Kinderen
alle pijlers
als kinderen krijgen niet lukt.....
woensdag 4 juni 2008 om 21:55
Misschien een rare vraag..
Mijn man en ik kunnen geen kinderen krijgen. Dat weet ik al een aantal jaren en berust wel volledig in dat feit.
Heb nieuwe uitdagingen gevonden in mijn leven en voel me niet incompleet zonder kids; er is absoluut nog veel wat ik wil doen.
Toch is er iets wel iets waar ik onzeker over ben en wellicht is er iemand die dit ook zo ervaart. Soms vragen mensen - uiteraard uit pure interesse - of ik ook kinderen heb. Heb namelijk de leeftijd dat ik al wel een heel voetbalelftal had kunnen hebben;-)
Elke keer als me die vraag wordt gesteld - vooral door vreemde mensen - ga ik me vreselijk ongemakkelijk voelen. Ik vind een simpel 'nee' dan eigenlijk niet genoeg, maar voel ook niet de behoefte gelijk al te zeggen dat wij om medische redenen geen kinderen kunnen krijgen. Dat is toch iets intiems voor mij wat ik liever deel met mensen die ik beter ken.
Ik vraag me gewoon af wat ik nou kan zeggen als iemand me een dergelijke vraag stelt, zonder kortaf te zijn en toch te vertellen dat het bij ons medisch niet mogelijk is. Soms ben ik dan ook wel eens bang een ander in verlegenheid te brengen met mijn antwoord. Ik ben gewoon op een leeftijd dat die vraag regelmatig voorbij komt en vraag me gewoon af hoe daarop te reageren zodat ik me niet altijd zo ongemakkelijk voel.
Of moet ik gewoon recht voor de raap zeggen dat het bij ons niet gaat lukken....ik vind dat zo gek dat te delen met vreemden..
Mijn man en ik kunnen geen kinderen krijgen. Dat weet ik al een aantal jaren en berust wel volledig in dat feit.
Heb nieuwe uitdagingen gevonden in mijn leven en voel me niet incompleet zonder kids; er is absoluut nog veel wat ik wil doen.
Toch is er iets wel iets waar ik onzeker over ben en wellicht is er iemand die dit ook zo ervaart. Soms vragen mensen - uiteraard uit pure interesse - of ik ook kinderen heb. Heb namelijk de leeftijd dat ik al wel een heel voetbalelftal had kunnen hebben;-)
Elke keer als me die vraag wordt gesteld - vooral door vreemde mensen - ga ik me vreselijk ongemakkelijk voelen. Ik vind een simpel 'nee' dan eigenlijk niet genoeg, maar voel ook niet de behoefte gelijk al te zeggen dat wij om medische redenen geen kinderen kunnen krijgen. Dat is toch iets intiems voor mij wat ik liever deel met mensen die ik beter ken.
Ik vraag me gewoon af wat ik nou kan zeggen als iemand me een dergelijke vraag stelt, zonder kortaf te zijn en toch te vertellen dat het bij ons medisch niet mogelijk is. Soms ben ik dan ook wel eens bang een ander in verlegenheid te brengen met mijn antwoord. Ik ben gewoon op een leeftijd dat die vraag regelmatig voorbij komt en vraag me gewoon af hoe daarop te reageren zodat ik me niet altijd zo ongemakkelijk voel.
Of moet ik gewoon recht voor de raap zeggen dat het bij ons niet gaat lukken....ik vind dat zo gek dat te delen met vreemden..
donderdag 5 juni 2008 om 13:33
Ik vraag dit ook wel eens aan mensen, puur uit interesse, om iemand te leren kennen. Beetje hetzelfde als vragen waar iemand woont of wat iemand graag in zijn/haar vrije tijd doet, vind ik! Ik ben me er nooit van bewust geweest dat mensen deze (voor mij normale) vraag als impertinent beschouwen...
In elk geval vind ik simpelweg "nee" een prima antwoord. Ik zal ook nooit verder vragen daarna. Dus mijn bijdrage aan deze discussie is eigenlijk: zeg gewoon "nee", dat is toch genoeg?
In elk geval vind ik simpelweg "nee" een prima antwoord. Ik zal ook nooit verder vragen daarna. Dus mijn bijdrage aan deze discussie is eigenlijk: zeg gewoon "nee", dat is toch genoeg?
donderdag 5 juni 2008 om 13:46
Ik leerde mijn man kennen en als snel wilden we proberen een kindje te krijgen. Toen het niet lukte hadden we in 1e instantie nog het excuus dat we elkaar nog maar zo kort kenden als mensen er naar vroegen. Toen het nóg langer ging duren zei ik vaak 'het moet maar net lukken hè' .
Eenmaal in de MMM hebben we besloten om open kaart te spelen. Door ontwijkende antwoorden of grapjes geef je mensen de kans je nog een keer (of meer) te kwetsen. Door openheid van zaken te geven zal 80 % van de mensen begripvol met de situatie proberen om te gaan (of dat altijd lukt is een 2e, blijkbaar moet je zelf in de MMM hebben gezeten om het te snappen). En zo'n 20 % zal het nooit snappen, die hebben geen plaat voor hun kop maar een heel bos.
Over tactische opmerkingen kan ik dus echt meepraten (en dan juist van de mensen die dichtbij je staan, zus bv. die denken het het beste te snappen ..... ja duh)
Na ruim 5 jaar hebben we een zoon gekregen via IVF. Het was onze 3e en laatste poging die raak was. En nu moeten we dus onverdeeld gelukkig zijn want we hebben toch een zoon ? Ja tuurlijk, we zijn dolgelukkig en voelen ons echt bevoorrecht. Maar die emoties die hieraan vooraf zijn gegaan zijn ons beide niet in de koude kleren gaan zitten en nog hebben we daar 'last' van.
Het is een lang verhaal geworden.....dat komt door de herkenning.
Eenmaal in de MMM hebben we besloten om open kaart te spelen. Door ontwijkende antwoorden of grapjes geef je mensen de kans je nog een keer (of meer) te kwetsen. Door openheid van zaken te geven zal 80 % van de mensen begripvol met de situatie proberen om te gaan (of dat altijd lukt is een 2e, blijkbaar moet je zelf in de MMM hebben gezeten om het te snappen). En zo'n 20 % zal het nooit snappen, die hebben geen plaat voor hun kop maar een heel bos.
Over tactische opmerkingen kan ik dus echt meepraten (en dan juist van de mensen die dichtbij je staan, zus bv. die denken het het beste te snappen ..... ja duh)
Na ruim 5 jaar hebben we een zoon gekregen via IVF. Het was onze 3e en laatste poging die raak was. En nu moeten we dus onverdeeld gelukkig zijn want we hebben toch een zoon ? Ja tuurlijk, we zijn dolgelukkig en voelen ons echt bevoorrecht. Maar die emoties die hieraan vooraf zijn gegaan zijn ons beide niet in de koude kleren gaan zitten en nog hebben we daar 'last' van.
Het is een lang verhaal geworden.....dat komt door de herkenning.
donderdag 5 juni 2008 om 14:00
Ik denk dat het heel erg afhankelijk is van wie ernaar vraagt. Als het een goede vriendin is zul je anders reageren dan wanneer de kapper het vraagt. Maar ik vind wel vaak dat mensen onbeschoft zijn in hun nieuwsgierigheid. Als jij vindt dat alleen 'nee' zonder uitleg volstaat, zal men het daarmee moeten doen. En op een 'waarom?' hoef je echt niet te antwoorden. Of je zegt gewoon netjes 'Dat is persoonlijk en het lijkt mij iets dat u/jou niets aangaat'. Bot? Nee. De vraagsteller is bot. Tenzij je het graag wilt toelichten, maar op het moment dat je dat niet wilt, hoef je echt niet ter bevrediging van andermans nieuwsgierigheid persoonlijke dingen te delen.
Ik zit in een andere positie (boven de 35, laat kinderwens gekregen, duurde anderhalf jaar voordat ik zwanger was en dat is misgegaan en we zijn weer 'bezig') maar ik heb zo ontzettend vaak de vraag gekregen en ik stoor mij er wel aan, ook toen ik nog geen kinderwens had. En ik voel me echt niet geroepen mij te verantwoorden tegenover de kapper, slager en buurvrouw. Dan verzinnen ze reden maar. Jammer dan.
En men mag best vragen of ik kinderen heb, dat vind ik geen rare vraag. Maar ik vind niet dat ik mijn antwoord moet toelichten als ik dat niet wil. Dan moet 'nee' volstaan. Je vraagt toch ook niet waarom ik in x woon en niet in y als ik mijn woonplaats genoemd heb?
Vragen aan wie het ligt als er sprake is van onvruchtbaarheid.... on-voor-stel-baar.
Ik zit in een andere positie (boven de 35, laat kinderwens gekregen, duurde anderhalf jaar voordat ik zwanger was en dat is misgegaan en we zijn weer 'bezig') maar ik heb zo ontzettend vaak de vraag gekregen en ik stoor mij er wel aan, ook toen ik nog geen kinderwens had. En ik voel me echt niet geroepen mij te verantwoorden tegenover de kapper, slager en buurvrouw. Dan verzinnen ze reden maar. Jammer dan.
En men mag best vragen of ik kinderen heb, dat vind ik geen rare vraag. Maar ik vind niet dat ik mijn antwoord moet toelichten als ik dat niet wil. Dan moet 'nee' volstaan. Je vraagt toch ook niet waarom ik in x woon en niet in y als ik mijn woonplaats genoemd heb?
Vragen aan wie het ligt als er sprake is van onvruchtbaarheid.... on-voor-stel-baar.
bagheera wijzigde dit bericht op 05-06-2008 14:03
Reden: ik heb een alinea toegevoegd
Reden: ik heb een alinea toegevoegd
% gewijzigd
donderdag 5 juni 2008 om 14:07
Ik heb toen ik een jaar of 25 was ook wel eens aan een stel (allebei in de 30) gevraagd of ze geen kinderen wilden.
Daar schaam ik me ook best wel voor, nu weet ik wel beter.
Hoewel ik nu een gezond kind heb, is mijn eerste zwangerschap na 12 weken geëindigd in een miskraam.
Op mijn werk had ik nog niet verteld dat ik zwanger was, alleen mijn baas wist van de miskraam.
Twee dagen na de curettage ging ik weer aan het werk, en toen begon een mannelijke collega tegen mij over of kinderen niks voor mij waren? En hij ging maar door "Ah joh, is toch leuk, zo'n kleintje? Ik zie jou wel achter zo'n kinderwagen hoor, neem toch een kind! Kun je lekker mee spelen het is zo leuk!"
Eigenlijk wilde ik naar hem schreeuwen dat ik er net eentje verloren had, maar toch maar niet gedaan! Er werken best veel mensen bij ons
Maar ook door internet ben ik veel wijzer geworden wb de 'vanzelfsprekendheid' van het krijgen van kinderen.
Ik zal het nu nooit meer zomaar aan iemand vragen.
Daar schaam ik me ook best wel voor, nu weet ik wel beter.
Hoewel ik nu een gezond kind heb, is mijn eerste zwangerschap na 12 weken geëindigd in een miskraam.
Op mijn werk had ik nog niet verteld dat ik zwanger was, alleen mijn baas wist van de miskraam.
Twee dagen na de curettage ging ik weer aan het werk, en toen begon een mannelijke collega tegen mij over of kinderen niks voor mij waren? En hij ging maar door "Ah joh, is toch leuk, zo'n kleintje? Ik zie jou wel achter zo'n kinderwagen hoor, neem toch een kind! Kun je lekker mee spelen het is zo leuk!"
Eigenlijk wilde ik naar hem schreeuwen dat ik er net eentje verloren had, maar toch maar niet gedaan! Er werken best veel mensen bij ons
Maar ook door internet ben ik veel wijzer geworden wb de 'vanzelfsprekendheid' van het krijgen van kinderen.
Ik zal het nu nooit meer zomaar aan iemand vragen.
het is hier binnen beter dan buiten
donderdag 5 juni 2008 om 14:39
Wat fijn om jullie reacties te lezen, veel herkenning hier!
Ik merk nu ook om me heen dat je een beetje de overblijver aan het worden bent. Ik heb 1 collega vriendin die ook geen kinderen kan krijgen met haar man, maar verder heeft niemand in onze vriendenkring deze ervaring. Bij 1 stel is het wel moeilijk gegaan na veel miskramen, wat ook een lijdensweg voor hen was, maar echt zonder kinderen zijn alleen wij.
En dat vind ik ook wel eens jammer. Uit eten, bioscoop, een keer de kroeg in zit er maar weinig in met deze mensen. En ook bij elkaar langs gaan is bij de meesten toch veranderd.
Dat geeft niet, maar ik mis soms een stel binnen onze vrienden die ook geen kinderen hebben. We zijn allebei ook meer hobby's gaan ontplooien en sport enzo, want je hebt daar ook meer tijd voor. Hoe ervaren jullie dat?
Ik merk nu ook om me heen dat je een beetje de overblijver aan het worden bent. Ik heb 1 collega vriendin die ook geen kinderen kan krijgen met haar man, maar verder heeft niemand in onze vriendenkring deze ervaring. Bij 1 stel is het wel moeilijk gegaan na veel miskramen, wat ook een lijdensweg voor hen was, maar echt zonder kinderen zijn alleen wij.
En dat vind ik ook wel eens jammer. Uit eten, bioscoop, een keer de kroeg in zit er maar weinig in met deze mensen. En ook bij elkaar langs gaan is bij de meesten toch veranderd.
Dat geeft niet, maar ik mis soms een stel binnen onze vrienden die ook geen kinderen hebben. We zijn allebei ook meer hobby's gaan ontplooien en sport enzo, want je hebt daar ook meer tijd voor. Hoe ervaren jullie dat?
donderdag 5 juni 2008 om 16:54
Van de andere kant vind ik het juist wel prettig om te weten of mensen geen kinderen wílden óf ze niet konden krijgen. Voorbeeld: bij dochter op het KDV werkt een schat van een leidster, best goed contact mee en we maken regelmatig een praatje. Op een gegeven moment vroeg ik of ze zelf ook kinderen had. Lijkt me geen hele asociale vraag toch? Antwoord: Nee.
En dat vond ik in dat geval heel vervelend. Als ze had gezegd 'helaas niet' dan wist ik wel hoe laat het was. Als ze had gezegd 'nee, nog niet' ook, of 'nee, joh, moet er niet aan dénken ook. Maar nu weet ik niet zo goed wat ik ermee aan moet. Nu is dit een leidster, en boeit het niet zoveel, want niet zo ontzettend veel contact.
Maar ik wil juist niet mensen voor het hoofd stoten met gepraat over mijn kinderen, terwijl ze misschien zelf geen kinderen kunnen krijgen. Dan vind ik het wel handig om te weten (niet bij wildevreemden natuurlijk hoor) of het een lastig punt voor ze is. Ik hoef geen info of details, maar dan kan ik er een beetje rekening mee houden.
Ik zou er in ieder geval géén grapje van maken als je er eigenlijk heel verdrietig om bent, dan weet de ander helemaal niet wat hij ermee moet en heb je kans dat er opmerkingen komen waar je helemáál niet op zit te wachten.
En dat vond ik in dat geval heel vervelend. Als ze had gezegd 'helaas niet' dan wist ik wel hoe laat het was. Als ze had gezegd 'nee, nog niet' ook, of 'nee, joh, moet er niet aan dénken ook. Maar nu weet ik niet zo goed wat ik ermee aan moet. Nu is dit een leidster, en boeit het niet zoveel, want niet zo ontzettend veel contact.
Maar ik wil juist niet mensen voor het hoofd stoten met gepraat over mijn kinderen, terwijl ze misschien zelf geen kinderen kunnen krijgen. Dan vind ik het wel handig om te weten (niet bij wildevreemden natuurlijk hoor) of het een lastig punt voor ze is. Ik hoef geen info of details, maar dan kan ik er een beetje rekening mee houden.
Ik zou er in ieder geval géén grapje van maken als je er eigenlijk heel verdrietig om bent, dan weet de ander helemaal niet wat hij ermee moet en heb je kans dat er opmerkingen komen waar je helemáál niet op zit te wachten.
donderdag 5 juni 2008 om 17:02
Eowynn, jouw vraag aan de kinderleidster is helemaal niet asociaal. Maar kennelijk wil zij jou de reden niet vertellen en daar zul je het dus, bot gezegd, mee moeten doen. En op het moment dat zij dat niet met je delen wilt, hoef jij je niet anders op te stellen dan normaal. Dus gewoon jezelf zijn en praten over je kinderen als je dat wilt. Als zij wil dat jij rekening met haar gevoelens houdt, had ze je wel meer verteld.
(dat is tenminste hoe ik denk en ermee omga...)
(dat is tenminste hoe ik denk en ermee omga...)
donderdag 5 juni 2008 om 17:14
Bagheera, dat snap ik, ik hoef ook geen reden te weten en het is ook niet uit nieuwsgierigheid dat ik 'nee' wel erg kort vind. Dat is haar goed recht hoor, daar niet van.
Misschien is het lastig uit te leggen, maar het was nogal een ongemakkelijk moment. Ik vind ook niet dat zij meer had moeten zeggen, maar omdat TO zegt dat het vaak ongemakkelijke momenten zijn vertelde ik dit. Ik denk namelijk dat het ongemakkelijke er al snel af is als je íets meer zegt dan alleen 'nee' of 'ja', dan maak je het een minder groot punt ofzo en kun je daarna weer verder praten.
Met alleen 'nee' valt het direct zo stil en er valt bijna niet op te reageren, snap je?
Mensen zijn nogal geneigd om als iemand 'nee' zegt te roepen 'oh, maar het is zó leuk, moet je óók doen' en dat lijkt me niet prettig. Maar ook 'waarom niet?' lijkt me een geen prettige vraag.
Dus ik zie het absoluut als een recht om alleen ja of nee te antwoorden, maar het maakt het misschien wel lastiger.
Misschien is het lastig uit te leggen, maar het was nogal een ongemakkelijk moment. Ik vind ook niet dat zij meer had moeten zeggen, maar omdat TO zegt dat het vaak ongemakkelijke momenten zijn vertelde ik dit. Ik denk namelijk dat het ongemakkelijke er al snel af is als je íets meer zegt dan alleen 'nee' of 'ja', dan maak je het een minder groot punt ofzo en kun je daarna weer verder praten.
Met alleen 'nee' valt het direct zo stil en er valt bijna niet op te reageren, snap je?
Mensen zijn nogal geneigd om als iemand 'nee' zegt te roepen 'oh, maar het is zó leuk, moet je óók doen' en dat lijkt me niet prettig. Maar ook 'waarom niet?' lijkt me een geen prettige vraag.
Dus ik zie het absoluut als een recht om alleen ja of nee te antwoorden, maar het maakt het misschien wel lastiger.
donderdag 5 juni 2008 om 17:24
En ik snap wat jij bedoelt, alleen kun je niet meer dan nee zeggen als je niet wil laten weten waarom het nee is (beetje krom, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel). Ik denk dat het onderwerp dan eigenlijk ook afgesloten is. En het is verdomd ongemakkelijk voor beide zijden en het lukt mij soms ook niet het staalhard bij nee te houden omdat ik zo vragend wordt aan gekeken. Maar ik baal er later van dat ik me meer hebben moeten blootgeven dan ik wil. Omdat ik vind dat sommigen er gewoon -cru gezegd- geen zak mee te maken hebben waarom ik geen kinderen heb.
En dan heb ik het niet over familie en vrienden, enzo. Maar inderdaad over de kapper en vage kennissen.
En dan heb ik het niet over familie en vrienden, enzo. Maar inderdaad over de kapper en vage kennissen.
donderdag 5 juni 2008 om 19:05
Eowynn: eigenlijk leg je met datgene je zegt de vinger op de zere plek. Dat is nou juist waarom ik een simpel 'nee' soms wat kort vind.
Het valt dan gelijk helemaal stil..je krijgt soms vragende blikken en dat brengt bij mij dan twijfel naar boven. Moet ik dan juist wel of niet meer vertellen en dan wordt de situatie zo ongemakkelijk.
Ik vind niet dat ik de kapper zoiets hoef te vertellen, maar als zij mijn haren staat de knippen en een praatje wil beginnen is het logisch dat ze vraagt naar mijn belevingswereld. Op 31 jarige leeftijd heeft toch het gros van de vrouwen een gezin..dus waar praat je dan over...? Dus zo gek is de vraag niet; maar wel lastig voor net die paar vrouwen bij wie het niet gemakkelijk gaat.
Dus wat je zegt is waar: je hebt het recht met alleen ja of nee te antwoorden, maar het blijft lastig..het klinkt dan zo kortaf.
Ik sta overigens wel te kijken van de reacties die sommigen krijgen zeg...dat heb ik overigens nog nooit meegemaakt.
Het valt dan gelijk helemaal stil..je krijgt soms vragende blikken en dat brengt bij mij dan twijfel naar boven. Moet ik dan juist wel of niet meer vertellen en dan wordt de situatie zo ongemakkelijk.
Ik vind niet dat ik de kapper zoiets hoef te vertellen, maar als zij mijn haren staat de knippen en een praatje wil beginnen is het logisch dat ze vraagt naar mijn belevingswereld. Op 31 jarige leeftijd heeft toch het gros van de vrouwen een gezin..dus waar praat je dan over...? Dus zo gek is de vraag niet; maar wel lastig voor net die paar vrouwen bij wie het niet gemakkelijk gaat.
Dus wat je zegt is waar: je hebt het recht met alleen ja of nee te antwoorden, maar het blijft lastig..het klinkt dan zo kortaf.
Ik sta overigens wel te kijken van de reacties die sommigen krijgen zeg...dat heb ik overigens nog nooit meegemaakt.
donderdag 5 juni 2008 om 19:10
Je kunt ook proberen om je 'nee' anders in te pakken, dus bijvoorbeeld zeggen 'nee, jij eigenlijk wel?' of, als je weet dat de ander kinderen heeft 'nee, jij wel toch? Hoe oud zijn ze ook alweer?' Of misschien een andere opmerking/vraag waardoor het gesprek niet zo stil valt. Aan de andere kant is het gewoon je goed recht om alleen 'nee' te zeggen.
Bagheera, ik snap wat je bedoelt, meer vertellen dan je wilt is ook niet fijn.
Bagheera, ik snap wat je bedoelt, meer vertellen dan je wilt is ook niet fijn.
donderdag 5 juni 2008 om 21:29
Wat heerlijk om hier zoveel herkenning te lezen....
Weet je, ik heb er op zich niet zoveel problemen mee om open kaart te spelen over onze vruchtbaarheidsproblemen. Alleen zijn de reacties daarop soms zo horkerig dat ik dan spijt heb dat ik het verteld heb. Ik krijg ook wel soms de vraag aan wie het ligt, mensen lijken zich daar niet voor te schamen. Mensen kijken je ook soms zo zielig aan, zo van 'ach, die kan geen kinderen krijgen'. Sommige mensen verzwijgen hun zwangerschappen (erg pijnlijk, krijg je ineens een kaartje in de bus en je wist van niets). Ik heb het vooral erg moeilijk met mensen die dan meteen allerlei succes- en wonderverhalen beginnen te vertellen over kenissen die 'ineens' zwanger werden als ze er 'maar niet meer zo mee bezig waren' en over wonderdokters en de moderne technieken tegenwoordig, want daarmee lukt het volgens de meesten zeker wel, als je maar lang genoeg volhoudt (dan voel je je ook nog eens een loser omdat je - o flauw - na 10 vruchtbaarheidsbehandelingen, 4 IUI, 6 IVF/ICSI) hebt opgegeven. Ik krijg nog vaak te horen dat ik nog eens moet proberen, want het 'zal wel lukken'. Nee dus, soms komt het gewoon echt niet en het zou zo fijn zijn als mensen zich dat gewoon realiseren....
En vaak bedoelen mensen het goed, dat besef ik wel, maar pijn doet het wel. Het lijkt echt alsof het aan jezelf ligt, alsof je maar war harder had moeten proberen. De maakbaarheid van de samenleving ten top...
Maar dat is dus de reden waarom ik ervoor kies om gewoon te antwoorden 'nee, ik heb geen kinderen' zonder meer uitleg...
Weet je, ik heb er op zich niet zoveel problemen mee om open kaart te spelen over onze vruchtbaarheidsproblemen. Alleen zijn de reacties daarop soms zo horkerig dat ik dan spijt heb dat ik het verteld heb. Ik krijg ook wel soms de vraag aan wie het ligt, mensen lijken zich daar niet voor te schamen. Mensen kijken je ook soms zo zielig aan, zo van 'ach, die kan geen kinderen krijgen'. Sommige mensen verzwijgen hun zwangerschappen (erg pijnlijk, krijg je ineens een kaartje in de bus en je wist van niets). Ik heb het vooral erg moeilijk met mensen die dan meteen allerlei succes- en wonderverhalen beginnen te vertellen over kenissen die 'ineens' zwanger werden als ze er 'maar niet meer zo mee bezig waren' en over wonderdokters en de moderne technieken tegenwoordig, want daarmee lukt het volgens de meesten zeker wel, als je maar lang genoeg volhoudt (dan voel je je ook nog eens een loser omdat je - o flauw - na 10 vruchtbaarheidsbehandelingen, 4 IUI, 6 IVF/ICSI) hebt opgegeven. Ik krijg nog vaak te horen dat ik nog eens moet proberen, want het 'zal wel lukken'. Nee dus, soms komt het gewoon echt niet en het zou zo fijn zijn als mensen zich dat gewoon realiseren....
En vaak bedoelen mensen het goed, dat besef ik wel, maar pijn doet het wel. Het lijkt echt alsof het aan jezelf ligt, alsof je maar war harder had moeten proberen. De maakbaarheid van de samenleving ten top...
Maar dat is dus de reden waarom ik ervoor kies om gewoon te antwoorden 'nee, ik heb geen kinderen' zonder meer uitleg...
vrijdag 6 juni 2008 om 09:08
Ik heb net jullie berichtjes gelezen en kan me nu heel goed voorstellen dat het lastig is antwoord te geven op de vraag of je kinderen hebt. Ik sta daar eigenlijk ook nooit echt bij stil dat die vraag moeilijk kan zijn voor bij wie het niet lukt. Wat mij opvalt in onze vriendinkring, daar zijn 2 koppels die in de mm zitten dat opeens iedereen het weet. Als iemand mij dat persoonlijk vertelt hou ik dat voor me, ik vind het aan de persoon zelf om dat tegen de rest te vertellen, maar er zijn toch altijd mensen die het interessant vinden om maar tegen iedereen te zeggen dat pietje&kaatje in de mm zitten en dat maakt mij dan weleens boos...
Ik heb ook weleens meegemaakt dat ik als antwoord alleen een nee kreeg en dan vraag ik ook niet verder. Maar ik vind het antwoord nee helaas niet, ook erg duidelijk en dan zal ik ook echt niet verder vragen. Ik vind best dat je een eerlijk antwoord kan geven, waarom zou iedereen het niet mogen weten dat het gewoon niet mogelijk is voor je? Dan gaan ze ook niet vissen bij anderen...
Ik heb ook weleens meegemaakt dat ik als antwoord alleen een nee kreeg en dan vraag ik ook niet verder. Maar ik vind het antwoord nee helaas niet, ook erg duidelijk en dan zal ik ook echt niet verder vragen. Ik vind best dat je een eerlijk antwoord kan geven, waarom zou iedereen het niet mogen weten dat het gewoon niet mogelijk is voor je? Dan gaan ze ook niet vissen bij anderen...
vrijdag 6 juni 2008 om 10:10
Je zult het niet geloven, maar zelfs mijn huisarts (!) kwam met het verhaal dat ik er niet zoveel mee bezig moest zijn (ik kwam voor iets anders en hij vroeg hoe het met mij ging na de miskraam) en voorbeelden van mensen die zwanger werden 'nadat ze het hadden los gelaten'. Ik heb echt een schát van een huisarts en ik kan heel goed met hem overweg, maar ik kon hier dus echt even helemaal niets mee.
En ik kan me voorstellen dat wanneer je alles wat in jouw vermogen ligt, geprobeerd hebt, het als een ontkenning voelt van het verdriet wat je hebt en als verwijt dat je niet alles hebt gedaan wat mogelijk was. Voor jou mogelijk, in ieder geval.
Zelf ben ik al jaren chronisch pijnpatient door ernstige rugklachten en daardoor fysiek beperkt en je wilt niet weten wat voor nodeloze adviezen ik op dát gebied heb gehad, tot hypnotiseurs en kwakzalvers aan toe. Want de tante van de vriendin van de buurvrouw had daar wel baat bij. Wat ik hieruit geleerd heb, is dat mensen het weliswaar heel goed bedoelen, maar zaken heel, heel erg vaak op zichzelf of hun omgeving betrekking en vergelijken met de verhalen van anderen en daarmee -onbedoeld- geen aandacht hebben voor jouw verdriet en pijn. Niet erg, want de wereld draait niet om mij, maar vráág dan niet door. Of luister naar het antwoord.
Ik merk dat ik de neiging om te vergelijken óók heb, om iemand het hart onder de riem te steken. Maar ik heb inmiddels geleerd om op een dergelijk antwoord als: 'ik heb geen kinderen omdat wij ze niet kunnen krijgen' gewoon te zeggen dat ik dat heel erg vind voor ze en als ze er meer over willen vertellen, ik daar open voor sta, maar dat ik er niet naar zal vragen tenzij ze aangeven dat ze willen dat ik dat wel doe. Dit doe ik overigens niet alleen bij mensen die vruchtbaarheidsproblemen hebben, maar ook bij andere soorten problemen (Gevolg is echter wel dat iedereen het hart bij mij komt uitstorten omdat ik 'zo goed kan luisteren' en dat mij dat soms weer te veel word).
Nou, een heel verhaal, maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
(en ik heb geen recht van spreken meer en ik voel me ook een beetje lullig tegenover jullie, want ik ben inmiddels 4 weken zwanger. En ik zat te twijfelen of ik het zou vermelden, maar straks lezen jullie het misschien op een ander topic).
Heel veel sterkte meiden en liefs.
vrijdag 6 juni 2008 om 11:38
@ Bagheera: bedankt voor je eerlijke reactie! Enne.. van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, hoor! Geniet ervan!
Het is inderdaad iets heel anders als mensen nog in de mmm zitten of als er toch nog een kans op zwangerschap is. Bij ons is die kans absoluut 0,0%, daar waren ze in het ziekenhuis heel eerlijk over. Mijn eileiders zitten volledig dicht (als na een sterilisatie), dus echt geen enkele kans op een 'wonder'. Soms hoor je inderdaad dat mensen toch nog zwanger worden na behandelingen, maar vaak gaat het dan om onverklaarde vruchtbaarheidsproblemen of 'slechts' zwak zaad (wil het niet minimaliseren, maar dan blijft er wel altijd ergens een kans). Hoe fijn ik dat voor zo'n koppels ook vind, ze worden al te vaak als voorbeeld gebruikt en als je dan echt geen kinderen kan krijgen, voelt het inderdaad alsof je verdriet genegeerd wordt...
Allemaal veel groetjes,
Marlies
Het is inderdaad iets heel anders als mensen nog in de mmm zitten of als er toch nog een kans op zwangerschap is. Bij ons is die kans absoluut 0,0%, daar waren ze in het ziekenhuis heel eerlijk over. Mijn eileiders zitten volledig dicht (als na een sterilisatie), dus echt geen enkele kans op een 'wonder'. Soms hoor je inderdaad dat mensen toch nog zwanger worden na behandelingen, maar vaak gaat het dan om onverklaarde vruchtbaarheidsproblemen of 'slechts' zwak zaad (wil het niet minimaliseren, maar dan blijft er wel altijd ergens een kans). Hoe fijn ik dat voor zo'n koppels ook vind, ze worden al te vaak als voorbeeld gebruikt en als je dan echt geen kinderen kan krijgen, voelt het inderdaad alsof je verdriet genegeerd wordt...
Allemaal veel groetjes,
Marlies
vrijdag 6 juni 2008 om 20:14
Jeanette, ik heb meer dan vijftien jaar gedacht dat ik geen kinderen kon krijgen en veel vragen en opmerkingen gehad. De optie "helaas niet" is i.d.d. een goed antwoord maar je kunt ook iets meer toelichting geven bij mensen waarvan je denkt dat de vraagstelling niets met horkerigheid heeft te maken. Veel mensen durven nl. het onderwerp niet aan te snijden. Als je er met hen wel over kunt praten is dat voor beide partijen wellicht fijner.
Misschien is deze opmerking mosterd maar ik heb niet alle reacties gelezen.
Misschien is deze opmerking mosterd maar ik heb niet alle reacties gelezen.
dinsdag 10 juni 2008 om 12:12
Ik heb 12 jaar in de MMM gezeten. Uiteindelijk opgegeven en bestempeld als onvruchtbaar.
(overigens heb ik inmiddels wel als door een godswonder spontaan een dochter gekregen)
Ik heb ook het hele rouwproces doorgemaakt en sommige opmerkingen zijn echt te erg.
Maar iemand vragen of ze kinderen heeft,of kinderen wil, ik vind het niet impertinent.
Ik vraag ook wel aan iemand of ze kinderen wil, of een tweede/derde whatever zou willen.
Niet aan een vreemde op straat, maar wel aan bekenden en vrienden.
Zo gek is dat toch niet, gewoon interesse. Is helemaal niet rot bedoeld.
Ikzelf heb er geen geheim van gemaakt dat mij was gezegd sterk verminderd vruchtbaar te zijn. En tegen niet zulke goede bekenden zei ik ook altijd zoiets van: helaas niet of het gaat niet altijd zoals je graag zou willen.
Mensen accepteren dat dan gewoon is mijn ervaring.
Het is toch geen belediging? Mensen vragen uit interesse, net zoals je woonplaats, huwelijkse staat etc.
(overigens heb ik inmiddels wel als door een godswonder spontaan een dochter gekregen)
Ik heb ook het hele rouwproces doorgemaakt en sommige opmerkingen zijn echt te erg.
Maar iemand vragen of ze kinderen heeft,of kinderen wil, ik vind het niet impertinent.
Ik vraag ook wel aan iemand of ze kinderen wil, of een tweede/derde whatever zou willen.
Niet aan een vreemde op straat, maar wel aan bekenden en vrienden.
Zo gek is dat toch niet, gewoon interesse. Is helemaal niet rot bedoeld.
Ikzelf heb er geen geheim van gemaakt dat mij was gezegd sterk verminderd vruchtbaar te zijn. En tegen niet zulke goede bekenden zei ik ook altijd zoiets van: helaas niet of het gaat niet altijd zoals je graag zou willen.
Mensen accepteren dat dan gewoon is mijn ervaring.
Het is toch geen belediging? Mensen vragen uit interesse, net zoals je woonplaats, huwelijkse staat etc.
dinsdag 10 juni 2008 om 19:12
Hey Jeanette!
ik zeg altijd
"nee, helaas geen kinderen. Wel geprobeerd, maar het leven loopt niet altijd zoals je het hebben wilt!" En daarbij lach ik vriendelijk doch beslist. vervolgens ga ik over op een ander onderwerp. Werkt altijd.
het lijkt haast exibisionistisch om dit tegen een vreemde te zeggen" ik kan geen kinderen krijgen'' het lijkt zo....naakt, zo....kwetsbaar. Zo confroterend ook. Want je was net lekker een e-mail aan het typen, een boodschapje aan het doen..kortom.. je wat me je gedachten ergens anders dan bij het 'kinderloos ' zijn. Komt er weer een vraag...tjesses...je wordt weer even op jezelf teruggeworpen, je wordt weer geconfronteerd met je eigen onvermogen.
ik denk dat het erg ligt aan je persoonlijkheid, wat voor jou de beste manier is om ermee naar buiten te komen.
in mijn geval werkt het gewoon goed, ik blijf altijd rustig, geef altijd (zelfs als is het voor de -tigste keer) antwoord op de vragen die altijd hetzelfde zijn. 'met een druppeltje honing vang je meer vliegen dan met een vat azijn'' en 'het is de toon die muziek maakt' als je begrijpt wat ik bedoel.
zou ik kortaf zijn (en dan kan ik vrij goed...om niet te zeggen zeer vijandig) dan is de kans zeer groot dat ik negatieve reacties terug krijg.
dat vind ik niet prettig. sommigen mensen kicken daar juist op: ze krijgen uit woede een kracht die hen helpt er bovenop te komen.
Natuurlijk doen mensen alsof je nog nooit aan adoptie hebt gedacht en zullen ze je haarfijn vertellen dat de buurvrouw van de nicht van de vriendin van hun oudoom 'gestopt was en ineens was ze toch nog zwanger'
ik geloof dat we die verhalen wel mee kunnen zingen. Toch?
ik blijf vriendelijk en adembenemend eerlijk.
niet altijd de makkelijkste weg, maar voor mij werkt hij
ik hoop dat jij de jouwe snel vindt!
hugs, Meiroosje
ik zeg altijd
"nee, helaas geen kinderen. Wel geprobeerd, maar het leven loopt niet altijd zoals je het hebben wilt!" En daarbij lach ik vriendelijk doch beslist. vervolgens ga ik over op een ander onderwerp. Werkt altijd.
het lijkt haast exibisionistisch om dit tegen een vreemde te zeggen" ik kan geen kinderen krijgen'' het lijkt zo....naakt, zo....kwetsbaar. Zo confroterend ook. Want je was net lekker een e-mail aan het typen, een boodschapje aan het doen..kortom.. je wat me je gedachten ergens anders dan bij het 'kinderloos ' zijn. Komt er weer een vraag...tjesses...je wordt weer even op jezelf teruggeworpen, je wordt weer geconfronteerd met je eigen onvermogen.
ik denk dat het erg ligt aan je persoonlijkheid, wat voor jou de beste manier is om ermee naar buiten te komen.
in mijn geval werkt het gewoon goed, ik blijf altijd rustig, geef altijd (zelfs als is het voor de -tigste keer) antwoord op de vragen die altijd hetzelfde zijn. 'met een druppeltje honing vang je meer vliegen dan met een vat azijn'' en 'het is de toon die muziek maakt' als je begrijpt wat ik bedoel.
zou ik kortaf zijn (en dan kan ik vrij goed...om niet te zeggen zeer vijandig) dan is de kans zeer groot dat ik negatieve reacties terug krijg.
dat vind ik niet prettig. sommigen mensen kicken daar juist op: ze krijgen uit woede een kracht die hen helpt er bovenop te komen.
Natuurlijk doen mensen alsof je nog nooit aan adoptie hebt gedacht en zullen ze je haarfijn vertellen dat de buurvrouw van de nicht van de vriendin van hun oudoom 'gestopt was en ineens was ze toch nog zwanger'
ik geloof dat we die verhalen wel mee kunnen zingen. Toch?
ik blijf vriendelijk en adembenemend eerlijk.
niet altijd de makkelijkste weg, maar voor mij werkt hij
ik hoop dat jij de jouwe snel vindt!
hugs, Meiroosje
dinsdag 10 juni 2008 om 20:14
Ik heb lang niet alles nog gelezen, ik wil alleen zeggen dat ik het heel naar voor jullie vind (voor iedereen die geen kinderen kan krijgen, dus).
Als ik het even vanuit de "vrager" bekijk, ik vraag inderdaad vaak aan vrouwen of mannen van mijn leeftijd "heb jij/jullie ook kinderen?" Niet uit nieuwsgierigheid, gewoon uit interesse in de ander.
Persoonlijk zou ik liever als antwoord horen "nee, helaas niet" of "nee, ik ben onvruchtbaar" of "nee, dat is bij ons niet gelukt" of "nee, wij/ik kunnen geen kinderen krijgen", dan alleen "nee" of zelfs een grapje. Bij de eerste opties kan ik ten eerste mijn medeleven betuigen ("goh, wat naar voor jullie" of "wat spijt me dat voor je"), en weet ik ook direct dat ik niet door moet vragen, het moederschap moet gaan ophemelen of anderszins onbedoeld iets zeggen wat de ander verdriet kan doen.
Ik zelf zie het trouwens ook niet als een heel intieme mededeling, ik begrijp dat je dat zelf zo voelt, maar ik bedoel ermee te zeggen dat ik mbt dit onderwerp nooit ongemakkelijk voel of het gevoel heb dat een ander me veel te veel info geeft. Ik zou het veel vervelender vinden om daar later, als we elkaar beter kennen, achter te komen en dan te bedenken dat ik misschien wel al 100 keer iets heb gezegd dat jou onbedoeld verdriet kan doen, dan dat ik het als "ongepaste" informatie zie. Ik neem het ter kennisgeving aan en het enige gevoel dat ik erbij heb is mededogen, eigenlijk.
Als ik het even vanuit de "vrager" bekijk, ik vraag inderdaad vaak aan vrouwen of mannen van mijn leeftijd "heb jij/jullie ook kinderen?" Niet uit nieuwsgierigheid, gewoon uit interesse in de ander.
Persoonlijk zou ik liever als antwoord horen "nee, helaas niet" of "nee, ik ben onvruchtbaar" of "nee, dat is bij ons niet gelukt" of "nee, wij/ik kunnen geen kinderen krijgen", dan alleen "nee" of zelfs een grapje. Bij de eerste opties kan ik ten eerste mijn medeleven betuigen ("goh, wat naar voor jullie" of "wat spijt me dat voor je"), en weet ik ook direct dat ik niet door moet vragen, het moederschap moet gaan ophemelen of anderszins onbedoeld iets zeggen wat de ander verdriet kan doen.
Ik zelf zie het trouwens ook niet als een heel intieme mededeling, ik begrijp dat je dat zelf zo voelt, maar ik bedoel ermee te zeggen dat ik mbt dit onderwerp nooit ongemakkelijk voel of het gevoel heb dat een ander me veel te veel info geeft. Ik zou het veel vervelender vinden om daar later, als we elkaar beter kennen, achter te komen en dan te bedenken dat ik misschien wel al 100 keer iets heb gezegd dat jou onbedoeld verdriet kan doen, dan dat ik het als "ongepaste" informatie zie. Ik neem het ter kennisgeving aan en het enige gevoel dat ik erbij heb is mededogen, eigenlijk.
Am Yisrael Chai!
woensdag 11 juni 2008 om 12:07
Ik zeg altijd "nee, helaas niet", dat lijkt me voor iedereen duidelijk. Vaak wordt daar belangstellend op doorgevraagd en dat vind ik niet erg. Wel vervelend vind ik inderdaad al die ongetwijfeld goed bedoelde opmerkingen:
Joh, je moet er niet teveel mee bezig zijn! (gaat lekker als je met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig bent)
Joh, bij ons lukte het de eerste 2 maanden ook niet en toen gingen we op vakantie en ja hoor, dus misschien moet je een reisje boeken?
Joh, kinderen zijn ook niet alles hoor, als ik jou was zou ik lekker genieten van je vrijheid.
Joh, dan adopteer je toch gewoon?
Joh, bij mij was het raak toen ik 't exact om 6 uur op de 12de dag van mijn cyclus deed en daarna 22 minuten met mijn benen omhoog bleef liggen, heb je dat al geprobeerd?
Joh, als het 'meant to be' is komt het vast wel vanzelf goed!
Joh, je hoort vaak dat vrouwen toch spontaan zwanger worden als ze stoppen met behandelen, dus misschien is dat verstandig?
Joh, je moet er niet teveel mee bezig zijn! (gaat lekker als je met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig bent)
Joh, bij ons lukte het de eerste 2 maanden ook niet en toen gingen we op vakantie en ja hoor, dus misschien moet je een reisje boeken?
Joh, kinderen zijn ook niet alles hoor, als ik jou was zou ik lekker genieten van je vrijheid.
Joh, dan adopteer je toch gewoon?
Joh, bij mij was het raak toen ik 't exact om 6 uur op de 12de dag van mijn cyclus deed en daarna 22 minuten met mijn benen omhoog bleef liggen, heb je dat al geprobeerd?
Joh, als het 'meant to be' is komt het vast wel vanzelf goed!
Joh, je hoort vaak dat vrouwen toch spontaan zwanger worden als ze stoppen met behandelen, dus misschien is dat verstandig?
woensdag 11 juni 2008 om 14:16
Ik zit in de mm, en als iemand vraagt of ik kinderen heb zeg ik nee. Ik vind dat zelf genoeg. Ik ben toch geen alien omdat ik zeg geen kinderen te hebben?
Als mensen vragen of ik dan geen kinderen wil, dan zeg ik ook altijd wel van ja, maar wel een beetje met een ondertoontje van 'voorlopig nog niet, want ik ben nog zo druk met van alles en nog wat'.
Als mensen vragen of ik dan geen kinderen wil, dan zeg ik ook altijd wel van ja, maar wel een beetje met een ondertoontje van 'voorlopig nog niet, want ik ben nog zo druk met van alles en nog wat'.
woensdag 11 juni 2008 om 15:15
Hoi Jeannette,
als ik het geod begrijp heb je dus moeite vooral met de vráág, en wat je moet antwoorden..? Ik denk dat de beste methode is, om wat antwoorden 'uit te proberen'. De 'nee, helaas' versie is heel erg goed, en als die je aanspreekt zou ik het eens uitproberen en kijken hoe je je erzelf bij voelt. Ik denk dat je het wat vaker gedaan moet hebben om te weten wat de geijkte reakties van de gespreksgenoten zijn en wat jouw reaktie daarop weer is. Na verloop van tijd voel je je veel relaxter als het om dit onderwerp gaat.
Ik spreek uit ervaring, ben ook een aantal jaren onvruchtbaar geweest. Klinkt raar, maar ik behoor dus tot die 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000001 procent die dan nog wél zwanger wordt (ja, sorry, zou ik bijna zeggen
) Nu de gelukkige moeder van een klein meisje, maar een topic als deze trekt me, want het gaat ook over mij...
Succes ermee!
als ik het geod begrijp heb je dus moeite vooral met de vráág, en wat je moet antwoorden..? Ik denk dat de beste methode is, om wat antwoorden 'uit te proberen'. De 'nee, helaas' versie is heel erg goed, en als die je aanspreekt zou ik het eens uitproberen en kijken hoe je je erzelf bij voelt. Ik denk dat je het wat vaker gedaan moet hebben om te weten wat de geijkte reakties van de gespreksgenoten zijn en wat jouw reaktie daarop weer is. Na verloop van tijd voel je je veel relaxter als het om dit onderwerp gaat.
Ik spreek uit ervaring, ben ook een aantal jaren onvruchtbaar geweest. Klinkt raar, maar ik behoor dus tot die 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000001 procent die dan nog wél zwanger wordt (ja, sorry, zou ik bijna zeggen
) Nu de gelukkige moeder van een klein meisje, maar een topic als deze trekt me, want het gaat ook over mij...Succes ermee!
