-, ergo- of logopedie hebben of een combinatie ervan, dat je bijna zou denken dat het een hype is, kinderen naar therapie sturen.
