Alleenstaande ouder: Waar ga jij heen op vakantie?

Vroeger ging mijn moeder met ons naar een ouder vakanties. voor de kinderen was er altijd veel georganiseerd, zodat de ouders ook lekker iets alleen of met groep konden ondernemen.



ik kan mij herinneren dat ik dat altijd erg leuke vakanties vond ...

Ik ben dit jaar vor het eerst "op vakantie" geweest met mijn zoon, daarvoor heb ik alleen bij vrienden en familie die ver weg wonen (België en Engeland) gelogeerd. Logeren is toch weer heel anders, dan moet je wel alleen reizen, wat op zich ook al een hele happening was, ik zag daar best tegenop, maar dan ben je daarna wel weer gewoon met volwassenen erbij waar je aanspraak aan hebt. Aangezien ik voor ik een kind had heel veel alleen reisde, vond ik dit jaar dat ik ook eindelijk maar eens de stap moest wagen om eerst eens veilig in Nederland vakantie uit te proberen. Ik ben samen met mijn zoon in een huisje in de Beekse Bergen geweest, mijn zoon is namelijk helemaal idolaat van leeuwen en giraffen. We hadden een giraffehuisje met een leuke aanbieding en daar kan je natuurlijk steeds naar het safaripark en naar het speelgedoe en strand enzo.



Mijn ervaring was dat ik aan het einde van de vakantie dacht "volgend jaar maar gewoon naar het buitenland" want de reis en het huisje en het alleen zijn met mijn kind viel me reuze mee, het weer was alleen kut en ik heb nauwelijks aanspraak gehad. Je zit in zo'n park alleen maar tussen de gezinnen en bejaarden en de gezinnen keken me allemaal aan van "wat doet die enge allenige vrouw hier/in de buurt van mijn man?"



Mijn ervaring van alleen reizen naar het buitenland is heel anders, dan heb je ook als single en ik neem aan als single mum dus ook heel veel aanspraak, en eigenlijk is het qua organisatie tijdens de reis ook veel makkelijker. Ik ben ook al een paar keer naar Engeland gevlogen en dat is alleen met een kind prima te doen, het is even onhandig op het vliegveld zelf (want én trolley met bagage én kinderwagen/buggy) maar dat duurt maar even.



Wat ik wel van de vakantie heeeeeeeeeel erg fijn vond was dat ik een keer echt alle aandacht enkel en alleen op mijn zoon kon richten, thuis heb je natuurlijk ook altijd dingen die moeten. Dus met mijn zoontje heb ik het super naar mijn zin gehad, we hebben ons echt prima vermaakt. Maar de volgende keer toch echt een bestemming die wat minder "gezinnerig" is, want 's avonds en in het restaurant was het wel echt saai, iedereen zat me echt een beetje vreemd aan te kijken en er was letterlijk niemand die eens een praatje aanknoopte. Zelfs de mensen in het huisje naast ons die een kind hadden van mijn zoons leeftijd die ook samen met hem buitenspeelde, negeerden mij vervolgens compleet.



Eenoudervakanties trekken me niet zo, ik heb er 1 op het oog die ik over een paar jaar wil doen omdat die voor wat oudere kinderen geschikt is, maar met een heleboel andere alleenstaande ouders op een camping zie ik niet zo zitten. Ik vind het ook erg duur, die eenoudervakanties, ik heb me er dus deze zomer een beetje in verdiept maar een normale vakantie voor 1 volwassene en 1 kind was zelfs zonder de kinderkorting (die is bij gewone vakanties alleen als je met 2 volwassenen reist) goedkoper. Bovendien ga ik niet op vakantie om een leuke man te ontmoeten en ze komen op mij een beetje als verkapte datingreizen over.

fashionvictim schreef op 17 december 2007 @ 22:55:

Je zit in zo'n park alleen maar tussen de gezinnen en bejaarden en de gezinnen keken me allemaal aan van "wat doet die enge allenige vrouw hier/in de buurt van mijn man?"

Ik heb dat zelfs als ik op een mooie zondag met mijn zoontje naar de kinderboerderij ga ofzo, erg hè! Ligt vast aan de boerenomgeving hier

Ja, waardeloos is dat. Alsof je als vrouw alleen op jacht bent naar een man ofzo, pfffff, die mannen die ik op dergelijke plaatsen achter moeder-de-vrouw aan zie sjokken daar zou ik negen van de tien keer mijn hónd nog niet eens overheen laten pissen, hahaha.

Nounounou, niet zo katten op de stelletjes-met-kinders

Nou....Merk het in mijn omgeving ook. Die stelletjes doen vaak alsof alleenstaande moeders een enge ziekte hebben ofzo. :S



Sorry...offtopic. Ontopic heb ik niks zinnigs te zeggen eigenlijk..

Echt he? Goh, ben blij dat jullie die ervaring ook hebben, ik ging echt helemaal aan mezelf twijfelen tijdens die vakantie. Dan maakte ik een praatje in de snackbar tijdens het wachten met de meneer die naast me stond, kwam er gelijk een vrouw aanstieren die me kwaad aankeek. Ik had dat nog nooit meegemaakt, gelukkig zijn alleenstaande moeders in mijn omgeving wél normaal, ik merk daar verder in het dagelijks leven niks van ofzo. Maar kennelijk is het in zo'n omgeving als een bungalowpark heel vreemd dat jij daar alleen bent met een kindje. Was wel erg jammer hoor, want daardoor was het toch wat minder leuk, ik sprak gewoon de hele vakantie geen enkele volwassene.



Dus mijn advies aan de TO is: gewoon een lekkere betaalbare zonvakantie uitzoeken, in Spanje of Frankrijk of Turkije ofzo val je als alleenstaande moeder denk ik veel minder op dan in een echte "gezinsbestemming". En dan heb je denk ik op het strand of op een terrasje ofzo veel sneller aanspraak, ik heb in het prekindtijdperk echt zo ontzettend vaak alleen vakantie gevierd en had dan echt altijd snel van die vakantiekennissen die gewoon aanschoven op een terras.



Dat ben ik zelf dus ook maar van plan in de toekomst, ik ga gewoon weer vakanties uitzoeken die me zélf leuk lijken en niet per se selecteren op "kindvriendelijkheid" want dan is de kans groot dat je als een soort lonely Lucy tussen de soms ronduit vijandige stellen zit.

fashionvictim schreef op 17 december 2007 @ 22:55:



Maar de volgende keer toch echt een bestemming die wat minder "gezinnerig" is, want 's avonds en in het restaurant was het wel echt saai, iedereen zat me echt een beetje vreemd aan te kijken en er was letterlijk niemand die eens een praatje aanknoopte. Zelfs de mensen in het huisje naast ons die een kind hadden van mijn zoons leeftijd die ook samen met hem buitenspeelde, negeerden mij vervolgens compleet.

Weet je, ik zou ook niet snel iemand die alleen op vakantie is aanspreken met de vraag of ze het leuk zou vinden om mee te eten. Omdat ik ervan uitga, dat als iemand alleen op vakantie is, daar bewust voor kiest. Niet omdat ik het niet wil, maar meer dat ik dan het gevoel heb dat ik me opdring.

Nou vind ik het een ander verhaal als onze kindjes samen zouden spelen, dan maak je makkelijker een kletspraatje en dan zou ik het misschien wel durven vragen.



Maar hé, ik ga met oud&nieuw naar zo'n ontzettend familie park, dus ik zal m'n ogen open houden voor alleengaande mensen!



En bang worden als een vrouw mijn vriend aanspreekt? Tijd voor relatie therapie zou ik zo zeggen!

Kabouter,



Daar heb jij ook wel weer een punt. Het is ook een beetje moeilijk uitleggen. Kijk, ik heb echt heel lang tegen "op vakantie gaan" opgezien. Maakte me enorm druk hoe dat dan moest met het reizen, want tja, maar 1 paar handen terwijl je én bagage én een kind mee moet nemen enzo, en ik zag ook wel op tegen dingen als alleen eten, maar dat vond ik dan ook weer heel suf van mezelf. Want tja, thuis eten we ook met zijn tweeën en in mijn eigen buurt ga ik ook rustig met mijn zoon lekker uit eten of ergens lunchen of koffieleuten, en dan vind ik daar helemaal niks vreemds of engs of raars aan. Dus toen ik mezelf over al die muizenissen heen had gezet, had ik er ook enorm veel zin in.



Maar toen ik er eenmaal was, viel het dus toch wel een beetje tegen. Waar thuis niemand raar opkijkt als je tijdens het winkelen ofzo even gezellig met je kindje een tussenstopje maakt in een lunchroom, merkte ik echt dat ik daar in dat park een soort bezienswaardigheid bijna was. Nou is de Beekse Bergen qua park ook echt armoe hoor, dat zal ook wel meegespeeld hebben, maar daar kun je dus bij je huisje een soort arrangement bijboeken voor eten. Dan moet je dus zo'n zaal in waar alle andere mensen die in zo'n huisje zitten allemaal tegelijk eten, en dan kom je binnen met je kindje, en dan is het eerst al gedoe wáár je dan moet zitten. Want tja, je bent toch maar alleen dus ze zetten je het liefst half in de spoelkeuken. Vervolgens heb je dan eindelijk een normale tafel tussen alle andere vakantiegangers, maar dan zit echt iedereen je aan te staren. Echt, ik dacht eerst dat het mijn eigen verlegenheid was, maar na 3 dagen heb je wel door dat ze écht naar je zitten te staren, van die mensen die zich half omdraaien en dan vervolgens iets tegen elkaar zeggen. En diezelfde mensen kom je natuurlijk ook weer tegen tijdens de whatever-georganiseerde-activiteit-waarom-je-het-hebt-uitgekozen (zwembad, safari in ons geval, speeltuin, dat soort dingen).



Kinderen zijn natuurlijk altijd kinderen, die hebben binnen 3 seconden elkaar gevonden. Maar dan krijg je dus de vreemde situatie dat je kind trots komt aanrennen "kijk maahaam, hij kan ook voetballen!" terwijl jij op het bankje naast die moeder zit. En naast diezelfde moeder heb je ook al 3 dagen aan het aangrenzende tafeltje gezeten in het restaurant (nou ja, daar is het meer vreetschuur dan restaurant, maar goed..) . En terwijl de kinderen zich opperbest vermaken, zit zij een beetje te zwijgen of heel demonstratief alléén tegen haar man te praten.



Echt, hoe vaak ik niet gewoon een kletspraatje ("leuk he, vond jouw kind de giraffen ook zo leuk? jullie zitten in het huisje tegenover ons, of niet? hoe oud is jouw zoon?") begonnen ben waar ik dan gewoon echt geen sjoege op kreeg...



En vervolgens zit je dan als kind slaapt lekker buiten in het zonnetje met je wijntje, en diezelfde mensen zitten wéér tegenover je en zeggen wéér niks, op een gegeven moment werd het gewoon echt lachwekkend bijna.



Ik bedoel, het is echt niet zo dat ik op vakantie ging met het idee om eens leuk vrienden te gaan maken of om op sleeptouw genomen te worden door een stel vreemden, maar uit de periode vóórdat ik een kind had herinner ik me dat je op vakantie (of dat nou als stel was of in mijn eentje) binnen no time met je vakantieburen een soort van gezelligheid had. Van die mensen die dan in hetzelfde appartementencomplex of hotel ofzo zitten en met wie je op dag 3 inmiddels elke dag wel even mee borrelt of bij elkaar in de buurt gaat liggen op het strand, zeg maar. En dat was nu echt he-le-maal niet, zoals iemand anders ook al zei: alsof je een besmettelijke ziekte hebt leek het wel.



Ik weet niet, misschien is dat altijd zo met jonge gezinnen, dat die vrijwel uitsluitend op zichzelf gericht zijn, het was eigenlijk mijn allereerste ervaring tussen alleen maar gezinnen met kleine kinderen (vroeger ging ik natuurlijk niet naar peutervriendelijke bestemmingen, dus ik weet niet of dat "normaal" is) maar ik vond het zeker geen succes, wat dat betreft. Terwijl het voor mijn zoon wel super was, dus dat was vooral erg jammer.

Kabouter schreef op 18 december 2007 @ 12:02:

[...]





Weet je, ik zou ook niet snel iemand die alleen op vakantie is aanspreken met de vraag of ze het leuk zou vinden om mee te eten. Omdat ik ervan uitga, dat als iemand alleen op vakantie is, daar bewust voor kiest. Niet omdat ik het niet wil, maar meer dat ik dan het gevoel heb dat ik me opdring.

Je hoeft niet meteen te vragen of ze aanschuiven, maar een kletspraatje met elkaar maken als de kinderen toch al met elkaar spelen kan wel toch...En als je bijv. wel zou vragen of ze mee willen eten of zoiets dergelijks en de ander ervaart dat als opdringen...kunnen ze altijd nog nee zeggen.



@ FV....Ronduit belachelijk hoe ze je behandeld hebben! Echt!

Ik snap dat ook echt niet...een kletspraatje of whatever moet toch gewoon kunnen?! (of je bent gewoon ZO een knappe verschijning dat ze je echt zo ver mogelijk uit de buurt van hun man willen hebben

yathibiyya schreef op 18 december 2007 @ 15:12:

[...]





Je hoeft niet meteen te vragen of ze aanschuiven, maar een kletspraatje met elkaar maken als de kinderen toch al met elkaar spelen kan wel toch...En als je bijv. wel zou vragen of ze mee willen eten of zoiets dergelijks en de ander ervaart dat als opdringen...kunnen ze altijd nog nee zeggen.



@ FV....Ronduit belachelijk hoe ze je behandeld hebben! Echt!

Ik snap dat ook echt niet...een kletspraatje of whatever moet toch gewoon kunnen?! (of je bent gewoon ZO een knappe verschijning dat ze je echt zo ver mogelijk uit de buurt van hun man willen hebben

Natuurlijk, een kletspraatje zou ik zeker maken. Nou kan ik best verlegen zijn, dus zal waarschijnlijk niet de eerste zijn die de stap zet, maar als ik zie dat iemand alleen is zou ik dat wellicht weer wat makkelijker doen, omdat alleen de hele dag met je kind praten ook best kan gaan vervelen. Maar dan nog weet ik niet of ik meteen iemand zou uitnodigen om te komen eten, vanwege reden die ik hiervoor al noemde. Nou denk ik wel, dat als je een kletspraatje maakt en het klikt, je makkelijker informatie uitwisselt over hoe het gaat en hoe de vakantie bevalt en je er vanzelf achter komt of iemand die behoefte heeft.



Fashionvictim, ik denk dat je echt op een verkeerd park hebt gezeten, waar gewoon totaal andere mensen kwamen dan jij bent. Ik ken dat soort gezinnen ook wel hoor, die je aankijken of je van een andere planeet komt. Ik ben dan wel niet alleenstaand, maar er is volgens de standaard normen genoeg op mij aan te merken om mij ook zo aan te staren. Jammer dat het zo gegaan is, want wellicht krijg je daardoor een verkeerd beeld van gezinnen op vakantie.

Ik zou denk ik eerder naar een vakantie-oord/park/plek gaan waar gelijkgestemde mensen komen. Heb me er niet in verdiept, maar parken als waar jij heen bent gegaan zijn niet zulke plekken denk ik. Ben benieuwd of ik oud&nieuw overleef .

fashionvictim schreef op 18 december 2007 @ 13:10:

van die mensen die zich half omdraaien en dan vervolgens iets tegen elkaar zeggen.

Ow jongens toch!



Maar dit is echt niet leuk, je voelt je gewoon opgelaten, ik kan me dat helemaal voorstellen. Kabouter heeft gelijk: Beekse Bergen park is gewoon een dom park!



Even ontopic: ik heb het "geluk" dat mijn ex een Griek is en in Griekenland woont. Dit betekent in de praktijk dat ie óf hierheen komt en we met z`n 3-en in een vakantiehuisje ergens in Nederland gaan zitten ( met twéé slaapkamers, dat speekt voor zich!) óf wij gaan naar GR en gaan daar ergens op vakantie. (althans, zo hebben we het afgesproken maar in de praktijk is er behalve een midweek Kijkduin nog niets van terecht gekomen, breuk is nog redelijk vers) Ik kan je dus niets vertellen over in je eentje op vakantie maar mij zouden de single-met-kind vakanties ook niet zo trekken denk ik. Djoser heeft wel leuke, avontuurlijke kindervakanties maar dan moet je kind wel weer wat ouder zijn. De optie van gewoon een goedkope zonvakantie lijkt mij nog het aantrekkelijkst eigenlijk. Succes met beslissen hoor!

Fash , ligt niet aan jou......zo gáát dat tegenwoordig ; kamperen is kamperen niet meer en mensen in bungalaowparken heb ik nooit als bijzonder vriendelijk / toeschietelijk ervaren .

Zo'n éénoudervakantie lijkt me ideaal ; je hoeft niks als je niets wilt , maar als je wilt heb je aanspraak en je kunt ook af en toe eens grote-mensen-dingen doen .

Hahahaha, ik kan er nu ook wel om lachen hoor. Ik voelde me echt Heul Zielug. Had ik eindelijk voor mijn gevoel een ENORME stap gewaagd door gewoon - je bent een vrouw van de wereld of je bent het niet, tenslotte - alleen met mijn kind op vakantie te gaan, zat ik in een soort burgerlijker-dan-burgerlijke H.E.L.



Het eten was werkelijk niet te vreten, de mensen dus zoals gezegd vreselijk, zat ik daar een téringend van huis te bellen met mijn vriendinnetje op de hoek. We hebben er wel vreselijk om gelachen, dat dan weer wel. En mijn zoon, en daar ging het tenslotte om, vond alles práchtig.

Fash , ga eens met een vriendin met kind naar zo'n park ; ben je meteen gebombardeerd tot de camping-lesbo's met donorzaadkoters ; ook lachen , hoor......................

Is het héél raar /ongepast oid om met bekende stellen/ familie te gaan ? of in ieder geval ; om naar dezelfde camping oid te gaan ? Je hoeft niet alles samen te doen; overdag kan je gewoon allemaal je eigen gang gaan maar je weet gewoon dat als je s avonds een keer aanspraak wilt .........en je kan een avondje op hun kind(eren) passen zodat zij samen iets kunnen doen en andersom kan jij misschien een avondje met de vrouw van het stel ( of ; als het een "modern " niet jaloers stel is met hém ) op stap , of samen voor de tent terwijl de man gaat vissen/ kano-varen/bieren .......

Hmmm, ik had gisteren een reactie gegeven qua "hoe doe je dat op het vliegveld" maar die had ik weer gewist omdat ik dacht "duhuh, dat kan ze zelf ook bedenken". Maar je wilde juist zulk soort tips, hahaha.



De handigste tip is: laat je brengen. Maar als dat niet kan: ik deed het op het vliegveld zo: bagage op de trolley en de kleine buggy er ook op en kind laten lopen waarbij hij mijn jas moest vasthouden. Ik hou niet van die tuigjes en mijn zoon is geen wegloper, dus bij mij kon dat, hij vond het zelf ook wel een beetje eng met zoveel mensen dus die hield mijn jas heel stevig vast. Maar je zou alleen voor op het vliegveld zo'n polstuigje kunnen gebruiken. Vervolgens inchecken en kind in de buggy mee naar de gate. En als je kind niet loopt of niet zo lang kan lopen nog zou ik een draagzak gebruiken.



VWB de wc; tja, dat probleem heb ik natuurlijk eigenlijk altijd gehad, ook met gewoon winkelen of in het ziekenhuis of ergens onderweg hier thuis zeg maar. Ik ga eigenlijk meestal als mijn zoon toch net slaapt in de buggy en vraag dan meestal maar of de toiletjuffrouw of een andere betrouwbaar uitziende mevrouw even op mijn kindje kan letten. Is wel een risico maar goed, je moet toch plassen en je moet dan wat. Of ik ga in de invalidenwc en rij kind mee naar binnen. Dat doe ik ook als hij wakker is, dan ga ik met kind mee naar binnen in een invalidenwc.



Op zich ben ik best makkelijk, maar goed, ik ben altijd alleen met mijn zoon geweest dus thuis moet ik hem ook al van kleins af aan even alleen laten als ik ga douchen of moet poepen of weet ik veel wat. En mijn zoon is daar ook aan gewend, die blijft dan keurig wachten of op dezelfde plek zitten waar ik hem achterlaat.

blijfgewoonbianca schreef op 18 december 2007 @ 19:59:

Is het héél raar /ongepast oid om met bekende stellen/ familie te gaan ? of in ieder geval ; om naar dezelfde camping oid te gaan ? Je hoeft niet alles samen te doen; overdag kan je gewoon allemaal je eigen gang gaan maar je weet gewoon dat als je s avonds een keer aanspraak wilt .........en je kan een avondje op hun kind(eren) passen zodat zij samen iets kunnen doen en andersom kan jij misschien een avondje met de vrouw van het stel ( of ; als het een "modern " niet jaloers stel is met hém ) op stap , of samen voor de tent terwijl de man gaat vissen/ kano-varen/bieren .......

Ik vind dat niet raar en heb dat soort dingen ook al regelmatig besproken met vrienden (stellen) of bijvoorbeeld single vriendinnen of een andere alleenstaande moeder. Het is er nog niet van gekomen maar zal zeker wel een keer gebeuren, de meeste vriendinnen hebben het zelf ook al eens gevraagd, of ik niet zin had om mee te gaan met hen of in ieder geval tegelijk. Degenen die zelf ook maar 1 kind hebben vinden dat dus zelf ook een goed idee want voor hen is het ook prettig, de kinderen vermaken zichzelf dan immers wel.



Maar ik vond zelf tegelijkertijd ook dat ik daar niet van afhankelijk wilde zijn, je bént nu eenmaal alleenstaande ouder en 1 van de consequenties daarvan is dat je dus ook alleenstaand bent tijdens een vakantie. En als je thuis zonder problemen alleenstaand bent, moet dat op vakantie ook lukken, toch?



Het is alleen jammer dat reizen als alleenstaande ouder echt veeeeeeeeeeel duurder is dan als stel, je betaalt eigenlijk altijd meer dan een stel met kinderen. Wat mij betreft zou een reisbureau met betaalbare vakanties voor alleenstaande ouders (maar dan niet van die groepsreizen, maar gewoon bestemmingen waar je als single parent óók kinderkortingen of aanbiedingen krijgt) echt een gat in de markt zijn.

fashionvictim schreef op 18 december 2007 @ 20:06:

[...]



En als je thuis zonder problemen alleenstaand bent, moet dat op vakantie ook lukken, toch?

Lukken en een leuke vakantie hebben zijn twee dingen , toch ? vakantie is ; weg met sleur....samen op de wc dat ken je nou wel ; in je uppie poepen een hele week kán dan misschien letterlijk en figuurlijk een verademing zijn



Wat mij betreft zou een reisbureau met betaalbare vakanties voor alleenstaande ouders (maar dan niet van die groepsreizen, maar gewoon bestemmingen waar je als single parent óók kinderkortingen of aanbiedingen krijgt) echt een gat in de markt zijn.

Nou , meid, als je je baan nog eens zat bent........

Fash, als MK niet naar school had gegaan, was ik zo met je meegegaan, dat weet je!

Ienie06 schreef op 18 december 2007 @ 19:43:

BEDANKT VOOR JULLIE REACTIES!!

Vriendin van mij (ook alleenstaande mama) heeft nl ook al eens in een bungalowpark (Nee, niet de Beekse Bergen...) gezeten en werd meewarig en zielig aangekeken door de overige bungalowbewoners. Zij werd wel aangesproken. In het restaurant kwam er een ouder echtpaar bij hen zitten "omdat ze zo zielig was al die dagen alleen". Tsja, daar zit je nou ook niet echt op te wachten natuurlijk, haha.

Als ik het zo hoor van FV is dat oudere echtpaar een uitzondering en word je als alleenstaande moeder maar aan je lot overgelaten! Ik vind het erg aardig van dat oudere echtpaar!



Ik kan me trouwens wel voorstellen dat jonge gezinnen erg op zichzelf gericht zijn en niet zo'n behoefte hebben iemand anders erbij en dat ze echt even van elkaar willen genieten. In het hectische leven van alledag schiet quality time er maar al te vaak bij in!



En van die alleenstaande single reizen. Ik kan me voorstellen dat dat je niet aanspreekt. En het zal een vooroordeel zijn, maar ik verwacht op die reizen toch een moederoverschot en dat al die moeders zich dan op de enkele schaarse vaders storten...